Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


JIJ

Wat vervelend zeg dat je weer even de twijfels over je heen gekregen hebt wat jou dan weer aan het wankelen maakt. Zo te lezen blijft het een enorm lang proces. Gelukkig lees ik ook bij je dat het vaker goed dan slecht gaat!

Maar wat Bobbie vraagt ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar. Wat is jouw grens? Of verleg je telkens te grens? (Wat ik zelf nml vaak doe merk ik)
Het lijkt me in jouw situatie zo lastig dat je vrouw degene was die vreemd is gegaan, maar ook degene is die de twijfels heeft. Dat zou mij dan enorm lastig lijken. Ik heb iig veel respect voor je geduld! Daar kan mijn man nog wel wat van leren

Bij ons is het nml zo dat hij er volledig voor wil gaan, geen twijfels heeft over ons, spijt heeft en door wil. Ik ben daarintegen de twijfelaar die het niet los kan laten. Ik merk dat ik niet goed weet wat ik nu echt wil. Wat me enorm onzeker maakt. Dat merkt hij natuurlijk en dat maakt het lastig omdat dat voor hem een onderdeel is wat hij zelf niet in de hand heeft. Hij kan nog zo goed zijn best doen maar mijn gevoel moet weer goed zijn en ik vind het lastig te bepalen wanneer ga ik nu het gelukkigste zijn. Ik kan het niet doorbreken waardoor ik de laatste weken een enorm emotioneel wrak ben. Laatste dgn flink ziek geweest ook waardoor ik helaas de therapie heb moeten verzetten. Enorm balen want nu duurt het weer een paar wkn voor we terecht kunnen. waarop mijn man zegt we kunnen het zelf ook wel...

Afgelopen weekend hadden we heftig gesprek. Hij vroeg me letterlijk of hij zijn koffers maar moest pakken om me de rust te geven. Ik heb hem toch tegengehouden dus ergens in mijn hart wil ik toch dat hij blijft.
Ik merk dat mijn man voor mij onder een vergrootglas ligt dus alles wat hij doet of zegt kan al heel snel een ergernis voor mij worden. Alsof ik tegen mezelf wil zeggen: zie je nou wel, stop er nou maar mee want het werkt toch niet.

Pffff sorry moest het weer eventjes kwijt. Ik neem jullie adviezen altijd van harte aan maar vind het ooit zo verdomd moeilijk om ze toe te passen. Maar iig dank voor jullie steun!

JJ

JJ

12-10-2018 om 09:48

grens

Weet je Senna, dat hele vreemdgaan, of huwelijk lozen en heel snel in de armen van een ander springen, hoe we het ook willen noemen. Het zal me wat inmiddels. Ja, ik word nog wel eens wakker met beelden in mijn hoofd.

Maar weet je, die beelden komen vooral in perioden dat de aandacht naar mij lijkt te verslappen, zoals deze week dat de twijfel wordt uitgesproken en ik gevoelsmatig naar alle kanten geduwd word.

Ik ben zo klaar met de onrust deze week. Het ligt vast grotendeels aan mij, mijn onzekerheid, mijn honger naar bevestiging, maar ze doet er te weinig aan om de onrust weg te nemen. Ze kruipt tegen me aan in bed, en dat vind ik ontzettend fijn, en op de bank voor de tv wil dat ook nog wel eens gebeuren, maar een spontane knuffel, een spontane opgewekte kus, laat staan een zoen, ze zijn er zo weinig de laatste tijd.

Ze zegt met woorden dat ze van me houdt, dat ze de boel de boel wil laten, dat ze blij is met de ruimte die ik haar geef. Dat ik me niet teveel moet wegcijferen en haar maar continue haar zin moet geven. Maar ze zegt nooit overtuigend 'ik ga niet bij je weg'.

