Relaties Relaties

Relaties

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 11:19

Scheiden is lijden

Hallo
een jaar na onze scheiding loopt onze communicatie nog steeds op zijn zachtst gezegd stroefjes. We hebben 3 kinderen welke helaas maar 1 weekend in de 2 weken bij me wonen.
Tijdens de scheiding heb ik eerlijk gezegd over me heen laten lopen, ik wilde geen strijd en al helemaal niet over de ruggen van de kinderen. Voor haar was er geen discussie mogelijk, de kinderen wonen bij haar! Vanwege het inkomens verschil tussen 0 uur werken en ruim 50 per week krijgt zij haar rechtsbijstand volledig vergoed, ik mag er zelf voor opdraaien. Ook in alimentatie, voor haar bijna 500 voor de kinderen samen ruim 1000 heb ik haar niets in de weg gelegd. In zoverre heb ik daar "vrede" mee, liever gezegd ik heb het geaccepteerd . Mijn leven begint best wel weer goed te gaan, fijne vriendin, leuke huurwoning en geweldige weekenden met de kinderen.

En met name met het laatste heeft mijn ex veel moeite, als de kinderen het leuk hebben bij me laat zij duidelijk aan hen weten hier veel last van te hebben. Het is de laatste tijd zelfs zo dat de kinderen mij zeggen dat ze liever 50/50 bij hun moeder en mij zijn. Ze heeft echter tegen de kinderen gezegd dat ik dit niet kan vanwege mijn werk, absolute onzin. Ik ben zelfstandig ondernemer zonder personeel en deel mijn eigen tijd in.
Hiermee en het feit dat ze naar de buitenwereld zielig loopt te doen dat ze geen inkomen heeft en zo afhankelijk is maakt mij best wel eens boos. Het enige wat ze niet wilde is scheiden maar na 3x relatie therapie en de volgende crisis was dat voor mij geen optie. (op dat moment was er ook geen sprake van een andere relatie.) Verder heeft ze alles gekregen zoals zij het wilde.

Toch blijft de communicatie ijzig en een kwelling, of ik nu afstandelijk ben en haar negeer, nee ik ben zeker geen heilige, of gewoon vriendelijk en belangstellend probeer te zijn. Ik heb zelf geopperd om eens op neutraal gebied de situatie te willen bespreken maar dat werd keihard afgewezen.
Ondanks dat zou ik de communicatie echt wel beter willen zien.
Hebben jullie tips?

Geen hoop op goede communicatie

Ik denk dat je dat los moet laten. Ondertussen is er wel een nare onderstroom.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn. de omgangsregeling nu gaan wijzigen naar 50/50 lijkt me niet goed, dat wordt een drama. Je ex heeft de kinderen nodig om haar eigen positie te handhaven: moeder die alles voor haar kinderen doet en daarom niet kan werken en dus geen geld heeft; tegenover man met geld en vriendin etc. Het enige wat hij niet heeft zijn de kinderen. En dat zal zo blijven als het aan haar ligt.
Het zou wat zijn als je haar kon helpen om een toekomstbeeld van haar eigen leven te vormen en te kijken of je daaraan kunt bijdragen: hoe ziet jouw leven eruit over 10 jaar? Of 20 jaar? Wat kun je daar nu al voor gaan doen? Kan ik daar iets aan bijdragen? Bijvoorbeeld: stel dat ze toch weer wil gaan werken,w at heeft ze daarvoor nodig, helpt het dan als de kinderen bepaalde dagen bij jou zijn etc. Bijdragen in de vorm van geld doe je al, dus het kan met name in de vorm van zorg voor de kinderen.
Maar ik weet niet of ze voor zo'n gesprek open staat.
Zou dat kunnen? 1 jaar na de scheiding en dan rustig bespreken hoe het nu gaat?

Tsjor

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 12:09

werken

@Tsjor
dank je voor je reactie, toch wel iets meer inzicht van gekregen. Met name het stukje van positie handhaving, zo had ik het nog niet gezien.. Maar past wel in het plaatje helaas.
Werken zou voor haar gewoon goed zijn, goed voor haar portemonnee, eigenwaarde en voldoening. Maar van mij wil ze dat niet horen. En bovendien is er voor haar geen financiële noodzaak. Tel zelf maar op, alimentatie, toeslagen subsidies en budgetten en gemeentelijke potjes her en der. Ze weet ze te vinden.
De kinderen zijn 12, 15 en 16 trouwens.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

08-10-2018 om 12:44

Korte termijn

Weet ze ook dat vanaf het moment dat een kind 18 wordt, er een heleboel verandert op financieel gebied?

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 12:51

Alimentatie

Er gaat genoeg wijzigen, de oudste 2 zitten op dit moment in hun examenjaar.
Gezien haar angst om geld uit te geven/krenterigheid zal ze vast wel hebben gekeken naar de gevolgen voor het bereiken van de 18 jarige leeftijd van de oudste. Ik in ieder geval wel
We hebben wel vastgelegd dat de alimentatie tot hun 21ste naar hun moeder blijft gaan omdat zij dan ook de studiekosten zal moeten betalen.

