Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Domi67

Domi67

05-11-2018 om 16:36

Hoe omgaan met vriendin na sex met mijn partner? (Lang)


Mari

Mari

06-11-2018 om 19:17

Domi

pff wat een verhaal. Ik zou eerst eens met die vriendin gaan praten, haar verhaal aanhoren en je eigen gevoelens laten zien.
Vwb man: wat wil je nog met hem?

Pennestreek

Jij blijft steeds adviseren om kinderen te vertellen over de vreemdganger. Ik vind dat een slecht idee. Het staat mij vrij daar dan op te reageren.
Je realiseert je wel dat jouw situatie "man gaat vanuit niets vreemd of wil vanuit niets scheiden zonder dat er iets mis was in de relatie" wel een bijzondere is. In de meeste relaties spelen er wel degelijk meer dingen. Ik heb te vaak gezien dat een ouder de boosdoener was en de andere ouder de zielige. Jij geeft aan dat jouw kinderen nog steeds evenveel van hun vader hielden na zijn schuldbekentenis. Maar ook dat is de uitzondering. In veel gevallen keren kinderen zich in eerste instantie tegen de ene ouder af en kiezen partij voor de zielige ouder.
Daarom blijft mijn pliedooi: betrek de kinderen er niet bij. Of laat in ieder geval weten dat je allebei problemen hebt. Dan kun je met je partner nog wel uitvechten dat hij de enige schuldige is.

moederziel

jij tegen Pennestreek "niks toch dat je je moet verdedigen".
Omdat Pennestreek iedere andere mening als aanval ziet, verdedigt zij zich. Als bedoeling van dit forum is, dat we hier allemaal "ach en o" "en o jee je hebt helemaal gelijk" moeten zeggen dan hoor ik het graag

Alkes

Ik vind het vaak bewonderenswaardig hoe Pennestreek haar eigen verhaal genuanceerd kan vertellen, opbouwend en inlevend is naar anderen en ook eerlijk durft te zijn. Ik vind juist helemaal niet dat zij een andere mening als aanval ziet. Daarmee steekt ze met kop en schouders boven veel andere dwingende posters hier uit. Zij heeft echt een verhaal te vertellen, oprecht en open.
En nee, ik ken haar niet IRL

Bijzonder

‘Je realiseert je wel dat jouw situatie "man gaat vanuit niets vreemd of wil vanuit niets scheiden zonder dat er iets mis was in de relatie" wel een bijzondere is.‘

Nee man. Ik zie niet anders onder alle veertigers om me heen

Pennestreek

Pennestreek

06-11-2018 om 21:40

Overdrijven is ook een vak Alkes

Ik voel me niet aangevallen door afwijkende meningen, ik voel me aangevallen door jouw behoorlijk negatieve en veroordelende reacties op mijn mening. Lees je eigen reactie op het de kinderen vertellen en wees dan eerlijk tegenover jezelf, dat is geen neutraal geformuleerde reactie.

Ik vind het in sommige gevallen, in ieder geval die waar voor de kinderen de relatiecrisis uit de lucht komt vallen, en waar de kinderen pubers zijn die echt meer begrijpen dan je als ouder denkt, juist verstandiger om wel te vertellen wat er aan de hand is, zodat ze enigszins begrijpen wat er gebeurt. Als gisteren alles nog koek en ei was en vandaag hun ouders, zonder verdere uitleg, uit elkaar gaan, hoe moeten de kinderen daar dan nog chocola van maken? En hoe serieus denk je dat die kinderen zich genomen voelen door hun ouders, als ze over de reden voor het uit elkaar vallen van hun wereld in het ongewisse worden gelaten?
Ik vind dat daarom dus kinderen, tot op zekere hoogte, zeker mogen horen wat er gaande is. En dat heeft niets met de schuld geven, slechte partner versus zielige partner of vinger wijzen te maken, of met wraak, maar gewoon met ze laten begrijpen wat er in hun wereld gaande is.

