Hoe verder in deze relatie?
Ik vertel hier mijn verhaal omdat ik het niet ergens anders kwijt kan. Hoop op jullie advies / mening.
Heb nu 18 jaar relatie, sinds mijn 16e. Kinderen 4 en 7.
Huidig probleem: man vindt dat we te weinig seks hebben en dat is in principe ook zo. Man wordt hierdoor steeds gefrustreerd, kort lontje etc. Hierdoor heb ik weer geen zin etc. omdat ik zijn liefde en respect moet voelen. Oftewel vicieuze cirkel. Hij vindt dat hij het recht heeft om boos tegen mij te doen omdat ik volgens hem alleen maar aan mezelf denk (hem geen seks geef). De redenen waarom ik geen zin in seks hebben, interesseren hem niet/nauwelijks.
De 1e 3 jaar van onze relatie was ons seksleven goed, normaal. Ik heb te kampen gehad met depressies en antidepressiva geslikt. Mijn libido is daarna flink gedaald. Oorzaken kan ik bedenken maar er is niet 1 ding, een samenloop van omstandigheden. Geen spanning meer, beetje vies van geworden, vermoeid na heftige 1e bevalling, 2e veel nachten wakker etc. Seks nu confrontatie met derde kind.
De wens voor een derde kind heb ik altijd gehouden. Hij heeft eerst aangegeven dit niet te willen waardoor ik, hoe moeilijk het ook was, het probeerde te accepteren. Totdat hij aangaf misschien wel een 3e kindje te willen, maar dan wilde hij eerst dat ik meer zou gaan seksen.
Ik aangegeven dat ik dat vreemd vind, want hoeveel seks wil je hebben, hoe lang voordat je een kind wil etc. Dat ik dat er los van zie. Het voelt als een soort van chantage. Maar goed, hij wil gewoon aangeven hiermee dat hij wil dat z'n seksleven beter wordt. Nou ik heb geprobeerd mij meer open te stellen, dus toen deden we het vaker maar voor hem gaat het niet snel genoeg waardoor hij weer boos werd etc. Wat mij dan weer kwetst en nog meer druk op de situatie zet. Hij wil dan dus geen derde kind zegt hij dan ook weer als ik erover begin. (en nu moet ik dat ook niet willen als het zo gaat..).
We zitten echt in zo'n vervelende situatie dat ik niet meer weet hoe we hieruit komen. Er valt nauwelijks te praten. Ik opper ooit ideetjes om relatie te verbeteren, zoals weekendje weg. Nou dat hoefde van hem dan niet, daar had hij geen zin in met mij. Later komt hij hier weer op terug zegt hij ineens, waar gaan we dan heen? en nu zegt hij dat hij niet meer normaal tegen mij gaat doen, maar bij mij blijft voor de kinderen. Ik kan mij hier niet bij neerleggen, dan word ik doodongelukkig. Uit elkaar gaan is voor mij ook (nog) geen optie, dat kan ik mijn (gevoelige) kinderen niet aan doen. Ik denk dat dit veel schade geeft aan de kinderen. Ik neig nu naar relatietherapie. De oplossing voor hem is dat ik hem meer seks geef maar ik kan dat niet zolang hij zo speelt met mijn gevoelens, respectloos doet. Echter zie ik relatietherapie als eindstation. Ik word er ook moe van dat ik altijd degene ben die erover wil praten en wil oplossen en hij alleen klaagt. Hij legt de schuld alleen bij mij.
Verder delen we wel veel dezelfde interesses, staan we hetzelfde in het leven. Opvoeding zitten we ook niet altijd op 1 lijn maar dat gaat stukken beter.
Ik vind het lastig te beschrijven want als ik het schrijf komt het niet over zoals het is heb ik het idee.
Therapie
Lijkt me toch wel een heel goed idee want jullie zitten in de intercity richting scheiding.