Op de momenten dat ik me uitspreek over de hang naar intimiteit voel ik me bijna bezwaard, alsof het iets onredelijk is waar ik naar verlang. Op het woord 'geil' lijkt bijna wel een taboe te rusten. Het komt weinig in haar op dat, ondanks dat zij minder de behoefte heeft, ik wél de -noem het basaal en plat- druk voel oplopen als het een tijdje uitblijft. Mijn ogen dan anders naar haar gaan kijken, nog steeds mijn lieve mooie vrouw, ook lustobject wanneer ze bijv. de douche instapt, hopend dat ze me zo lief vindt dat ze haar handen niet van me af kan houden. En die hoop creëert afwijzing en teleurstelling die ik probeer voor me te houden. En dat doet zij niet eens bewust, dat is wat ik mezelf aandoe door de hoop en verwachting.

En dan komen die beelden weer van hun samen steels kijkend op de foto, de woorden 'we vreten elkaar op als we elkaar maar aankijken'. Ik heb gelezen wat Puinhoop erover zegt m.b.t. Perel, ik hoop maar dat dat ergens waar is en ze me op termijn weer als minnaar kan gaan zien.

Zelf nu ik dit schrijf voel ik me bezwaard. Omdat ik weet dat ze mee kan lezen en de kans dus groot is dat ze dit leest (hi schat). En dat ze dan conclusies gaat trekken die niet terecht zijn. Want ik héb geduld, ik stel me ruimdenkend op, buig waar ik kan buigen Ja, af en toe gooi ik een proefballonnetje op, en soms reageer ik gefrustreerd, niet is minder menselijk.

Waar ligt mijn grens vragen jullie? Die is nog lang niet bereikt, want ik weet wat we allemaal hebben, hoeveel goeds er in onze relatie aanwezig is, ik weet waar we vandaan komen en het is ingewikkelder dan enkel de fase vorig jaar overwinnen. We moeten niet bij wat tegenwind opgeven, zo simpel mag het niet zijn.

Ik hoop gewoon dat mijn vrouw op een dag uitstraalt dat ze ontzettend bang is MIJ te verliezen. Zich aan mij vastklampt zoals ik aan haar heb gedaan volgens haar. En ik zeg niet dat ze NIET bang is mij te verliezen, maar na de woorden van twijfel afgelopen weekend merk ik dat ik onrustig wordt van alles dat ze doet en zegt deze week, het vergrootglas er te dik bovenop ligt en ik zo hoop op wat ik eerder al schreef:

"En ik weet wel wat helpt hoor, dat is niet zo ingewikkeld. Dat ze me eens beetpakt, heel stevig beetpakt, me liefdevol aankijkt en vol overtuiging zegt: Lieve man van me, ik WIL niet weg, ik GA niet weg. Ja, we zijn er nog niet, MAAR we gaan er zeker wel komen!! BAM!"

Gisteren op stap geweest, de aandacht krijg ik wel. En dat is prettig voor het zelfvertrouwen en nee, mijn ring zit gewoon om mijn vinger, haar foto in mijn portemonnee en ik ga zeker niet te ver. Vandaag niet, morgen niet, nooit niet.

Ik wil hem maar van 1 vrouw. Mijn vrouw.

" Het gevoel dat ik niet meer op de rand van het ravijn sta, maar veilig op 50 meter afstand. Dat zou prettig zijn."

Zo dan. Die komt bij mij, terwijl ik je niet eens ken, keihard binnen.
Heb je exact deze woorden weleens tegen je vrouw gezegd?

JJ

JJ

12-10-2018 om 10:32

Ravijn

Ik durf echt niet te zeggen of ik ze exact zo gezegd heb, ongetwijfeld iets van dergelijke inhoud wel. Ze weet het ook wel, dat ze me onrustig maakt met bepaalde uitspraken en het uitblijven van zekerheden.

Ik wil het hier niet doen overkomen alsof het zwaar negatief gaat ineens.
Alleen de spanning is voor mij deze week ineens terug en wil daar enorm graag vanaf. Het ene moment bellen we even (werk) zoals gisteren en is de lucht snel geklaard, 's avonds kan de stemming ineens omslaan, voornamelijk door mezelf waarschijnlijk.
Dat is f*cked up op het moment.

