Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Miss

Miss

09-12-2018 om 17:09

Ja Mari en de rest waarom?

Blijf ik nog. En dat is precies wat ik gezegd heb vanmiddag. Dat ik er mee wil stoppen. Dat ik het niet meer voel. Dat het op is. Dat ik me te verraden voel. Dat ik niet meer verder wil.

Ik geen centimeter verder kom, wat geen millimeter.

Senna, het brengt mij ook niets, maar het is een bonkend gevoel als ik in bed lig. De bodyscan gedaan heb bijv Mari en ik mijn onderbuik voel bonzen uit mijn lijf dat veel niet klopt. Bijv een vrouwelijke collega onder archief? Weg gemoffeld in Whatsapp. Waarom zou je dat doen?
Het gesprek gaat dan nergens over. Maar de openheid is weer ver te zoeken.

( ik heb niets gezegd over dat bericht, hij bleef maar zeggen dat geen 1 collega wist van zijn uitschieters, terwijl dit dus weer gelogen is) ( vandaag, nu net)

Maar man ligt weeeeer smekend van verdriet voor me en ging weeeeeeer niet weg. IK zal dus zelf op moeten stappen. En dan komt de vraag Waarom ben ik nog hier?
Nergens voor. Het is op. Maar hij blijft maar drammen. Dit is een geval van koffers pakken en niet meer terug keren. En zo ver ben ik niet.
Man gaat met geen mogelijkheid weg, flanagan.

De training is de officiële bij een psycholoog met 10 " lotgenoten " we hebben nu de kennismaking gehad. Vertel je later de rest.

Ik kom later terug, ga nu naar de sauna. Ontspannen want ben stuk.

Miss

Miss

10-12-2018 om 08:04

Mindfulness

Goedemorgen,

Wat een vreselijk weekend. Ik ben hier maar kort van stof geweest. Omdat ik weer zo boos was.
Ik probeer even de rust terug te krijgen en dan op nieuw te praten met hem en de ontdekking van zijn bericht te vertellen. Dit wkd wilde ik het voor mezelf houden maar ik heb het gevoel dat dit de druppel is op het grote geheel.

Ik kan het gewoon niet meer opbrengen, te vechten. Alles gaat nu langs me af. Mijn belangstelling in hem in ecgt gedaald. En ik vraag me af wat dit nog is wat wij samen hebben.

Mari, zoals je zegt. De meditatie houdt mij op de been. Doe die geregeld. En het helpt mij alles op een rijtje te houden. De rust in mezelf te bewaren. Maar ik merk door de mindfulness dat er veel lost komt. Omdat dit niet is wat ik ben, met een leugen leven. Doen alsof het nog ooit goed komt lijkt nu ver van mijn bed.
Flanagan, de training is juist goed. Het is een onderbouwde training van het radboudziekenhuis waar ze mee werkt. Op internet kun je er best veel over vinden. Het gaat vooral over het hier en nu leven. Maar ik ga steeds terug. Omdat mijn onderbuik hem niet vertrouwd.

Ik kreeg gister weer massaal goude bergen, naja wat ik zei het moment van het bericht vertellen zat er niet in omdat zoon onverwacht eerder thuis kwam. Ik weet niet waarom ik zo over het gesprek val. Ik word echt lekker uitgelachen. Met aanduidingen als haha.
Hij gaat niet weg. Hij blijft maar beweren dat het " goed komt"
Dit is echt een tweede "natuur" " systeem" geprogrammeerd zou je haast zeggen.

Ik voel me zo genept. Zo bedrogen...
Diep in mijn hart geef ik de moed gewoon echt op, om bij elkaar te blijven. Maar ja daar zit miss weer. Nog steeds op de bank...

Miss

Miss

10-12-2018 om 08:07

Foutje

" Ik weet niet waarom ik zo over het gesprek val."

Moet zijn : Ik weet waarom ik zo over het gesprek val.

JJ

JJ

10-12-2018 om 08:47

Miss

Doe jezelf een lol en staak het gevecht. Zelfs al zou hij al zijn gouden bergen waarmaken, het is duidelijk dat jij allang van de trein afgestapt had moeten zijn.

Lees het advies wat je mij zelf geeft en reflecteer het eens op je eigen situatie.
Waar er bij mij in huis, want ze woont er nog de hele 'warme decembermaand' samen als gezin, nog een bepaalde rust heerst, wederzijds respect en liefde heerst, zo goed als het gaat, lees ik bij jou nog steeds enorm veel frustratie, machteloosheid, onbegrip en vraag je je steeds harder af waarom je er nog bent.