En voor je er weer op aanslaat, ik weet heus wel dat hun wereld niet instort als hun ouders gaan scheiden, maar het is wel degelijk een ingrijpende en emotionele gebeurtenis. Net doen alsof het allemaal de normaalste zaak ter wereld is, is hun gevoel ontkennen of op zijn minst bagatelliseren.

Misschien kunnen anderen wel zo op stel en sprong schakelen en zichzelf volkomen beheersen en fantastisch toneel spelen, ik kon dat niet. Ik was compleet in shock en was ook daarom niet in staat tot het door jou voorgestelde scenario van samen vertellen dat we samen besloten hadden te gaan scheiden, dat kon ik niet en ik vind (in onze situatie) dat dat ook niet nodig was. En weet je, mijn man deelde mijn mening, zoals ik al schreef.

Wil40

Ik zou er dolgraag in geloven, op den duur zelfs weer vertrouwelijkheid tussen de vriendinnen’, maar ik ben er te cynisch voor denk ik.
Wat bijzonder als dat gebeurt. Of dat dan voor die betrokken kinderen een zegen is, weet ik niet zo goed.
Ik begreep vroeger heel goed waarom mijn moeder en haar voorheen bff elkaars bloed wel konden drinken. Ik snapte dat als kind heel goed. Alle begrip. Geen centje pijn van gehad dat mijn moeder van vlees en bloed was.

Wenda

Wenda

06-11-2018 om 21:45

Nou Moederziel

Ik vind dat je de waarheid (rond verhaal van Pennestreek) wel enigzins geweld aan doet. Logisch, want zij heeft 'jouw' verhaal.
Maar helemaal eerlijk is dat natuurlijk niet.
Ik vind de huidige versie van verhaal van Pennestreek niet echt oprecht matchen met verhaal dat ze toen deed hier. Voor mijn gevoel was ze toen ook echter en oprechter, zo kwam eea iig over. Ze was toen ook kritisch tav haar eigen aandeel. Dat hoor ik helaas al een hele poos niet meer terug.
(en sorry Pennestreek, maar zoals ik je nu hoor, daar zou ik als partner van je ook niet eerlijk en oprecht bij durven zijn. Je bent zo uitgesproken, normerend en alleen vanuit jezelf redenerend. Pas op dat je je partner niet weer, op de achtergrond, aan het kwijtraken bent. Ik weet dat je dit niet wilt horen maar ik zeg het uit oprechte belangstelling en hoop dat je er iets mee kunt)

Eens met Alkes, probeer kinderen erbuiten te laten, voor zover mogelijk.
Ook eens met insteek dat eerst pas op de plaats niet onverstandig kan zijn.
Ik denk dat Flanagan wel gelijk heeft, het zal vanzelf zo lopen.
Liever zouden we ook daadwerkelijk durven relaties en onze ideeën daarover tegen het licht houden, zoals Anna betoogt. Daar zijn we nog niet klaar voor denk ik. (en dat is ook niet zo handig in zo'n acuut emotionele toestand)

Pennestreek

Pennestreek

06-11-2018 om 22:01

Wenda

Het gaat in dit draadje niet om het aandeel dat ik had in het scheeflopen van de relatie. Daar ben ik me zeer van bewust, maar is hier verder niet relevant. Ook niet welk aandeel TS wel heeft of niet heeft. Het gaat over een man die voor de zoveelste keer vreemdgaat, en dat nog wel met een dame die heel erg verweven is met het leven van hem en zijn gezin. En over de mogelijke gevolgen daarvan.
Ik geef aan dat ik dat stuk herken, van die vriendin, en hoe wij ermee om zijn gegaan. En ik schrijf over waarom ik niet vind dat TS de emotionele last van deze nieuwe crisis (ook, alweer) alleen zou moeten dragen. Het is volkomen te begrijpen dat zij op dit moment door een diep dal gaat, en dat zal ook zichtbaar zijn voor de kinderen. Hoe moet ze dat dan verklaren? Moet ze zich groot houden, terwijl haar man mooi weer speelt? Ik vind dat zwaar oneerlijk. Straks zien de kinderen haar nog als ‘veroorzaker’ van een eventuele breuk, door haar gedrag richting haar man. Ik neem tenminste aan dat die relatie wel even onder druk staat.

