Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Anoniem

Anoniem

23-01-2019 om 12:11

Tijd voor jezelf

Gewoon benieuwd naar tips. Hoe zorgen jullie voor genoeg tijd voor jezelf?

Situatie hier is dat mijn ex-partner 5 jaar geleden bij ons weg gegaan is en sindsdien woon ik alleen met onze 3 kinderen. Ex wil of kan geen omgangsregeling en ik werk fulltime. Kinderen puberen momenteel alledrie en soms voelt dat best heftig. Natuurlijk begrijp ik dat het de leeftijd is en ze menen ook echt niet alles van wat ze zeggen. Bij de oudste twee lijkt toch ook nog steeds de nodige frustratie richting hun vader te zitten en dat maakt het puberen voor mijn gevoel nog wat heftiger.

Zoals gezegd kunnen de kinderen niet naar hun vader, zeker niet om te logeren. Wel komt ex regelmatig hier en de band met de kinderen lijkt langzaam weer wat beter te worden.

Zelf merk ik dat ik soms stiekem best behoefte heb aan een uurtje voor mezelf en liefst ooit zelfs een keer een dagje. Dat zit er momenteel echter niet in, vandaar dat ik me nu afvraag hoe jullie dat doen.

Logeren bij opa’s en oma’s gaat niet door ziekte. Andere familie is ook niet beschikbaar en vader een nachtje hier laten en zelf weggaan vinden zowel ex als kinderen niets.

Eerst zorgde ik wel eens voor een halve of hele vrije dag als de kinderen naar school waren, maar sinds enkele maanden zit een van de kinderen met een trauma thuis. Natuurlijk ben ik er voor hem, maar soms denk ik dat ik er wat beter tegen zou kunnen als ik ooit een keer echt even een dagje of avond rust zou hebben.

Natuurlijk zijn het inmiddels pubers en eigenlijk zouden ze af en toe alleen moeten kunnen blijven. Ik doe dat ook bewust wel, maar zeker die ene met dat trauma kan ieder moment omslaan. Echt rust geeft het daardoor niet als ik bijvoorbeeld even ga sporten. De andere twee zouden nog naar vrienden kunnen, maar die ene valt echt 24/7 op mij terug.

Natuurlijk gaat het over enzo. Hij heeft ook hulp, maar soms vraag ik me af of er een manier is om even een dagje op te laden.

Angela67

Angela67

23-01-2019 om 12:44

huizenruil?

ken je iemand in de buurt die een halve dag + avondeten bij jou in huis wil zijn en in wiens huis jij dan op de bank mag hangen? Of, als inclusief avondeten niet lukt, alleen tijdens schooltijden? Dan hoeft die persoon er 'alleen' te zijn voor je kind dat niet naar school gaat. Het moet dan wel iemand zijn waar dan ook niemand thuis is .
gr Angela

Mamatijd

Is her misschien een idee dat je alle drie de kids naar hun kamer “stuurt”, met de boodschap. Het is nu mamatijd! Ze kunnen boven film kijken, of met de computer of foon. (Mits ze dit hebben natuurlijk) Drinken en chips mee en een “verbod” om die avond beneden te komen. Dan nestel jij je lekker op de bank, dekentje, wat lekkers, wijntje en een leuke film of goed boek.

Als pubers snappen ze dit vast wel.

Lou

Lou

23-01-2019 om 14:02

24/7

"maar die ene valt echt 24/7 op mij terug."
Dat is het probleem volgens mij. En dat los je niet op met 'blijf boven jongens, beneden heb ik nu mamatijd'. Want je zoon met een trauma weet je te vinden en dat zal je zelf ook willen, dat je er bent als hij je nodig heeft. De vraag is dus: is er nog iemand bij wie hij zich volledig veilig en op zijn gemak voelt? Dat zou dan degene zijn die jou af en toe een tijdje kan aflossen.

Werk?

Je werkt fulltime, lees ik. Dus als jij werkt, ben je ook niet beschikbaar.
Zit daar niet de oplossing? Dat je af en toe een dag vrijneemt en die helemaal aan jezelf besteedt?

O, wacht...

.... nu je zoon thuis zit, werk jij waarschijnlijk ook niet. Domme oplossing van mij dus .

Sas

Sas

23-01-2019 om 17:19

Ik denk niet dat nu niet werkt

Ze werkt fulltime, schrijft ze.
Je kunt je niet ziekmelden als je grote zoon thuis zit.

Maar de oplossing van af en toe een vrije dag nemen, vind ik een hele goede.
Die vrije dag meld je alleen niet aan je kinderen.
Dan ga jij lekker een dagje naar de sauna, welness, of wat jij maar leuk vindt. En waar je kan relaxen.

mijk

mijk

23-01-2019 om 18:48

Of op je werkdag

Buiten de deur lunchen met een lekker boek (pak je een uur vrij ipv een halve dag..

