Relaties Relaties

Relaties

Alison

Alison

16-11-2018 om 15:37

Huwelijksaanzoek


Wilgenkatje

Wilgenkatje

17-11-2018 om 16:17

Had het best wat gevonden hoor

een of andere romantische scene met een ring en een strand en zonsondergang of zo. Maar ik herinner me niets van een aanzoek, alleen dat we allebei al snel wisten dat we samen verder wilden en wilden trouwen.

Triva

Triva

17-11-2018 om 16:43

ach

Het huwelijksaanzoek was zoals Wilgenkatje schetste al ging de zon nog lang niet onder

Mijn man heeft mij eerst ten huwelijk gevraagd en heeft daarna netjes mijn vader er ook om gevraagd. Echt niet omdat dat zou moeten maar om tig jaar lang de grappen te voorkomen die mijn zwager heeft moeten aanhoren. Zo, zijn schoonvader had niks meer te zeuren, hij heeft zelf toestemming gegeven. Eigenlijk vond ik dat weer een goeie mop. Trouwen ging idd ook heel traditioneel met weggeven en ik heb geen seconde gedacht dat dat onderdanig zou zijn, dat ik als bezit zou zijn of wat dan ook. Ik vond het gewoon leuk om zo binnen te komen. Ook mijn mans naam aangenomen maar dat had meer praktische redenen.

We komen hier nooit uit, de een voelt het zo, de ander voelt het zo, gelukkig zijn we allemaal verschillend. Ik zou het alleen prettig vinden als anderen niet denken dat wij een traditioneel huwelijk hebben met een onderdanige vrouw die als bezit is weggegeven

Triva

Triva

17-11-2018 om 16:43

oja

Als ik later was getrouwd had ik wel een heel ander feest gegeven maar het 'weggeven' was er in gebleven.

Invented tradition

Ik hoop niet dat de vriend van mijn dochter het in zijn hoofd haalt om mijn man stoep staat om mijn man
toestemming te vragen. Of je het uit praktische overwegingen doet, of omdat je er waarde aan hecht de intentie om bij elkaar te blijven tot de dood je van elkaar scheidt, trouwen is een beslissing die je als stel samen neemt. Niet iets dat je als vrouw lijdzaam af moet zitten wachten. Dat 'weggeven' is net zomin een Nederlandse traditie als Halloween of Valentijnsdag. Als we zo door blijven gaan met het importeren van Amerikaanse reactionaire gewoontes staat Donald Trump bij elk jong stel likkebaardend op de stoep om het ius primae noctis op te eisen.

kopietje

kopietje

18-11-2018 om 01:51

Nou Kenfan

Nou Kenfan, je schrijft leuk maar ik geloof toch dat het heel normaal was bij in ieder geval katholieke huwelijken. Mijn ouders zijn in de jaren '60 getrouwd in de kerk, en vast niet met groots gebaar maar mijn moeder liep eerst aan de arm van haar vader en werd daarna aan mijn vader gegeven.
Zo ging dat ook in Italië (20 jaar geleden) bij katholieke huwelijken die ik meemaakte.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

18-11-2018 om 02:10

Kopietje

Daar herken ik nu weer helemaal niets van dat dat in de jaren ‘60 bij katholieke huwelijken standaard zo ging. Heel wat fotoalbums van RKhuwelijken uit die tijd gezien en bij niet 1 was dat het geval. Het zal, gebaseerd op jouw ervaring, vast wel voorgekomen zijn maar was zeker niet algemeen.

Aagje

Aagje Helderder

Aagje Helderder

18-11-2018 om 02:17

Net als de verlovingsring met diamant voor de vrouw

Dat was in Nl ook geen gemeengoed. Was Angelsaksisch vziw en hier zullen wellicht de royals en de high sociëteit ze ook wel gegeven hebben.

In Nl was ‘normaal’ dat er bij de verloving gladde ringen werden gekocht, dat die in de verlovingstijd aan de ene hand werden gedragen en na het huwelijk aan de andere hand. Katholieken droegen ‘m in de verlovingstijd rechts en na de huwelijkssluiting links. Protestanten andersom. Dan waren het vanaf dat moment de trouwringen.