Even doorbijten dit drukke weekje...

‘Hou je nog wel van mij?’

Lang geleden heb ik mijn man in een boze bui die vraag gesteld. Hij keek mij aan met een gezichtsuitdrukking van ‘ hoe kan je daar aan twijfelen?’. Hij vroeg dit ook aan mij.

Ik vroeg mijzelf ook af waarom ik die vraag had gesteld, het had eigenlijk gediend als een opening tot een gesprek dan als een op zichzelf staande vraag die mij parten speelde. Zijn reactie was voldoende; ik had mijn antwoord al.

Sommige mensen zeggen niet tegen hun partners dat ze van hen houden, maar ze houden wel van hen. Ik behoor daar ook toe.
Mocht mijn man mij zou vragen vaker te zeggen dat ik van hem hou, zou dat na verloop van tijd weer verwateren want zo zit ik niet in elkaar. Mijn blijk van houden van zit hem meer in de minder uitgesproken activiteiten. Daarin zijn man en ik gelijk en zodoende weet ik dat hij ook van mij houdt.

—-
De grens is voor mij de situatie waarin ik geen liefde meer voor hem zou voelen. Wanneer dat gevoel helemaal verdwenen is en ook niet meer terug komt.

Miss

Miss

12-10-2018 om 11:03

Boek JJ en de rest..

Misschien totaal niet van toepassing voor jou maar ken je het boek van Robin Norwood? Als hij maar gelukkig is.
Het gaat over vrouwen ( misschien jou vrouw, misschien jij wel?) die te veel in de liefde investeren...
Ik ben er afgelopen week in begonnen en herken veel van mezelf uit mijn jeugd.
Waarom we vallen op partners als de partners die we "hebben"...
JJ misschien wil je wel te graag constant de bevestiging en waarom wil je dat?
Dat is de vraag die ik mezelf vaak stel. Waarom ben ik nog waar ik ben? In mijn geval (Denk ik, nog aan het ondervinden) omdat ik enorm loyaal ben en me giga verantwoordelijk voel voor alles. Van man tot hond. Ik krijg er best veel in zicht van. Het hoeft niet zo zwaar op de hand te liggen als ze sommige situaties schetsen maar je kunt hem eens opzoeken.
Bobbie, grenzen. Goede vraag. Ik heb mijn grens steeds verlegt. Als hij sex heeft gehad dan ga ik weg. Maar dat was niet het geval bij Truus 4,
Mijn echte echte grens is weer liegen tegen mij over waar hij geweest is en een Truus 5.
En daar ga ik niet meer overheen. Hij heeft de kans te gaan laten zien en met me mee te "groeien" om te kijken of dit lukt. Die geef ik hem omdat ik nog steeds enorm veel van hem hou. De hoop op word wel minder. Dat maakt me intens verdrietig. Maar ik weet me vaak geen raad dus richt mijn focus veel op mezelf wat ik ontzettend moeilijk vind merk ik.
Een soort schuldgevoel alsof ik hem weg heb geduwd. Terwijl ik nu weet dat hij ziek is.
Bij man gaat alles van een lije dakje.. word nergens meer over gesproken. Het gaat goed. Hij vraagt ieder dag hoe is me voel maar hij praat zelden over hoe hij zich voelt.
Een oud patroon inmezelf kwam omhoog waar ik een jaar lang therapie voor gevolgd heb... een mis die alles alles alles deed om maar Goed bezig te zijn in zowel huwelijk als vriendschappen.
Mijn beste vriendin die mijn verjaardag vergeten is. En man man wat voel ik me vaak alleen. En doet dit pijn.. alsof ik niet belangrijk genoeg meer ben door het diepe dal waar ik nu heen ga...
Zn jonge mooie postieve vrouw die ik was, waar ik enorm hard voor geknokt heb ( 5 jaar geleden al) voel ik weg glippen.
Iedere dag pak ik me op maar wat zou ik het liefst op de bank gaan liggen en er niet meer vanaf komen..
Ik moet nog veel leren, dat zie ik nu wel. Iedere dag een beetje meer. Terwijl ik veel liefde krijg van andere maar JJ net als jij in een bepaalde vorm niet van de gene die we het liefste willen...
Terwijl mijn situatie geheel anders is voel ik wel met je mee. Want wat hebben ook wij het goed... En tel ik ook die zegeningen. En wat weet dat zijn ziek zijn los van mij staat. Ik weet het allemaal mooi te vertellen maar ik voel me verdrietig.
Soms voel ik me een actrice in een voorstelling..