En in dit geval kan ze toch ook bijna niet anders dan de kinderen enigszins erin betrekken? Omdat het om iemand gaat die zo dicht bij de familie staat? Ik zou als kind me echt verschrikkelijk verraden voelen als ik er ooit achter zou komen dat mijn vader een affaire zou hebben gehad met iemand die ik hoog had zitten, zelfs als rolmodel zou hebben gezien, en weten dat mijn moeder daardoor vreselijk veel pijn had gehad.

Los daarvan, hoe kun je als vader je kinderen zoveel met die vrouw om laten gaan, de situatie zoals die nu is laten ontstaan? Ik kan daar echt niet bij.

Moederziel.

Het kan zeker een zegen zijn als de "moeders" op den duur weer op neutraal, vriendschappelijke voet kunnen staan. Het overleg over vakantie's, feestjes, halen/brengen en speciale dingen zoals diploma uitreikingen en zelfs een huwelijk van je stief(kind) worden een stuk eenvoudiger.

Heeft je moeder zelf geen nieuwe relatie meer gekregen en ging jij veel naar je vader?
Zat jij er als kind, qua gevoel, dan nooit tussen te "schipperen?"

Pennestreek.

"Het is volkomen te begrijpen dat zij op dit moment door een diep dal gaat, en dat zal ook zichtbaar zijn voor de kinderen. Hoe moet ze dat dan verklaren? Moet ze zich groot houden, terwijl haar man mooi weer speelt?"

Tussen groot houden en je kinderen direct alle details vertellen zit een grijs gebied.
Ja, papa en mama hebben samen problemen, maar de kinderen staan daar buiten en beide ouders houden nog evenveel van hun.

"Ik zou als kind me echt verschrikkelijk verraden voelen als ik er ooit achter zou komen dat mijn vader een affaire zou hebben gehad met iemand die ik hoog had zitten, zelfs als rolmodel zou hebben gezien, en weten dat mijn moeder daardoor vreselijk veel pijn had gehad."

Ik niet. Ook niet als ik daar later via via achter zou komen. Ik heb daar niets mee te maken, het was hun relatie, ze blijven gewoon mijn ouders. Daar veranderen eventuele zwarte bladzijdes in hun huwelijk niets aan. Een goede, lieve vader is dat en blijft dat voor mij.

"Los daarvan, hoe kun je als vader je kinderen zoveel met die vrouw om laten gaan, de situatie zoals die nu is laten ontstaan? Ik kan daar echt niet bij."

"Die vrouw" is een lieve, leuke vriendin, al jaren. Ook voor de kinderen.
Is ze nu, door de kortstondige relatie met vader, een slechte vrouw? Niet meer leuk en lief?

Theoretische discussie

We gaan wel erg OT

@Wil40: mijn moeder trof een hele fijne 2e man, gelukkig. Ik zag mijn vader al die jaren erg weinig, mede door de bizarre situatie dat de beste vriendin van mijn moeder daar opeens de afwas stond te doen. Ik was een puber en vond het behoorlijk gestoord allemaal. Wat het natuurlijk ook is, als je er goed over nadenkt. Ik was niet boos op ze, ik vond ze vooral getikt. Haar vooral, want uit de verhalen van mijn moeder die zij als een van de weinigen kende, kon ze weten dat mijn vader geen partner was die je zou wensen. Te veel drank en te losse handen.
Ze heeft nog weleens bij me uitgehuild dat hij 'zo moeilijk' was. Ik ben na 5 minuten opgestaan en naar huis gegaan. Donder op, je wist waar je aan begon.

@Wenda, nee hoor, ik verdraai de feiten niet. Ik vind het knap als mensen vanuit een oprecht gevoel reageren, en dat lees ik bij Pennestreek. En nee, zij heeft niet 'mijn' verhaal. We zijn een stukje gelijk op gegaan, maar al snel niet meer. Gelukkig voor Pennestreek

Domi

Hoe gaat het nu met je?

