Relaties Relaties

Relaties

Relatietherapie. Teleurstelling


Donna

Donna

02-02-2019 om 12:20

Weet je wat ik denk?

Vat dit niet verkeerd op Cayenne, en wat ik nu ga zeggen geldt niet alleen voor jou maar voor veeeel mensen (Inc uiteraard mezelf)
Ik denk dat jij tegen een probleem van jezelf bent aan gelopen en dat wilde gaan aanpakken, je wilde je verder gaan ontwikkelen.
Mooi!
Probleem bij dat soort ontwikkelingen is meestal dat je, dit gaat helemaal vanzelf, hier flink in wil gaan oefenen.
En op wie kun je het best gaan oefenen?

Idealiter leer je als kind/puber goed verweren. Als puber schop je flink tegen maatschappij/ouders aan. Die ouders worden je vervolgens zat, hetgeen prima is want die afstand kun je weer goed gebruiken om los te komen.

Gebeurt dat niet dan ga je in feite, op oudere leeftijd, iets in gang zetten waar weinig ruimte voor is. Je partner heeft niet zoveel zin om als oefenmateriaal te dienen. Je bent nog aan het oefenen dus eea verloopt niet verfijnd of strategisch. En omdat je partner veel tegenkomt zal hij vaak slachtoffer zijn van je oefenkunsten.

Maak je niet zo afhankelijk. Eis niet van hem jou als een prinsesje te behandelen. Ga gewoon (zoals je van coach geleerd hebt op assertieve wijze met hem in gesprek. Of trek je eigen plan. Zet gewoon dat slaapmasker op, of geef hem een eigen slaapkamer, of jezelf.
Assertiever worden betekent dat JIJ zelf meer voor jezelf opkomt. Niet dat je partner meer voor je op komt...

Jasmijn

Jasmijn

02-02-2019 om 12:29

prinsesje

Hmm nou Donna, ik heb juist helemaal niet de indruk dat Cayenne als prinsesje behandelt wil worden, maar gewoon normaal, als partner, met respect voor elkaar. Haar man komt op mij over als een dominante man die het graag op zijn manier doet, en nu Cayenne wat meer van zich afbijt, vindt hij dat niet leuk en gaat met zijn hakken in het zand.
Ik hoop Cayenne, dat hij langzaam aan gaat inzien dat je een sterkere vrouw bent geworden die opkomt voor zichzelf. Alleen dat gaat tijd kosten, hij zal proberen te doen wat hij altijd deed, want dat werkte namelijk altijd.
Maar neem de tijd, het zal niet van de ene op de andere dag lukken. Ga trouwens alleen de strijd aan als het echt niet anders kan, bij andere dingen; gewoon je eigen plan trekken, jij doet het op jouw manier. En natuurlijk ook gewoon proberen dingen met humor op te lossen, lol te blijven maken met elkaar, anders is je relatie ook niet leuk meer.

Mari

Mari

02-02-2019 om 12:34

Donna

Op zich prima adviezen, maar van wat ik hier hoor zal man van Cayenne andere manieren zoeken om zijn dominantie te vestigen. Hij wil (over) rulen, vermoed ik. En dan is het handig als er een derde partij is, een therapeut bijvoorbeeld die de redelijkheid van haar assertiviteit benadrukt. Iemand die hem er ook fijntjes op kan wijzen dat zijn haan niet altijd koning hoeft te kraaien. En dat is niet 'iemand willen veranderen' dat is gewoon vragen wat in te binden.

Donna

Donna

02-02-2019 om 12:50

Bijzonder

Ik blijf lezen over 'twee mensen die beiden hun zin willen hebben'. Jullie lezen over een dominantie man die, hoe dan ook, wil overheersen.
Mogelijk hebben jullie gelijk, maar ik lees het niet.
Waar lezen jullie dat? Behalve dat ts aangeeft haar partner dominant te vinden??

