Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden


Loepsie

Loepsie

05-01-2019 om 23:14

Ik vind het ook nog steeds moeilijk hoor

Ik heb toevallig net nog weer mijn zorgen geuit bij mijn schoonmoeder. En precies op dat moment zegt mijn dochter 'daaaaaa' met haar handjes zo van op(ze bedoelde klaaaar). Dus dat was wel ff een verkeerd moment om mijn punt te maken hahah. Sowieso vindt mijn schoonmoeder haar heeeeel slim. Maar goed bij mijn schoonmoeder is het natuurlijk 35 jaar geleden dat zij een dreumes had dus om nou te zeggen dat ze het met een heldere blik ziet...
Mijn schoonmoeder vraagt haar bijv iets aan haar te geven en mijn dochter geeft altijd alles wat je haar vraagt. Doen jullie kleintjes dat ook?

@Lotte ik hoop het echt van harte! Het is dus dat ze voor veel woorden ongeveer dezelfde klanken heeft maar met een andere klemtoon. Dat 'daa' is dus al 2 woorden. Verder zegt ze bal, apf(wat uit betekend) drinken noemt 'ugh ugh'( ze gaat dan ook echt nephoesten)ja en nee(nee is bie)'a-oo'als ze iets laat vallen en 'open' en 'één' zo noemt ze alle cijfers. 'Aai' zegt ze ook als ze iemand moet aaien. En bij sommige liedjes vult ze in met ik zag 2 beren bijv 'hi hi hi, ha ha ha'. En een stuk of 3 a 4 dierengeluiden. Je kan haar ook vragen welk geluid een koe of een hond maakt.
Maar om het praten heb ik me nooit zorgen gemaakt want ze brabbelt gewoon goed met verschillende intonaties. Dus dat komt vanzelf wel een keer. Alleen 'ja' bijvoorbeeld zegt ze niet met begrip als ze ook echt ja bedoeld, maar gewoon random. Haar antwoord is vaak ja. En soms nog een paar keer achter elkaar ja ja ja. Maar goed ik probeer het maar positief te zien; ze begrijpt het idee van antwoord geven.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het vervelendste van alles vind dat ze zo slecht op naam reageert. Dus als we bij familie zijn en die willen haar aandacht dan zie je die teleurgestelde gezichten. Daar baal ik zo van! Ze hoeft niet te praten of met ze te spelen maar opkijken zou al heel wat zijn. Ik maak er dan maar gauw een grapje van; we noemen haar peppa big dan kijkt ze wel. En ja hoor nijntje of pepa big en je hebt haar aandacht voor de volle 100%.

De rest van mijn familie vindt het wel apart dat ze nog zo in der eigen wereldje zit. Maar omdat ze wel goed oogcontact maakt en dus hapjes kusjes en dat soort dingen geeft hebben ze zoiets van: ze is gewoon wat laat.

@ wiesje precies wat Lotte zegt: dikke kans dat je omgeving niet eens iets opmerkt. En als je van die opscheppers hebt die gaan vertellen wat hun kind allemaal kan dan zeg je: goh, mijn kind kan dat nog niet en ga je verder met koffie drinken. Omdat wij in ons hoofd hebben dat ons kind verlaat of misschien anders is denken we dat iedereen het ziet. Wat totaal niet zo is. Je lieve kleine knul is perfect zoals hij is. En ik weet niet waarom; maar ondanks dat ik vandaag niet superpositief ben heb ik het gevoel dat het helemaal goed gaat komen met onze kinders.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

07-01-2019 om 14:13 Topicstarter

@loepsie

Als je alles opnoemt vind ik dat je dochtertje echt wel veel kan hoor! Ik sta ervan versteld 😁 Nu ja, ik begrijp het ook dat het anders is als je nog 3 andere kindjes hebt waar je mee kunt vergelijken.

Hoe de familie erover denkt is heel anders. Mijn mama en mijn schoonmoeder zeggen wel dat ze zien dat hij wat anders is. Ze denken ook wel dat er “iets” meer aan de hand is, maar niks onoverkomelijk. Ze vinden hem slim op zijn eigen manier. De (schoon)vader van mij (natuurlijk de mannen weer eh 😉) vinden gewoon dat hij een sterk karakter heeft en dat hij misschien gewoon wat later is dan de rest. De onthaalmoeder benoemt hem ook als een “speciaal” manneke, maar kan niet juist zeggen wat hem juist speciaal maakt buiten heel het communicatiegebeuren.

Heel toevallig dat ik daarstraks dat Van Wiechenschema eens bekeken heb! Mijn zoontje zit helemaal op schema, behalve bij communicatie... Daar is er geen enkel onderwerp waar hij op leeftijd zit. Dus het is wel heel duidelijk waar het probleem zich situeert...

Als ik vraag of hij iets wilt geven dan begrijpt hij me niet. Als ik vraag om me iets te geven en ik doe mijn hand open voor hem dan zal hij het voorwerp dat hij vastheeft wel meestal aan mij geven. Maar ik weet niet zeker of hij dit begrijpt als geven of dat hij het gewoon fijn vind om om iets in mijn hand te leggen. Want zo vind hij het bijvoorbeeld ook heel fijn om blokjes in en uit een doosje te doen. Maar als ik iets zou vragen dat hij niet vast heeft en dat gewoon langs hem ligt dan zou dat echt zijn petje te boven gaan als hij dat iets aan mij moest geven.

Je hebt ook gelijk hoor loepsie ivm dat feestje. Ik moet daar ook niet zo zwaar aan tillen en de zaken ook gewoon benoemen zoals ze zijn. Ik begrijp ook niet zo goed waarom ik mezelf daar eergisteren zo ziek in gemaakt hebt. Nu heb ik gewoon: Eh, we zullen wel zien en we maken er een fijne dag van. Sowieso dat mijn zoontje weer zijn sociale zelf zal zijn en harte, gaat stelen 😉

Ik hoop trouwens van harte dat je gelijk hebt en dat het allemaal goed komt met onze prachtkinders 😘

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

07-01-2019 om 14:27 Topicstarter

@Lottedekort

Wel heel fijn dat je veel kan bespreken met je mama. Ik kan dit gelukkig ook, maar soms merk ik wel dat ze zoiets heeft: het komt wel, je maakt je teveel zorgen. Maar daar ben je natuurlijk niks mee. Blijven bespreken is echt heel goed! Zo voorkom je ook, dat je vanalles opkropt want daar word je helemaal kierewiet van.

De familie hier kan het denk ik ook niet allemaal zo objectief bekijken. Vooral ook denk omdat ze weinig vergelijkingsmateriaal hebben. En als ze eens een kindje van dezelfde leeftijd zien dan is dit meestal ook maar een momentopname.
Mijn moeder en schoonmoeder zeggen wel dat ze zien dat mijn zoontje wat anders is. Vooral op vlak van communicatie valt het dus op. Mijn mama heeft al uitgesproken dat ze denkt dat er “iets” is, maar dat het waarschijnlijk allemaal zal meevallen.
De vaders hier zien het positiever in en zeggen dat hij een sterk karakter heeft en dat hij wsl een laatbloeier is. Dus geen reden om ons zorgen te maken!
Ik kan ook heel goed babbelen met de onthaalmoeder van mijn zoontje en zei zegt ook wel duidelijk dat zijn ontwikkeling niet standaard verloopt. Ze noemt hem ook een speciaal manneke, maar ze vind hem ook een mysterie want ze heeft zelf geen idee wat er juist zou kunnen zijn.

Je hebt helemaal gelijk ivm dat feestje hoor. Nu denk ik er ook al wat helderder over na. Was weer even een shockje dat moest bezinken. Ik kan echt zo flippen op gebeurtenissen die ik niet zie aankomen. In een keer BAM! Vaak ook over pietluttigheden. Ik weet dat mijn zoontje weer zijn charmante zelf zal zijn 😉 ( en stiekem hoop ik dat dat andere kindje de hele tijd gaan wenen 😋 Flauw grapje, maar toch een beetje waar 😂)
Jammer dat ik er toch zo vaak intrapt dat ik het zo belangrijk vind wat andere mensen denken. Dat is toch zó niet belangrijk eigenlijk!

