Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mari

Mari

17-12-2018 om 22:04

Nou Miss

Dat is ook herkenbaar: de ander doet jou veel pijn en onmogelijke dingen aan, maar jij en ik vinden het rot voor hem om het af te breken. En dat terwijl de mannen in kwestie heel veel kansen krijgen. Ik denk dat dat komt (in mijn geval in ieder geval) doordat ik aanvoel dat zaken zo geboren zijn uit een wanhopig iets in zijn leven, uit ook maar waar doen om het aan te kunnen, uit heel vroeg zo gekwetst zijn en dan maar dan maar gaan externaliseren (dus voeding in de buitenwereld zoeken om te verdoven en de pijn en angst aan te kunnen). En aan de andere kant komt het (bij mij) omdat ik van huis uit zo weinig er mocht zijn, gezien werd, moest leven met een narcistische moeder die mij een verlengstuk van haar vond, een soort pop, dat ik al blij was met schamele kruimeltjes liefde en bereid was er alles aan te doen. Ik herinner me dat ik heel vroeg in mijn leven al dacht 'okay dan doe ik wel weer de wijste zijn'. Ook speelde dat er gewoon niemand anders voor mij was. Vader was autist en onbereikbaar, ik had geen broers of zussen. Dus ik ben getraind om het maar vol te houden met cluster b personen.
Ik vertel dit allemaal, niet om te zeggen dat je wel of niet weg moet gaan maar om te laten zien dat er in een toxische relatie (en met een ErS iemand kan het bijna niet anders dan toxisch zijn) alle twee deel hebben aan het ontstaan ervan. Niet schuld, deel. En dat is iets om naar te kijken. Zo ook het steeds maar meer over grenzen van jezelf heen stappen. Ik heb dat ook gedaan met mijn ex. En ik zie ook waar dat vandaan komt: met mijn ouders kon ik geen grenzen aangeven, of ongenoegens dus ik ' droeg' alles wel. Tot in mijn vijftiger levensjaren want ik ben ook nog eens zwaar gestalkt en lastig gevallen door mijn moeder. Ik ben zo gewend niks te krijgen maar er wel voor de ander te moeten zijn dat elk kruimeltje meer al heel wat is. En dat voelde ex haarfijn aan.
Het kan bij jou allemaal totaal anders zijn, maar het heeft wellicht nut te zien waarom iemand met zoveel weg kan komen en je toch maar wanhopig blijft proberen er toch wat van te maken. liefs voor jou

Miss

Miss

18-12-2018 om 10:25

Mari

Goedemorgen, dankjewel dat je je verhaal met mij deelt.
Hoe ben jij dit zelf allemaal zo gaan zien?
Door schade en schande? Doordat je bent gaan zien wat wel " normaal is "?

In de kern zit hier absoluut wat in in mijn situatie( extreem dominante moeder, haar wil was wet)
Merk nu ik ook weer meer open sta naar haar, hun toe dat het weer mis gaat tussen ons. Ze controleert mijn man, dag in dag uit. Snachts ontvangen we berichtjes etc. Dus ga weer afstand pakken, want ik voel dat ze de overhand wil nemen. Wat ik begrijp, ze wil me beschermen maar merk dat het mij niet helpt. Ik word nu weer bezorgt om haar omdat zij niet slaapt, controleert.
Ik kan het er niet ook nog bij hebben. Maar dat zie ik nu veel sneller dan voorheen omdat het dus niet als "gewoon " is.

Waarom ik genoegen neem met de " kruimeltjes " is een hele goede verwoording. Ik ga het tijd geven. De ene dag is het leeg, en niets. De andere dag het verdriet.
Mijn emoties gaan in traptredens steigend en exploderen, inplaats van langzaam up and down. Zoals psych het zegt.
Nu ik me daar bewust van ben en de kruimels zal ik daar eens naar gaan kijken in mijn stoptrein....

Ik wil zo graag het beste voor mn zoon. Een warm thuis. Een gezin. Maar wat is het beste, die tijd zal ik moeten nemen...
Gewoon stoppen met knallen en vechten. En het weer per dag nemen.
Ik ben gewoon gesloopt... door alle emoties. Door de rust merk ik nu pas hoe moe ik eigenlijk wel niet ben.