Mari

Mari

02-02-2019 om 13:09

Donna

"Eén keer nee zeggen, is niet voldoende voor mijn man. Het moet zo’n 5 keer herhaald worden, beargumenteerd worden, de irritatie stijgt en aan het einde van het verhaal is híj gepikeerd omdat ik “koppig” ben en hem niet volg."

En dan gaat het over iets wat zij niet wil (en verder niets met de harmonie in gezin of relatie te maken heeft) maar van hem moet. Ik noem dat dominant. Hoe noem jij het? Noem jij dit ' ze willen beiden gelijk hebben?'

Terug

'Ik heb CGT gehad en zij heeft me aangeraden om relatietherapie te gaan doen, iets wat ik zelf ook al wilde maar wat man lang heeft tegengehouden.' Terug naar deze therapeut dan: dit zijn de veranderingen, dit is het resultaat. Ook hier weer: ik heb mezelf gevonden, maar ga nu mijn man verliezen.

Tsjor

Cayenne

Cayenne

02-02-2019 om 16:24 Topicstarter

Donna

Jij zit meer op de lijn van de therapeut en leest twee mensen die hun zin willen hebben. In dat geval zou de juiste aanpak moeten zijn dat de therapeut beide partners op hun fouten wijst en hen tot nieuwe inzichten probeert te brengen. In ons geval echter ziet hij mij als drammer die haar zin wil hebben en pakt hij ook alleen mij aan.

Yanea

Yanea

02-02-2019 om 16:29

Cayenne

Zou het kunnen dat je een passief-agressieve houding hebt? Dat zou bij je man en bij de therapeut tot een tegenreactie kunnen leiden die erg stevig overkomt op jou. Omdat ze zich gemanipuleerd voelen.

Cayenne

Cayenne

02-02-2019 om 16:53 Topicstarter

Yanea

Ik vind niet dat ik een passief agressieve houding heb, maar misschien zie ik dat verkeerd.
Ik denk dat de therapeut zich moeilijk in mij kan verplaatsen en dat hij zich meer met man kon identificeren. Qua uiterlijk leken ze zelfs een beetje op elkaar.

Mari

Mari

02-02-2019 om 16:53

Yanea

Dominantie wekt vaak passieve agressiviteit op en je weet niet wie begint. Maar een therapeut zou van deze dynamiek op de hoogte moeten zijn en het niet bij een partij leggen. En zeker zelf erboven moeten staan ipv aan te vallen.

Cayenne: voorbeelden van pa gedrag: zuchten, beschuldigen, heel verdrietig worden/ hoofdpijn krijgen ipv aangeven wat je niet leuk vindt of gewoon je grenzen stellen.

Mijntje

Mijntje

02-02-2019 om 17:18

patronen

Ik vind die therapeut ook niet fijn klinken. Idd vond hij je waarschijnlijk te overbeschermend. Ja dat is dan misschien zo. Maar je man wil nooit een cm toegeven en zo ontstaan deze patronen. Jij wil je serieus genomen voelen (wat niet betekent dat je altijd gelijk krijgt).
De therapie is afgesloten, therapeuten zijn net mensen en hebben ook blinde vlekken, daar zou ik niet meer over inzitten.
Hoe ga je verder nu? Kan je na een flinke aanvaring nog met elkaar praten en erop terug komen? Hoe raak je uit dit patroon van meegaand en dominant naar wat meer cooperatief? Als jij voor jezelf opkomt dan moet dat natuurlijk ook niet met de botte bijl, misschien valt er aan je 'techniek nog wat te vijlen?'

Tenzij

Tenzij Dayenne gelijk heeft en het hem puur om de macht te doen is.