Wenda

Wenda

06-11-2018 om 23:08

Kom op Moederziel

Je imponeert hier als een zeer intelligente vrouw, nu houd je je erg vd domme.
Je snapt toch wel wat ik bedoel met dat jij en Pennestreek een verhaal delen?
Dat het feitelijk anders liep is niet bepaald een geheim, jullie beider verhalen zijn hier op oo zeer bekend.

Precies ook wat je zelf ook wel benoemt: ik denk dat je een oprecht gevoel herkent bij haar. En precies dat zit me dwars, ik lees alleen maar over dat gevoel steeds. En mijn idee is juist dat ze haar hele verhaal nu draait rondom dat gevoel. (gekwetstheid)

Wat voor haar geldt geldt ook voor jou: die gekwetstheid is zo ontzettend invoelbaar. (sterker nog, ik ken het gevoel ook en met ons vele mensen)
Waarom niet gewoon die gekwetstheid zien (en benoemen) voor wat het is? Waarom al die rationalisaties er omheen, het mooi praten, het modder gooien?

Hoedan

Hoedan

07-11-2018 om 08:55

Kinderen vertellen beetje OT

Ik ken de situatie van twee kanten. Als het kind van een vreemdgaande vader. Waar niets verteld werd. Maar spanning thuis om te snijden was. Als 20er ben ik erachter gekomen waarom. Ik had het graag op mijn niveau als puber geweten dat mijn ouders issues hadden. Want die spanning in huis. Het niet praten. Een moeder die niet bereikbaar was. Daar heb ik lang last van gehad. Sterker nog: nu ik zelf in een situatie zit waarbij mijn man vreemdging (1 affaire, niet te vergelijken met mijn ouders overigens. Mijn vader had aan de lopende band buiten de deur contacten) ga ik (mede door therapie) herkennen wat die opvoeding met mij gedaan heeft. En dat is niet mis helaas.
Wij hebben onze kinderen (leeftijd prepuber, jonge puber en puber) gezameljjk verteld dat we uit elkaar aan het groeien waren. En dat we aan onze realatie gaan werken. Omdat papa en mama er verdriet van hebben dat dit zo loopt. En dat willen veranderen. Weer tijd voor elkaar willen maken. Dat is ook de waarheid. Maar dat we allebei enorm veel van hen houden. En dat we hulp gezocht hebben om samen weer goed te leren praten. Maar dat dat tijd nodig heeft en dat er binnen het gezin dingen kunnen veranderen hoe we met elkaar omgaan.
Onze oudste die veel aanvoelt had wel door dat er ergens iets scheef zat: haar hebben we op haar niveau verteld wat man heeft gedaan en dat dit mij extra verdriet doet. Overigens in overleg met therapeut. Dat luchtte haar erg op. En ik ben op dit moment ook blij dat we dat gedaan hebben. Is het de juiste manier. Geen idee. Voor nu lijkt ons dat wel zo te zijn.

Wenda

Ik snap je verwijt niet zo goed. Ik zou mijn ‘gekwetstheid’ rationaliseren en mooipraten?
Sorry, you lost me.

Ik probeer op dit forum vaak posters te helpen met waar ik zo afgrijselijk mee worstelde. Dat heeft mij indertijd ontzettend gesteund en dat beteken ik ook graag voor iemand anders. Ik zie dat bij Pennestreek ook. Uit die ‘gekwetstheid’ zoals jij het noemt is ook emotionele, gevoeld kracht te halen. Soms is dat hier hard nodig tussen alle cleane zakelijke reacties in. Ik lees zo vaak dat iemand zn gevoel maar even moet parkeren. Bullshit, wat mij betreft. Waarom zou dat moeten?
Lezers kunnen ermee doen wat ze willen. Modder gooien lees ik niet terug.
Blijkbaar ben ik anders dan jij. Prima toch?

Pennestreek

Pennestreek

07-11-2018 om 10:21

Wil40 en Wenda

Zie de reactie van Hoe dan. Dat is hoe wij het ook hebben aangepakt. Doorlopend. Open en eerlijk naar de kinderen, tot op zekere hoogte. Waar zeg ik dat wij àlle details met de kinderen hebben gedeeld? Ik leg juist steeds de nadruk op dat je rekening houdt met de kinderen, wat betreft leeftijd en hoe het kind zelf in elkaar zit. En wat zijn dat dan trouwens, alle details? Ik weet ze niet, en ik wil ze ook niet weten. Dat is ook totaal niet relevant.