Bedankt voor je steun. Het is leerzaam.

JJ

JJ

18-12-2018 om 11:12

Miss

"Ik wil zo graag het beste voor mn zoon. Een warm thuis. Een gezin. "

Dat willen we allemaal, maar denk je dat je dat ooit terug gaat krijgen? Je bent al zo lang bezig.

Áls je het ooit gaat terugkrijgen zal dat door afstand te nemen van elkaar zijn.
Zo denk ik er in mijn situatie over. De rust terug vinden, weer mens worden, niet continue met elkaar en 'de relatie' bezig zijn. Alleen jammer dat het bij ons niet met een tussenstap kon, maar we over een paar weken officieel gescheiden zijn. Gelukkig hebben we goede afspraken mbt de kinderen, blijven we in overleg en zullen we zelfs 1x per week gezamenlijk eten

Door bij elkaar te blijven zien we de werkelijke persoon niet meer. Waar mijn stbex nog steeds zaken van ruim 2 jaar geleden en de jaren ervoor op mijn bordje blijft gooien en ik het pareer met de ontrouw en vice versa, blijft het -ook nu nog- een viceuze cirkel waar we nooit uit hadden gekomen door bij elkaar te blijven. Haar rugzak richting mij was de zwaar geworden, haar gevoel, haar houden van voor mij kreeg geen kans meer. Ze gunt mij een vrouw die mij wel kan geven wat ik verdien, dat soort teksten.

Misschien -misschien, met een dikke voetnoot- wordt het pas weer duidelijk hoeveel goeds er was in de nieuwe situatie en komt er een boek 2.

Maar dat geldt ook enorm voor jou. Laat hem toch een tijdje los. Het is klote om het proces door te moeten, ook dat zuigt weer energie en maakt emoties los, maar het is de enige manier, anders blijven we bezig, blijf jij bezig.

Ik wil je niet een scheiding aanpraten hoor, maar ik heb het al eerder gezegd. De bereidheid in mijn situatie om het te doen slagen was zo anders, zoveel groter bij zowel mij als mijn bijna exvrouw lijkt het dan bij jou en wij faalden ook uiteindelijk. Puur rationeel gezien, als outsider, denk ik dat je er goed aan doet, voor jezelf en je zoon, om een tijd lang uit de situatie te stappen en daarmee te ontdekken wat het nu is dat jij echt wil en ook wat hij echt wil? Maak een -tijdelijk- eind aan je onzekerheid.

Do we need somebody
Just to feel like we're alright?
Is the only reason you're holding me tonight
'Cause we're scared to be lonely?

Ga het uitvinden Miss, waarom je nou echt zo graag zou willen blijven.

Het mag klinken alsof het voor mij nu een bevrijding is, makkelijk, ik er emotioneel al overheen ben, maar het blijft vechten tegen wat het hart wil.

Ik ook

Ik ook

18-12-2018 om 19:23

Miss

Lieverd misschien heb ik het niet goed begrepen maar ik dacht dat je man weg zou gaan. Dat er voor nu een punt achter jullie relatie stond na die avond met het schriftje?

Zoals je weet ben ik geen opgever, ben ik voorstander voor vechten voor je relatie, zeker als er kinderen in het spel zijn, maar er zijn grenzen. Die we steeds verleggen, ook daar weten velen hier meer over, maar is wat je nu gebeurd nog in het belang van jou?

Volgens mij heeft je man geen diagnose? Weigert iig elke vorm van hulp.
Mijn man heeft geen diagnose, wel verknipt geraakt in zijn jeugd. Met therapie, hard werken is hij nu redelijk normaal haha. Daar was wel een externe noodzaak voor nodig.
Nogmaals ik weet niet of dat voor jou man werkt. Jij weet wel dat je het afgelopen jaar alles geprobeerd hebt wat in je macht ligt. En je man weigert therapie.
Kan jij leven met Missman 1.0?

Zolang je samenleeft kan je geen afstand nemen. Zo werkt een gezin niet. Er is communicatie nodig, een zo normaal mogelijke situatie voor jullie zoon, etc. Door samen te zijn, vrees ik dat je je man geruststeld. Dat hij denkt, laat maar praten, het komt wel goed.

