Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5

Hoi JJ,

Omdat het vorige draadje gesloten is wil ik je vanuit hier nog even een hart onder de riem steken en veel sterkte wensen met je intense verdriet.
Ik kan het me min of meer alleen maar voorstellen hoe je je voelt. Je zult erg veel verdriet hebben van haar beslissing maar weet je wat het is, en ik denk er zo over.

We kunnen alleen het beeld veranderen dat we in ons hoofd hebben van hoe onze relatie eruit zou moeten zien. En ik denk dat ze dat ook bedoeld. Ze kan dat beeld op een of andere manier niet meer veranderen.

Ik begreep je vrouw eerst niet, maar door de tijd heen steeds meer. Haar mindset krijgt ze niet veranderd.
Hoeveel pijn ze ook heeft, ze ziet geen uitweg meer om als gezin verder te gaan. Als partner, voor jou dus moet dat enorm hard aankomen.

Fe koek die op is. De strijdlust die (ook) in mijn geval steeds minder word... ja ik begrijp haar steeds meer...
Hoeveel ze ook van je houd, ze kan het niet meer. En ik denk dat ze dat misschien niet eens goed kan verwoorden. Jij het nooit zult begrijpen waarom ze het bijltje er bij neer legt..

Het is een innerlijk gevoel. Het komt misschien niet eens door jou maar ligt het echt bij haar. In zichzelf.

Als ik naar mezelf kijk, de tijd die ik man geef en knok net als zij haar zichzelf gaf en jou de tijd gaf... is het vlammetje op een gegeven moment gewoon uit..

Hoe pijnlijk en verdrietig ook. Soms is houden van niet meer genoeg.

Veel sterkte.

Wij zijn donderdag gestopt met relatie therapie. Geen idee wat ik er nog moet zeggen, ook duidelijk uitgesproken tijdens sessie. We gaan thuis door met onze communicatie te verbeteren. Ik ga door met me op mezelf te richten en mijn mindset verder te resetten.
Therapeut zei het erg mooi : hij had het volste vertrouwen in mij dat ik de rush, het patroon ga zíen bij man. En het " alleen " kan. Dus hij stond er ook achter.
Naja we shall see. Tijd.. Tijd... Tijd... Tijd... Tijd.. Tijd.. ja pennestreek, stip, Senna, hoedan, mamase tijd tijd tijd.. Zoals ook daar weer herhaald werd.. zo snel als je vertrouwen afgebroken werd zo hard mag man gaan laten zien dat ik hem kan vertrouwen.

Ik ben niet meer bang voor, nog steeds niet en ik vind het nu steeds bevrijdender worden flanagan. Precies Zoals jij het zij. Niet bang, wel spannend op sommige momenten maar kan me snel tot de orde roepen.

Alleen werken binnen een relatie JJ heeft geen zin.

Truste alle.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
JJ

JJ

04-11-2018 om 09:53

deels eens Miss

Maar ik voel aan alles dat het gevoel dat er nog wel is met voldoende aandacht kan doorgroeien. Als de koek op is moet je nieuwe koekjes bakken 😉

Ik wil niet in herhaling vallen en wellicht door sommigen als naief, eeuwig positief, moraalridder of zelfs struisvogel versleten worden.

Maar ik voel wat ik voel. Op kleine momentjes is de verbinding er.

Mijn vrouw voelt wat ze voelt en voelt zich momenteel ook gewoon klote. We hebben juist nu veel aan elkaar. Ze vraagt om afstand, rust, die probeer ik haar te geven. Ik ben volgende week 2 weken op vakantie, dat zal ons beide goed doen.

Ik gooi van mijn kant de deur nog niet dicht, wat niet betekent dat ik haar ga frustreren of me afhankelijk ga opstellen.
Ik zie het nog steeds als een comma, geen punt. Laat me lekker dromen.

Ik laat de discussie hier over aan waar hij voor bedoeld is lieve allemaal en wens een ieder die nog worstelt veel wijsheid toe.

