Relaties Relaties

Relaties

Ik heb er genoeg van


Hopeless

Hopeless

04-01-2019 om 01:01 Topicstarter

AnneJ

U stelt het nogal simplistisch voor dacht ik.
Het is niet louter sexueel, maar ook relationeel, gebrek aan dialoog.

Dotje

Dotje

04-01-2019 om 07:08

Meelezer

Beste Hopeless,

U schrijft echt fantastisch, ik heb vlug de berichten gelezen en stond in de eerste plaats versteld van de aannames. Maar gaandeweg is er aardig wat feedback gekomen waar u wel wat mee kan.

Ik baseer me op uw waarheid. Zoals u deze beleefd. Want iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. En daar pas ik mijn verhaal op toe. Want ik heb een man die redelijk libidoloos is en ook nog eens geen oog heeft voor detail of in ieder geval niet handig is met het uiten van gevoelens. Hij is loyaal als een hond, in de positieve zin van het woord en zal alles doen voor mij en mijn gezin. Het is een engel op papier. Rookt niet, drinkt niet, slaat niet.

En toch....is mijn gevoel voor hem over gegaan. In ieder geval de behoefte aan intimiteit. In mijn geval kwam het doordat de koek op is gegaan. In ons 17 jarige huwelijk hebben we ongeveer 12 te noemen situaties gehad die we nooit hebben uitgesproken. Daarbij ben ik snel gekrenkt. De laatste keer ging de deur bij mij dicht waar deze al vijf jaar op een steeds kleiner wordende kier stond. Ik denk dat ik weinig vertrouwen heb in mensen over het algemeen. Ik herken veel van de kenmerken van uw vrouw in mijzelf. Ook ik ben een meester in het hebben van twee gezichten. Ik ben sociaal sterk en verover alle harten. Maar in mij schuilt een mate van onvrede waar ik niet eerlijk over kan zijn. Dit heeft alles te maken met mijn narcisme. Ik geloof net als uw vrouw dat alles de schuld is van een ander en weiger te graven en verantwoordelijkheid te nemen en hoe meer ik ermee wordt geconfronteerd, hoe harder ik wegloop, dieper zink in mijn eigen waarheid en hoe groter de afkeer wordt.

Overduidelijk is dat ik op dit forum ben beland omdat ik ook in crisis verkeer. Het kan namelijk niet altijd maar door gaan. Het gaat ten koste van jezelf als je nooit in de spiegel kijkt. Ik denk dat als ik zo door ga, uiteindelijk ook aan de antidepressiva moet en door mijn sociale intellect elke poging tot een blik op mijn binnenste kan blijven afweren tot mijn 68ste.

Maar ik sta, als het gaat om mijn zogenoemde “huidhonger” precies op hetzelfde punt als u. Weliswaar door eigen toedoen, maar herkenbaar dus en ik heb er de nodige uren op doorgefilosofeerd voordat ik op het forum verscheen.

U vertelt dat alle andere zaken in en om het huis in balans zijn. Dus feitelijk mist u de aanraking en de warme woorden.

Helaas klinkt het alsof uw vrouw niet wilt veranderen. Ik kan u bijna garanderen dat dat zo blijft uit ervaring. Dus ik zou u het liefst willen zeggen, hoe moeilijk het ook is, om het los te laten. De frustratie over het waarom. Soms is iemand zoals ze is en willen ze niet en kunnen ze niet geholpen worden. Fysieke processen in combinatie met medicatie ook reden te meer om het niet te bevechten.

Een narcist wilt graag dat de wereld om haar draait. Dus zolang u bezig blijft met haar, voedt u haar gedrag. Ik kan me voorstellen dat als u zich zou focussen op u zelf en uw geluk gaat halen uit andere zaken, dat zij bewuster wordt van haar gedrag. Misschien niet gelijk een engeltje wordt, maar na een langere periode waarin u toch zeker wel wat uithoudingsvermogen moet tonen, minimaal wat toleranter. Maar aangezien ik denk dat dat indruist tegen uw gewoonte om uw liefde en affectie voor haar te tonen, zal dat een lastige zijn. Nogmaals, ik spreek uit persoonlijke ervaring, verder een leek.

Daarbij heb ik wel gelezen over singles en waar zij het meest last van hebben. En gebleken is dat zij het meest last hebben van het gemis van de knuffels, het contact. En wetenschappelijk gezien wordt dit vertaald naar het tekort aan oxytocines, gelukshormonen die vrijkomen bij lichamelijk contact. En daarbij endorfines, dopamine en serotonine...https://www.optimalegezondheid.com/gelukshormoon-serotonine/

Wellicht is het voor u dus een idee om deze huidhonger te stillen door de behoefte aan contact en fysieke aanraking anders in te vullen. Dit kan door massages of lichaamsbehandelingen te laten doen door een therapeut die u ook als een lief en prettig persoon ervaart. Door bijvoorbeeld een huisdier te nemen die een hoog knuffelgehalte heeft of door een lachworkshop bij te wonen, of zelf te organiseren. Omring u zelf met mensen die u dit gevoel kunnen geven en deel veel knuffels uit, sluit intense en diepgaande vriendschappen.

Ik bekijk het voor nu even van deze kant. Uiteraard zijn er zoveel kanten aan een verhaal en zoveel argumenten voor en tegen maar ik probeer te denken in een oplossing die past binnen uw en haar mogelijkheden zonder elkaar nog langer te veroordelen om wat is geweest of niet is.