Wil, vind jij echt dat je als (ouder) kind niks te maken hebt met het gevoelsleven van je ouders? Ben ik het niet mee eens. Je merkt als kind namelijk dat er dingen spelen, en ik denk dat je kinderen dan beter kunt vertellen wat. Daardoor neem je ze serieus als onderdeel van het gezin, en je neemt als het goed is onrust weg. Want wel weten dat er iets is, maar niet wat, geeft een onveilig gevoel.
Je hoeft als kind niet per se te weten met wie een ouder een relatie heeft, natuurlijk is dat niet altijd relevant. Maar in het geval van TS, en van mij, betreft het een bekende. Iemand met wie je veel contact hebt, ook de kinderen.

En volgens mij lees je niet goed. Eerst was er de affaire, en nu is het een goede vriendin. Ik kan daar echt niet bij hoe je dat kunt laten ontstaan. Blijkbaar kunnen de echtgenoot en de vriendin ergens een luikje dichtdoen in hun hoofd en hart, maar ik zou dat dus echt niet kunnen. Samen zo'n geheim, en dan zulke verweven levens, laat ik het erop houden dat ik het bijzonder vind.

Kun jij me uitleggen hoe jij nu denkt dat TS zich op zou moeten stellen? Ik krijg de indruk dat jij vindt dat ze alles voor zoete koek moet slikken en vooral niet zo moeilijk moet doen. Zo leg je naar mijn idee alle pijn en ellende die de een veroorzaakt op het bord van de ander.

Wenda, ja, ik ben gekwetst. Dat benoem ik ook. Hoe praat ik dat mooi? Wat zijn de rationalisaties? Naar wie gooi ik met modder? Ik snap echt niet wat je me nu verwijt en waarom. Ik vertel open over hoe ik me voel(de). Dat is toch het enige waarover ik kan schrijven? Ik weet niet hoe anderen zich voelen, en ik heb geen oordeel (uiteraard) over hoe anderen zich zouden moeten voelen. En verder schrijf ik over hoe man en ik zaken hebben aangepakt, en dat dat voor ons wat heeft opgeleverd. In de hoop dat mensen als TS daar wat aan hebben.

Wenda

Wenda

07-11-2018 om 10:23

Moederziel

Ik ben zelf ooit erg gekwetst.
Dat basisgevoel is blijven hangen. Heeft natuurlijk ook z'n functie en is een goede overlevingsstrategie. (zeker voor je ego)
Maar boeien, ik heb met die persoon nooit meer te maken en er is verder niemand bij betrokken. (kinderen)
(Toch zou het, puur voor mezelf, eens goed kunnen zijn als ik mijn gekwetstheid eens anders ging bezien)

In jouw situatie heeft 'vasthangen in gekwetstheid' toch echt wel consequenties. De persoon waardoor jij je zo enorm door gekwetst blijft voelen (een keuze) is wel de vader van je kinderen. Enz.
Pennestreek heeft, zoals ik al zei, nu een hele nieuwe waarheid gebouwd. Op het fundament 'gekwetstheid'.
Dat moet ze uiteraard zelf weten.
Maar ik zou haar meer gunnen. Dit lijkt me op den duur geen goed uitgangspunt voor echte duurzame verbinding.

Wenda

Wenda

07-11-2018 om 10:30

Pennestreek, gekruist

Je klinkt gewoon steeds heel boos. Naar je partner en zijn toenmalige nieuwe vriendin.
Lijkt me niet volledig eerlijk. (ook niet naar jezelf toe)
Dat modder gooien doet Moederziel explicieter, die laat geen spaan heel van ex.