Loepsie

Loepsie

07-01-2019 om 22:36

Dat ligt er echt aan wiesje

Het ene moment is ze zo alert en helemaal op het gemiddelde. En het andere moment kun je roepen tot je een ons weegt. Ze zit dan te diep in haar eigen spel. Ze kent idd wel wat woordjes als ik ze zo optel. En dan heb ik er een paar nog niet meegeteld bedenk ik me. Maar eigenlijk komt het bijna altijd vanuit ons initiatief. Dus ze 'vraagt' ons zelf nauwelijks iets. En vaak is het nazeggen. Ze begint nu ook in spraak meer te imiteren.
Vandaag bracht ze me wel toevallig een boekje om voor te lezen en eerder vanmiddag ook een diertje van haar kinderboerderij. Het was dan de bedoeling dat ik zou nadoen welke geluiden het diertje maakt. Ik hoop van harte dat het een begin is...

Wat betreft dat geven doet zij dat ook hoor, ze geeft alleen als ze iets in haar hand heeft. Ik kan het wel vragen zonder dat ik mijn hand uitsteek. Dat begrijpt ze wel. En ook een hapje begrijpt ze.
Ze weet bijvoorbeeld wat een bal is. Als je haar een bal laat zien zegt ze 'bal'. Maar als ik haar vraag de bal te gaan pakken is dat een te moeilijke opdracht. Het moet echt voor haar staan en ik moet het aanwijzen.
En dat in en uit bakjes is ook herkenbaar. Vindt ze zooo leuk! Opruimen begrijpt ze en vindt ze fantastisch. Ze is er als de kippen bij als iets opgeruimd moet worden! Lades open trekken en uit- en weer inladen. Of mandarijnenschil op de grond leggen en weer op tafel leggen. Tassen uitpakken.
En met een theelepeltje in een kopje roeren is feest! Het liefst met een bodempje koffie zodat ze een beetje schuim uit kan smeren en een slokje kan nemen haha!
Ze begint nu gelukkig te snappen dat ze iets aan haar papa of broertjes moet geven, hoewel ik soms het idee heb dat ze nog steeds niet weet wie welk broertje is.

En wat betreft dat van wiechenschema; ik weet niet zo goed wat ze bedoelen met spelopdrachten begrijpen. Ze snapt dat ze een puzzel moet leggen hoewel ze dat nog niet kan. Ze snapt ook dat ze een bal moet gooien of schoppen en doet mee met gebaren in de liedjes. Ze heeft een fantastisch geheugen voor liedjes en weet welk gebaar bij welk stuk hoort. Dansen is ze gek op.

Boekjes lezen vindt ze ook heel leuk. Ze kan een boekje zo aandachtig bekijken; het gaat haar niet alleen om de pagina's omslaan. Maar als ze dan zo'n boekje 'leest' dan kun je op je kop gaan staan geen reactie. Weer dat eigen wereldje. Ik krijg haar er alleen 'uit' als ik vraag of ze wat wil drinken of een liedje begin te zingen, een chipie of iets dergelijks. Of met peppa big natuurlijk; altijd peppa big haha.

Ik begrijp wel heel goed hoe je je voelt hoor Wiesje. Het is natuurlijk makkelijk gezegd maar ik vind het zelf ook moeilijk mijn dochter naast iemand van haar leeftijd te zetten. Dan zie je toch echt wel verschil en dat is een feit. En dat is moeilijk. En ook andermans mening of reactie naast je neerleggen is moeilijk. Maar probeer gewoon niet zo veel focus erop te leggen. Probeer het van de positieve kant te bekijken en wat hij wel kan. Je zoontje is bijvoorbeeld heel sociaal. Dat is de mijne weer minder. Ze gaat graag naar kindjes toe maar dat is vooral om af te pakken wie die in hun handjes hebben haha. Ook raakt ze hen graag aan in het gezicht maar ze is ook al snel weer op ze uitgekeken. Gelukkig is ze niet eenkennig en vindt ze eigenlijk alles prima. Met kindjes, zonder kindjes het maakt haar geen bal uit. Ze loopt altijd wel op kindjes af als zij ze ziet.

Ik wens je heel veel succes en laat ons ff weten hoe je dag verlopen is. Dikke knuff

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

09-01-2019 om 15:21 Topicstarter

@loepsie

Ik denk ook vaak dat kindjes niet reageren als het hen niet interesseert of als ze met iets “belangrijker” bezig zijn ofzo. Sterke karaktertjes zijn het 😊 Of zo probeer ik het wel eens te bekijken... En je kan het ook bekijken dat als kindjes weinig vragen het gewoon ook contente kindjes zijn.
Heel flink van je dochtertje dat ze een boekje komt brengen. Mijn zoontje brengt ons naar het boekje 🙈 Ach ja, op zich is het al heel goed dat ze laten zien wat ze willen he. Dat is ook een duidelijke vorm van communicatie.

En super dat ze al zoveel woordjes kan. Het is ook logisch dat gewoon het woordje “bal” gemakkelijke is fan de zin “ pak de bal eens”. Want wat is dat nu eigenlijk? Moet ze de bal aan mama geven? Moet ze hem oprapen? Op zich is dat dus niet zo’n gemakkelijke opdracht. Dus ik denk dat ze meer en meer taalbegrip gaat hebben dit zeker in orde gaat komen hoor.
Haha, een beetje een nieuwe man hier. Opruimen doet hij niet maar steekt wel graag was in de wasmachine. Ook loopt hij graag rond met een borstel die 2x zo groot is dan hem. Borstelen doet hij wel niet, was het maar 😋 Dat van die mandarijnenschil is ook heel herkenbaar. Zo gek eh, zo moeilijk om hun aandacht te krijgen maar dan zo’n prulletje als een papiertje of een schil hebben ze dan wel weer onmiddellijk gezien. Hij brengt bv. de magneetjes die op de koelkast hangen ook graag naar de salontafels om ze daarna weer te gaan plakken op de koelkast.
Je dochtertje heeft blijkbaar ook al wat fantasiespel met het kopje koffie! Super is dat! Dat is hier ook nog niet aanwezig hoor. Zelfs “telefoontje spelen” doet hij niet.
Je dochtertje heeft 3 broertjes? Dat zijn er ook heel wat om uit elkaar te houden hé 😉 Dat komt ook wel hoor, ben ik zeker van.

Ik denk dat als je dochtertje weet wat ze moet doen met welk spel dat al een spelopdacht begrijpen is. Dat ze het spelletje nog niet kan dat heef denk ik dat te maken dat ze nog niet alle factoren die je nodig hebt om een spelletje te doen onderde knie heeft. Een puzzel is bv. ruimtelijk inzicht, cognitie, fijne motoriek,... Dus dat lijkt me idd al een hele opdracht.
Ook heel goed dat je dochtertje echt kijkt naar de prentjes in de boekjes. Dat doet de mijne echt niet. Hij wilt gewoon bladeren en dat is het. Geen flauw benul heeft hij wat in zo’n boekje staat. Ik heb dit al willen oefenen met hem maar hij geraakt er gewoon gefrustreerd door omdat hij wil bladeren en bladeren. Tja, dan werkt het ook niet...

We hebben een paar apps op de iPad staan voor peuters. Een app heeft een spelletje dat eigenlijk het principe heeft als een vormenstoof maar dan logischerwijze 1-dimensioneel. Wel mijn zoontje heeft even nodig gehad om het spelletje onder de knie te krijgen maar nu swipet hij als een pro alle prentjes naar het juiste vakje. Ook is er een app met een blauwe, gele en rode kameleon en daarboven komen blauwe, gele en rode vruchten te staan. Hij moet dan de juiste kleur vrucht naar juiste kameleon swipen. Dat kon hij ook niet onmiddellijk en moet je nu eens zien! Straf vind ik dat dan dat hij zulke zaken wel kan.
Met de vormenstoof spelen doet hij ook maar hij vist alle ronde blokken eruit. Die steekt hij ook onmiddellijk juist in het ronde gaatje. De andere blokken gaan niet snel genoeg want die zijn wat moeilijk dus die zet hij dan maar op de salontafel. Daar doet hij niet eens moeite voor 🙈

Als je dochtertje op kindjes afloopt en hen aanraakt is ze toch sociaal! De mijne zal niet snel aanraken denk ik maar loopt er ook steeds op af. Ik vind het heel fijn dat hij sociaal is, daar trek ik me echt aan op ja. Ik moet inderdaad me meer focussen op de zaken die hij wel kan.