Gevoel kun je niet dwingen, maar laat je gevoel je ook niet dwingen een overhaaste beslissing te forceren. Geef je gevoel toch tijd te (her)ontwikkelen.

Miss

Miss

04-11-2018 om 10:58

Dikke

Kus en Knuffel voor jou.

Ik hoor en lees je liefde voor haar dat is heel duidelijk. Zoals je benoemde jullie komen van ver.. nu op naar the next move JJ.. en wat dat ook mag zijn:
Ik wens je toch een fijne vakantie ondanks alles

Xx

Ik ook

Ik ook

06-11-2018 om 10:27

Pennesteek

Ja, ik ben heel blij dat we nog altijd samen zijn. Maar ik ben absoluut heel erg niet blij met de manier waarop man deze situatie heeft aangepakt. Ik ben daardoor tot in mijn kern, mijn diepste ik, enorm beschadigd. Gaat nooit meer weg, dat enorme litteken. Onze relatie wordt ook nooit meer helemaal heel, ik kan daar nooit meer volkomen van genieten en mezelf erin verliezen, er zal nu altijd een reserve blijven, een achterdocht. Mijn vertrouwen is weg, ook mijn vertrouwen in mijn medemens. En dat neem ik man enorm kwalijk.

Pennenstreek, wat prachtig verwoord in een ander topic. Maar zo treffend dat ik er hier op wilde reageren. Dit is precies wat ik voel. Neem dat niet alleen man kwalijk maar ook de vrouw van wie ik dat ze mijn beste vriendin was. En met dat gevoel zal ik de rest van mijn leven worstelen. Gelukkig niet meer zo heftig als toen maar weggaan zal dat gevoel nooit helemaal.

Pennestreek

Idd mooi omschreven.
Maar ik vraag me wel af of hier zo mee te leven is? Want eigenlijk kun je dus nooit meer zonder dat gevoel verder.
Ik heb het hier zojuist met mijn man over gehad, om hem in te laten zien dat het iets is wat er tijd zal zijn. Hij zegt als het zo is dat het litteken er altijd zal zijn en ik niet meer volkomen kan genieten dat we dan maar moeten stoppen... want dan gunt hij me meer geluk dan mezelf weg te cijferen.
Hij vind het vreemd dat als ik er voor wil gaan dat het dan nooit meer hetzelfde kan worden. Ik heb aangegeven dat ik bang ben dat die onvoorwaardelijke nooit meer terug komt, maar dat ik er wel voor wil gaan om het zo goed mogelijk te krijgen.

Ik worstel enorm met mezelf op dit moment en heb dan ook wat afstand gecreeerd. Deels onbewust. Voor hem komt dit over alsof ik er klaar mee ben. Dan is niet het geval maar ik ben ook voor mezelf aan het onderzoeken wat wil ik nu. En ook onder het mom het heeft tijd nodig en scheiden kan altijd nog... Maar goed over die stelling komen wij hier thuis niet overeen.

Sorry moest het weer even kwijt na een pittig dagje.

Kristallen bol

Wow, wat een gewaagde woorden komen hier voorbij.
Ik som ze even op; nooit, altijd, volkomen, nooit, nooit, klaar.

Ten eerste weet je niet hoe je relatie er over een tijdje vorm heeft gekregen.
Je weet ook niet of je na een ‘slijtage’ van de emoties, weer meer van elkaar kan gaan houden. Met gedachtegangen als volkomen en nooit, gooi je een deur dicht.

Wat was eigenlijk de aanleiding tot het gesprek? Als je ervoor een paar scherpe artikelen of draadjes gelezen hebt over dit onderwerp, staan je zintuigen op scherp en je gelaatsuitdrukking strak. Niet het beste moment om over je onzekerheid te praten.