Ik ook

Ik ook

18-12-2018 om 19:30

Senna en Hoedan

Zo dapper hoe jullie blijven knokken! Voor mij was het antwoord tijd, geloofde dat nooit, maar echt tijd doet gevoel slijten als het niet gevoed wordt. Maar ook een man die ging vechten, nadat hij eerst bleef liegen, vooruit wilde etc.
Zoals onze peut het verwoordde naar man, je moet een coole ridder zijn zolang als nodig. Daarmee werd bedoeld dat man zijn eigen gevoelens even moest parkeren om de mijne de ruimte te geven. Pas later kon ik er ook voor man zijn in zijn traject.

Stekte en wijsheid voor jullie!

Spiegel

Het lied in de link en de rust en het gevoel waarmee het gezongen wordt, fungeert bij mij als een spiegel waarin ik stil sta bij wat voor mij belangrijk is. Het geeft mij antwoorden en het brengt mij dicht bij mijzelf en wat ik wil bereiken. Het werkt als een soort bevestiging in de keuzes die ik maak.
Het maakt dat ik niet bang ben voor veranderingen, soms misschien even schrik, maar niet bang. Angst is een slechte raadgever.
Ik deel het in de hoop dat anderen er wat aan hebben. Muziek werkt ontspannend.


https://youtu.be/4NzujiWdHrA

Ja mooi

https://www.npostart.nl/jacobine-op-zondag/16-12-2018/KN_1702691

Toevallig afgelopen zondag in een eerbetoon aan Huub Oosterhuis/1e deel.
Trijntje Oosterhuis zingt.

Miss

Miss

24-12-2018 om 03:56

Zachtjes aan

Begin ik ook in te zien dat ik hem loslaat JJ

Hoe gek dat ook klinkt op het forum, door hier te komen zie ik steeds hoe wazig mijn relatie wel niet is. Voor mij was dit leven normaal. Met de kruimels dealen. Hard werken en hup oppakken en gaan. Tot het eind. Waarschijnlijk is dat ook mijn karakter.

Maar zoals ze dat benoemen leer je een verslaafde anders vast te pakken. En zoals Mari beschrijft is het echt een co-pendency relatie.
Nu ik afstand neem, ondanks dat er wel degelijk contact is zie ik hoe ik langzaam aan het lijntje aan het breken ben.
En waarom ik dat niet in een keer kan en waarom ik nog bij hem wil zijn, zijn enorm goede vragen. Waar ik het antwoord momenteel niet op weet.

@ ik ook. Het schriftje is niet eens aan bod gekomen. Man is daae geen enkele keer op terug gekomen.
Langzaam aan voel ik me serieus bevrijd. Doe wat ik wil. Hij is een soort van deel naast me geworden. En waarom wil mijn huwelijk nog blijven voortzetten?
Gewoon omdat ik zo verweven ben in hem. De minimale liefde er nog is maar compleet veranderd. Heb jij dat dan niet? Nadat je nu zoveel tijd verder bent?

Ik ben ook totaal niet boos nu ik anders naar hem kijk. Die is echt gezakt. Ik zie het als zijn tekortkoming. Fuckt up jeugd idd haha zeer herkenbaar. Maar denk in mijn geval bij ons beide!!
Ik daarom op mijn jonge levensjaar ook zo enorm op hem gevallen ben, in de ban van hem en hij letterlijk alles met mij kon! Doen. Nu niet meer en grip verliest.
De dingen die ik niet wil weet ik wel al heel erg goed. Dus dat is al een super mooi inzicht wat ik steeds meer krijg. Zoals geen verbitterende vrouw worden.
Merk jij ook dat je praat moe werd? Het steeds in herhaling vallen helpt geen fluit.
Ik zoek nieuwe mensen op, van de training etc en dat verreikt mijn leven en beeld.