Mijn vrouw verliet me voor veel minder. En nee, dat is geen graadmeter voor wie dan ook. Het is natuurlijk jouw keuze. Maar ik voel niet dat jij hier ooit gelukkig van gaat worden, het verleden je sowieso niet met rust gaat laten. Hij is nog steeds niet transparant, open en eerlijk afgaande op jouw verhaal.

Je bent gelijk opgegaan met mij in dit draadje Miss. Lees mijn verhaal en dat van jou terug.
Mijn verhaal in 2018 was enorm positief, met uiteindelijk een vervelende afloop waar ik nu nog middenin zit. Jouw verhaal heeft geen stijgende lijn, en toch blijf je trekken en trekken om het schip weer op koers te krijgen. Ik vroeg me een half jaar geleden al af waarom en nu helemaal.

Ik snap dat het lastig is als iemand smekend voor je ligt, je kinderen hebt. De kinderen verdelen is iets dat je niet wilt. (gisteravond besproken hier... au!)

Maar zo wil jij toch niet oud met hém worden lieve Miss?
Wil je blijven omdat je hém zo enorm fijn vindt als aanvulling op je leven of om het vertrouwde, de kinderen, de financiën, het verleden?

Uiteindelijk brengt het rust.

Nijntje

Nijntje

10-12-2018 om 09:22

Miss

https://www.relatieacademie.com/moeilijke-relatie-stoppen/

Misschien geeft dit inzicht miss. Ik lees al een tijdje mee. Mijn man heeft mij ook bedrogen vanuit een seksverslaving. Maar ik zie bij mijn man wel reflectie op zijn gedrag. Ik heb met mijn man nog een hele weg te gaan maar voel wel dat we stapjes maken. Bij jou lijkt het alsof alleen jij aan het werk bent. Ik vind het zo ontzettend jammer voor je dat hij maar niet naar zijn eigen gedrag wil kijken. Je lijkt zelf wel hele mooie stappen te maken en beter te staan voor wat jij belangrijk vindt. Maar het loslaten van iemand waar je van houdt en waar je het ook heel leuk mee kan hebben (of hebt gehad) en die de vader van je kinderen is, dat is echt niet eenvoudig.

Miss,

Ik heb op de website gekeken. De doelgroepen zijn voor mensen die zelf te maken hebben met iets. Jij valt in de groep partners.
Maar als je er baat bij heb, ga je door want je leert er sowieso van. Wat je ervan leert, kan je meenemen in de tijd die voor je ligt, onbekend hoe die er uit gaat zien.

Alleen heb je nu een kennismaking gehad; de echte training moet nog komen. Maak anders eerst die training af; het maakt dat je beslagen het ijs op gaat. Het geeft je body. En dat doe je voor jezelf: niet uit gutfeeling maar om scherp te blijven en niet van slag te raken door onaangename verrassingen, zodat je gaat voor wat voor jou bepalend is.

PS Die collega waarmee hij eerst zo smalend over je deed, had eens moeten weten hoe hij nu aan je voeten ligt te smeken. Dat weet zij niet. Maar dat weet jij wel. Langzaam krijg je die upperhand. Langzaam gaat je man voelen hoe hij je wel degelijk kan verliezen. Heb je geduld om die verandering mee te maken?

Anders wordt het tijd om je je in ieder geval in te schrijven bij een woningbouwvereniging.

Ik ook

Ik ook

10-12-2018 om 12:26

Heb het eerder aangegeven

Miss wat een narigheid. Weet helaas zo goed hoe het voelt.
Blijven zoeken naar meer ellende helpt je niet. Vraag je man alles maar dan ook alles wat er nog is te verwijderen. Hij neemt een nieuw e-mailadres, een nieuw telefoonnummer. En ik zou eisen dat er therapie komt voor hem en voor jullie. Je mag voorwaarden stellen, daar moet je dan wel consequenties aanhangen en deze nakomen.

Dit is geen leven maar overleven en je verdient zoveel beter. Mijn man kwam pas in actie toen ik weg was. Toen kon hij pas voelen wat hij had aangericht en daar uiteindelijk naar gaan handelen.

Er is altijd een weg maar je kan niet alleen het pad bewandelen.