Zijn er meer mensen hier die hem gelezen hebben?

Miss

Miss

12-10-2018 om 13:56

En dat wantrouwen

Hier dan ook weer zn voorbeeld....
Rooster van werkschema precies tot aan collega afgeschermd zien, zodat ik niet meer zie wanneer ze samen werken...
In mijn ogen doet hij het "express" en hij zegt nee ! Je mag het zo zien.... Hij stelt me gerust maar ik vlieg er vol in..
Terwijl ik die behoefte niet heb, om te zien wnnr ze werkt maar er nu enorm overval dat hij dit vandaag precies zo deed.
Waarom maak je dan precies een screenshot tot boven haar naam?

Jezus waarom val ik over dit soort miezerige dingen... die ik eerst nooit deed.

Wat ik bovenstaand al gepost had, het verdriet. Bah wat voel ik me dan weer een heks. Wat is dat toch.
Ik wil hier mee stoppen maar mijn hoofd doet dit steeds...

Mari

Mari

12-10-2018 om 14:04

Miss

Ja ik heb Norwood herhaalde malen gelezen. En het is voer voor de relatieverslaafden. Mind you: relatieverslaving in deze zin is niet dat je altijd maar per se een relatie moet hebben. Relatieverslavind in de zin van Norwoord is dat je zo bent geconditioneerd door je opvoeding dat je op de een of andere manier altijd uitkomt bij 'ingewikkelde' partners. Partners vaak in het cluster-b spectrum of in het autisme spectrum of emotioneel niet bereikbare partners, verslaafden aan seks of alcohol/drugs.

Het betekent dat je voortdurend met de kruimeltjes genoegen neemt omdat je niet anders gewend bent van huis uit. Het betekent dat jij je verantwoordelijk gaat voelen voor zijn proces... enz enz. Een triest maar goed boek. Sterkte

JJ

JJ

12-10-2018 om 16:27

Miss

"JJ misschien wil je wel te graag constant de bevestiging en waarom wil je dat?"

Je wilt toch zeker weten dat het goed zit. Gewoon ook een chagrijnige bui kunnen hebben zonder dat het de boel gevoelsmatig weer op scherp zet. Niet achter elke opmerking iets zoeken.

Mijn vrouw appte vanaf haar werk 'Weegschaal?' toen ik vond dat ze droog reageerde op een opmerking waar ze in mijn ogen anders -leuker- op had kunnen reageren

Ze heeft natuurlijk gelijk. Ik weeg deze week weer veel te veel. Maar dat komt mede door het uitblijven van de geruststelling. Dus in die zin zoek ik de bevestiging van alles wat ik de afgelopen maanden gezien heb, dat het goed was.

Houden van hoef je niet te zeggen, dat moet je gewoon kunnen voelen. Maar als iemand het zegt, moet je dat fijn vinden te horen, en het geen moeite vinden om hetzelfde terug te zeggen.

" Ik durf echt niet te zeggen of ik ze exact zo gezegd heb, ongetwijfeld iets van dergelijke inhoud wel. Ze weet het ook wel, dat ze me onrustig maakt met bepaalde uitspraken en het uitblijven van zekerheden."

Je onrustig voelen of je voelen alsof je bijna in een ravijn stort, vind ik nog wel een groot verschil. Als ik je vrouw was, zou ik niet willen dat je je zo zou voelen.

Waarom kan je vrouw niet gewoon de woorden " ik geloof in onze relatie" uitspreken? Ze gelooft er immers in of niet.

