Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
Doenja

Doenja

26-11-2018 om 22:06

School spreekt zich negatief uit over woonplaats ouder

Ik zal mn voorgeschiedenis niet herhalen, maar ik woon door grote problemen tijdens huwelijk en na echtscheiding noodgedwongen op een uurtje rijden van mijn kinderen die bij vader wonen.

Vandaag had ik n oudergesprek op school met mijn kind en mijn ex erbij. Gesprek verliep goed met goede tips voor ons kind. Maar bij het afscheid nemen viel mijn mond open van verbazing: ‘ ik zie dat u nog helemaal naar dorp xyz moet’ zei de docent. ‘Ja dat klopt ‘zeg ik ‘ en woensdag kom ik weer’ (ander oudergesprek kon niet anders gepland worden). En toen zei de docent ‘ nou ik vroeg al aan uw kind of ze daar echt elke weekend naar toe moest en dat daar eigenlijk toch niks te doen is, dus wat moet ze daar nu?’

Wat vinden jullie daarvan? En dan te bedenken dat dit niet het eerste akkefietje is met die school....


@Emma

@Emma

26-11-2018 om 22:21

Docent aanspreken

En dan zeggen hoe dit voor jou is. Vertel wat het doet voor jou en je kind en jullie relatie, dan hou je het bij jezelf en hoeft zij zich niet "aangevallen" te voelen. Als het niet helpt zou ik het hogerop zoeken.
Wat vindt je ex van die opmerking? Kun je er met hem over praten?
Doet me denken aan een juf van mijn dochter. Alle kinderen "mochten" lekker naar huis en zij en een paar anderen "moesten" naar de opvang. Dodelijk
Ik heb er toen wel wat van gezegd, het heeft een tijdje geholpen.

Misschien niet helemaal wat je wilt horen

maar ik hoop dat je er toch wat aan hebt.

Het gaat om een wat een oudere puber en niet om een basisschoolkind toch? Als ik naar mijn eigen kinderen kijk, dan zijn er een aantal docenten waar ze op een haast vriendschappelijke manier mee omgaan. Gesprekken lopen dan anders, meer op gelijke voet. Wij hebben eens wel eens geminimeet dus ik weet hoe je woont. Prachtig, landelijk maar wel heel afgelegen. En misschien kwam die vraag wat rottig haar strot uit, maar ergens snap ik wel dat ze zich die vraag stelt.

Het gesprek verliep goed, zelfs met jouw ex ! erbij en ze had goede tips voor je kind. Dat is toch heel positief naast alle rottigheid die je verder hebt. Probeer dat voor ogen te houden en je niet te focussen op die uitglijder. Een docent is ook niet meteen de hele school. Ik zou het wel aankaarten, op de manier die Emma voorstelt, dat je haar betrokkenheid waardeert, maar dat de verhoudingen precair zijn en dat haar loslippigheid dat er niet beter op maakt.

Doenja

Doenja

26-11-2018 om 23:38

mijn vriend is ook laaiend

Mijn vriend komt net thuis en is laaiend. Hoe halen ze t in hun hoofd om een waardeoordeel te geven aan de woonplaats van een leerling? Wordt er ook negatief gedaan over de achterstandswijk waar een andere leerling in woont?
Het is een vorm van discrimintatie en saillant detail; de desbetreffende leraar is vertrouwenspersoon voor alle vormen van discriminatie op school.
Wat het nog erger maakt is het feit dat school actief heeft meegewerkt om het beeld van ' achterlijk woongebied' bij mijn kinderen in te prenten, mij als moeder uit het systeem te verwijderen (want ik was toch uit de ouderlijke macht gezet? Terwijl dat helemaal niet waar was), en dat vader overal verteld dat er hier niks is, een soort timboektoe en iedereen hem gelooft. Dus aan hem heb ik niks. De vader van mijn kinderen heeft me 20 jaar lang verteld dat ik het laagste van het laagste was en dat niemand mij wilde hebben omdat ik uit zo'n achterlijk gebied kwam.
De docent heb ik even opgezocht en woont in een rijtjeswoning in Veldhoven. Nou poeh poeh, daar kan ik ook vanalles over zeggen. En de halve klas van mijn dochter woont in een achterstandswijk en leeft onder de armoedegrens. Dat is nu eenmaal de stad waarin ze woont.
Hoe afgelegen is afgelegen? Je kunt hier lopend naar drie kroegen, bakker, slager, supermarkt en 20 horeca gelegenheden, winkelstad op 5 km en een van de beste ijssalons van NL, en de school is een kwartier fietsen. Maar waarom moet je je als volwassenen gaan verdedigen waar je woont? En wat zegt zo'n uitpsraak over een kind? Dat zeggen ze toch ' wat je over de andere ouder zegt in een echtscheidingssituatie zegt iets over het kind'. Dus feitelijk zegt de docent dat mijn dochter niks is, in een niksig gebied woont. Fijn beeld voor haar. Want ze is half mij en half hun vader.
Als het aan mij had gelegen had ik dichterbij mijn kinderen blijven wonen, maar ik stond op straat. Nu ik eenmaal hier woon ben ik wel heel blij. Het is ook het gebied waar ik toevallig een dikke 40 jaar geleden geboren ben. En ik vind het buitengewoon onprofessioneel dat een docent zulke domme uitspraken doet. Ze kan morgen een brief verwachten in haar mailbox met een cc naar de schooldirecteur.
Was t maar een uitspraak, maar dit is het zoveelste....