Denk niet in de trend van ‘ nooit meer’.
Stel je had een kristallen bol. Wat zou je het liefst in die bol willen zien?
Waarom zou dat niet meer mogelijk zijn? Ontneem jezelf niet de kans op een herstel door te denken dat het niet gaat lukken.
Lees opbeurende artikelen, dat werkt beter dan artikelen met een negatieve klank.

Hoedan

Hoedan

07-11-2018 om 07:42

litteken en vertrouwen

Ook ik worstel daarmee en herken veel in bovenstaande posts (Pennestreek in ander draadje, Ik ook en Senna). Momenteel ook weer veel last van, daardoor verdrietig en boos. Wat als dat gevoel bij vlagen zo blijft. Wil ik dan uiteindelijk verder mer hem. Want ik trek me op die momenten terug. Man erkent mijn gevoel nu soms wel iets meer maar ik merk dat hij we weinig mee kan en afstand voelt. Afstand die ik op dat moment niet kan overbruggen. Daardoor wordt onze verbinding minder. Ondanks dat we op de goede weg zijn qua communicatie enzo. Maar de pijn die ik voel over het vreemdgaan. De manier waarop en dat ik het ontdekt heb. Die pijn blijft bij vlagen heel hevig. Hier gisteren de hele dag over gepiekerd. Al dagen slaap ik er weer slecht van. En dat vind ik ook niet eerlijk naar man toe. Want ik zie echt dat hij zijn best doet. Zeker om patronen te doorbreken die niet helpend zijn gebleken in onze (langdurige) relatie. Ik zie dat hij echt met zichzelf aan de slag is nu. Iets wat hij eerder niet deed en niet eerlijk naar zichzelf keek. Dus datgene waar ik op hoopte (niet meer alleen mij “de schuld” geven van het uit elkaar groeien) is gebeurd. En toch blijf ik zo worstelen. Ik had gehoopt dat mijn pijn nu minder zou zijn. Pfff

Pennestreek

Pennestreek

07-11-2018 om 10:32

Hoedan

Vervelend he. Ik merk dat alle draadjes hier op dit moment ook niet helpen om uit die modus te komen. Man hier kan er ook niet veel mee, maar ik weet intussen dat het erover hebben en gewoon even knuffelen vaak goed helpt. Ik heb ook wel eens het idee dat het met de periode van de maand te maken heeft (weet dat niet zeker, heb een Mirena en menstrueer daardoor niet, maar er spelen natuurlijk wel hormonen door je lijf). Dat helpt ook om er niet te zwaar aan te tillen. Het gaat weer voorbij.
En ik weet van mezelf dat, ook al heb ik van die tijdelijke dips, en ook al voel ik soms nog/weer pijn en twijfel, de optelsom van onze relatie en ons leven samen is ruim positief. Dus dat litteken neem ik maar voor lief.

Fijn dat je man je gevoel erkent. Dat helpt al.
Misschien helpt het ook als je het je echt als een fysiek litteken voorstelt? Als dat opspeelt besteed je er ook even extra aandacht aan. Je masseert het een beetje met littekencrème, je koelt het of je gebruikt juist een hittepitje, in ieder geval heb je er even aandacht voor en dan wordt de last die je ervan hebt weer minder. En, ook bij een echt litteken, tijd doet een hoop. Je bent gewoon te ongeduldig .

Miss

Miss

07-11-2018 om 11:15

Ontzettend

Mooi hoedan hoe jullie het op een ware manier aanpakken naar de kinderen toe. Complimenten.
Het zijn geen kleuters meer die nog met poppen spelen. Jullie inzet en " niets handje boven hun hoofd houden" zal later zijn vruchten afwerpen.
Ze zullen zich niet buiten gesloten voelen.

