Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Hoedan

Hoedan

01-10-2018 om 16:52

Miss

Wat moeilijk allemaal! Kan het zijn dat je man inderdaad niet bij zijn diepe pijn wil komen? Of wellicht oprecht niet weet (nog) dat er veel werk aan de winkel is bij hem. Ik merk dat bij mijn man. Die gaat wel samen naar therapie maar de 1 op 1 sessies wuift hij wat weg. Heeft hij niet zo nodig en zijn wel klaar nu. Terwijl er veel te verwerken is. Therapeut geeft dat ook aan. We zitten hier nu ook op een kruispunt. Ik ben bereid ook met mezelf aan de slag te gaan. Man wil eigenlijk alleen gezamelijk aan de slag en ziet (nog) niet in dat een aantal zaken ook komen door patronen die hijzelf in stand houdt. Onze therapeut gaat erg voorzichtig te werk omdat hij wel doorheeft dat man anders het bijltje erbij neergooit. Maar geeft wel duidelijk aan dat man ook aan de bak moet. Lastig allemaal hoor. Ik wens je veel wijsheid. En ga vooral ook met jezelf aan de slag.

Miss

Miss

01-10-2018 om 21:37

Dankjewel voor de reacties

Om even in te haken op het delen van heb ik daar geen invloed op gehad, Truus nummer 4 had heel mijn social media "vrienden' ingelicht omdat ze smoorverliefd was en niet wist waar missman was gebleven.. door mijn beste vriendin wist ze dat ik zijn vrouw was, dus als laatste kwam ze bij mij uit.. twee dagen na vriendin.... Dus even kort gezegd je hebt het niet altijd in de hand.
Verder heb ik met mijn dierbare verteld over de verslavingsproblematiek.
Zoals ik man hier in het begin van mijn rouwproces * anders kan ik het niet noemen* zwart maakte zoals ook JJ toen benoemde heb ik niet gedaan want ik zag ook wel in dat dat totaal niet helpend was maar de boosheid de overhand nam. Nu is het alleen nog maar verdriet. Boosheid word omgezet in verdriet.

@ stip, dankjewel voor je posts. Ze zijn zeker helpend. Vandaag kwam individuele therapie aanbod bij systeemtherapeut maar nee miss man gaat er nu niet aan verder werken. Alleen openheid geven in zaken en daden...
Het motto wat heb je te verliezen dan Alleen maar winst word weg gewuift. Niet nodig. Hij weet het wel.

Aan therapeut uitgelegd dat ik spartelend in het water lig door het stoppen en bijna verdrink, met een duivel op mijn nek... die me constant waakzaam houdt...
Peut zegt dat ik de duivel vanaf nu op zijn "bek moet slaan" en mag gaan kijken wat er gaat gebeuren of man daadwerkelijk eerlijk gaat zijn en loslaten dat ik 0 komma 0 controle heb. Alleen over mezelf.. zoals zeggen mijn man is verslaafd....

Ik vind het nogal wat. Dus kan er nu op het forum weinig over zeggen. Ik moet het op me in laten werken...
Het aanbod van je vind ik ontzettend lief. Ik zou het zo willen maar man staat daar nu niet voor open. Hij kijkt zelfs bij de ingang van de kliniek of er geen bekende geparkeerd staan. Want hij heeft het alleen met een paar dierbare gedeeld en verder wil hij (nog) niet.
Of misschien dat wat @ Mari zegt, hij kan het nog niet, misschien wel nooit niet. Zit er teveel pijn. En zal hij het nooit aan gaan vechten....
Ook dat besef ik steeds meer door je posts. Omdat je zelf die ervaring gedeeld hebt.
De tijd gaat mij uitwijzen hoe, wat en waarin verder.
Van peut moet ik gaan loslaten.. nog meer voor mezelf zorgen. Dat ik mezelf tekort doe in zo voor hem te blijven buigen.. Want blijkbaar vond hij dat ik dat toch nog te veel doe.. een eye opener.. weer... Dus ga daar nog verder mee aan de slag. Maar het maakt me bang of ik niet loskoppel van man..

Ik ben giga loyaal...( aan ouders, ook enorm veel therapie voor gehad jaren geleden) aan man..
Dat kwam voornamelijk vandaag aanbod. En wat maakt dat mij dat ik dat toch ben. Na zoveel bedrog. Ik ga het laten bezinken...
Ik wil nog zoveel type maar woorden schieten even tekort. Ik kom er later op terug...

@hoedan, precies... hoeft niet. Nergens voor nodig. Het gaat toch goed zo? Herkenning. Herkenning. Wat zijn mannen toch buitenaardse wezens. In een volgend leven ga ik samen wonen met een vrouw

Stip

Stip

01-10-2018 om 22:03

Miss

Je klinkt zo wanhopig. Zou graag wat voor je inschenken en even goed voor je zorgen.
Denk aan je.