Mijk

Wat vinden ze zelf?

Ik zorg ook fulltime voor pubers, en werk daarnaast voltijds. Ik merk dat ik dit soort kwesties prima met ze kan bespreken: wat vinden jullie? Hoe zouden ze het zelf met jou willen oplossen? Ook je zieke kind?
Mijn ervaring is dat een oplossing die uit hun koker komt vaak nog het beste werkt. En ze snappen het goed hoor, dat je me-time wilt. Dat willen ze zelf immers voortdurend

Anoniem

Anoniem

24-01-2019 om 00:50

Bedankt

Bedankt voor de reacties. Helaas nog niet iets wat hier zou kunnen werken. Onder werktijd kan het ook gewoon gebeuren dat mijn zoon me volledig in paniek belt en dat kan echt om niets zijn. Klinkt misschien onvoorstelbaar voor een puber, maar hij zit niet voor niets thuis.

Het is inderdaad misschien voor een deel ook vooral het gevoel dat ik 24/7 nodig ben en het zal nu bij mij ook meespelen dat er vandeweek weer net een heftige paniekaanval was. Misschien had ik deze vraag bij zorgenkinderen moeten stellen, maar omdat het nu vooral gaat om het er alleen voor op draaien, had ik hem hier gesteld.

Ben nu gewoon echt even op. En het is echt allemaal niet extreem, maar denk dat het me opbreekt dat ik de afgelopen 5 jaar echt geen dag even voor mezelf heb gehad en de kinderen zijn gewoon door een moeilijke tijd gegaan.

Op een standaard dag sta ik vaak met de andere 2 op rond 6 uur en als zij dan naar school gaan, ga ik naar mijn werk. Na werk de gewone huishouding die iedereen heeft, maar in de avond dus ook nog eens vaak paniekaanvallen bij zoon en vaak kan ik dan niet voor 1 a 2 uur slapen. Dat is gewoon tekort, maar juist op die momenten moet ik er wel zijn, dat weet ik ook wel.

Tussendoor loopt er tegenwoordig van alles voor zoon, bijv hulpverlening, maar bijv soms ook paniekaanvallen. Dat kost behoorlijk wat uren en als er werk af moet, moet dat soms ook weer in vrije uren.

Heb ook lang niet altijd die behoefte aan tijd voor mezelf, maar ik kijk nu gewoon even met een verkeerde blik. Moet nu gewoon even beseffen dat dit heus binnenkort wel weer iets minder is en dan ga ik gewoon eens een dagje pikken.

Nogmaals bedankt voor het meedenken!

Praat met je werkgever?

Lieve Anoniem, heb je al met je werkgever gepraat? Je kind heeft veel zorg nodig en er zijn regelingen zoals zorgverlof om daar tijd voor te vinden. Niemand heeft er iets aan als jij opbrandt. Je werkgever kan helpen om de situatie tijdelijk beter te doen te houden.

Raffie

Raffie

24-01-2019 om 08:51

Heftig

Pfff dat klinkt behoorlijk heftig allemaal, en ik kan me voorstellen dat je gesloopt bent.
Het zou fijn zijn als je de zorg met iemand kunt delen, als is het maar af en toe. Maar hoe? Ik kan niet veel meer dan je sterkte wensen...

1 avond en nacht per week

Echt heftig. Je zoekt nu naar mogelijkheden om het alleen vol te houden, maar het zou wellicht ook goed zijn om te kijken naar hulp. Dat kan hulp in de huishouding zijn (als de kinderen dat kunnen doen is het mooi, complimenteer ze dan ook) en/of extra hulp voor je zoon, bijvoorbeeld in de vorm van een buddy of een vrijwillig maatje, bijvoorbeeld iemand die een telefoon heeft waarmee je zoon kan bellen.
Wellicht kan je ex ook meedenken en iets bijdragen, bijvoorbeeld financieel. Of in jouw huis blijven als jij een weekend of avond wegduikt in een bad in het goedkoopste hotel wat er is.
Wellicht kan je werkgever meedenken.Er bestaat nu ene risico dat jij uitvalt en dan is het probleem voor de werkgever groter, dan wanneer je nu bijvoorbeeld af en toe een paar uur eerder naar huis kunt gaan om bij te slapen.
Of familie, buren, ouders van klasgenoten etc. Bij een Eigen-Kracht-Conferentie moet je eerst gaan bedenken welke mensen je wil betrekken bij oplossingen en dat zijn meestal meer mensen dan je vooraf denkt. Je kunt ook aan je kind vragen wie hij erbij zou willen betrekken.
Ik denk dat ik zou kiezen voor een vaste avond vrij in de vorm van een hotelovernachting: vanuit mijn werk, terwijl ex of iemand die je kind vertrouwt in huis blijft. En jij zonder telefoon. Dan kun je in elk geval 1 keer per week rustig eten, lekker ontspannen en op tijd slapen, kom je 's morgens uitgeruster op je werk (scheelt ook veel) en hebben de kinderen ervaren dat het ook anders kan. Dit is iets wat je zelf kunt regelen en je kunt mensen benaderen met een konrete vraag, bijvoorbeeld een financiële bijdrage van je ex en een nacht per week van iemand die je vertrouwt. Als mensen weten dat je moeilijk zit en je hebt een konkrete vraag, dan is er ook vaak wel bereidheid om te helpen.
Alternatief zou zijn om de WMO in te schakelen, maar ik weet niet of dat de belasting voor jou niet vel groter maakt. Je moet dan heel veel bureaumensen aan het werk houden.