Ik hou je zeker op de hoogte over hoe het gegaan is zaterdag 😊 Al ben ik me er nu al minder druk in aan het maken dan enkele dagen geleden... Gelukkig! 😉

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

14-01-2019 om 20:56 Topicstarter

Ik ging laten weten hoe het afgelopen weekend is geweest

Wel... Het is ook een beetje anders verlopen dan verwacht. Mijn zoontje is ziek geweest (buikgriep) en zaterdag was hij wel al wat beter, maar we hebben besloten hem toch niet mee te nemen naar het feestje. De andere “beruchte” peuter was er wel... En het bleek niet eens een “normale” peuter te zijn, maar volgens mij een die een serieuze voorsprong had. Hij is ook 20 maanden en sprak al met 2-woordzinnen. Hij gaf op elke vraag antwoord en was ook motorisch heel erg sterk ( hij kon op zichzelf op een schommelpaard gaan zitten en dit op een juiste manier gebruiken. Hij was ook braaf en kon stil op zijn stoeltje een sandwich eten. Bij het naar huis gaan kwam hij iedereen die er was een kus geven. En het meest frappante: Hij kon letters benoemen! Serieus... De mama wees naar een doos en vroeg: Welke letter is dat? Wel hij zei gewoon: B! Ik was eigenlijk helemaal uit mijn lood geslagen. Deze peuter van even oud kan letters benoemen en die van mij kan niet eens mama zeggen! Ik was eigenlijk heel blij dat mijn zoontje er niet bij was, want zo hadden we nog meer kunnen vergelijken. Ik heb ‘s avonds thuis gehuild omdat er zo’n groot verschil was. Ik was er kapot van.

Toeval treft dat we de dag erna hadden afgesproken met mijn nicht. Haar dochtertje is 2 maand jonger dan mijn zoontje. Ik had haar al even niet meer gezien. Ik had echt geen zin om te gaan, geen zin om weer geconfronteerd te worden met de achterstand van mijn zoontje. Ik wilde niet meer vergelijken. Met lood in mijn schoenen ben ik toch maar gegaan. Ook zonder mijn zoontje want hij was nog steeds niet de oude.
Nu bleek het dochtertje van mijn nicht een “gewone” peuter te zijn. Ja, ze kon meer woordjes. Ja, ze nam de gsm van mijn nicht om mee te “telefoneren”, ja ze begreep meer... Zaken die mijn zoontje nog niet doet, maar ze was zeker niet dat wonderkind van de dag ervoor. Ik weet dat mijn zoontje een achterstand heeft, maar in vergelijking met de dag ervoor was dit wel een enorm verschil. Ik was bv. ook blij om te zien dat een “gewoon” kindje ook wel eens niet luisterde naar haar naam, of weg liep van haar mama. Ik was echt opgelucht na het bezoekje 😊 Want ik voelde me de dag ervoor verschrikkelijk!

Hoe gaat het met jullie en jullie kinders?

Loepsie

Loepsie

16-01-2019 om 18:19

Frustrerend is zo'n wonderkind he?

Ik heb er ook zo 1 in mijn omgeving. Dat kind is even oud als mijn dochter en al zindelijk! Bizar gewoon maar tegelijkertijd heel confronterend.
Fijn dat het kind van je nichtje wel gewoon een normale peuter is. Ik snap heel goed dat jij blij was dat je zoontje er niet was hoor, heb dat zelf soms ook. En naarmate ze ouder worden worden de verschillen ook steeds beter zichtbaar.

Hier gaat het eigenlijk z'n gangetje: nog steeds met ups en downs. Mijn dochter begint steeds meer in spraak te imiteren. Ook vult ze steeds meer liedjes in met klanken. Ik merk dat haar uitspraak vooral uit klanken bestaat. Ik zeg bijv vaak 1,2,3 rennennnn en dan begin ik te rennen. Zij zegt me dan na éé,éé, ie, e-uuuhh en gaat dan ook rennen. Dus qua imiteren in spraak en gedrag zit het helemaal goed. Maar dat eigenlijk altijd al goed.

Deze week begonnen met gericht oefenen op de namen van broertjes maar dat gaat er gewoon echt niet in. Ze snapt em gewoon nog niet. Misschien dat ze ons daarom nog niet roept. Het lijkt alsof ze nog niet helemaal begrijpt dat een persoon gekoppeld is aan een naam. Papa begrijpt ze dan weer wel heel apart. Of als ik vraag 'geef maar aan mama' komt ze me datgene wat se heeft ook brengen. En ze noemt haar pop dus ook papa LOL.

Sommige kleine opdrachtjes begint ze ook al te snappen. Of ze het licht aan wil doen bijv. Maar dat moet ik dat niet zo vragen. Dan vraag ik echt Lamp aan? En dan doet ze het licht aan.
Ze kijkt ook steeds vaker naar wat ik aanwijs ipv alleen naar mijn wijzende vinger. Voorheen keek ze naar mijn wijzende vingen en stak ze haar vinger ook zo uit hahah.
Qua wijzen wijst ze mij nooit aan wat ze wil of bedoelt. Wel zie ik der vaak in haar boekjes plaatjes aanwijzen voor zichzelf of bijv naar de klok wijzen. Dit snap ik ook niet helemaal...

Het favoriete woordje van deze periode is :'Ja'. Ik moest laatst zo lachen want haar babylaptop vraagt altijd of ze komt spelen waarop zei heel enthousiast 'Ja!' antwoord. Mijn zus dacht laatst dat ze de vraag begreep en daarom met Ja antwoordde.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

18-01-2019 om 21:12 Topicstarter

Een kleine update!

Gisteren heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en mijn zoontje op de wachtlijst gezet van het COS (centrum voor ontwikkelingsstoornissen). Ze hebben een lange wachtlijst en normaal zou de aankomende thuisbegeleiding zeggen of ze het nodig vinden of hij wel naar het COS zou doorverwezen worden. Maar als ik daar op moet wachten zijn we weer zoveel maanden verder, en ik wil gewoon niet meer wachten. Want dat wachten ben ik echt grondig beu!
Ik heb op 14u gebeld naar het COS, en om 16.30u hebben ze me terug gebeld dat er verschuivingen zijn geweest en dat we dus vandaag(!) al terecht konden voor een intake gesprek en een ontwikkelingsonderzoek.
We zijn dus deze voormiddag daargeweest en het was een aangename ervaring. Fijn dat je zorgen eens niet weggeblazen worden en dat er eens baar je geluisterd word. Het ontwikkelingsonderzoek (Bayley) ging bij mijn zoontje beter dan verwacht. Volgens het onderzoek is zijn cognitie leeftijdsadequaat, dus dat is al een hele oplichting! Ik weet dat er testen zullen volgen waarbij hij serieus in de mist gaat gaan, maar dat vind ik op zich niet zo erg. Want bv. op vlak van taalbegrip en spraak wéét ik dat het niet loopt zoals het moet. Maar zijn cognitie kon ik dus absoluut niet inschatten.
Ik ben gewoon ook blij dat er actie in de zaak is. De testen zouden binnen de 3 maanden afgerond zijn, en hopelijk weten we dan meer over wat er juist kan zijn met hem en dan kunnen we ook starten met aangepaste begeleiding. Ik ben gewoon heel erg opgelucht. Natuurlijk hoop ik nog steeds dat hij een laatbloeier is, maar als dat niet zo is dan zijn we er tenminste op tijd bij.

@loepsie: Zo’n wonderkind is echt frustrerend. Ik vind het wel erg dat ik dat zo frustrerend vind want ja, het kindje kan er zelf niets aan doen. Het is gewoon dat onmachtsgevoel dat je dan ervaar dat zó sterk is.
Ik vertelde de onthaalmoeder over het wonderkind, en haar antwoord was dat het ook niet goed was voor een kind om heel slim te zijn. Mensen vinden dat nu wel leuk, maar voor het kind zelf is dat niet altijd fijn omdat hij/zij na verloop van tijd weinig uitdaging heeft en dus ook gefrustreerd geraakt. Ze zei ook: En gewoon zo een betweter, dan vind niemand toch leuk! Ik vond het een grappige reactie 😁

Je dochtertje doet het zo goed! Echt geweldig! Zo goed dat ze steeds en meer imiteert. De namen van de broertjes komen wel hoor 😊 Daar ben ik zeker van!
En ook fijn dat ze steeds meer opdrachtjes begrijpt. Dat is hier echt zo goed als onbestaand. Zelf een opdrachtje als “Lamp aan?” zou hij niet begrijpen. Maar als ik het visueel voorstel ofzo datsnapt hij het wel. Als ik bij het slapen gaan “Mama kus?” zeg dat doet hij niks, maar als ik mijn lippen tuit en een kusgeluidje maak dan buigt hij zich naar me toe zodat ik een kus kan geven.
Grappig ook dat je de situatie met de wijzende vinger aanhaalt. Dat is hier net hetzelfde! Hij keek eerst ook altijd naar mijn vinger. Nu lukt het wel om verder te kijken... Meestal doet hij het beter als ik de volledige beweging doe.

