Relaties Relaties

Relaties

Tweelingzielen

Wie is er bekend met het begrip tweelingzielen en heeft iemand ervaring met deze vorm van verbinding in een relatie? Ik ben op zoek naar mensen die leven met hun tweelingziel. Ik zoek erkenning en herkenning. Want ik ben rationeel ingesteld, wetenschappelijk opgeleid en kan het maar niet geloven.

Een beschrijving van het internet:

https://www.carmacoaching.nl/tweelingziel_liefde.php

Tweelingziel-liefde biedt je ultieme, optimale persoonlijke en geestelijke groei en het is de weg van transformatie van het hart en het minimaliseren van het ego. Het is een intense beleving, voelt ontegenzeggelijk diep en zet je met grote regelmaat klem in je gevoelswereld. Onbegrip, ontwrichting, ontkenning, afstand en afstootgedrag zijn hier inherent aan. Ook voor je omgeving ben je raadselachting, de mensen om je heen kunnen niet begrijpen waarom je ‘ineens zo veranderd bent’. Maar een zielsliefde zo groot als deze valt niet met de gebrekkigheid van onze aardse woordenschat te omschrijven en is soms ongelooflijk moeilijk te dragen. Het grijpt diep in en kent zijn weerga niet.

Dit draadje raakt alleen diegene die het herkennen denk ik, anders is het waarschijnlijk maar al te zweverig voor sommigen.

Ik kijk uit naar jullie reactie

Evenzo

Evenzo

06-01-2019 om 09:49

Ik herken deels de omschrijving al vind ik die achter de link wel wat ver gaan. Ik heb zoiets ervaren met iemand maar uiteindelijk heb ik diegene losgelaten. Blijft voor altijd bij me in mijn hart. Maar ik zie die persoon nooit meer. Geen contact meer. Juist omdat het anders voelde zo intens en spiritueel en zo niet aards. Ik zou niet willen dat dat wat wij ervaarden zou vervallen door de dagelijkse kibbelarij van de afwas of werkstress of andere dagelijkse irritaties. Op de een of andere manier voelde ik dat dit zo bijzonder was en tegelijk voelde ik ook heel sterk dat dit niet het juiste moment of het juiste leven was. Zoiets......
Toen we nog wel contact hadden. Ik denk een jaar voelde ik zeer sterke spirituele connectie. Ons dagelijkse bestaan kon ik daarmee niet vervlochten. Het voelde als 2 werelden. We wilden het niet kapot maken door samen te gaan leven. De enige mogelijkheid was elkaar loslaten.
Terwijl ik dit opschrijf denk ik: wat????
En toch was en is het zo en het is goed zo. Maar denk niet dat ik zoiets nog eens ervaar en dat hoop ik ook niet. Ik vond het heel heftig.

Miekemieke

Miekemieke

06-01-2019 om 09:49

tweelingziel

Is de tweelingziel iemand anders of is het een afsplitsing van je zelf? De dingen die je opnoemt klinken niet positief. Het is dus een vervelende vorm van zijn of zo?

Trouw

Trouw

06-01-2019 om 12:37

Ik kan niets

Ik kan niets met de beschrijving, vind het vaag, onduidelijk en het klinkt niet zoals het zou moeten voelen.
Zielsverwanten, een intens diepe liefde, daar kan ik wel iets mee. Zo eentje waarbij de ander vervuld wat jij nodig hebt en omgekeerd. Niet in materie maar in liefde. Waarin je geen woorden kunt vinden om te omschrijven wat je ervaart en wat je elke keer weer ontroerd.
De liefde die je als ouder voor een kind hebt, maar dan voor een partner; onvoorwaardelijk en als vanzelf.

molletje

molletje

07-01-2019 om 15:22

tja

Ik hoor dat alleen van mensen die hun 'aardse' partner in de steek laten om er vandoor te gaan met hun 'tweelingziel'. In de hoop natuurlijk dat mensen zeggen: "Ach ja, tweelingziel, natuurlijk moet je partner en kinderen in de steek laten om daar achteraan te gaan."
Meestal blijkt die tweelingziel een paar jaar later toch niet zo tweeling te zijn en was het één grote hormonale bevlieging.