Nu jaren later zie ik dat binnen ons gezin, dat er weinig besproken werd. Natuurlijk uit goedheid van mijn moeder, waar ik nu erg veel gespreken mee heb en ze nu ook inziet dat je kleine meisjes niet meer klein kunt houden en kan blijven beschermen voor de grote boze wereld.
Ze heeft haar best gedaan, zoals wij allemaal op onze eigen manier doen.
Ze heeft daar ontzettend veel verdriet van. ( ik ben dan een stuk jonger dan de meeste hier volgens mij op Senna na) en we zien nu in dat we juist meer naar elkaar toe groeien door deze hele puinhoop waar ik in zit.

De dagen van mwa wat voel ik me vandaag ligt en oké, wisselen zich ook hie steeds af met moeilijke dagen. Zoals gisteren ook bij mij Senna. Het kijken naar wat ik zelf wil is een nieuw systeem dus merk dat je daar nog zoekende in bent en idd ook momenten heb om geen zin in heb om er voor man te zijn. Te veel in het eigen verdriet. Dit benoem en me afsluit of hem een knuffel geef.
Dit zal voorlopig zo blijven Senna. Dagen gaan zich afwisselen. Ik ben nu al weer iets verder maar wat pennestreek zegt van de crème bij een litteken zo is het echt..
Je hoofd doet zoveel met je...

Pennestreek, ik vind het mooi hoe je post. Laat jezelf niet afbranden door de ander. Zoals jij het zegt is het wel als je door gaat na ontrouw... tenminste zo ervaar ik het ook. En oh oh oh wat ben ik vandaag weer boos op hem.
Ik laat mijn gevoelens gewoon komen, en dan zoetjes aan over een paar uurtjes na een fijne activiteit of wandeling zakt het wel weer..

Die emoties. Bah. Hoe mooi je gezin eerst samen was, nee het heeft allemaal een andere wending gekregen.
" gewoon goed" is dat goed genoeg of ga je opzoek naar iemand anders Senna waar je meer dan dat bij krijgt, die warmte die je eerst voelde.
Nee ik geloof er niet in. Ik denk dat ik dat nooit meer krijg. Ook al als ik besluit er mee te stoppen. Iets onvoorwaardelijks is kapot.
Gewoon in mezelf.. veel werk aan de winkel dus.

Hoedan

Hoedan

07-11-2018 om 12:04

Miss en Pennestreek

Dank jullie voor je reactie. Zeker dat van dat litteken is zo waar. Tijd van de maand speelt wellicht ook wel mee inderdaad. Ik loop richting de 50 en merk dat mijn hormoon balans ook aan het veranderen is.
Ik merk vooral dat ik me aan het afsluiten ben voor man. En dat is niet eerljjk en niet goed vind ik. Maar ik kan het niet goed doorbreken momenteel. Dus dan helpt het wel om hier ervaringen te delen.

Pennestreek

Pennestreek

07-11-2018 om 12:14

Focus op het goede

Dus ga wat samen doen, vraag om een massage (of geef die), maar doorbreek het in ieder geval. Het is net met sporten, je hebt er geen zin in, maar als je het hebt gedaan voel je je na afloop beter .

Herkenbaar

Toch fijn dat het herkenbaar is bij jullie. (Niet dat ik het jullie gun hoor maar voel me hier soms heel alleen en onzeker in. Dan denk ik echt dat ik hier de enige in ben en dat het aan mij ligt dat zo moeizaam gaat in mijn hoofd.

Mijn man geeft aan dat ze afstand zo alleen maar groter wordt en is bang dat dat uiteindelijk niet meer te overbruggen zal zijn.
Dus een hele goede tip van je Pennestreek! Het moet doorbroken worden ook al lijkt dat zo lastig. Maar ik voel aan alles dat dat wel moet anders wordt de brug idd oneindig.... Dankje weer voor je verhelderende tip!

Miss

Miss

07-11-2018 om 13:35

Tips

Onze relatie therapie ( man met 30 jaar ervaring) zei het zelfde: benoem je gevoel:

Vandaag heb ik het moeilijk miss man....
Vandaag voel ik me verdrietig miss man...
Miss man pak me eens even vast, ik heb een moeilijke dag. Misschien hebben jullie er wat aan.
En precies daarna voel ik me beter.