Hihi, beer is papa 😁 Waarschijnlijk heeft je man een groot knuffelgehalte 😉

Loepsie

Loepsie

19-01-2019 om 10:00

Wat een fantastisch nieuws Wiesje!

Log hier toevallig nu in en lees jouw verhaal; wat ontzettend fijn! Ik kan me voorstellen dat je heel erg opgelucht bent. En stiekem...voel ik me er(betreft mijn eigen situatie) ook wel opgelucht bij, als je begrijpt wat ik bedoel. Het kan dus allemaal toch een 'taalding' zijn of gewoon niets...misschien dus toch gewoon een laatbloeier.. Hebben ze gister ook al dingen uitgesloten als bijv autisme?
Ben heel benieuwd hoe het gegaan is. Kun je iets meer vertellen over het onderzoek van gisteren?

Ik begrijp wat je bedoelt; het slimme kindje kan er niets aan doen. Het zijn onze eigen onzekerheden die we op het kindje projecteren. En om eerlijk te zijn..mijn oudste 2 kinderen waren ook zo! Maar echt precies wat jij eerder beschreef; ook met de letters en automerken, winkelmerken echt alles. Dus het is best ironisch om nu aan de andere kant te staan. Ik kan me herinneren dat ik weleens gevraagd ben door moeders hoe oud mijn kind was en dat was wellicht vooral om te vergelijken ipv alleen interesse. Eens vertelde een moeder met een bibberstem en tranen in der ogen dat haar kind nog niet zover was. Ik vond haar kind ook laat want ik dacht oprecht dat mijn kind gewoon 'gemiddeld' was ipv een peuter die al een jaar vooruit liep. Zo zie je maar...

Dat met het visueel voordoen is ook heel herkenbaar. Met der broertjes bijv. Ze snapt niet wie wie is, maar als ik dr persoon aanwijs brengt ze het wel. En soms raakt ze in de war met een vraag en geeft ze me als antwoord maar een kusje. Ze zal wel denken een kusje is altijd wel goed hahah.

Hier een positieve ontwikkeling; ze begint me te vragen dingen te openen! Ze heeft het nu een paar keer gedaan. Iets naar mij brengen en dan 'open?' vragen. Gister in de supermarkt had ze een pak parmezaanse kaas in der hand. Ze dacht dat het iets lekkers was en vroeg een paar keer 'happ?' 'Open?'. Dat zijn gewoon 2 vragen in 1 zin! En helemaal uit zichzelf! Die hap had ik ook nog niet eerder gehoord.
Wat ik nu trouwens ook doe betreft het vragen; ik dwing haar als het ware me iets te vragen. Ik merk toch wel dat ik erg geneigd was al meteen iets voor haar te doen als ik merkte dat ze iets wil. Een vb ze heeft een speelgoed mand waarin soms iets vast blijft zitten. Wat ze dan doet is naar de mand kijken en zeuren of huilen. Ze kijkt me dan niet aan voor hulp. Voorheen racte ik ernaartoe om der te helpen. Nu vraag ik haar of ik der moet helpen maar blijf rustig zitten. Doordat ze geen keus heeft kijkt ze me dan toch aan en zegt ze 'helpen?'. En zo ook met andere dingen.

Ik hoop komende tijd om meer van zulke ontwikkelingen voor onze kindjes!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

19-01-2019 om 12:30 Topicstarter

Het onderzoek van gisteren

Zaken zoals ADHD, autisme,... zijn absoluut nog niet uitgesloten hoor! Je merkte soms ook dat de psychologe vragen stelt en waar ze op doelt. Mijn zoontje maakte bv. weinig oogcontact met haar en dan vroeg ze of hoe zijn oogcontact meestal is naar vreemden. Ja, dan weet je al dat ze richting autisme denken... Het gaat gewoon een optelsom zijn van alle onderzoeken samen.
Het cognitief onderzoek was best wel leuk. 1 item hebben ze wel niet kunnen doen omdat mijn zoontje erg moe was en zijn aandacht er niet meer bij had. Dat gaan ze volgende keer dan doen. Hij moest puzzels leggen (simpele: vierkant, driehoek en cirkel), staafjes in gaatjes steken, een potje openen en er iets uithalen, er werd iets verstopt onder een doek en dat moest hij volgen,... Zulke zaken. Op basis van het onderzoek kunnen ze zijn inzicht en probleemoplossend vermogen beoordelen.
Ik heb er ook expliciet naar gevraagd of er echt een verschil was tussen taalbegrip en cognitie, want in mijn ogen leek dit hetzelfde. Ik kreeg het antwoord dat er inderdaad een overlap is, maar dat taalbegrip en cognitie toch nog 2 aparte begrippen zijn. Dus het kan inderdaad gewoon een “taalding” zijn 😊

Voor jou is het dan ook niet gemakkelijk als je zonen eerder “slimme” kerels waren. Jij kan echt vergelijken hé! Ik kan alleen vergelijken met kinderen buiten mijn gezin aangezien hij mijn eerste kindje is. Gek wel hoe plots een mens zijn standpunt in het leven kan veranderen he. We leven zo vaak in onze eigen bubbel... Totdat de bubbel eens doorprikt wordt en je het anders moet bekijken. Het is een echte eyeopener ja. Ergens denk ik ook dat het een goede les is en het een beter mens maakt van je aangezien je genoodzaakt bent om je in te leven in een wereld waarvan je eigenlijk niet wist dat hij bestond.

Ik merk ook wel dat ik te snel reageer op mijn zoontje als ik merk dat hij iets wil of als iets niet lukt. Maar ik vind het zo moeilijk... Ik wil hem ook niet te gefrustreerd laten worden als hij het echt niet kan. Langs de andere kant heeft hij misschien die frustratie nodig óm taal te gebruiken. Moeilijk. Ik hoop dat ze me daar gaandeweg ook mee op weg gaan helpen. Mijn zoontje pakt me sinds kort mee aan de hand (of ja, vinger eigenlijk) en toont dat wat hij wil. Ik vind dit al heel knap want dit is ook al communiceren. Ik ben gewoon al blij dat hij iets heeft om zich uit te drukken.

Waauw! Je dochtertje is zo flink! 2 vraagwoordjes na elkaar is echt geweldig! Ze maakt echt zoveel vooruitgang! En elke vooruit is vooruitgang hé! Ook al lijkt het soms als mama niet genoeg 😉 Hihi, dat kusje! Dat heeft ze goed gezien de slimme meid! Met een kusje kan je mama altijd verleiden 😁

Ik hoop ook echt uit de grond van mijn hart dat onze kindjes zich zo verder blijven ontwikkelen!

Loepsie

Loepsie

19-01-2019 om 21:28

Het is fijn dat je alvast in de molen zit

Met hooguit een maandje of 3 heb jij hopelijk wat meer zekerheid of er iets is en wat er dan is. Vind het zelf al ontzettend spannend voor je. En eerlijk; ik bewonder je moedigheid! Ik ben nog niet zo ver dat ik haar wil laten onderzoeken. Daarnaast heb ik ook geen zin om de molen in te gaan en aan het einde van de rit te horen dat ze nog te jong is en dat het nog allemaal kan komen. En dat er wellicht over een poos weer onderzocht moet worden. Dan wacht ik het liever zelf af. Juist omdat onze kleintjes ook ontwikkeling laten zien het kan over een paar maandjes weer helemaal anders zijn. Als mijn zorgen er op haar 2de verjaardag nog zijn dan kijk ik verder. Het is al wel goed een idee te hebben hoe ze te werk gaan. Sommige dingen die je opnoemt heeft haar logopediste al eens bij mijn dochter gedaan.

Ja verbazingwekkend hoe ze ineens zomaar dingen kunnen laten zien. Het is inderdaad communicatie wanneer hij je mee trekt hoor! Als hij je meegetrokken heeft wijst hij dan aan wat hij wil? Als je naar hem lacht en je zoontje lacht terug dan is dat al wederkerigheid. Reageren op iets wat jij zegt of doet ook. Als jij bijv je tong uitsteekt, of ineens heel hard lacht, doet hij dat dan ook? Even de taal en het taalbegrip daar gelaten; je kunt aan veel kleine gedraginkjes opmaken of je kindje wellicht een contactstoornis heeft.