Aagje

Laatbloeister

Laatbloeister

18-11-2018 om 09:14

Trouwerij vs huwelijk

Ik kom uit vrijzinng-hervormde hoek. Ik had nog nooit gehoord van vaders die hun dochter "weggeven". Ook de vrijgezellenavond kende ik niet totdat een paar studiegenoten gingen trouwen en er zoiets georganiseerd werd. Ik zag (en zie) er zelf niet de waarde van. Wij hadden het trouwens over een huwelijksfeest thuis, nooit over trouwerij. Dat is meer het verschil koelkast-ijskast, vaatwasser-afwasmachine overigens, niet in tradities mbt het huwelijk zelf.
Zowel de verloving als het huwelijksfeest van mijn ouders werd aangekondigd door mijn grootouders van beide kanten. Heel officieel: op een kaart met "de heer blabla en mevrouw blabla kondigen met grote vreugde de verloving aan van hun dochter blabla met de heer blabla....."enz.
Uit de dagboeken van mijn moeder maak ik op dat zij oprecht gelukkig was met hem. Ze had meerdere relaties gehad, net als ik een laatbloeister . Hoe en of mijn vader haar ten huwelijk vroeg heb ik (nog) niet kunnen vinden. Trouwringen/verlovingsringen links of recht weet ik eigenlijk niet.

Bellefleur

Bellefleur

18-11-2018 om 10:58

Huwelijksaanzoek:

Mijn vriend zat achter het scherm van de computer. Draait zijn hoofd naar mij en zegt: wist je dat het belastingtechnisch gezien beter is als we trouwen? Zullen we dat maar dan doen dan? Mijn antwoord: ben je gek! Ik heb geld. Jij hebt schulden. Ik ga mijn spaarcenten toch niet weggeven aan jou!
Een jaar later bleek ik zwanger te zijn. Ik heb het hem verteld in een café. Zijn antwoord: zullen we gelijk maar even een papiertje gaan halen bij de gemeente? Mijn antwoord: is goed. Hij is de liefde van mijn leven.

Laatbloeister

Laatbloeister

18-11-2018 om 11:03

Haha Bellefleur

Toch niet in gemeenschap van goederen hoop ik ?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

18-11-2018 om 11:11

Hier ook Kopietje

Mijn opa heel trots met z’n enige dochter aan de arm, op weg naar mijn vader die vooraan in de kerk staat te wachten.
Prachtige foto.

Dat weggeven/de hand vragen was hier ook heel gewoon. Kwam zelfs in mijn tijd nog voor. Wij woonden al bijna tien jaar samen voordat we gingen trouwen, dus we hebben dat ritueel maar overgeslagen. Ik denk dat mijn vader het stiekem wel leuk gevonden zou hebben om tenminste een van zijn dochters weg te geven, maar dat ie ook modern genoeg was om het allemaal maar flauwekul te vinden.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-11-2018 om 11:41

Aparte familie

Ik heb een aparte vader, dat weten sommigen al wel. We hebben in de ogen van mijn ouders een grote fout gemaakt bij de aankondiging dat we gingen trouwen. We waren onderweg naar een verjaarsfeest van mijn oma. We hadden nog niet zo lang ervoor besloten dat we gingen trouwen (we woonden al een ruime 2 1/2 jaar samen) en ik vertelde dat enthousiast vanaf de achterbank van de auto. Ik was gewend aan zuinige reacties, dus dat ze niet van vreugde van hun stoel sprongen vond ik niet 'nieuw', maar achteraf vertelden ze dat ze dit een schandalige gang van zaken vonden. Zo doe je dat niet! Oké... als ik het vanuit hun zienswijze bekijk, dan kan ik daar nog wel inkomen, maar ik zou me daar zelf echt verder totáál niet druk of boos om maken. Het is gebeurd, even een ergernis, hop verder blij zijn voor je kind. Niet mijn ouders dus. Dat het daarna verder door andere omstandigheden een volledig drama is geworden, waardoor mijn ouders niet bij ons huwelijk aanwezig waren, dat laat ik nu maar even voor wat het was.