Zouden adviezen aan wat Dayenne kan veranderen aan zichzelf anders zijn als iemand er van uit gaat dat haar man vervelend gedrag vertoont veroorzaakt door haar exrg, of als zijn gedrag er sowieso zou zijn, maakt niet uit wat haar gedrag is? Ik ben daar benieuwd naar.

exrg = gedrag

Sorry

Tiggar

Tiggar

02-02-2019 om 18:33

Die grenzen

Ik denk dat jij wel duidelijk je grenzen aangeeft maar je man luistert niet. En jij geeft misschien te weinig gevolg aan jouw eigen ‚nee’. Daarin zou je gesterkt kunnen worden dmv therapie of haptotherapie. Wat zou er gebeuren als je nog een keer kort ‚nee‘ zegt, eventueel gevolgd door een ‚wat begrijp je niet aan nee‘, je omdraait en wegloopt? Hij kan in dat geval niet in discussie gaan. Of, in het geval van je dochter dat ze niet mee kan met iemand die uit voorzorg de jas niet mee wil nemen.

Wat betreft in gesprek gaan met de therapeut kan voor jou eea ophelderen. Het doet mij denken aan iemand die jouw nee en jouw mans reactie daarop ziet als een angstige vrouw die enige aanmoediging nodig heeft en dat steeds afslaat. Het is kwalijk dat hij niet heeft uitgezocht wat jouw bewegredenen zijn. Ik ben benieuwd wat de therapeut zegt als je hem verteld dat jouw man het interpreteert als het gelijk aan zijn kant. Daar gaat relatietherapie natuurlijk niet over. Hoe komt het dat hij dat gemist heeft.

Jullie relatie is op dat punt ongelijkwaardig en dat is geen probleem als de sterkste net zo graag in therapie wil als de ander en bereid is te veranderen.

Mari

Mari

02-02-2019 om 19:03

Relatietherapeuten kunnen het ook mis hebben

Iedere discipline heeft zijn beperkingen. Ik ben met mijn ex een aantal relatietherapeuten af geweest. Die gingen allemaal uit van "we moeten hier de beide partijen redelijk bij elkaar zien te krijgen want waar er twee vechten hebben er twee schuld". Daar zijn veel fouten bij gemaakt. En dat kwam simpelweg omdat ze van deze premisse uitgingen en niet wilden incalculeren dat het ook anders kon liggen. Dat mij ex een persoonlijkheidsstoornis had waarbij hele andere wetten gelden. Mijn geluk is dat die stoornis bij een ander instituut wel werd gesteld (en onderschreven door ex). Anders had ik nu nog met mijn handen in mijn haar bij een relatietherapeut gezeten.
Ik denk er ook nog wel eens over om betreffende therapeuten een brief te schrijven. Want als mensen nog geen diagnose hebben maar wel dit gedrag (zoals van mijn ex) vertonen, zou het een goed ding zijn als relatietherapeuten daar veel meer vanaf zouden weten.

disclaimer: ik zeg dus niet dat man van ts een stoornis heeft

Mari

Mari

02-02-2019 om 19:05

Maar wat Thera zegt

is dus erg van belang: heeft hij dit gedrag ook bij anderen? Bij zijn kinderen, broers, collega's?
Goede vraag omdat we anders hier ook bij voorbaat uitgaan van 'waar twee vechten hebben twee schuld'

Cayenne

Cayenne

02-02-2019 om 19:59 Topicstarter

Mari

“Waar 2 vechten, hebben 2 schuld” wordt idd vaak te pas en te onpas geroepen, terwijl het geen natuurwet is. Tegelijkertijd denk ik, had de therapeut dat principe maar toegepast. Bij hem leek het eerder “waar 2 vechten, heeft Cayenne schuld”.

Yanea

Yanea

02-02-2019 om 20:03

Cayenne

Het valt me op dat je alleen maar commentaar hebt op anderen. Op je partnet, op de therapeut. Geen enkele zelfreflectie. Wordt het niet eens tijd om te kijken naar jouw aandeel, zowel binnen je relatie als binnen die therapie?

Yanea

Daarom start ze toch ook dit topic, omdat ze met het gedrag van beide problemen heeft?

Het valt me juist op hoe graag Cayenne zelf wil leren. Ze schrijft ergens dat ze maar aan het denken is wat voor denkfout zij gemaakt heeft. En ze vraagt om uitleg als ze ergens op gewezen wordt hier op het forum.

