Alternatief voor scheiden
Partner wil scheiden. Ik niet.
Welk alternatief bestaat er nog dan als je in een huis met je drie kinderen wil samen blijven wonen?
Mijn partner wil geen therapie meer. Twee relatie therapeuten gehad de afgelopen vijf jaar.
Naar mijn idee zijn we er bij alle twee de therapeuten niet in geslaagd om de kern naar boven te krijgen.
Ik ben momenteel uit huis. Ik had de keuze of zij vertrok met de kinderen of ik vertrok.
We willen beide het beste voor de kinderen.
Waar ik naar zoek is naar een derde weg - lees een way out zonder te knallen. En naar een manier om meer het gezamenlijke belang te adresseren dan elkaars onvrede.
Echtscheiding impliceert het faillissement van beiden. Zelf ben ik momenteel net werkloos. Partner werkt drie dagen.
Scheiden waarbij ik om het weekend de kinderen te zien krijg is geen optie voor me. Het huis aanhouden en een tweede huishouding voeren. Is financieel niet haalbaar en wil ik niet voor mezelf en ook niet voor de kinderen. Eigenlijk wil ik onze issues oplossen maar partner wil dat niet en die wil scheiden.
Zij wil er ook geen tijd aan besteden. Laat maar zien.. eerst zien dan geloven.
Birdnesting of LTA
Je zou birdnesting kunnen overwegen: de kinderen blijven in het huis wonen en jij en je vrouw wonen daar op de 'omgangsregeling'dagen. Of living together apart, dus het tegenovergestelde van LAT-en: elk een eigen slaapkamer, en de overige ruimtes gedeeld.
Of de wens
van je vrouw accepteren.
Ik zit een soortgelijke situatie, en na 6 weken heb ik het geaccepteerd. Inhoudelijk sta ik er (nog) niet achter, maar het is beter voor ons allen.
Anders ga je het alleen maar rekken en worden de frustraties naar elkaar toe alleen maar erger, en de kinderen zullen de dupe zijn.
En hoe eerder je het accepteerd, des te meer ruimte er nog is om in alle redelijkheid tot een oplossing te komen die voor jullie allemaal het beste is.
Sterkte!
hoe groot is je huis
Ik ken een gezin waarbij de vader op zolder is gaan wonen, ze aten nog wel samen en verder deden ze alles gescheiden. De woonkamer, daar was de ene dag/week (dat weet ik niet meer precies) de vader, de andere dag/week de moeder. De kinderen laveerden er tussendoor. (kinderen waren 16 en 18) het was niet ideaal hoor. Dit hebben ze een jaar of 2 gedaan en toen is vader alsnog op een flat gaan wonen en moeder kon het huis aanhouden.
Misschien is dit mogelijk als tijdelijke oplossing?
Wat is de reden
Waarom wil jou vrouw scheiden? Wat mist ze, wat zou ze graag anders willen?
Je schrijft: ze wil er geen tijd meer in investeren, laat maar zien. Wat bedoel je daarmee? Wil zij graag iets bij jou zien? Wat wil ze zien? Kun je daar nog iets mee?
Misschien kun je werk gaan zoeken zodat er meer financiële ruimte komt?
Keuze
'Ik had de keuze of zij vertrok met de kinderen of ik vertrok.'
Zij met kinderen of jij, dus zonder kinderen. Hoezo? Zijn de kinderen van haar dan, haar bezit? Op dit moment ben jij, tegen je wil, de thuisblijfpapa, dus is het logischer dat jij voor de kinderen zorgt en zij de weekendregeling krijgt. Dan kan ze ook het aantal uren dat ze werkt uitbreiden naar fulltime. Ze heeft dan genoeg inkomen om jou kinderalimentatie te betalen, en eventueel partneralimentatie, zodat jij voor de kinderen kunt blijven zorgen.
Is er enige reden waarom dit niet 'het beste voor de kinderen' is?
Alternatief is 50/50 en dat zou inderdaad birdnesting kunnen zijn, waarbij jullie voor jezelf een beperkte woonruimte zoeken, kamer, stacaravan, vakantiehuisje etc.
Tsjor
Eens met Tsjor
Hele rare stelling, of jij eruit of zij met de kinderen. Vooral ook omdat zij wil scheiden en jij niet. Als ze zo graag weg wil gaat ze zelf maar, lijkt mij.
Dat je geen werk hebt en zij maar 3 dagen werkt compliceert de zaak natuurlijk wel. Of verdient zij met die 3 dagen genoeg om zichzelf te onderhouden en jou alimentatie te betalen?
