Relaties Relaties

Relaties

DeeB

DeeB

25-06-2018 om 10:47

Buitenechtelijke relatie


Man

Man

12-11-2018 om 15:02

Moederziel

"Maar je vasthoudendheid aan je eigen plaatje verklaart wel veel van je gedrag"

Houden we niet beiden vast aan ons eigen plaatje?

Mari

Mari

12-11-2018 om 15:07

Man

"Ja die heeft ook haar eigen aandeel opgepakt en is er mee aan de slag gegaan."

Maar hoe dan? Jullie hebben toch nog steeds geen intimiteit? (begrijp dat het een wat vrije vraag is maar wellicht is het antwoord nuttig voor iedereen die wil voorkomen dat haar huwelijk 'versloft')

Man

Man

12-11-2018 om 15:09

Moederziel

Verder vind ik dat je weinig ruimte laat voor de mening van anderen. Ik hoop dat je zo je man nooit zoveel ruimte hebt afgepakt als in de discussies hier.
Dan begrijp ik de actie van je man ook wel, ware niet dat het niet goed is op de manier waarop.

Ik kan me namelijk goed voorstellen, afgaande op de postings die je hier geplaatst hebt, dat je man soms zijn kanttekeningen bij zaken gezet heeft.
En hoop dan maar dat je wat flexibeler in je opstelling was dan hoe je je hier uit.

Man

Man

12-11-2018 om 15:11

Mari

Heel simpel:

Voordat intimiteit weer terug is moet er nog al wel wat gebeuren. Vertrouwen en weer opbouwen van de relatie.
Het is niet zo dat na het 'herenigen' we weer de koffer in duiken. Voor dat traject is meer tijd nodig.

Mari

Mari

12-11-2018 om 15:22

Man

tja, Je schrijft:
"Voordat intimiteit weer terug is moet er nog al wel wat gebeuren. Vertrouwen en weer opbouwen van de relatie.
Het is niet zo dat na het 'herenigen' we weer de koffer in duiken. Voor dat traject is meer tijd nodig."

Tja je blijft weinig specifiek.

Maar het zou dus evengoed kunnen zijn dat dat opbouwen van die intimiteit niet lukt. Gewoon door alles wat er gebeurd is (en dan heb ik het ook over de tijd vóór het vreemdgaan, dus aan beide kanten maar ook het vreemdgaan zelf lijkt me niet direct een incentive voor nieuw op te bouwen vertrouwen). Ik weet van mensen hier op het forum waarbij het vreemdgaan juist een wake up call was voor de partner en dat de intimiteit weer opgepakt werd. maar ik kan me ook voorstellen dat lang ingedutte intimiteit gewoon niet meer goed komt. Ook in mijn relaties (waarbij ik niet degene was die indutte overigens
Ik zou het als jouw vrouw zijnde het best als een zwaard van Damocles voelen: als we niet gaan vrijen, gaat hij weer vreemd.

Man

Man

12-11-2018 om 15:28

Mari

"Maar het zou dus evengoed kunnen zijn dat dat opbouwen van die intimiteit niet lukt. Gewoon door alles wat er gebeurd is (en dan heb ik het ook over de tijd vóór het vreemdgaan, dus aan beide kanten maar ook het vreemdgaan zelf lijkt me niet direct een incentive voor nieuw op te bouwen vertrouwen). "

Dat klopt inderdaad. Dat houden we ook rekening mee. Maar dat staat de opbouw niet in de weg.
En zoals vele 'heropbouwers' aangeven, soms is het leven bij de dag/maand.
Het is nog steeds geen garantie dat alles goed blijft gaan.

"Ik zou het als jouw vrouw zijnde het best als een zwaard van Damocles voelen: als we niet gaan vrijen, gaat hij weer vreemd"

Laat ik zo zeggen, zo denkt ze niet... en zo denk ik ook zeker niet. Maar het kan best zo zijn dat het in het uiteindelijk resultaat wel van belang is.
Maar een vrouw die het tegen haar zin in 'doet', is snel op te merken. Dan hebben we nog wel een gesprekje te gaan.