Zoals ik het lees voelen jullie je allebei niet gezien en gehoord. In principe gaat het niet om de seks maar over jullie communicatie. Jullie vinden elkaar daar niet meer in en dat werkt op een gegeven moment door in alles.
Doodzonde want zo te lezen is er heel veel wat wel goed gaat tussen jullie. Maar soms zie je het zelf niet meer en dan kan een derde, meestal een therapeut, de zaken verhelderen.
Maar dan moeten jullie allebei de schouders er onder willen zetten en ook daadwerkelijk actie ondernemen want zoals het nu gaat schiet het niet op.
Heel veel sterkte en succes
die vent van jou
moet effe volwassen worden! Serieus, jij GEEFT seks? Dat zegt mij genoeg. Enerzijds moet hij zelf maar zorgen dat seks leuker wordt voor jou, dan krijg je vanzelf wel zin. Anderzijds: weinig zin in seks is vaak voorkomend als je jonge kinderen hebt.
Maar hij mag dus lelijk tegen jou doen omdat je hem zijn zin niet geeft.
Maak eens goed duidelijk dat het zo niet werkt met seks. En plan samen inderdaad eens een weekend of zo dat je ook de tijd voor elkaar hebt. Maar hij moet stoppen met proberen af te dwingen van seks, want dat leidt tot nog veel minder zin en een scheiding. En het idee van een derde kind zou ik maar even in de vriezer zetten, want zijn idee éerst meer seks, dan een derde kind' voorspelt weinig goeds.
dank je wel
Ik wil jullie alvast bedanken voor jullie reacties.
Alison:
Ik zeg ook altijd tegen mijn man dat de basis van een goede relatie ligt bij een goede communicatie. Hij ziet dat zo niet. Hij is geen prater, ook nooit geweest maar hij is ook steeds meer afwezig. Hij zit veel op zijn telefoon, reageert niet of pas na 3 keer als ik iets zeg. Dit is wel herkenbaar in communicatie met anderen overigens. Hij kropt zaken op, doet tegenover mij alsof alles weer goed gaat, maar een paar dagen later is hij nukkig en dan weet ik dus niet wat er is, maar het komt uiteindelijk altijd neer op dat hij gefrustreerd is vanwege zijn sekstekort. Ik ben dan vervolgens weer gekwetst omdat ik dacht dat het weer redelijk goed ging.
Ik ben absoluut iemand die de schouders eronder wil zetten. Ik heb veel zelfreflectie en kijk dus ook altijd naar wat ik niet goed doe, en wil leren. Ook bv. m.b.t. de opvoeding kinderen.
Juf Ank:
Helaas wil dat er niet in bij mijn vriend. Ik heb he tal vaak gezegd dat het zo niet werkt bij mij en seks. Hij zegt dat hij zo communiceert met mij omdat hij ook zijn (seksuele) behoeftes heeft. Ik zeg dat ik dat begrijp maar dat hij dan nog steeds niet zo respectloos met mij om hoeft te gaan en boos te reageren, dat het bij mij nou juist averechts werkt en de deur bij mij weer dichtklapt. Ik zou ook graag hebben dat hij meer onderneemt met vrienden en ook ergens anders zijn plezier uit haalt en niet zo op mij is gefocust.
Bedankt voor jullie reacties.
Je man voelt zich niet geliefd omdat hij de seks in de relatie mist en jij voelt je niet geliefd omdat hij daar zo over doordramt zonder aan jouw gevoelens, lijf en behoefte te denken. Maar denk je ook wel aan de zijne? Jij zegt van alles over je libido, medische geschiedenis etc. Dat is zo, maar dan moet je daar een oplossing voor gaan vinden ipv denken dat hij de oorzaak weet en het daarmee maar moet doen. Hij wil je weer beter zien, in eigen belang natuurlijk. Maar ook in jouw belang. Hij mist jou in bed. kan er met jou geen oplossing in vinden en gaat zich vervelend en als een verwend kind in gedragen. Wat verwacht je dat hij doet? Dat hij het wel best vindt? Dan gaan jullie als broer en zus leven. Kan prima gaan, maar is dat wat je wil? Hij duidelijk niet. Als jullie niet gaan communiceren en weer moeite voor elkaar gaan doen, dan is een scheiding een kwestie van tijd. Jij bent net zo goed schuldig aan het verschuilen achter de oorzaken. Laat de oorzaken voor wat ze zijn, hij weet ze. Ga samen werken aan een oplossing! En een derde kind... ik zou het niet doen. Dan begint het weer van voor af aan.
