Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Lottedekort

Lottedekort

17-09-2018 om 13:41

Wet lung en ontwikkeling

Hallo allemaal, ik zal zorgen dat dit verhaal niet te langdradig wordt. Ik heb een dochtertje van bijna 15 maanden oud. Ik heb helaas tijdens mijn zwanger schap in het ziekenhuis gelegen door hoge bloeddruk. Ze wilde me scherp in de gaten houden.. Dit veroorzaakte veel paniek bij mij en onrust. Of alles wel goed zou komen. Er werd regelmatig over vroeggeboorte gesproken bijvoorbeeld. Ook de groei werd scherp in de gaten gehouden. Gelukkig groeide ze goed. Uiteindelijk heb ik het met veel controle weten uit te zingen tot 37 weken zwangerschap en ben ik ingeleid. De bevalling kwam vlot op gang maar toch kijk ik er met gemengde gevoelens op terug. Ik ervaarde ook daarbij veel paniek. En ze controleerde mij helaas niet vaak genoeg. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gehad terwijl ik achteraf al tegen volledige ontsluiting aan zat. Het kostte veel moeite om te prik te zetten. En een vreselijk lompe anesthesist die onprofessionele opmerkingen maakte (nou, ik zie het al, bij jou blijft het bij 1tje..(kind) Eenmaal terug in de beval kamer kreeg ik persdrang. De ruggenprik werkte niet. De verloskundige bleef maar zeggen dat het nog “niet kon”, (te snel..) tot ik begon te schreeuwen dat ik het hoofdje voelde . Ik heb een klein halfuur geperst. Gelukkig ging dit goed. Toen mijn dochter eruit kwam kreunde ze ipv huilen.. Ik had meteen het gevoel dat ze zich niet lekker voelde.. Ze hebben haar meegenomen uiteindelijk. Ik kreeg geen uitleg wat ze gingen doen en wat er aan de hand was. Weer raakte ik in paniek ..

Lang verhaal kort. Uiteindelijk bleek er weinig echt aan de hand te zijn behalve vocht in de longen (vruchtwater) extra zuurstof, controles en bloed test. Ze kreeg ook voor de zekerheid 3 dagen antibiotica infuus wat achteraf onnodig bleek te zijn. Na een nachtje observatie mocht ze weer op de normale kraam afdeling. Ze deed alles goed en ze dronk ook krachtig.

Nu is het zo dat ik helaas een post partum depressie heb ontwikkeld. Ik zat niet op een roze wolk. Ik was gespannen en onrustig. Mijn dochter huilde ook vrij veel. Ik was heel ongelukkig.

Ze doet het gelukkig nu erg goed. Ze is bijna 15 mnd, eet en slaapt goed. Is een stuk vrolijker. Begint voorzichtig los te lopen. Maar heeft nog moeite met balans. Loopt wel aan de hand en langs tafel. Haar linker voetje buigt wat naar binnen met stappen..hele flexibele tenen. We werden er op gewezen bij het CB dat ze behalve papa en mama nog geen woordjes zegt… Helaas ook nog weinig taalbegrip. Behalve : lamp, hond en koek. Dit weet ze. Brabbelen doet ze ook. Ze speelt wel ijverig en lacht veel. Naar andere kinderen toe is ze behoorlijk verlegen en afwachtend. Fijne motoriek is goed. Eet zelf haar boterham en drinkt zelf d’r fles. Ze wijst alles aan wat ze ziet of wil hebben .. Zwaait nog niet. Maakt wel goed oogcontact en lacht eigenlijk ijk altijd terug als je naar haar lacht. Ze kan nog steeds wel snel huilen als ze ergens nieuw is bijvoorbeeld. Ik ben heel erg op haar gericht. Met name haar ontwikkeling…

Zou de wet lung na de bevalling en de behandeling daarvoor ervoor kunnen zorgen dat ze nu trager is.. Of zou ze schade opgelopen hebben? Misschien door de paniek en mijn stress laatste weken van zwangerschap. Iemand daar ervaring mee? Huisarts beweert van niet omdat Apgar score weer op klom en ze geen zuurstof tekort gehad heeft maar waarom heeft ze dan extra zuurstof gehad? Ik zit er heel erg mee..


Ze loopt toch helemaal niet achter?

Mijn petekind van zestien maanden loopt pas een aantal weken los en praat nog niet, ja hij zegt kwak als hij een eendje ziet, verder niets.

Ik lees niets waar ik me zorgen om zou maken!

Emmawee

Emmawee

18-09-2018 om 10:09

Ach...

Wat een rottige start heb je gemaakt met je dochtertje. Ik kan me voorstellen dat je alles wat anders loopt in haar ontwikkeling wilt verklaren en een oorzaak ziet in die vervelende start. Toch is het ook goed mogelijk dat jij nu meer last hebt van de gevolgen dan zij.
Onthoud dat vrijwel alle kinderen wel ergens afwijken van de gemiddelden (daarom zijn het gemiddelden). En onthoud dat flinke afwijkingen van het gemiddelde nog steeds normaal kunnen zijn. En onthoud dat de ontwikkeling meestal heel grillig verloopt. Een interessant boekje over de taalontwikkeling is 'de taal van je kind' van Maaike Verrips.
We werden er op gewezen bij het CB dat ze behalve papa en mama nog geen woordjes zegt… Heb je gevraagd of je hier iets mee moet / kunt? Waarom vonden ze het relevant om dit te vermelden? Maken zij zich zorgen? Of was het gewoon een mededeling?