Man

Man

12-11-2018 om 15:30

hmmmm

"begrijp dat het een wat vrije vraag is maar wellicht is het antwoord nuttig voor iedereen die wil voorkomen dat haar huwelijk 'versloft')'

Helaas ik ben geen dr Phill.

Ik kan alleen aangeven hoe ik het zie en wat mijn ervaring is. En is zeker niet representatief voor alle mannen/vrouwen.

Denk dat relatie van JJ hier ook wel een voorbeeld van is.

Ik ook

Ik ook

12-11-2018 om 19:29

Aandeel

Man, begrijp ik het goed dat jouw mening is dat je vrouw een aandeel heeft in het feit dat jij vreemdging?

Man

'Verder vind ik dat je weinig ruimte laat voor de mening van anderen. Ik hoop dat je zo je man nooit zoveel ruimte hebt afgepakt als in de discussies hier.
Dan begrijp ik de actie van je man ook wel, ware niet dat het niet goed is op de manier waarop.
Ik kan me namelijk goed voorstellen, afgaande op de postings die je hier geplaatst hebt, dat je man soms zijn kanttekeningen bij zaken gezet heeft.
En hoop dan maar dat je wat flexibeler in je opstelling was dan hoe je je hier uit.'

Is dit jouw manier van vertellen dat het mijn eigen schuld is dat mijn ex-partner vreemdging? Dat 'eigen aandeel' van mij?

Om je een antwoord te geven op je insinuatie: nee, je hebt ongelijk. We hadden een fijne en gelijkwaardige relatie met ruimte en respect. Tot hij vreemdging.
Mijn ex-partner is een stevige persoonlijkheid. Steviger dan ik. Die liet zich niet ondersneeuwen. Des te idioter dat hij nu rent voor de eerste de beste burgertrut die zich aanbood.
Maar dat is mijn mening, geen waarheid als een koe

Cirkeltjes

We draaien hier steeds weer in cirkeltjes. Blijkbaar moet er ergens een aanleiding in de bedrogen partner gevonden worden als excuus om de relatie op te blazen door seks te hebben/relatie aan te gaan met een ander.
Truus stelt een mooie vraag: Had jij voor het vreemdgaan zelf je eigen partner willen zijn?
Ik heb daar veel over nagedacht toen het net gebeurde. Ik rekende het mezelf 100% aan dat de man waar ik van hield een relatie bleek te hebben met een ander. Ik was tekortgeschoten, ik had liever moeten zijn, slanker, betere seks moeten leveren, harder mn best moeten doen. Ik had gefaald als zijn vrouw. Dat heeft me een diepe crisis gebracht. Maar tijdens de sessies met mijn psycholoog reconstrueerde een ander beeld. Ik heb er helemaal geen invloed op gehad. Ik had mijn man graag gegeven wat hij wenste, en graag aangegeven wat ik wenste, maar ik had geen flauw idee dat hij iets miste. En wat hij bleek te missen, daar kon ik niet aan voldoen. Dat is zijn onrust, zijn zoektocht, zonder mij of onze kinderen.
Waar ik mijn ex-partner verantwoordelijk voor houd, is niet dat hij blijkbaar nu iets anders wil in het leven. Dat is zijn goed recht, vanzelfsprekend. Het is de vernietigende wijze waarop hij zich een weg naar de uitgang heeft gebaand. Dat hoeft niet zo. Dat mág niet zo, omdat je anderen daar grote schade mee toebrengt. Ik heb het dan over leugens, financiële dwang, agressie, vervreemding van de kinderen en in alles voorrang geven aan zijn eigen belang en comfort.

Ik stel mezelf weleens de vraag: Had ik als ik hem nu zou leren kennen zijn partner willen zijn?
Volmondig nee. Ik vind het een nare man geworden. Maar tegelijk voel ik medelijden met hem.