Tekst

Kan ook dat de docent door je exman zo platgepraat is en dat de docent daar niet zo goed tekst bij heeft. Hij daagt jou uit om daar een weerwoord aan te geven.

Zo kun je het ook zien.

Denk goed na en geef, zonder boos te worden, een neutraal antwoord op de vraag van deze docent. Of begin te vragen.

Heb je liever dat een kind voortaan alleen bij een ouder blijft en niet meer bij de ander?
Ja, het kan lastig zijn maar een kind heeft nou eenmaal twee ouders.

Over een niets dorp. "We wonen nou eenmaal niet allemaal op een toplocatie met alle voorzieningen om de hoek. Waar woont u eigenlijk? "

Het is best lastig, zeker voor pubers, om twee huizen te hebben. Het wordt dan ook wel steeds meer schipperen hoe ouder ze worden, maar je zoekt je weg. Je wilt het kind beide ouders blijven gunnen.

Maar misschien kun je je ook voorstellen dat je pubers heus wel eens ook zelf geklaagd hebben over het steeds terugekerend logeren bij de andere ouder. Dat is voor veel kinderen niet echt een peuleschil en heeft echt wel complicaties.
Maar het is voor het goede doel.
Deze kinderen zijn niet de enige kinderen met gescheiden ouders waarbij je moeite doen om het contact met beide ouders te onderhouden.

mirreke

mirreke

27-11-2018 om 00:52

Door alle oproepen tot melden ed

krijg ik de indruk dat er docenten zijn die menen dat ze zich actief kunnen/mogen/moeten mengen in de privésituatie van hun leerlingen.

Ik kan me voorstellen dat je met je mond open stond. Op zo'n moment zou ik ook met mijn mond vol tanden staan.

Je woont op een kwartier fietsen van school? Dat is toch niets? In een beetje stad moeten leerlingen al langer fietsen.

Mijn kinderen reizen elke dag een uur en een kwartier heen, en ook weer terug. En er zijn meer kinderen die zover of zelfs verder reizen. Een uurtje reizen naar je andere ouder, tja er zijn ergere dingen.

Enfin, laat je woede eerst even zakken, en ga dan eens bedenken wat je wil gaan doen. Dat hoeft niet meteen. Je kunt altijd nog een mail sturen, of het noemen als je de persoon zelf weer spreekt.

Je kunt ook eerst met je kind hierover praten en vragen wat kind ervan vond. Misschien had kind het tegen de docent genoemd.

Andrea

Andrea

27-11-2018 om 00:54

Wat doe je nou?

Volgens mij gier je met je laatste post een beetje uit de bocht Doenja en ik denk echt dat je erbij gebaat bent dat te proberen in te dammen.

Bijvoorbeeld;
In eerste post schrijf je dat docent zei:
‘nou ik vroeg al aan uw kind of ze daar echt elke weekend naar toe moest en dat daar eigenlijk toch niks te doen is, dus wat moet ze daar nu?’’
In je volgende post schrijf je dat docent eigenlijk zegt dat je dochter niks is. Sorry maar daar zitten mijlen tussen. Je maakt een interpretatie van de uitspraak van de docent en wordt daar vervolgend kwaad om.

Ook is me niet duidelijk hoe t nou zit met de afstand; eerste post gaat over uur rijden maar in tweede post id het kwartier fietsen?

En dan nog iets anders; het komt op mij over dat jouw woede hierover in de tweede post groter is dan in de eerste. Tweede post heb je je vriend gesproken en die is laaiend schrijf je. Kan het zijn dat zijn woede de jouwe aanwakkert? En hoe helpt dat jou? Of je dochter?