Mijn man kan er niets mee maar het uiten van verlost mij zelf van gevoelens en is helpend.
Of het nu tegen hem is, een goede vriendin bel of hond plat knuffel. Het verzet je gedachtes.

Naja aan mijn typ gebrek( jeetje wat een spelfouten haha) door boosheid in mijn vorige post hoef ik voor vandaag niets toe te lichten

Litteken

Op mijn knie zit een litteken als gevolg van een operatie. Tijdens de revalidatie was ik veel op mijzelf aangewezen. Het heeft mij ook doen inzien dat ik het zelf moet doen ipv hopen dat anderen mij tot steun zijn.

Het zelf oppakken versnelt ook het heelingsproces. De extra aandacht voor de schade/litteken door het doen van oefeningen of massages, verlicht de pijn.
Ik heb ingezien dat ik niet moet gaan wachten en hopen dat het vanzelf over gaat.

Zelf een frustratie aanpakken werkt voor mij overzichtelijk en voorkomt dat het uitgroeit tot diep verdriet, waarin je jezelf verliest. Zelf emoties overdenken en relativeren, verkort de tijdsduur van het verdriet. Een belangrijke win-factor in mijn ogen.

Het is niet altijd zo simpel. Recentelijk kregen we een uitnodiging voor het jaarlijkse familiekerstdiner. De meniscus speelde direct op .
Ik heb er ook helemaal geen zin in. Maar het heeft geen zin om nu al te zitten sjacherijnen terwijl het nog weken ver is. Daar heb ik vooral mijzelf mee, en mijn huisgenoten ook.
Ik sta dan voor de spiegel en kijk diep in mijn ogen; Zijn die negatieve gedachtes het waard mij het gevoel van onzekerheid te bezorgen? Vaak herken ik de trots in mijn ogen. Ik draai mij dan om alsof ik mij afdraai van het effect van die doemgedachten.

Tip: kijk vaker in de spiegel en bewonder jezelf.

Miss

Miss

07-11-2018 om 18:02

Andere draadje

Oh mijn god. Wat moet ik me inhouden in het andere draadje. Of ben ik de enige die daar last van heeft?...

" wij weten van elkaar wat we doen"

Dat dachten wij ook, toen onze mannen niet waren waar ze waren

Tja vandaag is het weer zn dag dat ik met een bonkend, ophol geslagen hart rond loop wat betreft boosheid.

Dus flanagan ga jou tip omarmen. Dat ik ben waar ik ben. En ben er trots op dat ik mezelf deze relatie nog steeds gun en veilige thuis basis voor kind omarm.

Hoedan

Hoedan

07-11-2018 om 19:21

Dank voor tips

Pennestreek, Miss en Flanagan,

Dankjewel. Jullie hebben me het zetje gegeven om voor nu uit mijn negatieve cirkel te komen. Kort met man gesproken. Lucht op. En focus nu op selfcare.

Tip 2

Reageer niet in de twee andere draadjes. Ik lees het als een hoop gehak; wie post, kan een bak narigheid over zich heen krijgen. Dus loop er met een bocht omheen.

Irl kom je wel eens mensen tegen die quasi geïnteresseerd vragen hoe het met je gaat. Maar na afloop, zit je met een ünheimlich gevoel; Was haar interesse oprecht?
Dergelijke mensen omzeil je. Precies wat je ook doet met draadjes die je storen.

Miss

Miss

14-11-2018 om 17:41

Hoi alle

Hoe gaat het met jullie?

Hier vreselijk triest.. een dienaar persoon verloren, en allerlei bij komen de stress factoren.

Wat mis ik mijn oude huwelijk, tenminste waarvan ik dacht dat we elkaar trouw waren.
Ik voel me zo afgevlakt, en alleen.

Deel mijn gevoelens maar het verraad komt nu extra de hoek om op een of andere manier door deze nare situatie.