V@@s

V@@s

08-10-2018 om 13:00

Dat kun je toch niet zo vastleggen

Alimentatie gerechtigd is het kind vanaf zijn achttiende.

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 13:18

v@@s

je hebt gelijk, ik had het verkeerd voor ogen. Als de oudste 18 wordt en nog thuis woont is dit nader te bespreken wie het in ontvangst neemt.

Dymo

Dymo

08-10-2018 om 13:41

als jij nou eens aardig doet...

Je schrijft: "Toch blijft de communicatie ijzig en een kwelling, of ik nu afstandelijk ben en haar negeer, nee ik ben zeker geen heilige, of gewoon vriendelijk en belangstellend probeer te zijn."
Zo weet zij toch ook niet waar ze aan toe is? Als mijn ex 'vriendelijk probeert te zijn' merk ik echt wel dat het niet echt is en dan wijs ik hem ook keihard af. Omdat ik weet dat hij kan omdraaien als een blad aan een boom en mij de volgende dag weer straal kan negeren of (en dat is vervelender) keihard kan tegenwerken.
Als jij nou eens gewoon aardig doet (wat niet betekent dat je over je heen moet laten lopen) dan draait zij misschien ook wel bij en komen jullie nog eens tot een constructief gesprek. En voor de kinderen is het ook fijner.

Pennestreek

Pennestreek

08-10-2018 om 13:47

Weer nee

Volgens mij is dat gewoon wettelijk geregeld. Als het kind 18 wordt ontvangt hij/zij de alimentatie en niet de ouder waarbij dat kind inwoont. Je kunt dan kostgeld afspreken. Het lijkt me in jouw situatie ook niet wenselijk, dat moeder het geld blijft ontvangen.

Ik ben het een met Tsjor haar observatie, als het aan moeder ligt verandert er niets. Maar... ik denk dat als jij je kinderen duidelijk laat weten dat jij er wel voor open staat, en praktisch zaken kunt regelen zodat ze meer bij jou kunnen zijn, dat zij dat kunnen aankaarten bij moeder. Jullie zouden dan op basis daarvan misschien weer in gesprek kunnen.

Ik zou zelf niet beginnen aan haar 'duwen' richting werk, dat kan natuurlijk maar op 1 manier uitgelegd worden en dat is dat jij minder wilt betalen. Natuurlijk is dat ook/zeker voor je ex zelf beter, maar die boodschap kan beter gebracht worden die iemand die normaal gesproken 'in haar kamp' zit, een zus of haar ouders, of een vriendin. Als die de noodzaak inzien (als straks de kinderen de deur uit zijn valt ze een enorm eind terug in inkomen), kunnen die haar in die richting adviseren.

Je kunt denk ik wel een herberekening van de alimentatie laten uitvoeren. Er is met kinderen in die leeftijd absoluut geen reden dat zij niet zou hoeven werken, en als de rechter het daarmee eens is en de alimentatie bijstelt moet ze wel. Denk ik. Maar of je dat ervoor over hebt/zou moeten hebben...

Weinig fiducie in

'....dan draait zij misschien ook wel bij ....' Ik zou daar weinig vertrouwen in hebben. Het haalt teveel overhoop als zij zou bijdraaien. Stel je voor. Dat gaat ze niet zomaar doen.
Een gesprek over haar toekomst, inderdaad in relatie met de leeftijd van de kinderen en haar financiéle plaatje zou het beste zijn. Maar ik kan me voorstellen dat papa van 3 niet de aangewezen persoon is.
Als kinderen eenmaal boven de 16 zijn en aan een beroepsopleiding beginnen, dan verandert er al snel heel veel. En dan bepalen kinderen dat grotendeels zelf.
Wat betreft de kinderalimentatie: aardig dat je dat zo geregeld hebt, maar het is eigenlijk alleen maar uitstel en dan ook nog met kostbare jaren. Bovendien is de afspraak dat zij alles van de studie betaalt niet houdbaar: het gaat zeker meer kosten dan wat jij haar betaalt, dus het zal aanleiding geven tot meer klachten van haar.

Tsjor

Flavia

Flavia

08-10-2018 om 13:51

Bij 18

kun je in overleg met de 18jarige afspreken dat de alimentatie toch nog naar de andere ouder wordt overgemaakt, maar dat is dan een afspraak tussen de betaler en de 18 jarige. Als die nee zegt moet je het toch naar de 18 jarige overmaken die dan met de andere ouder ook afspraken moet maken.
Dat moet toch want: kostgeld of niet, meeliften met de ziektekosten verzekering of niet en ook waarschijnlijk een aantal machtigingen terugdraaien zoals het inzien van de facturen van de ziektekosten.