Je hebt helemaal gelijk Wiesje. Het is zeker een goede les en het zet je met beide benen op de grond. Hoe dit ook afloopt het heeft mij nu al een beter mens gemaakt. Niets is vanzelfsprekend! Ik ben gelovig en ondanks dat ik de situatie ontzettend moeilijk vind ben ik dankbaar en nederig. Alles had zoveel miljoenen keer erger kunnen zijn. En niets is nog zeker. Ik accepteer wat de Heer voor mij gepland en bepaald heeft.

En je hebt ook gelijk als je zegt dat de kleine dingetjes belangrijk blijven. Was vandaag in het winkelcentrum en ze luistert dan voor geen meter naar der naam. Ook loopt ze dan zomaar weg en dat soort dingen.Ik kan dan heel vervelend blijven hangen in dat ze dat doet. En vergeet dan die vele dingen die ze vandaag wel goed deed. Zo sloeg ik vanmorgen haast stijl achterover. We wilden de deur uit en vroeg ik waar haar jas is. De eerste 2 keer kreeg ik nul op rekest. De derde keer liep ze naar de kapstok keek ze omhoog en strekte ze haar armen uit alsof ze m wilde pakken! Ernaar kijken deed ze al en dit is nog geen wijzen, maar ik reken em goed. Ook liep ze steeds naar kindjes toe om ze te aaien en naar de neusjes te wijzen, te kijken wat ze in hun handen hadden etc. Superpositief allemaal, maar ik zat weer in die negatieve modus waardoor ik het wel zag maar het positieve gevoel ebt dan snel weg. Ik weet dat hier voor mij nog heel veel winst te behalen valt. Jij vertelde al dat je bij een psycholoog loopt en ik zit er serieus aan te denken dat ook te gaan doen!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

20-01-2019 om 12:11 Topicstarter

Ja het geeft me een gevoel van rust

Ik ben echt heel blij dat we aan de slag gegaan zijn. Er is een concreet plan en dat brengt rust in mijn hoofd. Nochtans vind ik dat niet perse moedig zijn hoor, het is gewoon een manier hoe ik het beste mijn weg vind. Als dat voor jou anders is, dan is dat ook goed hé 😊 Iedereen is anders en iedereen gaat anders om met zulke zaken. En dat mag!

Als mijn zoontje me mee neemt dan wijst hij niet. Hij wijst trouwens nooit, naar niets. Hij reikt zijn handen naar iets, of hij maakt een open- en dichtgaande beweging met zijn handjes. Als hij me meeneemt naar iets dan neemt hij mijn hand en reikt hij naar hetgeen hij wilt.
In het geval van wederkerigheid is het heel wisselend. Lachen doet hij sowieso als ik lach. Maar andere zaken... Soms. Als hij er zin in heeft. Het lijkt precies of hij er niet altijd de aandacht voor heeft. Soms heeft hij dat helder moment waar we het al eens ooit over gehad hebben en dan lukt het wel. Dit geldt voor visuele zaken zoals tong uitsteken enz. Op verbale zaken reageert hij eigenlijk zo goed als niet.

Ja ik geloof echt dat hetgeen je voorgeschoteld krijgt is het leven, dat dat een betekenis heeft. Ik geloof niet dat je iets krijgt wat je niet zou aankunnen. Een mens is ook sterker dan je denkt. Maar het feit blijft, als er iets is met je kindjes het wel het gevoeligste punt is waar ze je pijn kunnen doen.
En de ene dag kan je daar heel helder naar kijken en dan weer niet. Die negatieve modus ken ik goed. Ik noem het mijn grijze planeet. Precies of alles slecht is, ik voel me depri en ik wil eigenlijk niets dan slapen en huilen. Nu, die dagen zijn serieus aan het minderen. Ik ben er zeker van dat de psychologe van mij daarbij geholpen heeft. Ze kan me echt zaken op een manier doen bekijken zoals ik dat zelf niet kan. Ik haal er heel veel steun uit en voel me ook gesterkt. Ik kan het alleen maar aanraden, ook al lijkt het een grote stap.

En wat je dochtertje betreft. Ze doet het ECHT immens goed. Wat zij allemaal kan, daar kan ik nu alleen nog maar van dromen. In jouw geval denk ik echt dat ze een laatbloeier is, in tegenstelling tot mijn zoontje. Maar dat is mijn gevoel he... En op zich maakt het ook niet uit wat er juist aan de hand is. Het blijven onze lieverds en we willen het beste voor hen. We moeten gewoon onze weg vinden in deze wirwar van gevoelens en onzekerheden. En dat is voor iedereen anders. Maar hoe dan ook, we vinden onze weg wel. En dus onze kindjes ook! Alles komt goed. Alles komt goed op zijn eigen manier. x

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

23-01-2019 om 11:17 Topicstarter

@Mijntje

Hoi, dankjewel voor het filmpje. Ik heb het helemaal bekeken, en ik herken wel wat zaken bij mijn zoontje, maar zeker niet alles! Ik weet dat autisme een heel breed begrip is, dus ik sluit het zeker niet uit.

Mijntje

Mijntje

23-01-2019 om 12:51

Wiesje

Autisme is gewoon iets wat het meest voorkomt. Zoals ik geloof ik al schreef kan een (taal-) achterstand tal van andere oorzaken hebben, die bij zulke jonge kinderen vrijwel niet van elkaar te onderscheiden Goed dat er naar gekeken wordt. Sterkte met wachten op alle onderzoeken en uitslagen..

Lottedekort

Lottedekort

23-01-2019 om 19:48

Ben ik weer eens dames

Hallo daar.

Eventjes een poosje niet op het forum geweest. Ik wilde me even niet bezighouden met googelen en de nadruk steeds leggen voor mezelf op de ontwikkeling van m'n dochtertje.
Daarnaast ook nog wat ziek geweest en druk druk.
Maar ik was nu toch weer heel erg benieuwd hoe het met jullie en jullie kindjes vergaat. Ik heb mss niet alles even goed onthouden wat er bijgeschreven is hoor.

Met mijn dochter gaat het de laatste tijd best wel goed opzich. Ze zoekt steeds vaker affectie en geeft knuffels aan mij en m'n vriend of m'n ouders. Ze pakt je dan echt beet met haar armpjes... De eerste keer dat ze dit heel concreet dit werd ik gewoon emotioneel... Klinkt heel gek maar het kwam nu echt vanuit haar en het gaf me zo'n warm gevoel.. Voor sommige kinderen mss heel vanzelfsprekend maar hier dus wel echt iets nieuws. Kusjes snapt ze echt nog niet hoor...

Ze heeft geen woorden bij geleerd moet ik zeggen behalve "kwak kwak" als ze haar badeend ziet en ze zegt nu "klaa" als haar fles leeg is of bordje leeg en steekt die dan omhoog om aan ons te geven. Daarnaast kan ze "voet" en "oog" nu aanwijzen als ik erom vraag...sowieso moet ik zeggen dat mijn dochter wel al heel vroeg begon met wijzen naar dingen en als wij ergens naar wijzen kijkt ze ook in die richting. En ze vind de loop auto ineens erg leuk en kan hier zelfstandig op en af en mee rijden. Dit zijn wel heel goede dingen hoor..

Maar ze kan nog steeds volledig in haar eigen bubbel leven en niet reageren op naam of opdrachtjes. Ze zegt dus verder nog niet veel nieuwe woorden.. Maar ik probeer me echt vast te houden aan de belofte aan mezelf dat ik haar daar echt nog de ruimte voor geef het komende halfjaar tot ze 2 is.... En ik moet zeggen dat lukt nu toch wel redelijk de laatste dagen. Ik maak me iets minder druk. Ook omdat ze dus wel vooruitgang laat zien in haar algemene ontwikkeling. Wat ik ook wel bizar vond is dat als ik de oprit op tijd van ons huis ze standaard papa roept. Heel grappig..
Het is nog steeds allemaal niet heel kant en klaar en kan nog alle kanten uit heb ik soms het gevoel. Wat ook wel onzekerheid heeft hoor.

@wiesje: wat super dat je nu concreet onderzoek kan laten doen en hopelijk meer duidelijkheid gaat krijgen!! Heel dapper van je. Ik sta er hetzelfde in zoals Loepsie dat omschrijft eigenlijk..
En wat betreft dat kindje wat zo vooruit is met ontwikkeling... :ik zou dat ook zo ervaren als jij hoor... Die kindjes zie ik ook om mij heen en dat is dan zoooon contract met je eigen kindje.. Heel confronterend is dat. Ik kan daar ook helmaal door van slag zijn. Maargoed dat zijn ook weer uitzonderingen denk ik dan maar..

