Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden


Loepsie

Loepsie

03-02-2019 om 16:20

Ik heb een huis vol zieken

Dus even snel wat schrijven..

@Wiesje wat fantastisch dat je mannetje mama zei. Al is het nog niet gericht, het was een imitatie. En imiteren is sowieso goed. Hopelijk gaat hij het met steeds meer woorden doen!
Spannend dat je hulp aan huis gaat krijgen. Ik kan me voorstellen dat dit gemengde gevoelens geeft. Enerzijds natuurlijk hartstikke fijn dat je nu gericht onderzoek krijgt en dat daaruit straks concreet hulp aangeboden kan worden(indien nodig). Anderzijds heel erg spannend; waar het eerst nog alle kanten op kon, ga je straks echt horen of er iets is. Ik hoop echt dat uit alles blijkt dat je zoontje gewoon een laatbloeier was en dat hij dalijk een inhaalslag maakt.

@Lottedekort bale dat je ff zo'n periode hebt. Ik snap het. Ik snap jou maar al te goed...
Hoe oud is je dochter nu precies? Dat monotone hummen deed mijn dochter toen ze 15 maanden was. Bij haar was het zelfs een soort kreunen heel apart. Stapelgek werd ik ervan! Dat was in de periode dat ik echt dacht dat het niet goed was. De zorgen waren toen op z'n top zeg maar. Het ging na een week of 4 vanzelf weer over. Sowieso heeft mijn dochter periodes dat ze apart gedrag vertoont. Ze deed een poosje heel apart alsof ze iets aan het eten was. Dan bracht ze haar handje een paar keer achter elkaar naar der mond en dat een paar keer per dag. Ik ging er eerst iets achter zoeken, heeft ze misschien honger? Maar later ontdekte ik dat het een soort van tijdelijke 'tic' was. Ging ook weer na een paar weekjes over.

Ik vind het zelf ook heel lastig om haar met dit weer bezig te houden. Vooral als ze dan nog zo'n 'rare' periode hebben zit ik soms ook met mn handen in het haar. Wat ik dan vaak doe is met haar naar de bibliotheek. Ze vindt boekjes echt fantastisch. Ik lees haar dan voor en ze kan daar ook lekker spelen in de speelhoekjes. Verder zo veel mogelijk afmatten door niet met de wandelwagen maar lekker lopen in het winkelcentrum. Iets bij de action uitkiezen. Of lekker naar Ikea, is bij ons heel dichtbij. Eerst langs de speelhoekjes en daarna frietjes eten. Een ballenbak. En als de trucendoos leeg ik gaan we lekker naar oma of naar mijn zus. Ik probeer iig elke dag met haar iets te doen. Het lukt mij echt niet om haar de hele dag te vermaken.

Lieve Lotte, probeer haar in zulke periodes zo veel mogelijk met rust te laten. 'Testen' werkt echt averechts geloof me maar. Je bezorgt jezelf frustraties en heel veel pijn die weer doorslaat op haar. Het kan inderdaad best dat ze gefrustreerd raakt doordat ze jou niet begrijpt en zoiets heeft van 'laat me toch met rust'. Probeer eens te bedenken wat ze allemaal wel kan/begrijpt. Geloof me als je alles bij elkaar doet is dat best veel! Daarnaast kom ik steeds meer tot de ontdekking dat wat ik eerder al aangaf wel lijkt te kloppen. Ze begrijpen veel meer dan ze laten zien. Een vb mijn dochter weet heel goed wat ik bedoel als ik haar vraag iets in de prullenbak te gooien. Met name haar luier, dat vraag ik namelijk bijna standaard. Maar eigenlijk vindt ze dat helemaal niet leuk om te doen. Waar een ander kindje dan misschien 'nee' antwoordt op de vraag of ze iets weg wil gooien loopt mijn dochter gewoon weg of negeert ze me. Ik weet dat ze het begrijpt maar de reactie is precies dezelfde als wanneer ik haar iets vraag en ik denk dat ze het niet begrijpt. Het kan dus best zijn dat ze mijn opdrachten vaak wel begrijpt maar doordat ze me negeert of iets anders gaat doen, ik denk van niet.

Spraakimitatie gaat hier steeds beter. Ze zegt steeds moeilijkere woorden na. Ze worden echter nog niet gebruikt in haar spraak of taal. Hopelijk is ze alles aan het opslaan en komt het er binnenkort allemaal uit. Qua taalbegrip merk ik eigenlijk ook wel vorderingen. Geen hoge sprongen vooruit maar alle beetjes maken veel. Ze kan eigenlijk alle standaard dieren nu nadoen als je dat vraagt en als ze bijv buiten een hond ziet lopen zegt ze 'waf waf'. Ook kijkt ze sinds deze week veel vaker op wanneer je iets vraag of haar roept. Achter dat roepen moet trouwens wel een vraag zitten anders kun je het vergeten. Ook is ze veel zelfstandig aan het spelen en bijv een puzzel leggen lukt haar helemaal. Nou zijn dat wel puzzels die we heel vaak gelegd hebben hoor dus het kan zijn dat ze gewoon onthoudt waar wat hoort haha. Ze is eigenlijk een heel makkelijk kind wat ook niet gefrustreerd raakt als het niet lukt. Huilen doet ze echt alleen wanneer het 'hoort' dus bij bijv gevallen of gestoten.

Ik moet eerlijk zeggen ik heb haar een beetje met rust gelaten afgelopen week. Ook omdat we ziek waren maar ik had er ook ff geen zin in als jullie snappen wat ik bedoel. Ik weet niet of het geholpen heeft maar ik merk dat ze zelf lekkerder in haar vel zit. Nog steeds haar eigen bubbel en spel maar veel knuffeliger en minder star. Wat misschien ook geholpen heeft; ik ben cold turkey gestopt met tv, tablet en telefoon. Zs ging echt veel en veel te diep in op het mediakanaal. Niet alleen vergat ze de wereld om haar heen maar ze trok zich dingen gewoon aan! Meelachen als er gelachen werd etc. De druppel was toen ze in huilen uitbarste toen peppa big moest 'huilen'. Ik schrok daar behoorlijk van en wist niet of ik dit nou positief of negatief moest opvatten. Ik ben er maar mee gestopt; betekent wel nog minder vermaak door 'derden' maar goed we zullen zien hoe dit verder uit gaat pakken.

Lottedekort

Lottedekort

03-02-2019 om 20:34

Beterschap voor jullie loepsie

En bedankt voor je uitgebreide en opbeurende reactie. Vandaag ging wel ietsje beter dan gisteren. Maar met name omdat ik geen puf had om teveel te tobben. En ik had afleiding omdat ik in de middag een afspraak had.

Mijn dochter doet echt wel veel dingen prima volgens haar ontwikkeling maar helaas kan /snapt ze ook echt heel veel nog niet.

Zag vandaag weer op Instagram een paar kindjes voorbij komen in filmpjes die iets jonger of ietsje ouder zijn dan mijn dochter en echt al veel kunnen... Ja en nee antwoorden. Kusjes geven op commando. "spel" vertonen door baby pop drinken te geven... Misselijk word ik er van. Ik word er dan zo bij bepaald dat mijn dochter dat echt nog niet doet of zou snappen. Bah. Zulke momenten denk ik ook ik stop met Instagram en Facebook. Word er alleen maar verdrietig van.

Mijn dochter is nu 19 mnd. Ze is sinds kort inderdaad begonnen met dat hummen en kreunen. Enorm irritant vind ik het.. Als ze dat doet lijkt ze echt niet in orde. Sorry dat ik het zo zeg...

Goed dat je dochter zoveel stappen vooruit zet zeg. Wauw. Klinkt echt goed hoor...
Mijn dochter is ook verzot op de tv en tablet. Maar ik zie haar nog niet snel mee huilen.. Eerlijk gezegd. Dit betekent volgens mij wel dat ze emoties herkent en het zich aantrekt. Daaruit blijkt denk k wel dat ze niet autistisch is hoor..ze leeft zich erg in. Ik zou het positief proberen opvatten.

Mijn dochter kan wel gefrustreerd zijn als iets niet lukt... Ze kan dan gaan gillen en huilen. Ook als ze d'r zin niet krijgt trouwens.. Bijvoorbeeld als ze geen koek meer mag... Wat dat betreft heb ik er momenteel wel mijn handen aan vol. Ze krijgt echt steeds meer een eigen wil. Is heel ondernemend en luistert niet echt heel goed. Ik ben er de hele dag mee bezig en ze kan ook echt wel mopperen en jengelen. Erg vermoeiend.
Ik probeer me maar te bedenken dat het een fase is... Zucht. Maar op dit moment duren de dagen lang.... Zouden meer ouders dit nu hebben vraag ik me dan af? Mijn post partum depressie steekt dan ook echt de kop op omdat ik het allemaal niet meer zie zitten en heel zwaar naar alles kijk.