Fijne dag vandaag!

Esther

Esther

04-01-2019 om 07:20

#35

Hopeless, heb je mijn posting #35 gelezen? Ik zag geen reactie erop.

Andere theorieën zoals van Thera en X zijn ook interessant en zouden achter het gedrag van je vrouw kunnen liggen (m.n. het feit dat ze jou vernederend gedrag verwijt maar het zelf juist heel erg doet, ook volgens anderen, zou kunnen wijzen in de richting van Thera's theorie), maar ben benieuwd of mijn theorie ook aan de hand zou kunnen zijn. Hoeft niet, maar ben benieuwd wat je ervan denkt.

Nog even in aanvulling op wat ik eerder schreef: het feit dat haar gedrag vrij plotseling veranderd is kan ermee te maken hebben dat zij na een bekende druppel over de emmer heeft besloten dat jij onverbeterlijk bent en ze dus klaar is met haar relatie met jou. En dus niet meer haar best doet en misschien daardoor zelfs ook zelf vervelend gedrag is gaan vertonen met vernederingen.

Hopeless

Hopeless

04-01-2019 om 09:56 Topicstarter

Esther

M'n beste, ik was je bericht helemaal niet uit het oog verloren, maar lange reacties, vragen een even lange bedenktijd.
Daar gaan we dan :

U schreef :

"Hopeless, als ik heel eerlijk ben, denk ik dat reden nr 1 "haat ten opzichte van jouw gedrag" wel eens DE reden kan zijn. Misschien is het trouwens geen haat, maar is ze gewoon helemaal klaar met jouw gedrag. Ze noemt kennelijk dat je haar vernedert. Je schrijft dat je niet zou weten hoe.

Heb je haar ooit gevraagd wat ze -precies!- bedoelt? Heb je haar gevraagd voorbeelden te geven? Heb je haar gevraagd waarom zij die voorbeelden als vernederend ervaart, als je die voorbeelden niet begrijpt?

Ik zou die opmerkingen van haar heel serieus nemen en duidelijk maken dat je het heel naar vindt als zij opmerkingen van jou als vernederend ervaart en dat het niet jouw bedoeling is. En dat je haar vraagt aan te geven wat zij zou willen dat je niet meer doet/zegt of juist wel doet/zegt, zodat je heel concreet aan haar wensen op dit vlak tegemoet kan komen.

Het kan zijn, dat jij in de afgelopen tientallen jaren zo vaak vernederende opmerkingen hebt gemaakt dat er iets bij haar "kapot" is gegaan. En dat het je daarom ook niet meer zal lukken om nu met "goed gedrag" (dus zonder verdere vernederingen) dat wat kapot is te repareren.

Antwoord :

Ik ging over de kwestie vernederen al uitgebreid in op je opmerkingen. Neem gerust van mij aan dat die vernederingen langs beide kanten geuit werden in de loop der jaren. Ik kan je verzekeren dat mijn aandeel in deze onderneming eerder miniem is en de grofste dingen vertelt werden in het bijzijn van derden, zonder schroom van haar en zover zelfs dat buitenstaanders verontwaardigd waren over haar gehanteerde taal.

U schreef :

"Misschien zou zij het liefst van je scheiden maar houden praktische of financiële consequenties haar tegen. En heeft ze besloten et te willen scheiden en wil ze nu zo min mogelijk last van jou hebben, dus geen intimiteit meer maar ook niet (aldoor) praten over het relatieprobleem. Omdat het voor haar klaar is. Ze er geen vertrouwen meer in heeft. Misschien wil ze zelfs scheiden maar wacht ze een geschikt moment af (als ze aan de AD is, bijv als ze zelf beter in haar vel zit en van de AD af is).

En mocht bovenstaande kloppen, dus dat ze klaar is met jouw negatieve/vernederende gedragingen, dan helpen alle "positieve" gedragingen (zoals jouw taken in het huis doen of complimenten geven) waarschijnlijk ook niet meer, omdat ze zich blijft ergeren aan je negatieve gedragingen (mochten die er nog steeds zijn) of omdat er teveel kapotgemaakt is om nog gerepareerd te worden met positief gedrag.

Antwoord :

Gelukkig maar, dat is het enige positieve dat ik er nog uit krijg : op mijn vraag of ze wil scheiden krijg ik en duidelijk antwoord : nee. Wel even nuanceren voegt ze er aan toe (alsof het een zakelijke beslissing is ..) : je hebt maar e aanvaarden hoe ik nu ben. Wil jij het iniatief nemen om te scheiden van mij, doe dan maar, het kan mij uiteindelijk niet meer schelen. Dan haast ze zich er aan toe te voegen dat ze het toch goed vindt dat we na meer dan 40 jaar nog steeds samen zijn. Voor mij danst ze op een slappe koord en weet echt niet wat ze wil. Ik zit verstard in het idee dat er iets of iemand plotseling een impact op haar uitgeoefend heeft met alle gevolgen van dien. Neen, ik kan me niet vinden in het idee dat heel deze affaire het uitvloeisel is van een lange termijn proces van onaangename ervaringen en dito beslissingen.
Als je het mij vraagt, scheiden ? Hemeltje lief niet, dan is het helemaal met mij afgelopen.

