Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Brave Hendrik

Brave Hendrik

10-02-2019 om 18:53

Wat vertel je de kinderen over jouw vechtscheiding?

Ik heb een alles behalve gemakkelijke scheiding. Mijn ex zegt bij alles dat ze er emotioneel niet aan toe is en zo blokkeert ze elke mogelijkheid om afspraken te maken en verder te gaan in onze scheiding. Of het nu gaat over de woning, de omgang met de kinderen, de verdeling van spullen, ... Steeds zegt ze dat ze er emotioneel niet aan toe is. Uiteindelijk zijn er via de advocaten een aantal afspraken gemaakt maar daarvhoydt ze zich dan weer niet aan. En zo sukkelt onze scheiding zich maar voort. Al jaren lang.
Ik ben het inmiddels helemaal zat. En zet de zaken naar mijn hand. Eerst ben ik uit wanhoop uit onze gezamenlijke woning vertrokken. Maar toen ze weigerde om behoorlijke afspraken over de verdeling van de zorg te maken en ik voor elk onderdeel van onze boedel op mijn knieën moest, heb ik het heft in eigen handen genomen. Wat betreft de omgang moet ik helaas genoegen nemen met de rol van een soort van pretparkpappa. Maar waar het om de spullen gaat, haal ik gewoon op wat ik nodig heb en vind dat dat van mij is. Maar dat is niet veel, want inmiddels heb ik mijn appartementje kunnen inrichten met afdankertjes van welwillende vrienden en familieleden. Echter in enkekebgevallen wil ik toch echt mijn eigen spullen hebben, of dingen die mijn familie cadeau heeft gegeven.
Mijn kinderen zien dus nu dat er opeens in mijn appartement spullen staan die eerst in ons “ouderlijk huis” stonden. Juridisch gezien heb ik volgens mijn advocaat daar recht op; omdat de woning waarin zij woont ook van mij is en mijn spullen daar ook staan heb ik namelijk het recht om daar naar binnen te gaan en mijn spullen te halen.
Tot zo ver alles ok. Maar ik weet alleen niet wat ik aan mijn kinderen (11-15) moet vertellen als zij die spullen zien.
Moet ik ze vertellen hoe de vork in de steel zit en ze zo dus inzicht geven in de vieze spelletjes die er gespeeld worden in onze vechtscheiding? Of moet ik er maar over zwijgen en accepteren dat deze “roze olifant” midden in de kamer staat?

Zwijgen.

Als de kinderen vragen stellen zou ik zeggen:"dat zijn persoonlijke spullen van papa, die wilde ik graag bij me hebben". Althans, het zal niet gaan om de wasmachine denk ik. Je kinderen hebben ook persoonlijke spullen waar ze misschien aan gehecht zijn, dus zullen je uitleg begrijpen.
Over vieze spelletjes enz. zou ik me niet uitlaten, de kinderen staan daar buiten. Gevoelsmatig staan ze er niet echt buiten, ze zullen daar, jammer genoeg, al wel het nodige van meekrijgen.

Yanea

Yanea

10-02-2019 om 19:06

Tussenweg

Kun je de kinderen niet gewoon vertellen dat die spullen van jou zijn en dat je ze daarom vast hebt opgehaald? De rest hoef je er niet bij te vertellen, hooguit dat de uiteindelijke verdeling nog niet rond is.

rode krullenbol

rode krullenbol

10-02-2019 om 19:17

Zwijgen

Dat wat jij "vieze spelletjes" noemt en de vechtscheiding in het algemeen? Dat is jouw roze olifant. Hoe harder mensen gaan roepen dat je er niet aan mag denken, hoe lastiger dat wordt.

Brave Hendrik

Brave Hendrik

10-02-2019 om 19:49

Wat bedoel je Rode krullebol?

Wat bedoel je met dat ik er over zwijg? Moet ik dan mijn kinderen gaan vertellen hoe we niet in staat zijn om tot afspraken te komen? Dan moet ik ze vertellen dat mijn ex op elk aspect de boot steeds afhoudt omdat ze “er niet aan toe is”?
Hoe ik het ook wend of keer, zodra ik ga vertellen wat er gebeurd is, dan ga ik negatieve dingen zeggen. Dat wil ik voorkomen omdat ik geen loyaliteitsconflict wil creëren.