Man

Man

12-10-2018 om 19:22

Wellicht ....

"Waarom kan je vrouw niet gewoon de woorden " ik geloof in onze relatie" uitspreken?"

.... omdat ze nog niet in haarzelf gelooft? Als je nog twijfelt aan wat je zelf voelt en wil zul je niet zo snel de uitspraak doen dat je in de relatie gelooft.

Dan geeft je je partner valse hoop ......

JJ

JJ

12-10-2018 om 20:29

man

Ik vind als je uitspreekt dat je hoopt dat de relatie slaagt je indirect zegt dat je gelooft in de relatie. Ik ben ook van mening als je het traject in slaat van willen geloven in de relatie je meer kans hebt dat je ook echt gaat geloven in de relatie.

Maar misschien ben ik wat simplistisch met de gedachte door iets te doen ga je het vanzelf minder eng vinden, of door iets te eten wat je vies vindt ga je het vanzelf lekker vinden.

Ik vind in mijn geval de verwachtingen na 14 jaar relatie wat hoog. Of erger dan dat, ik weet eigenlijk niet wat de verwachtingen van mijn vrouw precies zijn. Wanneer is het OK om gewoon te zijn wie we zijn, zonder false pretentions. Accepteren dat we er niet zijn, dat we niet volmaakt zijn, dat er altijd stukke groei, maar ook stukken verdorring zullen zijn. Geen enkele relatie is altijd pais en vree.

Al eerder gezegd. Mijn leerdoel is het proberen los te laten bij tegenwind. Ik kan wel een houding gebruiken van I couldn't care less, je doet maar. Ongetwijfeld is dat nog interessanter voor haar ook dan een man die haar zo vaak, welgemeend, vertelt hoe mooi en bijzonder ze is. Soms heb ik het idee dat ze denkt dat ik het enkel zeg om haar te pleasen.

En haar leerdoel zou toch mogen zijn er iets tactvoller mee om te gaan. Me minder te laten zweven als ze merkt dat ik even van het padje raak.

Man

Man

12-10-2018 om 21:01

"Ik vind in mijn geval de verwachtingen na 14 jaar relatie wat hoog. Of erger dan dat, ik weet eigenlijk niet wat de verwachtingen van mijn vrouw precies zijn. "

Wellicht verwachtingen wat loslaten. Bij tegenwind werken verwachtingen vaak als boemerang. Is mijn ervaring dan

"Ongetwijfeld is dat nog interessanter voor haar ook dan een man die haar zo vaak, welgemeend, vertelt hoe mooi en bijzonder ze is."

Stel je je hiermee niet te afhankelijk op? Zet je haar niet op een voetstuk?
Op en voetstuk plaatsen maakt vaak onzeker.

"I couldn't care less, je doet maar."

Persoonlijk vind ik dit beter.

Bobbie

Bobbie

12-10-2018 om 22:20

Neuh

Ik vind dat vreselijk onverschillig en koud en nodigt mij niet uit dichterbij te komen, eerder terug te trekken.

Goh ik had graag eens gehoord mooi te zijn en dat zou me doen nadenken over nijn eigen, misschien onnodige onzekerheden.
Moraal: niemand heeft hetzelfde nodig.
Vraag haar eens wat ze precies van je wil, verwacht, wat ze denkt. Neem de antwoorden niet persoonlijk ( als ze niet direct zijn wat je wilt)maar wees dankbaar voor haar delen.

Zijn jullie (nog) in therapie? Ik denk dat het geen kwaad zou kunnen met jullie deels huidige manier van links naar rechts springen. Ik gun jullie dat je dat tegelijk kunt doen, samen springen en dan dezelfde kant op.

Man

Man

13-10-2018 om 09:55

Eensch.....

.... er ook niet in doorslaan. Dus vreselijk onverschilig is ook weer niet de bedoeling. Maar is er is een middenweg...... best uiten wat je vindt, maar elke dag 10x lijkt me dat dat toch wel gaat irriteren.
Althans bij mij wel.