"Huisarts beweert van niet omdat Apgar score weer op klom en ze geen zuurstof tekort gehad heeft maar waarom heeft ze dan extra zuurstof gehad?"
Waarschijnlijk om zuurstoftekort kort te voorkomen.

Lottedekort

Lottedekort

18-09-2018 om 12:19

Onzeker

Het niet zeggen van woordjes was meer een mededeling. Maar ze gaf wel aan dat ze met 18 mnd zeker 10 woorden moest kennen... Aangezien ik vanaf dag 1 onzeker ben raak ik van zulke uitspraken erg gestressed. Ze heeft aangegeven hoe we kunnen oefenen. Bijvoorbeeld door alles benoemen, voorlezen en zingen. Maar dat doen we al maanden.

Ik vind het moeilijk omdat ik haar na de bevalling niet bij me heb gehad en ik erg met heel vervelende gevoelens op terug keek. De communicatie was zo slecht. Alles verbind ik daar nu aan.

IElise

IElise

18-09-2018 om 13:49

Vijf

woordjes volstaat volgens mij. En die kent ze nu al.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

18-09-2018 om 13:55

Lopen

Hier liep oudste nog helemaal niet met 15 maanden, ze kon toen net optrekken tot staan. Jongste liep twee pasjes los. Oudste begon mondjesmaat met woordjes en heeft tussen 18 en 24 maanden de sprong gemaakt naar volzinnen. Jongste zei met 23 maanden alleen nog maar mama, en een volzin kwam pas met 36 maanden of zo.
Verder niets met ze aan de hand. Ze hebben gewoon hun eigen pad gevolgd in de ontwikkeling, en de lijstjes waren leuk voor gemiddelden.

Lottedekort

Lottedekort

18-09-2018 om 15:06

Ze deed vandaag 5 losse stappen!!!

Echt super.

Maar woorden zeggen is er nog niet bij. Soms zeg ik ook waar is papa? Dan weet ze het niet. Zeg im:waar is de lamp? Dan kijkt ze rond en wijst de lamp aan... Apart toch wel. Ook niet zwaaien als ik wegga.

Bedankt voor de reacties. Ik denk dat ik allemaal "snelle" kinderen rond me heen heb ofzo.. Wel gerust stellend te lezen dat hier meer ouders aangeven dat er met 15 maanden nog geen woorden werden gezegd of druk rond werd gestapt.

Ik zal het rustig moeten afwachten. Ze volgt inderdaad haar eigen ontwikkeling. Ik ben dam weer zo iemand die snel er dingen achter zoekt.

rustig ademhalen

Er zijn dingen mis gegaan, er zijn dingen anders gegaan maar dat neemt niet weg dat je nu een prachtige dochter van 15 maanden hebt. De extra zuurstof was een hulpmiddel om het haar makkelijker te maken, fijn dat ze dat haar gegeven hebben. Dat wil niet zeggen dat ze zuurstofgebrek had of in levensgevaar heeft verkeerd. Dat weet ik niet, ik was er niet bij. Maar als dat zo was dan hadden ze haar op neonatologie gehouden en echt niet naar de gewone kraam laten gaan. Misschien moet je jullie rottige start even los laten en concentreren op wat er nu gebeurd.

Ze is 15 maanden en loopt nog niet, praat een paar woordjes en lijkt nog niet op alles te reageren. Dat komt vanzelf. De getallen uit de boekjes zijn gemiddelden en je weet hoe een gemiddelde ontstaat door uitschieters naar boven en naar onder. Zolang het niet te ver naar onder of naar boven is, dan is er niets aan de hand. Loopt ze met 18 maanden nog niet zelfstandig los dan is dat pas laat en reden voor zorg. Praten van 10 woordjes met 18 maanden is een norm, maar let op dat hoeven geen woordjes met perfecte uitspraak te zijn. Als dada papa is dan is dat een woordje... mits dat dus echt gebruikt wordt over/richting haar vader. Dus maak je niet te druk.

Angela67

Angela67

18-09-2018 om 17:14

Meditatie

Je kunt hartstikke goed omschrijven hoe je er in staat en het inhoudelijke scheiden van het emotionele. Dus ik zou zeggen: ga met behulp van meditatie en zelf-reflectie door op die weg en werk aan je 'eigen ontwikkeling'' in plaats van aan die van je dochtertje 😀. Dan houd je ook energie over voor momenten waarop je misschien wel een keer aan een bel moet trekken (en kun je misschien ook beter vertrouwen op intuïtie)
Gr Angela

Emmawee

Emmawee

19-09-2018 om 15:07

Het zegt allemaal zo weinig

Onze baby's waren supersnel. Ze hadden zich allebei met 3 maanden op hun buik gedraaid, ze kropen met 5 maanden en trokken zichzelf op toen ze 6 a 7 maanden waren. Ook praten ging snel. Mensen stonden versteld en wij ook.
Toch zijn het geen uitzonderlijke kinderen. Motorisch zeker niet. Jongste heeft zelfs een achterstand. Ze zijn nu 12 en 15.
Een kind van vrienden, ook 15, deed niet zoveel als baby. Praten, kruioen, hij had totaal geen haast. Zijn moeder maakte zich soms wel zorgen, zeker als ze onze oudste zag. Haar zoon zit nu in 4 atheneum en is een fanatiek sporter.
Neemt niet weg dat de babytijd voor mij een heerlijke periode was waarin ik van de ene verbazing in de andere viel en voor haar een iets meer tobberige tijd. Zonde en onnodig. Maar dat weet je pas achteraf.