Mari

Mari

10-12-2018 om 13:54

Miss

Ja dat huilen en smeken is toch eigenlijk alleen maar ' brandjes blussen' ? Want als hij echt er voor zou gaan zou hij het vuur uit zijn sloffen lopen naar therapeuten en de SLAA (AA voor seksverslaafden). Mijn ex deed dat wel en zelfs toen hebben we het niet gered. Maar dit zijn toch krokodillentranen? Hij is nog steeds aan het liegen of althans niet waarachtig.
Wat 'ik ook' zegt: man kwam pas in actie toen ik weg was. Je man denkt nu dat het zijn tijd wel uitduurt. Hij kan je aan het lijntje houden door te zeggen 'ja het komt wel goed' maar we weten inmiddels dat de confrontatie (met zichzelf) vermijdend gedrag van de cluster b persoonlijkheid is. Misschien heel begrijpelijk vanuit zijn wereld, want je krijgt niet zomaar emotionele regulatie problemen, maar jij bent degene die de rekening er voor op pakt, voor die vermijding.
Hij teert op jouw geduld en goede wil maar het is halen en volgens mij weinig brengen naar jou toe.
Baseer je handelingen op zijn gedrag en niet op zijn woorden. En weet je, je kan het aan, het allen doen. Want je hebt geen idee wat een energie er vrijkomt als je de ballast van een onwillige, jou bedriegende partner achter je laat.

Pennestreek

Pennestreek

10-12-2018 om 14:13

Eens met Mari

Ik ben het met Mari eens, ik zie nog steeds alleen maar inspanningen van jouw kant, en heel weinig van zijn kant. Zelfs op pad met jullie zoon is hem teveel... Als dat nu al niet lukt, hoe moet het dan straks als jullie zoon gaat puberen en zich tegen zijn vader afzet? Heb je een beeld van hoe jouw man en zijn vader met elkaar omgingen in die tijd? En, belangrijker, wil je dat je zoon zijn vader als voorbeeld heeft, zoals je man zijn vader (en moeder!) als voorbeeld had?
Ik weet dat je een stuk minder meegaand bent en minder accepteert dan je schoonmoeder, maar uiteindelijk komt je man er nog steeds mee weg. Met zijn gelieg en bedrog, en nu met niet naar zichzelf willen/kunnen kijken of aan zichzelf werken. Wil je dat voorbeeld aan je zoon geven? Dat hij zo met een/zijn vrouw om kan gaan, dat hij niet met zichzelf aan de slag hoeft?

Steek je energie in het opbouwen van je eigen leven, zonder je man. Je doet het nu ook zo goed als alleen. Dat is het probleem niet.

Ik denk dat je inderdaad veel energie over gaat houden als je die niet meer in je man stopt. En wie weet wat er gaat gebeuren als je inderdaad vertrekt. Zie de man van Ik ook. En er zijn meer vormen van relaties mogelijk. Je hoeft niet per se met elkaar samen te wonen. Maar dat is van later zorg.

Ik ook

Ik ook

10-12-2018 om 19:37

Vraag aan man van ik ook

Heb mijn man nog eens gevraagd waarom hij handelde na de bom tot ik weggging zoals hij gedaan heeft. Het blijven liegen, draaien, beloven. Ondanks dat direct alle contacten verbroken zijn en hij direct in stand trouw ging. Hij handelde uit 2 angsten. Aan de ene kant de angst dat als ik alles zou weten ik af zou haken en de angst om bij zijn gevoel te komen en daarnaar te moeten gaan leven. Te moeten dealen met de demonen uit het verleden.

Nu hij dat gedaan heeft zijn de gevolgen groot, maar heeft het in zijn leven uiteindelijk alleen maar goede dingen gebracht. Heb ik nu eindelijk die leuke man die ik al dacht te hebben.

Na ruim een jaar zijn we weer samen gaan wonen. Het blijft een pijnlijke plek. Soms een kuil waar ik even in val. Maar er is weer vertrouwen naar de toekomst. Wat voor mij werkt is dat de pijn er mag zijn. Dat ik dan steun en liefde krijg zo vaak als nodig is.

Miss

Miss

11-12-2018 om 08:47

Gevecht gestaakt

Ik heb het gevecht gestaakt, ik heb ook gezegd dat het me allemaal niets meer uit maakt op dit moment. Bij elkaar, zonder elkaar.

Ik kan het op het moment gewoon niet meer, mijn batterij is op.

