Mening gevraagd: niet noodzakelijke kamerkosten
Wij wonen in een universiteitsstad en mijn dochter wil een studie gaan doen die hier ook gegeven wordt, maar.... ze wil uitvliegen en die studie dus liefst in een andere stad gaan doen.
Ik snap dat op zicht natuurlijk best, maar ben een beetje in dubio over de kosten die dit met zich meebrengt. We hebben geen slecht inkomen, maar dit zou er toch wel redelijk inhakken en we zouden onze eigen levensstijl waarschijnlijk wat moeten aanpassen, en dit terwijl het feitelijk niet nodig is want die studie wordt ook in onze eigen woonplaats aangeboden.
Natuurlijk wil ik de studiekosten, collegegeld, boeken etc betalen, dat kunnen we, maar ik twijfel erg over de kamerkosten en kosten voor levensonderhoud. Hoe gaan jullie daar mee om?
voor de lol op kamers?
Ja ik zou dat dus niet bekostigen, maar goed, ik heb het geld dan ook niet, maar tevens wil ik mijn kinderen opvoeden met een stevig financieel besef. Je kunt je dochter natuurlijk vragen hoe ze dat zelf had bedacht met alle extra kosten. Gaat ze een baantje nemen?
Toen ik 18 was en op kamers wilde, kwam ik erachter wat het allemaal kostte en heb besloten om nog een tijdje thuis te blijven wonen en te gaan sparen, mijn ouders hadden het kunnen betalen, maar het kwam niet in me op ze dat te gaan vragen, zoveel geld iedere maand.
Als je het al wel wilt betalen dan zou ik in ieder geval een regeling bedenken waarbij je dochter bijvoorbeeld 50% bijdraagt, of 40% . Zo wordt ze zelf ook een beetje getriggerd in het zoeken naar een reeele kamerhuur, maar ook de uitgaven voor eten en drinken e.d. zijn dan wat realistischer, ze leert dan ook een beetje zuinig doen bijv.
Niet
Ik heb me voorgenomen om de kinderen een bijdrage aan de studie te geven maar uit huis gaan niet te bekostigen tenzij echt noodzakelijk. Natuurlijk gun ik het onze kinderen enorm om op kamers te gaan wonen. Uit ervaring weet ik dat dit heel waardevol, leerzaam en ook gewoon super leuk is. Het studentenleven is echt leuker (naar mijn mening) als je op kamers woont. De realiteit is echter dat we straks 3 kinderen hebben die min of meer tegelijk bezig zijn aan hun opleiding (tweeling + onze pleegzoon) en daarnaast nog kleine kinderen thuis. Dus het is niet realistisch om ze alle drie een extra 800 euro of zo per maand te geven om op kamers wonen te bekostigen.
Vanuit ons huis is het 1 uur reistijd ongeveer naar de dichtstbijzijnde universiteiten. hogescholen en mbo hebben we op 15 minuten en 40 minuten afstand. Het is niet naast de deur maar wel te doen.
Als ze een studie verder weg willen doen (en die kans zit er in) dan zullen we moeten kijken wat haalbaar is qua bijdrage maar die zal heel minimaal zijn. De rest zullen ze moeten lenen of er voor moeten werken.
Plaatje maken
In elk geval zou ik bij je kind aangeven wat voor jou en haar de consequenties zijn en dat je daar eerst goed over wil nadenken.
Kijk wat er financieel mogelijk is, ze kan ook altijd het benodigde geld gaan lenen. Als ze zuinig leeft heeft ze jou daar niet eens bij nodig.
En zelf zou ik niet uitgaan van erbij werken. Ik vind het nogal wat. Een nieuwe hogere opleiding beginnen en tegelijk op jezelf gaan en alles voor jezelf doen.
Dat kon vroeger, liep je soms alleen wat studievertraging op.
Die studievertraging kan je nu de kop kosten.
Dus ik zou niet uitgaan van er bij werken. Die mogelijkheid kan alsnog als ze wat geacclimatiseerd zijn en goed in het studietempo zitten en kunnen beoordelen of het erbij kan.
Zoek het studie- en woonverhaal voor je dochter samen uit.
vaste bijdrage afspreken
We geven studerende zoon een vast bedrag per jaar. Daarvan kan hij zijn collegegeld betalen, boeken en dan blijft er ook nog wel wat over. De kamerhuur, uitgaan etc kan hij er zeker niet van betalen, dus de rest is aan hem om te verdienen/lenen.
Vorig jaar hebben we het bedrag in 1x betaald. Dit jaar (op zijn verzoek) 1x een bedrag ter hoogte van ongeveer collegegeld en de rest in maandelijkse stukjes.
