Relaties Relaties

Relaties

Doorgaan of stoppen

Hallo iedereen,
Ik ben nieuw hier.....maar ik zit met een gigantisch dilemma.
Misschien is het antwoord voor heel veel overduidelijk, maar ik wil heel graag jullie mening.
7.5 jaar geleden ben ik bij mijn huidige vriend gekomen, wij kennen elkaar al langer, maar door relaties aan beide kanten zijn we nooit eerder bij elkaar gekomen.
Ik was helemaal hotel de hotel tot over m'n oren in de zevende hemel...eindelijk was ik bij die jongen die ik al zolang leuk vond.
Ik woonde in die tijd op mezelf hij woonde tijdelijk bij zijn moeder ivm een gesneuvelde relatie. Als ik terug kijk had ik er misschien nooit aan moeten beginnen.
Hij had nl werk zoals hij zei....alleen hij hoefde nooit te werken hahaha ja echt....hij had een rijbewijs....zoals hij zei....maar oh nee dat was ook niet zo. Toen ik in die periode die gigantische roze bril ophad vond ik het wel "schattig" want hij probeerde natuurlijk indruk op mij te maken (uhuh).
Laat ik een heel lang verhaal proberen kort te maken....ik heb hem overal mee geholpen, uit de schulden, een rijbewijs, een stabiel leven.... en als bezegeling op onze liefde voor elkaar is 5 jaar geleden onze prachtige zoon geboren.
Maar nu....heeft meneer nog steeds geen werk (wel korte baantjes gehad), doet er ook geen moeite voor om werk te vinden, ik ben degene die voor hem solliciteert, ik regel de financiën want daat kan hij ook niet mee omgaan, de grootste zorg voor onze zoon heb ik, hij doet het huishouden alleen als ik er niet ben en hij dus moet. En laat ik al helemaal niet beginnen over onze intieme relatie. Ik heb in die 7.5 jaar al meerdere malen gesprekken met hem gehad over hoe ik in de relatie sta, hoe ik me voel, wat ik nodig heb enz enz....vorige maand voor de laatste keer trouwens hetzelfde gesprek gevoerd.....het gaat 2 a 3 weken goed en daarna vervalt meneer weer in zijn oude patronen. Mijn emmer is vol, eigenlijk al overstroomd en ik ben dr eigenlijk wel klaar mee...maaaaaar we hebben een zoon, een zoon die heel veel naar mij trekt, maar de laatste tijd war last heeft van angst waarbij hij zich veiliger voelt bij papa (die is groot en sterk), dus dat snap ik wel. Ik vind het zoooooo vreselijk als ik eraan denk hem uit deze gezins situatie te trekken. Maar ik ben niet gelukkig, ik voel me niet gewaardeerd en het ergste vind ik dat het overkomt alsof mijn partner er totaal niet wakker van ligt, alsof het hem niet boeit. Ik denk ook dat hij het niet eens doorheeft......en als ik zou zeggen dat ik er punt achter wil zetten hij serieus kan reageren met "hoezo? Wat heb ik gedaan dan?"
Wat is hierin nu een wijze keuze.....doorgaan en vechten, of realistisch zijn en inzien dat dit is wie hij is en waarschijnlijk niet gaat veranderen. Ik weet het echt niet meer....en helemaal nu we voor de mooiste dagen van het jaar staan.....ik wil heel graag jullie mening.
Groetjes
Diawessie

Miss

Miss

07-12-2018 om 11:38

Liegt hij nog steeds?

Over kleine en grote "dingen "?

Controleert hij jou?
Wat spookt hij de gehele dag uit als jij bent werken?
Vertrouw je hem?

Even om een beeld te krijgen.