Waar we nog maar kort van op de hoogte zijn, is hoe het huwelijk van mijn ouders is verlopen. Ook dáár heeft mijn vader ervoor gezorgd dat het geen feest was zoals het had moeten zijn. De familie van mijn moeder mocht er niet bij zijn, zijn familie wel. Het gezin van mijn moeder werd na afloop wel 'vereerd' met een bezoek van het getrouwde stel. De zussen hadden een nieuwe jurk gekocht, moeder misschien ook wel, dat weet ik niet, maar deze zussen zeiden toen ze dit vertelden, dat ze dat nooit gedaan hadden als ze geweten hadden dat mijn ouders met een uurtje alweer vertrokken mét de rest van de wijn, die ze met wat lekkers meegenomen hadden. (het is een gezin met 7 kinderen en ouders, dus ik vraag me af hoeveel wijn er geschonken is...). Mijn vader lag niet lekker bij zijn schoonfamilie, dus zo werden ze dus kennelijk afgerekend op dat feit. Zijn eigen familie was er wel bij. Er is zelfs een bandopname gemaakt van de huwelijksvoltrekking om aan zijn zus en zwager te geven, omdat tante op die dag lag te bevallen. Daarom heb ik dat ook kunnen horen en dat vond ik wel erg leuk, maar ik kende toen nog niet het volledige verhaal.

margaretha

margaretha

18-11-2018 om 11:44

kerk

ik weet niet anders dan dat je als bruidspaar tegelijk met de predikant en de ouderlingen binnenkomt tijdens het zingen van de intochtspsalm. Ringen die dubbelen als verlovingsring en huwelijksring deden wij ook.

Laatbloeister

Laatbloeister

18-11-2018 om 11:45

Owww Kaaskopje

Wat een vreselijk drama. Het lijkt me schokkend om daar na zoveel jaar achter te komen. Het plaatst het verhaal van jouw huwelijk misschien wel in een context. Is dat zo?

Aagje Helderder

Aagje Helderder

18-11-2018 om 12:11

Nou ja

Het zal dus ongetwijfeld vaker gebeurd zijn dat vroeger al eens bruiden werden weggegeven door hun vader. Misschien (want ik ben nog steeds niet echt overtuigd) wat minder Angelsaksisch dan ik dacht en wat meer horend bij onze eigen tradities, maar daarmee nog steeds een in mijn ogen suffe traditie die ingaat tegen wat het wezen van het huwelijk in ieder geval oo dit moment is: een wederzijdse beslissing van de huwenden om hun leven duurzaam aan elkaar te verbinden. Beetje formeel geformuleerd maar dat is wel de kern.

Dat vragen om toestemming was natuurlijk wel gebruik hier. En dat ligt op hetzelfde vlak als het weggeven of we dat hier nu wel of niet massaal deden. Het stamt uit de tijd dat vrouwen niet of nog niet beslisbekwaam werden geacht werden, niet zelf een besluit konden nemen. Grotendeels wettelijk vastgelegd zelfs. Er is veel strijd voor nodig geweest om mannen en vrouwen gelijke rechten te geven.
Ik vind het daarom echt ongelofelijk dat vrouwen het nu nog ‘netjes’, ‘zoals het hoort’ of romantisch vinden al hun toekomstige echtgenoot naar hun vader gaat om om de hand te vragen. En dat vrouwen zich laten weggeven dus.

Aagje

Kaaskopje

Kaaskopje

18-11-2018 om 12:40

Laatbloeier

Het was inderdaad wéér een stukje van de puzzel, die de puzzel completer maakt. We blijven dat soort puzzelstukjes krijgen, gister ook weer tijdens een verjaardagslunch van een zus van mijn moeder. Die puzzelstukjes zorgen steeds weer voor verbijstering, maar ook bevestiging.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

18-11-2018 om 16:08

RK vs gereformeerd?

Weggeven is hier echt nog wel gebruikelijk.
En met hier bedoeling een gemiddeld dorp in zuidelijk Limburg.