Flanagan

“De grens is voor mij de situatie waarin ik geen liefde meer voor hem zou voelen. Wanneer dat gevoel helemaal verdwenen is en ook niet meer terug komt“

Ik heb het idee dat ik op dit moment niet goed weet of de liefde er nog is. Ik houd van hem maar of ik de onvoorwaardelijke liefde nog voel heb ik twijfels over. Ik hoop dat tijd dat terug kan brengen....

@JIJ is het weer wat rustiger in je hoofd?

JJ

JJ

15-10-2018 om 09:13

nee

Nee, het is absoluut niet rustiger, in tegendeel. Vannacht wakker gelegen.

Na afgelopen rumoerige week waren we gisteren door een korte nacht allebei erg vermoeid.
Gisteravond vond mijn vrouw het een mooi moment om te zeggen dat ze er een streep onder wil zetten, omdat ze niet weet waar ze het vertrouwen vandaan moeten halen om weer helemaal in balans te komen wat betreft het gevoel naar elkaar. Het ene moment geniet ze van mijn kus, het tegen elkaar aan liggen in bed, en op andere momenten wil ze er niks van hebben. Het vraagstuk intimiteit leunt te zwaar op ons beide. Ik heb er te hard aangetrokken en zij denkt dat ze het niet meer kan geven.
Voor haar is dat een teken dat het niet goed zit.

Ik vind dat ze te overhaast gaat. Gisteren was een vermoeiende dag, we hadden gewoon naar bed moeten gaan. We moeten het vraagstuk 'hoe kunnen we de laatste meters naar de top beklimmen' toch op kunnen pakken. Rust, afstand, tijd.

We zijn nu de Mount Everest opgeklommen in een moordend tempo, ontzettend gegroeid en met de piek in zicht, maar nog net te ver om hem aan te raken, beslist ze dat ze de energie niet meer heeft om die te bereiken en wil ze omkeren.

Met drie kinderen, geen ander in het spel, geen huis dat klaar staat om te betrekken en al het goede van de afgelopen maanden, het feit dat ze heel veel van me houdt, dat herhaaldelijk blijft uitspreken.

Ja er waren waarschuwingssignalen. Ze heeft eerder aangegeven dat de discussie rondom intimiteit moest stoppen, dat het vanzelf wel zou komen. Ze heeft aangegegeven dat ze het lastig vond te zien hoe ver we nog kunnen groeien. Maar we hebben die handschoen niet goed opgepakt. Geen hulp meer ingeschakeld, het zelf op zijn beloop gelaten. En nu ineens is die emmer overgelopen, wat ik lastig te begrijpen vind.

Ze heeft ook aangegeven dat ze gelukkig wil zijn met mij, samen oud wil worden.
Ik hoop dat ze in wil gaan zien dat we de rust moeten bewaren. De lat op dit moment niet zo hoog moeten leggen dat we moeten concluderen dat we het niet gered hebben. Er is meer om weg te gooien, dan we nog te winnen hebben. De weg terug naar beneden is veel verder dan nog omhoog. En móeten we perse al omhoog? Wat is er mis met een tijdje op deze hoogte vertoeven?

Die haast, ze is 31. Het is niet nodig.

Bobbie

Bobbie

15-10-2018 om 09:25

Boft

Je zegt wijze woorden. Als er liefde is is er hoop. Dat mag tijd nemen.
Maar let op jezelf en let op de signalen. Sterkte

JJ

JJ

15-10-2018 om 11:42

Bobbie

Wie boft er? (titel van je bericht)

Bedankt, zo zou ze het ook moeten zien, maar dat is haar hele euvel. Ze heeft het gevoel dat ze steeds op hetzelfde punt terug belandt. Dát is wat opgepakt moet worden. Waarom gebeurt dat, waarom mag een mindere dag of mindere periode niet gewoon bestaan?

Straks hebben we een gesprek met de therapeut/coach. Ik hoop dat we daar iets wijzer uit kunnen worden van de noodzaak van haar wens er een streep onder te willen zetten.