Ik wil zo graag door dat ik mij kapot geknokt heb, en meneer idd maar blijft blussen. Ik me volledig op mezelf richt en dan pats komt er weer een trigger. Waardoor het voelt als of ik terug in mei en zoals af gelopen jaar. Het punt om voor eens en altijd te breken.

@ ik ook ontzettend lief dat je hem dat vroeg. Ik ga vanavond in gesprek met man. En zal dit eens voorleggen.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik de afgelopen drie maanden na het stoppen bij de kliniek niet meer op hem gericht was. Ik gaf er gewoon niets meer om. En dan zie ik nu hoe ongezond het is. Wat is dat voor huwelijk?
Wat geef ik mijn zoon mee? Precies de vragen van pennestreek. Stel ik hem. En mezelf.

Ik heb de wil het achter me te laten, maar ik weer niet meer of ik het nog wel kan.
Op deze tour.....

Dankjewel voor jullie feedback. Dit is juist precies wat ik nodig heb. Om helder te blijven. In alles wat er gebeurd en dat ik weet dat ik niet " gek" ben.
Maar het voelt alsof het genoeg geweest is. Ik hoop dat hij het snel doet, zoals ik dat ook benoem tegen hem.
Dan is het voorbij. Maar waarom daar op wachten, en weer door die afgrijselijke pijn gaan.
Dat vraag ik me af...

Miss

Miss

11-12-2018 om 08:52

Ik heb de wil het achter me te laten, maar ik weer niet meer of ik het nog wel kan.

Moet zijn :
Ik heb de wil het achter me te laten, maar ik weet niet meer of ik het nog wel kan.

Hij is de gene die moet knokken. Ik doe het niet meer. Wat voel ik me verdrietig.

Miss

Miss

11-12-2018 om 09:47

Ik zie nu in

Dat ik helemaal niet hoef te wachten op een volgende keer.
Het is al genoeg geweest. En dat is het punt wat ik bereikt heb.
Hem langs me neer leg. Letterlijk.

Maar als ik terug kijk was ik de warmte in het gezin en niet hij. In het begin toen ik hier kwam wilde ik terug naar de oude situatie. Dan krijg je het besef dat dat nooit meer word zoals toen.
En ik weet nu dat die bom voor 200 procent binnen is geslagen bij me.
Maar wat wil ik dan nog wel? De training, de zelfgerichtheid, het is onnatuurlijk voor mij. Het is iets wat ik nog nooit van mijn leven gedaan heb ( buiten de af gelopen 3 mnd om)
Het is of wit of zwart. En ik weet dat het bij hem ligt.

Ik vraag mezelf werkelijk af, houdt ik mezelf voor de gek. Dit leven te blijven leven.
Het lijkt zo ingewikkeld maar het is gemakkelijk.
Stoppen met me zelf voor de gek te houden. Want dit zal eindeloos door gaan.
Ik communiceerde ook niet meer met hem. Maar dat wil ik wel echt oppakken want dit is gewoon geen doen !!!!

Ik haat die misselijke truzen. Intense haat. Het mede kapot maken van mijn huwelijk.

Pennestreek

Pennestreek

11-12-2018 om 10:38

Lieve Miss

Je hebt zo hard gevochten, maar je man kwam maar niet in actie. En dat gaat hij denk ik ook niet uit zichzelf doen. Heel misschien als jij inderdaad de scheiding inzet, dat dat toch het zetje is dat hij nodig heeft om de stap te kunnen zetten om met zichzelf aan de slag te gaan. Maar ik ben bang dat hij het gewoon niet kan/durft. Zichzelf in de ogen kijken. En ik denk dat dat wel noodzakelijk is voor jullie om samen verder te kunnen.

Wat bedoel je met 'ik hoop dat hij het snel doet'? Dat je verwacht dat hij de scheiding in gaat zetten? Dan hou je jezelf ook daar voor de gek lieverd. Dat gaat hij niet doen, hij wil jou helemaal niet kwijt.
Als ik jou was zou ik even rust pakken deze maand, je training oppakken (ook al voelt dat onnatuurlijk, het is heel goed als je wat meer leert op jezelf te focussen, je zal het nog nodig hebben) en verder zo goed en kwaad als het gaat te genieten met de feestdagen. En in januari ga je de scheiding in gang zetten. Je hebt intussen genoeg meegelezen op het forum om te weten hoe het ongeveer gaat. Je zoekt alvast een echtscheidingsconvenant op en vult dat in, dat laat je je man ook doen. Dan heb je al een basis. Hetzelfde geldt voor het ouderschapsplan. Je schrijft je in bij de woningbouwvereniging (dat zou ik nu al doen trouwens...) en je gaat jullie financiën ontvlechten. Maak een overzicht van je inkomsten en uitgaven. Kijk of je misschien meer moet gaan werken om genoeg te verdienen. Nou ja, tegen die tijd denken we wel weer met je mee.