Niet verplicht, maar een mooi gebruik. Het gebeurt zelfs dat stellen die al jaren samenwonen de nacht voor de bruiloft apart slapen en elkaar pas in de kerk weer zien.

Iedereen moet doen waar ie zich fijn bij voelt hè.

mijk

mijk

18-11-2018 om 16:29

Mijn ouders trouwden begin jaren 70 in de hervormde kerk

(ze hadden deze week 50 jaar verkering vertelde ze me heel enthousiast gisteren, zo lief, mijn ouders). Het verhaal van die dag is toch dat mijn moeder zo blij was dat ze geen gehoorzaamheid aan mijn vader hoefde te beloven. En wat mij altijd ontroerde is dat de dominee altijd bij een bijzonder jubileum opbelde om ze te feliciteren!

Mijk

Aagje

Volkomen eens!
"Ik vind het daarom echt ongelofelijk dat vrouwen het nu nog ‘netjes’, ‘zoals het hoort’ of romantisch vinden al hun toekomstige echtgenoot naar hun vader gaat om om de hand te vragen. En dat vrouwen zich laten weggeven dus"

Echt Angelaksisch

Wat hier lang gebruikelijk was was dat wederzijdse ouders een voorgenomen huwelijk van hun kinderen aankondigden. Het kan zijn dat men daar plaatselijk van afweek, maar dat weggeven is een Angelsaksische traditie. Het hangt samen met het Angelsaksische erfrecht dat verschilde van dat op het continent in die zin dat vrouwen niet eens konden erven. Denk aan de romans van Jane Austin. Dat ging nog een stap verder dan handelingsonbekwaam.

Verder eens met Aagje en Alkes.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-11-2018 om 19:01

Aagje en Alkes

Daarom vond ik het zo gewoon om in de auto te vertellen dat we gingen trouwen. Geen haar op mijn hoofd had bedacht dat we dit traditioneler moesten aanpakken. Maar dit is wel wat mijn vader, vermoed ik, in zijn hoofd had. Om vervolgens te kunnen vragen hoe mijn toen nog vriend de toekomst voor zich zag, of hij mij financieel wel zou kunnen onderhouden e.d.. Alsof hij er een stokje voor had kunnen steken als die financiële verwachtingen laag hadden gelegen. Op dat moment waren die verwachtingen overigens gewoon goed. Misschien zou hij zich ook nog gewaagd hebben met welke kerk onze kinderen groot zouden worden, rk of pkn. Man was van huis uit rk, wij gereformeerd.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

18-11-2018 om 20:27

Ginny

Tja, dat dat weggeven op dit moment ook in RK-kringen gebeurt, daarvan hoef je mij niet te overtuigen. Dat weet ik maar al te goed. Maar daarmee is het nog geen oude algemene RK traditie, al zal het vroeger in sommige kringen vroeger heus ook wel gebeurd zijn.
Het feit dat mensen die al jaren samenwonen de avond voor hun trouwen nog weer bij hun ouders gaan slapen om dan ahw te doen alsof ze vanuit huis trouwen, is me ook bekend.

Ik zie overigens wel verschil tussen de beide gebruiken. Het tweede heb ik zelf ook niet gedaan; ik vind het zelf wel bijzonder dat je daar behoefte aan zou hebben als je al jaren niet meer thuis woont. Maar daarvan kan ik idd heel makkelijk denken ‘vooral doen als je je er goed bij voelt’.
Het eerste vind ik, net als om de hand vragen, dus ingaan tegen de betekenis van het huwelijk. En dat ik het echt raar vind dat vrouwen daar vrijwillig aan meewerken en het zelfs normaal vinden of aanmoedigen, dat heb ik al duidelijk verwoord.