Tinkerbel

Tinkerbel

08-01-2019 om 00:57

Ja, ik herken dit omdat ik zo een relatie heb. Waarbij wij elkaar als kind al hebben herkend en de band er al was, de enorme aantrekkingskracht, zonder menselijk of hormonaal ego gerelateerd weten. Daarna elkaar een half leven uit het oog zijn verloren om vervolgens door heel veel onbegrijpelijke toevalligheden weer in elkaars leven zijn gekomen. Bij het wederzien van elkaar viel het halve leven weg, was de herkenning en aantrekkingskracht enorm en de vertrouwdheid alsof je een leven lang onafscheidelijk bent geweest. 1 woord, 1 blik is maar nodig. Waarbij je allebei totaal beduusd bent van wat er gebeurd, omdat je het niet kan bevatten. Telepathie is doodnormaal. Zelfde woorden op hetzelfde moment zeggen. Halve zinnen maar nodig zijn. Intense verbondenheid op elk vlak, in elkaars hoofd wonen of je wilt of niet. Maar de aardse uitdagingen zijn net zo groot als de liefde die er is voor elkaar. Een ieder die zo’n relatie heeft zal beamen dat er immense uitdagingen op aards terein zijn waardoor je uitgedaagd wordt zoals TO suggereerd. Waarbij je met jezelf wordt geconfronteerd door de uitdaging aan te gaan met aan/afstoten, belemmeringen, onbegrip etc. Lees wel dat deze uitdagingen vanaf buitenaf komen, buiten de tweelingzielen om, de tweelingzielen blijven sterk in liefde naar elkaar toe, maar externe omstandigheden dwingen de belemmeringen aan te gaan en dan doel ik op dat er bv een lange afstand tussen beide is of dat 1 vd 2 gebonden is of dat er op welke manier dan ook een belemmering is waardoor men niet huisje boompje beestje kan leven.
Deze relatie is niet met een gewone relatie te vergelijken, er is een intens spirituele en fysieke band. Twee die één worden, maar toch ook 2 zijn: yin/yan in alle opzichten. De band is onafscheidelijk ook al kan men door tijd en ruimte niet samen zijn. Hoger bewustzijn.

Dito

Dito

08-01-2019 om 02:36 Topicstarter

Tinkerbell

Leef je nog steeds met deze persoon? En is het zonder na een aantal jaar het aardse 3D bestaan toch weer de overhand neemt?

Ik ben een nuchtere meid en heb gevochten tegen deze vorm van verbinding maar op alle vlakken: intellectueel fysiek emotioneel spiritueel raken we zo intens. Probleem is natuurlijk dat ik getrouwd ben en kids heb. Hij wacht al 3 jaar en heeft zelf ook meerdere relaties geprobeerd.

We lijken niet van elkaar af te komen. We vergeven bij voorbaat en begrijpen elke stap in dit proces.

Ik heb t nodig te horen hoe jullie je eigen relatie ervaren en of je de verbinding waar ik het over heb, ook herkent. Het is namelijk zo dat je je tweelingziel nooit vindt en een uitstekende zielsverwant vind om je leven mee te slijten maar ik bedoel echt: je tweelingziel. Een verbinding zo intens, onmogelijk bijna. Zelfs in de boeken en films bijna niet te vinden.

We hebben elkaar zoveel pijn gedaan. Maar toch staan we er nog. Een dubbelleven is niet langer in stand te houden.

Wat doe je met een liefde als deze

Ook tweelingziel

Ook tweelingziel

08-01-2019 om 07:16

pijn

Je zegt dat je nuchter bent en voor alles een verklaring zoekt. Zoek die verklaring in jezelf en hoe je omgaat met deze relatie en niet in een zweverige tekst. Je haalt er verkeerde dingen uit, namelijk een verklaring voor vreemdgaan en één voor het feit dat jullie elkaar pijn doen.
Ik heb mijn man na mijn 50e ontmoet. Na de eerste, alles verblindende verliefdheid die een paar jaar duurde is het nog steeds alsof we elkaar ons leven lang kennen, aan een half woord hebben we genoeg, de omgeving vindt mij ook een ander mens geworden: veel klopt er over tweelingzielen. Maar niet dat pijn doen en elkaar aantrekken/afstoten. Dat heb ik namelijk eerder meegemaakt in relaties en dat zit toch echt in het type mannen dat je zelf aantrekt. Zolang je niet aan jezelf werkt zul je dit soort liefdes hebben. Hou jezelf niet voor de gek met vage teksten, maar kijk naar jezelf en naar wat je vriend met je doet.
Het is minder liefdevol en onschulig dan het lijkt.

Grappig

Grappig; toen ik de openingspost las, dacht ik als eerste: vreemdganger waarschijnlijk. En jawel, in #7 komt de aap uit de mouw.

Dito: ik ben het zeer eens met mijn voorganger die zegt: "Je zegt dat je nuchter bent en voor alles een verklaring zoekt. Zoek die verklaring in jezelf en hoe je omgaat met deze relatie en niet in een zweverige tekst. Je haalt er verkeerde dingen uit, namelijk een verklaring voor vreemdgaan en één voor het feit dat jullie elkaar pijn doen".