In navolging van bovenstaande adviezen; hou het klein, met boze mails en cc’s aan directeuren zet je allerlei verstandhoudingen op scherp. Daarmee maak je veel dingen alleen maar moeilijker. Iedereen , ook leerkrachten, hebben weleens een momentje dat woorden verkeerd eruit komen, dat overkomt jou en mij ook. We zijn allemaal mens, leg de lat lager, voor dit soort mensen in je omgeving maar ook voor jezelf. De omgang met elkaar is geen ballet op een ingewikkelde en zorgvuldige choreografie, we strompelen allemaal en vallen geregeld over elkaar heen. Vandaag was het de docent met een faux-pas, morgen ben ik het en hee, misschien overmorgen jij

En wat was het antwoord?

"En toen zei de docent ‘ nou ik vroeg al aan uw kind of ze daar echt elke weekend naar toe moest en dat daar eigenlijk toch niks te doen is, dus wat moet ze daar nu?’"
Je kind was erbij, wat was haar antwoord? Misschien vindt je kind ook dat er inderdaad weinig te doen is? Ik vind die opmerking ook niet zo fraai tegenover een jong kind maar we hebben het nu over VO leeftijd.

"Dus feitelijk zegt de docent dat mijn dochter niks is, in een niksig gebied woont. Fijn beeld voor haar. Want ze is half mij en half hun vader."
In een wat afgelegen gebied wonen waar het blijkbaar in de ogen van de docent wat saai is voor een puber is verder geen oordeel over je dochter of over jou. Alleen over de woonomgeving. Het oordeel is, of eigenlijk de vraag, is er wel wat te doen voor pubers?

Je vat het erg persoonlijk op. Ik zou zelf alleen mailen als mijn kind serieus gekwetst zou zijn, maar niet voor mezelf. En dat zou ik ook eerst navragen bij mijn kind. En direct mailen met directeur klinkt wat overtrokken.

Jo

Jo

27-11-2018 om 07:27

@ Doenja

ik snap t niet

"ik zie dat u nog helemaal naar dorp xyz moet’ zei de docent."

En vervolgens geef je aan dat de school een kwartiertje fietsen bij jou verdaan is.

Mag aannemen dat er dan wel meer kinderen uit jouw dorp op die school zitten.

En als het van jouw verblijfplaats een rit van een uur is naar de woning van je ex, dan moet je kind dus vanaf zijn woning 45 minuten fietsen naar school. Of zelfs nog meer, als het uur waar jij het over hebt een autorit betreft.

Verder vind ik niet erg kies dat je de woonplaats van de docente op dit forum deelt.

Nee (school)

De school waar de kinderen op zitten, is een uur van moeders woonplaats vandaan. En ter verdediging van haar wonplaats voert moeder aan dat daar óók voorzieningen zijn: bakker, een (andere) school op een kwartiertje fietsen etc.
Tenminste, zo lees ik het.
Verder helemaal eens met Andrea (#7). Je lijkt jezelf helemaal op te fokken. Gezien wat er gebeurd is, waarschijnlijk volstrekt begrijpelijk. Maar daar heeft je kind niets aan. Wat vond je kind (dus niet je vriend) nou van die opmerking? Als het je kind niet gegriefd heeft, zou ik het laten rusten. Wat heb je te winnen met boze mails?

Knor

Knor

27-11-2018 om 08:09

Doenja

Wat heeft het voor zin om zo veel macht te geven aan en zoveel energie te steken in een zinnetje van de docente?
Ik heb het idee dat je jouw eigen woede, verdriet en angst over het contact met je kinderen nu uitleeft op de docente en de school, en je kunt je afvragen of je daar verder mee komt. Ook naar je dochter toe.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 08:24

onduidelijkheid

Even op Jo reageren; in die woonplaats wonen vast heel veel meer docenten. Want in haar eigen ogen is het blijkbaar een goede plek om te wonen.... Lijkt mij niet zo'n probleem. Maar wie zegt dat het die plaats is, kan ook Waalwijk zijn of Oosterhout, of Rosmalen. Plaatsen van die strekking dus. (kortom ik verzon wat om n beeld te geven)

Er was wat onduidelijkheid over woonplaats en afstand en in de gauwigheid schreef ik dat wat onduidelijk. Mijn dochter woont door de week in een stad bij haar vader en fietst tien minuten naar school. Ik woon bij mijn vriend en dat is een uur in de auto van de stad waar mijn dochter woont. Het dorp waar ik bij mijn vriend woont wordt negatief aangeduid alsof er niks is. Nou er is een goede school (scoort een 9) die heel veel leerlingen uit de hele regio aantrekt en die school is op een kwartier fietsen. Dat was wat onduidelijk. Ik zal uitleggen waarom dat belangrijk is.