Diawessie

Diawessie

07-12-2018 om 12:10 Topicstarter

Beeld

Ik betrap hem nog wel eens op een "leugentje", en vaak dat mijn gevoel gewoon zegt dat tie niet eerlijk is, vooral over dingen waarvan hij weet dat ik daar fel op reageer. Of ie vreemdgaat, dat denk ik niet om heel eerlijk te zijn.
Als ik aan het werken ben....geen idee doet tie niet zoveel....onze zoon van en naar school brengen....stofzuigen en dat is het wel....gisteren kwam ik thuis zat tie te gamen....denk dat het veel bankhangen is en op de telefoon.
Ik denk dat hij mij wel controleert....hij was gisteren nl op whats app "online"....hij vertelde me zelf dat hij aan het kijken was of ik ook online was geweest. We hebben verder geen app contact gehad. Maar controleren doet tie ook in de zin van, dat tie mij totaal niet vrij laat....als ik een keer naar mijn ouders wil alleen...dat vind tie raar en wordt tie geïrriteerd van. Wil ik een meiden avond met mijn bestie...snapt tie niet waarom...zit tie de hele avond alleen, vind tie niks aan enz enz...nooit eens van oh leuk...veel plezier....altijd moeilijk doen.....

Miss

Miss

07-12-2018 om 16:22

Wat

Je kunt doen vanaf april ontrouw deel 4 lezen. Onder mijn naam...
En sinds kort is er deel 5 geopend door mij.

Misschien herken je dan veel...

Mijn man werkt dan wel maar heeft mij 15 jaar lang " gebruikt "

En twijfel ook heel erg vaak of ik nog door wil.
Honderd procent zeker dat het een vecht scheiding word..

Naja de rest kun je inlezen mits je wilt.
Enige tip die ik je kan geven, is leren loslaten. Voor jezelf zorgen, heel veel ene oor in en andere oor uit.
Mijn man was ook altijd erg lief voor mij. Tot ik achter zijn dubbel leven kwam. Had hij alle tijd van de wereld voor game, vreemdgaan, verslaafd daarin. En ik maar hard werken en zorgen.

Sterkte.

Miss

Miss

07-12-2018 om 16:27

Toevoeging

Laatste post verder ontrouw deel 5 staat bijna exact die controle drang die mijn man nu uit.

Kilometers checken, etc etc.

Zijn gedrag op mijn projecteren.

Veel sterkte. Hoor het graag van je mits je gaat lezen...

Diawessie

Diawessie

07-12-2018 om 18:54 Topicstarter

In de war

Bedankt voor je reactie....ik zal het zeker gaan lezen.
Ik ben nu vooral heel erg in de war....wat wil ik, hou ik nog wel van hem, wil ik blijven en waarschijnlijk zo blijven leven al is het alleen maar om onze zoon een gezin te geven...of stap ik op, kies ik voor mezelf, en om zo mijn oude ik weer terug te vinden. Denk dat dat voor onze zoon ook wel prettig is...want loop nu op wieldoppen. Qua dagelijkse dingen veranderd er voor mij iet veel...ik doe nu ook alles al, zijn wereld gaat instorten en denk dat tie me niet zomaar laat gaan...
Bedankt voor je steun....ik ga je verhaal zeker lezen!

Miss

Miss

07-12-2018 om 19:35

Vandaag

Graag gedaan. Die keuze kunnen wij niet voor je maken. Dat zal de tijd uitwijzen...
Erg moeilijk. Ik heb het zelfde " probleem," maar voor nu neemt blijven de overhand. Dit omdat ik nog vecht als een leeuwin om een gezin te blijven. Maar is het wel zo goed voor kind? Die zelfde vraag stel ik mij dagelijks.

Heb je fijn werk? Een goede vriendin waar je mee kunt praten?
Zorg dat je zelf de regie over je eigen leven houdt. ( of terug krijgt) los van blijven of gaan. Bewaar je kracht voor jezelf.