Ik heb geen haast, er zijn nog genoeg paden te bewandelen. De liefde is er heel sterk, van beide kanten.

Man

Man

15-10-2018 om 11:46

Waarom

"Het vraagstuk intimiteit leunt te zwaar op ons beide. Ik heb er te hard aangetrokken en zij denkt dat ze het niet meer kan geven.
Voor haar is dat een teken dat het niet goed zit."

Zet je dat niet even naar achteren? Kan me wel voorstellen dat als je aandringt dat het afschrikt. ALvorens intimiteit weer groeit moeten er eerst andere dingen op orde zijn lijkt me.

JJ

JJ

15-10-2018 om 11:52

man

Mijn vrouw heeft een tijdje terug aangegeven dat we het onderwerp moesten laten rusten. De tijdstippen waarop we het erover hadden (middernacht) en de onvrede die ik erover uitstraalde vond ze niet fijn. En ik kan het me voorstellen dat het benauwend is, haar aan het denken heeft gezet of het dan wel goed zou kunnen komen.

Een week of 3-4 geleden hebben we afgesproken dat ik er helemaal niet meer over zou beginnen, we zouden het gewoon even op zijn beloop laten. Ik vind dat momenteel een prima regeling, geen showstopper.

Mijn vrouw zei gisteravond nog dat ik haar verwar daarmee. Zij kan mijn behoeftes niet vervullen en ik geef -tegenwoordig- aan daar geduld mee te willen hebben.

Een tijdje afstand, rust, tijd.. dan pas kunnen we een goede beslissing nemen. Niet in de spanning van afgelopen week.

Kanttekening

Toch moet ik een paar kanttekeningen zetten bij de meerdere post van JJ op afgelopen vrijdag. Ik vond ze best negatief. JJ liet blijken de beelden niet te zijn vergeten, haalde het gebrek aan intimiteit op, en deelde haar woorden aan hem op dit forum terwijl hij wist dat ze ze mogelijk kon lezen.
Hij was ook positief, maar een onzekere echtgenoot heeft eerder oog voor de klachten dan voor complimenten. Helemaal als je een paar fijne vriendinnen hebt, die daar een flinke schep bovenop kunnen doen.

Ik, als vrouw, zou het zelf namelijk helemaal niet prettig hebben gevonden als ik mijn woorden aan mijn man hier terug zou lezen in een fase waarin we werken aan herstel. Ik zou dit beledigend vinden, kwetsend als man dit meende te moeten delen, terwijl je juist probeert je gezin bij elkaar te houden. Ik zou daardoor inderdaad het vertrouwen in man verliezen omdat de lezer maar één kant van het verhaal leest.

Werken aan herstel, vergt geduld. Het is niet a la minute pais en vree. Als je dan een keer naar een huurwoning kijkt, en dit ook gezien wordt door je man, en je je mag verantwoorden voor je interesse voor die site, wat over komt alsof je betrapt bent op een foute actie, dan kan een vrouw zich ook gevangen voelen in de relatie.
Als de vrouw daarbij ook onder ogen krijgt hoe haar man klaagt, is dat draadje erg dun.

Ik weet niet of de meerdere posts van vrijdag de druppel zijn geweest, maar wetende dat ze mee kan lezen, vond ik ze riskant; geen pas op je privézaken.
Dan is een therapeut nog veiliger; daar blijft wat je zegt ten minste nog tussen de muren.

JJ

JJ

15-10-2018 om 12:30

Flanagan

Je hebt zeker een punt, zoals zo vaak.
Ik heb tijden heel weinig geschreven. Vrijdag zat de emotie me erg hoog.

Ik weet niet of ze heeft meegelezen en of dat haar druppel zou zijn. Overal kan over gesproken woorden. Eerder zei ze dat ze juist veel aan mijn posts had, ze haar hielpen in mijn hoofd te kijken.

Ik zie haar ontzettend graag.