Toen ik vijf jaar geleden in een huiselijk geweld situatie terrecht kwam doordat mijn toenmalige echtgenoot mij probeerde te wurgen, was er ook direct een dreiging van hem dat hij me op straat zou zetten. Hiermee zouden mijn kinderen ook geen plek meer hebben om te wonen bij mij. Daar is een rechtzaak over geweest en de paniek bij mijn kinderen en mij waren groot. Ik heb dat gemeld bij school, omdat er heel veel onrust was bij mijn kinderen. (help waar moeten we wonen!). In de hoop dat school ons zou steunen, werd het meer een houding van ' wij nemen geen positie in als het gaat om een echtscheiding'. Mijn inmiddels ex die mij uit huis probeerde te zetten en de rechtzaak had aangespannen vond deze situatie geweldig, want daarmee kon hij afdwingen dat de kinderen bij hem kwamen wonen. (kun je je voorstellen? Je probeert de moeder van je kinderen te wurgen, en als dat niet lukt en zij wil scheiden, dan zorg je dat zij de kinderen niet krijgt). Die rechtzaak won ik, maar direct kreeg ik te horen dat ik verplicht was mee te werken aan de verkoop van de voormalig echtelijke woning. Door de dreigementen van mijn ex (hij dreigde dagelijks met vanalles en ik was was terrecht bang dat hij me alsnog zou vermoorden), gaf ik veel geld in de hoop hem rustig te houden. Dat leverde schulden op bij de leveranciers van mijn bedrijf (ik liet hun rekeningen liggen). Ik kon geen woning kopen, maar ook geen woning huren omdat ik geen gunstige bedrijfscijfers kon overleggen. Ook kwam ik niet in aanmerking voor financiele hulp omdat de echtscheiding er nog niet door was (de rechtbank had vertraging) en de schulden door mijn bedrijf kwamen in hun ogen en ik had geen recht op bijstand. De gemeente gaf me inschijfformulieren voor de daklozenopvang in de stad. Ik was niet alleen mijn huis aan t verliezen maar ook mijn bedrijf waar ik voor de schulden wel een inkomen uit had. Inmiddels had ik mijn vriend leren kennen en omdat het huis verkocht werd door mijn ex (en ik verplicht was mee te tekenen voor een waardedaling in 7 jaar tijd van 130.000 euro)
Wat mij toen al verbaasde is de houding van school die langzaam omdraaide in een houding dat het beter was als de kinderen bij vader zouden wonen, want dan konden ze bij hun op school blijven. Dat werd nog verstrekt in de rechtzaak over de omgang waarbij mijn kinderen verklaringen aflegden waarin ze aangaven dat papa lief was en hij alleen kon helpen bij het huiswerk voor natuurkunde en scheikunde (vader heeft geen van beide vakken eindexamen in gedaan, ik ook niet). En de rechter vond dat als moeder ging verhuizen (huh? Ik moet akkoord geven voor de verkoop vd woning in een situatie dat ik even geen andere woning kan huren), daardoor de kinderen aan vader werden toegewezen. Mijn vriend bood aan dat ik bij hem kon gaan wonen en dat de kinderen ook van harte welkom waren om daar te komen wonen. Ja, een uur verderop, maar zijn bedrijf kan niet 1,2,3 verhuisd worden. (heeft hij met z'n broer, en is 220 hectare groot). Dat was ons plan helemaal niet om mijn kinderen uit hun vertrouwde omgeving te halen, we wilden nog enkele jaren blijven latten. Maar ik moest toch ergens wonen en op het boerenerf kon ik mijn bedrijf weer opbouwen.
Waar ik hoopte op steun van de school, kwam er telkens vanuit school de mededeling dat zij de kinderen liever niet zagen verhuizen. Want het was gewoon niks daar, er was niks en je kon niks. Een voormalige vriendin van mij zat in de ouderraad en heeft zich flink ingezet om een heel negatief beeld over mij neer te zetten, en zich zelfs voor te doen als vertrouwenspersoon van mijn kinderen en in die rol wijzigingen op school door te voeren waar alleen ouders het recht toe hebben (school heeft dit toegegeven). Daar zijn al pittige gesprekken over gevoerd door mij destijds. Geen van de personen die de uitspraken deden was er ooit geweest, het dorp waar ik met mijn vriend woon. Ik vroeg school om hulp bij eventuele tijdelijke woonruimte, of als iemand iets wist voor mij en mijn kinderen? Niks.
Ik werd gedwongen om mijn kinderen achter te laten toen het huis verkocht werd. Ik hoopte dat mijn kinderen als ze in t weekend bij mij waren (ik zie ze 4-6 dagen per maand, meer mag niet van vader), dat ze zouden zien dat het fijn wonen is in het dorp van mijn vriend. Dat vinden ze ook als ze hier zijn, ze hebben vriendschap gesloten met de kinderen van mijn vriend en zijn opgenomen in de vriendengroep. Elk weekend doen we leuke dingen hier. Maar een jaar na mijn verhuizing krijg ik geen berichten of uitnodigingen van school meer voor optredens en oudergesprekken. Als ik daarover bel word ik doorverbonden met de afdelingsleider. Het was logisch dat ik geen uitnodigingen meer kreeg want kwam dat niet omdat ik uit de ouderlijke macht was gezet? Ook hier heb ik een heel relaas over geschreven op OOL. (en ook over het huiselijk geweld en het op straat komen). Je snapt wel dat ik woest was. Ik was nooit uit de ouderlijke macht gezet, er is nooit aanleiding geweest omdat te doen, laat staan dat er een rechtzaak over is gevoerd.
Dit voorgaande heeft ervoor gezorgd dat ik (en mijn vriend), heel erg gevoelig zijn over waarde oordelen waar we wonen. Mijn dochter waait mee met de wind die er staat. Haar verhouding tot haar vader is er een van ' laat ik maar zeggen wat hij wil', omdat de woede anders niet te overzien is. Inmiddels staan mijn beide kinderen op de wachtlijst om hun trauma te verwerken dat ze hebben opgelopen bij het huiselijk geweld en de plotselinge reductie van omgang met hun moeder. Maar alle omstandigheden zorgden ervoor dat ik en mijn kinderen overal tussen de wal en het schip vielen. Mijn behandeling voor het Complex Post Traumatisch Stress Syndroom wat ik door de situatie heb opgelopen kan door wachtlijsten nog oplopen tot een jaar. In de tussentijd is er een verpleegkundige die me op de been houdt
Ik geloof achter elkaar dat de vakdocent van mijn dochter achteloos iets heeft gezegd dat in de huidige situatie onhandig was. Ik denk ook niet dat ze weet wat de achtergrond is. Of ik dat had moeten zeggen? Ik weet het niet. Bij school is het bekend. Welk verhaal er veteld wordt weet ik niet, met welk sausje overgoten weet ik ook niet. Dat vader zijn blabla klaar heeft om mij zwart te maken weet ik wel. En nee ik wil niet dat de kinderen hun vader niet meer zien. Ik heb ze altijd gestimuleerd om naar hem te gaan. Ondanks de gevaren. Maar ik wil wel dat ik de kinderen 50% van de tijd kan zien. Misschien zien jullie mijn eerste korte weergave in een ander daglicht. Inmiddels betaal ik mijn schulden af en tegen de tijd dat het allemaal opgelost is zijn mijn kinderen meerderjarig.....
Goed, ik wilde het kort houden zei ik in mijn eerste berichtje.

