Relaties Relaties

Relaties

Ik blijf zo boos

Dag iedereen,

Een tijdje geleden postte ik hier een bericht over mijn toenmalige vriend die mij na bijna anderhalf jaar nog steeds verborgen hield voor zijn omgeving, omdat hij niet wou dat zijn ex zou weten dat hij een nieuwe partner had. Jullie reacties deden op dat ogenblik deugd, want ik voelde mij erg gekwetst en de wanhoop nabij.

Intussen zijn we uit elkaar. Ik heb hem - na te lang geduld te hebben uitgeoefend en te veel te hebben verdragen - voorgesteld dat hij haar zou inlichten over mijn bestaan. Dat vond ik zelf een heel redelijk voorstel en ik zag het als een belangrijk signaal dat hij met mij verder wou en dat we samen iets mooi zouden kunnen opbouwen. Hij heeft dat toen geweigerd en ik ben daarop weggegaan. Wanneer ik daar nu iets over zeg tegen hem, zegt hij dat ik hem maar niet voor dat dilemma had moeten plaatsen en dat ik maar geen spelletjes moest spelen. Dat begrijp ik helemaal niet, want ik wou gewoon een situatie waarin ik ook gelukkig kon zijn.

Nu hebben we nog contact en af en toe stuurt hij dat hij wel om mij geeft, maar ik blijf zo boos. Het vervelende is dat ik mezelf daar helemaal niet in herken. Ik ben geen dramaqueen en ik ben ook niet iemand die snel kwaad wordt, of lang kwaad blijft. Ik heb soms zelf geen zin meer in mijn eigen gezeur. Ik weet gewoon met die gevoelens geen blijf. Bovendien liegt hij ook over die ex, om haar in een gunstiger daglicht te plaatsen. Dat is uiteraard kwetsend, maar ook beledigend omdat hij schijnt te denken dat ik dat niet kan doorprikken. Ik begrijp ook totaal niet waarom hij dat doet. Het gevolg is dat reageer op een manier die ik niet herken van mezelf. Ik weet gewoon even niet meer welke trucs ik moet toepassen om de rust in mezelf terug te vinden.

Het lucht op dat ik mijn verhaal hier eens kan doen .

Geen woorden voor

Misschien komt je boosheid voort uit het volgende: er zijn woorden om aan te geven dat een relatie niet past, zoals je hier boven hebt beschreven.
Maar de pijn zit wellicht dieper: dan zou je kunnen zeggen dat je gebruikt bent, dat je een speeltje leek te zijn, dat je er was voor op-de-achterhand, dat hij je eigenlijk niet als een volwaardige partner zag; en dat alles grieft je intens diep. Maar voor dat gevoel hebben we niet zoveel woorden.
Hij wil bij zijn partner blijven, dat is eenvoudig.
Hij heeft mij willen gebruiken als minnares (zoiets?) dat is al wat lastiger . En helemaal als je een woord moet bedenken dat zo iemand omschrijft. Hij is een ..... ik zou het niet weten.
Maar dat hij jou ten diepste heeft ontkend in je bestaan en in je liefde, dat is wel duidelijk. en schadelijk.

Tsjor

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-10-2018 om 11:41

Boos

Je boosheid komt voort uit je gekwetstheid omdat hij jou niet de positie wilt geven die jij wilt. Ik kan me je eerdere topic niet herinneren, dus ik weet niet in hoeverre hij je geheim wilde houden.
De enige manier om van je boosheid af te komen is als je het afsluit. Hij kan jou niet geven wat je nodig hebt en draait het om zodat jij degene lijkt die spelletjes speelt. Daar zou ik dan wel klaar mee zijn. Er zijn echt leukere mannen op de wereld. Geen contact meer mee hebben dus.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-10-2018 om 11:54

Je moet het jezelf niet verwijten

Dat je nog steeds boos bent, mag je jezelf vergeven. Daar zou ik mee beginnen. Het is begrijpelijke boosheid. Ik vind mezelf ook niet het type om ergens lang in te blijven hangen. Iets gebeurt, ik huil daar om, natuurlijk is het dan niet gelijk klaar, maar ik ben vrij nuchter... het leven moet doorgaan. Tot mijn verrassing (eigenlijk een onaangename) blijk ik ook verbitterd te kunnen blijven en dat vind ik zelf ook niet prettig. Ik heb de neiging om de oorzaak van die verbittering dan om de oren te slaan met 'het ligt niet aan mij, maar aan jou/jullie, want nu gaat het wél goed!' In de praktijk doe ik dat niet, dat is over het algemeen ook wel zo verstandig om niet te doen, want daarmee laat je nog steeds merken dat die ander erg veel 'macht' over je had. En dat laatste is in jouw geval volgens mij ook nog gaande. Omdat je nog zoveel contact met ex hebt, gaat het nooit weg, hij blijft 'macht' over je houden, terwijl hij zich daar misschien niet eens bewust van is.