Aagje

Wilgenkatje

Wilgenkatje

18-11-2018 om 21:25

' zorgen voor '

Hier werd het ' weggeven ' anders beleefd. Vader beeldde ermee uit: ik heb zo goed ik kon voor haar gezorgd. Nu gaan jullie samen verder. Hier is ze. Zorg goed voor haar ! '

Er is niks ouderwets aan goed voor je geliefde zorgen. De ene partner liep samen met de eigen vader binnen, de ander met de eigen moeder. Daarna hand in hand verder naar hun zitplaatsen. Inmiddels hebben ze het knap taai en het is een groot geluk dat ze er zijn voor elkaar. Was vast ook zo geweest zonder dat symbolische moment hoor, maar symbolen zijn er niet voor niets.

Verder is er natuurlijk de film- invloed. Toen ik zelf trouwde, was er geen enkel stel dat niet vanaf het eerste moment samen opliep. Ouders zaten op de eerste rij en zagen het gebeuren.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

18-11-2018 om 21:28

Tja Aagje

Ik heb beide niet gedaan.

En ik vind dat je wel heel veel vindt. Jij hangt het op aan rechtsongelijk binnen het huwelijk.
Dat zal vast in het verleden ook zo bedoeld zijn. Tegenwoordig hangt die lading er niet meer aan. Er zijn nog maar weinig mensen van mening dat een vrouw handelsonbekwaam of erger is. Ook dat kom ik nog maar zelden tegen.

Ik vind het daarentegen best bijzonder dat hier, net als op het verhaal van Pennestreek, zo fel op gereageerd wordt. Is er een bepaalde standaard waaraan je moet voldoen als je gaat trouwen?

Paasei

Paasei

18-11-2018 om 21:50

Samensmelting

Trouwen, of een bruiloft, is in mijn ogen een samensmelting van de oude tradities in een modern jasje. Ik schreef al dat mijn oudere broer de 'vaderrol' overnam toen hij mijn aanstaande quasi serieus ging overhoren over diens intenties. Natuurlijk schertsend, maar wel met een ondertoon van 'denk erom dat je goed voor mijn zusje bent anders krijg je met mij te maken'. Mijn 1e huwelijk is nogal dramatisch verlopen dus hij wilde heel zeker weten dat deze man het goed met me voor had en me gelukkig zou maken. En dat vond ik ontroerend lief.

Dat van de trouwringen ken ik. Ik draag de (vermaakte) trouwring van mijn vader, nu ook mijn moeder is overleden. Tot mijn verbazing bleek daar niet hun trouw- maar hun verlovingsdatum in te staan. De trouwdatum erbij zetten zal wel te duur zijn geweest.. die moeite hebben ze niet meer genomen..

Verder ben ik het eens met Wilgenkatje. Weggeven is iets moois. Ik ben zelf niet weggegeven, maar ik hoop ooit nog een de kans te krijgen om met mijn zoon als bruidegom naar voren te lopen. Ik vind de symbolische betekenis erg mooi.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

18-11-2018 om 21:57

Tja

er wordt gevraagd wat we ervan vinden. En hier vind ik idd wat van. Lijkt me prima dat mensen op een discussieforum discussiëren over wat ze vinden. Ik vind dat zelf niet per se fel. Jij wel, dat mag.

Ik hang het gesprek over wegggeven en toestemming vragen, ook weer idd, deels ook op aan rechtsongelijkheid. Want daar hebben die gebruiken van toestemming vragen en weggeven hun oorsprong.
En ik vind het bijzonder dat waar geen vrouw meer zou willen trouwen onder de wetgeving uit vroeger tijden (niet beslissingsbekwaam zijn als vrouw, gehoorzaamheid beloven, man die recht heeft op seks) ze gebruiken als toestemming vragen bij de vader, weggeven enz, dan ineens zien als romantisch, netjes of hoort zo.
Ik hang dat op aan de kern van het huwelijk: een wederzijds besluit om het leven samen te delen.