Mari

Mari

01-10-2018 om 23:06

Miss

Ja weet je wat het is: je verwacht, geheel terecht, een redelijke reactie van hem. Een reactie zoals jij en ik zouden geven. Maar hij is ziek, een verslaafde is ziek. Ook al geeft hij er nu geen gevolg aan, hij blijft ziek totdat hij het in de ogen heeft gekeken.

Ik begrijp zo je wanhoop, dat je denkt 'man werk er toch aan'. Maar ik kan je meegeven: mijn ex werkte er echt ook heel erg aan, maar de onderliggende patronen bleven opspelen. Ook therapeuten weten niet altijd wat ze met zulke mensen (ERS) aan moeten. De oude overlevingsmechanismes zijn zo sterk.

Ik denk dat de therapeut heel goed doorheeft dat jij er alleen voorstaat nu, dat je nu voor jezelf en je zoontje moet zorgen.

Ik zou ook een warme arm om je heen willen leggen... ik weet hoe je het nodig hebt

Tomaatje84

Tomaatje84

02-10-2018 om 07:12

Veel sterkte allemaal

Jammer, ook hier blijk ik niemand te hebben waar ik tegen kan praten. Ik denk dat mijn verhaal niet heftig genoeg is. Ik wens jullie allemaal het allerbeste en hoop dat jullie eruit komen met jullie partner. Veel sterkte en geluk.

Tomaatje84

Man

Man

02-10-2018 om 07:58

Tomaatje84

Wellicht even eigen draadje opstarten?
Denk dat jouw ervaring ondersneeuwt in de andere discussies. Dat is jammer want jou gevoel als verraad doet niet onder voor elk ander soort verraad.

Ik heb een zelfde soort ervaring, dus snap je gevoel wel.

Miss

Miss

02-10-2018 om 08:46

Stip en Marie

Dankjewel. Wat ontzettend lief...
Ik zou willen dat ik jullie in het echte leven kon. Het doet me goed, nog iemand te kunnen "vertrouwen" in een soort van... En gehoord voelen...
Marie ik heb je mail toen opgeslagen. Misschien dat ik toch nog eens als ik er behoefte aan heb ga mailen... als dat oké is.

Later kom ik terug. Nu mijn zinnen op het werk richten want dat is me veel te dierbaar om te verliezen tussen al het verdriet door. ( werk zelfstandig en wil mijn klanten niet kwijt)

Tomaatje, ik stel voor in jou draadje verder te gaan over jou ervaring. Heb daar gereageerd.
Veel liefs en fijne dag alle

Mari

Mari

02-10-2018 om 14:19

Miss

Je mag me altijd mailen. Je hebt het emailadres nog, toch? Sterkte!

Vuile was

Even nog terugkomend op de vuile was buiten hangen....

Ik vond het in eerste instantie ook lastig om het binnenshuis te houden. We hebben er bewust voor gekozen om het niet aan familie etc te vertellen.
We hebben we allebei iemand waar we ons verhaal kwijt kunnen. Ik bij een goede vriendin en een collega en mijn man bij zijn vriend. Dus we kunnen er wel over praten maar hebben het niet naar buiten gebracht. Soms heb ik daar moeite mee (vooral in het begin) en wil ik het rond schreeuwen wat hij me aangedaan heeft. Maar daar heb ik niks aan. Het gaat me alleen maar moeilijker maken ben ik achter gekomen! De vrouw vd vriend van mijn man weet het nml ook. Zij was er achter gekomen voor ik het wist en is woedend. Ze wil geen contact meer met mijn man en vind het raar dat ik blijf. Ik heb er moeite mee om haar te zien. Als ik me dan bedenk dat je al die oordelen van iedereen krijgt dan zou ik dat erg lastig vinden denk ik.
De therapeut vond het goed dat we er wel over kunnen praten maar het wel voor ons zelf houden. Daarnaast wil ik mijn omgeving er ook niet mee belasten. Mijn ouders zijn bv erg beschermend en ik weet al wat hun advies gaat zijn, plus hebben ze al heel veel ellende aan hun hoofd op dit moment.

Dus tja het zal voor iedereen anders zijn. Maar ik denk op dit moment dat het voor ons zo goed is. En natuurlijk denk ik wel eens dat ik zo zijn hand boven zijn hoofd houd... maar goed hij heeft zijn schuldgevoel toch wel, of nu iedereen het weet of niet.

Hier gaat het nog steeds met ups en downs. Idd ook zo van vanuit mijn man: het gaat nu toch goed en we kunnen samen een mooie toekomst hebben...
volgende week eindelijk weer x naar de therapie. Mss dat zij hem duidelijk kan maken dat dat voor mij niet zo makkelijk gaat.