Fijne kerst allemaal

Bobbie

Bobbie

24-12-2018 om 09:31

Voorzichtig Miss

Ik merk dat je wat heftig op en neer gaat en ben bang dat je straks teveel focust op sterk/vrij/blij. Je gevoel waarin dingen duidelijk worden, je je bevrijd voelt, je voornemen niet verbitterd te worden, verrijking door nieuwe mensen enz. Ik begrijp je, heb zelf een scheiding doorgemaakt, maar voorzichtig want het brengt niet alleen dat.
Als je het goed aanpakt, dan krijg je de hele riedel gevoelens te verwerken, ook de negatieve kant naast die bevrijding.
Bij mij ging het begin heel goed, ik was sterk, opgelucht, bevrijd uit mijn kooi.
Maarja, toen kwam het leven na de scheiding en ik heb er niet voor niets zo hevig de P. in als mensen scheiden de makkelijke weg noemen.
Mijn huwelijk was zwaar, de scheiding zwaarder dan het vechten om te blijven ervoor.
Onderschat het losmaken niet, ik wens je alle sterkte met wat voor jou het beste is.

Miss

Miss

24-12-2018 om 16:20

Maar ik wil nog steeds niet scheiden

Bobbie, ik voel me meer bevrijd in de zin van een leven opbouwen naast mijn man.
Mijn leven was mijn man, mijn man was mijn leven.
Zoals buitenstaanders het benoemde was ik altijd zo dol op hem. Ik was in een bepaalt opzicht mijn eigen leven min of meer " verloren"
Wij deden enorm veel dingen samen, gezamenlijke hobby's. Man man veel vrijheid en blijheid en ik was altijd thuis bij onze zoon. En dat is wat ik niet meer wil.
Dus dat zal een lange weg worden, naja ik was al op weg maar ga steeds heel hard omhoog en kei hard omlaag en nu zien hoe ik dat onder controle ga krijgen. Mijn muur enorm hoog is en soms een klein beetje afbreek.... Maar dat lukt bijna niet door dat ik me niet meer helemaal durf te geven.. . Ik ben bijna een half jaar onderweg na uitkomst verslaving. En merk dat Ik steeds heel veel leer, leef en kijk. En het zal uit moeten gaan wijzen welke kant het op gaat.
Vooralsnog hoop ik oprecht dat zijn woorden daden zullen worden. Maar goed dat is het bekende verhaal.

Hij vraagt zich sinds deze week oprecht af waarom hij vreemdging. Het het totaal niet waard was. Naja we shall see, als je alles verloren bent heb je niets meer te verliezen en kun je gaan kijken naar nieuwe vorderingen. Maar ook dat is inmiddels een bekent verhaal geworden.

Verdorie, waarom hou ik toch zo ontzettend veel van die eikel en zie ik altijd het goede weer. En zo begint de cirkel weer opnieuw! Maar eerst zag ik dat niet en nu wel. Hopelijk helpt dat mij!
Zaterdag zag ik hem en oefff dan val ik weer als een blok voor hem. En lijkt het alsof ik alles even opzij kan zetten om normaal te redeneren en te functioneren dat, wat ik eerst niet kon.

Och bobbie, ik heb in een complete sprookjeswereld geleefd. En zie nu alles anders. Ik weet dat ik voor nu nog steeds niet wil stoppen ondanks dat ik dat niet benoem.
De feestdagen maken het allema extra gevoelig.

Pennestreek

Pennestreek

24-12-2018 om 17:16

Miss

Ik heb denk ik wat gemist, net als Ik ook. Je man zou toch weg gaan? Is dat al gebeurd, of gaat dat nog gebeuren?
Ik wil je ook geen scheiding aanpraten, dat weet je, maar ik snap deze gang van zaken niet. Je was er zo klaar mee, had tijd en ruimte nodig, wat allemaal vreselijk logisch is. Je had dat met je man besproken en hij zou weg gaan.
Wat is er tussen toen en nu gebeurd? Wat is er veranderd? Wat heeft hij beloofd, gezegd, gedaan? Daar hoor ik je niet over. En ik ben zo bang dat dit 'gewoon' weer Miss is, die toch voor haar gezin wil blijven vechten, en dat je man nu gewoon weer denkt dat hij overal mee weg kan komen. En ik gun je zo dat hij laat zien dat hij het waard is om te blijven en te vechten. Maar 'zich oprecht afvragen waarom hij vreemd ging' zie ik niet als enorme ommezwaai of duidelijk bewijs van zijn goede wil. Sorry.