@loepsie : hoe jij jou dochter omschrijft is super goed vind ik eerlijk gezegd. Ze klinkt op die manier ook echt als een laatbloeier met sommige dingen.
Wat fijn dat ze toch echt wel zo vooruit gaat!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

25-01-2019 om 18:58 Topicstarter

@mijntje

Dankjewel voor de steunende woorden!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

25-01-2019 om 19:12 Topicstarter

@Lottedekort

Hey! Fijn wat van je te horen! Je moet je trouwens niet verantwoorden waarom je een poosje niet hier geweest bent 😊 Iedereen heeft er een andere reden voor en je moet gewoon naar jezelf kijken waar je op dat moment nood aan hebt.

Amai, ook jouw dochtertje heeft al heel wat vooruitgang gemaakt! Wat goed! Ik kan het goed geloven dat je emo werd van haar eerste knuffel. Die heb ik ook nog niet gehad, dus ik begrijp het goed dat dit iets heel speciaal moet zijn. Ook super dat ze wat leer woordjes heeft en ook lichaamsdelen kan aanwijzen! Flinke meid! Ook dat ze linken legt is heel erg goed he... Oprit -> papa. Dat zijn zaken waar ik alleen nog maar van kan dromen.

Fijn ook om te horen dat het beter met je gaat. Het zal sowieso nog even een hobbelige weg zijn, maar een hobbelige weg is ook een weg. Je meisje is alvast goed op pad, dus mama zal dit ook wel lukken 😊 Het is inderdaad de onzekerheid die het moeilijkste is. Daarom ben ik blij dat we eindelijk iets concreet bezig zijn, dat geeft me echt een gevoel van rust. Jij wilt nog liever een halfjaartje afwachten, en ook dat is prima! Ik denk dat we gewoon een manier moeten zoeken hoe we als mama er het best mee om kunnen gaan en dat betekent in de eerste plaats naar je moedergevoel luisteren. Wat ik doe is vind ik zelf niet echt dapper, het is eerder een manier zoeken om met de situatie om te gaan.

Mja, dat toen van van dat kindje dat zo vooruit was op zijn leeftijd was echt niet gemakkelijk. Achteraf gezien vind ik het erg dat het me zo aangreep. Want mijn zoontje is mijn zoontje en ik wil hem eigenlijk niet anders. Ik zie mijn manneke zo graag! Het is gewoon op dat moment erg confronterend. En vooral naar mijn zoontje. Ik wil gewoon dat hij dezelfde kansen krijgt als diezelfde “slimme” peuter. En daar zit maar 1 ding op: ik ga voor hem moeten vechten als mama. En dat zal ik ook doen 💪🏼

Loepsie

Loepsie

25-01-2019 om 21:20

Het is echt logisch dat het ons aangrijpt Wiesje

Want natuurlijk is je kindje perfect zoals hij is. Maar niemand kan ontkennen dat men het liefst een gezond/gemiddeld kind wil. En niet eens voor de mama's maar voor het kindje zelf. Iedere ouder ziet graag dat zijn kindje zichzelf straks redt in de grote boze wereld. Natuurlijk houdt iedere ouder net zoveel van zijn kind wanneer er wel 'iets' is. Dus ik vind het echt niet raar dat het je zo aangreep. Zou precies hetzelfde hebben hoor.

@Lotte wat goed dat daar ook al toch wel weer wat ontwikkelingen zijn. Ze heeft er toch wel wat woordjes bij. Zoals Wiesje zei ook de kleine dingetjes mogen we niet vergeten mee te tellen. En linkjes kunnen leggen is natuurlijk super!

Ik ben gisteren naar de logopediste geweest. Het is een andere want de pre-logopediste die altijd aan huis kwam is er helaas mee gestopt. Ze had een dubbele afspraak voor ons ingepland. Het eerste halfuur was het vooral vertellen en daarna moest ik met haar gaan spelen terwijl zij ons filmde. Nou kende ik deze logopediste al van mijn andere kinderen. Ik vroeg haar eerlijk te vertellen wat ze op dat moment zag. Zij zei me geen enkele afwijking of achterstand te zien hoewel ze dat natuurlijk niet zomaar in een uurtje kon bepalen. Als vb reden gaf ze dat mijn dochter zelf op haar afstapte. Ook stopten we samen de poppen in bed. Ik gaf de poppen een aai en een kus en mijn dochter deed hetzelfde.
Ik begin te denken dat het ook grotendeels wel aan mij kan liggen. Mijn man raakte gister heel geïrriteerd. Hij zei me dat ik haar weinig ruimte gaf om zichzelf te ontwikkelen. Volgens hem ben ik constant aan het 'zenden' en testen en heeft zij daar helemaal geen zin in. Ik vind sommige gedragingen van haar raar of apart en hij zegt dan dat ik teveel op haar let.

Het receptieve taalgebruik is nog steeds kiele kiele. Der schoentjes pakt ze nog steeds niet en nog steeds wel die eigen bubbel hoor. Ze is volop aan het rennen/springen/huppelen. Soms rent ze gewoon maar heen en weer en dat vindt ze dan zo grappig. Ze ligt dan helemaal in een deuk om zichzelf. Ik vind dat dan zo raar die lol met zichzelf. En mijn man vindt mij dan dus weer raar omdat ik dat raar vind.
Ze begrijpt nu ook wat 'duw' betekend. Der broertjes gaan voor der staan en vragen der om een duw. Zogenaamd vallen ze dan om en zij ligt dan dubbel van het lachen.

Hier zegt ze nu ook 'klaa' ipv 'daa' als ze aangekleed is of klaar is met iets. Ze zegt ook 'dicht' als ze haar boekje dicht doet. En heb 2x "oor' voorbij horen komen. Ze is ook al flink aan het oefenen want hoor haar zelfs af en toe al zingen!

Wat ik echt een hele leuke ontwikkeling vind is dat ze 'pakkertje' spelen nu begrijpt. Dus ik doe net of ik achter haar ren om der te lakken en dan gilt ze het al uit van de pret en rent ze weg. Ze beschermd dan alvast der buikje waar ik der wil kietelen en dat vind ik zooooo leuk!
Ze vond het altijd al leuk maar snapte het wegrennen nog niet.

Vandaag 2 hoogtepunten. Vanmorgen belde haar vader vanuit zijn werk. Had hem op luidspreker gezet zij zat te spelen. Ze hoorde hem kwam naar me toe gelopen en zei 'pa pa'!
Vanavond was ze een beetje moe. Ik was een beetje aan het stoeien met haar broertje. Ze kwam op mij afgelopen, strekte haar armpjes uit en zei 'mam'.
Het was vlak voor bedtijd. Ik bid tot de Heer dat het een begin is....

Lottedekort

Lottedekort

26-01-2019 om 21:38

Klinkt super Loepsie!

Klopt helemaal loepsie. Je wilt toch als ouders dat je kind volledig mee kan in de maatschappij en niks hem of haar in de weg ligt! Je houdt van ze zoals ze zijn maar je wilt het allerbeste voor ze.. Ja en wie bepaalt dan wat het allerbeste is hé? Maar dat is weer een andere discussie wellicht..

Wat je verteld over je dochter herken ik behoorlijk. Ook ik let constant op haar en vind al snel dingen "apart", net als dat in een deuk liggen "zonder aanleiding". Dat heeft mijn dochter ook. Mijn dochter hoor ik smorgens soms hard lachen in bed. Terwijl haar kamer nog donker is.. Dan denk ik meteen: apart... Waar lacht ze nu precies om...

Je verteld een aantal dingen over je dochter die erg positief klinken hoor. De mening van een professional is ook zeker erg belangrijk. Dus hou je daaraan vast. Zij zullen het echt wel weten en ook zorgen uitspreken als die er zijn.

Wij hadden een verjaardag vandaag en mijn dochter hobbelde rond en was vrolijk. Ik moest er continue achteraan rennen... Erg ontspannend is dat niet..... Maargoed, beter dan dat ze stil in een hoekje zit. Soms riepen mensen haar naam en wilde haar aandacht. Maar ik weet natuurlijk dat ze daar niet altijd op reageert... Dus dat vind ik dan niet zo leuk...Maar het was ook druk dus het viel niet zo op. Zwaaien op commando is ze ook niet van net als kusjes geven... Wel is ze gericht op mensen en andere kinderen. Ze lacht naar ze en komt dingen brengen (speeltjes etc). Ze ziet er heel schattig uit dus ik kreeg veel leuke opmerkingen :wat is ze toch leuk, lief etc. Dat is natuurlijk fijn om te horen. Er was ook een meisje van bijna 2.5. Maar die praatte ook niet super veel.. Viel mij op. Er zit dus echt enorm veel verschil in heb ik gemerkt. Dus onthoud dat ook goed Wiesje.