Annaniem
Bedankt voor je reactie. Ik heb n bijna burnout gehad en ben daarna in therapie gegaan (2016). Met mijzelf gaat het sindsdien verder goed, daarom is t ook voor mij zo geweest om mezelf ervoor open te stellen en dat ging naar mijn inziens ook beter. Maar omdat het er in de jaren zo is in geslopen is het niet 123 om te draaien en kan ik niet mee in zijn verwachtingen/snelheid. en dat vindt hij vervelend.
Ik probeer met hem te communiceren maar communicatie moet van 2 kanten komen, dat is wat ik aan probeer te geven dat dat niet lukt.
Als het zo makkelijk was om zin te maken had ik dat natuurlijk gedaan.
Tja
"Hij legt de schuld alleen bij mij."
Mokken. Respectloos gedrag. Niet willen praten. Chanteren (volgens mij wil hij geen derde kind, maar gewoon meer seks voor een bepaalde periode). Niet een weekend weg willen.
Jij moet hem seks geven. Hij wil niet horen in jouw redenen dat je niet wilt.
"Nou ik heb geprobeerd mij meer open te stellen, dus toen deden we het vaker maar voor hem gaat het niet snel genoeg waardoor hij weer boos werd etc." Doe je je best, is het nog niet goed genoeg.
Hmmm. Klinkt echt niet goed.
Twijfelachtig zijn gedrag. Kleuterachtig komt het op mij over.
Ik zou zeggen: relatietherapie. Als hij dat niet wil, tja, dan moet je hem vragen hoe hij het wil oplossen, anders dan dat alleen JIJ de schuld van alles krijgt en dat alleen JIJ moet doen wat hij wil. Want daar lijkt het wel op neer te komen.
Nota bene, het viel me op dat jullie al erg lang geen goede seks meer hebben, al 13 jaar. Dat is lang.
Verder: vind je hem een lieve leuke echtgenoot? Hebben jullie het nog wel leuk samen? Lol samen? Is hij een fijne echtgenoot in huis en met de kinderen? Leuke vader? Doet hij veel? Ben je zogezegd los van het seksprobleem wel blij met hem? Heeft hij je in moeilijke tijden wel gesteund? Was hij er toen wel voor je? En omgekeerd: ben jij er wel voor hem als hij ergens mee zit? Kunnen jullie wel fijn praten samen (zolang niet over seks 
)?
Nota bene: voorlopig niet aan een derde beginnen. Totdat je relatie weer echt goed voelt. Waarbij ik twijfel als
Tja als ik eerlijk ben
vind ik het gewoon niet zo'n lieve man. Hij doet of hij recht op seks heeft. Heeft hij geen handen zijn lijf? Ik vraag me af of relatietherapie hier helpt hoor. Zo hij dat al wil dan, wat ik betwijfel
Lisette Carolientje
Bedankt dat jullie de tijd nemen te reageren, heel lief.
Eigenlijk is hij in het verleden in de tijden dat het niet goed met mij ging, er wel voor mij geweest. Hij vond het altijd wel moeilijk hiermee om te gaan maar steunde mij wel.
