Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

oma

oma

24-12-2018 om 14:03

borderline

HELP: wat kunnen wij, als omstaande, zeer bezorgde familie en vrienden doen, in het geval van een moeder met borderline gedragspatronen, die zij zelf totaal niet onderkent. Er is, sinds kort, een scheiding, maar zij blijft iedere dag voor enorme spanningen zorgen, o.a. via de zeer jonge kinderen. Zij heeft het afgelopen jaar voor de meest krankzinnige situaties gezorgd en neemt hier geen enkele verantwoordelijkheid voor. Zij schuift ijskoud alles af op de vader van de kinderen, liefst omkleed met de meest vreselijke leugens. Die kinderen hebben nu een omgangsregeling met haar, die zij dagelijks probeert te veranderen of aan te vechten onder bedreigingen en chantage van de vader. Een topje van een afschuwelijk uitputtende, emotioneel slopende, situatie. Kindermishandeling, duidelijk, maar hoe bewijs je zoiets en vooral hoe bescherm je vader en kinderen ertegen? Zij heeft een apert talent om door spiegeling en uiterst koele, keurige briefjes, een voorstelling te geven van de werkelijkheid , die klinkt als een klok. Daarmee lukt het haar tot nu toe, in haar opstelling als het Slachtoffer, voortdurend het voordeel van de twijfel van officiële instanties voor zich te winnen.Terwijl zij dus eigenlijk een zeer agressieve, vijandige, liefdeloze houding heeft. Wij zijn zo bang dat de kinderen straks tussen de wal en het schip vallen. Moeten we dan meegaan in haar chantage? Tot nu toe heeft dat nog nooit de rust gebracht die iedereen nodig heeft. Een nachtmerrie. Wie heeft tips of adviezen?

Relatie

Ben je de moeder van vader of van moeder? Dat maakt een klein beetje verschil als het gat om de vraag hoeveel inbreng je kunt hebben. Ten aanzien van je eigen kind kun je je wat meer permitteren dan ten aanzien van een ex-schoondochter.
Meedoen met chantage en leugens is nooit een goede optie. Er is blijkbaar wel een zorgregeling, ik maak op uit je verhaal dat de kinderen voornamelijk bij vader zijn en moeder een soort bezoekregeling heeft? Voor de kinderen lijkt dat goed, evenals betrokken grootouders en/of buren.
Moeder heeft geen ziekte-inzicht en dat maakt het lastiger om hulp te zoeken voor haar. Toch alvast een paar mogelijke vindplaatsen:
- MIND is een wat groots opgezette organisatie voor mensen en betrokkenen met psychische problemen: https://wijzijnmind.nl/
- Zij kunnen doorverwijzen naar een organisatie voor mensen en betrokkenen met borderline: https://stichtingborderline.nl/
- voor hulpverlening binnen de GGZ is er een website waar je zelf een goede hulpverlener zou moeten kunnen vinden: https://www.kiezenindeggz.nl/zoeken/ Merkwaardig genoeg komt de zoekterm 'borderline' daarin niet voor. Voor de zwaardere uitvoering zou je dan moeten zoeken naar 'psychopaat' en dan kom je uit bij 'persoonlijkheidsstoornissen'. Alleen: behandeling in de GGZ kan alleen als iemand instemt en als iemand geen ziekt-inzicht heeft zal hij/zij niet instemmen. Maar je kunt er wellicht meer informatie vinden. Er is in de GGZ een mogelijkheid om mensen gedwongen op te nemen, maar dat is een stevige, lange weg. Uit jouw verhaal maak ik niet op dat je die weg in zou moeten gaan.