Pennestreek

Ik ben zelf gescheiden. Je hoeft mij niet te vertellen dat het voor de kinderen een bijzonder ingrijpende gebeurtenis was. Wat wij koste wat kost wilden voorkomen is dat de kinderen voor een van de twee ouders partij zouden kiezen. Wij hebben het verhaal daarom gezamenlijk aan onze kinderen verteld. Zonder details. En ja, ik heb toen en ook in de periode erna geregeld heel hard op mijn tong moeten bijten om bepaalde dingen niet te zeggen. Overigens zag ik een jaar na de scheiding mijn aandeel in het mislukken van ons huwelijk een stuk beter dan vlak na de scheiding. Het verhaal naar de kinderen zou sowieso een half verhaal zijn geweest.
Ik heb in mijn omgeving te vaak meegemaakt dat een van de ouders als schuldige werd aangewezen (bewust of onbewust). Dat doet iets met kinderen, die zich dan genoodzaakt zullen voelen te kiezen voor de zielige partij.
Vandaar dat ik er niet voor ben om de kinderen details te vertellen. Ik vind ook dat ik dat advies mag meegeven in draadjes als deze waar anderen juist vinden dat de kinderen het wel moeten weten.

kinderen en gevoel ouders

En Pennestreek hier verschillen we inderdaad fundamenteel "
" vind jij echt dat je als (ouder) kind niks te maken hebt met het gevoelsleven van je ouders? Ben ik het niet mee eens. Je merkt als kind namelijk dat er dingen spelen, en ik denk dat je kinderen dan beter kunt vertellen wat. Daardoor neem je ze serieus als onderdeel van het gezin, en je neemt als het goed is onrust weg. Want wel weten dat er iets is, maar niet wat, geeft een onveilig gevoel."
Als er iets speelt op mijn werk, of als ik een aanvaring zou hebben met een vriendin of ruzie met de buurvrouw, dan vertel ik dat mijn kinderen. Dat ze inderdaad snappen dat ik sacherijnig ben. Maar als er iets speelt tussen mij en hun vader, dan vertel ik ze dat niet. Ook nu niet na de scheiding. Mijn ex doet dat ook niet. Omdat het hun vader is en ik hun moeder. Omdat zij niet willen weten als er gedoe tussen ons is. Omdat het voor hun niet makkelijk is om neutraal te blijven bij dingen die er spelen. En dat heeft er niets mee te maken dat ik mijn kinderen niet serieus zou nemen. Ik vind alleen dat zij niet betrokken hoeven te worden bij de dingen die tussen hun ouders spelen.

Wenda

Ik vind je nogal uitgesproken over hoe ik mijn gevoelens ervaar. Ik ben juist erg blij dat ik niet blijf hangen in mijn 'gekwetstheid'. Er is sprake van een flinke beschadiging door allerlei oorzaken waarvan het bedrog door mijn ex er één was, maar stapsgewijs heb ik daar mee leren omgaan en inmiddels is er een stevige(re) basis en gaat het met mij goed. Ik heb heel diep gezeten, maar mijn leven heeft inmiddels volop kleur en liefde. Ik voel me beter dan in hele, hele lange tijd

Dat is geen spaan heel laat van mijn ex, vind ik een uh... bijzondere conclusie. Ik kan de feiten en de krankzinnige gebeurtenissen niet veranderen. Ja, ik vind hem een enorme idioot in hoe hij de dingen aanpakt. Dat zeker. Als je bij elkaar optelt hoe groot de 'opbrengst' van zijn recente levenswandel is en hoeveel last de kinderen en ik daar tot op dit moment van ondervinden, vind ik het nog best knap van mezelf dat we on speaking terms zijn en dat zijn kinderen nog iets met hem te maken willen hebben. Ik vind het nog altijd heel erg moeilijk laveren omdat hij erg onvoorspelbaar en boos kan zijn op alle fronten, maar ik heb een vriendelijk-afstandelijke modus gevonden die werkt. Dat jij dit verwart met rancune of blijvende gekwetstheid kan ik me voorstellen, maar het is niet hoe ik het voel. Ik voel nog een basale liefde voor hem, die weliswaar nooit meer 'in praktijk' zal worden gebracht maar die ons wel blijvend zal verbinden. Die liefde is niet gekwetst, maar een gegeven. Wij delen een groot deel van ons leven samen.
Ik gun hem oprecht een fijner leven dan dit, maar het is een grote jongen dus het is toch aan hem hoe hij dat invult. Maar ik zit hem geen strobreed in de weg, hoor. Ik grijp alleen wel in als hij mij of onze kinderen in de weg zit. Dat heb ik inmiddels geleerd en had ik in onze relatie al veel eerder moeten doen.