Mari

Mari

13-11-2018 om 10:49

Liever, slanker, beter

Ja dat is nu precies wat me toch wel tegenstaat aan iedereen die aangeeft dat de bedrogen partner de hand in eigen boezem moet gaan steken vwb het vreemdgaan: het lijkt zo verdomd veel op damesblad Margriet in de jaren zestig: "Houd uw man geinteresseerd! Met lieve woordjes, een prachtig lichaam en veel geduld voor zijn (soms saaie) verhalen over zijn werk"

Laten we de vraag eens aan de vreemdganger stellen: "had jij je eigen partner willen zijn voordat je vreemdging?"

Truus

Truus

13-11-2018 om 14:20

Mari

Toch sla je daar de spijker op zijn kop. Dat werkt naar twee kanten, houd je partner geïnteresseerd, uit belangstelling voor zijn/haar bezigheden en behandel elkaar alsof je de ander de liefste vindt. Vaak botvieren mensen hun frustraties van buiten de deur op hun partner, terwijl dat nu juist degene is die er niets aan kan doen.
In het geval van een overspelige man is er natuurlijk van alles op die man aan te merken, maar een relatie is een wisselwerking. Gedrag van de een beïnvloedt de ander.

Mari

Mari

13-11-2018 om 14:27

zo waar Truus

Je moet er allebei voor waken je partner niet voor granted te nemen. Het grote verschil is echter wel dat de één een beetje afgesloten voor zichzelf doorgaat en de ander vreemdgaat. En dat vaak nog na niet een signaal te hebben afgegeven dat het voor hem of haar niet meer bevredigend voelt in het huwelijk. \
Ik merk dat je dat in je posts weliswaar toegeeft (ja hij had het moeten aanslingeren) maar dat voelt voor mij als een disclaimer om vervolgens over te gaan naar de bedrogen partner die het toch had moeten aanvoelen.
Maar het is niet iets om over heen te stappen. Ja je voelde je voor granted genomen. En wat doe je dan? Er over praten dus. Zodat de ander een kans heeft. (en soms vraag ik me nog af of dat voor granted genomen worden wel gevoeld werd of dat dat gevoel pas kwam tijdens of na het vreemdgaan, het is zo makkelijk maar oneerlijk een verse affaire met een jarenlang huwelijk te vergelijken).
Maar jarenlang je mond houden, niet je nek uitsteken, dan vreemdgaan en vervolgens de 'zittende' partner gaan verwijten dat zij het had moeten aanvoelen, vind ik op zijn zachtst gezegd weinig sjiek.

Man

Man

13-11-2018 om 22:04

Moederziel

"Is dit jouw manier van vertellen dat het mijn eigen schuld is dat mijn ex-partner vreemdging? Dat 'eigen aandeel' van mij?"

Ik zeg niet eigen schuld, ik zeg alleen dat de bedrogene vaak te naief is geweest om niet te zien dat er iets aan de relatie schorte. Gemiste signalen etc etc.

"Om je een antwoord te geven op je insinuatie: nee, je hebt ongelijk. We hadden een fijne en gelijkwaardige relatie met ruimte en respect. Tot hij vreemdging."

Ik denk dat je man daar toch een andere mening over heeft gehad. Jij ziet ruimte en respect, hij .... ?
Zou het niet zo kunnen zijn dat je wat signalen hebt gemist, om wat voor logische reden dan ook?

"Mijn ex-partner is een stevige persoonlijkheid. Steviger dan ik."

Ik heb hele sterke persoonlijkheden meegemaakt, die uiteindelijk heel onzeker van binnen waren.

Man

Man

13-11-2018 om 22:08

Ik ook

Man, begrijp ik het goed dat jouw mening is dat je vrouw een aandeel heeft in het feit dat jij vreemdging?

Het vreemdgaan is mijn eigen keuze geweest. Alleen ik zeg wel dat als signalen anders waren opgepakt, de situatie wellicht anders had gelopen.
Ik praat het vreemdgaan niet goed. Eigen keuze geweest, ben ik zelf bij geweest, ook niet de schuld van Truus. Alleen de mijne.

Ik zeg wel dat we nu achteraf zien dat veel signalen zijn gemist.