Stop de sleutel van je eigen geluk nooit in de broekzak van een ander. ( dat is mijn nieuwe mantra)

Kaaskopje

Kaaskopje

08-12-2018 om 01:40

Even in de ijskast zetten

Ik zou het dilemma even een maand in de ijskast zetten. Het is nu niet de maand om over scheiden te beginnen in jullie geval. Er is geen hoge nood om bij hem weg te komen vanwege een onveilige situatie. Geef jezelf ook even pauze van dat dilemma en maak er het beste van de komende weken.

Maar ondertussen... ik snap je probleem wel. Wat me bij een verhaal als van jou wel opvalt, is dat je vriend zich eigenlijk gedraagt, zoals vrouwen dat héél lang gedaan hebben. De man werkte, de centen kwamen binnen, vanaf het moment dat overal een snoertje en een stekker aan zat hielden vrouwen steeds meer tijd over en vulden die tijd met zaken als lezen, winkelen, bij elkaar op de koffie gaan. Tegenwoordig worden de rollen weleens omgedraaid en dat bevalt dan in 9 van de 10 gevallen totaal niet. Hoe jullie met elkaar leven lijkt wel heel erg op een jaren '60 huwelijk alleen het omgekeerde. Er zullen best veel mannen geweest zijn die na werktijd ook de boekhouding (huishoudboekje controleren en zo) moesten doen. Ja, want het vrouwtje snapte dat toch allemaal niet. Jij hebt je vriend kennelijk dusdanig gepamperd dat hij zich ook als hulpeloos 'vrouwtje' is gaan of blijven gedragen. Wat zou hij zonder jou moeten? Jullie relatie begon al zo, toen leek dat niet erg, het voelde niet verkeerd, maar inmiddels irriteert het je mateloos. Er is een monster gecreëerd en nu zit je met de gebakken peren met dat monster. Dat moet stoppen en daar zul je 2 januari het gesprek over moeten aangaan.

Ik denk dat je voor je aan scheiden gaat denken, eerst de verantwoordelijkheden weer moet leggen daar waar ze horen te liggen. Jij schrijft géén sollicitatiebrieven, ben je helemaal mal!, je kunt ze wel even op ernstige taalfouten controleren. Brieven die hij niet zelf geschreven heeft kun je zien als een leugentje om bestwil. De brief laat een beeld zien van iets wat hij niet is. Waarschijnlijk te mooi voor wat hij zelf zou doen. Laat hij maar naar een sollicitatietraining gaan. Zolang hij thuis is, kan hij meer doen. Maar zoals de meeste thuisvrouwen meestal ook vinden, is het wel sympathiek als het werk in de vrije uren wat verdeeld kan worden. Dat voelt gewoon prettig voor degene die thuis zit.

Wat het gamen betreft: waarom is het erg dat hij dat zoveel doet? Dat is zijn manier om zijn tijd mee te vullen, dát is niet erg. Dat hij de situatie wel prettig vindt zo, lekker gamen, niks doen, mini-beetje het huishouden doen, dat is wel 'erg', jij vindt dat erg en daar gaat het om. Het benadrukt dat jij moet werken, maar dat hij zijn tijd verdoet. Ik zou op 2 januari met een paar eisen komen, verwachtingen klinkt beter: Je (vriend dus) doet méér in huis, je gaat zélf bij uitzendbureaus langs voor werk. Je moet zelf leren om een sollicitatiebrief te schrijven, dus vraag bij het UWV naar mogelijkheden. De banen liggen weer voor het oprapen, zoals het lijkt, dus je kunt waarschijnlijk heel snel ergens aan de bak. Ik geef je een maand om dit in orde te maken, merk ik dat je nog steeds niets doet, dan denk ik erover om uit elkaar te gaan, want ik trek dit niet langer.

Dat hij op whatsapp 'online' staat, vind ik zelf niet erg raar. Ik heb het ook vaak open staan op de computer, zodat ik meteen zie of iemand iets stuurt. Ik zit ook thuis, ik werk niet en ik zit vaak en graag op de computer.

