Relaties Relaties

Relaties

Lexi

Lexi

17-12-2018 om 21:54

Breuk met ouders vanwege partner

Hallo allemaal. Ik kan wel wat goed advies gebruiken van de ouders hier.

Ik ben 21 en heb al bijna 4 jaar een relatie. Maar vanaf het begin waren mijn ouders het er niet mee eens omdat ze hem om het makkelijk te zeggen een loser vinden. Omdat ik toen der tijd nog 17 was hebben ze geprobeerd om de relatie kapot te maken. Ze dwongen het af dat ik het maar met hem uitmaakte. Ik wilde dat natuurlijk niet en beldd huilend mijn vriend op. Die naar mijn ouders toe kwam om met hun te praten. Mijn vader flipte op een bepaald moment uit, trok aggresief zijn shirt uit en jaagde mijn vriend de deur uit. Ik kreeg later een smsje van mijn vriend dat mijn ouders "kapot konden vallen" en dat hij bij me bleef zolang IK dat wilde. Mijn vader controleerde regelmatig mijn telefoon en zag dat bericht. Alleen hij zag het als een letterlijke bedreiging. En heeft hem toen bedreigd. En dat is bijna 1 tot 2 jaar door gegaan.

Ik heb heel lang de relatie tussen mij en mijn vriend geheim gehouden en gelogen tegen mijn ouders. Maar toen ik 18 was kwamen ze erweer achter dat we nogsteeds samen waren. En toen moest ik kiezen. Of thuis wonen en 24/7 gecontroleerd worden. Of het huis uit. Ik ben toen bij mijn vriend gaan wonen. Nu woon ik dan even tijdelijk op mezelf vanwege financiele redenen en dat zijn studio te klein was voor ons samen. Tot een van ons een huis heeft en dan willen we weer samen wonen.

Een paar maanden geleden zijn we even uit elkaar gegaan omdat ik me even op mezelf wilde richtten omdat ik teveel dingen niet op orde had. We zijn ook weer vlug terug bij ellaar gekomen omdat we teveel van elkaar houden. Dat heb ik weer verzwegen voor mijn ouders omdat ik bang was voor hun reactie. Ik was bang dat mijn vader ons weer zou gaan bedreigen. Nu zijn ze er weer achter gekomen. Alleen nu hebben mijn ouders mij verstoten. Ze willen niks meer met me te maken hebben zolang ik nog bij hem ben.

Ik ben een beetje radeloos. Ergens heb ik er vrede mee dat er geen contact meer zal zijn. Maar het zijn toch mijn ouders. Ik heb vaak door de jaren heen geprobeerd om met ze te praten. Maar ze willen er niks van horen. Ik moet maar bloed boven water zetten. Terwijl mijn vader zijn eigen ouders aan de kant heeft gezet.

Ik ben er vandaag nog geweest om wat spullen te halen. Mijn vader keek me niet eens aan. Toen ik boven was hoorde ik hem zeggen tegen mijn moeder dat hij me in mijn gezicht wilde slaan. Maar het deed me meer pijn toen ik naar de hond keek toen ik de deur uitliep. Dat ik de hond nooit meer zou zien door hun keuze. Ik hou zoveel van haar. En mijn ouders pakken haar hiermee ook van me af. Ik keek in haar ogen en die baksteen in mijn maag viel hard wetende dat dit het einde is.

Wat moet ik nu doen?

Sorry voor het lange verhaal. Maar ik hoop dat jullie zo de situatie een beetje begrijpen.

Jo Hanna

Jo Hanna

18-12-2018 om 01:16

Erg pijnlijk

Wat verdrietig Lexi, dat de situatie zo hoog oploopt dat je je gedwongen voelt het contact met je ouders te verbreken. Ik lees in jouw bericht niets wat rechtvaardigt dat je ouders je voor die keus stellen. Wel begrijp ik eruit dat je vriend en jij het samen niet altijd gemakkelijk hebben maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat er dingen zijn gebeurd die zodanig grensoverschrijdend zijn dat je ouders zich genoodzaakt voelen een grens te trekken.