U schreef :

"Het seksprobleem is dan waarschijnlijk uitvloeisel van het relatieprobleem op ander vlak. Als voor haar de relatie door mogelijk jarenlang vernederend gedrag van jou "kapot" is, dan is het niet raar als ze geen seks of intimiteit van je wil. Voor veel vrouwen moet er liefde en genegenheid zijn voor ze intimiteit en seks willen. Nou die liefde en genegenheid lijken helemaal weg bij haar, dus de behoefte aan seks daarmee ook.

Mijn advies: vraag haar hoe het precies zit met die vernederingen (als ze er nog met jou over wil praten). Vraag, nadat je op dat aspect doorgevraagd hebt, of er nog andere ergernissen zijn wat haar betreft, en vraag daar dan ook op door.
En tot slot: vraag haar of je met nieuw/goed gedrag op die punten (als je dat nog zou kunnen veranderen, want als je het al 45 jaar doet, is dat misschien moeilijk te veranderen voor jou) nog iets kunt repareren van alles wat er de afgelopen tientallen jaren fout is gegaan. Misschien is haar eerlijke antwoord NEE.

Antwoord :

Seks is al jaren taboe voor haar. Een man hoeft geen karrecracht aan tekens waar te nemen als een vrouw geen zin heeft in seks. Logisch ook en respecteer dat als man. Ik ben stilaan de tel kwijtgeraakt, maar de laaste vijf jaar was dat cijfer gemakkelijk bij te houden : één maal. Je weet het intussen wel, een smeuig detail van mezelf : impotent i nd evolle betekenis van het woord ben ik niet, duidelijker : erectie is er niet meer, wel ejaculatie en een torenhoog libido. Penetreren is dus uitgesloten maar een vrouw kan verdraaid nog op andere manieren bevredigd worden. En of. Ma

Dan is dat maar duidelijk en kunnen jullie kijken of je zonder een echte (liefdevolle) relatie toch nog met elkaar verder willen leven. Dan dus officieel getrouwd, maar zonder verwachtingen op het relationele vlak van elkaar. Meer praktisch dan, als huisgenoten.

Lang verhaal, maar maar misschien kan je er wat mee. Mocht het kloppen, dan kan ik me de houding van je vrouw over er niet meer over willen praten wel voorstellen.

Hopeless

Hopeless

04-01-2019 om 10:04 Topicstarter

Esther

Even de draad terug opnemen, want in al mijn emoties drukte ik alweer een verkeerde toets ...

Antwoord :

Seks is al jaren taboe voor haar. Een man hoeft geen karrevracht aan tekens waar te nemen als een vrouw geen zin heeft in seks. Logisch ook en respecteer dat als man. Ik ben stilaan de tel kwijtgeraakt, maar de laatste vijf jaar was dat cijfer gemakkelijk bij te houden : één maal. Je weet het intussen wel, een smeuig detail van mezelf : impotent in de volle betekenis van het woord ben ik niet, duidelijker : erectie is er niet meer, wel ejaculatie en een torenhoog libido. Penetreren is dus uitgesloten maar een vrouw kan verdraaid nog op andere manieren bevredigd worden. En of. Maar ook dat sreekt haar niet meer aan. Integendeel, het wordt voor haar een ver van mijn bed show. En ikzelf zal je zeggen ? Welke oplossing stelt ze voor op mijn "probleem" op te lossen ? Keuze zat merkte ze op : zelfbevrediging, eventjes grasduinen door de beste pornosites, zoek je een minnares of zoek betaalde liefde (bah) en voor de rest laat me met rust.

U schreef :

"Dan is dat maar duidelijk en kunnen jullie kijken of je zonder een echte (liefdevolle) relatie toch nog met elkaar verder willen leven. Dan dus officieel getrouwd, maar zonder verwachtingen op het relationele vlak van elkaar. Meer praktisch dan, als huisgenoten.

Lang verhaal, maar maar misschien kan je er wat mee. Mocht het kloppen, dan kan ik me de houding van je vrouw over er niet meer over willen praten wel voorstellen."

Antwoord :

Zij wil wel zo'n leventje leiden. Ik niet. Ik ga hopeloos kapot aan het bgebrek aan affectie, dan spreek ik nog niet van liefde, kapot als een bloem zonder water. Nee zo wil ik de laatste jaren van m'n leven niet doorbrengen, die jaren die juist gekenmerkt worden door veel aan elkaar te hebben.

Hopeless

Hopeless

04-01-2019 om 10:14 Topicstarter

Dotje Meelezer

Bedankt voor je bijdrage. Wat een gelijkenissen, wat een parallelle evolutie. En ik die dacht dat man en vrouw fundamenteel geen overeenkomsten hadden, stom van me.
Toch zijn er blijkbaar gelijkenissen tussen man en vrouw, onderling in hun verhoudingen, in hun verzuchtingen, zeg maar diepste verlangens.

Ik kom later zeker nog eens terug op je post.
Fijne dag nog.

X

X

04-01-2019 om 10:37

Liefdestalen

Misschien psychologie van de koude grond of wellicht dat er toch iets in zit (en lacht u mij niet uit)

Kijkt u eens op:
https://liefdestalen.nl

Heb dit boek toen maar eens besteld:
https://www.bol.com/nl/p/de-5-talen-van-de-liefde

Ik ontdekte de liefdestaal van mijn echtgenoot en ging, geheel tegen mijn gevoel in, deze proberen te spreken. Het helpt zowaar elkaar soms te vinden.

Neemt niet weg dat ik de liefde / het huwelijk een heel complex en ingewikkeld iets vind.

Mej. Griffel

Mej. Griffel

04-01-2019 om 11:35

wat moet je..