Flavia

Flavia

27-11-2018 om 08:38

Doenja

Dit is de kern: 'Ik denk ook niet dat ze weet wat de achtergrond is'

Dat weet die docent ook niet, en ik denk vele docenten niet meer. Jij wind je steeds verder op en die docent is de opmerking al lang en breed vergeten. Die spreekt die avond tientallen kinderen en onthoud echt niet precies wat ze allemaal zegt.

Ja, ik snap dat het in jouw triggers ligt en waarom maar je kunt zo'n opmerking ook pareren met een simpele opmerking: 'het is zoals het is' meer is niet nodig. Geen uitleg, geen toelichting gewoon de constatering dat het is zoals het is.
Meer kinderen van gescheiden ouders zullen zo'n verschil in omgeving hebben daar zijn jouw kinderen zeker niet uniek in.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 08:43

Knor

" Wat heeft het voor zin om zo veel macht te geven aan en zoveel energie te steken in een zinnetje van de docente?"

> Omdat het een vorm van discriminatie is; er zijn plekken die blijkbaar minder zijn dan waar jezelf woont. Discriminatie op afkomst. En door die verhalen wordt mijn kinderen verteld dat het bij hun moeder maar niks is.

"Ik heb het idee dat je jouw eigen woede, verdriet en angst over het contact met je kinderen nu uitleeft op de docente en de school, en je kunt je afvragen of je daar verder mee komt. Ook naar je dochter toe."