Zit het probleem vooral bij je vader? Zo lijkt het uit je verhaal. Hij heeft het contact met zijn eigen ouders verbroken en verbreekt nu het contact met jou. Het is mogelijk dat hij naar de werkelijkheid en naar andere mensen kijkt op een bijzondere manier, dat jij het op zijn manier moet doen, zijn visie moet delen, en dat hij anders boos wordt? Als dat het geval is, zit je in een lastige situatie want dan is het moeilijk om je eigen leven te leiden zonder hem boos te maken.

Heb je ook nog broers of zussen? Hoe is je relatie met je moeder?

Het is nu voor een buitenstaander moeilijk te beoordelen of de situatie vraagt om toegeeflijkheid van jou of juist om standvastigheid. In ieder geval wil ik je laten weten dat ik je verhaal heb gelezen en dat ik het erg verdrietig voor je vind dat je in deze situatie zit. Hou je taai en zorg goed voor jezelf!

Groet,
Jo Hanna

Fransien

Fransien

18-12-2018 om 09:06

Zorg goed voor jezelf

Zorg allereerst goed voor jezelf, zorg dus dat je een goed dak boven je hoofd hebt, voldoende te eten hebt en dat je een goede opleiding doet.
Als ik dit zo hoor dan hoef je van je ouders geen steun te verwachten bij je opleiding en dat betekent dat je het zelf moet doen. Maar een goede opleiding geeft later meer kans op een goede baan en een goed inkomen.
Wat er ook gebeurd, of het nou goed gaat met je vriend of dat dat op een gegeven moment stuk loopt, je moet voor jezelf kunnen zorgen.

Ga je nog naar school of studeer je al?

Paddington

Paddington

18-12-2018 om 09:20

Wat een vervelend verhaal

Wat Fransien ook al zegt: jij moet goed voor jezelf zorgen. Zorg dus dat je een opleiding krijgt, zodat je niet afhankelijk bent van wie dan ook.
Wat is de reden dat jouw ouders je vriend als loser zien? Is dat echt onzin, of zit er een kern van waarheid in? Als het laatste het geval is, dan kan je vriend er wellicht een verandering in brengen door te laten zien dat hij geen loser is, maar juist heel goed in staat om jou een fijn leven te geven.

Verder ben je nog best heel erg jong. Heb je hulp gezocht voor je situatie? Wellicht bij een jongeren maatschappelijk werker. Het is vaak erg fijn om met iemand over een situatie te praten die over het algemeen ook heel goed en praktisch advies geeft.

Daarnaast zou je in ieder geval kunnen zorgen dat jij wel van je laat horen. Misschien kun je contact houden met je moeder, zodat zij weet dat het goed gaat met jou.

Misschien kun je kijken naar een leer/werktraject zodat je wel meteen geld gaat verdienen om voor jezelf te zorgen.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-12-2018 om 09:48

Wat triest

Dit komt me zo bekend voor! Niet van mezelf, maar van een zus. Gelukkig ook niet de directe bedreigingen, maar wel de onverzoenlijke houding van vader en het wegsturen van een kind. Het doet me nog steeds veel, merk ik.

Ik zou zeer nadrukkelijk aangeven dat jouw deur altijd open blijft staan voor contact. Leg het bij hen neer, zij zijn aan zet om het weer goed te maken, het is niet jouw schuld! Blijf ook van jouw kant je goede wil tonen, door met feestelijke dagen een kaart te sturen. Geen whatsapp, of iets dergelijks. Een echte kaart. Je kunt dan niet direct zien wat ze daarmee doen. Dat is beter voor jouw gemoedsrust.

Wat het geld betreft, begrijp ik dat je vriend financiële problemen heeft? Het is wel mogelijk om met schulden van één partner samen te gaan wonen, dan moet vastgelegd worden wat de situatie op dat moment is. Woon je eenmaal samen en ontstaan er nieuwe schulden, dan ben jij daar ook aansprakelijk voor. Het kan dus beter zijn om de schulden eerst op orde te krijgen en dan pas samen te gaan wonen. Het is sowieso een goed idee om voor het samenwonen te kijken waardoor deze schulden zijn ontstaan en of jij je daar wel 'veilig' bij voelt. Financiële problemen waar je maar niet uitkomt, zijn hoe dan ook vervelend, maar ook geen goede basis om jullie leven samen opnieuw mee te beginnen.