Ik kreeg ook een klein gesprekje met een moeder met oudere kinderen. Ik zei tegen haar dat ik het wel jammer vind dat mijn dochter nog amper praat. En ik me daar soms druk om maak. Ze reageerde meteen heel uitgesproken. "met haar is echt niks aan de hand hoor!" kijk haar nu vrolijk rondlopen." Ze zoekt contact en brabbelt continue ". Dat vond ik stiekem een hele fijne reactie!! Ook al weet ik dat het niets zegt. Ik merkte dat het oprecht was.

Die "eigenaardigheden" die ik soms zie zijn misschien voor buitenstaanders niet opvallend? Geldt bij jullie wellicht ook.

Fijn weekend nog!

Fransien

Fransien

26-01-2019 om 23:55

Communiceren is iets anders dan praten!

Mijn man en drie van mijn kinderen hebben een TOS. Alle kinderen waren vrij laat tot heel erg enorm laat met praten. Bij allemaal heb ik echt wel zitten kijken maar ieder kind was enorm communicatief. Ieder van mijn kinderen vond het duidelijk gezellig om bij mij te zijn en wilde zo nu en dan met mij spelen. Dat is al communicatie.
Verder vonden mijn kinderen het zo nu en dan knap irritant dat ik ook wel eens de afwas of de was wilde afmaken voordat ik iets met hen deed en dan gingen ze kijken wat ik deed en proberen mee te helpen, of soms gewoon met de was gaan zitten spelen. Zelf dat valt al onder communicatie!
Wat ik van jullie hoor hebben jullie ontzettend communicatieve kinderen. Niet wanhopen, die taal komt wel.

Loepsie

Loepsie

27-01-2019 om 14:23

Had toevallig gister ook een verjaardag Lotte

En ik had echt precies wat jij omschrijft; veel ge-heen en weer en weinig aandacht voor de mensen om haar heen. Wel heel vrolijk en superactief. Ik denk dat jouw dochter wel wat socialer is dan de mijne want mijn dochter heeft letterlijk 5 min aandacht voor de andere kinderen. Ze deelt verder niets. Ze blijft wel staan kijken als iemand iets lolligs doet of als er bijv gehuild wordt door een kindje stapt ze er zelfs op af.
Ook hier werd continue haar aandacht gevraagd zonder resultaat. Ze gaat helemaal op in haar eigen spel en vergeet de wereld om haar heen. Ik baal daar dan zoals gewoonlijk weer van, maar het ironische is dat ik juist complimenten kreeg dat ze zichzelf zo goed kon vermaken. Iedereen mag haar verder wel gewoon optillen en kusjes geeft ze ook als je erom vraagt.
We waren gisteren 1 van de eersten op de verjaardag. Ze ging dus meteen haar eigen gang. Op een gegeven moment ging ze een paar keer spelen op het kamertje van het jarige meisje. En echt elke keer als ik haar zocht en ik haar riep keek ze meteen op. Dat vond ik zo bijzonder want thuis kijkt ze vaak gewoon niet om. Zou het dan toch komen doordat ze alleen in een vreemde omgeving was? Ze was dan ook blij me te zien en liep meteen met me mee.

Dat lachen in bed; precies mijn dochter!!! Echt bizar hoeveel overeenkomsten ze hebben of is dit gewoon misschien allemaal doodnormaal? Ik kan me dit namelijk niet herinneren van mijn andere 3 kids...
Misschien kun je hiervan juist zeggen dat ze een goede fantasie hebben ofzo? Ik vind het in ieder geval raar...maar...misschien ben ik juist de rare.

Ook ik gaf andere moeders aan dat ik haar zo verlaat vond in haar taal maar ook hier weer geruststellende verhalen van andere moeders die hetzelfde hadden.

Ik heb der helaas niet meer 'mama' horen roepen. Opvallend is dat ze hier sinds afgelopen week veel meer gebruik maakt van de woorden 'open' en 'klaar' en dan ook in verschillende contexten. En ze kloppen altijd.. Sowieso heeft 'open' voor haar meerdere betekenissen. Ik begin ook te denken dat ze me wellicht veel meer verteld dan ik begrijp. Sinds de woordenwisseling met mijn man hierover moet ik toegeven dat ik veel te gespannen naar haar kijk. En daardoor misschien juist wel dingen mis. Omdat ik teveel gefocust ben op hoe het 'echt moet of zou moeten'.

Daarnaast snapt ze qua taal misschien niet alles maar weet ze wel waar alles voor bedoeld is en imiteert ze veel. Een kam daar kamt ze haar haren mee, oordopjes gaan in der oortjes en een random schoen van haar broertjes bijv gaat aan haar voet. Doen jullie kinderen dit allemaal ook?

@Fransien herken jij verder iets van de ervaringen die wij hier delen over onze kids of was het echt alleen de taal die 'achterliep'? Wanneer hadden jouw kinderen hun eerste woordjes? Begrepen zij taal ook pas later of was het taalbegrip er al wel vroeg alleen het taalgebruik later?

Fransien

Fransien

28-01-2019 om 11:12

Ik herken heel veel

Mijn kinderen waren alle vier heel verschillend, ook qua taalontwikkeling, ook qua laten zien wat ze begrepen.
Mijn oudste sprak haar eerste woordjes met 10 maanden en met elf maanden was ze stil, weer helemaal terug naar brabbelen. Dan ga je aan jezelf twijfelen als moeder, heb ik het wel goed gehoord? Met anderhalf jaar sprak ze nog steeds geen enkel woord en vlak voor haar tweede kwam als eerste woordje het woordje 'bal' terug, het woordje nee drukte ze alleen in lichaamshouding en nors gezicht uit.
Ze was als dreumes altijd heerlijk aan het spelen, liefst met blokken, en vond het boekje met dierengeluiden ook echt het einde, dan moesten wij de geluiden doen natuurlijk. Papa is een vogelaar en heeft ooit de fout begaan om de geluiden van de vogels in de vogelgids na te doen. Dat boek is toen na een paar keer opgeruimd en daar heeft ze met nog geen twee flink en behoorlijk systematisch naar gezocht.
Pak je schoentjes en jasje hoefde ik eigenlijk nooit te zeggen, ze pakte ze meestal uit zichzelf al en als ze geen zin had was ze Oostindisch doof. Als zij zin had om naar buiten te gaan, trok ze die dingen zelf aan, zo goed en zo kwaad als het ging, en ging ze gewoon zelf als ik niet uitkeek. Ze had haar eigen wereldje en wij mochten haar daarin helpen.
Ik had altijd het idee dat ze heel veel snapte, maar dat liet ze lang niet altijd merken, ik ben daarin op mijn eigen gevoel af gegaan. Het consternatie bureau zat al lang te hinten naar autisme maar ik zag dat ze wel degelijk alles snapte maar lang niet altijd zin had dat te laten merken. Het was niet makkelijk om een eigen koers te blijven varen en ik heb regelmatig aan mijzelf getwijfeld, maar ik heb nu een 14-jarige puber die nog steeds veel problemen met taal heeft maar absoluut niet autistisch is.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

29-01-2019 om 01:13 Topicstarter

@loepsie

Ik denk dat als de logopediste zegt dat ze geen achterstand ziet, dat je ze daar in mag geloven hoor je hebt gelijk dat het niet mogelijk is om het op een uurtje te zien, maar ik denk dat ze nooit zo'n uitspraken zou durven doen moest er geen bron van waarheid inzitten.
Echt heel goed dat je dochtertje goed imiteert, zoals wat ze doet met de pop. Mijn zoontje imiteert heel weinig. Een paar "aangeleerde" handelingen ja, zoals bravo (handjes klappen), hoera (handen omhoog) en "neuze neuze" (dan schud hij zijn hoofdje van links naar rechts)
Jouw dochtertje verstaat ook veel, ze weet bv. waar ze een kam voor moet gebruiken. Daar heeft de mijne geen flauw benul van hoor!

Mijn zoontje is net zoals je dochter ook heel actief. Rennen en klauteren doet hij als de beste. Hij heeft ook de grootste lol als hij rondjes rond het aanrecht kan lopen.
Ook super dat je dochtertje zo met haar broertjes kan spelen, dan smelt ongetwijfeld je moederhart
Ik vind ook dat je dochtertje echt veel vordering maakt ovv expressief taalgebruik. En je weet wat ze zeggen he: ze moeten eerst taal begrijpen vooraleer ze kunnen praten (of zo heb ik me ooit laten wijmaken )

Pakkertje spelen is hier ook een topper. Als ik roep: "Ik kom hem pakken!" Dan loopt hij echt van me weg, en dan heeft hij de grootste pret.