Ik weet natuurlijk niet hoe jouw dochter zich gaat ontwikkelen. Misschien heeft ze echt wel een spraak- taalprobleem. Dat kan. Maar tobben helpt dan ook niet.

Wat misschien wel helpt, is om te proberen je kind meer als zichzelf te gaan zien, los van zwangerschap en bevalling en los van kinderen van vergelijkbare leeftijd. Wat vind ze leuk? Hoe ontspant ze? Wat wil ze? Waar maakt ze zich boos over? Door op die manier naar je kind te kijken zie je mogelijk ook andere sterke kanten. Misschien doe je dat al hoor. Maar soms verlies je als ouders wel eens wat uit het oog.

"Ze heeft aangegeven hoe we kunnen oefenen. Bijvoorbeeld door alles benoemen, voorlezen en zingen. Maar dat doen we al maanden."
Ik heb wel eens gelezen (sorry geen idee waar) dat kinderen meer taal leren als je hun aandacht volgt. Dus in plaats van allerlei dingen aan te wijzen en te benoemen kan het beter werken om te volgen waar je kind mee bezig is of naar kijkt en daar woorden aan te verbinden.

Voor jouzelf kan het misschien helpen om nog eens een evaluatiegesprek te vragen in het ziekenhuis en je ervaringen te delen. Nu zit jij ermee, maar eigenlijk zou de lompe anesthesist ermee moeten zitten. Een de arts die je niet uitlegde wat er was en de verpleegkundigen die je hadden moeten controleren. Niet als klacht, maar om het te kunnen afsluiten.

Elise

Elise

19-09-2018 om 15:58

Volgens mij

ook geen reden tot zorg, maar hier staan wat tips.

https://www.ouders.nl/vraagbaken/hoe-gaat-de-allereerste-taalverwerving-in-zijn-werk-12%c2%bd-mnd

Lottedekort

Lottedekort

19-09-2018 om 21:57

Bedankt voor de reacties

Vind ik erg fijn. Zitten echt zinnige opmerkingen bij waar ik wat mee kan of me aan het denken brengen.

We wachten het maar rustig af. Ze is nog klein...er valt eigenlijk weinig over te zeggen.
Overigens brabbelt ze enorm veel. Allerlei toonhoogte en klanken. Ze is weinig stil. Dat zit dan wel goed.

Bedankt voor de tip om meer te volgend waar mijn dochter mee bezig is. Hier ga ik mee aan de slag.

Loepsie

Loepsie

19-09-2018 om 23:23

Ik opende ook niet zo lang geleden een topic

Mijn dochter was toen ook 15 maanden. Soortgelijke zorgen en helaas ook een moeilijke start.

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zorgen gelukkig ietswat af beginnen te nemen. Dwz ik maak me nog steeds wel zorgen maar niet meer zo extreem. Dochter loopt en praat hier ook nog niet, maar er begint wel langzaamaan wat taalbegrip te komen. Het gekke is; ook hier kijkt ze nog niet naar papa als ik vraag waar papa is, maar brengt wel een boekje als ik vraag of ik moet voorlezen. Ik denk dat ze gewoon heel selectief luistert en alleen gehoor geeft aan datgene wat zij interessant vindt.

Ik heb gemerkt dat vanaf 16 maanden mijn dochter iets meer uit haar 'bubbel' begon te komen.

Lottedekort

Lottedekort

20-09-2018 om 21:19

Herkenning

Okee dus jij bent ook wat bezorgd. Vervelend dat jou dochter ook een vervelende start heeft gehad. Wat was er precies gebeurt.

Dochter loopt nu steeds een paar stappen los. Dus ben benieuwd hoe zich dat voortzet en hoe snel

Wat jij zegt herken ik heel erg. Als ik vraag waar papa is kijkt ze me vertwijfeld aan. En als ik vraag :wil je Nijntje kijken begint ze te lachen en kruipt richting tv en gaat wijzen.

Hopelijk komt mijn dochter ook steeds meer uit haar bubbeltje. Ik begrijp denk ik ook wel wat je daarmee bedoelt.

Loepsie

Loepsie

20-09-2018 om 23:02

Die van jou wijst nog tenminste

Die van mij wijst niet eens. Ja..iets voor zichzelf wat ze interessant vindt. Dus bijv de neus van haar beer of een plaatje in een boekje, maar niet zo van 'dat' wil ik hebben.

Mijn dochter is geboren met een spoedkeizersnede. Ik voelde haar minder de laatste dagen en tijdens een hartfilmpje bleek ze benauwd. Na geboorte meteen meegenomen en eigenlijk heb ik haar pas de volgende ochtend bij me mogen hebben. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit meespeeld in haar ontwikkeling; het feit dat we niet direct konden hechten.
Even een beetje hulp gehad met zuurstof maar het echte probleem was dat ze haar suikers niet zelf kon reguleren. Ze was trouwens ook dysmatuur(2100 gr met 37 weken). Na 2 weken mochten we naar huis en eigenlijk ging het eerste jaar qua ontwikkeling verder prima.