Mari

Mari

02-02-2019 om 20:25

Vind ik ook hoor Yanea

Ik vind dat ts best zelf wil leren. En ik vind het een teken van groeiende assertiviteit dat ze het niet alleen maar bij haarzelf zoekt.

Donna

Donna

03-02-2019 om 02:14

Ach

Relatietherapeuten kunnen het mis hebben...
Dat impliceert nogal wat. In feite dat 'de waarheid' op dit gebied bestaat. Tsja. Dat is gewoon niet zo.
De therapeut heeft het wellicht niet fout/goed maar smaken verschillen. Ook op therapeutisch vlak. Maar vooral op menselijk vlak. En wie gelooft dat de gemiddelde therapeut in de eerste plaats professioneel is en daarna pas mens is vrij naïef.

Ik denk ook dat jullie relatie problemen best weleens te herleiden zouden kunnen zijn tot simpel smaakverschil. Hij een nogal botte boer, direct, assertief, soms doorslaand naar drammerig. Jij gevoelig, voorzichtig, soms doorslaand baar drammerig.
Het één is echt niet beter dan het ander. Maar dat de therapeut jou 'aanpakt', komt wellicht alleen door feit dat jij er alleen last van hebt.
Relatietherapie lijkt me sowieso lastig en eigenlijk tot mislukken gedoemd zolang maar één persoon problemen ziet/erkent.

Lieve

Lieve

03-02-2019 om 08:24

herkenning

Cayenne, wat een herkenning.
Zowel met gedrag van je man, jouw ontwikkeling naar meer assertiviteit als de teleurstelling in de therapeut.

Ik vermoed dat jij een eindeloze lijst van voorbeelden van dominant gedrag van je man kunt tonen?
Dat van dat bedlampje deed mijn man net zo! (we slapen nu apart, dus ik heb er geen last meer van) Vreselijk asociaal. Heb je het hem vaker gezegd (voor jullie van de therapeut terugkwamen waar het besproken was) dat je het erg vervelend vindt als hij dat doet terwijl je slaapt (of net wilt slapen)? En toch doet hij zijn zin? Hoe reageerde hij dan? Ik vind dat voorbeeld trouwens het toppunt van egoïsme en totaal gebrek van inlevingsvermogen en rekening houden met een ander.

Ik herken ook bij de welles-nietes discussies (over het skiën en de jas) het gevoel dat hij altijd zijn zin moet hebben, dat het een soort machtsspel voor hem is.

Bij mijn man loop ik er ook vaak tegenaan dat wij iets anders vinden/willen. Ik denk inmiddels dat dat zo duidelijk is omdat hij van alles waar we anders over denken hij meteen een groot issue maakt omdat het "uitgevochten" moet worden. En hij moet zijn zin hebben. Als hij zijn zin niet krijgt, dan heeft hij voor zijn gevoel "verloren", dan is zijn ego meteen aangetast, lijkt het wel. Ook als het over een jas gaat of een theelepeltje op een schoteltje (bij wijze van spreken).

Ook heb ik in alle jaren bij mijn man gemerkt dat hij totaal niet bereid is compromissen te sluiten. Hij kan niet halverwege eindigen, hij moet 100% zijn zin hebben. Zelfs bij 50% heeft hij denk ik al het gevoel verloren te hebben.

Verder is het bij mijn man zo dat hij zijn gelijk steeds wil halen door heel stevig in te zetten, op harde (voor mij bijna dreigende) toon te praten. Ik hou niet van ruzie (nooit niet en nog steeds niet al ben ik nu assertiever), en heb daarom, ook vanwege de kinderen, steeds ruzies willen voorkomen. Maar dat lukt niet, want een gesprek met hem is niet mogelijk, en minder dan 100% gelijk is voor hem de wedstrijd (eh discussie) "verliezen", dus vaak wordt hij toch weer boos

Ik weet niet of je dit herkent?