Ik heb geen idee waarom ex zijn ex niet wilde vertellen dat hij een relatie met jou had, maar ik denk dan meteen dat hij óf alle opties open wilde houden óf nog van twee walletjes aan het eten was/is. Het is niet normaal dat iemand in een nieuwe relatie zo stiekem doet tegen een ex. Jij bent dus wél normaal, hij niet.

Mijn wijze raad: neem afscheid.

Mari

Mari

27-10-2018 om 12:58

eens

Met de vorige schrijvers: je wordt nog steeds ontkend. Logisch dat je boos bent. Zet een stap en zet hem uit je leven. Hier ben je te goed voor, toch?

Dan kan je de pijn gaan helen. Sterkte!

Sommige exen

Ook al zijn ze al lang gescheiden, kunnen zich ineens heel slecht gaan gedragen als ze weten dat hun ex een partner heeft.
Overigens heb je wel eens gevraagd waarom je vriend dat niet aan zijn ex wil vertellen? Het kan best zijn dat hij geen zin heeft in slecht gedrag terwijl je toch samen kinderen hebt. En dat moet je ook niet onderschatten.

Bovendien waarom zou je vriend dat moeten zeggen tegen zijn ex? Het zijn exen! Of je wel of niet een relatie hebt zou er niet toe moeten doen. Maar in dit geval mogelijk nog een extra reden om daar niet teveel de aandacht op te vestigen.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-10-2018 om 19:32

AnneJ

De relatie duurde anderhalf jaar, dan is het toch raar als je nog wel contact hebt met je ex, maar verzwijgt dat je een nieuwe relatie hebt? Ik zou dat zelf op zijn minst opvallend vinden. Hoe gedraag je je in zo'n situatie dan? Elke keer snel in een steegje springen als je elkaar toch tegenkomt in de stad? Nooit samen naar vrienden, die de ex ook kennen?

Verbergen

Verbergen is wat anders, maar expliciet meedelen is niet nodig.

Namelijk

Met expliciet meedelen kun je bij de ander daar een mening over ontlokken of zelfs een gevoel van het al dan niet rechtmatigheid daarmee al dan niet in te stemmen. Alsof zij er nog over gaat.

Ze gaat er niet over. Wordt ze er, per toeval, mee geconfronteerd dan is het gewoon een feit, waarover je je ook niet gaat verantwoorden want: ze gaat er niet over.

Larisse

Larisse

27-10-2018 om 23:23

ach

"Wanneer ik daar nu iets over zeg tegen hem, zegt hij dat ik hem maar niet voor dat dilemma had moeten plaatsen"

en

" en dat ik maar geen spelletjes moest spelen. "

1e quote klinkt als iemand bij wie het alleen om hem draait. Totaal geen begrip voor jouw gevoelens.

Bij de 2e quote denk ik meteen: projectie. HIJ is degene die spelletjes speelde en verwijt het nu jou terwijl jij oprecht je gevoelens uitte en toen hij daar niet in mee wilde weg ging.

En in zijn algemeenheid klinkt hij als iemand die graag een ander de schuld geeft. Niet zo leuk.

Waarom heb je überhaupt nog contact met die man?

Klinkt niet als een fijne vriend.

Ik zou helemaal met hem kappen. Dus geen berichten of contact meer.