School heeft er actief aan meegewerkt om het contact met mijn kinderen te verminderen. Ze zijn er zelfs zonder bewijs klakkeloos vanui gegaan dat ik uit de ouderlijke macht ben gezet. Roddels van andere ouders hebben ze op school voor waarheid aangenomen. Ik weet inmiddels niet meer wat ik moet doen om te zorgen dat mijn kinderen niet van me afgenomen worden.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-11-2018 om 08:47

Precies wat Andrea zegt

Je maakt jezelf gek en je vriend doet er nog een schepje bovenop.
Bedenk dat het alleen maar jouw gedachten en interpretaties zijn. Niet alles wat je denkt is waar, en ik denk in jouw geval nog minder. Wat maak je het jezelf moeilijk.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-11-2018 om 08:51

Denk je dat echt?

Ik denk dat als mensen het hebben over mindere afkomst, ze het niet hebben over het platteland of boeren. Dat is wat jij ervan maakt. Hier in het Westen hebben we van boeren vooral het idee dat die erg rijk zijn, vooral in zand en stenen. En verder wat we kennen van Boer zoekt vrouw.
Ik denk dat jouw idee van wat mensen vinden van het boerenland komt door je ex die zei dat dat niets was. Maar jouw ex heeft ook de waarheid niet in pacht he, veel van wat hij zei is ook niet waar.

bicyclette

bicyclette

27-11-2018 om 08:59

Doenja

Doenja, het is een zinnetje geweest, dat blijkbaar in lijn is met alles wat er de afgelopen jaren al heeft gespeeld. Dat ene zinnetje triggert maakt jullie met terugwerkende kracht (opnieuw) woest. Best begrijpelijk gezien de historie, maar je hebt er zo ontzettend niets aan. Wat geweest is, is geweest, je kunt daar niets meer aan veranderen.

Volgens mij beschouw je alles en iedereen als vijand. Dat helpt je niet. Oefen jezelf in het ophalen van je schouders. In het van je laten afglijden. Laat niet meer toe dat een zinnetje (een wellicht niet zo handig zinnetje, maar mensen zeggen nou eenmaal wel eens niet zulke handige dingen) bij jou weer alle sluizen openzet.

Goed rapport

De wijk waarin ik ben opgegroeid, had de spotnaam van een kledingzaak met ‘aftandse’ kwaliteit kleding vanwege de vele gastarbeiders. Ik nodigde ook weinig klasgenoten uit.
Maar mijn cijfers waren beter dan de cijfers van sommige klasgenoten in ‘betere’ wijken. En na de vo ging ik verder studeren; Doenja, maak je niet druk om de onzin van een docent die zich eerder druk zou moeten maken om de leerlingen die het dit jaar mogelijk niet redden.
Je dochter gaat steady, geniet daarvan. Maak samen met haar een heerlijke appeltaart in je ‘schamele keukentje’ en smul ervan.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:07

vals

bycyclette: Dat is CPTSS. En dat is wat het met je doet als je een bijna door ervaring hebt en dat je kinderen, je huis, bedrijf en geld van je afgenomen wordt omdat je jezelf in veiligheid probeert te brengen. Ik zie iedereen als vijand, ja en dat is bewezen. Het is niet dat ik t zo zie, maar het is ook zo. Aldus mijn psychiater.
Moet ik t ook van me af laten glijden dat mijn kinderen van me afdrijven, van me afgenomen worden?
Phryne: t probleem is vooral dat iedereen mijn ex gelooft en mij niet. Dat is het probleem. En daardoor ben ik in deze situatie verzeild geraakt.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:13

mag niet Flanagan

"Je dochter gaat steady, geniet daarvan. Maak samen met haar een heerlijke appeltaart in je ‘schamele keukentje’ en smul ervan."

Ze mag van haar vader niet in mijn 'schamele' (hihi) keukentje iets bakken. Want hij is woest en boos hierover. Ze mag geen bakopleiding doen, want dat heeft ze van haar moeder. Dus kiest ze een profiel waardoor vader kan doen dat hij helpt en dat hij daardoor het recht heeft dat ze bij hem wonen. En daar probeer ik mijn kinderen mee te helpen. Dat school het nog een keer openkrabt met rare stigmatiserende opmerkingen vind ik erg dom.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-11-2018 om 09:18

Wachten

Ik denk dat je jezelf het best kunt inprenten dat het gros van de mensen geen baat heeft bij jou onderuit halen. Het is jammer dat je vriend er nog wat schepjes bovenop doet als je gedachten al zo met je aan de haal gaan. Heb je het daar ook over met degene waar je nu mee praat, in afwachting van?