Ik zou in jullie geval denk ik een tijdelijke constructie bedenken (zoiets als birdnesting) waarbij jullie elkaar niet tegen hoeven te komen en om beurten voor de kinderen kunnen zorgen. Dus of een kleine kamer ernaast waar jullie om beurten verblijven, of allebei een deel van de tijd bij familie of vrienden, of een kamer in het huis (zolder?) waar jullie om beurten verblijven. De ouder die met de kinderen is heeft 'dienst', de ander is er dus niet of blijft op de zolderkamer. Dit is een constructie die alleen werkt als je elkaar nog wel kunt velen, elkaar de ruimte gunt en zakelijk over de kinderen kunt spreken zonder er emoties en wellicht ruzies aan te koppelen. Dat vraagt dus veel van jullie beiden. En goede, heldere afspraken.
In de tussentijd kunnen jullie dan allebei op zoek naar (meer) werk, zodat jullie financiële situatie de ruimte biedt om twee huishoudens te gaan voeren.
Want ik denk eerlijk gezegd niet dat bij elkaar blijven, of niet scheiden, een optie is. Als er al twee therapeuten aan te pas zijn gekomen en je vrouw ziet het echt niet meer zitten, kun je haar niet dwingen getrouwd te blijven. Helaas. In ons geval heeft een echt goede therapeut wel geholpen, maar daar heb je nu weinig aan. Ik zou inzetten op de scheiding op een zo prettig mogelijke manier te regelen. Waarbij jullie ook goed voor elkaar zorgen. Je moet tenslotte allebei na de scheiding een nieuw leven opbouwen, en jullie blijven altijd samen ouders van je kinderen.
Sterkte.
De kinderen
Ik vind het eigenlijk alleen maar logisch dat er een 50/50 verdeling qua kinderen komt bij scheidingen als men het daarvoor ook zo deed. Of als men daar al voornemens toe had en acties waaruit dat bleek/blijkt. Ik ben best huiverig voor het omgooien van een zorgverdeling alleen maar omdat er gescheiden wordt. Het zal niet de eerste keer zijn dat dat niet om de kinderen was maar om het ego van de tot dan toe niet of nauwelijks -verzorgende ouder. En eindigt in de overdracht van de verzorging aan nieuwe vriendin of oma... Enfin dat hoeft hier allemaal geenszins het geval te zijn natuurlijk.
De boel helemaal omgooien in een scheidingssituatie waar dat vroeger niet zo was puur omdat de ene werkloos is geworden: is dat nou goed voor de kinderen? Vader gaat toch ook weer aan het werk op een gegeven moment?
Marijn
we weten toch niet hoe de zorgverdeling was? Bovendien, alles en iedereen kan veranderen. En vooral: de kinderen hebben recht op beide ouders.
Wij hadden een 50-50 verdeling afgesproken, ondanks dat man een dag meer werkt dan ik. En de zorgverdeling volgens een ouderwets rollenpatroon liep, namelijk ik deed het meest aan het huishouden, koken, boodschappen, was en dat soort dingen, en man deed administratie en technische dingen. Hoe hadden we dan de kinderen moeten 'verdelen'? Want man zorgde in het dagelijks leven niet heel veel in de traditionele zin van het woord...
We zijn uiteindelijk niet uit elkaar gegaan, en de taken zijn nu heel wat gelijkmatiger verdeeld (dat was een heel mooi bijkomend effect - zijn we allebei heel blij mee) maar hoewel scheiden helemaal man zijn idee was, en ik dat echt niet wilde, heb ik geen moment gedacht dat hij dan maar minder tijd de kinderen zou 'mogen'. Hoe pijnlijk ik het ook vond om niet alleen mijn man kwijt te zijn, maar ook nog eens de helft van de tijd mijn kinderen niet meer zou zien.
Verandering
Werkloos worden is al een verandering, scheiden is een verandering, dus dat zijn ook momenten waarop je alle opties kunt herzien.
'Vader gaat toch ook weer aan het werk op een gegeven moment?' Zeker, natuurlijk, vanzelfsprekend. Evenals het vanzelfsprekend is dat moeder niet meer dan 3 dagen kan werken en voor de kinderen moet zorgen.
Er moet meer inkomen komen, dat lijkt mij duidelijk. Maar soms is het makkelijker om uren uit te breiden dan om nieuw werk te vinden. Het allermoeilijkste is om die gedachten om te keren. Zoals Ron, die 'vanzelfsprekend' schrijft dat de keuze was: hij eruit of zij met de kinderen.
Nieuwe situatie biedt mogelijkheden om nieuwe opties te bedenken en nieuwe mogelijkheden te scheppen.
Tsjor