Tsjor

Watervrouw

Watervrouw

24-01-2019 om 12:40

Toch vader inschakelen?

Dat is inderdaad heftig. En ik denk dat je de grootste behoefte hebt aan alleen thuis zijn en even helemaal niets. Iets buiten de deur is ook fijn en daar zou ik via mijn werk wat voor proberen te regelen zoals 1 of 2 dagen per maand om 13.00 uur stoppen met werken en dan lunchen met vriendin of alleen, shoppen, wandelen of wellness.

En je zou toch iets moeten met de druk die het kind dat voortdurend thuis is op je legt. Is er een opbouw mogelijk in de tijd dat hij alleen is? Eerst een uur naar yoga, later een hele avond naar een vriendin etc? Hulp van derden is in de late avonduren eigenlijk niet te doen dus ik zou, misschien samen met huisarts of maatschappelijk werk, toch weer gesprek aangaan met je ex-man om te kijken of hij een nacht per week het over kan nemen en dan bij voorkeur bij ex thuis. Als kind dan één avond van huis is dan de andere twee vragen om na 20.00 uur op hun kamer te blijven. Dit is misschien ook een extra hulp voor je kind door verbetering verhouding/band met zijn vader.

En verder kijken wat er aan etra's mogelijk is. Jullie zitten nu in een zware tijd dus dat is nodig. Dingen waar je in huis blij van wordt. Zoals bijvoorbeeld (tijdelijk) hulp in de huishouding, boodschappen laten bezorgen, een bloemenabbonement, de krant.

Heeft kind medicatie? En verder nadenken

Ik vraag me af in hoeverre de behandeling van je kind afdoende is. Kijk, niemand wil een puber vol stoppen met pillen maar er zijn medische behandeling die echt helpen bij paniekaanvallen zoals de ouderwetse tricyclische antidepressiva of andere nieuwere medicaties. Het lijkt me niet alleen voor jou maar ook voor hem wenselijk dat de paniekaanvallen verminderen.
Verder denk ik dat je inderdaad hulp van buitenaf nodig hebt. De behandelaar van je kind is er ook voor jou en begrijpt vast wel dat, als je volledig instort, er niemand meer voor kind is. Is een (tijdelijke) dagopname van je zieke kind mogelijk? Eens per week een dag opgenomen worden bij voorbeeld? Of zoals iemand het al opperde een buddy systeem? Zou je kind een buddy als vervanging van je aanwezigheid accepteren? In de vorm van vrijwilligers is er misschien bij jou in de buurt iets te regelen (op Humanitas bij voorbeeld)? Ook al gaan ze even twee uurtjes in de buurt samen sporten of naar de bioscoop (als dat mogelijk is met zijn ziekte) geeft het je even lucht.
Sini

Pizza avond

Ik had een tijdje, een paar jaar geleden, dat ze op vrijdagavond zelf een pizza in de oven deden zodat ik ook eens mijn handen vrij had. Die avond ging en ga ik dan koffie drinken bij een paar vriendinnen.
Dat is ooit begonnen toen ik ook nogal klem zat en die vriendin mijn buurvrouw was. Dan ging ik daar ook een uurtje koffiedrinken, soms 3 keer per uur onderbroken door een telefoontje van dochter, en zonodig ging ik even terug naar huis, maar dan had ik in elk geval even lucht.

Inmiddels wonen we verder weg, maar ga ik nog steeds op vrijdagavond met vriendinnen koffiedrinken. En we eten allang weer gewoon samen op vrijdag.