Nouja morgen weer een dag. Fijne avond nog voor jullie

Loepsie

Loepsie

04-02-2019 om 13:19

Probeer geen filmpjes meer te bekijken

Fijn dat het iets beter ging.. echt hoor hoe minder je focus op haar zit hoe minder 'raar' gedrag je gaat zien. Het is natuurlijk makkelijk praten maar ik denk dat je het van mij wel wil aannemen
Ik snap volledig wat je bedoelt met dat 'niet in orde' lijken. Ik vond het ook echt vreselijk toen ze dat deed. Ik denk dat ze dat gewoon een lekker gevoel vinden. Je zult zien dat ze er gauw mee stopt.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de vooruitgang ook wel zie bij mijn dochter. Nog steeds niet wat het zou moeten zijn want ook hier nog niet heel veel fantasiespel. Ik zie mijn meisje ook echt geen fles in een baby der mond stoppen. Ze speelt wel functioneel maar vindt blokjes in en uit bakjes leggen ook heel leuk. Nog steeds die eigen bubbel Ik probeer haar zo veel mogelijk te betrekken bij wat ik doe. Als ik ga schoonmaken krijgt ze ook een doekje; ze vindt het leuk de schoonmaakspray weg te poetsen. Ook met de vaat uitruimen brengt ze het bestek zelf naar de bestekla. En mijn dochter geeft meestal 'ja' als antwoord op een vraag ook als het nee moet zijn of als ze de hele vraag niet begrijpt.

Mijn dochter raakt zelden gefrustreerd alleen wanneer ze tv wil kijken( wat nu dus bijna niet meer mag). Als ze het woord tv opvangt gaat ze op zoek naar de afstandsbediening. Vindt ze die niet dan gaat ze drammen en huilen. Soms wil ze iets en ik weet dan niet wat. Ik probeer haar dan te negeren. Ze wurmt zichzelf ook vaak tussen mij en het aanrecht en duwt me dan naar achter. Zo vraagt ze mijn aandacht maar ik moet altijd maar raden wat ze dan wil.
Die periodes met gejengel en gehuil is echt normaal. Dat weet ik nog van mijn andere kinderen. Probeer zo veel mogelijk af te leiden met dingen die ze sowieso leuk vindt. Misschien tekenen of stickers plakken? Ik vind het eerlijk gezegd best wel goed dat je dochter een eigen willetje heeft. Mijn dochter wil wel dingen maar vindt eigenlijk alles best. Ze vraagt me zelden om iets. Heel soms probeert ze dus iets te pakken uit haar speelgoedmand en als dat niet lukt zegt ze wel 'helpen? Helpen?'

Ik begrijp heel goed dat je ppd op zulke momenten de kop op steekt. Als je somber bent en niet lekker in je vel zit val je natuurlijk sneller in die donkere tunnel. Vooral als de aanleg er al is. Probeer jezelf dan te verplichten iets leuks te gaan doen met haar. Al is het even een ommetje naar de speeltuin of even in de tuin plassen stampen als het geregent heeft. Het komt echt goed meid. Zo of zo het komt gewoon goed.

Herkenning

Hoi allemaal. Ik herken ontzettend veel in de verhalen over jullie kindjes. Eigenlijk ben ik er helemaal het type niet naar om op een forum mee te schrijven, maar omdat ik wel een beetje met de handen in het haar zit en hier zoveel herken, dan toch maar mijn verhaal.

Ik heb een zoontje van bijna 21 maanden dat net als jullie kindjes een spraak-taalachterstand heeft, maar daarnaast nog enkele andere vage kenmerken die ik niet kan plaatsen. Ik ben al weken op internet aan het zoeken naar een “diagnose”, maar bij alles (autisme, taalontwikkelingsstoornis, lichte mentale beperking, ontwikkelingsachterstand) voldoet hij slechts aan enkele symptomen. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik weer na eindeloos zoeken opeens op dit topic stuitte, dat ook nog momenteel actief is. En voor het eerst herken ik zo goed als alles, het lijkt wel alsof ik het zelf geschreven heb!

Zoals gezegd wordt mijn zoontje over een paar maanden twee. Hij praat nog niet (ook geen papa of mama) en begrijpt zeer weinig. De paar dingen die hij wel begrijpt lijken toevalstreffers en zijn zonder uitzondering lichamelijke imitatie-opdrachten (zwaaien, aaien, kiekeboe, verstoppertje, klap eens in de handjes, meer niet.) Andere simpele zinnen zoals pak je jas maar, kom, lust je een appel, wil je wat drinken, we gaan fietsen, geef maar aan mama, enzovoort, snapt hij totaal niet. Soms lijkt het alsof hij in een bubbel zit of Oost-Indisch doof is, hij reageert ook helemaal niet op dit soort vragen en kijkt me bijvoorbeeld ook niet vragend of niet-begrijpend aan. Daarnaast reageert hij niet tot weinig op zijn naam. Ik heb me wel eens afgevraagd of zijn oortjes in orde zijn, maar toch lijkt hij wel direct te reageren op muziekjes van zijn speelgoed.

Vanaf ongeveer zijn eerste verjaardag is zijn achterstand ten opzichte van andere kindjes begonnen. Vaak viel het me op maar maakte ik me er niet direct druk om omdat ik zag dat mijn zoontje het vaak enkele weken later ook onder de knie had (dan zag ik bijvoorbeeld dat een ander kindje al zelf van de bank af kon komen door zich om te draaien, en vervolgens kon mijn zoontje dat enkele weken later). Naarmate de tijd vordert lijken deze verschillen echter steeds groter te worden. Bij de 18-maandenafspraak van het consultatiebureau maakte men zich geen zorgen. Ook om me heen worden mijn zorgen door iedereen afgedaan als “ieder kindje ontwikkelt zich op zijn eigen tempo”. Maar inmiddels begin ik echt een zeer groot verschil te merken met de kindjes van zijn leeftijd. Dit werd door de huisarts bevestigd, die ons heeft doorverwezen naar de kinderarts.

Wat mijn zoontje karakteriseert: helemaal niet praten, geen taalbegrip, wel brabbelen en veel zingen maar inderdaad niet de standaardklanken zoals “dada”. Hij wijst niet en brengt ons ook niet ergens naartoe om duidelijk te maken wat hij wil. Eigenlijk communiceert mijn zoontje helemaal niet, maar zit hij in zijn eigen wereldje, hij lijkt het ook niet nodig te vinden om te communiceren. Hij heeft altijd dingen in zijn handjes en loopt daar dan graag mee rond, meestal blokjes, vormpjes van de vormenstoof, bekertjes of duplo. Met uitzondering van de stapelbekertjes speelt hij daar niet mee op de manier waarvoor ze bedoeld zijn. Hij loopt er wat mee rond, zet ze ergens neer, pakt ze weer op, enzovoort. Duplo probeert hij wel te stapelen, maar hij krijgt het niet voor elkaar om twee blokjes aan elkaar vast te maken. Als hij de afstandsbediening ziet liggen komt hij die altijd direct brengen. Hij liep pas laat, met 18 maanden. Net als het zoontje van Wiesje (waarin ik zo ongeveer 95% herken, heel bijzonder) heeft hij ook geen rust in zijn lichaam en is hij altijd bezig. Dat wil niet zeggen dat hij druk is, want eigenlijk is het een rustig kindje. Hij kan alleen helemaal niet stilzitten en houdt bijvoorbeeld ook totaal niet van op schoot zitten. In de symptomen van autisme herken ik vrijwel alle kenmerken qua communicatie, maar dan weer niet de sociale symptomen. Mijn zoontje lacht veel en vaak, maakt oogcontact en is ook sociaal naar andere mensen. Hij doet bijvoorbeeld ook kiekeboe met onbekenden in een openbare ruimte. Als hij eten ziet dat hij heel lekker vindt begint hij enthousiast met zijn handjes te wapperen (wat ik altijd juist heel schattig vond, tot ik het vaak tegenkwam op autisme-lijstjes…) Op de m-chattest scoort hij 10 punten, high. Het Van Wiechenschema volgt hij op alle punten goed, maar op communicatievlak helemaal niet, geen enkel punt kan ik afvinken.

Eén ding dat ik hier niet heb langs zien komen maar wat me bij mijn zoon opvalt: hij slaat vaak tegen de televisie of speakers aan met zijn handjes, al zeker 10 maanden lang. Corrigeren en consequent weghalen heeft tot nu toe 0,0 effect, terwijl het verder helemaal geen kind is dat de grenzen opzoekt of ongehoorzaam is. Wat ik verder verontrustend vind is dat hij geen verbanden lijkt te leggen. Hij is dol op fietsen, maar moppert altijd als ik zijn jas en schoenen aantrek en naar de fiets loop. Pas als hij daadwerkelijk op de fiets zit en de fiets begint te bewegen vindt hij het leuk. Bij honger of dorst gaat hij vaak wat jammeren, hij loopt dan echter niet naar de koelkast of naar de keuken toe. Hij vindt het leuk om kinderliedjes te bekijken op de computer maar associeert de computer er niet mee, hij gaat nooit “zeuren” om een filmpje. Hij heeft geen besef van de wereld om hem heen of van een dagelijkse routine. Stel dat ik (of zelfs iemand anders, bijvoorbeeld opa of oma) hem opeens drie uur eerder uit bed zou halen, zijn jas aan zou trekken over zijn pyjama en zonder ontbijt direct op de fiets zou zetten om samen een rondje te fietsen (ik noem maar iets geks), dan heeft hij totaal niet in de gaten dat er iets raars is of dat er iets afwijkt van de dagelijkse routine. Ik kan hier mijn vinger niet helemaal op leggen, ook dit lijkt te maken te hebben met het feit dat hij echt in zijn eigen wereldje zit.

Wat hem verder kenmerkt in niet-afwijkende zin: hij is heel vrolijk, eet goed, slaapt ontzettend goed, is sociaal, tevreden, meegaand, schattig om te zien. Gewoon een heel lief kind dat voor een onbekende op het eerste gezicht niets afwijkt, maar dat qua ontwikkeling veel meer een 1-jarige dan een bijna 2-jarige is.