Ze heeft dus erg lang in haar 'bubbel' gezeten. Tot eigenlijk pas geleden nog was ik erg bang dat ze iets van een contactstoornis heeft. En nog steeds ben ik nog niet helemaal gerust gesteld maar mijn zorgen zijn dus minder extreem.
Ze reageerde bijvoorbeeld ook nauwelijks op haar naam en dat lijkt nu veel en veel beter te gaan. Ook begrijpt ze nu dus als ik ergens naar wijs en zeg dat ze het moet pakken of geven. Voorheen keek ze dan alleen naar mijn wijzende vinger. Heeft trouwens altijd wel goed oogcontact gemaakt en nadoen heeft ze ook altijd goed gedaan(tong uitsteken, hiep hoera, klap eens in je handjes etc). Lacht ook altijd terug en is dol op kiekeboe en voorgelezen of -gezongen worden. Wat ik wel altijd zorgelijk vond, is haar lak aan interesse in andere kindjes. Als je haar in de speeltuin los laat kruipt ze als een malle rond en kijkt maar af en toe op om te zien wie er aanwezig zijn. Nu begin ik steeds meer te denken dat ze miss gewoon een persoontje is die niet zo sociaal is. Daar hoef je niet meteen per se autistisch voor te zijn..

Toch zijn er nog meer kleine dingetjes waardoor ik me zorgen maak(te), maar er lijkt ook steeds meer beter te gaan. In de winkel had ze bijv vooral interesse in het riempje van haar kinderwagen en totaal niet in de omgeving waarin ze zich bevond. De laatste tijd kijkt ze veel meer om zich heen. Het enige woordje wat ze kent is mama, en als ze het zegt bedoeld ze ook echt mij (Maar als een ander vraagt waar mama is kijkt ze me dus weer niet aan) ze brengt me nu de afstandsbediening voor nijntje of peppa en als ze voorgelezen wil worden een boekje. Langzaamaan lijkt ze dus toch wel te 'ontwaken'.
Ik wacht het gewoon af en ben benieuwd hoe ze over een halfjaartje is.

Yaron

Yaron

20-09-2018 om 23:29

Gemiddelden

Op de meeste cb's kijken ze alleen maar naar de gemiddelde ontwikkeling, bij ons viel dat gelukkig wel mee. Onze zoon is twee dagen ouder en kwam na een probleemloze een snelle bevalling, de dochter van mijn vriendin is twee dagen jonger, werd geboren na een moeilijke en traumatische bevalling, moest een paar weken in de couveuse. In gewicht scheelden ze veel mijn zoon was veel te zwaar, haar dochter veel te licht. Mijn zoon begon pas met praten toen hij ruim twee was, lopen deed hij op z'n eerste verjaardag. De dochter van mijn vriendin kletste er al snel op los, maar motorisch was ze erg langzaam, ze liep pas een paar weken na haar tweede verjaardag. Nu zijn ze allebei 14, ze zijn even groot, ongeveer even zwaar, ze zitten bij elkaar in de klas en doen het even goed, ook motorisch doen ze niet voor elkaar onder. Wat ik hiermee wil zeggen dat het niet uitmaakt of je kindje nu wel of niet aan de gemiddelden voldoet, als ze groter is, is er weinig tot geen verschil meer met leeftijdsgenoten. Uiteraard geldt dit niet in alle gevallen, maar hoe jij je dochter beschrijft gaat dat vast ook voor haar op.

Lottedekort

Lottedekort

21-09-2018 om 15:57

Loepsie wat herkenbaar!!

Ik zal niet teveel in detail treden over mijn bevalling verder. Maar ik herken jou gevoel dat de zwangerschap en bevalling en hoe dit verlopen is wel degelijk invloed heeft op hoe dochter nu zich ontwikkeld. Zo'n onderbuik gevoel hé! Maargoed dat kan ook onterechte overbezorgdheid zijn.. Uit een soort schuldgevoel (bij mij althans) dat de bevalling niet anders is gegaan etc. Ik daarin gefaald heb.

Ja, mijn dochter wijst naar alles en iedereen. Ze vind het volgens mij vooral interessant om te doen omdat mensen onmiddellijk hier aandacht aan schenken :wat zie jij? Wat wil jij? Jaaaa dat is de hond etc. Maar vaak wijst ze ook maar wat hoor.. Behalve d'r drink beker dan. Die wijst ze aan omdat ze die dan echt wil hebben. Als ze op kinderdagverblijf zeggen zwaai maar daag naar mama dan zwaait ze niet. Wel heeft ze door dat ik wegga en gaat dan jengelen en wil door mij weer opgepakt worden..
Ze is niet erg knuffelig..dochtertje van vriendin van mij geeft echt kusjes etc. Ik vraag wel eens aan dochter wil je kusje en dan zie je haar kijken wat bedoel je? Ha ha..