Man

Man

13-11-2018 om 22:10

Moederziel

"Ik was tekortgeschoten, ik had liever moeten zijn, slanker, betere seks moeten leveren, harder mn best moeten doen. Ik had gefaald als zijn vrouw."

Dit soort redenaties mag je mij uitleggen. Waarom denken vrouwen dat je liever, slanker, harder je best had moeten doen? Waarom kijken vrouwen altijd naar het uiterlijk of denken ze dat uiterlijk belangrijk is?

Is snap dat niet. Maar mss omdat ik man ben en uiterlijk niet zo belangrijk is dan vrouwen denken.

Man

Man

13-11-2018 om 22:11

"Je moet er allebei voor waken je partner niet voor granted te nemen. "

We komen tot beetje tot elkaar in onze mening.... heel klein beetje maar.

Man

Man

13-11-2018 om 22:12

Mari

"Laten we de vraag eens aan de vreemdganger stellen: "had jij je eigen partner willen zijn voordat je vreemdging?"

Verklaar deze vraag eens. Ik snap hem niet.

Man

Man

13-11-2018 om 22:15

Moederziel

"Ik vind het een nare man geworden."

Ik heb destijds wel eens gezegd: Ik wil wel eens mano-a-mano met je ex man praten. Wat ik al zei, heb veel mannen gesproken en toch zijn ze niet zo naar als hun vrouwen denken.

Pennestreek

Pennestreek

13-11-2018 om 22:17

Man

“Ik zeg wel dat we nu achteraf zien dat veel signalen zijn gemist.“
Van beide kanten? Of alleen door je vrouw?

Hier zijn we het erover eens dat we beiden signalen gegeven hebben die gemist of verkeerd geïnterpreteerd zijn.
Ik gaf al veel langer signalen af dat ik niet blij was met de taak- en rolverdeling. Ook letterlijk, maar vooral door bits gedrag en me terugtrekken. Man deed dat af als gezeur, was teveel bezig met zichzelf (zegt hij nu zelf ook, voor iemand daar weer over valt) en was vooral veel buitenshuis. Ik verzuurde daardoor, voelde me de sloof, niet gehoord en gezien en gewaardeerd.
En dat is natuurlijk een proces van jaren. Onze relatie is al niet gelijkwaardig gestart, en dat is hij ook nooit geworden. Uiteindelijk waren we daar beiden niet blij mee. Alleen lukte het ons niet om dat om te buigen, om redenen die we nu zien en begrijpen. Dat is gelukkig nu helemaal goed gekomen.

Maar het was een stuk prettiger geweest als man eerder door had gekregen dat hij ook een aandeel had in onze relatie.

Pennestreek

Pennestreek

13-11-2018 om 22:20

Ik snap Mari’s vraag wel

Was jij zelf de ideale partner? Of deugde alleen je vrouw niet? Even gechargeerd.
Ik denk dat zij ervan uit gaat dat er aan jou ook wel het e.e.a. schortte.

Mari

Mari

13-11-2018 om 22:21

tja

"Zou het niet zo kunnen zijn dat je wat signalen hebt gemist, om wat voor logische reden dan ook?"

Er wordt misschien wel een veel te grote rol aan de partner van de vreemdganger toegedicht. Zou het niet zo kunnen zijn dat iemand een gemiddeld huwelijksleven heeft, wat druk sinds de kinderen er zijn, zorgen om baan of hypotheek etc etc. waardoor de romantische wederwaardigheden van het begin in het slop zijn geraakt. Dan loopt vreemdganger m/v tegen een spannende nieuwe liefde aan en de wereld krijgt weer glans.

Het is dan best makkelijk om alles wat er in het huwelijk was gegroeid aan een diepere band en gezamelijke verantwoordelijkheid te herinterpreteren als sleur waarbij de echtelieden elkaar voor granted namen. En ja dan ligt de verantwoordelijkheid daarvoor ineens voor 50% bij bedrogen partner.