Goed, ik weet eigenlijk niet precies waarom ik dit hele verhaal heb getypt omdat ik denk ik niet heel actief ga meeschrijven. Ik ben niet zo’n forumschrijver en zou liever via persoonlijk bericht communiceren, maar ik denk dat dit niet mogelijk is op dit forum. Graag hoor ik het als dit wel mogelijk is. Maar ik vond het in elk geval geruststellend om jullie verhalen te lezen, en misschien geldt dat dan andersom ook 😊. En graag blijf ik wel meelezen in de hoop dat ik het uiteindelijk allemaal kan plaatsen (en het hopelijk allemaal mee blijkt te vallen).

Loepsie

Loepsie

06-02-2019 om 20:06

Je bent natuurlijk van harte welkom mee te lezen Namn

Vind het eigenlijk grappig en leuk om weer eens een reactie van een andere 'lotgenoot' te lezen. Op een of andere manier lijkt dit haast een gesloten groep met als leden wiesje, Lotte en ik. Je vergeet haast dat we gewoon openbaar staan en onze verhalen gewoon te googlen zijn :-p

Je noemt een aantal dingen die ikzelf echt wel herken bij mijn dochter. Ik zie wel dat andere dingen waar jij je zorgen om maakt weer best wel normaal zijn voor deze leeftijd. Een vb is het niet stil kunnen zitten, volgens mij vrij normaal voor een kindje van 21 maanden.
Je geeft aan dat je zoontje nog best wel in zijn eigen bubbel zit. Dat verklaart eigenlijk ook waarom 'opdrachtjes of 'vragen' langs hem heen lijken te gaan. Ze zitten nog teveel in hun eigen spel. Mijn dochter lijkt steeds meer te 'ontwaken' uit haar eigen wereldje. Als gevolg daarvan snapt ze opdrachtjes en vragen steeds beter. Ik hoop van harte dat dit alleen maar meer wordt en dat jullie kindjes gauw volgen.

Dat slaan op de tv herken ik van toen mijn dochter een maand of 12/13 was tot zeker 15 maanden. Ze sloeg met vlakke handen op het dienblad van haar eetstoel en kon dit gerust 5 minuten doen(wat best wel lang is). In die periode speelde ze ook niet functioneel; ze liet bijv al haar speelgoed tollen. Het is vanzelf weer over gegaan.

Je gaf ook als vb dat je kindje het niet erg zou vinden als het een jas over zijn pyama kreeg en zonder ontbijt de deur uit zou moeten. Ik vind dat eerlijk gezegd een plus. Kindjes met bijv autisme raken juist overstuur wanneer er afgeweken wordt van hun dagelijkse routine. Daarbij; ik heb 4 kids en niemand van mijn kinderen vond zoiets vervelend op deze leeftijd. Ook hier hoor ik dus niets afwijkends...

Ik zou je mee willen geven dat je nog niet direct van het ergste uit moet gaan. Het kan gewoon echt zijn dat je kindje een laatbloeier is. De logopediste zegt altijd dat tot 2 jaar je het kindje gewoon de tijd moet geven. Heeft jouw kindje toevallig ook een moeilijke start gehad?

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn stukje tekst en je bent welkom om mee te lezen, te praten of gewoon je hart te luchten

@Wiesje hoe gaat het bij jou? Als het goed is is de thuisbegeleiding gestart, hoe gaat dat tot nu toe?

@Lotte hoe is het met je meisie, zitten jullie allebei wat lekkerder in je vel deze week?

Hier gaat het overigens prima. Bedoel het kan natuurlijk altijd beter haha. Mijn meisie is nog steeds ziekjes en hangerig dus zelfs het spelen is ff op een laag pitje gezet.

Lottedekort

Lottedekort

06-02-2019 om 20:26

Dapper om jou verhaal te delen Namn

Je bent van harte welkom om wanneer je wilt je hart te luchten in dit forum. Zo ervaar ik het zelf nu wel. Omdat ik hierbuiten weinig herkenning vind en hier weten de dames wel wat ik bedoel met bepaalde zorgen rondom mijn dochter.

Ook in jou verhaal herken ik veel dingen bij mijn dochter..heb jij zelf nog meer kinderen? En zie je daarin veel verschillen? Heb je wel een fijne zwangerschap en bevalling gehad? Je hoeft geen antwoord te geven hoor als je dat niet wilt.

Gaat jou zoontje naar een gast ouder of opvang toe en zo ja, wat vinden ze daar van zijn gedrag en ontwikkeling?

Dat "van de vinger er niet op kunnen leggen" herken ik ook heel sterk... Het is "afwijkend" maar niet overduidelijk wat er kan zijn. Het blijft vaag..

Die associaties die jij beschrijft. Zo heb ik er nog helemaal niet naar gekeken...
In dit geval is dit voor mijn dochter wisselend positief. Ze heeft wel bepaalde duidelijke associaties... De pc bij mijn ouders bijvoorbeeld daar kijkt zij YouTube filmpjes op.. Ze staat dan onder het bureau te huilen en roepen en probeert zich op te trekken aan de bureau stoel.. En ook het keuken kastje in de hoek van de keuken liggen de koeken... Dus daar staat ze regelmatig te wijzen en dreinen.

Wanneer kunnen jullie bij de kinderarts terecht? Spannend... Maar ook wel fijn denk ik om meer duidelijkheid te krijgen (hopelijk. ) wat heeft de huisarts er verder over gezegd?

Ik ben toevallig naar de huisarts geweest vandaag... Maar die zag geen reden om me naar de kinderarts door te sturen. Hij gaf aan dat hij dan wil wachten hoe het is als ze 24 mnd is.... Ik heb ook niet verder gepusht moet ik zeggen.

@loepsie
Bedankt voor jou adviezen. Haha ja, van jou neem ik ze wel aan. Ik heb vandaag echt geprobeerd om minder op haar "rare" gedrag te letten. Dit hielp wel... Ik was meer ontspannen vandaag. Ik wil haar ook niet meer testen of opdrachtjes geven. Eerlijk gezegd word ik daar zelf niet gelukkig van dus zij vast ook niet.
Ook probeer ik meer mee te gaan in haar behoeften ofzo. Ik laat haar een beetje rond dabberen en raak niet meteen geïrriteerd als ze gilt of kreunt.

Ook Instagram heb ik van mijn telefoon gehaald. Zo hoef ik niet steeds geconfronteerd te raken met al die "perfecte" gezinnetjes en Uber pientere dreumessen die al functioneren als een schoolgaand kind

Hoe gaat het met jou? En met wiesje?

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

06-02-2019 om 22:48 Topicstarter

Hoi, hier ben ik weer

Goh, ik heb het even druk gehad... Dus ik ben hier even niet meer geweest. Er is serieus wat bijgetypt zie ik! Sorry als het me niet lukt om op alles te antwoorden.

Hoe gaat het hier? Goh, goed eigenlijk. Veel is er niet veranderd, maar mijn knaap is nog steeds zijn vrolijke zelf. Hij kan nog steeds het woord mama imiteren maar heeft het daar moeilijk mee. Ik probeer hem ook niet te forceren, want dat werkt averechts denk ik. maandag is inderdaad de thuisbegeleiding van start gegaan. Het was vooral een kennismakingsgesprek, maar ik denk echt wel dat we er wel echt wat aan gaan hebben. Zo gaf de mevrouw van de thuisbegeleiding al een paar goede tips zoals bv. Wanneer ik iets aan hem laat zien dit voorwerp langs mijn gezicht moet houden zodat hij kan zien dat het niet alleen om het voorwerp gaat het voorwerp gaat, maar dat hij ook naar mijn gezicht moet kijken als hij iets wil. Logisch, maar daar had ik nog niet aan gedacht hoor! Verder viel het haar op dat mijn zoontje vaak actief op zoek is naar prikkels. Volgens haar leek het alsof taal en spraak op zich niet spannend genoeg is en omdat hij er daarom nog niet aan begonnen is. Hij focust zich gewoon nu op andere dingen. Zoals bv. Spelletjes op de IPad. Ik sta er verstomd van wat hij allemaal kan! Maar zo’n spelletje is een en al prikkel eh. Daarom hebben we nu de opdracht gekregen om spraak en taal aantrekkelijk voor hem te maken. Bv. Door met een diaprojector op het plafond plaatjes van dieren te laten schijnen en deze te benoemen, door filmpjes van familieleden te maken (bv. Oma die zegt: “Hallo, ik ben oma!”) en dat hij deze zelf kan laten afspelen. Boekjes enzo zijn duidelijk niet aantrekkelijk genoeg voor hem. Dus we moeten een manier voor hem vinden dat hij taal wel boeiend gaat vinden.
Verder zei ze ook dat ze echt buiten het communicatiegedeelte niks gek zag. Ze heeft bij het vertrek ook letterlijk gezegd: “Er zit genoeg in hoor! Dat komt allemaal wel goed!” Dus dat was een hele geruststelling... Wat me ook gerust stelde is dat een verlate communicatie ook vaak autistische trekjes met zich meebrengt omdat als kinderen zich niet zo gemakkelijk kunnen uiten ze vaak een ander medium zoeken, en dat lijkt vaak op autistiform gedrag zoals bv. fladderen. Ook zei ze dat als zulke kinderen weten dat er door spraak nog een heel nieuwe wereld open gaat de spraak en taalontwikkeling heel snel kan verlopen. Dus ik ben benieuwd. Had hij maar een knopje dat ik op ON kon zetten 😅
We hebben geen testen meer gedaan bij het COS, maar ik verwacht deze week een mail voor de volgende afspraak. Spannend! En volgende week is de afspraak bij de kinderneuroloog al daar.
Ik heb hier nog wel wat met mijn handen in mijn haar gezeten... Volgende maand moeten wij ons zoontje al inschrijven op school! Eerst dacht ik hem in het KIDS (school die samenhangt met de thuisbegeleiding) te laten starten, maar omwille van het m-decreet hier in België mag dit niet. Het is dus bij de wet verplicht om alle kinderen in een basisschool te laten starten en als het daar spaak loopt kan hij pas doorverwezen worden naar het buitengewoon onderwijs. In theorie begrijp ik dat, maar ik vind het heel erg dat eerst iets mis moet lopen vooraleer je aangepaste hulp krijgt. Ik weet niet hoe dit alles in Nederland gaat? Mijn hartje breekt als ik eraan denk dat mijn kleine vriend verloren gaat lopen tussen al die mondige kleuters. Ik weet wel al dat ik hem niet naar een methodeschool ga sturen. Ik ben erg fan van het Freinet- onderwijs, maar daar gaat hij echt verloren lopen denk ik. Verder hebben we ook het probleem dat we voor vele scholen nog moeten kamperen hier waar ik woon. De school die vooral mijn interesse heeft daar hebben vorig jaar ouders 3 nachten overnacht om hun kind te laten inschrijven! Waanzin! Ik had het er misschien nog voor over als ik echt wist dat het goed zou gaan daar, maar als het binnen een halfjaartje al mis loopt... Vind ik ook wat gek. Ik ben ertussen helemaal nog niet uit! Het is ook zo lang op voorhand eh! Geen idee hoe mijn zoontje over een jaar functioneert...