Ik begin ook wel meer te denken dat het haar karakter is. Ben gewoon bang voor een verstandelijke achterstand of contact stoornis. Dat is zo irritant.. Want haar gedrag lijkt mijn zorgen dan te bevestigen terwijl ze dus ook heel veel dingen doet waarvan ik denk dat er niks aan de hand is.. Mijn dochter lacht inderdaad ook veel en kijkt je goed aan. Is ook wel gericht op andere mensen en wil graag aandacht. Ze zit nooit stil. Is heel ondernemend. Houdt van muziek en klappen. Kan goed tegen drukte of ergens anders logeren. Moeilijk he!! Maar ik denk dat de "valse" start bij mij veel (onnodige) paniek geeft gezaaid helaas.

Loepsie

Loepsie

21-09-2018 om 20:09

Alsof ik jouw laatste alinea geschreven heb!

Want bij mijn dochter precies zo! Ik ben er bang voor en ze heeft gedragingen die de angst voeden. Maar ze laat ook heel veel tegenstrijdige dingen zien wat totaal niet in het plaatje autisme hoort. Met als gevolg dat ik de ene dag ontzettend bang ben dat ze een contactstoornis heeft en de volgende dag denk ik pffff ze is gewoon wat vertraagd.
Ik ben wel blij dat ik nu meer haarzelf kan zien ipv alleen haar 'trekjes'. Heeft misschien ook te maken met het feit dat ze dus wel meer contact zoekt en maakt. Tot kort geleden was dat gewoon niet zo.
Over het gedag zwaaien gesproken. Mijn dochter doet dit wel maar ik vraag me af of ze het kan koppelen aan een afscheid. Ze reageerde met 14/15 maanden trouwens niet met ongenoegen op mijn vertrek! Nu hoef ik mijn schoenen maar aan te doen en ze racet al naar de voordeur. Als ik der niet meeneem hoor ik van papa dat ze ontzettend overstuur was.

Ik begrijp jouw gevoelens en twijfels ontzettend goed want ik zit er zelf midden in. Het vervelende bij mij is dat ze alles maar ook echt alles anders doet dan mijn andere kinderen gedaan hebben. Zo kauwde ze tot voor kort haar eten niet. Maar goed dat komt wel vaker voor bij dreumessen zou je zeggen. Daarnaast is ze een hoofdschudder bij het slapen. Komt ook voor. Ook heeft ze soms van die stereotiepen die een paar weken aanhouden. Momenteel doet ze bijvoorbeeld haar hand krom en dan kijkt ze 2 sec naar. Hiervoor maakte ze een poosje een kraaiend geluid waar ik echt de kriebels van kreeg. En meer van die kleine dingetjes die los van elkaar bij veel kinderen voorkomen maar die zij toevallig allemaal achter elkaar lijkt te hebben. Daardoor word ik dus weer bang en onzeker.

Ik heb over een maand met 18 maanden weer een afspraak bij haar kinderarts. Ik zal alles met hem bespreken en ik ben dan echt benieuwd wat hij er dan van vindt. Ook ben ik benieuwd wat ze er dan allemaal nog meer bij kan. Ben trouwens superblij dat ze mama zegt. Geeft mij zoveel hoop!

Lottedekort

Lottedekort

21-09-2018 om 21:05

Laten we proberen niet te snel conclusies te trekken

Wederom herkenbaar wat je zegt.
Mijn dochter kan als ze enthousiast is beetje gaan fladderen met haar armen. Dat doen ook meer kleine kindjes.. Maar omdat ze dus meer dingetjes heeft die ik zorgelijk vind krijg je daar weer zo'n naar gevoel van.. Het is dan meer van die aparte "dingetjes" bij elkaar. Ik heb zelfs iemand van centrum jeugd en gezin hier thuis uitgenodigd en mijn zorgen geuit en gevraagd of ze eens objectief wil meekijken naar dochter. Zul je net zien dat dochter natuurlijk alles uit de kast trok. Ging allemaal lachen naar die mevrouw, brabbelen en de aandacht zoeken. Die vrouw vond haar sowieso veel te klein om er echt iets zinnigs van te zeggen maar ze vond dat dochter ook heel veel positieve dingen liet zien aan haar. Veel oogcontact maken, nieuwsgierig etc. Niet het klassieke beeld van een contact stoornis. Maar dat vind ik dus ook niet. Moeilijk moeilijk..

Onder de 18 maanden (onder de 2 zelfs denk..) is denk ik ook een leeftijd waarop het nog echt alle kanten uit kan gaan.. De kunst is om te proberen om maar niet teveel te tobben. Het is toch zoals het is en we houden sowieso zielsveel van ze. Maargoed. Je wilt dat je kind happy is en het later niet "moeilijk" heeft... Op wat voor manier dan ook.

Wat zegt jou partner ervan? Of jou familie? Delen die jou bezorgdheid of totaal niet?
Of wat zeggen ze bijvoorbeeld over haar op de kinderopvang?
Ik merk dat veel mensen mijn zorgen weg wuiven en me vinden overdrijven. Maar dat voelt ook niet fijn.

Ik ben erg benieuwd wat de kinderarts zegt met 18 maanden hoor. Ik leef met je mee want ik herken wat je zegt.. Laat je wat horen?

Bedoel je trouwens de arts bij het CB? Of ga je echt met dr naar kinderarts via ziekenhuis?

Loepsie

Loepsie

21-09-2018 om 21:43

Nee het is echt een kinderarts

Ivm haar moeilijke start bleef ze het eerste jaar onder controle bij de kinderarts. Die vond tot 1 jaar alles keurig en volgens het boekje maar ik heb er zelf op aangedrongen om onder controle te blijven. Het is zo'n heerlijk nuchtere, oudere man aan wiens oordeel ik veel waarde hecht.