Diawessie

Diawessie

08-12-2018 om 10:36 Topicstarter

Kaaskopje

Ik kan me absoluut vinden in jou verhaal, en voor het grootste gedeelte heb je ook gelijk ABSOLUUT.
Alleen....ik ben al zeker 5 jaar bezig dit voor elkaar te krijgen....iedere keer als het me teveel wordt hebben we weer een "gesprek", meer een preek van mijn kant en hij die gewoon tv blijft kijken af en toe ja en amen zegt en that's it.
Ik heb hem zovaak al gevraagd en gezehd dat ik meer nodig heb dan dit....dat ik graag wil dat hij ook zijn verantwoordelijkheden neemt niet alleen om werk te vinden, maar ook in de opvoeding van onze zoon, de huishouding, de financiën enz, maar zoals ik al zei....dat gaat 2 a 3 weken heel goed en dan heel langzaam aan vervalt het weer in het oude.....totdat er weer een "gesprek" komt. Ik ben het zat iedere keer weer in herhaling te moeten vallen. Ik voel me meer zijn moeder dan zijn vrouw. En ja dat heb ik ook zelf gekweekt dat weet ik, maar als je gemiddeld 3x per jaar zo'n gesprek hebt waarbij je de laatste keer al hebt aangegeven dit nier meer lang vol te kunnen houden, en dat als er niks veranderd onze relatie het niet gaat redden.....moet ik dan nu alsnog weer het "gesprek" aangaan....hem weer een kans geven....dat is dus waar ik tegen aan loop.....wat als hij gewoon nooit veranderd....het niet zegt , maar gewoon zoiets heeft van ik vind het wel best zo

Kaaskopje

Kaaskopje

08-12-2018 om 11:29

Oké

Ik speel even advocaat van de duivel: je hebt dus al meerdere malen een ultimatum gesteld en hij kon er al meerdere malen toch mee wegkomen. Dat is dus iedere keer voor herhaling vatbaar.

Ik begrijp vrij redelijk wat je bedoelt, ik begrijp ook dat dit gebeurt. Het wordt nu dus tijd om je serieus af te vragen of je jezelf aan een soort sadomasochisme blootstelt. Ik bedoel daarmee, dat het ergens ook wel fijn is om je in je beklag te kunnen wentelen, maar dat je eigenlijk nog heel veel van je vriend houdt en je daarom niet bij hem weg wilt. Dat is de meest 'gezellige' optie. De iets minder gezellige optie is dat je angstig bent voor een scheiding. Ook al doet hij weinig, hij doet wel wat en als je alleen bent valt dat toch weg. Geen 'gratis' oppas meer als jij werkt, geen gezelligheid meer in de avonduren. Een derde optie kan ook nog zijn dat je het zielig voor hém vindt. Jij komt er wel overheen, maar hij gaat volledig de mist in als jij niets meer voor hem regelt. Kortom, je beklagen en nooit iets doen, kan op een gegeven moment meer (sorry) sm-trekjes gaan lijken.. En dan dus niet letterlijk, zonder seks erbij te betrekken dus.

Probeer na te gaan, waarom je dit al vijf jaar van jullie zéven jaar (dit is totaal niet in verhouding!) zo blijft doen. Na een relatie van 20 jaar staat dit uitstelsysteem meer in verhouding, snap je wat ik bedoel?

Effezo

Effezo

08-12-2018 om 12:37

Alimentatie

Vervelende situatie. Het lijkt wel of hij het prima vindt zo. Ik ben het met kaaskopje eens meestal is dit andersom, vrouw die thuis blijft , man die werkt. Ik weet niet of jullie getrouwd zijn , maar als jij werkt en hij niet moet je waarschijnlijk partneralimentatie aan hem betalen als jullie uit elkaar gaan.