Sterkte Miss! Ik vind je heel krachtig dat je jezelf na iedere teleurstelling toch weer bijelkaar raapt en doorgaat! Respect en ik hoop dat het uieindelijk allemaal waard is!! Goed dat je aan jezelf gaat denken!!

Tomaatje

Ik denk dat jij exact hetzelfde gevoel hebt dan ons! Ook al is er geen affaire geweest je vertrouwen is wel geschaad! En dat doet pijn.

Mijn man miste ook de spanning en intimiteit terwijl ik ook daar mijn redenen voor had. Dus ik kan het me goed inbeelden. Praat samen en ga wellicht samen in therapie. Mijn man is geen prater en al helemaal niet over gevoel. Bij de therapie kan hij dat beter.
Sterkte en denk ook aan je!

Hoedan

Hoedan

02-10-2018 om 18:41

Verdrietig en boos

Hier is het nu ruim 4 maanden geleden dat de affaire van man uitkwam. Ups en downs. En in therapie. Deze week ben ik sinds tijden weer zo verdrietig en boos. En heb ik grote twijfels of alles wel goed komt. Een echte aanleiding is er niet. Is dit herkenbaar? Ik probeer afleiding te zoeken. Ik merk wel dat ik meer afstand van man neem. Hij kan weinig met mijn gevoelens merk ik. Dat maakt me dan nog bozer.... pffff. Ik heb in therapie en bij hem diverse malen aangegeven wat ik dan nodig heb. Alleen man geeft het niet. Niet uitzichzelf. En dan twijfel ik zo. Of ik wel verder wil. Ookal weet ik dat er nog veel te halen valt. En ingesleten patronen niet zomaar oplossen. En ik ook de kinderen een scheiding niet aan wil doen. Want voor mijn gevoel heb ik er nog niet alles aan gedaan.

Puinhoop

Puinhoop

02-10-2018 om 20:48

Rottigheid

Ik hou het heel kort, want heb niet veel gelegenheid nu, maar ben momenteel even terug in de afgrond. Op een avond vorige week in kroeg opende ik mijn hart, stelde me kwetsbaar op, vertelde van mijn verdriet wat weer erg aanwezig was die week en kreeg een deksel op mijn neus. Hij zei 'dat hij er wel klaar mee was' en toen ik vroeg later of hij er nooit meer aan dacht -hij zei zoiets- kwam hij aan met dat hij die opleving van passie niet had willen missen. Met haar dus. Zout in mijn wond.
Het verdwijnt niet meer, dat verdriet. Hij zat te zuipen daar, was moe, zei zich er later niets van te herinneren waar we het over hadden gehad en ik ben beurtelings kwaad over het gemak van vergeten -en de luxe ervan, die ik wou dat ik me veroorloven kon- en intens verdrietig door alles wat gebeurd is, dat hij het gedaan heeft. De hee film, bij jullie allemaal welbekend, speelt zich steeds voor mijn ogen af. Op een dagje uit met een groep keek ik naar het uitzicht, vanaf een hoog punt over de stad en keek in de richting waar ze woont, die snol. Ik drukte steeds mijn tranen weg.
Vrijdag weer therapie. En ik ben het hartgrondig eens met die therapeute, die hem vertelde dat als hij zijn eigen ongemak om het erover te hebben voorrang geeft boven mijn verdriet, hij zichzelf belangrijker maakt dan ik, zoals hij dus ook deed toen hij vreemdging. Dat hij daar niet voor weg kan lopen.
Aanstaande sessie ga ik het erover hebben. Ook al heeft ze plannen, waar ik wel in mee wil gaan, dit moet van mijn hart bij de therapeute, want dat wordt een breekpunt op deze manier.
Sorry, ik kan even niet reageren op jullie. Ben stuk.

Een man en zijn bier

Puinhoop, een gevalletje “bad timing”; een man lastig vallen terwijl hij moe is en een biertje zit te zuipen. Ik snap wel dat je toch je vraag stelde omdat het jou bezig hield, maar dit was niet het moment waarop je kon rekenen op een positieve begripvolle blijk van medeleven, waar het je juist om te doen ging.
En ja, een kroeg is ook niet de meest geschikte plaats om over moeilijke onderwerpen te praten. Wie een kroeg binnen stapt, komt daar voor een gezellige avond.

Als je een moeilijk onderwerp wilt aankaarten, maak je meer kans op een goed verlopend gesprek, verhelderd en opbouwend, als je het moment met takt uit kiest.
Anders ga je één stap naar voren en twee stappen achteruit.

Een goede sessie bij de therapeut, toegewenst.