Hoedan

Hoedan

07-11-2018 om 12:00

Op tong bijten

Alkes, ik bijt ook geregeld op mijn tong en ben het zeker met je eens dat je wilt voorkomen dat er partij getrokken wordt. Dus alle details vertellen zeker niet. Maar als je zoals in ons geval merkt dat kinderen met vragen blijven zitten. Dan zul je daar toch op moeten blijven inspelen. En dat is wat ik probeerde uit te leggen in hoe wij het gedaan hebben. En nog doen want alles is hier volop in beweging.

Pennestreek

Pennestreek

07-11-2018 om 12:00

Alkes

jouw kinderen waren als ik het me goed herinner een stuk jonger. Dat scheelt al een heel stuk. En wij hebben ook voorkomen dat ze hoefden te kiezen. Dat heeft niets te maken met uitleggen hoe het zit. Ik heb ook nergens man 'de schuld' van gegeven. En ik heb ook naar de kinderen duidelijk uitgesproken wat mijn aandeel was. Maar he, op zo'n forum kun je niet de hele situatie van jaren letterlijk uitspinnen, dan krijg je de korte samenvatting. Daar kun je dan kort-door-de-bocht op reageren, maar daar doe je de ander dan geen recht mee. En je hebt destijds meegelezen, dus je had kunnen weten dat ik prima in staat ben de hand in eigen boezem te steken, en dat ook gedaan heb en doe. En dat onze kinderen nooit het gevoel hebben gehad te moeten kiezen, of dat hun vader een slechte man zou zijn. Zeker niet.
Het enige dat wij hebben gedaan is uitgelegd wat er gebeurde, en ja, daar hoorde naar ons idee ook bij vertellen dat vader het niet meer zag zitten in plaats van dat te brengen als gezamenlijk besluit. Nogmaals, dat kan best in theorie een betere manier zijn, maar was destijds echt niet door mij geloofwaardig te brengen. En dan kun je, naar mijn idee, met pubers, beter eerlijk zijn dan een zeer ongeloofwaardig toneelstukje op te voeren.

Pennestreek

Pennestreek

07-11-2018 om 12:10

Wenda

Je zit er zo ongelooflijk naast. Er is geen andere waarheid opgebouwd op gekwetstheid. Integendeel. Wij hebben allebei in leren zien hoe onze relatie scheef genoeg heeft kunnen lopen om man te doen besluiten eruit te stappen. We hebben allebei enorm veel geleerd over onszelf en elkaar de afgelopen tijd. We hebben een veel betere relatie op dit moment dan voorheen.

Maar... dat neemt niet weg dat de manier waarop man eea heeft aangepakt enorm en onnodig beschadigend was voor mij. Hij erkent dat ook. En dat blijft een litteken, een pijnpunt, een kwetsbare plek, hoe je het maar wil noemen. Ik ben ook maar een mens.

Ik heb besloten te stoppen met reageren op de mensen die wat ik schrijf om voor mij onduidelijke redenen negatief uit willen leggen. Daar deel ik mijn zieleroerselen niet voor.

Domi, ik hoop dat je alweer een beetje op adem bent gekomen de afgelopen dagen. En ik hoop dat je wat hebt aan de reacties in dit draadje, ook al is het lichtelijk ontspoord. Sorry daarvoor.