Saar

Saar

27-11-2018 om 09:21

Je situatie is lastig

maar eerlijk Doenja, denk je nu zelf dat je je situatie nu echt verbetert op deze manier?

Daarbij maak je jezelf wel erg belangrijk. Voor die docent ben je wrs slechts 'een ouder'.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:26

vind ik niet

Phryne ik ben dolblij met iemand dichtbij me die me steunt. Mijn vriend weet van alle acties van school die erop gericht waren om mij buiten te sluiten en af te schrijven. Mijn vriend heeft ervoor gezorgd dat het hersteld werd. Dat jij het ziet dat hij er nog wat schepjes bovenop doet, dat zie ik juist totaal niet. Hij vind het belachelijk dat n school uitspraken doet over de woonplaats van een kind, of die daar nu een deel of helemaal woont. Dat doet er niet toe. Maakt niks uit over de prestaties van een leerling.
Ik bespreek dit met de verpleegkundige ja. Zij geeft me keer op keer aan dat ze niet snapt hoe ik nog overeind staat in de situatie waarin ik zit. Het is een wonder dat ik nog niet aan de drank, drugs of zelfverminking ben. Daar waarschuwt ze me ook telkens voor en krijg ik tips voor om daar uit te blijven. De verpleegkundige is erg blij met de positieve steun die ik van mijn vriend krijg en vind juist dat hij een rustig evenwichtig beeld heeft en zo ook handelt.
Ik snap je opmerking " Ik denk dat je jezelf het best kunt inprenten dat het gros van de mensen geen baat heeft bij jou onderuit halen." best wel. Zo zou het ook moeten zijn. Maar mijn ervaringen de afgelopen jaren is helaas het tegenovergestelde geweest. Ik heb net alleen nog maar verteld wat met deze situatie te maken heeft. Er is nog veel meer, maar dat laat ik nu achterwege.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-11-2018 om 09:26

Doenja

Het lastige met dit soort situaties, is dat je pas achteraf op gevatte antwoorden komt met 'had ik dat maar meteen bedacht!' erachteraan.

Je hád kunnen zeggen 'ik hoop dat je dit soort gedachten niet tegen mijn kinderen uitspreekt. Denk ervan wat je ervan wilt denken, maar het is niet aan jou om er iets over te zeggen.' Of iets in die stijl. Dat zou je alsnog kunnen doen, als dat jou een goed gevoel geeft. Kalm en beheerst, niet om ruzie te maken dus!

Ik denk dat het voor jou de kunst moet gaan worden om zelfverzekerd te reageren. Ook al bibber je van binnen. Je ex was erbij, dus weer een triomfje voor hem, dit moment. Laat zien dat je je de kaas niet meer van je brood laat eten. Misschien moet je er maar vanuit gaan dat elk gesprek een moment als dit kan hebben. Ik denk dat je sowieso al nergens meer van opkijkt, dus alles wat gezegd wordt 'kan er ook nog wel bij'. Niet echt, dat begrijp ik ook wel, maar laat je ex vooral geloven dat hij je niet verder de grond in kan duwen. De bodem is bereikt en van daaruit heb jij dus ook eigenlijk niets meer te verliezen. Ik weet dat je op andere gebieden best veel durf hebt, meer dan ik. Zo'n leraar kun je aan!

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:31

Saar

" Daarbij maak je jezelf wel erg belangrijk. Voor die docent ben je wrs slechts 'een ouder'."

Het is eerder andersom; t wordt eens tijd dat ik mezelf belangrijk maak; ik ben de moeder van mijn kinderen. Dat is blijkbaar niet belangrijk.....(want je hoeft gewoon niet bij je moeder te wonen, gewoon omdat t niet belangrijk is)

Doenja,

Wat jullie samen doen, is aan jullie.
Het is jouw dag, niet de zijne. En je dochter is geen klein kind meer.
Vermijden jullie ook de snackbar als hij tegen patat is? Laat ze zich dat aanpraten?
Haal even adem en lach erom.

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:37

stress

Flanagan, het zorgt voor grote stress bij mijn kinderen. En hoezeer ik ze ook probeer gerust te stellen, de oplossing van mijn kinderen is nog steeds dat ik doe wat vader wil, want anders hebben mijn kinderen een groot probleem. Snap je nu hoe moeilijk het is? Ik ben wel gevlucht maar mijn kinderen zitten nog steeds in dezelfde situatie en durven er niet uit te stappen. En daarmee zit ik er ook nog steeds in. Bang, stress, angst.....heel veel angst.

pfoe

dit is wel een gevalletje van een mug een mammoet maken. En dan doet je vriend er ook nog een schepje bovenop, door 'laaiend' te zijn. Zo niet helpend voor jou.