Puinhoop

Puinhoop

05-10-2018 om 11:35

Flanagan

Je hebt helemaal gelijk. We hebben het er inmiddels even over gehad en het was de timing. Precies wat je zegt: even ontspannen. Hoewel de kroeg doorgaans wel de plaats is waar we vaak praten over onze relatie, dus dat is dat weer even anders.
We kregen een heleboel afspraken in de agenda, het zat nogal vol, de week ervoor en ook erna, dus ik koos ervoor toen omdat ik ook voorlopig geen andere gelegenheid zag. Maar wat je zegt: dat is niet het moment waarop je krijgt waar je behoefte aan hebt.

Desondanks -heb ik hem ook gezegd- vind ik dat hij niet zo bruut hoefde te wezen en ook had kunnen zeggen: 'Ik zie je verdriet, maar ik ben heel moe, kan er nu niet goed op reageren, dus ik wil het er graag morgen of overmorgen met je over hebben, als ik uitgerust ben en meer ontspannen.'

Dat kan ook, nietwaar?
Want was het andersom geweest, had ik het niet in mijn kop gehaald hem te zeggen hoe fijn het was met die andere man, terwijl hij in tranen tegenover me zat.

Aanname-check

‘Hij zei 'dat hij er wel klaar mee was' en toen ik vroeg later of hij er nooit meer aan dacht -hij zei zoiets- kwam hij aan met dat hij die opleving van passie niet had willen missen. Met haar dus. Zout in mijn wond.’

Sorry, maar kan het zijn dat je een ongelukkige aanname hebt gedaan of hij je man toegegeven dat hij daadwerkelijk sprak over een passie met haar?
Hij kan ook een opleving van passie tussen jullie twee bedoeld hebben. ( Ik weet even niet meer of jullie voor de ontrouw in een fase van weinig passie verkeerden. ) In dat geval, hebben die woorden niet echt iets met haar te maken, maar was het hoe hij dat vroeger beleefde en hoe hij nu een positieve verandering heeft gemerkt.
Dat is niet zout in de wonden gooien want hij had in dat geval het niet over de tijd met haar, maar de tijd met jou toen en nu.

Neem mij niet kwalijk als hij wel over de tijd met haar bedoelde. Letterlijk genomen, staat er niet dat hij dit gezegd heeft, dus vroeg ik mij af of je je kwelde door een misverstand.
Gelukkig kunnen jullie achteraf nog met elkaar over die avond praten, dat is ook belangrijk.

Irritante autocorrectie

Sorry, maar kan het zijn dat je een ongelukkige aanname hebt gedaan of hij je man toegegeven dat hij daadwerkelijk sprak over een passie met haar?
=
Sorry, maar kan het zijn dat je een ongelukkige aanname hebt gedaan of heeft je man toegegeven dat hij daadwerkelijk sprak over een passie met haar?

Ad Hombre

Ad Hombre

05-10-2018 om 13:28

Overspel en de woestijngod

"maar laten we even nadenken waarom overspel de enige grond is in Gods wet waarom een man of vrouw mag scheiden en een ander trouwen? De overspeler heeft het huwelijk al verbroken en de pijn die ermee gemoeid is, begrijpt God. Dat ís lastig te helen. Alles hangt er van af hoe de overtreder ermee omgaat, met de gevoelens van zijn/haar belazerde vrouw/man.
Dan staat overspelers in een rijtje van gezelschap van weinig respectabele lieden: hoereerders, dronkemannen, dieven, grote graaiers, afpersers etc., die mensen zullen Gods Koninkrijk niet beërven."

Die bijbelse wetten zijn natuurlijk geschreven voor de situatie van lang geleden. Een tijd zonder voorbehoedmiddelen met ongewenste zwangerschappen en geslachtsziekten.

Dat hoeft nu allemaal niet meer. Hoog tijd om daar wat minder spastisch over te doen. Dat gezegd hebbende is het ene overspel het andere natuurlijk niet. Die Truus van Mara is een stuk heftiger dan een partner die een keer een spannende one-night stand heeft tijdens een congres of zo.

Doe niet zo heftig en zwart-wit over overspel. (en laat die woestijngod erbuiten)

Woestijngod?

Af Hombre, het was even zoeken maar je reactie slaat dus op post #796, ca 60 reacties terug.
Ik zat al te denken; woestijngod, waar heeft hij het over.
De post van Puinhoop weerspiegelde haar frustratie, dat is alles. Til er niet zo zwaar aan.

Ad Hombre

Ad Hombre

05-10-2018 om 15:05

Flanagan

Ik lees niet zo snel

Trix

Trix

05-10-2018 om 15:08

Bedankt Flanagan

Ik had de zoektocht naar de woestijngod al opgegeven.