Man begrijpt mijn zorgen maar ziet eigenlijk alleen dat ze nog niet loopt en praat. Bij alle andere kleine dingetjes zegt hij: 'dat deed de oudste of middelste ook' of 'dat is ook een fase waar ze doorheen moet'. Maar precies wat je zegt; het zijn niet de losse dingetjes maar alles bij elkaar wat het zorgelijk maakt. Andere familieleden zien een kindje wat een moeilijke start heeft gehad en gewoon liever met rust gelaten wordt. Mijn dochter gaat verder niet naar een kinderdagverblijf, mijn man en ik wisselen elkaar af met werken.

Dat met dat fladderen begrijp ik helemaal. Mijn dochter fladdert niet maar kijkt soms nog heel verwondert naar haar handjes. Nu doet ze dus ook haar hand zo krom, heel apart. Een poos geleden deed ze haar middelvinger boven haar ringvinger. Na een paar weken was dat weer weg dus hopelijk stopt ze hier ook snel mee.

Het is wel waar dat het nog alle kanten op kan gaan want ik zag bij mijn dochter ineens binnen 2 weken heel veel progressie op allerlei gebieden; met name op taalbegrip. Daarentegen laat ze nu met 17 maanden nog echt wel babie-achtig gedrag zien; ze laat bijv speelgoed heel veel tollen en stopt nog veel in haar mond. Wat je zegt; moeilijk moeilijk.

Precies wat je zegt naast de 'autistische' gedragingen is er ook wel vooruitgang dus dan is het zo lastig in te schatten. Ik heb weleens gelezen dat zolang ze zich blijven ontwikkelen en vooruitgang laten zien, het goed is. Ik zal eerlijk zijn een maand of 2 geleden zat ik echt in een dip. Ik heb zoveel gehuild! Ik was ervan overtuigd dat het niet goed was. Maar ze reageerde echt nauwelijks op haar naam. Doet jouw dochter dat verder wel goed? Wat vinden ze op het kdv van jouw dochter van haar? Niet tobben is idd heel makkelijk gezegd maar is zo verdomd moeilijk!

Lottedekort

Lottedekort

21-09-2018 om 22:02

Ik heb ook veel gehuild

Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat ik door allerlei omstandigheden na de bevalling ook in een post partum depressie ben gekomen en daar nog steeds van aan het opkrabbelen ben.. Dus heb ik echt heel erg slecht in mijn vel gezeten het afgelopen jaar en veel gehuild. Mijn dochter werd een obsessie voor me. En is dat nog steeds wel. Gelukkig kan ik binnenkort bij een psycholoog terecht want ik heb nog veel op een rij te zetten en te verwerken eigenlijk. Klinkt allemaal heel zwaar voor buitenstaanders. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die veel meer voor de kiezen krijgen en hebben. Maar ik heb het nu eenmaal zwaar gehad. En wil graag werken aan mijn herstel. Alhoewel het dus op veel vlakken veel beter gaat hoor.

Op het kinderdagverblijf vinden ze haar ook ondernemend en nieuwsgierig. Wel moest ze in het begin erg wennen, ook aan de andere kinderen (vooral de hoeveelheid) maar ik merk dat naarmate ze langer gaat en tussen de kindjes vertoeft ze dit ook leuker vind. Ze heeft wel sterk voorkeuren. Zo klein als ze is vind ze ene kindje "leuk" en zoekt contact en bij de andere gaat ze hard huilen Ze zijn eigenlijk erg positief over haar. Wel kan het zo zijn dat ik haar de ene keer ophaal en ze een mindere dag had. Veel zeuren en mopperen. Prikkelbaar en dat vertellen ze dan ook. En de week erop zit ze dan weer beter in haar vel en vonden ze haar zo vrolijk en speelde ze zo leuk..
Mijn partner ziet wel de dingen die ik zie maar verbind daar niet zulke hevige conclusies aan. Hij vind dat er weinig aan de hand is. Hij wordt wel onzeker van mijn onzekerheid zegt hij.

Ze zeggen vaak luister naar je moeder gevoel.. Maar dat vind ik lastig wat dit betreft.

Fijn dat je met die kinderarts een goede klik hebt. Dan hecht je ook echt waarde aan zijn oordeel.

Lottedekort

Lottedekort

21-09-2018 om 22:09

Reageren op naam

Zie nu pas jou vraag.

Dat is heel wisselend. Tot voor kort reageerde ze gewoon NIET op haar naam. Ik was maar aan het roepen... Dat vond ik echt niet leuk. Want, weer zo'n "dingetje". Nu reageert ze wel wat vaker merk ik. Kan heel intensief spelen en dan in haar bubbel zitten. Dan reageert ze ook niet op klappen of knippen met vingers zegmaar.

Loepsie

Loepsie

21-09-2018 om 23:01

Moedergevoel is niet ALTIJD de beste raadgever

Soms kan het je enorm in de war maken. Mij laat het ook ontzettend in de steek wat dit betreft.