Heel veel sterkte meissie. Wat ontzettend naar dat het knokken je niet heeft gebracht wat je zo had gehoopt...

Pennestreek

Pennestreek

11-12-2018 om 10:42

Oh, nog even

In veel andere gevallen zou ik het eens zijn met je opmerking over de truzen. Maar niet in jullie geval. Het gaat om (verslavings)problematiek bij je man. Als er geen truus in de buurt was geweest had het een andere vorm aangenomen, maar dat had de situatie niet veranderd. Niet wezenlijk. Dus laat die haat los. Haat is zo'n negatieve emotie. Dat beïnvloedt je, daar voel je je zelf naar door. Dat gaat je niet helpen. Denk ik. Zou mij niet helpen. Maar misschien kun je dan makkelijker de krachtreserves aanboren die je nog nodig gaat hebben. Maar kijk goed wat die emotie voor/met je doet.

Miss

Miss

11-12-2018 om 13:46

Pennestreek

Hartelijk dank.

Dat is wat ik ga doen. Vanavond gaan we samen eten.

Het zit nu echt bij mij. En dat begint bij man door te dringen. De vechtlust die weg is.
Vanavond gaan we met een schriftje beginnen en daar alles in op te schrijven. Van A tot Z.
Wat ik wil, wat ik voel. Etc.

Zodat er inzicht komt, zonder al definitief weg te gaan met hebben en houden. Maar als twee volwassen mensen die zonder ruzie te maken met elkaar om de tafel gaan.

( oh en met het doen, bedoelde ik het vreemdgaan oppakken, dit was de afspraak bij mezelf. Nog 1x maal en dan stop ik. Maar daar hoef ik niet meer op te wachten)
Ik ben benieuwd... ik hoop dat we eruit komen. Maar ik bereid me weer voor.
Het is wat Mari ook als " ervaring heeft " het is mindfuck met iemand met emotionele regulatie stoornis....

Dankjewel.

Mari

Mari

11-12-2018 om 14:20

Miss

"Maar als ik terug kijk was ik de warmte in het gezin en niet hij." Natuurlijk, daarom wil hij je behouden en als je even dreigt weg te gaan voelt hij ineens aan welke genade hij is overgeleverd en kan hij wel bij zijn gevoel komen en gaat hij huilen en alles.

Maar de volgende dag? Als jij weer bereid bent in schriftjes te schrijven en te hopen dat jullie eruit komen zodat je weer voor hem veilig gesteld lijkt? Gaat hij dan naar een therapeut of naar de SLAA?

Wees niet te vroeg blij met een dooie mus Miss. Iemand met ERS kan heel makkelijk 'iets geven' zodat de ander blij en hoopvol is maar achteraf blijk je toch vaak in dezelfde patronen te stappen.

Ik gun jullie alle goeds alleen ik herken wel de patronen. Sta op je punt: hij moet aan de bak, werken aan zichzelf, diep er voor gaan.

Pennestreek

Pennestreek

11-12-2018 om 15:17

Wat is het doel van dat schriftje?

Dat is mij niet duidelijk. Ga je daar in schrijven hoe je de scheiding wil regelen? Of wat je nu voelt? Wat hij voelt?
Als je erin wil zetten hoe je de scheiding ziet en wilt regelen zou ik er geen gevoel in zetten. Gevoel is niet voor tijdens een scheiding (ont-zet-tend lastig en moeilijk, maar wel noodzakelijk). Een scheiding hou je zakelijk. Dan heb je de minste kans op ontsporen, want dat gebeurt meestal onder invloed van emoties.

Maar zoals ik al schreef, helpt het je denk ik meer om op internet een voorbeeld van een echtscheidingsconvenant en een ouderschapsplan op te zoeken. Dan weet je waar je allemaal aan moet denken. Ook vind je dan vanzelf mogelijke oplossingen of verdelingen.