Plens

Plens

10-02-2019 om 19:59

Niets zeggen

Bij vragen alleen zeggen: dat klopt.
Vragen ze door dan zeg je: klopt dat heb ik ooit van oma gekregen/klopt, dat is van mij.
Meer is niet nodig, daar winnen ze niets mee.

Brave Hendrik

Brave Hendrik

10-02-2019 om 20:24

Is niets zeggen wel zo handig?

Piens,
Wanneer ik niets zeg dan blijft die roze olifant midden in de kamer. Ik merk aan de opmerkingen die ze maken dat ze bij hun moeder wel van alles en nog wat te horen krijgen. Ik ben bang dat ik zo meer en meer de grote boeman ben in hun ogen.

rode krullenbol

rode krullenbol

10-02-2019 om 20:53

Die roze olifant

Die houdt jij in stand. Als je het voor elkaar zou kunnen krijgen je humeur niet meer (al te veel) te laten beïnvloeden door je aanstaande ex, verdwijnt dat niet alleen dat beest uit de huiskamer, maar hoef je je ook minder zorgen te maken over hoe je kinderen over je zullen denken. Drie vliegen in één klap!

1. je geeft je aanstaande ex minder invloed (sta er eens bij stil hoeveel invloed zij nu heeft!)
2. de kinderen krijgen minder venijn te verduren (sta er eens bij stil hoeveel venijn zij nu al meemaken)
3. jouw leven veraangenaamt (sta er eens bij stil hoeveel ellende je nu al te verduren hebt gehad).

Zeg 'nee' tegen rottigheid en 'ja' tegen een goed leven.

Succes ermee.

Pkens

Pkens

11-02-2019 om 01:02

Hendrik

". Ik merk aan de opmerkingen die ze maken dat ze bij hun moeder wel van alles en nog wat te horen krijgen. Ik ben bang dat ik zo meer en meer de grote boeman ben in hun ogen."

Ze zullen je er dankbaar om zijn.
Ik heb in grote frustratie een keer eens iets verzucht over ex ( of wilde iets verduidelijken) en werd daar meteen voor op de vingers getikt: pappa doet dat nooit, over jou praten; we vinden dat vervelend en willen er niet tussenzitten.

Nu was dat ook wel lichtelijk één van de problemen geweest, ik zat nooit in zijn systeem. Dus hij praatte niet uit liefelijkheid niet over me, maar omdat ik gewist was uit zijn systeem, als ik er al had in gezeten; wisten zij veel. Maar gelijk hadden ze, zelfs al was het wat pijnlijk dat de waarheid zo verborgen bleef.

Om kort te gaan: je kinderen gaan het verschil zelf inzien, zet ze er niet tussen, want juist dan komt dat loyaliteitsconflict. Wees een liefhebbende vader, dat is alles.

Brave Hendrik

Mijn ex en ikzelf waren al jaren uit elkaar gegroeid, en op zeker ogenblik nam ze het initiatief om te scheiden. Ik wilde absoluut geen vechtscheiding, en dus heb ik (te) veel toegegeven in de regeling en de verdeling.

Maar op de vooravond (letterlijk) dat ik uit het ouderlijk huis trok, kwam ik te weten dat mijn kinderen al maanden vóór mij op de hoogte waren dat hun mama wilde scheiden, en vooral, ze had de twee oudsten een eenzijdig verhaal gebracht, waardoor die in ‘het kamp’ van hun mama zaten, in plaats van zich eerder neutraal op te stellen Dat heeft mij veel verdriet gedaan en dat ga ik mijn ex nooit vergeven (maar dat beseft ze niet).

In de periodes dat de kinderen bij mij zijn, laat ik hen zien dat ik evengoed voor hen kan zorgen als hun mama, ik zorg voor veel quality time, en laat alleen mijn positieve kanten zien. En wanneer ze er zelf achter vragen, geef ik wat duiding, maar blijf daar voorzichtig in.

Nu, vier jaar later, hebben de kinderen al een tijdje door waardoor hun ouders écht uit elkaar zijn gegroeid en merken ze zelf dat de prioriteit van hun mama niet altijd bij hen ligt. Dus uiteindelijk kwam het nog goed, en de band met mijn kinderen is vrij goed, ondanks alles.

Ik zie niet in waarom jouw kinderen er last van zouden hebben dat er meubeltjes van het ouderlijk huis bij jou staan, dat lijkt me toch gewoon evident.