Jongste zoon gaat volgend jaar studeren en kan wel thuis blijven wonen. We zullen met hem iets soortgelijks afspreken. Wel met een lager bedrag (maar wel gratis kost en inwoning),
Dankjewel Merel en Kyana
Ik zit een beetje op jullie lijn denk ik. Ik heb niet het gevoel dat ze nu al goed beseft wat de financiële consequenties zijn. Wat ook niet helpt is dat ze een aantal vriendinnen heeft van wie ik vermoed dat de ouders wel heel goed in de slappe was zitten. Die maken zonder problemen studiereisjes naar de verste uithoeken van de wereld en nemen na het VWO een tussenjaar om lekker te reizen, zo iets wordt dan snel als "normaal" gezien.
wat AnneJ zegt
Dat werken klinkt mooi, maar zeker in het eerste jaar is het niet te doen. Dan haal je gewoon je punten niet, of je ziet helemaal af van een sociaal leven. En daarvoor ga je natuurlijk niet op kamers. Je moet wel afspaken maken: niet te nieuwsgierig doen naar waar je volwassen kind uithangt, maar wel klussen laten doen die ze op kamers ook zouden moeten doen. Bijvoorbeeld: laat ze af en toe koken, dan leren ze dat alvast.
En natuurlijk heeft op kamers wonen wel wat, maar mijn broer is op zijn 25e vanuit zijn ouderlijk huis getrouwd en die heeft ook een fijn leven weten op te bouwen met zijn vrouw en kinderen. En anders maar een schuld, dat kan ook. Maar ik zou het niet fijn vinden als mijn kind een schuld opbouwde voor iets onnodigs. Als je niets in de buurt hebt ligt dat naturlijk anders, dan zul je wel moeten.
Kun je haar kamer verhuren?
Dat zou het financiële probleem grotendeels oplossen.
Wat kan
Ik vind op kamers of anderszins op jezelf wonen heel normaal cq nuttig voor een 18-20 jarige. Als de basisbeurs niet was afgeschaft zou ik dat zeker aangemoedigd hebben ook al is de uni een kwartiertje treinen.
Als ze nu op kamers zou gaan, zouden vader en ik ongeveer de helft van de totale leef- en studiekosten kunnen bekostigen. De rest moet dan uit werken en/of lenen komen.
Keuze aan kind maar max aan bijdrage
Typisch dat jullie zo overtuigd zijn van niet kunnen werken én studeren én op kamers wonen. Dochter en klasgenoten doen dat allemaal voor zover ik weet, anders is het niet te doen wbt financiën. Geen ouders die alles (kunnen) betalen. Wij betalen 250 euro per maand en hebben in het begin van het 1e jaar de boeken betaald. Verder is het aan de kinderen dus werken ze en lenen een deel. En daarnaast hebben ze ook nog gewoon een sociaal leven maar zijn geen kroegtijgers die de hele zondag moeten bijkomen. Overdag eens een terrasje na colleges. In de avond samen eten, af en toe een evenement in de studeerstad.
Col
Is toch een bekend verhaal? Sommige werklozen hebben naar eigen zeggen ook een dagtaak aan werkloos zijn.
welke studie
Het maakt ook uit welke studie je doet.
Heb je veel verplichte contact uren met uit te werken praktica houd je veel minder tijd over om te werken. Dat is van alle tijden.
Ik woonde in een huis met bouwkundigen, die hadden geen 2 volle dagen verplicht practicum in de week met bij behorende verslagen die wij chemici wel hadden. Ze hadden gewoon 10 uur minder in het rooster staan. Dan wordt je wel geacht te studeren, maar als je wel je tentamens haalt met minder inspanning is er natuurlijk niets aan de hand. Dan is er ook wel tijd voor een bijbaan.
Bijbaan
De meeste studenten combineren een bijbaan met de studie (en soms ook nog bestuurswerk of andere activiteiten) en hebben ook nog eens een sociaal leven. Door mijn werk (universiteit) ken ik veel studenten en de meesten lukt het prima om werk en studie te combineren. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Bij sommige studies heb je inderdaad veel meer contact uren en als je bijvoorbeeld co-schappen moet lopen dan kan je tijdens die periode eigenlijk niet daarnaast werken (maar studenten in de eerste jaren van hun geneeskunde studie werken vaak wel er naast).
Als mijn kinderen op kamers willen dan zullen ze zelf het geld moeten verdienen of lenen. Dat is overigens niet zo'n ramp. Dat heb ik ook gedaan. Wij hadden natuurlijk wel een beurs. Die was echter ook niet genoeg voor de huur dus ik werkte daarnaast ook gewoon.
Als ze op kamers moeten gaan we wel kijken of we een bijdrage kunnen leveren maar die zal niet kostendekkend zijn.
niet kunnen werken
maar tussendoor wel uitgaan, sporten en vooral veel niets doen. Nee dat gaat er bij mij niet in. Er is echt heus wel tijd voor 1 zaterdag werken. Mijn oudste werkt 4 uurtjes als postbezorger op zaterdag en tijdens vakanties meer en daar haal je toch ook al meer geld uit dan niks doen of wat dan ook en zo veel is dat ook weer niet.