Onze mediator hanteerde de methode: 'verdeel' eerst de kinderen. Als je nog op (redelijk) goede voet met elkaar staat heb je de beste kans om op een goede verdeling uit te komen. Daarna maak je het steeds een stapje moeilijker, tot je bij de hete hangijzers bent. Bij ons was dat het geld dat in het bedrijf van man zit. Maar anderen vinden het juist het prettigst om het hoofdstuk kinderen als laatste te doen. Dat is aan jullie.

Succes!

Nijntje

Nijntje

11-12-2018 om 18:51

Truzen

Pennestreek je schrijft :in veel andere gevallen zou ik het eens zijn met je opmerking over de truzen. Maar niet in jullie geval. Het gaat om (verslavings)problematiek bij je man.

Ik voel ook haat tegen de truzen van mijn man. Voor mij heeft de verslaving daar niet echt invloed op. De laatste truus van mijn man wist dat hij gelukkig met mij was maar toch doorgaan, heel veel pushen. En mij zwart maken. En ook nu nog probeert ze nog een ingang los te peuteren in het contract met mijn man. Ik ben ook heel boos op mijn man natuurlijk maar ook op haar.

Ik ook

Ik ook

11-12-2018 om 20:12

Op dit punt

Ben ik afgehaakt. Ik was in de luxe dat ik financieel geheel onafhankelijk ben en binnen een week een huurhuis had geregeld. We waren al een samengesteld gezin. Voor de kids gebleven. Maar ik kon niet meer.

Kies voor jezelf en je kind. Een goed moment om knopen door te hakken is er nooit. Schijnheilige feestdagen leveren ook niets dan stress, of je moet dat kunnen parkeren. Na de pijn komt de opluchting, ruimte in jezelf. Ik heb mezelf een jaar gegeven. Een jaar waarin ik niets moest, geen beslissingen hoefde te nemen. Gewoon het leven met mijn kinderen met de dag nam. Daardoor kwam echt iedereen in mijn huis op adem. Kijken we terug op een hele mooie periode met elkaar. Hoe verdrietig de omstandigheden ook waren.
Mijn man daarintegen kwam in wat hij noemt de hel. Boze, teleurgestelde kinderen. Zijn grote angst werd werkelijkheid, ik was weg. En de enige manier om dat eventueel op te lossen was dealen met zichzelf. Ik geloof echt dat mensen met problemen, eventueel een verslaving, een noodzaak moeten hebben om te gaan bewegen. Zolang jij blijft zijn er voor je mans gevoel geen consequenties. Dit was in ieder geval hier aan de hand.

Wat betreft Truzen, zolang ze jou niet kennen, geen onderdeel van jouw leven uitmaakte, verwijt ze dan niets. Ze hebben je niets beloofd. Vind het anders worden als ze je kennen, over de vloer kwamen.

Miss

Miss

12-12-2018 om 06:57

Voor nu

Ga ik hem los laten. En me alleen nog op mezelf richten en zoon.

Het schriftje was voor gevoelens op te schrijven pennestreek, maar er is niet meer over gesproken of op terug gekomen. Had er nog eens heeel goed over nagedacht na jullie posts, en zag er het " nut" ook niet van in.

Het kwartje is bij hem echt gevallen dat ik er echt mee wil stoppen.
Mede door jullie posts. En daar heb ik me aan vast gehouden.
Bedankt.

We zullen nu zien, of man in beweging gaat komen...

Het is welletjes geweest het gelieg en gedraai.

Ik ook

Ik ook

12-12-2018 om 10:07

Miss

Even een kritische noot. Wat is er na gisteren veranderd ten op zichte van de afgelopen drie maanden? Je richtte je al op jezelf. Je wil er echt mee stoppen. Wat betekent dat? Hoe ziet dat er uit? Hoe ga je jezelf beschermen en jullie zoon?

Pennestreek

Pennestreek

12-12-2018 om 10:12

Ja maar Miss

Wat bedoel je nu concreet met hem los laten, en je alleen nog richten op jezelf en je zoon? Wel bij hem blijven maar hem soort van negeren? Dat doe je nu toch ook al zo'n beetje? Wat verandert er dan waardoor hij in beweging zou moeten komen?
Net als Ik ook denk ik dat je man pas gaat bewegen (als hij dat al doet) als jij echt weg bent. Als je blijft, verandert er in feite niets voor hem. Ook niet als je je verder niet met hem bemoeit.
En wat bedoel je dat bij hem het muntje is gevallen door onze posts? Heb je hem die laten lezen?