In de eerste jaren van onze relatie hadden we ook wel communicatieproblemen maar dat is wel verbeterd. Echter sinds er kinderen zijn gekomen, en door slaaptekort soms het lelijkste in jezelf naar boven komt, ik kan vooral 's nachts snel geïrriteerd zijn toen de kindjes wakker werden, is zijn gedrag wat veranderd, korter lontje. Ook bij mij was dit tot 2016, ik ben nu veel relaxter geworden. Hij is wel een goede vader, zou wat liever mogen zijn en minder mogen snauwen maar onderneemt wel veel met hen. Want ook zijn frustratie werkt daar in door.
Ik vind het dan ook jammer dat ik die steun en liefde nu niet meer van hem voel. Hij lijkt me wel te haten soms, zo voelt het. Ik voel me nu eenzaam omdat ik niet meer kan praten met hem, niet kan delen, en hij vast ook met zijn gevoelens. Hij is echter wat minder reflectief en denkt minder in oplossingen. Dit is ook zo met andere dingen, opvoeding bv.
Ik vraag hem vaak wat hij doet, of er iets is etc. De ruimte om te praten geef ik hem dus zeker. Ik denk dat we ook moe zijn geworden er samen over te praten, we komen er niet uit.
Toen ik in 2016 thuis kwam te zitten, ik was de tijd daarvoor ook enorm gestresst, gaf hij mij zeker de ruimte en heeft hij ook wel dingen uit handen genomen. Het lijkt erop dat nu het weer beter met mij gaat, het hem niet snel genoeg gaat. Mijn wens voor een derde kind is altijd heel sterk geweest. Hij denkt dat ik hem ook straf door geen seks te hebben omdat hij (nog) geen derde kind wil. En dat is niet zo, want voordat we kinderen kregen was ons seksleven al niet top voor hem. Natuurlijk ben ik teleurgesteld maar ik zie dat toch los van elkaar (ondanks dat je natuurlijk seks moet hebben voor een derde 
). Ons verschil in behoefte is altijd wel een rode draad in onze relatie geweest. Ik neem het hem nu ook wel kwalijk dat hij nu zo tegen mij doet, terwijl hij weet dat dit ook voordat wij kinderen kregen al minder was.
Ik denk dat relatietherapie idd toch de beste oplossing is of zo doormodderen en beide niet gelukkig met de relatie zijn. Ik zal dit proberen met hem aan te kaarten al vind ik dat heel eng. Ik durf bijna niets meer te bespreken omdat ik bang ben dat we weer ruzie krijgen. Het liefst zou ik nog eerst wat leuke dingen proberen (weekendje weg etc.) maar vind het jammer dat ik daarin het initiatief moet nemen maar dat is dan maar zo denk ik.
Ik laat het weer even bezinken…
Chantage
Ik zie bij hem niet meer chantage dan bij jou.
Jij wil dat hij eerst lief doet (en 3e kindje?) en dan pas seks (maar dat is de vraag...) en hij wil eerst seks van jou (bewijs van liefde, zin in hem, vertrouwen?) en dan pas lief doen. (en 3e kindje?)
Relatie therapie is een optie, wat vindt hij ervan?
Een andere optie is hulpverlening voor jou ivm je seksuele problematiek.
Saar
Saar bedankt voor je reactie maar ik kan mij niet vinden in wat jij zegt. Dat ik hem chanteer dat hij pas seks krijgt als hij lief doet. Dat zijn geen bewuste gedragingen, dat is n gevolg van en is gevoelsmatig.
Hulpverlening ivm seksuele problematiek zou kunnen maar toch ben ik van mening dat dit niet volledig aan mij ligt maar n 2 richtingsverkeer is.
ik zal er over denken.
maakt niet uit of het aan jou of aan hem ligt
als je daarover blijft piekeren ga je niet met de juiste insteek naar relatietherapie.
Regel die therapie, zeg desnoods tegen hem dat je het ook allemaal niet meer weet en de waarheid zal absoluut ergens liggen. Misschien voelt dat niet 'terecht' nu, maar hé het is handig te erkennen dat jij ook onderdeel bent van het probleem.