Je bent vooral bezorgd om de kinderen. Er zijn een paar mogelijkheden:
- bij de scheiding zijn er blijkbaar afspraken gemaakt, als die ook door een rechter zijn vastgesteld heb je daarmee in elk geval een houvast;
- jeugdzorg of kinderbescherming inschakelen, het kan, maar de kans is groot dat je van de regen in noodweer terecht komt;
- een eigen-kracht-conferentie organiseren, maar dan moet voor iedereen duidelijk zijn dat er een probleem is.
- vrienden worden met moeder en ondertussen de scherpste kantjes proberen eraf te halen; eventueel samen met anderen in haar omgeving die haar door hebben;
- vader ondersteunen waar je maar kunt;
- de kinderen niet benaderen alsof het zielige slachtoffertjes zijn, maar alsof het kinderen zijn die meer kracht en moed nodig hebben dan andere kinderen en uitstralen dat je erop vertrouwt dat zij dat ook gaan ontwikkelen.
- indien nodig het probleem kort benoemen (ik denk dat je moeder een probleem heeft), maar niet steeds voorbeelden aanhalen om te bevestigen dat je het goed ziet. Ga ervan uit dat je het goed ziet en kijk wat dan de volgende stap is. Probeer als het kan met anderen, bijvoorbeeld vader, af te stemmen welke termen je gaat gebruiken. Het is heel naar voor moeder, maar het is voor kinderen prettig als ze weten dat wat zij ervaren niet het normale patroon is en naarmate ze ouder worden als ze naar gelang hun behoefte informatie kunnen opzoeken over wat zij daarvan willen weten. De term is dus belangrijk: het opent voor de kinderen de mogelijkheid om meer begrip te krijgen en daarmee ook meer grip, al naar gelang hun leeftijd en eigen behoeften.
Ik hoop dat je toch goede kerstdagen hebt en veel sterkte voor 2019.

Tsjor

Pennestreek

Pennestreek

25-12-2018 om 12:04

Oma, veel sterkte

In onze nabijheid een zelfde situatie meegemaakt. Je wordt er niet vrolijk van....

Als ze zelf niet inziet dat ze ziek is heb je weinig mogelijkheden. Bouw vooral een dossier op. Documenteer schadelijke dingen die ze doet en zegt, vooral mail en whatsapp zijn daar handig voor. Heb geduld en geef de kinderen zelfvertrouwen, en wees er voor ze.

Het zou mooi zijn als school enigszins op de hoogte is, in ieder geval moet school op de hoogte zijn van de afspraken over de kinderen en dat ze niet, nóóit, met moeder mee mogen, zonder dat vader daar nadrukkelijk toestemming voor heeft gegeven. Vader moet ook eerste aanspreekpunt zijn voor alles. Bijvoorbeeld als een kind ziek opgehaald moet worden. Scholen bellen dan nogal eens automatisch de moeder, in dit geval kan en mag dat niet. Verder lijkt me dat vader van alle zaken op de hoogte gebracht moet worden die moeder vertelt op school, zodat hij manipulaties en leugens kan weerleggen.

Verder is het zoals gezegd een kwestie van geduld. Ook een borderliner zet zichzelf uiteindelijk een keer klem. Uiteindelijk wordt voor de buitenwereld duidelijk wat er speelt en dat is het moment dat jullie de situatie ten goede kunnen veranderen voor de kinderen.

Hier is het niet goed afgelopen helaas. De moeder heeft na een paar jaar zelfmoord gepleegd, met de bedoeling dat haar kinderen haar zouden vinden. Dat is gelukkig niet gebeurd, ze is door een ander gevonden. De kinderen weten pas sinds ze volwassen zijn wat er allemaal heeft gespeeld. Het zijn twee hele leuke, zelfstandige, sociale, intelligente volwassenen geworden, met hen is het zeker wél goedgekomen. Dat hoop ik ook van harte voor jouw kleinkinderen.

Maria

Maria

25-12-2018 om 20:27

diagnose

Wie heeft haar gediagnosteerd met borderline, ben ik even benieuwd, als zij zelf het niet onderkent?

Paasei

Paasei

29-12-2018 om 10:21

Nabrander

Voor het geval je dit nog niet wist; er is een stichting speciaal voor partners/familie e.d. van mensen met een psychische aandoening. Google maar op Stichting Labyrinth in Perspectief. De stichting heeft onder meer een telefoonlijn voor hulp en advies en ook (gespecialiseerde) juridische connecties.
Ik heb zelf veel aan ze gehad toen ik ging scheiden van mijn (nu) ex en ook vreselijk in de knel zat met mijn kinderen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.