Je weet, ik ben de laatste die iemand aan zal raden te scheiden, maar in jouw geval zie ik zo ontzettend weinig beweging bij je man, dat gun ik je niet. Je verdient een man die echt zijn best wil doen om je te houden. En ik kan me ook nog redelijk in hem verplaatsen, ik snap dat het voor hem moeilijk en pijnlijk is om naar zichzelf te kijken, maar hij moet het wel doen. Voor jou, voor jullie zoon, maar uiteindelijk vooral voor zichzelf. Ook hem gun ik dat hij gaat zien dat hij er beter van zal worden. In dit stadium denk ik dat jouw aanwezigheid er ook aan bijdraagt dat hij niet in beweging komt. Het hoeft (nog) niet, er is geen echte noodzaak. Misschien is het ook voor hem juist goed als jij weggaat.

Ik begrijp de reactie van Ik ook, waarom wachten en die feestdagen nog doorworstelen. Ja, dat kan ook een insteek zijn. Als jouw energie om te vechten op is, is het op. Maar ik bedoelde te zeggen dat je nu gewoon kunt doen waar jij je het beste bij voelt. Houd geen rekening met hem, zelfs niet met je zoon. Doe waar jij nu het meeste behoefte aan hebt. Ik kreeg energie van stappen zetten, dingen regelen. Maar dat hoeft voor jou niet te gelden. Dat bedoelde ik met mijn advies om nog even diep adem te halen en wat kracht te verzamelen voor je in de actiestand gaat.

Sterkte weer.

Miss

Miss

12-12-2018 om 11:04

Ik bedoel

Met loslaten dat hij de komende maanden ergens anders gaat wonen en zijn.

En of hij therapie aan gaat is aan hem. Dat mag hij zelf beslissen.

Ik red me in alle opzichten, ben zo enorm gegroeit, maar het maakt me enorm verdrietig deze stap door de duwen. Maar zoals jullie ook zeggen anders blijven wij hier in rond draaien en dat zal doorbroken moeten worden. Alleen is het jammer dat ik me nu de boeman voel.

Zo voel ik me echt, alsof ik nu de gene ben die het kapot maakt. Maar dat is precies wat Mari steeds bedoeld. De cirkel van de" co-pendency relatie "

Ik zit er aan te denken flanagan om met mijn psycholoog te gaan bespreken een andere soort coaching te gaan doen, naast de mindfulness. Meer iets voor mijn eigenwaarde. Want die is weer zwaar gekeldert.

Het ging zo goed, maar het bericht heeft alles getriggerd. Het lijkt eindeloos te duren en dat bedoelde ik. Ik wil dit niet meer.
Ga die adem nu pakken pennestreek en de adviezen die ik JJ steeds gaf terug lezen.

En dit is zeker niet een definitieve scheiding vanuit mijn kant. Maar ik zal vanaf nu de regie weer terug pakken over mijzelf en zoon zoals ik al deed.
Alleen ben ik nu zo terug bij af dat ik al dagen down ben.
Misschien is dat niet echt zo, maar zo voel ik me! Alsof de uitkomst al net bekent is.

Ik ook

Ik ook

12-12-2018 om 12:55

Geen boeman

Je bent niet de boeman. Je man heeft een probleem, weigert hulp en dat beïnvloed jouw keuzes. Tuurlijk wil je niet scheiden, een gezin met een vader en moeder voor je zoon. Jouw man heeft dat op het spel gezet niet jij!

Wellicht is even geen therapie voor jou ook een optie. Therapie kost ook energie. Energie die je nu wellicht in andere zaken moet stoppen. En jij hebt geen psychisch probleem. Wel een gebroken hart. Tijd, tijd, nog meer tijd is daarop het antwoord.

Gaat je man daadwerkelijk ergens anders wonen? Onderneemt hij actie daarvoor? Zo niet heb je een plan B?

FieneR

FieneR

12-12-2018 om 15:37

Miss, zó herkenbaar

Ik was een paar dagen in het buitenland voor werk, maar jemig wat een heftig verhaal toch weer. En zo ontzettend herkenbaar.
Ik snap je wanhoop totaal. En je overtuiging dat het nu echt voorbij is...en toch ook je hoop dat dat niet hoeft omdat je man nu heel misschien toch eindelijk in beweging komt...
Het is niet de fijnste periode voor ingrijpende beslissingen. Ik hoop ontzettend voor je dat het niet nodig gaat zijn en dat je man in beweging komt. Zo zuur dat dat pas altijd gebeurt als het water écht helemaal tot aan zijn lippen staat.