En voor de rest, geniet van de vrije tijd die je nu ongetwijfeld meer hebt dan vroeger (ik weet het, dat is minder simpel dan het lijkt, je zal jouw kinderen veel missen), bouw jouw leven terug op, zoek een nieuwe hobby of doe iets waarvoor je tijdens jouw huwelijk weinig of geen tijd had, en wanneer je er klaar voor bent, kan je een nieuwe relatie aangaan, maar zorg ervoor dat de prioriteit steeds bij jouw kinderen blijft te liggen.

Succes !

Kort

Ik zou het inderdaad kort houden: die spullen zijn van mij. En als er meer vragen komen uitgebreid uitleggen, dat de scheiding iets is tussen vader en moeder en dat de kinderen zich daar verder niet druk over hoeven te maken.

Tsjor

Paddington

Paddington

11-02-2019 om 10:58

Gewoon

eerlijk, maar neutraal.
Jullie gaan als ouder scheiden, dat betekend dat jullie de spullen die jullie samen hadden verdelen.
Daarnaast wat Tjor ook aangeeft: heel duidelijk in zijn dat de scheiding iets is tussen jullie. Dat de kinderen zich daar niet druk over moeten maken. Zij zijn geen partij, ze moeten dus gaan leren hun grenzen aan te geven. Wat ik heel veel heb gemerkt is dat kinderen worden gebruikt om boodschappen door te geven. Als je kinderen met een mededeling van hun moeder komen, dan moet je ook aangeven dat het niet aan hun is om dat jou te vertellen. Dat zij tegen hun moeder dat ook moeten zeggen. Daarna neem je contact op met moeder om de zaken te bespreken.

Probeer (en dat is heel moeilijk) het zakelijk te benaderen. Het huwelijk is een zakelijke overeenkomst. Er hoeft geen "houden van" te zijn om te trouwen. Het ontbinden van die zakelijke overeenkomst is dus ook zakelijk. Daarnaast heb je ook te maken met de emotionele kant van de zaak. Helaas hebben veel mensen moeite om die dingen van elkaar te scheiden. Als je dat wel kunt, dan wordt het regelen van de zaken een stuk makkelijker.

Omkeren

Paddington, hier keer je het om: 'Dat zij tegen hun moeder dat ook moeten zeggen.' Ze hoeven geen boodschappen door te geven aan de andere ouder.
Als ze iets vertellen over wat moeder zegt, dan gaat het erom met hen te bespreken wat dat voor hen betekent. Wat denk je als je dat hoort, wat vind je daarvan, etc. niet altijd, maar bij belangrijke dingen. Pas daarna kun je er eventueel aan toevoegen dat jij het ook verdrietig vindt, maar dat het leven soms ook moeilijk is.
Als kinderen duidelijk aangeven: 'ik moet van mamma zeggen dat....' kun je bespreken dat moeder heel veel communicatiekanalen beschikbaar heeft die ze beter kan gebruiken, dus dat het kind dat niet hoeft te doen. Het gaat erom dat je dan bij het kind blijft: wat wil jij, kun jij etc.

Tsjor

Gouden regel

vond ik het: wie vertrekt mag als eerste kiezen. Ex vertrok, dus ging ik een weekend weg en in dat weekend haalde hij de spullen op die hij mee wilde nemen. Daarna werd er een overzicht gemaakt. Bij de mediator de vraag: is er nog iets te verrekenen? Klaar.
Met één weekend ben je dan ook helemaal klaar. Jammer dat het bij jullie zo lang duurt, want nu is elke stap pijnlijk. Voor iedereen.
Maak je eigen planning: tot wanneer wil je spullen meenemen, praten over, regelen? en wanneer stop je met hierin energie te stoppen, zodat zij daarna tijd genoeg heeft om alles emotioneel te verwerken. Welke zakelijke dingen moeten nog geregeld worden en wanneer wil je dat klaar hebben?