Wat ik twee postings hiervoor zei: het is zo makkelijk en oneerlijk een jaren oud huwelijk te vergelijken met een nieuwe affaire. Dan valt vrijwel alles in het niet. En ja dan ziet iedereen ineens: maar ik werd ook helemaal voor granted genomen door mijn partner. Zaken die eerst 'best wel goed waren, ja iedereen heeft wel eens wat' kunnen ineens 180 graden draaien in het licht van een nieuwe liefde.

Ja. Dat. Had er dan wat van gezegd. Op tijd. Niet achteraf.

(en nee ik heb dit zelf niet zo meegemaakt dus het niet uit frustratie )

Emmawee

Emmawee

13-11-2018 om 22:45

Afgehaakt (o.t.)

Ook ik ben na 3 afleveringen van the affair wel klaar met deze serie. Jammer, het begon veelbelovend., maar het wordt me allemaal wat te klef en het blijft erg hangen in boy meets girl. Wilde ik toch even melden.

Mari

Ja, ja en ja. Ik ben het heel erg met je eens.

Het irriteert me mateloos dat 'Man' lijkt te denken dat hij model staat voor alle vreemdgaande kerels in het universum. En alsof Moederziel model staat voor alle zielige vrouwtjes die zijn bedrogen. Ik was verre van naïef. Hield gewoon heel veel van mijn partner en van wat wij samen hadden opgebouwd, tegen alle stromen in. Dat hij dat zo bruut en liefdeloos beëindigde, kwam als een mokerslag.

Ik herken het beeld van een ingedut liefdesleven waarin partners elkaar 'for granted' nemen eigenlijk totaal niet. Wij hadden een intense relatie, met een diepgaande band en bijbehorende soms óók intense wrijvingen. Maar dat voldeed prima, al meer dan 20 jaar. Het enige wat ik achteraf zie, is dat toen mijn man langer achter elkaar ging reizen voor zijn werk, hij steeds meer losgezongen raakte van het gezin. Dat is een trigger geweest om het warme nest los te laten. En in mijn beleving zat die trigger eerder in zijn bagage als pleegkind dan in gefrustreerde liefde voor mij.

Mari schrijft: 'Er wordt misschien wel een veel te grote rol aan de partner van de vreemdganger toegedicht.'
Daar ben ik het heel erg mee eens.

En Man, wat ik schrijf over liever en slanker zijn heeft geen reet te maken met uiterlijk. Het heeft te maken met zelfbeeld en de wens te voldoen in de ogen van de persoon waarvan je houdt.

Man

Ik vind de redenaties van Man ook opmerkelijk. Het is niet altijd overal op alle vlakken hetzelfde.

Mijn ex-man koos ervoor mij niet in te lichten over het feit dat hij niet meer tevreden was, maar een schaduwleven te leiden met zijn minnares, gedurende lange tijd. In die tijd merkte ik dat hij afwezig was, afdreef, en als ik hem vroeg wat er toch scheelde, dan zei hij dat er niets aan de hand was, en dat mijn idee dat er WEL iets aan de hand was waarschijnlijk mijn eigen onvrede (??) was en dat ik die niet op hem moest projecteren. Mja.

Was ik 21 jaar lang een leuke partner? Vast niet. Maar de verantwoordelijkheid voor de teloorgang van ons huwelijk en met name de afwikkeling daarvan, daarvoor neem ik geen halve schuld op me. En geloof me: ik heb enorm mijn best gedaan om de schuld bij mezelf te zoeken, want als ik ergens schuld aan had dan kon ik daarvan leren, het begrijpen, het een eventueel volgende keer anders doen. Dat zou mij enorm geholpen hebben. Nu voelde het alsof het me overkwam, alsof er een vrachtwagen over me heen reed die ik op geen enkele manier had kunnen zien aankomen en dat vond ik vele malen pijnlijker dan in de spiegel te kunnen kijken en te kunnen denken: tja, ook wel een beetje mijn eigen schuld.

Moederziel: ik herken akelig veel in jouw postings. Tot in sommige kleine details komt het overeen met mijn verhaal. Soms zie ik postings van jou en denk ik: dat had ik zelf kunnen schrijven.