"... een stuk heftiger dan een partner die een keer een spannende one-night stand heeft tijdens een congres of zo."
Haha dit doet mij aan mijn man denken die na zo'n congres steeds zeer beteuterd bij mij komt melden dat hij "weer niet is vreemdgegaan". Ik zou het hem bijna gunnen.

Puinhoop

Puinhoop

05-10-2018 om 20:25

Ad Hombre

Flanagan, bedankt voor je reactie, dat was precies wat ik bedoelde, niets meer of minder dan dat.
Ad Hombre, het lijkt me niet vriendelijk om dit draadje te kapen met een existentiële discussie. Dat kun je in een andere rubriek kwijt. Ik reageer soms met een Bijbelcitaat, om te laten zien wat iets voor mij persoonlijk betekent, niet met de bedoeling om iemand te overtuigen van mijn waarheid, wat disrespectvol zou zijn. Laten we in die zin elkaar blijven respecteren, ongeacht wat voor levensovertuiging iemand heeft. We zijn hier om elkaar te steunen in moeilijke tijden tenslotte.

'Die Truus van Mara is een stuk heftiger dan een partner die een keer een spannende one-night stand heeft tijdens een congres of zo.'
Dat mag je voor jezelf uitmaken, of je dat erger of minder erg zou vinden dan je eigen situatie, maar dat kun je niet voor een ander bepalen. Het één is niet erger dan het ander: je kunt verdriet niet meten of wegen. Wat voor de één niet zo erg lijkt, kan voor een ander een drama zijn. Je kunt niet in andermans hart kijken. Laten we elkaar niet tekort doen door er waarde-oordelen aan te hangen.

Puinhoop

Puinhoop

05-10-2018 om 20:35

Flanagan

Ja joh, ik hoopte ook even dat ik het verkeerd interpreteerde en hij bedoelde wat je suggereerde. Maar bij navraag en bij de therapie vanmorgen bedoelde hij dus wel exact wat ik schreef. Hij gaf ook toe dat hij het expres had gezegd om me te kwetsen. Waarvoor hij nu min of meer -op zijn wijze- excuses heeft gemaakt.
Fantastisch, die relatietherapie. ik leer hem nu kennen zoals ik hem al veel eerder had willen kennen, zonder dat gereserveerde, die houding van 'alles onder controle'. Zonder persoonlijke details te verklappen had hij het vandaag over zijn vader, wat hij genist had in hem, en er ging een wereld voor me open, omdat het meteen aansloot bij wat hij in mij miste -of niet kon of wou zien. Ook zijn vooringenomenheid en vooroordelen, mijn motivaties voorkauwende die ik zou hebben betreffende mijn geloof, kwamen allemaal voor het voetlicht toen hij vertelde hoe het vroeger in zijn gereformeerde gezin was gegaan. Het verklaarde zó veel!
Dit is de man die ik altijd in hem zag, de man die ik zo graag achter die muur wilde weglokken, wat wordt hij er onweerstaanbaar aantrekkelijk van om zich zo te openen als een bloem. Eindelijk krijg ik het vertrouwen, zo voelt het, van hem, om zichzelf te tonen voor wie hij werkelijk is. Dat wilde ik zo graag bereiken in ons huwelijk, dat we dat zouden kunnen: ons aan elkaar tonen zonder reserves, de schillen van wellevendheid laten vallen en onszelf op ons kwetsbaarst, en daarmee tegelijk op ons sterkst, laten zien aan elkaar.
Kortom, ik ben in de gloria momenteel. Van 'zum tode betrübt' naar 'himmelhoch jauchzend' (excuseer mijn beroerde Duits s.v.p.).

Puinhoop

Puinhoop

05-10-2018 om 20:49

Mari

Op jouw post, een stukje terug, kom ik later even terug. Want ik snap dat je een antwoord verlangt Dank je voor je reacties en meedenken!

Pennestreek

Pennestreek

05-10-2018 om 21:02

Mooi, Puinhoop

En ook weer zó herkenbaar. Achter die façade van ik kan en weet alles, ik heb geen emoties en alles gaat altijd goed, bleek toch een gevoelige man te zitten, met zwakke plekken en onzekerheden en pijnpunten. Zoals ik inderdaad eigenlijk altijd wel gevoeld heb, maar ik kon niet door zijn muur heen breken. Het was zo fijn om eindelijk de échte man te zien. Die is veel leuker dan de oude rots-in-de-branding die hij van zichzelf altijd moest zijn voor mij. Veel menselijker.