Tsjor

Nicky

Nicky

11-02-2019 om 12:58

Tussenweg

Indien opportuun zeg je iets in de trant van: mama en
Ik doen dat scheiden ook voor t eerst, dat blijkt nog ingewikkelder dan het lijkt, gaan we jullie niet mee lastig vallen. Deze roze olifant is nu hier aan het wachten tot we er helemaal uit zijn en ik ga er ook van uit dat hij hier blijft want dit is een erfstuk van mijn oma pietje, die spaarde roze olifanten (er ook vanuit gaande dat je niet de peperdure stereo én de wasmachine én de vaatwasser én flatscreen etc hebt ingeladen)

Eigenaar of bewoner

'Juridisch gezien heb ik volgens mijn advocaat daar recht op; omdat de woning waarin zij woont ook van mij is en mijn spullen daar ook staan heb ik namelijk het recht om daar naar binnen te gaan en mijn spullen te halen.'
Je bent mede-eigenaar van de woning, maar je bent geen bewoner meer en dan kun je niet meer zomaar in- en uitlopen. Denk aan de verhouding huurbaas-huurder.een hurbaas is eigenaar, maar mag niet zomaar de woning betreden.
Ik hoop dus dat je een planning hebt, dat er één dag is waarop je alle spullen die je mee wil nemen meeneemt. Ik neem aan dat er nog een boedelverdeling moet komen en dat de helft in principe van jou is. Dus ook de flatscreen en de wasmachine. Noteer alles wat je meeneemt. Kijk wat er achterblijft. Foto's helpen ook. En bedenk of je ooit nog wat wil verrekenen, als het zover komt dat daarover gesproken kan worden. anders neem je afscheid van wat je toch niet meer mee wil nemen.

Ga er geen doorlopend ik-pak-wat-ik-wil-en-wanneer-ik-het-wil van maken.

Tsjor

Paddington

Paddington

11-02-2019 om 13:33

@Tsjor

Sorry, ik was niet duidelijk. Ik bedoel dan over dingen als: "Mama zegt dat je ons om 19:00 thuis moet brengen" of " Mama zegt dat je niet moet vergeten dat ik moet voetballen". Dat soort praktische zaken worden vaak bij kinderen neergelegd terwijl ouders dat onderling moeten regelen. Tegen het kind zeg je dan: "Mama moet dat zelf tegen papa zeggen, dat mag je ook tegen mama zeggen. ", daarna neem je contact op met moeder en geeft het ook aan haar aan.

Zaken die over moeder gaan waar de kinderen over zitten is een heel ander verhaal. Mijn dochter zeurt vaak over haar vader en zijn vriendin tegen mij. Ze weet dat ik het niet tegen haar vader zal zeggen, dat zijn dingen die zij zelf op moet lossen met haar vader. Ik geef haar dat dan meestal wel als raad mee.

Sas

Sas

11-02-2019 om 16:58

Ik begrijp het probleem niet helemaal

Je schrijf dat je ex niets wil regelen, oftewel er is nog geen boedelverdeling.
Maar je kinderen weten hopelijk wel dat jullie zijn gescheiden / gaan scheiden / uit elkaar zijn.
Dan kun je toch gewoon melden dat bij een scheiding afspraken gemaakt worden over de verdeling van de meubelen/spullen. De officiële verdeling duurt nog even maar het begin is gemaakt.
Op hun leeftijd snappen ze best dat jij ook spullen nodig hebt. Ik heb mijn jongste (toen 14) geregeld dingen uitgelegd over hoe een scheiding werkt, in neutrale woorden. Dat je naar de rechter moet als je scheidt. Dat je afspraken maakt over de verdeling van huis, financiën en spullen. Dat je als je kinderen hebt, een ouderschapsplan moet maken met afspraken over de kinderen. Dat kinderen ook zelf mee mogen denken, als ze dat willen.
Dat uitleggen moet absoluut neutraal gebeuren. Mijn ex wist dat ik die uitleg gaf, meer dan hij deed. Maar daar had hij geen problemen mee.

Kijk ook eens naar de website voor kinderen van gescheiden ouders. https://www.villapinedo.nl/
Daar kunnen ze zelf lezen wat er zo kan spelen bij een scheiding. En welke rol wel of niet bij ze hoort.
Zelf lijkt me dit minder geschikt voor een 11-jarige maar dat kun je zelf beter beoordelen.

engel

engel

11-02-2019 om 17:23

Niet zomaar...

Je mag idd niet zomaar meer naar binnen ook al is het huis nog steeds eigendom. Je zou zelfs de sleutels moeten inleveren. Het is nu haar privé. Maak een lijst van de spullen en daarna een afspraak om het op te halen. Daar heb je wel recht op. Ik zou naar mijn kinderen neutraal blijven. Ze voelen al meer dan jij denkt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.