Ik hoop dat je rustige, fijne Kerstdagen hebt, dit allemaal even een beetje kunt parkeren en een beetje kunt uitrusten en bijslapen.

Miss

Miss

24-12-2018 om 20:10

Hij is (tijdelijk) weg. En nee dat is bij lange na niet voldoende pennestreek, dat soort vragen waar hij zich bewust van is.

Ik bedoelde dat ik niet meer vecht. Ik ben daar mee gestopt. En heb de stoptrein genomen.
Even tot mezelf komen. Rust aan mijn hoofd.

En dan zullen we zien wat we door de tijd heen weer mee maken.

In mijn ogen is en blijft hij een verslaafde en zal hij veel daden mogen gaan laten zien. Wil mijn gevoel nog meer groeien. Ik geef me niet meer. Zover ben ik nu. Maar dat neemt niet weg dat dit is wat Ik wil.
Ik wil nog steeds vechten maar doe het oprecht niet meer.
Ik kijk nu alleen nog naar mezelf. Dat wat een tijd terug ook de hele tijd deed!! Maar nu "los" van hem in de zin van wel trouw, maar mijn wereld verbreden door de training etc etc. Dat ik kijk wat ik nodig heb en me fijn bij voel. Dat soort gevoelens en dat heb ik veel te weinig gedaan. Ik sluip in een oud patroon.
Begin sept heeft hij alle hulp gestopt. Dus kijk waar we nu weer staan. Het lijkt eindeloos te duren. En eerst uitzichtloos. Maar dat gevoel heb ik dus niet meer. Ook zonder man eindigt mijn leven niet. Waar ik eerst zo zeker van was
Sorry als ik wat onduidelijk was.

En ja ik zal waakzaam moeten blijven. Zie wat er steeds gebeurd. Dankje.

Miss,

Je vroeg eerder wat mijn man deed. Ach zo beetje wat de meeste zelfverzekerde mannen doen; hopen dat het vanzelf oplost en op taktische wijze met de meute meepratende sorry zeggen .
Daarom gaat het mij niet zo zeer om wat hij van zaken in het verleden vind, maar hoe hij met mijn veranderingen nu om gaat. Want dat is onze toekomst.
Balans was scheef. Ik heb de tijd genomen om stil te staan bij wat ik anders wil, dat vraagt gewenning van mij maar ook van hem. Door stil te staan bij mijzelf, sta ik 1-0 voor op hem. Ik kan niet verwachten dat hij al gewend is aan het door mij herstelde balans.

Ondertussen vind ik het lied van ‘ken je mij’ wel heel sterk omdat het mij houvast geeft, zonder mijn gevoel te hoeven uitleggen aan een ander; momentje me.

Miss

Miss

24-12-2018 om 21:39

Flanagan

Hele mooi post!
Ik heb hem van de week geluisterd, kende hem niet. Maar het zegt wel iets. Fijn dat je er wat aan hebt.

Goh, dat wil ik nou ook. Niet steeds terug naar "toen" en langzaam aan merk ik ook dat ik dus naar het heden ga kijken inplaats van het verleden.
Veranderingen here we come 2019

Nijntje

Nijntje

25-12-2018 om 13:01

2019

Ja in die zin kunnen we uitkijken naar wat 2019 ons gaat brengen. Ik deel wat jullie schrijven, wil ook meer bij mijzelf blijven. Maar dat is ook lastig. Ik ben zelf erg emphatisch, de neiging om vanuit begrip te voegen is er dan. Maar daarbij is het belangrijk om bij jezelf te blijven. Dat wordt mijn thema voor de komende tijd. Gaat met vallen en opstaan.

Hoedan

Hoedan

25-12-2018 om 17:49

Ja 2019 laat het maar komen

Kerst valt me zwaar. Ben net voor kerst met indivuele therapie gestart. Was confronterend. Wat verwacht ik van een relatie. En kan man mij dat geven. Ik probeer er voor de kinderen het beste van te maken deze dagen. Ik merk dat ik afstand van man neem.

Toch fijne dagen allen!