Ik komt het liefst niet meer uit mijn bed momenteel. Voel me echt ellendig. Alsof alles weer dubbel zo hard binnen komt.

Ik ook

Ik ook

14-11-2018 om 18:49

Bah

Gecondoleerd. Wat een narigheid!

Ik herken bij mezelf dat ik in situaties kom die negatieve gevoelens oproepen. Ik kan dan slecht onderscheid maken in waar die gevoelens vandaan komen. Dus dan trekt dat aan het litteken en wantrouw ik man weer meer.

Het goede nieuws is dat dat ook weer overgaat.

Laat de gevoelens er maar even zijn en zorg goed voor jezelf. X

Afleiding

Allereerst gecondoleerd.

Nu kan dat bezig zijn met het verlies ook een vorm van afleiding met zich meebrengen, zodat je je hersenen niet alleen maar pijnigen met de twijfels thuis.

Toen mijn vader stierf, had ik zoveel te doen en met mensen te praten dat de dankbare momenten of gesprekken met of over mijn vader, mij goed deden. Ik had de begrafenis grotendeels alleen geregeld, met een beetje afstemming. Het organiseren en beslissingen maken, deed mij ook goed.
Ik kon de boosheid van persoonlijke aard beter relativeren en beter handelen, het gaf mij rust.

Rouwproces kan best alleen verwerkt worden; misschien kan je therapeut je ermee helpen omdat een eigen verwerking ook kan bijdragen aan jouw groei en beleving wat voor jou belangrijks.
Denk alleen al aan de ervaring, het zonder bijstand van anderen, zodat je weet dat je dat ook alleen kan, en op je eigen manier die goed voelt. Het maakt je sterk.

Pennestreek

Pennestreek

14-11-2018 om 20:41

Ach Miss

Gecondoleerd. Heel veel sterkte.
Denk maar even alleen aan jezelf, trek je terug op een eilandje en rust even uit. Je weet hoe sterk je bent, en dat je dit ook wel kunt handelen.
Triest dat je nu voelt dat je er alleen voor staat, maar ik ben met Flanagan eens dat het misschien ook verrassend uit kan pakken. Stof tot nadenken, ook voor je man wellicht?

Miss

Miss

14-11-2018 om 20:51

Flanagan

Dankje!! Dankje!!

Dit had ik nu net nodig ! Die peptalk !
Ik ga mijn mindset weer " aan pakken"!
Zoals jij beschrijft is een hele goede.
Ook de bevrijding waar jij over sprak heb ik op me inlaten werken en doet me steeds goed! ( denk dan aan jou posts)
Ontzettend knap dat dit je gelukt is.
Mijn wil is er dus nu de "knop" om. Soort van.

(Gelukkig idd spoedig weer naar therapeut)

Ik ook, dankjewel. Ik weet zeker dat het weer overgaat, ik denk dat het me steeds sterker maakt.
Alleen het inzicht in man blijft mij verbazen. Zijn reacties. Dikke tranen vandaag met sorry s over zijn vreemdgaan en het gebeurde gewoon gezegdes.
Ik spuug ervan. Nee het was jou keuze mij te bedriegen, jaren lang. En dan zie ik weer hoe weerloos en " ziek " hij is. Zonder medelijden.
Is to much nu. Ik richt me nu op mijn eigen gemis en verdriet. Probeer hem op mijn manier te troosten of het genoeg is, of de volgende vlucht zich aan diend. Wie zal het zeggen.

Miss

Miss

14-11-2018 om 20:59

Pennestreek

Absoluut.

Het ons niet kwijt willen komt gigantisch hard binnen bij hem. Het is net een klein kind dat me pleast, kruipt en heel hard zijn best doet.
Dat het soms niet " gewoon" meer is. Maar goed ze hebben bij de kliniek niet voor niets " stempels " geuit.