Als het kdv zich geen zorgen maakt zou ik dat ook niet doen als ik jou was. Je dochter is sociaal en ondernemend, hartstikke mooi toch? Mijn dochter is niet zo sociaal hoewel het dus wel langzaamaan begint te komen. Ze doet ons wel ontzettend goed na met alles. Zelfs een boze bui doet ze na met kwaad gebrabbel en alles! Ze is verder dol op knuffelen en kusjes geven. Ze weet ook precies wanneer ze de aaitjes en kusjes tevoorschijn moet halen bij haar broertjes.

Weet je soms is iets niet wat het lijkt. Mijn oudste bijv die zette al zijn auto's op een rij. Hij was zwaar geobsedeerd door bumba en verzamelde plastic tasjes van winkels! Stopte zijn speelgoed in die tasjes en liep er dan mee rond. Maar niemand mocht die tasjes aanraken en als er 1 miste werd hij helemaal panisch! Hartstikke autistisch gedrag achteraf, maar omdat hij vroeg liep en praatte heb ik daar totaal geen aandacht aan besteed. Ik denk dat hij 1 van de sociaalste kinderen is die ik ken. Doet het prima in de brugklas van het vwo en is dus absoluut verre van autistisch. Zo zie je maar....

Ik begrijp jouw gevoelens volledig! Sterker nog...ik denk dat ik zelf ook wel een lichte ppd gehad heb. En naast deze zorgen mag je nog de zorgen dragen van de alledaagse beslommeringen van je andere kinderen, werken, huishouden, je relatie...ik had en heb flink veel voor mijn kiezen gehad.

Het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat onze meisjes door de moeilijke start gewoon wat meer tijd nodig hebben. De hersentjes hebben een optater gehad en dat heeft denk ik net wat meer tijd nodig om helemaal bij te trekken ofzo. Ik weet het ook allemaal niet, kan ook wishful thinking zijn. Ik zit nu eigenlijk te wachten tot ze gaat lopen en hoop dat het praten en de rest er dan vanzelf achteraan komt.

Loepsie

Loepsie

21-09-2018 om 23:10

Mijn dochter speelt soms ook heel intensief

En hoort dan ook niks meer. Je kan krijsen tot je een ons weegt; je krijgt nul respons. Maar het grappige is als ik dan over peppa big begin of nijntje of 1 van haar favo liedjes heb ik ineens haar volle aandacht! Nog zoiets waardoor ik denk dat ze gewoon selectief is. Waar ze eerst 8 van de 10 keer niet reageerde, reageert ze nu 8 van de 10 keer wel. Dat op zich vind ik al een hele verademing!

Misschien moet je ook eens proberen iets te benoemen wat ze heeel heel leuk vindt. En dat als ze zich zo afgesloten heeft. De logopediste gaf het trouwens een compliment. Zij vond het knap dat ze zo'n goede focus op iets had op deze leeftijd -_-

Lottedekort

Lottedekort

11-10-2018 om 17:29

Hoe gaat het loepsie

Hee hoi.

Hoe gaat het loepsie?

Ben even benieuwd

Groetjes

Loepsie

Loepsie

11-10-2018 om 21:15

Nog steeds een beetje hetzelfde

Toevallig log ik hier vandaag na een poos weer eens in. Met kleine gaat het nog steeds een beetje hetzelfde. Helaas nog niet waar ik zou willen maar ze gaat kleine beetjes vooruit in haar ontwikkeling.

Sinds de laatste keer is er niet veel verandering behalve dat ze nu gewoon goed loopt. Nu wil ze natuurlijk alles op 2 benen ontdekken en overal heen lopen. Qua spraak alleen nog mama en qua begrip vind ik het nog steeds lastig te peilen. Bij de vraag waar is papa kan ze je 5 keer niet horen en dw 6de keer kijkt ze toch een keer naar papa. Ik heb wel overleg gehad met de kinderarts en die wil er een keer een logopediste van het ziekenhuis naar kijken. Dus daar hebben we binnenkort een afspraak mee.

Hoe gaat het met jou kleine? Zie jij nog vorderingen?

Lottedekort

Lottedekort

11-10-2018 om 22:11

Hier ook vrijwel hetzelfde.. Behalve dat ze nu loopt!

Toevallig dat je weer even keek

Ook hier kwa woordjes praten niet veel veranderingen eigenlijk. Ze reageert wel vaker op haar naam en ze begrijpt wat meer woordjes. Ze is bijvoorbeeld gefascineerd door mijn ketting. Heb dat woord heeel veel geoefend.. (had de tip gehad meer te oefenen met begrippen en woorden waar haar interesse naar uit gaat..) als ik nu zeg: waar is mama haar ketting? Draait ze om en grijpt met dr hand naar mijn ketting... Maar het woord nabootsen. Ho maar.. Mama en papa wijst ze niet aan. Begint nu wel ineens te zwaaien als je zegt "daag" maar wel als ze er zelf zin in heeft.

Daarnaast loopt ze nu sinds deze week stabiel en lange stukken los. Maar kruipen vind ze ook nog steeds een fijne manier van voortbewegen.. Maar wij zien een enorme verandering. Ze staat veel stabieler op haar voeten en zet haar voeten steviger weg met lopen.

Een logopediste mee laten kijken is misschien wel even fijn.. Kijken of ze nog tips heeft en wat haar "bevindingen" zijn. En wat goed dat ze nu goed loopt!! Weer een mijlpaal.