Maar zorg dat hij meegaat, dan kun je vandaar uit verder.
gr Angela
Lady
Als je in een exclusieve seksuele relatie je partner seks weigert moet je niet verwachten dat dat tot positieve gevolgen gaat leiden. Integendeel, op het moment dat je die beslissing neemt, heb je je huwelijk wat mij betreft al vaarwel gezegd *).
Wat je nu meemaakt is het eindspel.
Het kan lang duren maar het loopt zelden goed af.
Het valt me bij dit soort discussies altijd op hoeveel bijval er is in de trant van: "Hij moet niet denken dat hij kan eisen". Persoonlijke frustraties van de forumbezoekers denk ik.
*) Tenzij je partner er natuurlijk ook geen behoefte meer in heeft of je hem of haar vrijlaat om buiten de deur te vrijen (in dat laatste geval kun je je ook afvragen hoelang het goed gaat)
Saar / Ad
TO schreef: "Ik vind het dan ook jammer dat ik die steun en liefde nu niet meer van hem voel. Hij lijkt me wel te haten soms, zo voelt het. Ik voel me nu eenzaam omdat ik niet meer kan praten met hem..."
Het lijkt mij in zo'n situatie best moeilijk om nog seks te hebben met mijn partner (zeker als je het gevoel hebt dat hij je haat!).
Hoe zien jullie dat?
Moet TO dan TOCH gewoon seks hebben tegen al die negatieve gevoelens in?
En wat vinden jullie ervan wat TO schrijft: "De redenen waarom ik geen zin in seks hebben, interesseren hem niet/nauwelijks." en "Maar goed, hij wil gewoon aangeven hiermee dat hij wil dat z'n seksleven beter wordt. Nou ik heb geprobeerd mij meer open te stellen, dus toen deden we het vaker maar voor hem gaat het niet snel genoeg waardoor hij weer boos werd etc. Wat mij dan weer kwetst en nog meer druk op de situatie zet. " ze deed haar best, is het nog niet goed.
vicieuze cirkel
Dat is het natuurlijk.
Ik begrijp zijn frustratie heel goed eigenlijk.
Je gaat je als man steeds machtelozer voelen, je wordt teleurgesteld en als je dan je ongenoegen erover uitspreekt word je vervolgens weggezet als een gefrustreerde vent die 'alleen maar aan seks kan denken'. Alles wat je probeert op dat vlak wordt met een nee beantwoord of met tegenzin gedaan en op een gegeven moment geef je het dan maar op en hoop je passief maar dat vrouwlief tot andere inzichten komt.
Ik denk trouwens niet dat het werkt als hij er niet meer over 'zeurt' en ineens zich zo gaat gedragen als vrouw graag wilt.
Iemand moet de eerste stap zetten. Jouw (TO) zin in je man gaat niet vanzelf terugkomen. Daar moet je aan werken. En van een goed seksleven wordt man ook weer gelukkiger. Het is een simpel vliegwiel. Maar jullie wijzen naar elkaar in een oorzaak gevolg patstelling. Hij doet dit dus krijgt hij deze versie van mij en vice versa.
Accepteren dat hét er niet meer is, dan kun je beter gelijk opstappen.
Lisette
"En wat vinden jullie ervan wat TO schrijft: "De redenen waarom ik geen zin in seks hebben, interesseren hem niet/nauwelijks." en "Maar goed, hij wil gewoon aangeven hiermee dat hij wil dat z'n seksleven beter wordt. Nou ik heb geprobeerd mij meer open te stellen, dus toen deden we het vaker maar voor hem gaat het niet snel genoeg waardoor hij weer boos werd etc. Wat mij dan weer kwetst en nog meer druk op de situatie zet. " ze deed haar best, is het nog niet goed."
Om te beginnen is dit haar interpretatie. We krijgen sowieso natuurlijk maar een kant van het verhaal te horen. Als buitenstaander kun je er maar het beste vanuitgaan dat beide partijen niet goed bezig zijn.