Diawessie

Diawessie

08-12-2018 om 13:40 Topicstarter

Herhaling

Ik ben natuurlijk al een poos bezig met gigantische tegenstrijdige gevoelens..... en ben ontzettend aan het denken, piekeren en relativeren. als ik terug kijk op mijn vorige relaties...is wat steeds weer terug komt...mijn drang om mensen te helpen.....de reddende engel te zijn, en daar bevind ik me eigenlijk nu gewoon weer in....is dat dan van mijn kant uit dr behoefte geweest om me nodig te voelen....echt belangrijk te zijn voor iemand....maar waarom.dan voel ik me des te verder de relatie komt helemaal niet zo....maar juist gebruikt en niet gewaardeerd......zucht, ik ben niet iemand die in zelfmedelijden zwelgt en dat doe ik nu ook niet...want laten we eerlijk zijn ik heb dit zelf gekweekt.....en ook alleen ik kan dit tot een halt roepen. Natuurlijk hou ik nog van hem....maar ik vraag me wel steeds vaker af wat voor houden van dit dan is? En ja als ik denk aan zonder hem verder te moeten vind ik dat erg.....maar eigenlijk alleen maar voor onze zoon.....ik wil hem zo graag het gezins leven geven die ik zelf ook heb gehad, met een papa en mama. Wat doe ik hem hiermee aan....daar gaat mijn meeste schuld gevoelens naar uit. Dat mijn vriend in de shit komt is een feit....daar durf ik mijn handen voor in het vuur te steken....als hij zo blijft leven en deze instelling blijft houden....heeft hij waarschijnlijk zo weer een nieuw slachtoffer die zich voor hem opoffert. Laat ik het Gewoon heel eerlijk zeggen.....als onze zoon er niet was.....was ik al weg geweest. Vreselijk om dit te zeggen....maar zo is het wel.

Diawessie

Diawessie

08-12-2018 om 13:44 Topicstarter

Kaaskopje

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld....waarom idd van de 7 jaar 5 jaar zo te leven....waarom????
Liefde? Ja, maar ook hopen dat hij veranderd....hopen dat hij zoveel van me houd dat tie veranderen wil en gaat.....het goede in hem willen en blijven zien....en niet willem toegeven dat deze relatie WEER niet is wat ik zo op gehoopt had.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

08-12-2018 om 15:38

Diawessie

Wachten tot hij verandert? Ik vrees het ergste... Dat gaat niet gebeuren.

@Emma

@Emma

08-12-2018 om 15:53

Reddende engel

De reddende engel spelen gaat jullie relatie niet helpen. Hij zit zo niet in elkaar. Hij doet zijn best, maar het gaat niet lukken te veranderen, omdat hij het voor zichzelf niet wil, en via jou al helemaal niet. Hij probeert het wel, om jullie relatie te redden, volgens jouw systeem, maar niet voor zichzelf dus.
Vervolgens betrek je jullie kind hierin door te zeggen dat hij het dan maar voor hem moet doen, zodat het kind een fijne jeugd heeft. Zoon gaat jullie relatie ook niet veranderen. Je zoon gaat zich hooguit schuldig voelen (onbewust) omdat jij verwacht dat je relatie door hem zal worden gered.
Verdiep je eens in de drama-driehoek. Je moet er echt voor jezelf achter zien te komen waar die drang vandaan komt om steeds maar weer de reddende engel te willen zijn. Het is bij jou een steeds terugkerend patroon. Zorg dat je weet waar dat begonnen is en wat jij nodig hebt om ervanaf te komen. Neem jezelf serieus: het gaat niet vanzelf over en het is ook niet perse iets wat "er nou eenmaal bij hoort".