Het zal voor je man wel onwennig zijn en ongemakkelijk voelen, maar ik hoop dat hij ook zal ervaren dat het hem veel brengt of kan brengen. Geef hem maar een knuffel. Maar eerst een mep voor het jou bewust willen kwetsen. Issie nou helemaal belatafeld!! Ik zou hem er toch niet zo gemakkelijk mee weg laten komen en er nog eens op terugkomen. Want zo ga je niet met elkaar om. Al helemaal niet als je je partner al zo diep hebt gekwetst.

Lastig hoor

Fijn puinhoop dat jullie er nog over hebben kunnen praten.

Hier deze week heel goed gesproken samen maar hij is zo met de toekomst bezig dat hij niet snapt dat ik blijf hangen en dat de therapie niet meer nodig is geeft hij aan. Ik heb aangeven dit nog wel graag te doen dus hij gaat wel mee.

Van de andere kant zit hij erg in de slachtoffer rol op dit moment.
Gisteren was zijn zus hier en dan is hij deprie want het lukt hem niet om de baan te vinden die hij graag wil, is hij 40 en staat hij nog steeds niet daar waar hij wil zijn etc etc. Hij slaapt slecht en eet slecht en dan zegt zij dat hij er over moet praten en dan krijg ik te horen (van zijn zus) dat het niet goed met hem gaat dus hem in de gaten moet houden!
en dan heb ik toch zo’n moeite om mijn mond dicht te houden... ze moest eens weten denk ik dan!! En ik dan????
Tuurlijk vind ik het ook vervelend dat het niet lukt wat hij wil maar ik denk allemaal dat het een uitweg/vlucht is. Om zo het onderliggende probleem uit de weg te gaan... vind het lastig hier meer om te gaan!

Puinhoop

Puinhoop

06-10-2018 om 19:51

Pennestreek en Senna

Wat fijn, Pennestreek, dat ook bij jullie dat proces bezig is van opengaan, openhartigheid en die muur afbrokkelen van 'alles o.k.' Je voelt je als vrouw, als partner, niet gezien, niet vertrouwd, als je man zich permanent een houding aanmeet van 'Breek jij daar je mooie hoofdje maar niet over'. Kern van het huwelijk is toch juist dat je elkaar aanvult en samenwerkt? Mannen lijken vaak onterecht te denken dat ze het respect van hun vrouw verliezen als ze die onzekerheid toelaten en tonen, maar het tegendeel is waar en ik vind het leuk om te lezen dat dat voor jou ook geldt. Sowieso maakt hij me veel onzekerder als hij duidelijk kampt met problemen, van welke aard maar ook, maar mij daarin niet kent, dan als hij ze wel bekend maakt en deelt. Ook dat is juist een teken van respect, van hem naar mij.
Eén onzekerheid echter probeer ik hem wel duidelijk te maken niet steeds weer te willen horen. Wat mij betreft zijn we getrouwd en is die gelofte iets wat we niet breken. Maar hij uit soms zijn twijfels aan alles, ook aan ons, en ik probeer hem te laten zien wat dat met mij doet: door steeds juist aan die basis te morrelen, brokkelt het fundament onder onze relatie af. Ik wil niet steeds op eieren hoeven lopen met de vraag in mijn achterhoofd of ik wel goed genoeg ben. Juist ook als het even wat minder gaat, wil ik dat we er allebei op kunnen vertrouwen dat dát in ieder geval altijd buiten kijf staat, dat we wel bij elkaar blijven. Wat is een belofte waard als je uiting geeft aan de mogelijkheid die te verbreken? Het romantische en utopische ideaal in de huidige samenleving lijkt ook een beeld te scheppen van de liefde, als zou die constant eufoor en op de toppen va geluk moeten leven. Maar omdat geen mens perfect is en je zelf ook wel weet dat je, hoe graag je ook wilt, niet alles kunt geven wat de ander wenst, is het niet redelijk dat van de ander wel te verwachten.
Hoe véél makkelijker is het andermans tekortkomingen voorbij te zien als je weet dat die ander jullie relatie en jou op waarde schat en de bereidheid toont zich in te zetten! Nu ik zie dat mijn man, door zijn achtergrond volkomen onbekend met zaken als relatie-therapie en openhartigheid, zich over die griezelige afgrond heenbuigt en zich het onbekende instort, groeit niet alleen mijn respect maar ook mijn vertrouwen in hem en in zijn trouw aan mij met sprongen. De situatie zoals die was, van langs elkaar heen leven en nauwelijks betekenisvolle gesprekken voeren, heeft geleid tot zijn overspel. Nu die toestand afbrokkelt en we een nieuwe weg inslaan, neemt mijn angst voor herhaling af.
Toch is het opmerkelijk dat ik bij zoveel van jullie (Senna bv.) hetzelfde zie: mannen die niet begrijpen waarom je er na zoveel tijd nog altijd zo'n verdriet van kunt hebben. Mijn man zegt heel rationeel: 'Je maakt een keuze, verder te gaan met elkaar, je zet je eroverheen, waarom dan steeds weer dat verdriet?' Maar voor mij bestaat het naast elkaar: enerzijds die terugkerende pijn, anderzijds het groeiende vertrouwen. Juist met het groeien van mijn liefde voor hem doet het soms ook gemener zeer als ik het weer voor me zie.
Oh ja, niet onbelangrijk: op de terugweg van de kroeg gisteren haalde ik het nog eens aan, of hij het echt zo rot bedoelde als ik dacht. En nu kwam hij erop terug en herinnerde het zich nogmaals niet echt goed meer, maar zei dat hij de opleiding van passie tussen ons bedoelde, en dat het met haar helemaal niet zo hartstochtelijk was geweest, aangezien ze allebei flink in de olie waren. Dat deed me wel goed. Dat hij de laatste keer nog zo ver was gegaan dat hij weer heftig had gezoend en het zgn. 'droogneuken', verklaarde hij als dat hij zich schuldig voelde jegens haar, omdat hij verwachtingen had gewekt en dat niet waar kon maken, omdat hij niet verder wilde met haar. Ik had eerst geen boodschap aan zijn verdediging van 'zij wou het, ik niet' maar begin dat nu wat te begrijpen.
Hoe dan ook, het blijft moeilijk. Maar ik heb er wel steeds meer vertrouwen in dat we hier doorheen komen. Als hij zich maar niet steeds schuldig voelde als ik huil. Het gaat er niet om dat hij zich schuldig voelt als ik mijn verdriet laat zien, jullie wel? Meer alleen dat hij het ziet, erkent, me vasthoudt. Spijtbetuigingen hoef ik niet meer, dat heeft hij genoeg gedaan en ik geloof het wel.