Even een paar vragen:
- hou je nog van hem?
- denk je dat hij echt van jou houdt?
- is je man niet alleen dominant, maar kan hij ook (erg) boos worden?
- zo ja, ben jij bang voor zijn boze gedrag (en waarom)?
- vertoont hij ook ander naar gedrag (en zo ja, kan je voorbeelden geven?) of zit het alleen in dit dominante gedrag?
- biedt je man wel eens zijn excuses aan als hij dominant/naar gedrag heeft vertoond? (bijv. dat hij toch wel onredelijk was?) Heb jij bij incidenten wel eens na afloop sorry gezegd?
- praat je wel eens over incidenten na afloop als de gemoederen gedaald zijn? Hoe gaat dat? Kan je dan wel een goed gesprek met hem erover voeren?
- hebben jullie nog regelmatig wel lol met elkaar?

Even ter toelichting: mijn man heeft zo lang naar gedrag vertoond (niet alleen elk meningsverschil zijn zin willen krijgen waarbij hij continu op zoek ging naar meningsverschillen om ruzie te maken, leek het wel), dat ik merk dat ik niet meer van hem houd. Er is teveel kapot gegaan. Nou vertoonde die van mij meer naar gedrag dan alleen dominant gedrag. Daarom dat ik daar bij jou ook naar vraag.

Lieve

Lieve

03-02-2019 om 08:46

buitenwereld

Iemand vroeg of hij dit gedrag ook bij anderen vertoont.
Ik kreeg de indruk dat diegene die vraag stelt en als het antwoord "ja" is, dan ligt het dus aan je man en als het antwoord "nee" is dus aan jou.

Dit s een misvatting.

Er zijn mensen die naar gedrag niet in de buitenwereld vertonen maar alleen achter de achterdeur. En dat heeft dan niet met de partner te maken dat die het uitlokt door haar (foute) gedrag, maar dat ze het binnen wel vertonen (omdat ze zich daar "veilig" kunnen misdragen /egoïstisch of dominant kunnen gedragen en zich goed gedragen (daarvoor hun best doen) buiten.

Vraag aan Cayenne: gedroeg je man zich bij de therapeut anders dan als jullie alleen samen zijn (al dan niet met kind(eten) in de buurt)?

Ik vertelde al van de herkenning qua teleurstelling in therapeut. Wij hebben meerder sessies gehad. Overigens op mijn aandrang nadat ik gezegd had niet meer verder te willen (eerdere verzoeken om relatietherapie sloeg hij af).

Wij deden EFT waar Pennestreek steeds zo enthousiast over is. Nou, ik niet!! Ligt hopelijk aan de therapeute.
Ik voelde me al jaren niet gezien en gehoord door mijn man (die erg egoïstisch is, niet alleen met bedlampje). Komen we bij die peut, krijg ik weer precies hetzelfde gevoel. Wat mij opvalt is dat mijn man voor de buitenwereld erg vriendelijk en redelijk en met (zgn.) veel zelfreflectie en inlevingsvermogen kan praten, maar naar mij toe thuis dat nooit vertoont en nog nooit sorry heeft gezegd, ook niet als hij onredelijk boos was geworden (en ook nog eens om niets). En die therapeute trapte daarin. In mijn geval probeerde zij op een bepaald vlak iets tussen ons te bereiken zonder de pijn bij mij (over het jarenlange nare gedrag van mijn man) goed te bespreken en me daarin bij duidelijke voorbeelden erkenning voor te geven. Wat voor mij essentieel was, realiseerde ik mij achteraf. Alsof ze mij, gezien het vriendelijke, inlevende gedrag van mijn man, niet geloofde (maar misschien was dit mijn eigen, verkeerde, perceptie). Dat werkte dus niet bij mij. Ik voelde me dus ook daar totaal niet gezien. Waardeloos.

Voor jou is denk ik wel een belangrijke vraag: gedraagt hij zich bij de therapeut (en buitenshuis) anders dan bij jou/thuis?