Ik probeer er positief naar te kijken, zoveel ervaringen rijker. Het maakt me krachtiger. Precies wat flanagan zegt had ik net nodig.

Dankjewel!
Wat ben ik toch blij met jullie posts.
( buiten staanders zijn er wel klaar mee, komt ze weer aan... oefff... dat)
Dus zoek ik jullie steeds op. Terwijl het forum me soms ook vervelende triggers geefr, ga ook daar steeds meer boven staan, iedereen zijn mening zullen we maar denken.

Xxx

Sterkte

Gecondoleerd Miss en heel veel sterkte gewenst.
Je bent een krachtige vrouw die al veel hobbels overwonnen (en aan het overwinnen is!) heeft dus deze hobbel kun je ook aan! Denk aan jezelf en geef het de tijd en ruimte om het te verwerken.

Knuffel voor je!

Miss

Gecondoleerd Miss en een dikke knuffel voor je! Logisch dat dit je emmertje even doet overlopen. Fijn te lezen dat je door de post van Flanagan er ook anders tegenaan kunt kijken en jezelf weer bij elkaar hebt geraapt. Je bent ontzettend sterk, ik zie hoe enorm hard je knokt en dat doe je geweldig. X

Miss

Miss

15-11-2018 om 18:29

Dankje

Ontzettend lief !!! Dankjewel voor jullie warme woorden en medeleven. Dat doet me erg goed.

Veel liefs xxx

Man

Man

15-11-2018 om 21:57

Miss

Gecondoleerd en veel sterkte.

JJ

JJ

16-11-2018 om 05:03

Miss

Sterkte lieverd, ga er even uit als het lukt. Het helpt!

Ik zit nu in Maleisië. Doet me goed. Hier een vrouw ontmoet, beetje mee opgetrokken. Merk dat het verfrissend is om iemand zonder oordeel om me heen te hebben. Sterkt me dat mijn huwelijk inderdaad maar beter over kan zijn op dit moment. De muur bij mijn vrouw is van gewapend beton en hier voel ik me bevrijd.

Gisteravond vond vrouwlief het nodig me met droge ogen te melden via Whatsapp dat ze al een huurhuis geaccepteerd heeft. Binnen 4 weken al een huis. Dat zegt veel over de maanden ervoor.

'Mis je we niet een klein beetje?'
Een koude 'Nee'. En ik heb toen maar de verbinding verbroken.. zo bikkelhard. En me wel voor elke vakantiedag een envelopje met tekeningen en foto's van de kinderen meegeven. Emotionele marteling. Hoe verwacht ze dat ik rust pak door me elke dag te willen confronteren met thuis en de situatie?

En dit lulletje had al een bos rozen voor onze trouwdag volgende week besteld. Ja dat doe ik zelf.. maar het kenmerkt me ook. Op papier zijn we nog getrouwd, wilde het niet zomaar voorbij laten gaan, ondanks de k*tsituatie.

Hopelijk kan ze in de toekomst dat ijskonijnmasker weer afgooien. Het maakt me boos en verdrietig dat ze zich zo opstelt en doet alsof dat allemaal maar normaal is.

Natuurlijk maalt het bij mij weer de hele nacht en zit zij vrolijk iedereen te taggen op Facebook bij onzindingen, life goes on apparently. Voor de een ogenschijnlijk veel makkelijker dan de ander.

Uiteraard lukt het me niet echt boos te zijn, blijf ik de hoop op ooit een reünie niet uit het hoofd zetten. Zie ik nog steeds de geluksmomenten. De vele die er ook waren waar ik nu op vakantie ben.

Bitterzoete herinneringen.

Hoedan

Hoedan

16-11-2018 om 09:15

Miss

Gecondoleerd en sterkte!

JJ,

Je weet voor jezelf dat je het geprobeerd hebt.