Ooit stelde een psycholoog mij de vraag: wat moet je met een man die jou niet wil?
Ik wist het antwoord wel (niets), maar het duurde wel even voordat ik eraan toe was.
Mijn vraag is dan ook aan jou: wat moet je met een vrouw die jou niet wil?
Je nick is Hopeless, je hebt geen hoop meer en die zul je ook niet meer krijgen. Ik kan me voorstellen dat je er als een berg tegenop ziet, tegen een scheiding en al dat gedoe. Maar is deze situatie niet veel erger?

Mari

Mari

04-01-2019 om 11:43

Maar waar hebben we het eigenlijk nog over?

De vrouw van hopeless wil dus gewoon niet meer. Ze wil niet vrijen, niet praten geen intieme uitwisseling, ze wil niet naar een dokter of een psycholoog. Ze vindt het best als hij een scheiding aanvraagt...
Persoonlijk vind ik het slap van haar dat ze dan wel in een huwelijk blijft maar waarom niet zelf weggaan? Waarom haar willen veranderen en aan haar willen trekken dat ze verandert?
Hopeless; je zegt dat je niet wilt scheiden want dat zou je einde betekenen. Ik denk dat je mag gaan kijken wat dat over jou zegt. Waarom blijf je in een liefdeloze relatie waarin ze jou nog soms naar behandelt en verwacht dat de ander verandert? Je zegt dat je veel liefde voor haar hebt maar als zij niet meer wil houdt het gewoon op. Dan is het een kwestie van dat accepteren en 'cut your losses'. Er verdrietig of kwaad of verbijsterd over zijn, zal haar niet veranderen.

Ik denk dat adviezen van een forum ook niet zo veel zullen baten bij iemand die gewoon helemaal niets meer wil met haar man.

En wie weet, als jij echt voor jezelf kiest, dat ze dan wel ineens kan gaan voelen wat ze nog met je wilt. Nu is het ook comfortabel voor haar: jij bent de smekende partij en zij mag afwijzen maar blijft intussen wel in de situatie zitten. Ik zou er voor passen.

Mari

Mari

04-01-2019 om 11:43

Dotje

Waarom denk jij van jezelf dat je narcist bent?

Hopeless

Hopeless

04-01-2019 om 18:47 Topicstarter

Algemeen - epiloog

Eigenlijk nog het beste dat het topic een bepaalde wending neemt, te vertalen in twee woorden : resoluut stop. Kort en radicaal .

Dat zat er aan te komen en toeval of niet, zo is de dag vandaag verlopen. Ultimatums stellen, zij zal dit doen, ik zal dat doen. Tegemoetkomingen, toegevingen, compromissen. Uiteindelijk signalen van hoop ... na even figuurlijk hardhandig het roer in handen genomen te hebben.....

Duidelijk aflijnen wat de ene gaat doen en wat de andere. Voorlopig althans.

Als dat maar goed afloopt, uiteindelijk.

Zo is dat en vereenvoudigt een hoop en hiermee is het best om deze conversaties te beëindigen.

En nee ik antwoord niet verder op de bijdragen en raadgevingen van alle welwillende forumleden, ook al beloofde ik intussen een reactie. Ik laat het zaakje even rusten. Jullie hebben mij grootse dingen bijgebracht, even anders te redeneren, even anders te bekijken, even uit mezelf te treden zoals vandaag.

Het impact van het gedrag van mijn vrouw en mezelf zal wellicht een omkeer inluiden en wie weet misschien toch nog een broos evenwicht mettertijd.

Nogmaals, excuses dat ik nu (even) niet meer verder reageer.

Benieuwd hoe ze verder gaat reageren na mijn resoluut besluit : lukt het nu ook niet meer meid ? Geen probleem, dan start ik start wel een procedure op en we zien wel na verloop van tijd.

Ach,van een bevrijding kan je nu natuurlijk nog niet spreken, maar het feit dat ze nu niet zo onverschillig was, lijkt wel een ommekeer in te luiden.

Maar ik blijf voorzichtig. Veel liefs en mogelijks tot kijks.

Mari

Mari

04-01-2019 om 19:11

Hopeless

Wellicht kan je gewoon het hele draadje met reacties laten lezen aan haar als discussiestuk...

Nou veel sterkte, succes en geluk voor jullie beiden. Hoe het ook loopt.

Hopeless

Hopeless

05-01-2019 om 19:26 Topicstarter

Dotje Meelezer

... toch nog even terugkomen als besluit, ook al beloofde ik er mee op te houden.

Dank je Dotje. uw verhaal boeit mij. De raakvlakken zijn frappant. Toch komt steeds dat woord narcisme naar boven in deze thread en toch geloof ik niet dat mijn vrouw daar een voorbeeld van is.

Wat ik me niet kan inbeelden is hoe een vrouw die nog sexueel actief is of het wenst te zijn, samen met een man leeft die haar totaal afwijst. Als man weet ik dat dit zuiver biologisch en zonder je verstand te gebruiken, een lelijke tegenvaller is. Afijn, kwestie om als man dierlijke driften wat in te tomen, om het cru te zeggen.

Maar als vrouw, ik heb geen idee van hoe erg dit bij u doorweegt. Het zal zeker alles behalve aangenaam aanvoelen.