Verder vind ik dat de therapeut duidelijk partij heeft getrokken voor je man (iemand zei hij mag geen partij trekken, maar dat deed hij juist wel!) en vind ik het echt schandalig. Een bedlampje aandoen als iemand slaapt (en daarvan wakker wordt) is het toppunt van egoïsme. Dus hoe hij jou daar nou een veeg uit de pan kan geven? Onbegrijpelijk.

Sterkte ermee.

Lieve

Lieve

03-02-2019 om 09:12

Nabrander

Overigens ben ik het wel met de tip hierboven eens dat het soms beter is gewoon te zeggen "Nee, dat wil ik niet" (niet allerlei argumenten noemen) en evt weg te lopen van je man en de discussie.
Maar met het bedlampje en dat jack lukt dat natuurlijk niet.

Maar overal waar dat wel gaat, vooral stoppen met eindeloze discussies als het maar even kan.

Maar de grote vraag is eigenlijk: Vind je je relatie nog leuk?
Ik ben bang dat je nee zegt.
Hoe lang wil je er nog mee doorgaan dat JIJ je best doet om het beter te krijgen (heb de indruk dat je man totaal niet zijn best doet voor jullie relatie).

Even nog voor het beeld:
- hoe lang hebben jullie een relatie/wonen jullie samen?
- hoeveel jaar daarvan kinderen?
- is zijn gedrag veranderd toen er kinderen kwamen?
- hoe lang vertoon jij nu ander, meer assertief, gedrag?

Donna

Je vindt dat er twee mensen zijn die drammerig zijn. Een die geen dingen tegen haar zin wil doen (een piste afgaan die ze eng vindt) en een ander die vindt dat ze dat wel moet doen omdat hij dat graag wil.
Ja zo zijn er altijd twee kanten van een verhaal. Ik word ook altijd heel drammerig als iemand mij over mijn grenzen heen probeert te duwen. Verleg lekker je eigen grenzen zou ik zeggen.

Lastig

Ook ik herken wel veel. Mijn ex wilde ook dat ik van een moeilijke piste af zou gaan en ik kon hem niet duidelijk maken dat die voor mij te moeilijk was. Nu we niet meer bij elkaar zijn realiseer ik me dat hij waarschijnlijk bepaald inlevingsvermogen niet heeft (gehad). En gewoon heel graag met zijn partner bepaalde dingen wilde doen. Punt. (Zo’n partner heeft hij nu dus... ) Wij hadden één auto en hij zei altijd dat ik die best kon gebruiken als dat nodig was, maar elke keer als ik vroeg of ik m gebruiken, kwam er eerst weerstand. Achteraf denk ik dat hij gewoon moeite met verandering heeft, hij moest dan zijn plan ook wijzigen. Of misschien had ik t niet moeten vragen, maar gewoon moeten zeggen “ik heb m nodig”, punt. Ik verloor steeds meer zijn goede kanten uit het oog en wat hij, op zijn manier, wel voor ons/mij deed. Kan je nog zien wat er wel voor positiefs is? Wat de basis is die jullie bond? Je kan je man niet veranderen, wel zelf groeien inderdaad. Want daar lijkt de winst te zitten. Misschien ben je onbewust moeilijker dan je denkt. In bed lezen? Leg een ouwe sok over je ogen. Sommige dingen blijken heel eenvoudig op te lossen.