Maar ze kan toch gewoon lenen?
Contacturen
Dat zal best verschil maken ja maar ik denk dat je als ouders ook niet te snel moet roepen dat het niet kan. Als ze niet lui zijn kan er veel. Nu dochter 4 dagen in de week in een werksituatie meeloopt kan ze nog steeds zaterdagochtend en zondagochtend een aantal uur werken. In het eerste jaar was de verdeling 55% zelfstudie, 20% theorie, 25% praktijk, toen werkte ze de hele zaterdag.
En nee, het is geen kind dat zonder inspanning door de opleiding rolt. Ze ziet wel dat er gewerkt moet worden voor het geld, dat is bij haar ouders ook het geval.
Hele anderevraag terug
Even een hele andere vraag; die betreffende studie is die in een andere stad beter? Bij sommige studies scheelt het enorm waar je gaat studeren.. Niet alleen qua 'score' maar ook wat betreft methodiek.
Succes
Werken
Zoon is net begonnen met studie en op kamers wonen maar wij hebben ook afgesproken dat werken in het eerste jaar niet bovenaan op de prioriteiten lijst hoeft te staan. Het is toch best een stap hoor, twee uur treinen naar de studiestad, allemaal nieuwe mensen om.je heen, voor jezelf zorgen en participeren in studentenhuis, colleges volgen en studiepunten halen, en oja, je vrienden van vroeger ook nog bijhouden of gelijk maar nooit meer zien?
Hier heeft zoon in de zomervakantie lekker veel gewerkt, hij heeft een mooi bedragje gespaard maar nu staat ie qua werken even op non-actief.
Wij betalen overigens de kamerhuur. Hij heeft een behoorlijk goedkope kamer, maar dat is puur geluk.
Het maakt uit
We wonen vlak bij zowel Amsterdam als Utrecht en als de kinderen daar een studie willen gaan doen ga ik op kamers gaan niet subsidieren.
Als de kinderen een studie gaan doen die daar niet kan, dan proberen we wat er mogelijk is maar zullen ze er absoluut bij moeten gaan lenen.
Als de kinderen een studie willen doen die op een bepaalde universiteit veel beter is dan wat Amsterdam of Utrecht te bieden heeft, prima, we proberen wat er mogelijk is.
Mochten ze op kamers willen in Amsterdam, Utrecht of elders voor wat ze makkelijk vanuit huis zouden kunnen doen betaal ik daar niets aan mee.
En dan nog denk ik dat ik misschien voor een 3e- of 4e-jaars student daar anders mee om zou gaan dan bij een 1e-jaars.
Zowel mijn man als ik zijn beide op kamers gegaan en hebben dat als heel positief ervaren en absoluut een ervaring die ons heel veel geleerd heeft en waar we echt een stuk volwassener van zijn geworden, maar het is op dit moment en met 4 kinderen zonder basis- of aanvullende beurs niet te betalen.
hier
Wij wonen op een uurtje afstand van de universiteit waar mijn dochter studeert. Dochter wilde ook graag op kamers, maar ik ga dat niet bekostigen. Ze heeft dus een baantje gezocht voor drie avonden in de week waarmee ze ongeveer 550 euro netto verdient. Dat is genoeg voor de huur. Van mij krijgt ze wat ze ook gekregen zou hebben als ze thuis was blijven wonen. En ik had al gespaard voor collegegeld en boeken, dat krijgt ze per jaar op haar rekening gestort. Doet ze er wat anders mee dan heeft ze zelf een probleem.
Volgend jaar beginnen de coschappen en dan zal ze het baantje moeten opgeven. Dan gaan we weer verder kijken. Zal wel lenen worden dan.
Werken en eerste jaar
Zoon wilde naar een TU en die zitten hier niet in de buurt. Hij moet > 2 uur OV om daar te komen. Gelukkig heeft hij inmiddels een kamer gevonden (jaaa!! Het is gelukt!!). Zijn leven uit huis wordt gefinancieerd met een beurs-lening. En een stukje bijdrage van ons. Als hij meer wilt, moet hij werken. Hij had al een bijbaan hier en heeft de mazzel dat zelfde werkgever hem ook in studiestad kan gebruiken.
Ik ben het wel met Jutta hierboven; het is veel allemaal, die overgang van 6VWO en thuis naar de uni en op kamers. Nieuw sociaal leven opbouwen en de vrienden thuis (en de verkering!) ook nog willen zien. De druk om studiepunten te halen; dat eerste jaar is essentieel. Werken zal er dan ook nog niet veel in zitten. We zullen dit jaar dan ook nog meer (moeten) financieel steunen. Met een bedrag per maand. Daarnaast heeft zoon op zijn 18e verjaardag de spaarrekening gekregen die we voor hem hadden. Paar duizend euro. Hij heeft er zijn college-geld voor dit jaar en zijn kamerinrichting mee betaald.
Paasei OT
Is het met de “gespaarde punten” gelukt?