Dotje, het ga je goed. Ik verzekerde laatst niks meer te schrijven maar vond het vandaag sneu voor jou als ik niet eens een woordje als antwoord gaf. Tenslotte benaderde je me op een neutrale manier, hetgeen ik ten zeerste waardeer. Anderen die het ongetwijfeld goed bedoelden, namen de vrijheid mij er op te wijzen dat het stilaan tijd werd dat ik eens hun advies opvolgde i.p.v. verder door te drammen. Nog anderen hadden reeds hun oordeel klaar. Maar eerlijk gesproken, bij echtelijke problemen kun je slechts oordelen als je beide partijen gehoord hebt. Goed, het is wat het is.

Advies opvolgen deed ik. Wees gerust. Misschien was dat niet geheel duidelijk in het topic. Maar sta me toe dat ik het schrijf, in dergelijke problematische situaties doet het verdraaid goed om eens te kunnen praten (alhoewel schrijven hier nu beter op zijn plaats is) met lotgenoten, ook al ken je die mensen niet, ook al hebben ze een andere moraal, andere godsdienst (ik geloof niet in opperwezens), ander opvoeding, andere waarden.

Hun opvattingen kun je distilleren naar een eigen interpretatie dacht ik, een eigen manier van "I did it my way".

Nogmaals, het allerbeste voor jullie allemaal en hartelijk dank.

Dotje

Dotje

06-01-2019 om 01:34

Mari: over Narcisme

https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/21-dingen-waaraan-je-een-narcist-herkent/

Omdat ik mezelf herken hierin. In minimaal de helft van de punten. Meer zelfs dan de helft. Gelukkig is het forum soort van anoniem maar schaam me diep om het toe te moeten geven.

Het gaat hier om hopeless. Dus zal de aandacht daarop blijven vestigen. En ik geloof dat ik in zijn vrouw ook de onschuld herken van het zijn zoals ze is. Soms ben je gewoon zoals je bent. En het is jammer dat narcisme een negatief kenmerk is. Als er niemand is die jou kan spiegelen en je vindt je gelijke er niet in, misschien blijf je dan zoals mevrouw is.

Ik probeer te blijven erkennen dat ik een narcist ben en probeer te beteren. En probeer de punten te herkennen. Uiteindelijk is het niet aan anderen maar aan mezelf om dit karakter te ontmantelen. Dat is 1 stap die mevrouw en meneer zou helpen als zij werkelijk een narcist is. Bewustzijn en erkenning.

Echter heb ik iemand ontmoet, sterker dan mijn omgeving en doortastend als de pest, om mij te doorzien nog voordat ik het zelf door heb dat ik weer eens in mijn opportunisme verdwaal. Het helpt als je niet meer wordt gefaciliteerd in je gewoonten. En het helpt als iemand dat met liefde bestrijdt. Dus als meneer begrijpt wanneer en wat het is en met zijn liefde voor haar met alle geduld en respect kan doorbreken....Tsja. Misschien is er dan nog een kans op een totale ommezwaai. Maar omgangsvormen die er zo langzaam zijn ingeslopen kosten minimaal net zoveel tijd....het zal niet zo makkelijk zijn om nieuwe omgangsvormen te ontwikkelen en geduld op te brengen. En al helemaal niet als je zelf leegloopt op het gemis aan aandacht en affectie. Het maakt je intolerant, minder vatbaar voor de ander en minder liefdevol.

Een vicieuze cirkel dus.

Toch hoop ik dat hopeless het doorbreekt. Mevrouw is geblokkeerd dus het zal van meneer moeten komen. TENZIJ er een life-altering change plaatsvindt.....dat zou alles kunnen veranderen. Soms.

Een vriendin verloor bijna haar man aan een motor ongeluk in de periode dat ze overwoog om te scheiden. De dreiging van de dood heeft hun liefdesrelatie nieuw leven in geblazen en ze zijn weer volledig tot elkaar gekomen.

Ach ja...scheiden is geen optie voor meneer, oplossen is geen optie voor mevrouw. Acceptatie en blijven leven in liefde, dat is dan toch alles? Jezelf vullen met liefde op andere manieren....want het helpt meneer niet om boos te zijn en verdrietig. Ook dat is een neerwaartse spiraal.

Dotje

Dotje

06-01-2019 om 01:58

Had de reactie van hopeless niet gezien

Sorry, ik begrijp dat meneer een lichtpuntje heeft ontdekt.

Het ga je goed Hopeless. Fijn te horen dat je buiten je kaders bent getreden om een nieuwe aanpak toe te kunnen passen.

Wil kort nog zeggen in reactie op jouw reactie:
Ja, als vrouw voel je je verschrikkelijk ongezien.
Na 15 jaar ging bij mij het lampje uit. Ik was 15 jaar verliefd op mijn man. En dat is niet gelogen. Verliefdheid kan gewoon blijven, weliswaar in andere mate en frequentie maar het is er zo nu en dan opeens toch. En opeens was het niet meer. Teveel afwijzing, teveel opgebouwde pijn, maar wel met de wetenschap dat ik misschien te gevoelig ben geweest of echt narcistisch en zelf ook debet ben geweest aan de eacalatie.

Desalniettemin ben ik nu toch degene die het huwelijk vernietigd. Ik kan namelijk niet meer doen alsof en ik kan de liefde niet meer vinden. Mijn hunkering naar aandacht en affectie is niet meer afhankelijk van zijn toegiften. We hebben al een jaar geen verbinding, eigenlijk nooit gehad. Misschien is er gewoon iets mis met mij. Daarnaast heb ik een jong gezin en geloof ik niet in scheiden. Mijn man verdrietig want hij voelt dat ik er niet meer ben. Uiteraard een typisch geval van: je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt...en tolereert en betert waar hij kan in de hoop op een terugkeer van mijn liefde voor hem. Opeens is zijn libido op volle toeren en wijst hij mij daar regelmatig op.