Toen ze kleiner waren wachtte ik inderdaad tot alle gedoe klaar was en dan sloop ik om 22.00 uur, of later, nog even uit bed om iets voor mijzelf te doen. Muziek maken met koptelefoon op, achter de computer, lezen.

Maar je zegt het ook zelf al, je weet dat het nu even crisis is, maar er komen betere tijden. En in dit geval zul je best nog lang zorg hebben, zeker voor je ene puber, maar je krijgt wel steeds meer je handen vrij als ze eenmaal zo oud zijn. Er komen betere tijden.
Tot die tijd kijk je waar er nog gaatjes voor jou zijn en grijpt dan je kans, even.

Alleen als ik iets voor mijn werk had, had ik een achterwacht van ouders of vriendinnen, die mijn dochter zonodig uit school konden halen als ze daar weer ziek werd, of zoon helpen met een probleem onderweg van en naar school of zo.

Je schakelt ook niet makkelijk anderen in als je kind zo op jou rekent en je nodig heeft.

Tegenwoordig lossen we het samen op want vooral mijn dochter heeft nog steeds bij vlagen mijn aanwezigheid en steun nodig. Gelukkig kan ze ook terecht bij vrienden of andere volwassenen. Ik heb binnenkort een begrafenis ver weg en we bespreken al hoe we dat gaan regelen met school, eten en contact. Ze zegt een afspraak af die haar dag, zonder mij, te gestresst zou maken. Op die manier.

Inderdaad, zelf mee laten denken over oplossingen.

Groter

'Je schakelt ook niet makkelijk anderen in als je kind zo op jou rekent en je nodig heeft.' Maar het is ook mooi als ene kind ervaart dat de wereld groter is dan mamma, dat er meer mensen zijn die zich om hem/haar bekommeren en dat het ook echt goed is om die ervaring mee te krijgen.

Tsjor

Ja Tsjor

Als een kind in crises ligt of er zijn andere zaken niet in orde in het leven ga je dat toch niet als leerdoel inzetten, daar heb je andere momenten voor.
Een gemiddeld kind kan dat uiteraard aan, maar er zijn nou eenmaal ook kinderen die jou onverdeelde aandacht vaker en langer nodig hebben.

mijk

mijk

24-01-2019 om 16:02

Snap ik

Hier ook paniek bij dochter, minder hevig maar als het mis is is het heel erg mis. Lijkt me extreem zwaar omdat alleen op te vangen..

Anoniem

Anoniem

26-01-2019 om 16:20

Even op

Vandaag zo’n dagje dat ik even op ben. Zal wel ongesteld moeten worden ofzo, maar heb het gevoel dat ik ieder moment in tranen uit kan barsten. Ben daarom dus net maar even snel boodschappen gaan doen, want het is niet fijn als de kinderen dat zien. Vandaag ook even hier van me afschrijven...

Ik denk dat de enige andere persoon die mijn zoon genoeg vertrouwd zijn vader is, al is dat vertrouwen heel broos. Ex is hier nu 5 jaar weg en was in de eerste instantie meteen bij zijn nieuwe vriendin in getrokken. Samen met deze vriendin kreeg hij vrij snel een kindje en in die periode was hij er vaak niet voor onze kinderen. Zoon heeft zijn brusje na 2 jaar pas voor het eerst willen zien, dat geeft misschien al iets aan.

Inmiddels is ex weg bij die vriendin en heeft hij een nieuwe vriendin, die iets beter klikt met zoon. In eerste instantie kreeg ik verwijten van zoon dat ik aardig bleef doen tegen ex, hij gaf zelf ex namelijk de schuld van alles. Maar de aanhouder wint en ik denk dat ee inmiddels weer een laagje vertrouwen ontstaat.

Het zou eigenlijk mijn voorkeur hebben om een omgangsregeling te hebben, hoe minimaal ook. Ex wil dat echter niet met onze kinderen (overigens wel met hun brusje en ook dat steekt). Praten met ex gaat in die zin ook niet helpen. Hoe harder ik roep dat de kinderen (of ik) hem nodig hebben, hoe minder hij komt. Roep ik niet, maar doe ik gewoon gezellig, dan zien ze hem veel vaker.

In het begin hoopte ik wel eens bijna dat ik mijn been zou breken ofzo, gewoon iets zichtbaars, dan zou hij er namelijk wel voor ze zijn en dan zou ik even rust hebben. Zo is het inmiddels al lang niet meer, maar het geeft wel iets aan.

Vriendinnen heb ik helaas niet, dan had ik daar misschien wel tegen geklaagd ipv hier.

Maarja, wat jullie ook zeggen, het is tijdelijk. En dat merk ik ook wel. Voel me de laatste tijd ook vaak juist heel goed, maar soms moet je nu eenmaal even je hart luchten.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.