Er zijn echt fijnere mensen op de wereld.

reactie

Ik vind zijn reactie nadat het uit is nogal egeocentrisch. Daar zou ik ook geen trek in hebben.
Of hij wel of niet zijn ex moet inlichten over jouw bestaan, ben ik wat minder stellig. Dat ligt er ook aan hoeveel contact zij nog hebben, of jij wel of niet zijn kinderen ziet etc. Ik heb beperkt contact met mijn ex, louter over de kinderen - dat is ook het niveau waarop ik het graag houd - en mijn kinderen zien mijn nieuwe partner zelden (zeker in de eerste twee jaar). Ik zag ook weinig aanleiding mijn ex in te lichten over mijn nieuwe partner. En dat had vooral met mijn relatie met ex te maken en niks met hoe ik tegenover mijn nieuwe partner stond. Ik heb het geloof ik een keer terloops gemeld.
Overigens heb ik het niet verborgen gehouden voor mijn omgeving (integendeel , maar de werelden van mijn ex en de mijne overlappen elkaar niet, behalve uiteraard de kinderen. Aan de kinderen had ik na een paar maanden wel verteld dat ik iemand had leren kennen die ik heel aardig vond. Maar zij hadden ook geen behoefte dat aan hun vader te vertellen. Ook omgekeerd niet, ik weet ook niet of mijn ex wel of geen relatie heeft. Ik hoor het meestal als het uit is. Dan heeft hij behoefte mij daarover in te lichten.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2018 om 10:02

Alkes

Ik heb beperkt contact met mijn ex, louter over de kinderen - dat is ook het niveau waarop ik het graag houd ===

Dat lijkt mij ook meer dan genoeg, tenzij iedereen zo goed met elkaar overweg kan dat er spontaan nieuwe vriendschappen ontstaan. Maar ik vind dit kleine beetje contact wel wat je normaal kunt noemen. Ex van Neuroot heeft er zelf voor gekozen om een nieuwe relatie aan te gaan, een beetje volwassen gedrag mag je dan wel verwachten.

Neuroot

Neuroot

28-10-2018 om 10:58 Topicstarter

Bedankt!

Bedankt voor jullie reactie. Het is altijd leuk om geconfronteerd te worden met verschillende perspectieven. Met steeds hetzelfde verhaal vanuit hetzelfde standpunt te overlopen in mijn hoofd, geraak ik namelijk ook niet verder .

Het is zeker niet zo dat ik er een princiepskwestie van wou maken dat hij zijn ex op een of andere statige manier zou inlichten over zijn relationeel leven. Eerder dat hij de boodschap zou doorgeven dat hij verder is gegaan met zijn leven en dat haar rol daarin niet meer hetzelfde is, dat hij niet meer op de een of andere manier beschikbaar is voor haar. Ze hadden nog veel contact (hij zegt dat dat intussen is weggevallen, maar toen was dat er nog wel) en de combinatie van enerzijds dat contact en dat zij anderzijds niet wist dat er een nieuwe vrouw was, gaf mij een onveilig gevoel. Gevolg: ik werd onzeker, ongelukkig, begon te zeuren, werd wantrouwig, ... Het contact dat er nog was, ervaarde ik ook niet als strikt noodzakelijk. Ze had hem eens gebeld (of gesmst, die details ken ik niet) omdat haar moeder een nachtmerrie had gehad! Dan wil je gewoon de band niet doorknippen, denk ik dan.

Bovendien wil je toch ook gewoon onbezorgd samen overal kunnen gaan en staan, plezier maken en tegelijk een band opbouwen en de dingen doen die een gezin (in de ruime zin van het woord) doet, zoals samen feestdagen vieren bijvoorbeeld.

Ik ben inderdaad nog op zoek naar erkenning van zijn kant, dat hij mij het gevoel geeft dat hij weet dat dit niet oke was en dat hij het zelf ook spijtig vindt dat hij het niet anders heeft aangepakt toen ik er nog was. Ik zal dat alleen niet krijgen door mij kwaad te maken en erover te zeuren .

Doenja

Doenja

28-10-2018 om 11:22

Alarmbellen

Neuroot, tuurlijk wil je dat je erkend wordt. En ik snap heel goed dat je onzeker werd. Als je ‘verstopt’ moet blijven zouden bij mij ook de alarmbellen af gaan. Toen ik vrijgezel was jaren terug en wel eens afsprak met een man voor n hapje en n drankje probeerde ik ook altijd te peilen hoe ‘vrij’ zo’n man eigenlijk was. Ik probeerde dan tijdens het gesprek of hij in was in een ‘saampie’ een selfie waar hij en ik op stonden. De mannen die wegdoken, heb ik afgeschreven. Mijn huidige vriend wilde direct met me op de foto, twee weken laten gingen we kort op de koffie bij zijn ouders. Zijn broers en zussen wisten het toen ook al (app). Je wil toch n relatie waarbij die man laat zien blij met je te zijn? Mannen die dat niet durven, zijn vaak niet zo zeker van jou. T is leuk en makkelijk, maar ze lijken zich te schamen. Wegrennen. Zoek n man die niets liever doet dan met jou te pronken! Al het andere zorgt alleen maar verdriet bij jou. Hou t mantra voor ogen: “de volgende man wordt nog leuker”. Later kijk je terug en vraag je je af waarom je zo beschikbaar voor hem was terwijl je zoveel meer verdient!