Ik begrijp deze ontwikkeling maar ben ongevoelig en afkerig voor enige poging tot reconciliatie. Waar ik eens een mens was met liefde voor haar omgeving, de mensen erin en energie en positiviteit voor 10 had, daar ben ik nu een egoistisch, verbitterd persoon zonder aandacht voor detail. Ik verbind niet meer, ik voel niet meer.

Geen idee hoe ik mezelf weer terugvind maar niets is onoverkomelijk.

Ik zal een ander draadje starten.

Misschien kan Hopeless de draad laten sluiten door de beheerder.

Hopeless

Hopeless

06-01-2019 om 02:25 Topicstarter

Dotje

Het topic sluiten ?
Helemaal geen bezwaar en wellicht een goed idee van Dotje.

Wat ben ik begaan met haar verhaal. Wat heb ik nu de indruk dat haar probleem een stuk groter en taaier is dan het mijne. Wat voel ik me nu ontspannen sedert ik een klein deurtje gevonden heb dat mijn vrouw nog openliet ...

Sterkte Dotje, je gaat het nodig hebben.

Mari

Mari

06-01-2019 om 02:53

Dotje ot

Ik ben enigszins bekend met narcisme (door gediagnosticeerde mensen in mijn omgeving). Een narcist zal niet snel van zichzelf zeggen dat hij/zij narcist is. Dus wellicht ben je het niet. Full blown narcisten ontkennen het meestal ten stelligste. Vandaar mijn vraag .
Mocht je toch overtuigd zijn dat je het bent, dan kun je je afvragen of ertegen vechten helpt:


https://www.youtube.com/watch?v=ENo3Roz4qYQ

Dotje

Dotje

06-01-2019 om 05:24

Mari een laatste relaas....

Hoe zullen we het draadje noemen in een volgende topic Mari?

En Hopeless, goed dat je er op tijd bij was om het kiertje op de deur van je vrouw open te trappen! En blijf je hart trouw want je hebt een warm en oprecht hart denk ik.

Mari

Terugkomend op je opmerking of het wel narcisme is: Misschien is het een ernstige vorm van onzekerheid. Maar ik lieg en bedrieg al mijn hele leven. En vergoelijk het door een perfect bestaan op te bouwen waarbij ik iedereen oversteeg of verraste, iedereen geloofde het, soms geloof ik het zelfs en er was geen grens aan de mogelijkheden omdat ik mezelf omring met mensen die ik daarvoor kan “gebruiken”. Dat klinkt naar maar ik doe het als het ware onbewust, of ook weer niet.

Tot ik iemand tegenkwam die door alles heen zag en sinds die tijd ben ik meer en meer bewust van mijn keuzes en de extreme gevolgen van mijn keuzes. Ik heb inmiddels kinderen, huizen, bedrijven, familie en vrienden om me heen verzameld en eigenlijk niemand weet wie ik werkelijk ben. Ik kan de schone schijn niet meer ophouden sinds ik bewust ben van mijn onoprechte invulling aan mijn bestaan.

Ik zou eerlijk willen zijn, oprecht willen zijn maar ik ben zo ver van mezelf verwijderd dat de weg terug meer mensen kapot zal maken dan zal helen. Ik zit gevangen in mijn eigen web en heb de lat zo hoog gelegd in mijn huwelijkse carriere dat mijn eigen successen onomkeerbaar zijn. Het gevolg is dat ik me afzonder, zodat ik in ieder geval geen kwaad meer kan doen bij degenen die het niet verdienen en zelfs mijn gezin negeer inmiddels. Ik vlucht in nog meer leugens over mezelf en mijn bezigheden.

Mijn pad is nu destructief en ik weet niet waarom. Ik realiseer dat ik slechte karaktereigenschappen heb maar des te harder en des te meer blijf ik doen wat ik doe. Ik hoop zelfs inmiddels dat ik alles verlies en neem extreme risico’s want ik zal nog liever een ander de kans geven om me uit te kotsen dan dat ik dat zelf doe en verantwoordelijkheid neem voor de door mij veroorzaakte ellende. Immers heb ik de liefste mensen gebruikt en niet lief gehad. De pech is dat ik ze er waarschijnlijk op heb uitgezocht en zullen ze me nooit uitkotsen of ik breng het zo dat ik het slachtoffer lijk van mezelf waardoor niet anders kan dan begrip worden opgebracht.

Inmiddels heb ik ter verdediging van mezelf nog wel bedacht dat ik onbewust was van mijn vermogen anderen te manipuleren in combinatie met onbewust zijn van het onvermogen van mensen om door mij heen te prikken. Ik wist het niet al die jaren maar Ik besef nu dat ik anderen heel doelgericht gebruik en werkelijk niemand echt lief heb, behalve mijn kinderen.

Ik heb met coaches en psychologen gesproken maar ook deze mensen lijken niet te kunnen doorgronden. En ergens gaandeweg haak ik af en sluit ik weer. De oplossing zou liggen in beslissingen nemen die passen bij mijn werkelijke zelf. Simpelweg stoppen met de leugens. Maar die pakken voor niemand anders voordelig uit dan voor mezelf, en nee, dan kan ik, ondanks mijn narcisme, het niet opbrengen om anderen het slachtoffer te maken van een belofte die ik verbreek.