Ik probeer me deze week maar niet teveel druk te maken en ook geen ultimatums op te leggen (met 16 maanden moet ze toch wel zus en zo en met 18 mnd dit en dat...) Is namelijk te stress vol en vermoeiend.. Zonde van de tijd. Ze doet het toch op haar eigen tempo. En als er al wat aan de hand zou zijn komen we daar vanzelf achter en zien we het dan weer. Maar makkelijker gezegd dan gedaan.

Loepsie

Loepsie

11-10-2018 om 22:31

Ze kruipen nog liever omdat ze dat gewend zijn

Hier vindt ze kruipen ook nog makkelijker hoor. Maar lopen vindt ze ook erg leuk dus ze kan nu hele stukken lopen en dan doen we dan ook zo veel mogelijk.
Dat met die ketting heeft mijn kleine met 'neus'. Dus bij 'oren, ogen, puntje van je neus' grijpt ze dan naar mijn neus. Verder krijg ik direct haar aandacht als ik 'hmmmm lekkerrrr' roep wanneer ze moet eten. Dan komt ze gauw aangesnelt!

Ja ik probeer dat ook echt los te laten die mijlpalen. Ik zie haar echt niet 5 woorden binnen 2 weken zeggen. Hoewel haar andere logopediste(die voor het kauwen kwam) me wel vertelde dat dierengeluiden ook als woordjes tellen. Ze kan een hond, koe en een aap nadoen maar op een hele aparte manier. Ook zie ik dat ze dierengeluiden al begint te associëren met haar dierenboekjes.

Wat ik al eerder aangaf; ik begin toch wel te denken dat het allemaal wel komt. Misschien niet binnen de tijdsmarges die het cb aan houdt maar dat maakt me al niet meer uit. Ja soms maak ik me zorgen omdat ze nog steeds niets naar haar broertjes brengt. Of wanneer ze toch weer in haar bubbel zit waardoor ze erop gebrand is dat ene speeltje te laten tollen. Gelukkig duurt zoiets nooit langer dan 5 minuten als het al niet minder is.

De logopediste die samenwerkt met de kinderarts ziet natuurlijk dagelijks heel veel kinderen. Ik ben benieuwd wat zij er nou van vindt. Ze gaf al aan dat ze haar o.a. gaat observeren. Best spannend!

Lottedekort

Lottedekort

11-10-2018 om 23:50

Logopedist

Ik ben ook erg benieuwd. Zij heeft er ervaring mee dus kan jullie vast meer duidelijkheid geven..maar wel spannend.

Ben benieuwd wat het CB zegt als mijn dochter met 18 mnd terug komt en inderdaad nog geen woordjes zegt.. Wie weet worden we dan ook doorgestuurd naar een logopedist. Ik weet niet hoe dat in z'n werking gaat en wat de criteria zijn.
Maar dan loop ik weer erg vooruit op de zaken.

Wel fijn dat je steeds meer het gevoel hebt dat het wel goed zit. Dat herken ik wel. Misschien heb ik gewoon meer rust. We zullen het zien

Half a twin

Half a twin

12-10-2018 om 08:28

Consternatiebureau

Ze maken zich ontzettend druk als de ontwikkeling niet volgens gemiddelden verloopt en maken je als moeder ontzettend onzeker. Er zijn nu eenmaal kinderen die niet passen in het gemiddelde.
Mijn jongste praatte ook nauwelijks en leek weinig woordbegrip te hebben. Voor zijn tweede verjaardag kon hij mama zeggen en zijn zus aanwijzen en als je over papa praatte keek hij naar de schutting achterin de tuin. De mysterieuze deur waardoor papa 's morgens verdween en 's avonds weer terugkwam.
3 maanden voor zijn tweede verjaardag was er iets ergs aan de hand met zijn darmen. Met spoed geopereerd en toen de narcose was uitgewerkt ging hij meteen praten in hele zinnen.
Als een kind nu volop bezig is met motorische ontwikkeling blijft de spraak een beetje achter. Geen zorgen over maken.

Overigens is het woord ketting wel heel moeilijk voor de eerste woordjes. Beginnen met bal en pop is al ingewikkeld genoeg.

Loepsie

Loepsie

12-10-2018 om 23:47

Laat af en toe eens wat horen

Zou leuk zijn om af en toe eens wat te horen hoe het bij jou gaat. Ik zal proberen ook af en toe eens wat te plaatsen.

Ja dat verschilt enorm hoor. De ene dag ben ik heel erg optimistisch en focus ik me op de dingen die ze wel goed kan. En de volgende dag ben ik weer bezorgd en zie ik alleen maar de autistischachtige dingen die ze doet. Het punt bij mij is dat ze iets echt alleen doet als zij er zin in heeft. Waardoor het dus zo verwarrend is. Ze brabbelt wel volop en probeert soms ook klanken na te doen. Een poosje zei ze steeds 'ui' als ik vroeg of ze 'uit?' haar stoeltje wil. En daarna kan ze er ineens geen zin meer in hebben.

Ik blijf zeggen dat ik spraak an sich het minste probleem vind. Denk al dat ik 80% meer gerustgesteld zou zijn als ze meer begreep. Maar goed ze is ook nog maar 17 maanden en omdat ik al zolang met haar bezig ben vergeet ik dat soms. Ik ben benieuwd hoe ze over 3 maanden weer is..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.