Lucht

Soms schrijf ik, in een reactie op anderen, een stuk van mij af. Als ik het over lees, vraag ik mij af hoe mijn man of een ander familielid, het zou vinden als hij het toch onder ogen krijgt. Juist op dagen dat ik niet lekker in mijn vel zit, merkt ik dat ik rüchsichtslos ben; een valkuil.

Ik pas het stuk dan aan, maar er zijn ook dagen waarop ik het niet verstuur.
Ik heb het dan wel van mij af geschreven en zo kan ik de gebeurtenissen herzien en mijn bijdrage relativeren. Dat geeft mij weer lucht.

Ik wens jullie een goed gesprek toe bij de therapeut.

O ja, timing.
Ga onprettige onderwerpen uit de weg op tijdstippen ( middernacht) dat je hoofd eigenlijk naar rust staat. Als het gesprek in bed niet naar wens verloopt, lig je de hele nacht nog te malen terwijl de ander pal naast je ligt. Dat is niet goed voor je nachtrust terwijl je de volgende dag weer fit moet zijn. ( Dat geldt voor beiden.)

Miss

Miss

15-10-2018 om 13:46

Het enige wat ik persoonlijk wil zei ik zaterdag tegen man toen gesprek onderwerp voor de laatste maal " individuele therapie " die hij nog steeds niet nodig vind en wegwuift omdat hij wel weet wat hij moet doen is rust in mijn hoofd creëren.

Misschien heb je er wat aan...
Herken je gedachtes..

www.loslaten.nu staan best veel tips op.. En ook een gratis pdf bestand met tips.

JJ

JJ

15-10-2018 om 14:56

klaar

Dat was het dan blijkbaar. Ze is wat dat betreft bikkelhard. Kiest voor haarzelf zegt ze.

Tijdens het praatje met therapeut wilde ze niet meer buigen. Het is geen onwil zegt ze maar ze gelooft er niet in dat we nog verder kunnen groeien, maar wíl bovenal ook niet meer gaan geloven in ons en ons gezin samen. Tijd nemen, afstand nemen, het zijn geen opties. Ze wil ze niet zien.

Enorm verdrietig dat dit zo is gelopen. Ik ben ff uit.

Miss

Miss

15-10-2018 om 15:06

Jezus JJ

Wat een verdriet....

Ik wens je veel sterkte..
Zorg heel goed voor jezelf....
Woorden schieten even tekort. Leef met je mee.

Pennestreek

Pennestreek

15-10-2018 om 15:40

Dikke knuffel

Die had ik niet aan zien komen JJ. Jullie waren zo goed op weg! Wat zonde dat ze het niet (meer) wil zien, geen geduld meer heeft...

Heel veel sterkte jongen. Alweer.

Dit maakt mij ook wel weer onzeker. Net gisteravond aan man aangegeven dat ik moeite heb met wat dingen. Ben altijd bang dat wat ik vraag/zeg nét de druppel is. Terwijl ik aan de andere kant ook heus wel weet dat het er niet over hebben ook geen optie is. Bleh, waarom kan het leven toch niet eens gewoon simpel, eenvoudig en gewoon goed zijn.

Sterkte

Heb even geen woorden voor je JIJ.
Dan heb je samen zolang gevochten en dan komt de bom alsnog keihard binnen.

Heel veel kracht voor de heftige tijd die gaat komen. We leven met je mee en denken aan je.
Ik heb zoveel respect voor je hoe jij met haar ontrouw om bent gegaan! En dat het dan alsnog misgaat is heftig, verdrietig en pijnlijk.

Een dikke virtuele knuffel voor je!
Sterkte...

Triest

Wat een triest bericht JJ.

Ik wens je heel veel sterkte.

Denk ook vooral aan hoe je het met de kinderen gaat doen. Hopelijk kunnen jullie wel bij elkaar in de buurt blijven wonen of misschien birdnesten? Je kinderen zijn nog klein en het is belangrijk dat ze beide ouders om zich heen hebben maar dat goed te regelen is echt nog wel een puzzel.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.