Miss

Miss

25-12-2018 om 21:07

Oh nijntje

Wat fijn dat je toch eens post, je wilde dat geloof ik toen niet echt meer toch. ( als ik het goed onthouden heb kwam je achter het vreemdgaan, en kwam je er later door "onze verhalen, waaronder de mijne" dat hij op zakenreis ook vreemd was gegaan toch?)

Hoe gaat het nu met je en met jullie?

Het is een heel proces, zoals ik vaker poste ben ik ook op die weg. Meditatie, mindfulness, dagjes weg met vriendinnen saunatje, met kind de hort op. Gister is mij een nieuwe baan aangeboden, binnen mijn branche en ik zat al een tijd te dubbe om partime naast mijn huidige fijne werk wat erbij te zoeken. hoe vinden jullie dat? Terwijl ik daar niet om vroeg! Moet je nagaan wat je uitstraalt als je goed voor jezelf zorgt. Je ware ik toont.

Een tip van mij, zeg iedere dag eens :
Ik ben het waard om goed voor mezelf te zorgen, die kreeg ik een paar weken terug en het helpt.

@ hoedan, sterkte. Knap dat je je zo inzet voor je kinderen. Ik weet hoe zwaar het is. Soms is met afstand voelen en kijken heel zwaar, maar ook dit word weer wat " beter" morgen of overmorgen is weer anders. Pak het per dag. Xxx

Jb

Jb

25-12-2018 om 22:10

Eerste kerst alleen

Begin november heeft mijn ex in wording aangegeven niet verder met me te willen. Ook had hij (al) een ander in zijn leven. Voor mij kwam dit nieuws (scheiding) echt totaal onverwachts. We zijn 22 jaar samen geweest en hebben samen 3 kinderen. (13,11,6)
We hebben er voor gekozene de kinderen niets te vertellen over papa’s nieuwe vriendin.

Hij was al bezig met een ander huis, waar ik nu woon ( lang verhaal). Ik kan hier tot rust komen en proberen te bevatten wat mij en de kinderen in godsnaam overkomt.

En hij gaf al meteen aan met de kerst de kinderen niet wilde/kon hebben, want hij wilde op vakantie. Met haar. En het doet pijn, heel veel pijn. En nee, ik wil hem nooit meer terug. Hij heeft me zo verschrikkelijk gekwetst de afgelopen weken met dingen die hij over me gezegd heeft en tegen me.
Maar het feit dat ik zo makkelijk aan de kant gezet ben, ingeruild. Dat trekt diepe krassen in mijn ziel.

Ander leven

Heftig JB. Hopelijk lukt het je om snel wat evenwicht in de situatie te brengen voor de kinderen en jezelf.

Ik begrijp alleen niet zo goed waarom de kinderen niet mogen weten dat vader een vriendin heeft. Kinderen willen graag een antwoord en gaan anders zitten gissen of dingen op zichzelf betrekken.

Dus gewoon: je vader kon de relatie met mij niet volhouden, hij heeft een andere vrouw waar hij mee wil leven. Ik voel me zwaar teleurgesteld in hem maar we gaan er het beste van maken.

Ik wens je hele goede momenten met deze feestdagen die genoeg donkere momenten zullen hebben. Met alle mensen die je lief zijn.

Nijntje

Nijntje

26-12-2018 om 09:00

Klopt miss

Klopt inderdaad miss, goed onthouden. Het is zwaar maar daar weet jij alles van. Mijn man schaamt zich erg voor de seksverslaving. Hij gaat naar de therapie en ik zie ook dat hij anders wil. Hij reflecteert meer en hij is anders. Vroeger was hij grilliger, kon onredelijk boos reageren. Dat gaat nu beter, is beter aan te spreken. Maar het gaat met mij erg op en af. Ik ben regelmatig zo boos of verdrietig. Regelmatig wil ik toch stoppen met de relatie maar er zijn ook momenten dat we het erg leuk hebben.

Wat klinkt jou man hard JB. Misschien heeft hij die hardheid nodig om zich los van jou te maken. Ik ben ook voor de kinderen het eerlijke verhaal vertellen. Ze voelen dingen heel puur en in mijn beleving geef je ze alleen maar duidelijkheid en bevestiging als je eerlijk bent.