Betrekken kinderen

Of je wel of niet je kinderen betrekt in zaken is geen principiële keuze. De leeftijd van de kinderen doet ertoe, het gedrag van de ouders, de gebeurtenissen, de vragen die kinderen zelf hebben. Soms kan het goed zijn te zwijgen, soms niet.
Als één van de ouders liegt en kinderen komen daar zelf achter, kun je als andere ouder niet meer zwijgen. Wat had ik moeten zeggen tegen mijn oudste die vader en zijn truus tegenkwam? Kind begreep er helemaal niets van, wist niet beter dan dat vader 'voor zichzelf' koos. En hetzelfde kind vond intussen de condooms van vader tussen zijn spullen. Tsja. Ik heb er toen voor gekozen niet te liegen of te dempen, maar om open en eerlijk te zijn. Ja, papa is verliefd op truus. Ja, dat is een van de redenen waarom we straks geen gezin meer zijn.
Ik had mijn kinderen graag de ranzige praktijk van vreemdgaan bespaard. Ik was tot dat moment zelf maar nauwelijks bewust wat dat inhield, het stond zo ver van me af (naïef, I know). Maar ongewild en ongevraagd kwam het hun leven in en ik heb toen gemeend er goed aan te doen om het open met ze te bespreken. Alleen de kinderen boven de 12 trouwens. Dat geldt trouwens ook voor thema's als drugs, seks en alcohol.

Nu we iets verder zijn, geven ze aan blij te zijn met de openheid. Ze hebben hun eigen gevoelens niet hoeven wegstoppen of met vragen hoeven rondlopen. En, op dit moment een actueel thema voor ze: ze hebben hun eigen positie tov truus kunnen bepalen. Vader veegt de valse start van hun relatie het liefst onder het tapijt, maar voor de kinderen bepaalt het hoe ze naar haar kijken. Niet per definitie afwijzend trouwens, wel heel verschillend.
Ik ben altijd open geweest tegen mijn kinderen. Hierover dus ook. Ik heb het idee dat mede daardoor onze band heel sterk en vertrouwd is.

Eigen aandeel

Ik ga toch proberen het bruggetjes naar de TS weer even terug te vinden....

Vaak wordt gesteld dat ook de bedrogene bij vreemdgaan een 'eigen aandeel' in de zaak heeft. Dat is een onterechte stelling. Je hebt beiden een aandeel in en invloed op de dynamiek in je relatie, bewust of onbewust. Maar het vreemdgaan van je partner is een individuele keuze om jouw grenzen te treden (uitgaande van monogamie-afspraken). Op het moment dat die grens wordt overgestoken, is je aandeel uitgespeeld. Dat is meteen ook de frustratie achteraf: je hebt er niets aan kunnen veranderen.

Laat geen enkele bedrogen partner zich ooit aanpraten dat je een aandeel hebt gehad in het bedrog van je man of vrouw. Dat legt de verantwoordelijkheid weg van waar-ie hoort.
Een slechte relatie is je beider verantwoordelijkheid, vreemdgaan is de keuze van één.

Nu weer naar Domi: laat je niet wijsmaken dat je over je eigen grenzen heen hoeft te gaan om de zaak te 'redden'. Dat is aan de veroorzakers van het bedrog, niet aan jou.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-11-2018 om 14:29

Domi?

Kun je wat met de opmerkingen?

Pennestreek

Ik denk dat we er gewoon verschillend over denken wat kinderen willen weten van de relatie van hun ouders. Ik heb kinderen die nog steeds geen details willen weten. Jij hebt andere kinderen. Gelukkig passen onze respectievelijke kinderen bij ons.
Dat we kinderen niet in detail over onze relatieproblemen hebben verteld of zullen vertellen, wil niet zeggen dat ze hun gevoelens weg hebben moeten stoppen. Integendeel zou ik zeggen.

Anoniem

Anoniem

10-11-2018 om 17:56

Zachte heelmeesters

Ik zal ervoor zorgen dat hun misdaad overal bekend is. Laat ze maar allebei leven met de sociale gevolgen hiervan, jij bent hun niet verschuldigt om dit geheim te houden.
Jij bent ook niet degene die zich moet schamen.
Natuurlijk moet je de pubers geen details vertellen, een simpel "papa is vreemd gegaan met X" is voldoende. Gezien je pubers omgang hadden met haar en niet een beetje ook, hebben hun wat mij betreft een recht op de waarheid.

Als het mijn vriend was zal ik m echt publiek aan de schandpaal zetten. In het trant van "zachte heelmeesters maken stinkende wonden"

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.