@loepsie: Je dochter maakt altijd vorderingen als ik het topic open! Super! Ik las ook dat je zei dat je geminderd bent met haar te triggeren. Ik denk dat dat heel goed is! Haar dwingen in wat ze niet kan of niet wil geeft een averechts effect denk ik. Ik merk dat hier toch... Ik heb het boek Praten doe je met zijn tweeën en daarin staat ook dat je in de leefwereld van je kindje moet stappen en vanuit daar moet werken. Niet iets forceren dus in wat haar toch niet interesseert. Dat komt wel op zijn tijd...
Mijn dochter raakt zelden gefrustreerd alleen wanneer ze tv wil kijken( wat nu dus bijna niet meer mag). Als ze het woord tv opvangt gaat ze op zoek naar de afstandsbediening. Vindt ze die niet dan gaat ze drammen en huilen. Soms wil ze iets en ik weet dan niet wat. Ik probeer haar dan te negeren. Ze wurmt zichzelf ook vaak tussen mij en het aanrecht en duwt me dan naar achter. Zo vraagt ze mijn aandacht maar ik moet altijd maar raden wat ze dan wil. —> Net mijn zoontje! Vooral aan het aanrecht 🙈 Ik word daar soms gek van. Sta ik daar als een idioot ver van mijn aanrecht met een bolle rug mijn aardappelen te schillen. En ook hier is de TV heilig! Amai, dit is echt een van de dingen waar hij actief naar vraagt.

@Lotte Ik las dat je weer een moeilijke tijd gehad hebt. Ach lieverd, het is ook niet gemakkelijk eh. Maar wij zijn er voor je he. Ook al duurt het soms wat lang nu in mijn geval... 😔
Dat hummen ken ik helaas ook. Ik word er stapelgek van. Het enige wat hier soms tegen helpt is een tutje geven. Dat geluid maakt je echt gek en ik kan er ook niet tegen dat het zo “gehandicapt” lijkt, ook al is dat niet mooi om te zeggen. Zo zijn er nog dingen waar ik me erg aan kan irriteren hoor. Mijn zoontje kan bijvoorbeeld blijven staren naar lichten. Wel, overlaatst kreeg ik het hier zo van op mijn zenuwen omdat hij helemaal in trance was door het licht boven de keukentafel dat we in het donker hebben gegeten. Maar dat ligt er echt aan hoe je dag is. Soms kan je tegen veel, dan kan je weer tegen niets. Heel normaal. En blijven ook vrouwen eh met onze verschrikkelijke hormonen 😋
Daarnaast blijven onze kindjes ook nog “gewone” peuters he, ook al vergeet ik dit zelf soms. Ze gaan echt door veel fases. Dan eten ze weer niet, dan worden ze ‘s nachts weer wakker, dan huilen ze meer... Het is gewoon zo dat wij gewoon verder gaan zoeken bij dit gedrag terwijl echt alle kindjes dit hebben. En dan ga je weer vanuit het ergste uit. Ik moet zeggen dat ik sinds een dikke 2 maanden geen depressief gevoel meer gehad heb. Ben hier erg blij om. Ik herken het gevoel dat je beschrijft als je postpartum depressie weer de kop op steekt. Je kan dan helemaal tegen niets. Alles is teveel en te zwaar. Ik mijn erge periodes heb ik ooit zin gehad om mijn zoontje te slaan (verschrikkelijk, ik weet het), gewoon omdat ik tegen niets kon en alles teveel was. Je bent echt helemaal op. Die periodes kwamen en gingen maar nu gaat het echt al een hele tijd goed. Het heeft denk ik echt te maken dat we nu op weg zijn met mijn zoontje dat ik mijn rust gevonden heb.
Nu, ik las dat jouw huisarts zei dat ze nog geen reden zag om haar door te verwijzen. Als jij dat ook vind en je daar een goed gevoel bij hebt dan moet je dit advies zeker opvolgen. Als dit tegen jouw gevoel ingaat dan moet je je stoute schoenen aantrekken en zelf op pad gaan en afspraken gaan maken.
Heel dapper ook dat je Instagram verwijderd heb! Zelfzorg is dat 😊 Ik heb mijn account op, maar doe er niet veel mee. Veel minder dan vroeger in elk geval en het doet me deugd.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

06-02-2019 om 22:57 Topicstarter

@Namn

On-ge-loof-lijk!!! Jij beschrijft gewoon mijn zoontje! En onze zoontjes zijn even oud! Ik vind dit heel erg straf, zoveel gelijkenissen!

Natuurlijk ben je heel erg welkom om hier mee te lezen! Voel je er niet slecht om als je niet zo graag meeschrijft hier, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Ik ben trouwens ook eigenlijk niet iemand die snel zal schrijven op een forum, maar we hebben hier nu wel een heel erg fijn kliekje 😊 We hopen dat je toch ook wat steun kan halen uit onze verhalen.

Ik zou nochtans ook wel graag privé met je willen praten als je dat wil. Moest je vragen hebben of gewoon je hart wat willen luchten.... Maar ik vraag me echt af hoe we aan elkaars gegevens kunnen geraken zonder dat deze openbaar worden? Iemand een idee? Want ik ben hier ook echt een leek in...

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

06-02-2019 om 23:06 Topicstarter

@Namn

Blijkbaar zou je mijn gegevens kunnen opvragen bij het forumbeheer. Ik weet dat er ergens op het forum een link staat met “contact forumbeheer”. Maar geen idee hoe het verder in zijn werk gaat. Je mag het gerust proberen van mij, maar voel je zeker nier verplicht!

Lottedekort

Lottedekort

07-02-2019 om 13:08

Contact

Misschien ook "leuk" om met z'n 4en (of meer moeders die zich herkennen) een besloten Facebook groep of iets dergelijks te hebben.. Als daar behoefte aan is. Dat praat gemakkelijk wellicht. Het is zomaar een idee. Om ervaringen te delen en elkaar op te peppen soms. Of juist goed nieuws en fijne berichten te delen.

Loepsie

Loepsie

07-02-2019 om 16:23

Ik vind het juist wel fijn dat dit voor iedereen toegankelijk is

Ik gaf al eens eerder aan dat ik in mijn online zoektocht naar herkenning best wel vaak teleurgesteld raakte. Want je leest af en toe weleens een verhaal van een bezorgde mama, maar nooit eens hoe de ontwikkeling verder verlopen is. En ik wil dan juist steeds weten hoe het verder verlopen is; was het uiteindelijk een laatbloeier of bleek er echt iets te zijn etc. Om die reden zou ik het wel graag zo voort willen zetten. Vind het echt een zegen dat we elkaar gevonden hebben, maar ik gun het andere bezorgde mama's ook zo! We zien (in het geval van Namn die erbij komt bijv) dat een actief openbaar forum voor herkenning en dus ook opluchting kan zorgen.
Ik weet niet hoe jullie erin staan, maar ik ben mezelf echt voornemens om hier- ook in de toekomst- de ontwikkelingen van mijn dochter met jullie( en evt andere bezorgde mama's) te delen.
Uiteraard zijn jullie welkom mijn gegevens op te vragen indien jullie iets prive willen vragen of wat dan ook.

@Wiesje ik moest echt lachen om jouw vb waarin je met een holle rug aardappels schilt! Precies hetzelfde hier! En dat gestaar naar een lamp is ook herkenbaar. Mijn dochter wijst (bijna) niet, maar toevallig wel naar een lamp of klok. Bij 'lamp' wijst ze en zegt ze 'paap' en een klok noemt ze 'ba'. Gek genoeg weet ze een lamp of klok altijd wel te vinden.
Ik vind de tips die je kreeg en met ons deelde ook super. Het klinkt idd heel logisch om iets langs je gezicht te halen. En de ingesproken filmpjes waarin de naam wordt genoemd vind ik echt subliem. Ik ga daar vanavond met broertjes mee starten😁.
Het feit dat je voor de school moet kamperen om je kind in te schrijven is echt bizar. Zoiets kennen wij hier in Nederland niet. Hier bel je de school meestal op en maak je een afspraak voor een rondleiding en schrijf je je kindje in. Er kunnen wel wachtlijsten zijn op scholen maar zolang je maar een beetje op tijd bent komt het vaak helemaal goed.