Ik snap dat je alles beziet vanuit wat er in het verleden gebeurd is, maar je maakt er nu iets van dat het helemaal niet is. Laat het van je afglijden!

bicyclette

bicyclette

27-11-2018 om 09:55

Doenja

"Dat is CPTSS. En dat is wat het met je doet als je een bijna door ervaring hebt en dat je kinderen, je huis, bedrijf en geld van je afgenomen wordt omdat je jezelf in veiligheid probeert te brengen."
Dat snap ik. Er is teveel gebeurd, waardoor je de wereld anders ziet.

"Ik zie iedereen als vijand, ja en dat is bewezen. Het is niet dat ik het zo zie, maar het is ook zo. Aldus mijn psychiater."
Je hebt volgens mij één echte vijand. En een aantal mensen die door hem zijn beïnvloed. De rest van de wereld is jouw vijand niet. De rest van de wereld is er helemaal niet bij gebaat om jou onderuit te halen. Ja, ze maken wel eens onhandige opmerkingen. Het zijn namelijk mensen...

Doenja

Doenja

27-11-2018 om 09:59

heb er nog een paar

Bicyclette; ik heb er nog wel een paar die me onderuit proberen te halen hoor, maar die noem ik hier niet. Ok eentje dan; mijn ex schoonmoeder die mijn medewerkers opstookte en probeerde het bedrijf van me af te pakken. ' Het wordt tijd dat je inziet dat je je bedrijf niet meer in de hand hebt, en dat je het eigendom aan mij moet overdragen'

Ongevoelig

Ik begrijp het denk ik wel een beetje. In mijn rottijd hebben ook veel mensen behoorlijk ongevoelige opmerkingen gemaakt in het kader dat ze echt dachten dat er iets aan mij niet deugde. En veel mensen denken ook dat het helpend is als ze je allerlei zorgelijk commentaar geven.
Mijn broer vroeg dit weekend nog of ik me er wel overheen kon zetten dat ook mijn broers en zusters tamelijk rot hebben gedaan in die tijd.
Maar gaandeweg ga je dat soort gedrag ook wel wat beter begrijpen hoewel het slecht gedrag blijft. En gelukkig lukt het me (na de EMDR therapie) ook echt een stuk makkelijker om het los te laten, te begrijpen en te vergeven.
Soms praten we er nog even over en dat helpt ook.
Ik had inderdaad soms ook helpers die het voor me opnamen. Daar ben ik ze nog altijd dankbaar voor.
Met mij ging het wat gezondheid aanging heel erg slecht. Met dochter ging het ook kantje boord en als de school afgelopen zou zijn gingen we bij mijn vader wonen.
Volgens de schoolagenda had ik de verhuisdatum geregeld.
Bleek op het laatste moment dat de school een fout had gemaakt. Er zouden nog 2 dagen in de week erop bijkomen.
Of ik dochter toch maar nog even kwam brengen.
Nou, dit soort loze dagen met veel sociaal gedoe waren toch al de doodsteek voor dochter. Mijn gezondheid was zo slecht dat ik tijdelijk bij een vriendin was met de kinderen.
Dat rustig uitelegd aan de directeur die me een partij begon te schelden! Ik denk dat hij zelf een schrobbering had gehad of zo want het was totaal buiten proportie.
Maar ja, tegen zo'n moeder die toch al gediskwalificeert was door de samenleving bij monde van de kinderbescherming, kun je je wel wat permitteren, die staat toch zwak en is al fout. Kan dit er ook nog wel even bij.
Gelukkig zat mijn vriendin in de MR en heeft de directeur wel even beleefd de oren gewassen.
Opstekers en mensen die je nog verder de goot intrappen. In zo''n situatie leer je de mensheid wel kennen!
Maar je leert ook de engelen kennen. Het was voor dochter groep 8 en ze ging op kamp. Een buurvrouw ging spontaan fijn met haar winkelen voor een nieuwe bikini en zwemtas en wat leuke kleding. Heel fijn want zelf kon ik niet voor of achteruit zo ziek was ik. En maar doorgaan met alles op je tandvlees.
Dus het is zeker een extreme ervaring. Maar ook extreem goed hier en daar.
Ik ben mijn engelen dan ook nog zeker zeer dankbaar. Ook op het speciaal onderwijs die mij geholpen hebben om toch door te zetten met mijn kinderen.
Maar heftig is het en je stikt soms bijna in je woede.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.