Arda

Arda

14-11-2018 om 13:20

Mijn ex was helemaal niet ontevreden over onze relatie. Hij wilde ook helemaal niet uit elkaar. Maar hij wilde ook niet exclusief voor mij kiezen. Hij houdt van de spanning, flirten, seks en het hele gedoe er om heen. Ook in zijn latere relaties was hij niet ontevreden over zijn vriendin. Maar wie die vriendin ook is het lijkt nooit genoeg te zijn.

Omdat het kan

Ik geloof er overigens helemaal niet in dat alle mensen vreemdgaan uit onvrede. Ik geloof oprecht dat een groot deel van de vreemdgangers dat simpelweg doet omdat het kan. Het is spannend, streelt het ego, je krijgt er energie van etc.

Als dan het vreemdgaan uitkomt, dan moet er een verhaal omheen verzonnen worden. En ineens blijkt er dan sprake van een langdurige onvrede. Die onvrede zijn ze dan wel even "vergeten" uit te spreken.

Mari

Mari

14-11-2018 om 13:51

ja psies

"Als dan het vreemdgaan uitkomt, dan moet er een verhaal omheen verzonnen worden. En ineens blijkt er dan sprake van een langdurige onvrede" Dat vermoeden heb ik vaak ook.
Kijk als je al van de onvrede gewag hebt gemaakt, en er wordt niets meegedaan en je loopt dan tegen iemand aan, dat kan ik diggen (zeker als het eerlijk gebeurt)

Maar als je eenmaal een affairette hebt dan ineens de jarenlange onvrede te berde brengen waar je partner voor de helft schuldig aan zou zijn: mwoah, best wel doorzichtig

Behalve dan

dat de vaste relatie niet meer spannend is, ego-strelend en/of energie geeft. Die is dan saai, je raakt er jezelf in kwijt en/of je wordt er doodmoe van. Maar dat is zo sluipenderwijs gegaan, dat beiden het niet in de gaten hebben.
Totdat die ander opduikt. En dan wil je de vaste relatie niet eens negatief benaderen of negatief afschilderen. Totdat er verklaringen moeten komen: ' Waarom?????!!!!!' . Ja, dan krijg je een ' waarom'.

Tsjor

Het verschijnsel

Ik pleit niet voor vreemd gaan overigens. Maar je kunt het ' verschijnsel' ook gewoon eens beschouwen als iets wat gebeurt. en als je over de grenzen heen kijkt, dan zie je dat ' vreemd gaan' in vrijwel alle culturen een ' probleem' is, alleen zijn er elke keer weer andere oplossingen voor gezocht.
In het Christendom was dat: in het openbaar, voor de kerk (niet in de kerk), uit vrije wil trouw beloven aan een persoon. En voor overtreders was er de biecht. Het belangrijkste doel was overigens niet het regelen van seksualiteit, maar van de wettigheid van de nakomelingen.
Maar er zijn ook andere oplossingen: de koninklijke oplossing bijvoorbeeld (minnares accepteren als ze maar op de achtergrond blijft); of de altijd aanwezige, maar nooit verwachte buitenvrouw, of het toestaan van een huwelijk met 4 vrouwen; etc.
We trouwen niet meer. We maken afspraken, maar de vraag van Anne (gingen die afspraken ook over monogamie?) is nog altijd onbeantwoord. Kinderen kunnen allerlei oorsprongen hebben, en of een kind wel of niet wettig is is nauwelijks nog relevant: er moet voor gezorgd worden, maakt niet uit wat de biologische verhouding is. Je hoeft er niet eens voor bij elkaar te blijven. Vrouwen zijn financieel niet meer afhankelijk van mannen. En seks zonder kans op nakomeling is al zo lang gangbaar, dat we er afspraken erover moeten maken als we het anders willen.
Maar vreemdgangers worden nog met een schok aanschouwt en met pek en veren de stad uitgejaagd. Of erger. Het blijft verraad, egoistisch, gebrek aan verantwoordelijkheid etc. Waarbij vrouwen overigens hier op het forum een mildere behandeling krijgen dan mannen.
Het blijft iets archaisch uitstralen.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.