Ik geloof ook dat verzet niet kan dus ja, ik wil wel bewust blijven en het daarom hier in ieder geval hardop uitspreken want ook ik ontken mijn narcisme glashard bij degenen die ik manipuleer.

Vroeger deed ik alles om geliefd te zijn, een hoge gunfactor had ik niet, wel een guitige kop, maar mijn social engineering is voortreffelijk, iets waar ik nu pas van weet dat het bestaat, waar ik overigens echt niet trots op ben.

Dus ja, zeg maar waar dit topic heen moet en hoe het moet heten want ik zou niet weten waar dit begint: is het mijn idee van narcisme, is het een depressie of is het gewoon een midlife die iedereen doormaakt, eentje waarbij fundamentele zaken op losse schroeven zijn komen te staan en ik simpelweg moet herijken? Of ben ik gewoon gek geworden. Want ik kan me met zoveel verantwoordelijkheden niet permitteren om gek te zitten zijn. En met name de kids en mijn bedrijf. Mijn man isvolwassen maar ook niet zo een doordenken of filosoof en zal dit wel te boven komen, zal er hooguit een dagje ziek van zijn en leeft dan gewoon verder alsof er niets aan de hand is.

Heb het gevoel daarnaast, na het hele relaas, en dat zal helemaal belachelijk klinken maar ik voel me werkelijk waar schuldig, constant en je gelooft het niet: IK DEED DIT ALLEMAAL OM NIEMAND TE KWETSEN....al vanaf het begin dat ik herinneringen heb, weet ik niet beter dan dat ik lieg over wie ik werkelijk ben en wie ik werkelijk wil zijn omdat ikniemand teleur wil stellen.

Ik kan je enig inzicht geven in mijnachtergrond: ik ben universitair geschoold en ben omringd door een omgeving met dezelfde achtergrond, allen succesvol, allen rijk, keurige feesten, keurige kinderen, keurige auto’s, hoogbegaafden en creatievelingen en zeer ambitieuze mensen. Ikzelf maak eigenlijk de beste verbinding met mensen die werken met hun handen, niet veel zeggen behalve af en toe een rake waarheid. Ik heb die ambities niet en verlang naar natuur en liefde en belevingen en alleen zijn. Ik zou liefde willen hebben voor mezelf, trots zijn op wie ik ben en daarvoor durven uitkomen en daarbij een partner willen hebben die mij ziet. In alles, want ik zie ook alles, constant en bij iedereen. Ik draag wat dat betreft ook de last van anderen op mijn schouders. Wil loslaten en vertrouwen voor 1 keer.

Zooo verschrikkelijk onlogisch en onverklaarbaar allemaal nietwaar?

Ik zeg: voer voor de volgende psycholoog, maar ben nu meer gebaat bij een klankbord hier op het forum.

Hopeless, sorry voor het stelen van je draadje. Beloofd, ik maak een nieuwe aan.

Dotje

Dotje

06-01-2019 om 09:28

Anne jeeminee

Herkenbaar... ken jij het?

Is dat denk jij wat het is?

Hopeless

Hopeless

06-01-2019 om 11:59 Topicstarter

Dotje

Deze nacht (jawel) heb ik een mailtje gestuurd om dit topic te sluiten. Voor het zover is, nog even dit :

Dotje, je relaas ontroert mij vreselijk.
Onbegrijpelijk dat een vrij doortastende en verstandige vrouw met een zware identiteitscrisis geen man trof die haar kon en wou begrijpen. De dag dat mijn vrouw zo openlijk over haar karakter en problemen kon en wou praten zou ik de koning te rijk zijn.

Voor mij is dat een zeldzaamheid om een partner te hebben die zich zo bloot geeft (figuurlijk dan natuurlijk). Wat heb jij behoefte aan affectie, aan iemand die luistert en begrijpt wat je wil duidelijk maken. Sorry hoor, maar je man verdient een schop onder z'n kont.

Mari

Mari

06-01-2019 om 12:20

Dotje ot

Vergis je niet: er zullen veel mensen die je door hebben maar die vinden het vaak niet de moeite waard het gevecht aan te gaan. imho
Mijn ex verkeerde in een gelijke situatie: ik was de enige die hem doorzag (zei hij) en hem echt het vuur aan de schenen kon leggen (zei hij). Ook hij wilde er diepgaand aan werken maar het lukte niet. Waarom niet?
Om wat jij ook zegt: psychologen zijn hier nog niet in bekwaam. Ze weten er niet mee om te gaan want ze zijn er niet in geschoold. Dus brengen ze alles terug naar het gekwetste innerlijke kind, de onzekerheid die jij ook aanhaalt.

Maar ze vergeten dat daar een construct over heen ligt wat vele tientallen jaren zijn werk heeft kunnen doen. Een construct van liegen en bedriegen maar vooral van entitlement.

Mijn bescheiden mening (en die van 'groten' in dit veld als Vaknin en Grannon, google daarop) is dat die entitlement de verslaving van de narcist is die over alles heen ligt. De narcist meen recht te hebben op zijn leugens en bedrog. Recht op het gebruik van anderen. Als jij dat niet meent te hebben ben je geen narcist.

Zolang die verslaving aan die entitlement in stand is, zal elke psychologische interventie geen grond krijgen omdat alle wederom in een grandioos verhaal gegoten wordt (Het vermelden van de opleidingen en schitterende carrière, mensen om je vinger winden, iedereen bedriegen is al een voorbeeld) en men heeft het recht om dat te doen want men is onzeker.