Hoedan

Hoedan

26-12-2018 om 09:46

Sterkte JB

Dat van harde woorden herken ik heel erg. Man heeft me de eerste weken na uitkomen affaire ook voor zoveel naars uitgemaakt. Nu zegt hij dat hjj toen helemaal de weg kwijt was. En op dat moment echt geloofde dat alles kapot was. Kun je nagaan: we hadden het in mijn beleving fijn hoewel we wel door omstandigheden bv gezin waren een tijdje.
Nogmaals sterkte. En mbt kinderen. Ik zou toch op hun niveau iets meer vertellen. Anders gaan kinderen zoals AnneJ zegt zelf dingen bedenken. Zorg er wel voor dat ze niet in een loyaliteitsconflict belanden.

Jb

Jb

26-12-2018 om 12:44

Kinderen

We hebben er voor gekozen de kinderen niets te vertellen, juist vanwege het loyaliteitsconflict. Nu twijfel ik er wel eens aan of we daar goed aan gedaan hebben
In het dorp ging al meteen het verhaal dat papa een ander had. Ik ben toen met de oudste gaan praten en die zei dat als dat zo was dat ie papa nooit meer hoefde te zien.

En misschien laat ik me (nog steeds) teveel beïnvloeden door mijn ex in wording. Hij heeft altijd bepaald hoe alles ging. Zo ook dit. En nu vind ik het lastig om daar eenzijdig op terug te komen.

Ook al leer ik steeds meer voor mezelf op te komen.

Hoedan

Hoedan

26-12-2018 om 13:08

Oei JB

Zker als er roddels gaande zijn. Vertel de oudste dan hoe het zit. En geef daarbij wel aan dat het iets tussen jou en je to be exman is. Bij voorkeur doe je dat samen (hebben wij wel gedaan). Maar wellicht dat dat nu lastig is. Want kinderen voelen haarfijn aan als je de waarheid achterhoudt. Je hoeft niet alles te vertellen maar je kunt wel aangeven dag je verdrietig bent over hoe het gelopen is.

Miss

Miss

26-12-2018 om 13:52

Jb

Heb je in de gaten dat je zo de vertrouwensband met je oudste in gevaar brengt? Die zou mij veel meer waard zijn dan je mond te houden tegenover hem of haar...

Vertrouwen is een enorm kostbaar bezit en dit zal je niet gauw terug krijgen. Dertien is een leeftijd die erg moeilijk is. Maar hij of zij komt er achter, of is er al achter en zal jou dadelijk ook scheef aan kijken. Jij hoeft helemaal niet meer te doen wat je ex je zegt. Daar heeft hij zelf voor gekozen.
Dit komt misschien hard over. Maar het is een goed bedoeld advies.
Ik wist het wel als mijn kind ouder was. Gewoon de waarheid. Inplaats van ik ben boos op papa's gedrag om wat hij gedaan heeft. Geen wraak, geen loyaliteits conflict.

Gewoon de waarheid. Eerlijkheid duurt het langst. Zonder details. Zonder zwart makerij. Gewoon zoals de vork in de steel zit.

Je zou ook een brief aan je oudste kunnen schrijven. Dat heb ik gedaan. En op een dag als hij volwassen is en vragen heeft mag hij die lezen. En misschien ook wel niet, omdat hij nu nog heel klein is... zit het hier anders...

Miss

Miss

26-12-2018 om 13:56

Nijntje

Idd zeer herkenbaar. Knap hoe je zo krachtig doorpakt, om te kijken wat jullie samen nog kunnen redden. Heb je zelf ook hulp of andere ontspanning die wat verlichting geeft in je verdriet en boosheid?

Hier rust in huis, rust in het hoofd momenteel. Gewoon bizar... Maar fijn. Maar mis hem. Ik wil echt door met hem... de vecht lust is nog steeds in rustig vaarwater. Iets wat ik nog niet gehad heb het af gelopen half jaar. Positief, het voelt licht.