Wat ik probeer duidelijk te maken is dat een seksstaking uiteindelijk je relatie opblaast. Het is belangrijk om je dat te realiseren. Het is beter dat ze zich dat nu realiseert dan over 2 jaar, na de scheiding. Ze heeft het over een vicieuze cirkel en dat is inderdaad de juiste term. Ze zullen samen die cirkel de andere kant op moeten laten draaien. Lukt dat niet dan is het einde verhaal.
De seks moet natuurlijk voor beide partijen leuk zijn en niet een offer van de een aan de ander. Zij zal ook haar best moeten doen om het leuk te maken voor zichzelf en dat is voor veel mensen best lastig.
Ad Hombre Lisette
Ad Hombre, het is niet dat ik het bewust weiger. Ik sta ervoor open mits ik niet steeds daarna gekwetst word omdat het niet vaak genoeg is dn hij weer boos is.
Bedankt Lisette, je stelt de vraag goed idd. Moet ik tegen mij negatieve gevoel in seks hebben om man tevreden te stellen.
Ik wil hier verder geen eindeloze discussie van maken. Ik wilde graag tips en advies. Sommige reacties maken me dat ik mij een slechte vrouw voel en ik weet dat ik dat niet ben. Ik wil gewoon als basis respect en goede communicatie en man draait het om. Dus hopelijk komen we hier samen nog uit. want scheiden staat eigenlijk niet in mijn opties...
Dus ik wil t hierbij laten.
Relatietherapie
Lady1983, wil je samen verder. Ga samen in therapie. Leer samen waar jullie vastZittende niet helpende manier van met elkaar omgaan vandaan komt. En leer het samen te veranderen! Want anders is je relatie denk ik gedoemd om te stranden vroeger of later. Werk er samen aan, mits er voor je gevoel genoeg basis is om samen verder te gaan.
Nabrander
Sorry, je wilt het hierbij laten, maar misschien toch nog een tip.
Hier wordt de suggestie gedaan van relatietherapie. Dat lijkt me ook het enige dat mogelijk kan helpen. Moet je man wel daaraan meewerken. Maar zo niet (en het feit dat hij naar ik begrijp sowieso niet in oplossingen denkt maar alleen in mokken en boos zijn en vinden dat jij gewoon seks moet geven), dan is het denk ik een vrij kansloze situatie.
Misschien goed om aan te geven dat praten met iemand erbij zou kunnen helpen omdat jullie je nu steeds vastdraaien in jullie gesprekken. Een ervaren derde (therapeut) kan dat doorbreken. Misschien kan je zeggen: laten we het in elk geval 1x proberen of max 3 keer, om hem er niet teveel mee te belasten.
Mocht hij echt niet willen, dan zou je je moeten afvragen of je nog jaren wil dooremmeren, ben bang dat dat het dan wordt. Je komt niet zo snel uit een negatieve spiraal als samen praten steeds vastloopt. Erop hopen dat het vanzelf goed komt? Het zou kunnen.
Mijn tip voor het geval hij wel meegaat: dat je schreef dat je het gevoel hebt dat hij jou haat, vind ik erg heftig. Het is goed voor jezelf als je kunt omschrijven waar dat gevoel vandaan komt, door welk gedrag van je man je dat gevoel krijgt. Dat zou ik ook echt uitspreken in die sessies. Hopelijk kan je man je geruststellen dat hij je helemaal niet haat, zelfs niet als je "te weinig seks geeft" en daarnaast kan hij zich ervan bewust worden dat die betreffende gedragingen dat effect op jou hebben. En dat dat gevoel (dat hij jou haat) vanzelfsprekend niet helpt om jou meer tot seks te krijgen. Hopelijk begrijpt hij dat.
Heel veel sterkte ermee. Moeilijke situatie. Hopelijk wil hij relatietherapie proberen.
moet
"Moet ik tegen mij negatieve gevoel in seks hebben om man tevreden te stellen."