Ik haal niet uit je verhaal dat jij geen goede opleiding hebt gedaan. Heb jij werk?

Ik ben wel benieuwd waarom je ouders vinden dat je vriend een loser is. Durf je dat te vertellen?

Lexi

Lexi

18-12-2018 om 14:41

Bedankt

Iedereen bedankt voor het advies.
Nee ik volg geen opleiding ik werk zelf fulltime. En ben mijn eigen financiele problemen aan het oplossen (met wat moeite).
Ik heb het vannacht heel moeilijk gehad. Dat zal nog wel ff duren.
Ze vinden hem een loser omdat hij een wajong uitkering heeft en zijn school nooit heeft afgemaakt. Maar een opleiding of werk maakt niet de persoon wie je bent. Ik hou van hem om wie hij is. Niet om wat hij doet en heeft.
Wat heb je aan iemand die alles heeft als diegene je niet dat ene gevoel geeft wat alles speciaal maakt?

mirreke

mirreke

18-12-2018 om 18:31

Vinden je ouders (meervoud) hem een loser?

Of is het alleen je vader die dat vindt, en sluit je moeder zich bij hem aan? Is je vader erg dominant in huis? Hij lijkt me ook wat agressief. Je noemt dat hij agressief naar je vriend heeft gedaan, maar ook dat hij de neiging had om jou in je gezicht te slaan. Was dat vroeger ook zo, toen je klein was? Ik bedoel eigenlijk: is het niet zo dat je het toch niet goed zou hebben gedaan, welke vriend je ook zou zijn tegengekomen?
Ik zou denk ik wel contact proberen te houden met je moeder... Via whatsapp of zo. Of is je vader erg controlerend naar je moeder toe?

Het lijkt een beetje alsof hij het probleem is bij jullie thuis.

Verder: jij en je vriend. Of je nou een vriend hebt of niet, en of hij nou een wajonguitkering heeft of niet, ik zou als ik jou was goed aan mezelf denken, en voor mn eigen ontwikkeling kiezen. Kun je geen leer-werkopleiding gaan doen? Er zijn tegenwoordig best wel veel opleidingen waarbij je ook al geld verdient. In de zorg is bijvoorbeeld veel vraag. Vaak ga je ook al meteen verdienen.

Je zegt: werk maakt je niet tot iemand. Maar werk geeft je wel de gelegenheid om je situatie te verbeteren. En een opleiding geeft weer meer mogelijkheden, tot fijner werk en tot een hoger inkomen. Daar zou ik me wel in proberen te verdiepen.

Over je vriend? Wat doet hij dan zoal de hele dag? Het kan best lastig zijn om zelf plannen te maken voor de toekomst. Misschien kun je hem helpen om toch iets te gaan ondernemen, iets te gaan doen. Misschien kan hij anders vrijwilligerswerk doen? Of toch voorzichtig aan weer iets gaan leren?

Het is belangrijk voor mensen om ook in de samenleving te staan en daar iets te betekenen. Het is goed voor je eigenwaarde, en daarmee ook weer voor je relatie.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-12-2018 om 19:16

Opleiding

Ik sluit me bij Mirreke aan, dat het slim kan zijn om te kijken of je nog een opleiding zou kunnen doen. Hoe ouder je wordt, hoe minder soepel dat kan gaan, ook omdat je misschien kinderen gaat krijgen en het gewoon te hectisch wordt.

Ik weet niet waarom je vriend een Wajong-uitkering heeft, maar op zijn leeftijd is het jammer om bij de pakken neer te gaan zitten. Uit ervaring weet ik dat je daar spijt van kunt krijgen.

Ik denk dat je je vanaf nu op jullie toekomst moet gaan richten en dat je de ellende met je ouders in ieder geval voorlopig op pauze moet zetten. Je mag jezelf er vrij van geven. Je zult merken dat je dan minder stress in je lijf en daardoor meer ruimte in je hoofd krijgt om verder te denken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.