Sterkte met die onzekere tijd, waarin een zakelijke kijk, zoals je vrouw dat laat zien, ook voor jou broodnodig is omdat jij met name op financieel vlak, kwetsbaar bent. Maar je hebt straks ook een gedeelde zorg om de kinderen en die taak wordt bemoeilijkt als je, door emoties, de scherpte hebt verloren waardoor je je helemaal bedonderd voelt. Een meer zakelijke kijk, voorkomt vertroebeling van je denkvermogen.
Een zakelijk kijk heeft ook een beschermende uitwerking; je kan zelf ook beslissingen maken die voor jou belangrijk zijn. Dat is ook ten goede voor de wederzijdse verstandhouding.

Pas op dat je niet te snel in een andere relatie belandt. Dat je met een andere vrouw optrekt, geeft mij de indruk dat je moeilijk alleen kunt zijn.

Wel lastig als dingen, achter je rug om, geregeld worden en je zo ver weg bent. Kan je skypen met je kinderen? Misschien moet je maar terug vliegen. Je vindt daar niet wat je zocht.

Pennestreek

Pennestreek

16-11-2018 om 10:36

Een aantal dingen valt me op in je bericht.
Dat je je daar bevrijd voelt. Dat snap ik, je bent letterlijk weg uit de situatie. Maar zoals Flanagan al zegt, het lost niks op. Je vrouw gaat door op haar pad.
Verder je verbazing/gekwetstheid over het feit dat ze al een huis heeft geaccepteerd, zonder dat jij in de buurt was. Dat lijkt mij persoonlijk nu het beste, dat zij snel doorpakt. Hoe langer jullie in deze omstandigheden onder 1 dak verblijven, hoe meer kans op ruzies en verbittering.
Je verbazing over haar antwoord dat ze je niet mis. De vraag stellen is hem beantwoorden in dit geval. Waarschijnlijk mist ze je heus wel, jullie zijn al heel veel jaar samen, maar als ze dat zou zeggen zet ze de deur weer op een kier en dat wil ze niet. En natuurlijk stelt ze zich op als een ijskonijn, anders kan ze zelf ook niet door. Dat is allemaal niet feitelijk juist, maar helpt haar om de volgende stappen te zetten.
Probeer zelf inderdaad mee te gaan in die houding. Wees zakelijk, redelijk, en bekijk de situatie vanuit de kinderen. Hun belang moet voorop staan. Al hoef je natuurlijk niet jezelf weg te cijferen, maar het onderste uit de kan is ook niet nodig. Jullie moeten allebei een nieuw leven op kunnen bouwen.

En als alles geregeld is, hopelijk snel, kun je gaan verwerken en rouwen. Niet nu, hoe moeilijk dat ook is.

Bij ons heeft het zeker geholpen dat ik me zo zakelijk en constructief heb opgesteld tijdens de procedure. Heb het er gisteravond met man nog eens over gehad, waarom hij nu wel graag bij me is, wat er precies veranderd is. Hij gaf aan dat mijn opstelling in die hele periode heel belangrijk was. Hij was erg bezig met het negatieve, en zoals met alles wat je aandacht geeft, dat groeit. Dat besef kreeg hij gaande weg. En ook dat zijn focus zorgde voor een negatieve sfeer en dat je dan al gauw in een negatieve spiraal komt. Hij zag aan mij dat het ook anders kon, en dat mensen echt kunnen veranderen als ze daarvoor werken en als de omstandigheden veranderen. Ten slofte vond hij het heel knap van me dat ik me tijdens de mediation zo prettig opstelde, ook al vond ik het vreselijk en had ik er veel verdriet van. Hij vond me toen heel erg sterk. En besefte toen dat hij me eigenlijk helemaal niet kwijt wilde.

Dus, ook daarom mijn advies, probeer je emoties te parkeren en ga die scheiding regelen. Blijf focussen op jullie beiden als ouders van je kinderen. Door mijn man vooral zo te zien kon ik veel beter belangen afwegen en voelde het meer als een gezamenlijk proces dan als een soort gevecht.

Heel veel sterkte.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.