En coaches en psychologen interveniëren niet op die entitlement. Dat zal de narcist zelf moeten doen maar dat kan hij niet want hij ziet niet hoe hij dat inzet.

En zelfs in het op tafel leggen van alle flaws en 'slechte' karaktertrekken, zit een grandioos uitgemeten zelfinteresse, althans bij mijn ex. Weer een 'verhaal' over hem zelf waarbij hij zich niet echt liet zien.

Als je iemand hebt die er doorheen prikt, is dat voor jou een groot goed en ik zou diepgaand naar die ander luisteren en vooral respecteren.
Als je echt narcist bent (waar ik inderdaad tekenen van zie maar waarvan ik ook nog twijfel) houd ik mijn hart vast voor die gene. Want de echte narcist is in staat zelfs degene die diep van hem houdt en ziet wat hij is onder al die leugens en bombarie, te gebruiken en leeg achter te laten. Simpelweg om wat Vaknin in de video zegt die ik in de vorige posting plaatste (heb je die gezien?)

(Hopeless: dit neemt het draadje een btje over maar dat gebeurt met de meeste draadjes hier na verloop van tijd. )

Hopeless

Hopeless

06-01-2019 om 13:10 Topicstarter

Mari draadje overnemen

Geen bezwaar hoor.
Ik zou zeggen, ga jullie gang en ik volg nog wel even het verder verloop.

Ik ben jullie dankbaar voor de afgelopen discussies. Kon ik maar zo praten met mijn vrouw. Nou ja, wie weet komt dat nog terug.

Mari

Mari

06-01-2019 om 13:20

Hopeless

"Kon ik maar zo praten met mijn vrouw. Nou ja, wie weet komt dat nog terug." Ja ik snap dat je dat heel erg kan missen. Zoals gezegd: is het geen idee om haar het draadje te laten lezen? Confronterend maar het breekt ook veel open misschien

Dotje

Ik heb een paar keer gelezen wat je schreef over je zelf. Ook de link
Die AnneJ gaf. Het feit alleen al dat je schrijft dat je alles ziet van anderen en hun last draagt, wijst meer in de richting van zo'n soort verklaring. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik kan me er wel iets bij voorstellen.

De overeenkomst die er denk ik is met narcisme is dat jij een kloof opmerkt tussen wie je voordoet dat je bent en wie je werkelijk zou willen zijn en dat bij de beschrijving van narcisme hoort dat er niet iets is wat iemans werkelijk zou willen zijn, maar dat er alleen maar de facade is. Zo iemand heeft niet het innerlijke gereedchap om zichzelf te beschouwen als iemand met verlangens. Maar dat heb jij wel. Alleen de kloof voelt te groot om iets te doen.

Marie

Marie

06-01-2019 om 13:33

Niemand heeft me door

Mwoah, zou best wel eens mee kunnen vallen.
Zo ben ik lang in de valstrikken van een collega getrapt. Ook toen ik al lang door had dat het niet kon kloppen enz. Maar ik had mijn eigen redenen toch nog wel onvoldoende weerstand te kunnen bieden.
En nu probeer ik er maar verre van te blijven. Want mijn eigen maniertjes om eruit te blijven werken eenvoudig weg niet. Tsja, dan is het over en sluiten. Ik heb simpelweg mijn handen vol aan mijn eigen leven en ga niet ongewild enorm veel energie in die collega steken. Zo belangrijk is ze nu ook weer niet, itt wat ze zelf gelooft. (maarja, da's dus dat narcisme)
Dus no way dat ik laat zien haar door te hebben. Ik weet niet waar dat toe zou gaan leiden maar zeker is dat die weg me meer energie gaat kosten dan me lief is.
En ik ben echt niet de enige. Ik zie andere collega's in de vallen trappen en hun ogen open gaan. Niemand gaat de confrontatie aan. Ze kijken wel uit.

Marie

Marie

06-01-2019 om 13:37

Ohja

Even voor de duidelijk, die confrontatie ga ik (we) niet aan, NIET omdat de persoon met narcisme de moeite waard niet zou zijn!
Iedereen is de moeite waard.
Maar het is - de moeite niet waard-.
Je voelt op je klompen aan dat het enorm veeel moeite gaat kosten met wrs zeer weinig resultaat. Dat opgeteld met geveven dat narcist sowieso al veel energie geslurpt heeft doorgaans dus je omdraaien is wel zo verstandig voor jezelf.

Hopeless

Hopeless

06-01-2019 om 13:57 Topicstarter

Mari Draadje lezen

Ben ik intussen alweer aan de slag hier ... maar sommige mensen benaderen hier iemands probleem toch wel op een unieke wijze en daar hou ik wel van.

Mari je herinnert me er weer aan - je deed het al eerder en ik zweeg er hier over - om mijn vrouw het topic te laten doorlezen. Weet je Mari en dan kan je me een slappeling noemen, maar haar kennende, neen, ik doe het niet of beter nog, ik durf het niet.

Erg eh, maar haar reactie is onvoorspelbaar en nu wil ik het even rustig houden.

Maf

Maf

06-01-2019 om 14:14

Offtopic, kan anders

In plaats van laten lezen, kun je je privacy hier bewaren en bv zeggen dat je (ergens) hebt gelezen dat ....... en ......... en dat het je fijn lijkt .......... zodat misschien.......

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.