Eens met Ik ook

Geen training ernaast. Maar je gaat het al bespreken met je therapeut.

Maak tijd om meer te slapen zodat je hoofd niet tolt van alle onduidelijkheid.

Mari

Mari

12-12-2018 om 17:06

Miss

Miss wat heb je veel op je bordje meis. Een raad die ik met mijn ervaring met ERS wil geven: koppel jouw stappen los van wat hij gaat doen in eerste instantie. Sowieso werkt het niet als jij dingen doet teneinde hem zo ver te krijgen. Maar wat ook is: je moet zaken heel veel tijd geven om te kijken of zijn acties op de lange termijn houdbaar zijn. Jij bent de grond van zijn bestaan, zijn voeding, letterlijk, vermoed ik. Het rotte is alleen dat hij dat steeds pas beseft als jij dreigt er mee te kappen.
Op andere momenten beseft hij dat waarschijnlijk niet eens en gaat zijn vluchtige geest weer op zoek naar nog meer voeding of verdoving om zijn confrontatie met zichzelf uit de weg te gaan. Dat is vaak een dynamiek die al heel vroeg ontstaan is, ook in jullie relatie.
Ik heb dus de boodschap: doe niks om bij hem iets gedaan te krijgen maar omdat jij dat nodig vindt voor jezelf. Je zit nog zo in de modus "als ik nou dit doe gaat het misschien wel werken" Maar daar moet je het niet om doen, dat is al weer bijna voeding voor hem. Hij moet op zijn eigen benen gaan staan. En gaat hij wel dingen doen, observeer, wacht af, bekijk het opnieuw hoe dingen verlopen, of hij niet in oude patronen terugvalt. Want ERS mensen zijn veelal impulsief en externaliseren: zij willen voeding van de buitenwereld. De kans dat hij alleen maar dingen doet om jou als de grond van bestaan terug te krijgen is groot. Maar dat is niet de goede motivatie: het werkt pas als hij ziet dat hij zelf een probleem heeft en dat wil aangaan.

Natuurlijk is dit vanuit mijn beleving, volg vooral je eigen gevoel. heel veel sterkte! Ik blijf je volgen.

Miss

Miss

12-12-2018 om 19:19

Hoi alle

Precies zoals Mari het beschrijft. Op het ziekelijke af.

Bijv het schriftje was zijn idee gisteren. Hij is er niet meer op terug gekomen.
Hij was alleen maar bezig verbaal in hoe krijg ik mijn vrouw terug in de vorige status van een jaar geleden. Loze woorden.

Hij is hier de gene die wat " moet "

Hij is weet me perfect te " bespelen " alleen is dat dus nu echt mislukt. Want gaat niet meer. Ik ben er zo ziek van. Naja val in herhaling. De post van Mari is juist. En ik zie nu ook in waarom ik dit 16 jaar vol heb gehouden, ik volgde altijd precies zijn koers.

Moet ik " bang zijn voor hem Mari?"
Hij is nooit agressief. Mega mega mega lief. Aanhankelijk. Etc. Maar hoe zeggen ze dat stille wateren hebben diepe gronden?

Ik ook en FieneR thnx voor jullie bericht. We zullen afwachten wat man gaat doen. Nul komma nul zicht op voor nu. En dat is prima. Even laten voor nu.

Miss

Miss

12-12-2018 om 19:29

Oh en mari

Ik dwing hem idd nergens meer toe. Die fase is echt volledig gepasseerd. Ik kan voor nu alleen mijn eigen stappen volgen. Maar zal je post nog geregeld terug lezen.

Weet je of er groepen zijn of mensen die soort gelijke partners hebben om mee in contact te komen?
Merk dat omgeving. " gezonde mensen dus " hier geen bal van snappen. Ik begrijp het zelf nog maar amper en dat leg ik ook naast me neer, maar ik moet gewoon wakker geschud blijven van mezelf. De valkuil komt gewoon weer. Die is nu weg. Maar zo werkt het bij mij.

Ik had hier serieus nog nooit van gehoord. En zie nu met drie ogen de drang bij hem. De controle. De focus op mij. En ik heb dat nooit zo gezien.
Bijzonder. En ongelofelijk.

Jou uitleg is duidelijk.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.