Diawessie

Diawessie

08-12-2018 om 17:37 Topicstarter

Feedback

Wat een ontzettende fijne feedback allemaal....ik zal me er eens goed in gaan verdiepen...want idd het moet ergens weg komen.
Er is een stemmetje in mij die al een tijdje zegt dat het aflopende zaak is....maar er aan toegeven is een heel ander verhaal....voor mezelf opkomen is ook niet mijn sterkste kant haha.
Maar dat tie gaat veranderen....ik ben dr ook bang voor...hij vind het wel prima zo!

eerst aan jezelf werken

Heel herkenbaar allemaal Diawessie. Ik raad je aan om éérst aan jezelf te gaan werken voordat je de scheiding inzet. Je zit nu in de modus dat híj niet voldoet, dat gaat niet over door scheiden. Je neemt je problemen gewoon mee en dan worden ze extra frustrerend, ben je gescheiden, doet 'ie nóg geen drol en zit je nog steeds in dezelfde rol van degene die alles moet regelen en zijn gedrag moet 'ondergaan'. Als je meer bij jezelf komt, je eigen waarde inziet, ophoud met redden, dan heeft dat ook invloed op je relatie. En in ieder geval, als dán gaat scheiden doe je het zonder schuldgevoel en ben je veel sterker om dat te dragen. Ik ben zo dom geweest om 30 jaar te blijven en pas ná mijn scheiding inzicht in mijn eigen patronen te hebben gekregen waardoor ik het nu twee jaar later nog steeds heel moeilijk vind allemaal. Eerst je eigen gedrag en patronen doorkrijgen, echt hoor!
.

FieneR

FieneR

12-12-2018 om 15:49

Niet meteen de uiterste consequentie misschien?

Ik denk dat er misschien nog wel meer mogelijk is dan meteen een scheiding in gang zetten. Het is wel zaak om echt door te dringen tot je man (vriend?). Ik zou in dit geval voor jezelf even heel goed op een rijtje zetten wát je precies niet bevalt en wat je allemaal echt anders zou willen. Misschien is het een idee om het eerst voor jezelf eens op papier te zetten. Als je dat duidelijk hebt, kun je het misschien in een brief aan hem verwoorden. Maak een afspraak met hem voor een concreet tijdstip waarop jullie bv. even samen kunnen gaan wandelen en maak hem vooraf duidelijk dat je echt iets serieus te bespreken hebt. Probeer hem duidelijk te maken dat het echt vijf voor twaalf is en wát hij concreet moet doen. Overhandig hem de brief waarin je je 'eisen' nog eens op een rijtje hebt gezet.
Hebben jullie ooit samen relatietherapie overwogen? Ook dat kan nog wel een belangrijke stap zijn voor je daadwerkelijk een scheiding in gaat.
Uit je verhaal wordt in elk geval wel duidelijk dat jij veel te veel degene bent die in jullie relatie de kar trekt. Dat jij voor hem solliciteert is bv absurd. Hij moet echt de touwtjes van zijn eigen leven zelf in handen gaan nemen. Als hem dat alleen niet lukt, prima, maar dan moet hij daar hulp bij in roepen. Dat is niet aan jou. Jij hebt zo te horen al meer dan je deel op je bordje liggen.

Looser

Waarschijnlijk minder ‘fijne’ feedback, maar de term ‘looser’ lijkt me uitgevonden voor types zoals jouw vriend ...

juf Ank

juf Ank

30-12-2018 om 10:36

nee William

Deze meneer zit gewoon op een of andere manier vast in zijn ontwikkeling en er is een patroon gegroeid die dat ook nog heel erg bevestigd en geen aanleiding geeft tot verandering en ontwikkeling.
Je bijdrage is niet echt echt helpend met dat oordelende vingertje van je. Jij doet het zeker veel beter?

Diawessie (hoe kom je op zo'n naam) ik zit te denken aan een soort actie naar hem toe zoals je luie pubers op een bepaald moment aan kan pakken als ze zich niet aan afspraken houden. Zoals niet zijn was wassen, niet zijn voorkeuren meenemen met de boodschappen en dat soort dingen. Erg sfeerbevorderend is het niet maar het kan een wakkerschuddertje zijn?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.