Aagje

Pennestreek

Pennestreek

18-11-2018 om 22:03

Het is allemaal maar hoe je het bekijkt he

Ik schreef al eens eerder dat de relatie met mijn moeder niet best was. En ook tussen mijn man (toen vriend) en mijn moeder liep het verre van soepel. Mijn moeder stelde erg veel prijs op dat soort dingen, dat was in haar familie standaard. Mijn man liet mij zien dat hij bereid was veel te doen voor mij en voor een goede relatie met mijn moeder. En ik vond en vind dat heel erg mooi van hem.
Mijn vader wilde mij graag weggeven, met de intentie die Wilgenkatje zo mooi beschrijft.
Van mij had het allebei niet gehoeven, maar ik vond het beide, en vooral de intenties erachter, erg mooi en ze maakten de liefde min of meer tastbaar. Tja, als daar dan zulke afbrekende reacties op komen, dan voelt dat als een aanval. Daar reageerde ik op.

juf Ank

juf Ank

18-11-2018 om 22:11

mening wilgenkatje

Is dat het niet zozeer om het weggeven gaat als wel om het;'ik heb goed voor haar gezorgd, nu jij".

Blijft nog steeds het rare man vrouw verschil in dit geheel staan. Ten eerste is het in de meeste gevallen nog steeds zo dat moeder de vrouw vooral voor die dochter gezorgd heeft: de vader met name bracht vooral het geld binnen waarmee e.e.a. ten uitvoer kon worden gebracht.
Dus, hoezo is dit een aangelegenheid tussen de mannen? de vader en de aanstaande man?
Het maakt ook de het hele gebeuren een beetje tot het zwakke vrouwtje en de sterke, beschermende man. De kwaliteiten van de vrouw worden in deze gewoon buiten beschouwing gelaten.

Dat is toch meer het passieve object; het kin-vrouwtje waar voor gezorgd moet worden. En daar voel ik me te goed voor!

Anno

Anno

18-11-2018 om 22:32

Dat staat er niet juf

"Er is niks ouderwets aan goed voor je geliefde zorgen. De ene partner liep samen met de eigen vader binnen, de ander met de eigen moeder. Daarna hand in hand verder naar hun zitplaatsen"

Niks verschil, ze werden beiden aan elkaar gegeven wordt er gezegd. De ene met vader, de ander met moeder.

Ik vind dat ook mooi. Zeker ook vroeger, toen er, vaker dan nu vanuit huis werd getrouwd.
Ik voel me ook niet vaak te goed voor iets en ben verre van stekelfeministisch. Zakelijk zie ik een huwelijk ook niet. Ik woon samen uit liefde, ik trouw uit liefde. Maakt me dat een kindvrouwtje? Denk dat het niets zegt over mijn vermogen in geld en/of intellect.
Wij hebben overigens ook wéderzijds toestemming gevraagd. Wij trouwden namelijk jong en vanuit huis en ik vond het een mooi gebaar, dat je ouders een soort toestemming/zegen over het huwelijk gaven.

Nee

Dat toestemming vragen en weggeven zou ik ook niet willen. Als je bijvoorbeeld allebei samen met je ouders naar voren loopt is het wat anders. Dat is 'eerlijker' . Ik ben verder niet iemand waar voor gezorgd hoeft te worden. Ik kan voor mezelf zorgen.

Ik vind het huwelijk wel waarde hebben. Nu meer dan vroeger. Dat heeft ook te maken met dat ik vroeger eigenlijk niet gelovig was.

Mijn eerste man en ik zijn getrouwd omdat we kinderen hadden en hij ernstig ziek was. Voor de kinderen en voor hem wilden we alles goed geregeld hebben. Ik kan me geen aanzoek meer herinneren. Dat is er volgens mij niet geweest. Maar meer dat we na de geboorte van de kinderen graag alles goed geregeld wilden hebben.

Mijn tweede man weet ik nog wel. De situatie was anders.Vanuit het geloof wilden we graag trouwen en de betekenis van het huwelijk was voor mij ook veranderd omdat ik het nu vanuit een christelijk perspectief zie. We waren in het bos en het gesprek ging over de toekomst. Hij is toen over trouwen begonnen en heeft gevraagd of ik met hem wilde trouwen. Ik heb ja gezegd. Het was een spontaan aanzoek. Geen ringen of zo. Ik wilde ook geen verlovingsring want ik vind alleen trouwring genoeg. De bruiloft hebben we klein gehouden maar wel in de kerk en met onze naasten.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.