Doenja

"Je wil toch n relatie waarbij die man laat zien blij met je te zijn? Mannen die dat niet durven, zijn vaak niet zo zeker van "
Sorry hoor. Ik vind dat echt wat kort door de bocht. Veel relaties beginnen met onzekerheid. Je kent elkaar nog niet. Je weet nog niet precies wat de ander voor je voelt. Ik heb de eerste maanden het zelf wat aangekeken en toen pas de kinderen ingelicht. Na maand of 3 zagen we elkaars vrienden en familie.
Ik zou ook zenuwachtig worden als ik bij een eerste date al gelijk op een "saampie"zou moeten. En ik was echt vrij, in die tijd dat ik datete. Maar ik hield en houd niet zo van de claimerige.

Doenja

Doenja

28-10-2018 om 12:08

Niet onzekerheid

Mijn zin staat er wat krom. Ik bedoel niet t onzekere, schuchtere, ‘vind hij mij net zo leuk als ik hem’ of ‘is hij wel zo leuk als t lijkt?’ Dat hoort er inderdaad bij.
Maat ik bedoel meer dat je niet in t openbaar ergens gezien mag worden, niet samen door de stad lopen of koffie drinken bij de HEMA.
Alles moet geheim blijven. Dat is funest.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

28-10-2018 om 12:16

Oei

Ik moet ineens denken aan mijn korte relatie met een claimerd Tijdens de eerste date kwamen we, hoe toevallig, zijn ouders tegen. Ik wilde een en ander low profile houden omdat ik net gescheiden was en nog even van de vrijheid wilde genieten. Meneer ging daardoor nog harder trekken. Het ergste was toen ik het had uitgemaakt tijdens een vakantie waar ik al helemaal niet met hem heen wilde, moeite met nee zeggen en grenzen stellen, en achteraf bleek dat hij juist toen de relatie wereldkundig had gemaakt. Op een medium à la het plaatselijke sufferdje, leesbaar voor al onze bekenden ‘Oh wat ben ik blij met mijn Phryne.’

Doenja

Doenja

28-10-2018 om 12:22

Waar kom je uit

Maar na anderhalf jaar?!?!
Ik denk dat het vooral te maken heeft uit wat voor relatie je komt. Daarvoor had ik n relatie met iemand die zich voor mij schaamde en niet hand in hand wilde lopen, geen kus op straat. Lag allemaal aan mij dat ik dat wel wilde. Hij was normaal. En daar ben ik 15 jaar mee getrouwd geweest.
Maar Phrynn, je zegt het toch goed dat je het ‘low profile’ wilde houden en dat je het later uit maakte? Niks mis mee. Het was t niet voor jou.
Kun je je voorstellen dat ik blij werd van iemand die dat wel wilde toen ik dat ook wilde? Zonder dat het jouw wens zou moeten zijn.

Neuroot

Neuroot

28-10-2018 om 12:27 Topicstarter

Complex

Ik begrijp jullie standpunt allebei, Doenja en Alkes. Ik vrees echter dat de situatie waarin ik zat complexer was. Daarom misschien best wat meer achtergrondinformatie .

Hoewel ik na een tijdje ook het gevoel kreeg dat hij niet "fier" was met mij aan zijn zijde, heb ik dat gevoel wel moeten herzien nadat ik wat afstand had genomen van de situatie. We wonen best ver van elkaar en bij mij verliep alles normaal. We kwamen hier wel samen buiten, hij ging mee naar vrienden en familie en zijn telefoon stond vol foto's van mij. Dus daarover kan ik niet klagen. Mijn excuses als ik dat verkeerd deed overkomen. Het was bij hem dat die dingen niet gingen. In zijn stad konden we niet zo vrij rondlopen, kon ik de mensen uit zijn omgeving niet ontmoeten en dergelijke meer.