Asja

Asja

08-01-2019 om 12:29

Loslaten

Ja, ik ken het. Ik heb gekozen hem los te laten. In ons geval had/heeft hij al een relatie en wilde hij die wel-niet-wel-niet opgeven. Daar pas ik voor. Ik begrijp dat hij een ander geen pijn wil doen, maar ik laat mij niet aan een lijntje houden.
Alle persoonlijke spullen van hem zijn het huis uit, de banden zijn verbroken. Al jaren. Soms kom ik hem tegen en wisselen we drie beleefde woorden en dan denk ik meteen weer: ja, hij! Daarna ren ik weer hard weg, we hebben elkaar al genoeg pijn gedaan. Maar eerlijk is eerlijk, in mijn huidige (goede) relatie zal ik die diepe verbinding nooit en te nimmer vinden.

Shoshana

Shoshana

08-01-2019 om 14:01

ik herken het maar ben het helaas met #8 eens

Ik heb ook jarenlang met zo'n verliefdheid geleefd, die nooit tot een 'werkende' relatie heeft geleid. Ik snap mezelf nog altijd heel goed maar besef ook dat ik destijds in sommige opzichten voor een borderliner had kunnen doorgaan. Er zit wel een pure kern in zo'n relatie: er was heel veel, ook vreugdevolle, bijzondere herkenning en verwantschap, maar ik schoot er enorm in door. Ik ervoer mijn eigen grenzen niet meer goed. Al mijn diepe verlangens naar verbinding en passie (vrij dorre jeugd gehad) raakten verwikkeld met deze man en mijn verbeeldingskracht ging tegen me werken. Niet dat je dingen echt verzint maar je plakt ze wel oneigenlijk aan elkaar. Ik was ook diep overtuigd van een spirituele connectie. Dat voelde ook heel mooi en waardevol. Maar intussen voelde ik veel pijn omdat het in de werkelijkheid allemaal heel anders toeging. Echte, eerlijke communicatie, waarbij toenadering zoeken én afstand creëren een plaats hebben, zat er niet in. Ik had vaak pijn omdat ik niet zo dichtbij hem kon komen als ik dacht dat kon en moest. Vanuit die pijn, haalde ik ook uit en krenkte ik hem. Als hij dan afstand nam, begreep ik dat niet. Hij hoefde alleen maar dichterbij te komen en dan zou ik hem helemaal geen pijn hóeven doen! Er was teveel ideaalbeeld en weinig leven in de werkelijkheid. Ik negeerde dat hij me geregeld heel liefdeloos behandelde omdat we in mijn beleving nou eenmaal die diepe connectie hadden. Dat zou hij ook wel een keer écht gaan inzien en dan zou het goed komen. Bij mij gaan inmiddels de alarmbellen rinkelen als er te weinig (eigen) ruimte zit tussen twee mensen. Vaak zie ik dat één of beide personen te weinig hun eigen ruimte innemen of onvoldoende op eigen benen staan. Wat ik, nogmaals, op zichzelf goed snap trouwens. Afhankelijkheid en het verlangen onvoorwaardelijk bij iemand te horen zijn tenslotte ook reëel. Ik heb het in mijn relaties ondanks veel werken aan mezelf nooit in evenwicht gekregen maar zo bont als de relatie die ik hierboven beschrijf heb ik het niet meer gemaakt. Fijn om te lezen in #8 dat het ook na je vijftigste nog kan gebeuren dat je nog een mooie relatie opbouwt.

Groet,
Shoshana

Tinkerbel

Tinkerbel

09-01-2019 om 14:55

Dito

Ik zit nog steeds in deze relatie en is niets zweverigs aan, we zitten altijd in elkaars gedachten en hebben aan 1 woord genoeg.
Het is een unieke relatie die alles overtreffend is en je samen de uitdagingen overwint.
Maar welke reden is er waarom je niet gaat scheiden. Ik bedoel, ik snap heel goed dat je niet zomaar je gezin opbreekt, maar 3 jaar is natuurlijk best wel een tijd om ook samen verder te gaan.

Trouw

Trouw

09-01-2019 om 15:58

Nou

Zo sta ik er helemaal niet in. Ik heb gewoon een relatie met de man en we hebben geen andere partner.
Dit maakt het dan meteen weer bezoedeld en minder geloofwaardig, jammer, want voor mij is het de liefde van mijn leven en daar is niets van enig bedrog bij.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.