en ook, waardering

Nog een vraagje, heb je veel behoefte aan waardering van je man? Dat is killing namelijk. En geef je zelf nog wel eens een complimentje, of zeg je dat je iets fijn vind wat hij doet? Ik zelf ging op een geven moment alleen maar zien wat er mis was. En ex had achteraf net zo veel behoefte aan waardering als ik. Of misschien nog wel meer. Ik had achteraf meer mijn waardering voor hem willen uitspreken. Gewoon kleine dingen benoemen. “Ha fijn dat je spa hebt gekocht” (ook al heb je dat zelf ook net gedaan-dat doet niets af aan het feit dat het fijn als hij er ook aan denkt) Nou ja, er was nog wel meer aan de hand, maar focussen op wat mis gaat levert niks positiefs op iig. En ik gooi het er nog maar een keer in, het boek Verslaafd aan Liefde, of, als je minder spiritueel wil, Revolutie binnen de relatie. Heeft mij heeel veel duidelijk gemaakt. Ik denk niet dat ik mijn relatie had kunnen redden, maar het zou wel wat trauma gescheeld hebben. Wat betreft jullie therapeut, zoals je het schrijft klinkt het niet als een goede therapeut, maar ik krijg dus ook de indruk dat je zelf nog wat groei kan maken.

Cayenne

Cayenne

03-02-2019 om 11:08 Topicstarter

Bedankt voor alle reacties trouwens

@Lieve, bedankt voor het delen van je verhaal. Het lijkt wel of we dezelfde therapeut hadden, maar dan de mannelijke versie
Je omschrijft precies wat ik ook voel: je niet gezien en gehoord voelen in een relatie, en dan doet de therapeut het nog dunnetjes over.
Iemand zei dat het probleem met de lamp makkelijk op te lossen is door een sok over mijn ogen te leggen. Dat kan kloppen, maar het onderliggende probleem is een rode draad in de relatie: over iemands grenzen heengaan. Weten dat iemand iets vervelend vindt, en daar lak aan hebben. Ik verwacht dat een therapeut erkenning heeft voor dat gevoel en daarmee aan de slag gaat.
Mijn man wordt gelukkig niet dreigend of agressief maar de sfeer is wel gezet.
Naar de buitenwereld is hij heel voorkomend. Hij zegt zelf telkens dat hij verder nergens problemen heeft, dus dat het aan mij moet liggen.
Ik heb inderdaad een eindeloze rij voorbeelden van naar dominant gedrag van mijn man, ik zal het je besparen. Er zit echter wel wat beweging/verbetering in. Van sommige dingen ziet hij nu in dat het echt niet kon, maar dat waren ook echt extreme voorbeelden (die ik hier niet heb genoemd).
Ik zit nu met een vervelend gevoel naar de therapeut toe en wil hem alsnog laten weten hoe klein en miskend hij me heeft laten voelen.

Mari

Mari

03-02-2019 om 11:18

Donna toch

Wat dram je door over dat het heus wel bij twee partijen zal liggen. Je zegt "ik zie geen dominantie hoor" Dan antwoord ik met een citaat van ts: "Eén keer nee zeggen, is niet voldoende voor mijn man. Het moet zo’n 5 keer herhaald worden, beargumenteerd worden, de irritatie stijgt en aan het einde van het verhaal is híj gepikeerd omdat ik “koppig” ben en hem niet volg."
Dat laat je dan links liggen om te beweren dat ze beiden wel drammerig zullen zijn. Waarom wil je dat zo graag zo zien? Kan het niet gewoon zijn dat iemand relationeel gebrekkig in elkaar zit en de ander daar onder lijdt? Zijn er geen mensen die gewoon controle of macht willen hebben? Of ga je uit van dat het altijd is "waar er twee vechten hebben er twee schuld"? Wat hier dus niet eens zo is, hier gaat de een een gevecht aan (zie citaat hierboven) en krijgt de ander de schuld van de peut.

Mari

Mari

03-02-2019 om 11:24

brief

Cayenne, je kan de brief schrijven maar ik denk dat als je het doet om erkenning te krijgen, je nog steeds van een koude kermis thuis gaat komen. Doe je het vanuit kracht, om closure te krijgen en dit van je bordje af te hebben, terwijl het je verder koud laat wat hij er van vindt, dan lijkt het me een mooie zet van assertiviteit. Dus puur voor jezelf doen, benoemen wat je onprofessioneel vindt en het verder afsluiten voor jezelf. Ik vermoed dat je geen gelijk gaat krijgen, laat staan een excuus.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.