@Lottedekort wat goed dat je minder op haar aan het letten bent. Je ziet al meteen dat het iets oplevert. Je kunt bijv met je zelf afspreken dat je je zorgen gaat beginnen te maken als ze 2 jaar is en nog geen vooruitgang gezien hebt. Again; makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik zie dus zelf echt meer vooruitgang als ik haar niet zo push.
Trouwens goed dat je je zorgen even bij de dokter neergelegd hebt. Ik snap ook echt dat je niet verder aangedrongen hebt op een verwijzing. Echter wil ik je wel meegeven dat een afspraak bij een kinderarts vaak niet zomaar binnen 2 weekjes gemaakt is. Maak jij je over een paar weken nog zorgen? Dan zou ik alvast een verwijzing vragen om een afspraak in te plannen voor wanneer ze 2 wordt.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik elke dag meer verbering zie. Nog steeds wordt hier niet gewezen naar wat ze wil en ook nog steeds niet veel taalgebruik. Maar wel steeds meer taalbegrip! Ze kan bij een pop(of bij mij) bijna alles aanwijzen; oren,ogen, neus, tanden. Ook haar handjes en voetjes kent ze. Als ik haar vraag om mee naar boven te gaan pakt ze me bij de hand en loopt ze naar de trap. Luisteren naar haar naam gaat ook steeds beter. Als ik boven ben en ik roep haar om te komen, komt ze gewoon zelf de trap op! Dat was voor mij echt een doorbraak.
Iets vragen of delen gebeurd helaas ook nog niet veel.

Ik zit echt te wachten tot ze mij of mijn man gaat roepen. Ik kan echt niet wachten tot het zover is.

Fransien

Fransien

07-02-2019 om 17:15

woordvinding of moeite met klanken vormen

´Mijn dochter wijst (bijna) niet, maar toevallig wel naar een lamp of klok. Bij 'lamp' wijst ze en zegt ze 'paap' en een klok noemt ze 'ba'. Gek genoeg weet ze een lamp of klok altijd wel te vinden.´

Mijn jongste heeft tot hij 3,5 was geen papa of mama gezegd tegen de juiste persoon. Was papa die dag thuis dan was papa papa en dan was mama ook papa. Was mama die dag thuis dan was mama mama en dan was papa ook mama. Hij kende ons echt wel en wist wel wie wie was maar om het juiste woord te vinden was een groot probleem.
Pas met 4 jaar ging het aantal lettergrepen ook goed, mama kon ook mamamama of mamama zijn, maar om eerlijk te zijn was ik al lang blij dat hij het ongeveer kon zeggen.

De oudere kinderen hebben dit ook gehad, het woord waarmee ze begonnen voor een ding leek vaak niet op ons woord daarvoor. Mijn oudste heeft een bal dagenlang pi genoemd om een voorbeeld te geven, daarna was het duh, en daarna had ze er genoeg van en zei ze het helemaal niet meer. Pas met 2,5 begon ze zelf te oefenen om toch te leren praten.

Overigens is dit voorbeeld een prima voorbeeld dat je met een taalstoornis te maken heeft. Je dochter weet heel goed wat het voorwerp is maar kan het juiste woord niet vinden en/of niet vormen.

Bedankt!

Allereerst bedankt voor jullie reacties! En het is helemaal niet mijn bedoeling om de manier waarop het nu gaat te veranderen hoor! Ik snap ook wel wat jij bedoelt Loepsie. Ik heb regelmatig meegemaakt dat ik iets online vond dat (deels) overeenkwam met mijn zoon, en dan las ik dat voor aan mijn vriend, die vervolgens vroeg: oké, en wat is de diagnose van dat kindje? En dan was dat topic na een paar reacties gestopt, dus wist ik eigenlijk nog niks. En inderdaad – was dit een besloten forum, dan had ik het ook nooit gevonden. Ik heb wel contact opgenomen met forumbeheer voor contactgegevens maar tot nu toe nog geen respons. Hoe dan ook, ga vooral hier verder! 😊

@Loepsie

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Fijn dat je meerdere dingen als niet-afwijkend ziet. Interessant dat je noemt dat het feit dat mijn zoontje geen beeld heeft van dagelijkse routines juist een + is wat autisme betreft. Zo heb ik er eigenlijk nog niet naar gekeken. De dingen die ik in autismetests direct kon afvinken waren een gebrek aan alle vormen van communicatie, fladderen bij enthousiasme en terugval van eerder verworven taal. Rond 11 maanden (dus al een jaar geleden) begon hij met zijn eerste woordjes - ja, nee, papa en mama. Hij sprak ze nog niet heel gericht en met betekenis uit, maar het was goed verstaanbaar. In de loop der tijd zijn die woordjes weer verdwenen en is hij weer onverstaanbaar gaan brabbelen. Als ik filmpjes van hem terugkijk van ruim een half jaar of langer terug schrik ik vaak, omdat ik hem daar meer ontwikkeld vind dan momenteel (hij reageert daar direct en helder op zijn naam of op simpele opdrachtjes (zwaaien). Hij is dol op auto's en voorheen reageerde hij direct als hij binnen zat en buiten een auto hoorde langsrijden. Ook dat is nu anders, als ik nu buiten met hem loop en er komt een auto op 1 meter afstand langsrijden kijkt hij niet op of om. Hij loopt echt alsof hij aan het dromen is, hij lijkt ook geen verschil te merken tussen stoep/straat/gras. Ook is het erg lastig om zijn aandacht verbaal te trekken met vragen of zijn naam. Maar als ik hem dan na een minuut allerlei dingen proberen een imitatieopdracht geef (bijv. klap eens in je handjes) doet hij het vaak wel. Dus het is geen gehoorskwestie.

Niet functioneel spelen vind ik een interessante term - zo kan ik zijn speelgedrag inderdaad wel karakteriseren. Het komt redelijk overeen met het autistische speelgedrag in dit filmpje


https://www.youtube.com/watch?time_continue=105&v=YtvP5A5OHpU

Ik heb gelukkig een fijne zwangerschap, bevalling en goede start gehad. Dus daar kan ik het niet aan linken. Wat vervelend dat dat voor jullie niet geldt

Onlangs heb ik mijn zorgen besproken met de kinderopvang waar mijn zoontje naartoe gaat. Hij is er niet heel veel uren per week en ze vonden het daarom en vanwege zijn jonge leeftijd lastig om er iets over te zeggen, maar boden aan om hem door een orthopedagoog te laten observeren. Hierover heb ik wel getwijfeld (want krijgt hij misschien dan niet juist op jonge leeftijd al een "label"?) maar uiteindelijk heb ik er wel mee ingestemd. Ze adviseerden verder om alles te benoemen wat we doen en om veel voor te lezen. Beide doe ik al - al heb ik vaak wel het idee dat ik de muur aan het voorlezen ben

Ik vind het echt enorm goed dat je dochter al zoveel kan aanwijzen en snapt trouwens! Wat knap!

@Lottedekort:

Herkenbaar van Instagram/facebook. Soms betrap ik me ook juist op het tegenovergestelde gedrag, dan ga ik juist bewust filmpjes opzoeken van andere kinderen van zijn leeftijd, terwijl ik al weet dat het verschil heel groot gaat zijn. Dan zie ik kinderen die hele gesprekken kunnen voeren, "net alsof" koken in hun keukentje, treinbanen en duplokastelen bouwen. En dan kan ik daar weer helemaal van slag van zijn. Of dan lees ik bijvoorbeeld in Oei ik groei (dat soort stomme boeken moet ik ook eigenlijk niet lezen) dat dreumesen van 14 maanden al kunnen “helpen” met de afwas of de was vouwen, terwijl mijn kind zelfs met 21 helemaal geen besef heeft van dat soort taken, hij zou enkel gaan rondwandelen met de afwasborstel of met een schoonmaakdoekje. Goed dat je het hebt verwijderd en het allemaal wat meer los kunt laten ook. Bij mij verschilt het loslaten per dag. Als hij opeens een helder moment heeft en zomaar op drie simpele aangeleerde opdrachtjes reageert, kan mijn hele dag daar al goed van zijn. Maar hetzelfde geldt helaas ook omgekeerd.

Omdat het mijn oudste kind is heb ik geen idee of de "bubbel" inderdaad normaal gedrag is. Maar ik merk wel een groot verschil met andere, vaak ook jongere kinderen, die weten dat er een koekje in de luiertas zit, speelgoed in de speelgoedkist, drinken in de keuken, filmpje in de tv. Mijn zoon vraagt nooit om iets. Dat zag ik eerst altijd als een voordeel als ik andere kindjes zag zeuren om drinken/eten/naar buiten/Bob de bouwer/boekje lezen, maar inmiddels weet ik niet meer zo goed wat ik ervan moet denken. Het lijkt me een goed teken dat jouw dochter al meerdere associaties heeft. Ik zou echt blij zijn als mijn zoon zou gaan jengelen en dreinen om wat dan ook . Wat vond je ervan dat de huisarts je nog niet wilde doorsturen? Heb je het geduld om het allemaal nog een paar maanden af te wachten? Er is inderdaad wel een wachtlijst voor de kinderarts, in ons geval bijna twee maanden.