Nijntje

Nijntje

26-12-2018 om 22:09

Miss

Ik praat met vriendinnen en ik praat ook veel met mijn man hierover. We hebben therapie en zelf laatst individuele therapie sessie gehad. Ik heb een aantal (zelfhulp) boeken gelezen (boek van Esther perel, een boek over liefdesverdriet en boek over liefdesverslaving) Maar het heeft tijd nodig. Ik herken in jou verhaal het stuk dat ik zo dol ben op mijn man. Maar ik ben ook zo boos. Ik vind het ook steeds nog zo onbegrijpelijk. We hebben het altijd super leuk gehad, zo voelt het voor hem ook. Het ligt niet aan de relatie, dit heeft te maken met de problemen van mijn man zelf. Maar het heeft wel mega impact op onze relatie. Het is zo jammer.

Miss

Miss

28-12-2018 om 09:41

Nijntje

Absoluut. Het is ontzettend jammer. En dat is nog netjes & zacht uitgedrukt....

Waar ik momenteel het meeste weer mee kamp, is het ongelofelijke gevoel van: weg geparkeerd te zijn.
Alsof je dan gewoon even niet bestond, er niet bij na dacht. Het weg cijferen van je kind. Gewoon in een extase van huis wegrijden en dat doen. Dat is onbegrijpelijk. En ik denk dat wij als partners zoiets nooit gaan begrijpen. Dat is echt de ruse....

Maar het doet pijn, ontzettend veel pijn. Ook al kom je in een fase van loslaten, doorgaan, gezin draaiende houden, "leuke" dingen doen, meditatie etc. Noem het maar op. Het speelt weer enorm.

Miss

Miss

28-12-2018 om 09:50

Oh ja

En dan heb ik het nog niet over het verdriet wat mijn omgeving er ( dagelijks) van heeft, het slechte voorbeeld wat hij kind gaf, of misschien nog gaat geven in de toekomst, het bedrog naar omgeving...
Al die keuzes die er dan nog eens bij komen kijken...

Ik moet er maar mee dealen, en vele van ons. Hoe sterk ik vaak ook ben... het heeft mijn hart gebroken.

Nijntje

Nijntje

28-12-2018 om 19:42

Gebroken hart

Ja dat vind ik ook zo moeilijk. Dat hij al die jaren niet tot reflectie is gekomen. Gewoon door is gegaan en mij weg geparkeerd. Het maakt mij zo boos en verdrietig. Alsof ik er niet toe deed. Ik ben in het verleden meerdere keren in betrekking gegaan over het onderwerp vreemd gaan. En dan snoeihard liegen, zoveel leugens en mindfuck.
Ik hoop dat die pijn minder erg wordt met de tijd..en dat er iets van vertrouwen kan gaan groeien. Want dat is echt tot diepte punt gedaald.

Miss

Miss

28-12-2018 om 21:21

Oh ja!!!! Zeeer herkenbaar!

Daar heb ik een voorbeeld bij, waargebeurd:

Ik heb een jaar of zes geleden mijn overbuurman " moeten " vertellen dat zijn vrouw, toen der tijd mijn beste vriendin vreemd ging met zijn goede vriend. Ik had haar een tijdperk gegeven het te vertellen, maar ze ging gewoon tot het uiterste, en daar stond haar man met zijn ziel onder zijn armen onverwachts met de vraag of ze vreemd ging voor mijn deur.

Zo eerlijk als ik was zei ik Ja.
Ik ben er weken, weken ziek van geweest. Wetende wat het ging brengen..En kort daarop begon mijn man een affaire....

Het zijn koeien uit de sloot halen.... Maar ik schreeuwde het hier na uitkomst door het huis heen. Hoe kon je?

Nijn, weet dat je niet alleen bent. Hou je krachtig, en hou goede moed. Je bent het waard. Denk eerst aan jezelf. Ik ben heel erg blij voor je dat je man in therapie is. Dat haalt het verdriet niet weg. Maar hopelijk is er kans op een " nieuwe, andere " relatie.

Mijn hoofd fuckt ook weer de hele, echt de hele dag met mij........ de afkeer, het houden van. Ik ben weer moe van al het denken... de gedachtes wat er de afgelopen jaren gebeurd is... een weekendje weg voor werk.
Ik durf het niet eens meer te vragen.. Want ik weet toch wel dat het zo is... het heeft ook geen enkele zin. Maar de gedachtes zijn er weer.
Het is haast onoverkomelijk.. zou je zeggen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.