Ik denk dus ook niet dat het issue was dat hij niet bij mij wou zijn. Het issue was dat zijn ex-partner er enkele jaren geleden vandoor is gegaan met een andere man. Mijn aanvoelen is dat hij daarover nog steeds erg wrokkig is en op een of andere manier hoopt om daarover ooit nog eens een beschuldigende vinger te kunnen uitsteken. Hoewel zij enkele jaren geleden voor een andere man koos, is die man immers nog steeds niet echt ten tonele verschenen. Ik denk dat hij hoopte dat hij, door mij verborgen te houden, gemakkelijker kon beletten dat zij gelukkig zou kunnen worden met haar nieuwe partner (al geloof ik niet dat die nieuwe partner daar veel zin in heeft, anders blijf je toch niet jarenlang er zoiets casual op nahouden?).

Hoewel ik hem wel wou bijstaan in de moeilijke momenten die hij nog over het verleden ervaart, wou ik geen pion zijn in dat onnozel spelletje. Want waar eindigt dit? En het leven is toch net iets te leuk om jarenlang te verspillen aan zo'n immatuur getouwtrek. En ik begon mij ook vragen te stellen bij wat ik nog voor hem zou betekenen wanneer de nieuwe partner van de ex verleden tijd zou zijn. Zou ik dan ineens aan de kant worden gezet?

Hier dus wat meer achtergrondinformatie. Daarover had ik misschien vanaf het begin duidelijker moeten zijn.

Neuroot

Ik begrijp jouw frustraties wel. Mijn reactie was meer in algemeen. Dat je soms wat tijd neemt om nieuwe relatie wereldkundig te maken. Maar de situatie die jij schetst vind ik ook niet prettig. Volgens mij heb je juiste stap genomen.

Larisse

Larisse

28-10-2018 om 21:24

Vraag

Waarom heb je überhaupt nog contact met die man?

Je hebt je relatie toch beëindigd?

Neuroot

Neuroot

30-10-2018 om 12:39 Topicstarter

Larisse

Dat begrijp ik zelf ook niet altijd. Toen ik wegging had ik nochtans gezworen dat ik hem nooit nog wou horen of zien.

mirreke

mirreke

30-10-2018 om 15:47

Blokkeren

Dan kan jij je ook niet meer benaderen. Ben je ervan af.
Serieus, ik zou hier echt mee stoppen. Om wat voor reden ook loopt/liep het niet lekker, op een manier die slecht voor je was, waardoor jij helemaal veranderde. Dan is die persoon gewoon niet goed voor jou.

Neuroot

Neuroot

25-01-2019 om 18:33 Topicstarter

Niet geblokkeerd, niet verder gegaan

Dag allen,

Ik wou dat ik hier intussen kon schrijven dat ik ben verder gegaan met mijn leven, dat ik alles ben vergeven en vergeten en dat ik intussen de liefde van mijn leven heb ontmoet. Uiteraard is het zo niet gegaan.

Ik ben contact blijven houden met mijn ex-partner, maar op een manier waarbij ik mezelf probeerde te beschermen. Ik praat met een professional over mijn verdriet en frustraties, waardoor mijn boosheid niet meer de overhand kreeg en ik één en ander heel langzaam kon beginnen plaatsen. Hij liet weten dat hij in therapie was, liet verstaan dat hij wel begreep dat hij moeilijkheden had in het functioneren in een relatie en dat hij de situatie met zijn ex intussen achter zich had gelaten. Hij stuurde dat hij mij nog graag zag, dat we "ons nu allebei beter zouden voelen", dat hij begreep dat ik mij niet goed voelde bij de situatie en dat het niet de bedoeling was geweest om mij te kwetsen. Ik vroeg of hij nog om mij gaf en hij zei daarop van wel.

Dus ik dacht: wel, misschien kunnen we opnieuw naar elkaar toe groeien. Zou het misschien toch anders kunnen zijn? Dus liet ik hem weten hoe ik mij daarbij voelde, om meteen het deksel op mijn neus te krijgen. Maar hij wilt wel vrienden blijven en vindt het "onmachtig" van mij dat ik aangaf dat ik dat niet meer zie zitten.

Bon, daar is de woede dus weer. Ben ik nu werkelijk zó naïef geweest? Ik krijg dit allemaal maar moeilijk gerijmd. Deze hele situatie heeft alleszins geen deugd gedaan voor mijn zelfvertrouwen.