@Wiesje
Ik vind het ook heel frappant – temeer omdat ik al zoveel sites in zowel Nederlands als Engels heb afgestruind naar mensen met dezelfde ervaring – en dan vind ik één hetzelfde verhaal – met ook nog een even oud jongetje. Erg bijzonder 😊. Ik ga aan de slag met de twee tips die je noemt. En ik heb het boek Praten doe je met z’n tweeën inmiddels in huis, nu nog de tijd vinden om hem te lezen.
Wat scholen betreft kan ik natuurlijk niet voor iedereen spreken maar ik ben daar persoonlijk nog niet zo mee bezig. Kindjes in Nederland gaan pas met 4 jaar naar school. Het lijkt me wel een heel lastige keuze. En wat bizar dat je echt moet kamperen voor de school van keuze als dat een populaire school is!
Hoe heet het spelletje op de iPad waar je over schreef?

Loepsie

Loepsie

07-02-2019 om 21:09

Hmmm het zou best kunnen Fransien

Ik heb me weleens ingelezen betreft de kenmerken van een TOS. Sommige dingen komen echt overeen. Ik zal eens wat dingen noemen die mijn dochter doet/zegt...

Mijn dochter zegt ook mamama en papapa. Bij ellende zegt ze standaard mamama. Ik weet dan nooit zo goed of ze specifiek mij bedoelt want ze hoeft er niet per se voor bij me in de buurt te zijn. Ze heeft me dus weleens 'mam' geroepen nog niet zo lang geleden. Ook als ik haar opdracht geef iets aan papa te geven of ze 'vragen' zegt ze me soms na 'pa pa'. Wat je zegt; ze weet wel echt wie mama en papa zijn.
Zij gebruikt voor meerdere woorden dezelfde klank of hetzelfde woord. Aan de klemtoon die ze dan zet en de situatie weet ik dan wat ze bedoelt. Een vb het woord 'open' spreekt zij uit als apeh. Het woord gebruikt ze als iets echt open moet(een deur of een zak chips) maar ook als ze uit haar bedje of eetstoel wil(dan betekent het hopla) en het betekent ook 'appel'. Ze vraagt soms om hulp bij iets pakken en dan is het 'epeh' (helpen) maar ze spreekt het dus bijna uit als bovenstaande woorden. Dus voor 4 woorden dezelfde klank.
'Ba' betekent dus klok maar ook Nijntje is 'ba'. 'Klaar' gebruikt ze ook heel veel; wanneer ze bijv klaar is met haar eten of fles maar ook wanneer ze bovenaan de trap gearriveerd is of aangekleed is. En ze gebruikt het ook als ze ergens geen zin meer in heeft. Eigenlijk alles wat iets moet betekenen als 'stop' of 'genoeg' is 'klaar'.
'Nee' is 'dee'. Soms gebruikt ze het wel wanneer ze iets niet wil maar meestal schudt ze haar hoofd of sluit ze haar ogen en wendt ze haar gezicht af als ze iets niet wil. Ik dacht ook zoiets eerder te lezen in jouw verhaal.
Tellen is 'ee, ee, ie' en als je zelf telt en je bent bij 9 dan zegt zij 'tete' wat dus 10 is. 'Oo' is 'oor'. Ze probeert wel alles na te zeggen wat je haar voorzegt. Alsjeblieft is 'a-tet' en 'tafel' is 'tata'. Het lijkt eerder op spraak van iemand van 15 maanden dan 21 maanden.
Ze 'zingt' en 'neuriet' aan 1 stuk door. Alleen het deuntje klopt en wanneer er klanken in het liedje voorkomen ook. De woorden zelf lijken er vaak niet eens op haha.

Qua taalbegrip ook nog niet wat het moet zijn. Het gaat wel steeds beter. Als ik der bijv vraag om haar schoenen te pakken gaat ze sinds kort naar de kapstok en kijkt dan omhoog. Dus het idee is er alleen het is het nog net niet. Vraag ik haar een banaan te pakken loopt ze naar de fruitschaal en zegt ze 'hmmmm'.
Haar broertjes kan ze nog niet uit elkaar houden. Als ik naar het ene broertje vraag loopt ze naar het andere. Ik ga beginnen met een video opname zoals Wiesje als tip deelde.

Dit is een beetje hoe het bij haar gaat. Herken jij hier iets van? Wezen jouw kinderen met taalstoornis wel naar dingen die ze wilden met 21 maanden? Deelden ze ook dingen?
Het gekke is dat ik mij niet kan herinneren dat mijn zoons op deze leeftijd wezen en deelden. Maar dat kan natuurlijk ook omdat ik er toen totaal niet mee bezig was.

Ik wil trouwens nog even zeggen dat ik ondanks mijn zorgen eigenlijk heel erg blij ben dat ze zoveel doet en kan. Ik weet niet of ik het weleens verteld heb maar mijn dochter heeft een hele moeilijke start gehad. Hele lage bloedsuikers waarbij ze bij haar geboorte bijna in een soort coma geraakte. Ze had ook een laag geboortegewicht (2kilo met 37 weken) dus kennelijk was er in mijn buik al iets waardoor de groei niet was zoals had gemoeten. Dat is ook 1 van de redenen dat mijn man soms een beetje geïrriteerd raakt door mij; hij is heel dankbaar dat ze geen hersenbeschadiging oid heeft opgelopen want ze had het wel moeilijk in mijn buik. We weten dat omdat ze direct na haar geboorte een hersenecho heeft gehad. Er is ook vaak gezegd dat het feit dat ze een moeilijke start heeft gehad en oudere broertjes heeft wel een goede verklaring voor haar 'vertraging' kan zijn. Dat wordt vaker gezien bij dergelijke gevallen.

Loepsie

Loepsie

07-02-2019 om 21:37

Heb je al weleens de mening van een logopedist/ arts gevraagd Na

Ik begrijp je zorgen. Vooral als je aangeeft dat hij eerder verworven vaardigheden verloren heeft. In taal is dat niet zo heel gek; het schijnt te kunnen dat ze woorden vergeten en later weer oprakelen. In gedrag zou ik het eigenlijk niet weten; bij mij is het andersom. Heb je al weleens door een professional laten 'meekijken'? Jouw vb van die auto van een meter afstand; mijn dochter had die auto een paar maanden geleden echt niet gezien. Nu verschilt het; het ene moment kan ze te druk bezig zijn met een blad wat voor haar op en neer dwarrelt en het andere moment ziet ze iets wat meters bij der vandaan gebeurd. Maar als ik nu naar iets wijs kijkt ze wel, eerder gewoon echt niet.

Ik heb ook net als jullie last van het feit dat andere kindjes van haar leeftijd al verder zijn qua ontwikkeling. Alleen al het feit dat die 'mama' roepen ben ik zo jaloers op! Betreft associaties hier ook wisselend. Maar soms lijkt iets alsof ze het niet snappen terwijl ze dat wel doen. Ik weet niet of je mijn vb van de 'luier weggooien' gelezen hebt? Daaruit bleek dat ze meer snapt dan wat lijkt; ze heeft soms gewoon geen zin. Zou dit bij jouw zoontje ook het geval kunnen zijn?

Fransien

Fransien

08-02-2019 om 08:54

Woorden die verdwijnen

Oef, dat is zo kenmerkend, zowel mijn oudste als mijn jongste waren vroeg met hun eerste woordjes. Ze zeiden het een paar keer en gingen daarna terug naar gebrabbel, en heel soms kwam er een woord voorbij wat dan perfect klonk maar dat hoorde je daarna ook niet weer.
Yep, dit wijst absoluut op een TOS en is geen kenmerk van autisme.

Overigens hebben 3 van mijn kinderen en mijn man de diagnose TOS en bij geen van hen is ooit maar autisme geopperd na de leeftijd van 3 jaar. Ze zijn heel communicatief en sociaal.

Bij autisme hoort een secundaire spraaktaalstoornis en ik ken maar 1 kind waarbij de combi TOS en ASS (en ADHD) voorkomt. Overigens heeft dat meisje absoluut geen moeilijke start gehad, prima zwangerschap, prima bevalling, geen zuurstoftekort of laag gewicht of wat dan ook.

Fransien

Fransien

08-02-2019 om 11:13

Loepsie: mijn kinderen bij 21 maanden

Oef, eigenlijk weet ik het niet meer precies.
Ik weet nog een hoop omdat ik zo vaak heb moeten uitleggen wanneer de eerste woordjes kwamen, wanneer ze begonnen met praten, wanneet ze met 2-woorden-zinnetjes begonnen...
Maar wat jij vertelt met spraakontwikkeling lijkt als twee druppels water, hooguit waren die van mij wat later.

Kinderen snappen vaak meer dan ze uit kunnen drukken, dat is normaal. Mijn kinderen snapten veel meer dan ze konden zeggen. Ze hadden moeite met praten maar niet met communiceren. Ze wisten ons prima duidelijk te maken wat ze wilden, waar ze naar toe wilden, wat ze absoluut niet wilden. Ze knuffelden rustig eens lekker tegen ons aan als ze moe waren.
Het is zo gebleven. Nog steeds heeft mijn 14-jarige dat ze bij spanning totaal niet op woorden kan komen en dan amper kan uitleggen dat ze vergeten is dat ze de volgende ochtend een werkstuk in moet leveren waar ze nog helemaal niet aan begonnen is. Ze valt dan nog steeds terug op wijzen, maar heeft wel geleerd om een glaasje water te pakken, wat ademhalingsoefeningen te doen en zich te kalmeren en het dan nog eens te proberen.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

08-02-2019 om 14:45 Topicstarter

Jullie hebben gelijk hoor!