JJ

JJ

07-10-2018 om 11:02

puinhoop

"Maar voor mij bestaat het naast elkaar: enerzijds die terugkerende pijn, anderzijds het groeiende vertrouwen. Juist met het groeien van mijn liefde voor hem doet het soms ook gemener zeer als ik het weer voor me zie."

Even de generalisatie over mannen voor lief nemend is wat je schrijft enorm waar natuurlijk. Hoe meer de positieve gevoelens terugkomen en de overhand nemen, hoe pijnlijker eigenlijk het hele gebeuren wordt -want zooooo onnodig- en je er daardoor juist weer meer mee bezig bent. Als een golfbeweging.

Hier versterkt dat elkaar weer. Ik krijg er 'last' van door verschillende triggers, mijn vrouw gaat gevoelsmatig mee in de teneur i.p.v. er niet aan toe te willen geven en waar ik op dergelijke momenten naar verbinding zoek lijkt er dan ineens weer een beekje tussen ons in te staan waar mijn vrouw niet overheen lijkt te willen springen om me te laten zien dat het 'aan' is tussen ons en niks daar verandering in gaat brengen. Ik baal van dat soort momentjes.

Gisteravond weer eens te horen gekregen 'dat we er nog niet zijn', ze had een mindere dag wat ik merkte. Zo'n opmerking vind ik lastig te plaatsen. Spreek nou *** eens je *blinde* vertrouwen in ons uit.

Puinhoop

Puinhoop

07-10-2018 om 15:47

Dank je dat me het niet kwalijk neemt, dat seksime, maar sorry ervoor. Ik heb jou altijd in gedachten als juist een uitzondering in het geheel. Niet alle mannen en vrouwen zijn gelijk, natuurlijk, ik zie alleen wel veel reageren op dezelfde manier, daarom.
Ja, dat vertrouwen heb je keihard nodig. Niet dat voorbehoud, niet die reserve, alsof je een werknemer bent in zijn proeftijd, maar voluit de overgave: we komen er wel. Het staat m.i. het genezingsproces ook in de weg als je je daar niet voor uitspreekt.