Bij 18 veranderd er echt heel veel, ook dingen waar je niet zo snel aan denkt.

Tenzij

'Ik zou zelf niet beginnen aan haar 'duwen' richting werk, dat kan natuurlijk maar op 1 manier uitgelegd worden en dat is dat jij minder wilt betalen.' Tenzij je haar ervan kunt overtuigen, dat je eventueel bereid bent om haar tijdelijk te helpen, bijvoorbeeld met studiegeld voor een korte opleiding of cursus.

Tsjor

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 13:59

@ Dymo,
zoals ik al schreef , ik ben geen heilige. Dat was eigenlijk in het eerste half jaar. Het laatste half jaar ben ik oprecht belangstellend en vriendelijk geweest.

@ Pennestreek
Mijn kinderen hebben zelf al eerder aangegeven aan hun moeder dat ze meer bij mij willen zijn. Haar reactie naar hen is dan een vreselijk emotioneel drama dat zij het niet zo gewild heeft.

En haar richting werk duwen doe ik niet, zou idd averechts werken. Ze heeft me gewoon gezegd niet te gaan werken om geen "rechten te verspelen" En wie wil er werken als je toch maandelijks bijna 3K op je rekening gestort krijgt?
In haar kamp zitten enkel andere gescheiden vriendinnen die nou niet echt een objectieve mening hebben voor wat ik van de kinderen begrijp. Ik vraag er niet naar maar met name de jongste is een klein potje met grote oren en erg mededeelzaam.

Merel

Merel

08-10-2018 om 14:02

wat naar kind mag, naar kind doen

Ik zou de alimentatie bij 18 jaar ook naar kind laten gaan, als is het maar omdat je via die regeling steeds minder naar haar hoeft over te maken, zelf kan ze dan ook al een beetje zien/voelen, dat het minder gaat worden. De 18 jarige kan natuurlijk met zijn/haar moeder afspreken dat het weer naar moeder wordt overgemaakt, maar dat is iets tussen hen.
Idem met de eventuele zorgkosten. Zorg dat alles zo snel mogelijk op de juiste naam komt. (ik ken ouders die, tot hun kinderen ruim 25 jaar waren, alles bleven betalen en de kinderen mochten de zorgtoeslag zelf houden, maar zie dat op een gegeven moment maar eens te stoppen, als iedereen er op blijft rekenen, je kunt beter alles meteen goed regelen en dan zo nu en dan eens iets toestoppen als het goed uitkomt)

En met 18 jaar vervalt de kinderbijslag voor het kind en ook de kindertoeslag vervalt, dat zal moeder vervelend vinden, maar ze had er al voor kunnen sparen, je weet dat dit er aan komt, ik had het de eerste 2 jaar wat ruimer financieel door die toeslagen en heb toen kunnen sparen voor de toekomst waardoor ik nu een buffer heb voor eventuele tegenslagen.

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 14:41

communicatie

Dat ik voor mijn kinderen betaal vind ik vrij normaal.Om de communicatie is het me in eerste instantie om te doen. Als die weer enigszins loopt schept dat ook weer hoop voor verdere ontwikkelingen. Althans dat hoop ik...
Vooralsnog ben ik de boeman die haar in deze situatie heeft gebracht.

Merel

Merel

08-10-2018 om 15:04

communicatie

Ik heb helemaal geen behoefte aan communicatie met mijn ex. Dus dat houden we minimaal en zakelijk, (wel vriendelijk hoor). Maar ik heb geen behoefte om meer info met hem te delen. Dus als hij vraagt hoe gaat het dan zeg ik 'goed' en dan graag even waar het over gaat en dan kan ik weer verder. Ik merk zelf dat dat het beste werkt. Nu zijn mijn kinderen ouder, dus hoeven we ook niet veel meer te communiceren, dat scheelt.
Als jij graag een 50/50 regeling wilt en de kinderen ook, dan kan je dat eventueel met behulp van een mediator besproken worden? Of anders is misschien een gesprek met een gezinscoach iets? Dan kunnen de kinderen in jullie bijzijn hun zegje doen, misschien voelt dat voor hen veiliger.

Papa van 3

Papa van 3

08-10-2018 om 16:21

50-50

was vanaf het begin af aan voor mijn ex uitgesloten. En nogmaals ik wil helemaal geen strijd om de kinderen, dan worden ze pas echt de dupe van een situatie waar ze nooit om gevraagd hebben. Daarbij heb ik toch geen geld voor een advocaat om het convenant aan te laten passen.
Als ze bij mij zijn maken we er ook altijd een leuk weekend van. Ze mogen "alles" maar hoeven "niets". Dat wil niet zeggen dat ze de boel af mogen breken maar dat het hier geen gevangenis is. Als ze zelf andere plannen hebben, de stad in of met vrienden uithangen is dat ook prima. Door die vrijheid genieten we samen op die momenten dat ze hier zijn dan ook echt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.