Ik wil ook graag dat dit openbaar blijft. Om dezelfde reden, namelijk dat mensen die in hetzelfde schuitje zitten kunnen lezen hoe dit afloopt en ook dat we hen een hart onder de riem kunnen steken.
Maar ik begrijp ook dat niet niet voor iedereen is weggelegd, dus ik had het zeker ook zien zitten om privé apart met Namn te communiceren naast deze groep. Maar zoals ik dat hoor is dat niet nodig 😊 Maar laat maar weten hé Namn moest je het toch ooit graag willen!

Loepsie: Het is wel al heel goed dat jouw dochtertje dezelfde klanken maakt bij dezelfde woorden. Er worden associaties gelegd en dat is super! Dat is hier helemaal nog niet het geval hoor 😅 Hij wilt ook het woordje “mama” niet meer zeggen 😔 Heel jammer, maar ik wil hem ook niet pushen. Ik zeg het een paar keer en als hij het niet nazegt dan hoop ik dat het voor wat later is... Ook heel flink van je dochter dat ze al zoveel kan benoemen! Amai seg, een mens zou er een beetje jaloers van worden 😉 Nee nee, jouw meid doet het onwerkelijk goed! Daar zijn we ongetwijfeld allemaal blij om!
Als er nog tips zijn van de thuisbegeleiding zet ik ze hier zeker neer! De volgende keer dat ze komen is 18 februari.
Dat kamperen is echt te gek voor woorden! Typisch België eigenlijk. Maar dat is natuurlijk een andere kwestie 😜
Ik wist niet dat je dochtertje zo’n moeilijke start heeft gehad. Amai, zo heftig. Heel begrijpelijk dat je je dan meer zorgen maakt hoor. Ik heb dat namelijk ook. Tijdens mijn zwangerschap had ik op mijn 31 weken erge bloedingen. Ze wisten niet waar ze van kwamen. 11 dagen ziekenhuis en daarna moeten plat liggen tot aan de geboorte. Zoon is wel met een ok geboortegewicht geboren op 38 weken. En ik moet zeggen dat ik toen al aan het panikeren was dat dit gevolgen met zich zou meebrengen, en iets in mij denk ook dat zijn achterstand wel eens met mijn bloedingen te maken kan hebben. Of ook gewoon helemaal niet en is het toeval. Maar het is toch iets dat wringt.

Namn: Wel, weer omschrijf je zoveel zaken die mijn zoontje ook kenmerkt. Ik heb die autismetesten ook gedaan, en daar kwam ik hetzelfde uit. Alleen heeft mijn zoontje nooit woorden gehad, en de jouwe dus wel. Dus daarom zit toch een beetje verschil. Het filmpje waarvan je de link gepost hebt kende ik al (duh, ik denk dat ik elk autismefilmpje gezien heb op YouTube), en ik moet zeggen dat mijn zoontje bepaalde zaken ook nog niet, maar dat hij op een halfjaar tijd toch veel minder autistische kantjes heeft op vlak van spelen. Onze volgende afspraak bij het COS is voor een spelobservatie, dus dan zal ik er meer weten over te zeggen 😉 Helaas is dat nog wachten tot 14 maart.
Ik begrijp dat je niet wil dat je zoontje een “label” krijgt. Nochtans gaf het mij veel rust dat we eindelijk “op weg” waren met mijn zoontje. Ik werd letterlijk gek van dat wachten. Als hij over enkele maanden toch een label zou krijgen van het COS gaat dat balen zijn. Serieus balen. Maar helaas geraak je nooit aan aangepaste hulp (als dit nodig blijkt te zijn) zonder label. Dus ik pak het er dan maar bij en bekijk het eerder als een inkomticketje voor aangepaste zorg.
De thuisbegeleidinging zei ook dat “de bubbel” ook heel kenmerkend is voor kinderen die nog niet of weinig communiceren. Ze hebben een heel ander contact met de buitenwereld. Dit lijkt inderdaad op autistiform gedrag, maar moet dit niet perse zijn. Een TOS wordt blijkbaar vaak voor autisme aangezien. Mijn zoontje maakt ook echt weinig associaties en vraagt om weinig. Wat komt hij vragen? Om de IPad en de TV op te zetten (hij brengt dat de afstandsbediening of de IPad naar ons) en daar blijft het zowat bij. Soms neemt hij ons ook bij de vinger en neemt hij ons mee naar wat hij wilt hebben. Bv. Als hij een beker ziet staan op tafel dan reikt hij met onze hand daar naartoe. Maar die zaken zijn eerder beperkt hoor.
Vind jouw zoontje het gemakkelijk om zelf te eten? Die van mij deed dat best wel goed, maar tegenwoordig geeft hij de lepel aan mij en wilt hij dat ik hem voer. Ook wilt hij zijn drinkbeker niet altijd vasthouden en moet ik dat doen. Terwijl hij dat zo goed kan! Die zaken maken me wel eens angstig hoor, want dit is echt een kenmerk van autisme. Of een fase ja, misschien is het een fase. Ik weet het allemaal niet zo goed soms 🙈
Ik wist trouwens niet dat in Nederland kindjes pas op 4jaar naar school gaan! Hier op 2,5. Kan je dan geloven? Die kleine dutskes zijn bijna even groot als hun boekentasje. Brrr, ik wil er echt nog niet aan denken.

De spelletjes die mijn zoontje graag speelt zijn de spelletjes van “Bimi Boo”. Je kan ze vinden in de App Store. Je zijn gratis te downloaden en als je een uitgebreidere versie wilt dan betaal je een bedragje bij. Mijn zoontje vind vooral de puzzels en sorteerspelletjes het leukste.

Fransien: Jij bent duidelijk een expert in TOS’en! 😊 Niet verkeerd bedoeld he... Ik blijf het gewoon heel erg straf vinden dat een TOS echt zoveel kenmerken heeft van autisme, maar toch ook weer niet. Ik wist er wel al wat, maar dat kindjes met een TOS woorden konden verliezen wist ik dus weer niet. Pff, in geval van mijn zoontje weet ik het echt niet! Op vlak van communicatie heeft hij buiten het praten en taalbegrip ook nog wel wat andere autistische kenmerken zoals het moeilijk geven van oogcontact naar vreemden, maar langs de andere kant heeft hij echt GEEN structuur nodig, wat eigenlijk hét autismekenmerk is. Ik weet het echt niet... Ik hoop dat ik over een paar maanden wat meer weet en dan deel ik het je graag.

Lottedekort

Lottedekort

08-02-2019 om 18:11

Was maar een suggestie haha

Ik vind het prima om via dit forum te blijven communiceren hoor. Het was zomaar een suggestie.

Gisteren weer een gesprek gehad met mijn vriend en we willen binnenkort toch terug naar de huisarts om wat dingen aan te kaarten. Al is het maar voor onze gerust stelling. Met name die van mij. (het niet praten, niet altijd reageren op naam, afwezig kunnen zijn, geen fantasie spel, weinig nadoen) maar sinds kort ben ik nog ergens anders achter gekomen. Mijn dochter kan soms compleet verkrampd en rood aangelopen in de kinderstoel of buggy zitten te "wippen". Ze is dan ook helemaal in trance. Na wat gegoogle denk ik dat dit zogenaamd "zelf stimulatie" kan zijn. (pdfff weer wat aparts...) de huisarts wil dat ik het film en aan de hand daarvan wil hij me daarvoor dan doorsturen naar een kinderarts. Dusja dan kaart ik ook meteen de andere punten aan natuurlijk..

Zelfstimulatie

https://www.ouders.nl/vraagbaken/mijn-zoon-masturbeert-de-hele-nacht-door-hoe-kunnen-we-hem-laten-ontspannen-6-jr

"Masturbatie bij kinderen
Masturberen – of beter gezegd: jezelf stimuleren – is een normaal verschijnsel dat bij kinderen veel vaker voorkomt dan veel mensen denken. In de Vraagbaak 'Seksuele opvoeding' is daar al veel over geschreven.

Uw zoon doet het in zijn slaap. Overdag helpt 'wiebelen' hem om zich te ontspannen, en 's nachts kennelijk ook."

BVIKZ

https://twitter.com/BVIKZ2

Met een kind waar wat mee is, maar (nog) niet duidelijk wat het dan is, ben je kwetsbaar voor een zorgmelding. Zeker als er dit soort verhalen bovenkomen. Zelfstimulatie is volstrekt normaal voor kinderen en zo klein hebben ze nog niet door dat ze dat moeten bewaren voor de privacy van hun kamer, dat moet jij ze bijbrengen.

Maar bij zorginstanties kunnen er ook belletjes gaan rinkelen dat er sprake kan zijn van misbruik. Dus een 'normaal' gesprek over deze zaken is eigenlijk niet mogelijk. Want wanneer is er sprake van misbruik en wanneer is zoiets normaal?

Ook thuishulp zou ik echt niet om vragen. Houdt het liever klinisch en bij de onderzoeksinstelling zelf. Thuis kan men van alles van jou persoonlijk in verband gaan brengen met 'kindermishandeling'.

Verdiep je eens in de verhalen van de BVIKZ. Niet te argeloos. Jeugdhulpverlening kan prima zijn en een grote steun maar ook vreemd en ondermijnend als er een misverstand is, onbegrip, een conflict. En als je niet weet wat je kind mankeert is er ruimte voor foute interpretaties.