Nee.
Moet man genoegen nemen met het gegeven dat dit nu eenmaal zo is als het is en zich daarin dan maar schikken?
Ook niet. Vind ik.
Bekijk het niet alleen vanuit jouw gevoel. Probeer ook zijn behoeftes serieus te nemen.
Eens hoor.. je moet consensus kunnen bereiken wat voor beide prettig is. En als man 10x per maand wil en jij 1x en er komt geen sfeer waarin beide vrede hebben met de bijv. 3x dan houdt het op.
Mijn vrouw en ik 'lossen het op' door het initiatief volledig bij haar neer te leggen en ik heb beloofd 'niet meer te klagen'. Dat beperkt het aantal discussies over de grotere behoefte aan intimiteit die ik voel. Maar uiteindelijk verandert het aan haar behoeftes voorlopig nog niks.
Ik worstel dan ook met de verklaring waarom iemand een 'tegen haar zin' gevoel kan hebben/krijgen met de persoon van wie ze houdt en die overduidelijk wel zijn affectie en behoeftes aan haar duidelijk maakt.
En ik doe dan niet zo lelijk als jij jouw man doet voorkomen. Maar ik kan me verplaatsen in zijn kant van het verhaal.
En nee, je bent geen slechte vrouw. Hij moet zich zeker netter opstellen. Maar jullie oorzaak ligt eerder in de communicatie en wederzijds begrip denk ik.
Seks en intimiteit
Sorry TO, als je dit draadje al had willen beëindigen. Ik wil tóch nog graag iets toevoegen.
Er wordt hier gewezen op communicatie; jij schrijft over seks als breekpunt tussen jullie. Volgens mij ligt er nog iets tussenin, waarin de kern van het probleem tussen jullie zit: intimiteit. En daarbij bedoel ik niet 'de daad', maar intimiteit in de zin van vertrouwen, mildheid, je gewaardeerd en gehoord voelen en de ander kunnen waarderen en horen. Liefde, inderdaad. Zonder intimiteit geen (goede) seks. Ja, technisch heus wel, maar binnen jullie relatie verlangen jullie toch eerder naar de gedeelde liefde en nabijheid van elkaar dan naar het platte orgasme, toch? Voor dat orgasme kun je idd net zo makkelijk de hand aan jezelf slaan, daar heb je in principe geen partner bij nodig.
Je man verlangt naar intimiteit en drukt dat uit in verlangen naar seks. Jij verlangt naar intimiteit en drukt dat uit in verlangen naar gezien worden, gehoord worden, steun, vertrouwen. Jullie willen hetzelfde, maar zitten alletwee opgesloten in je eigen loopgraaf. Typische man-vrouw tegenstelling overigens, dus niks geks 
Therapie kan hierbij helpen. Maar vooral inzicht in wat de functie voor seks in jullie relatie is.
Je man is 'geen prater'. Daarom zal therapie hem afschrikken. Toch hebben jullie een breekijzer nodig om deze vicieuze cirkel te doorbreken. Als jullie relatie hem en jou lief is, zullen jullie gezamenlijk die hulp moeten inroepen.
nou Moederziel
dat weet ik nou niet hoor wat je zegt "Je man verlangt naar intimiteit en drukt dat uit in verlangen naar seks. " Je praat voor hem. Misschien wil die man gewoon lekker klaarkomen in een vrouwen lijf, is toch een heel andere dynamiek dan de hand aan jezelf slaan. Dat hij daarbij niet openstaat voor wat zij wil pleit niet voor zijn vermeende zoektocht naar intimiteit maar wijs er eerder op dat hen alleen om hem gaat. In je eentje intimiteit hebben kan niet, in je eentje seks hebben met een partner terwijl je haar ontkent wel
Carolientje
Is het glas half vol of half leeg?