Zeg JJ, ik lees dat boek van Esther Perel nu steeds over en er staat een hoofdstuk in wat me erg aan jou en je vrouw doet denken. Waarom een vrouw zich geen seksueel wezen voelt bij haar eigen man, maar bij een ander wel. Ik herken er veel van jouw frustraties en uitspraken in en denk dat het goed zou zijn als jij dat ook las. Ik zal straks even kijken op welke bladzijde het staat. Het is helaas nog niet in de bieb, maar je kunt het wel via Marktplaats of bol.com verkrijgen denk ik. Kort tipje van de sluier: een vrouw die thuis opgeslokt wordt door verantwoordelijkheden, de rol van moeder en echtgenote neemt, moet juist omdat ze dan in de eerste plats aan anderman belangen denkt, haar eigen 'egocentrische' verlangens opgeven, zoals seks. Ze kan haar seksuele wezen niet uiten temidden van die rollen. De man in het voorbeeld is gefrustreerd en pijnlijk geraakt omdat hij eerst dacht dat ze gewoon niet zo van seks hield. nu denkt hij dat ze het wel wil, maar niet met hem en dat raakt hem natuurlijk recht in zijn hart. maar zo eenvoudig ligt het niet. Het ligt niet aan hem als man of mens, maar zit in haar, in de rollen die ze hebben.
Ik zoek het op en laat het je weten. Dat zou je best eens kunnen helpen, troosten en geruststellen in elk geval, dat het geen afwijzing is van jou als minnaar. Sowieso lijk je me een heel gevoelige man waar een vrouw heel blij mee kan zijn Hè, ik wens je zo toe dat dat weer terugkomt. We weten allemaal hoe rot ook jij je voelt.

JJ

JJ

10-10-2018 om 16:38

wispelturige vrouw

"Sowieso lijk je me een heel gevoelige man waar een vrouw heel blij mee kan zijn"
Klopt helemaal, maar sorry Puinhoop. Ik ben bezet, en jij ook.

-----------

Vrouwen,.. of mijn vrouw. Af en toe begrijp ik er nog maar weinig van...

Afgelopen weekend was een flinke dip. Mijn vrouw gaf aan dat haar twijfels of ze mij wel genoeg kon geven er weer waren. Een paar dagen daarvoor was ze nog begonnen over een dure reis die we met onze laatste centen maar moesten maken begin volgend jaar. Ze benoemde zelf dit contrast in haar gevoelens. Doorgaans ben ik haar veilige haven, wil ze zo graag bij me zijn, knuffelen met me en soms slaat het even door de andere kant uit. Op dergelijke momenten gaat ze ook downplayen wat ik aan argumenten breng wat we allemaal samen hebben, hoeveel verder we zijn dan jaren geleden, waarom we nog steeds groeiende zijn en er na 9-10 maanden 'herstelperiode' echt nog niet hoeven te zijn, we helemaal geen haast hoeven te hebben.

We móeten niet x keer vrijen per maand, we móeten niet elke avond met elkaar doorbrengen, je bent een goede vrouw voor me waar ik nog helemaal geen afscheid van wil nemen. Nee, we zijn nog niet perfect, maar welke relatie is dat wel? Het gras wordt groener waar je het water geeft.

Ze had weer gekeken op de website van de sociale huur bekende ze desgevraagd. Waarom ben je daar toch nog mee bezig als je met mij verder wilt? Selffulfilling prophecy op die manier. Hou er toch mee op plan B aandacht te geven.

Ondertussen word ik overladen met hartjes in de app. Er naar vragen, of dat dan allemaal geacteerd is dan is dat niet waar. Alle positieve dingen die ze zegt, die ik zie, het is allemaal waar volgens haar. Ze houdt van me, daar is niks aan gelogen.

Maandag na het werk verontschuldigd ze zich voor haar opmerkingen in ons gesprek, dat ze dat niet moet doen zo'n twijfel zaaien, dat het haar spijt dat ze zo'n warboel is en lijkt de koude lucht weer helemaal verdwenen. We geven elkaar een minuten lange knuffel.

De rest van de week voel ik desondanks een spanning, merk ik dat mijn focus op haar weer teveel aanwezig is. Al het positieve dat ze doet voelt ineens weer geforceerd, terwijl dat waarschijnlijk niet eens zo is, maar dat is dus de impact van zo'n twijfelgesprekje.

Dit, in een enorme nutshell, hoe het gaat in huize JJ.

Heel vaak héél goed, heel soms ineens een schop in mijn b*llen die ik op de een of andere manier langer blijf voelen en me weer aan al het positieve dat ik denk te hebben gezien de afgelopen maanden doet twijfelen.

En ik weet wel wat helpt hoor, dat is niet zo ingewikkeld. Dat ze me eens beetpakt, heel stevig beetpakt, me liefdevol aankijkt en vol overtuiging zegt: Lieve man van me, ik WIL niet weg, ik GA niet weg. Ja, we zijn er nog niet, MAAR we gaan er zeker wel komen!! BAM!

Het gevoel dat ik niet meer op de rand van het ravijn sta, maar veilig op 50 meter afstand. Dat zou prettig zijn.

Bobbie

Bobbie

10-10-2018 om 18:35

Waar ligt voor jouzelf die grens? Als zij die geeft of is die er voor jouzelf ook?
Puur belangstelling, ik weet wat ik eerder heb gezegd, maar daar doel ik met deze vraag niet op.
Ik ben oprecht belangstellend hoe verschillende mensen hiermee omgaan en hun grenzen bepalen en bewaken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.