Miss

Miss

25-01-2019 om 19:36

Neuroot toch

Heb jij er over nagedacht dat hij met jou hoort te pronken?
Je op gouden handjes hoort te dragen en samen lief en leed te delen?

Hoe hard het ook klinkt, ben blij dat hij er zo instaat.
Dan hoef je geen beslissing meer te maken. En kun je je focus op jezelf gaan leggen. Misschien wil je veel te graag geliefd worden door hem en dat ga je nooit krijgen zoals ik het lees.
Probeer het eens met afstand te bekijken.

Ik doe zelf een training mindfulness momenteel, omdat mijn partner me enorm veel verdriet heeft gedaan en ook voor heel veel boosheid, om rust in mij zelf te krijgen. Misschien een idee voor jou?

Neuroot

Neuroot

25-01-2019 om 20:53 Topicstarter

Dat weet ik

Ja, ik weet dat wel. Het vreemde is dat de rol die ik in deze situatie speel eigenlijk ook niet bij mij past. Ik vind van mezelf dat ik best wel één en ander te bieden heb en bovendien heb ik een leuke (en veeleisende) job, mijn eigen huis en goede vriendinnen. Ik ben niet het type dat zo wanhopig zit (of zat) te snakken naar de aandacht van een man.

De reden waarom ik het contact nieuw leven wou inblazen, was dan ook omdat het leek alsof er intussen veel veranderd was. Op die manier hadden we het toch besproken. Of dat waren maar schimmen in mijn hoofd. Ik weet het even niet meer. En als ik even heel eerlijk ben, denk ik: dat is nu toch godgeklaagd. Hij is niet goed voor mij geweest, ik sta ervoor open om het nog eens te proberen en ik ben weer degene die in de hele dag in de zetel ligt te huilen nadat ik werd afgewezen. Ik begrijp de inzet van dit alles niet meer.

Nu ga ik je heel erg verbazen, maar ik heb al eens een mindfulness cursus gevolgd. En tot op zekere hoogte probeer ik dat toe te passen, bijvoorbeeld door te denken "oké, nu lig ik op de badkamervloer te huilen en dat is oké. Ik vergeef mezelf dit en ik geef mezelf de tijd om dit te verwerken". Zoiets? Ik merk dat die dingen voor mij tekortschieten op de momenten dat ik ze nodig heb, omdat ik het niet altijd gemakkelijk vind om die principes om te zetten naar concrete acties.

Neuroot

Neuroot

26-01-2019 om 16:12 Topicstarter

Gruwelijk?

Dan krijg ik vannacht nog een sms waarin hij zegt dat het allemaal gruwelijk is. Op de vraag wat hij dan precies gruwelijk vindt, krijg ik als antwoord "Niks. Laat mij met rust.". Behoorlijk onduidelijk en verwarrend, denk ik dan.

Soms vraag ik mij af hoe lang het zal duren vooraleer ik opnieuw de persoon ben die ik hiervoor was.

Larisse

Larisse

26-01-2019 om 20:40

Neuroot

Zou het leven niet een stuk rustiger zijn als je totaal geen contact meer met hem had?

Dus: gewoon blokkeren en verder - rustig- verder leven zonder hem. Dan word je vanzelf weer jezelf. Kan hij in elk geval verder geen onrust meer in je leven brengen.

Waarom zou je nog contact houden met hem?
Echt, waarom?
Kansloos geval, niet geschikt als partner en ook niet als vriend. Dus beter geheel mee kappen.

Larisse

Larisse

26-01-2019 om 20:41

vervolg

"en ook niet als vriend"
Daarmee bedoel ik "gewone" vriend.

Neuroot

Neuroot

26-01-2019 om 22:08 Topicstarter

Bedankt

Bedankt voor de reactie, Larisse. Ik denk dat we nu wel aan dat punt zijn aanbeland dat we definitief afscheid hebben genomen. Waarom dit zo gelopen is, zowel tijdens als na de relatie, zal ik wellicht nooit helemaal kunnen vatten.

Gewoon vrienden blijven zou ik ook nooit willen. Ik begrijp ook niet hoe hij dat ziet: dat hij dan, na deze hele geschiedenis, leukweg zijn volgende vriendinnetjes aan mij komt voorstellen en dat ik blij ben voor hem? Dat gaat toch helemaal niet.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.