Afgeschreven
Carolientje geeft de man van TO geen kans meer lijkt het.
Ik zie wel wat in de uitleg van Moederziel, er moet in ieder geval iets gebeuren want vanzelf lost dit niet op en wordt de sex alleen maar beladener.
Iedere keer als man nu aardig doet, zal TO denken, is dit om mij, of om sex te krijgen? Ga je een keer een weekendje weg, wat moet er dan gebeuren? In ieder geval één avond sex, om het een geslaagd weekend te noemen? Ik zou dat niet trekken, sex moet leuk en spontaan zijn, en vooral niet iets wat je in moet plannen als 'moetje' zoiets ontstaat op het moment zelf.
Ik snap dat intimiteit dingetje wel, heb zelf ook een relatie gehad met moeizame sex, en het vicieuze cirkeltje is er eentje waar je heel moeilijk met zijn tweetjes uitkomt. In mijn relatie heb ik me jaren heel schuldig gevoeld, maar ik kon het niet voor elkaar krijgen het te draaien.
Pas na mijn scheiding en het vinden van een andere man (na een paar jaar) en daar verliefd op te worden en weer sex te hebben (nu wel spontaan en wilde ik het graag) ontdekte ik wat er mis was in mijn oude relatie.
Inderdaad miste ik de intimiteit van het zijn van een echtpaar (gezien en gehoord en geliefd worden, iemand kunnen vertrouwen) mijn ex was vooral met zichzelf, zijn vrienden en zijn hobby's bezig. Wilde iedere avond op pad, naar zijn sport, naar de kroeg en liet mij alleen. Ik wilde niet het zeikwijf zijn die hem tegenhield maar alleen al het gevoel dat mijn ex liever daar was, dan bij zijn gezin, deed pijn (en dit was al vanaf het begin van onze relatie, en werd erger en erger) hij luisterde zelden naar wat ik vertelde, en als het al zo was, dan was het met een half oor. Regelmatig kwamen bij ons de verwijten van mij dat ik iets allang aan hem verteld had, en hij beweerde dat het niet zo was. (zat ondertussen op zijn mobiel of tv te kijken, ook al zei ik dat hij dat even niet moest doen)
(een keertje heb ik zo hard op de uitknop van de tv geslagen, die hij telkens opnieuw aanzette terwijl ik met hem aan het praten was, dat ie nooit meer uit de tv floepte, tv kon vanaf dat moment niet meer aan en uit met die knop) triest maar waar. Uiteindelijk zag ik pas hoe krom onze relatie was, toen het al een jaar over was (en ik wilde hem helemaal niet kwijt, dacht ik)
Mijn advies is echt, ga relatietherapie doen, alleen kom je er niet uit en blijf je in dat cirkeltje ronddraaien.
Moederziel Paula JJ
Moederziel en Paula,
bedankt voor jullie posts. Ik herken veel in wat jullie schrijven.
"Regelmatig kwamen bij ons de verwijten van mij dat ik iets allang aan hem verteld had, en hij beweerde dat het niet zo was. (zat ondertussen op zijn mobiel of tv te kijken, ook al zei ik dat hij dat even niet moest doen)" deze is zo herkenbaar.
" Je man verlangt naar intimiteit en drukt dat uit in verlangen naar seks. Jij verlangt naar intimiteit en drukt dat uit in verlangen naar gezien worden, gehoord worden, steun, vertrouwen. Jullie willen hetzelfde, maar zitten alletwee opgesloten in je eigen loopgraaf. Typische man-vrouw tegenstelling overigens, dus niks geks " —> ik denk dat je idd gelijk hebt hiermee.
JJ, fijn om ook een reactie van een man te ontvangen. Mijn man zegt ook vaak dat hij geen initiatief meer wil nemen om zich niet afgewezen te voelen. Hij zal dat dan ook wel proberen maar het lukt uiteindelijk niet en wordt dan toch weer bozig omdat het te lang duurt.