Loepsie

Loepsie

08-02-2019 om 19:10

Laten we het dan maar zo voortzetten 😊

@Fransien het is dus goed mogelijk dat ze een tos heeft. Jij schreef eerder ook dat jouw kind haar eigen wereldje had en jullie daarin mochten helpen. Zo ervaar ik dat precies bij mijn dochter. Qua communicatie; echt alleen als het in haar straatje past. Ik kijk het nog even aan en mocht ze nog geen vorderingen hebben gemaakt bij 2 jaar laat ik haar onderzoeken. Ik neem het lekker breed en laat dan ook kijken naar een TOS. Met welke leeftijd heb jij je kind actief laten onderzoeken? Mijn logopediste liet trouwens al vallen dat als we over een poosje nog twijfels hebben ze ons door gaat sturen naar kentalis.

@Wiesje dat zelfstandig eten met bestek heeft mijn dochter sowieso nooit echt goed onder de knie gehad. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het ook wel makkelijker vind haar zelf te voeren. Ze eet het liefst met haar blote handen en dat vind ik eigenlijk ook wel prima. Dat bestek komt wel. Ze drinkt al wel al heel vroeg zelf uit een open beker, met 12 maanden al.
Associaties heeft ze dus al en er zit echt wel heel veel in bij haar. Het komt er alleen zelf nog niet zo uit. Het is idd heel logisch dat als je nog in die 'bubbel' zit, alles een beetje langs je heen gaat. Hetzelfde met het oogcontact; als dat heel goed was dan zouden ze niet zo in hun eigen bubbel meer zitten. Mijn dochter kijkt volwassenen echt alleen aan als ze vindt dat je iets interessants te vertellen/zingen hebt. Sowieso vind ik haar buiten wel anders dan binnen. Buiten heb ik veel meer moeite haar aandacht te krijgen dan thuis.

@Lotte goed dat jullie er nog eens over in gesprek gaan met de ha. Ik snap je wel hoor tis echt heel dubbel. Als zo'n professional zegt geen 'afwijking' te zien, dan klamp je je daar aan vast. Anderzijds gaat het toch knagen; je denkt hij ziet haar maar een uurtje oid. Je kunt alvast een verwijzing vragen en een afspraak maken bij de kinderarts. Hoeft niet voor over 3 weken maar bijv over 3 maanden. Dan staat die iig al vast.
Wat je vertelt over het heen en weer wippen herken ik niet. Ik snap wel heeeeel erg goed wat je bedoeld met 'weer iets aparts'. Da's balen he, als ze weer een 'rariteit' vertonen...
Alsof je nog niet genoeg te verduren hebt met alles wat ze al (niet) doen.
1 van jullie vertelde dat haar kindje op de tenen liep. Ik zag mijn dochter onlangs dat ineens ook doen. Eerste wat ik dacht was 'o nee he, weeeeer iets erbij'. Het was uiteindelijk maar 1 dag; bleek dat haar schoentjes te klein waren geworden 🙄.
Ik heb wel vaker dat mijn dochter iets 'geks' doet hoor. Meestal is dat na een paar dagen/weken weer voorbij.

Lottedekort

Lottedekort

08-02-2019 om 19:30

Ik begrijp jou reacties niet Annej

Sorry Annej, maar jou reacties zijn echt heel vreemd en ook onduidelijk. Waar haak je nu eigenlijk precies op in en wat is je punt?

Mijn dochter wiebelt in de kinderstoel en buggy. Is dan afwezig... Op de kinderopvang weten ze ook dat ze dit soms doet en heb het notabene zelf gevraagd wat zij ervan vinden. Komt vaker voor. Ze maakte er totaal geen raar "ding" van.
Mijn huisarts reageerde er ook heel normaal op. Sterker nog. Hij wilde mij niet doorverwijzen naar een kinderarts. Maar omdat ik aangaf dat ze dan ook afwezig is wilde hij het toch eens zelf zien via een filmpje. Om uit te sluiten dat het iets neurologisch zou zijn.
Ze doet dit achteraf gezien al sinds ze 8 mnd is ofzo. En nooit tijdens het spelen of bij het slapen gaan.
Ik begrijp heel die overdreven reactie niet waar je misbruik erbij haalt.

Dat bedoel ik

Dat je niet begrijpt waar dat vandaan komt is wel logisch. Maar het is met een kind dat zorg nodig heeft belangrijk je te hoeden voor de keerzijde van de medaille.

Je denkt dat je volstrekt nuttig advies vraagt aan deskundigen. Echter door de meldcode zijn alle deskundigen gehouden aan het protocol 'kindermishandeling'.

Het is belangrijk als ouder daar op bedacht te zijn want het kan je zomaar overkomen dat je ineens de hulpverlening tegenover je krijgt in plaats van samen met jou.

Wie zich meldt bij de jeugdhulpverlening verdient een waarschuwing dat het geen vrijblijvende zaak is.

Je denkt dat 'men' weet wat 'kindermishandeling' is en daar houdt jij je toch niet mee bezig? Echter dat is een illusie. Als er onenigheid ontstaat, er is een mismatch, hulpverleners hebben geen antwoord op jou dringende vraag, er ontstaat handelingsverlegenheid, dan kun je zomaar een doel worden van een melding.

Je kunt deze waarschuwing negeren tot het je overkomt. Handiger is om er meer rekening mee te houden zodat je weet hoe te handelen als het toch zover komt.

Je behoort tot een risicogroep. Een kind met ontwikkelingsproblemen zonder een duidelijke diagnose. Met een (over)bezorgde ouder.

Lottedekort

Lottedekort

08-02-2019 om 20:30

Belachelijke reactie.

Deze reactie vind ik zo tactloos en vreemd.
Het slaat werkelijk waar nergens op.

Ik ben in staat om hier niet meer mee te schrijven omdat ik me echt gekwetst voel.

Dat vind ik jammer want de meiden hier kan ik fijn mee praten. Maar ben nu heel erg afgeknapt.

Fijne dag verder.

Pluk

Pluk

08-02-2019 om 20:39

AnneJ

AnneJ heeft haar eigen jeugdzorgtopic, zodat ze niet meer allerlei draadjes vervuilt met misplaatste reacties. Ik zou haar reacties hier gewoon negeren.

Loepsie

Loepsie

08-02-2019 om 22:30

Heh? Wat gebeurde hier nou?

Jouw reacties slaan kant noch wal AnneJ. Waarvoor was dat nou weer nodig? Dus jij wilt zeggen dat wij(allemaal want we hebben allemaal dezelfde zorgen als Lotte) een risico lopen om de hulpverlening tegen ons te krijgen omdat we niet weten waarom onze kindjes zich wat trager ontwikkelen? Dat is echt bullshit!
Als je al iemand ergens(ongevraagd) voor wilt waarschuwen doe dat dan met nuance. Je pent hier zomaar je complottheorieën neer en vermeldt daarbij voor het gemak nog even tussen neus en lippen door dat haar zij weleens verdacht zou kunnen worden van 'kindermishandeling'. Je geeft die arme meid die al onzeker en verdrietig is nog even een extra trap in haar rug waardoor ze nog dieper in de donkere put van onzekerheid valt.

@Lottedekort aan de reactie van Pluk te lezen is het iemand die bekend is met het vervuilen van topics. Gewoon laten gaan..

Loepsie

Loepsie

08-02-2019 om 22:40

Ik snap wel wat je bedoelt, ik ben ook afgeknapt

Vind het opeens niet leuk meer dat iedereen mee kan lezen. Dat is het risico van een openbaar forum. Iedereen kan anoniem zijn mening, ervaringen of hersenspinsels neerkalken; positief of negatief. Ik denk er ook over hier niet meer te schrijven. Echt jammer want ik wilde dit juist graag actueel houden; niet alleen voor ons maar ook voor andere mama's.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

08-02-2019 om 23:30 Topicstarter

Oooh nee seg

AnneJ, ik hoop dat ge u goed voelt. We hadden hier een fijn groepje en hadden veel steun aan elkaar. Door jou kutopmerkingen dreigen we dit allemaal te verliezen!! Daarbij, WEET je wel wat je zegt? Kindermishandeling?? Met alle zorgen die we nu al hebben krijgen we zelfs dat naar ons hoofd gesmeten... Dat we zelf dáár ook angstig voor moeten worden. Je weet niet wat je zegt! Ik ben echt zó boos! Je hebt het goed verziekt hier. Trouwens, als jij over kindermishandeling begint in dit topic dan kan het bijna niet anders dat je zelf iets op je kerfstok hebt en zelf er schuldig aan bent bevonden. Het kan niet zijn dat je “zomaar” dit item aansnijdt. Wat denk je wel?? Wij zijn mama’s met zorgen, mama’s die zorgen hebben omdat we onze kinderen zo graag zien. En jij begint over het walgelijkste wat iemand een kind kan aandoen? Echt nee echt, je spoort zelf niet volgens mij. En dan nog al die bullshit over “masturbatie”. Ja, zelfstimulatie kan op jonge leeftijd. Maar dit is in dit geval echt niet aan de hand. Je hebt een zieke geest! Bah!
Ik ben echt razend!

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

08-02-2019 om 23:34 Topicstarter

Komaan meiden!

Lieverds, we mogen ons niet laten kisten door zo’n ziek iemand!
Misschien moeten we toch maar een Facebook groep aanmaken?
Als ik meer weet over mijn zoontje kan ik de uitkomst hier nog neerpennen voor de andere mama’s... Ik vind het heel erg dat is moeten gebeuren. Maar ik wil jullie echt niet kwijt 😔 Ik haal hier echt zoveel steun uit....

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.