Die hoogtepunten die je beschreef zijn echt wel waauw. Ik geloof het goed dat je daar een warm gevoel van kreeg. Zo fijn!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

29-01-2019 om 01:35 Topicstarter

@Lottedekort

Mijn zoontje is hetzelfde op verjaardagen. Precies of hij van drukte houdt. Een kip zonder kop, daar lijkt het wel op :p Rennen, spelen, lachen,... Inderdaad veel fijner dan wanneer ze braaf in een hoekje zitten!
Het is inderdaad niet fijn als ze niet op hun naam reageren, maar ze zijn vaak zo in de weer dat mensen denken: Ooh, hij/zij is met iets anders bezig, dus daarom wordt er niet gereageerd. Allez, dat denk ik toch

Zwaaien lukt hier wel. Kusjes geven doet hij op zijn eigen manier. Als ik zeg: "Mama kus", dan buigt hij gewoon zijn hoofd naar me toe, dus zeker niet dat hij "echt" en kus geeft mijn zijn lippen.

Er zit echt zoveel verschil tussen ontwikkelende kindjes! En ik wéét dat, maar toch... Hoe slechter ik me voel hoe minder ik dit zie en hoe somberder ik het inzie soms. Zo stom...
Op die momenten merk ik ook dat ik hem teveel wil pushen om dingen te leren, en dat lukt niet. Mijn vriend merkt dit dan ook op en daar hebben we al eens woorden over gehad. Eigenlijk zowat dezelfde situatie die Loepsie eerder omschreef.

Heel fijne reactie van die mama! Daar trek je je aan op eh. Ik krijg ook wel eens zulke reacties, maar toch denk ik dan wel eens: Wat weten zij nu, zij zien maar een momentopname. En dan haal ik heel het fijne moment naar beneden. En dat zou niet mogen.

Grappig trouwens van die situatie in bed! En ik las net dat Loepsie haar dochter het ook doet. Maar hier dus ook vaak dolle pret in bed. Echt schaterlachen hoor ik door de babyfoon soms. Hij speelt soms zo wel nog een uur vooraleer hij in slaapt valt. En soms gebeurt het dat hij 's nachts ook weer even zo'n moment heeft. Ondanks het een fijn gegeven is heb ik het al eens opgezocht wat dit kon zijn. Want ik vind het ook maar gek Maar blijkbaar kunnen kindjes ervan genieten om even in een prikkelarme omgeving te zitten. Zo kunnen ze hun nieuwe "input" en vaardigheden beter verwerken. Ik begrijp het ergens ook wel als ze actief zijn en graag drukte hebben dat ze wel eens blij zijn als ze ergens wat meer tot rust kunnen komen.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

29-01-2019 om 01:43 Topicstarter

@Fransien

Ja, misschien bekijk ik "communicatie" te eng soms. Mijn zoontje brengt bv. speelgoed naar ons, hij komt je bij de vinger nemen om te laten zien wat hij wil, hij komt bij ons in de zetel gekropen,...
Ik hoop echt uit het diepste van mijn hart dat de taal nog gaat komen. Want hier is er echt nog geen enkel woord, geen enkele herkenbare klank. Voor dierengeluiden en boekjes heeft hij eigenlijk geen aandacht. Geluiden vind hij wel even grappig, en hij bladert graag door boekjes maar heeft geen interesse voor wat erin staat.
Voor de rest is hij ook een gemakkelijk manneke dat graag speelt en vrolijk is. Zijn taalbegrip lijkt me echter heel laag. Maar hij is dan bijvoorbeeld op ander vlak behoorlijk slim. Zo kan hij op de Ipad best wel moeilijke spelletjes doen (spelletjes voor over de 2 jaar).
Ik zie dat hij veel kenmerken heeft van autisme, maar ook veel niet. Zo heeft hij bijvoorbeeld géén nood aan structuur. Een TOS lijkt me zeker ook niet uitgesloten.

dankjewel voor je uitleg!

Fransien

Fransien

29-01-2019 om 09:00

Wiesje

Ga naar de logopedist!
Mijn jongste, degene met de ergste TOS, kon pas met 3,5 jaar papa en mama zeggen en heeft de logopedist hard nodig gehad om de klanken in zijn mond te leren plannen. Pas met 4 jaar kwam het eerste twee-woord zinnetje en met 5 jaar de eerste bijzin. En er mankeert niets aan zijn intelligentie.
Zoek een goede logopedist en begin zo snel mogelijk, zeker omdat je behalve taal geen echt duidelijke signalen van autisme ziet.

Ik ken overigens een orthopedagoog die heel veel ervaring heeft met autisme en TOS en de combinatie, mocht je zo iemand willen spreken mag je mijn contactgegevens bij het forumbeheer opvragen.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

31-01-2019 om 21:19 Topicstarter

@Fransien

Heel toevallig heb ik gisteren telefoon gehad met het nieuws dat we maandag kunnen starten met thuisbegeleiding! Deze wordt georganiseerd door het KIDS (voorziening voor kinderen met stoornissen waarbij communicatie spaak loopt. Zoals kinderen met een TOS, met autisme, dove en slechthorende kinderen,...) Zij gaan ons op weg helpen met hem te stimuleren en proberen in te schatten wat er juist kan zijn. Ook kunnen zij ons ook doorverwijzen naar een logopedist. Dus ik wacht nog eventjes hun mening af 😊 Al weet ik nu al dat logo zeker geen slecht idee is. Maar zij gaan ons dan een logo kunnen voorstellen.
Wel heel lief van je dat je me daarmee wilt helpen hoor! Helaas woon ik in België, dus ik vrees dat de orthopedagoog die gespecialiseerd is wat ver woont voor ons. Maar ik apprecieer het echt van je dat je de gegevens van hem wil geven ☺️

Ons zoontje heeft trouwens voor de eerste keer mama gezegd!! Niet gericht op mij, dat weet ik. Maar hij heeft het woord “mama” van mij geïmiteerd! Ik heb gehuild van geluk! Hij heeft het de dagen nadien nog een paar keer gedaan. Het is wel gek hoor, hij kan met veel gemak mamamama brabbelen, maar toen dit effectief een woord werd zag je dat hij heel veel moeite had om het woord in zijn mond te nemen ofzo. Het ging niet vanzelf en hij sprak het ook heel traag en geconcentreerd uit. Als ik lees dat jouw zoontje ook moeilijkheden had om woorden te plannen in zijn mond doet het me daar toch aan denken?

Fransien

Fransien

31-01-2019 om 22:15

Wiesje

Ja, de juiste hoeveelheid lettergrepen, dat was een fors probleem. Verder kwamen de woorden met gelijke lettergrepen nog wel een beetje, maar ongelijke lettergrepen zoals 'tafel' was zo moeilijk voor hem.
Dit klinkt inderdaad precies zoals mijn jongste. Hij is nu acht, de planningsproblemen zijn nog heel goed hoorbaar als hakkelen, maar geen spoor van autisme.

Lottedekort

Lottedekort

02-02-2019 om 13:52

Even spuien

Zucht.. Ik moet even van me af klagen hoor...

Afgelopen dagen vond ik weer erg vermoeiend en weer veel druk maken. Mijn dochter eet de laatste dagen ineens slecht. Ze gooit uitgekauwd brood op de grond. Slaat de lepel uit mijn handen etc. Ze luistert slecht maar heb ook het idee dat ze het ook vaak niet begrijpt wat we zeggen en dan voel ik me nog gefrustreerder en onzeker of ze wel echt goed ontwikkeld...

Praten nog steeds niet. Behalve de woorden die ze al kent. Ze begrijpt sommige dingen en andere opdrachten of vragen echt nog totaal niet.
Soms kan ze ook zo monotoon hummen... Vreselijke irritant vind ik het. En denk dan meteen weer "zie je wel dit is raar gedrag"
Ik merk dat ik erg chagerijnig ben en vind het helemaal niet leuk of fijn om met haar alleen te zijn. Ik weet ook vaak niet wat ik moet doen met haar de hele dag... Zeker met slecht weer.. Hoe pakken jullie dat aan?

Ik vind het heel sneu voor mijn dochter dat ik je momenteel zo aan haar irriteer. Ik kan weinig hebben. Ben dan weer veel aan het piekeren.
Mijn vriend vind het nog steeds allemaal binnen het normale en weet zeker dat het allemaal wel in orde komt...

Hoe gaat het met jullie?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.