Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Doenja

Doenja

21-02-2019 om 15:04

zoveelste mediation

Even van me afschrijven en stoom afblazen. Vandaag had mijn lief de zoveelste mediation om in overleg tot een overeenstemming te komen tot een vakantieplanning.
Voorstel van de ex van mijn vriend is krokusvakantie is voor ons, en de zomervakantie (daar gaat het om) week 3-4-5 van de zomervakantie. Week 1-2 bij mijn lief (bij ons dus) en week 6, de laatste week ook bij mijn lief. Zo heeft ze dat een half jaar geleden via mail voorgesteld. We vragen al 3 jaar om een 1-2-3 en 4-5-6 verdeling te komen. Dus drie weken aaneengesloten bij iedere ouder. Kinderen zijn 15-17-19. Het is al eerder flink uit de hand gelopen, kort gedingen die wij telkens wonnen (ex van mijn lief wil elke vakantie tegenhouden, waarom weten we niet), en vorig jaar een kort geding waarbij de ex bij verstek veroordeeld is tot het betalen van de proceskosten en mijn lief in t gelijk gesteld werden. Toen zijn de kinderen bedreigd door moeder met 'je gaat het huis uit' of 'ik ben je moeder niet meer als je mee gaat op vakantie' tot ' als je meegaat op vakantie doe ik mezelf wat aan en dan is het jouw schuld' (dit laatste naar het volwassen kind). Daar is een melding van het middelste kind naar Veilig Thuis voor gekomen maar bij alle gesprekken loopt moeder weg, en er is nog nooit een overeenstemming bereikt. Ook slepen de rechtzaken en hoger beroepen zich al 6 jaar voort. Allemaal geinitieerd door de moeder.

Nu bleef er geschoven worden met de vakantieplanning tussen mijn lief en zijn ex, geen overeenstemming, weer wijzigen, weer niet goed, allemaal via email. Dus volgens het ouderschapsplan naar de mediation (staat er expliciet in vermeld) om er in overleg uit te komen. (ondertussen kregen we nog een dreigmail van de ex van mijn lief waarin stond ' als je niet voor 20 februari een mediatorafspraak hebt geregeld dan schakel ik een advocaat in en dan betaal jij de kosten')
Mediation gesprek met mijn lief en zijn ex en mediator. Uiteindelijk is met mijn lief en met zijn ex een apart gesprek gevoerd door de mediator.

Mijn lief stelt na heel lang praten voor om dan toch maar dat te bieden wat zijn ex wil, nl. week 3-4-5 en dat wij de krokus behouden. Die krokus stond al vast, maar goed, je probeert water bij de wijn te doen.
En wat zegt de ex van mijn lief? Nee. Ik ga er niet mee akkoord!
Ze krijgt wat ze wil en dan is het nog niet goed! Mediator heeft t nog een paar keer gevraagd, je krijgt wat je zelf voorstelde, en waarom wil je t nu niet. Nou, het ging niet om die weken, maar om week 2-3-4. En ze moest weg, want had een afspraak. Maar wil je dan een nieuwe afspraak maken, of wil je er over nadenken? Want, dat zei de mediator, ik wil eigenlijk een keer een afspraak maken met alleen de kinderen. Want ik vind het belangrijk wat zij willen. En ZOEF weg was madam en ze kapte per direct met de mediation.

Snappen jullie t nog?

Het houdt niet op, niet vanzelf

ps. het van mijn lief is dat er geen vakantie regeling meer komt, maar dat de kinderen zelf kiezen hoe ze het willen indelen. Maar ook dat wilde ze niet.

Pennestreek

Pennestreek

21-02-2019 om 15:25

Doenja

Ik snap dat jullie weer aan mediation begonnen zijn, en toch ook niet. Ik snap het wel omdat dat in het convenant staat, maar ik snap het niet omdat ik niet kan geloven dat jullie hadden verwacht dat er nu wel een afspraak te maken zou zijn. Dat is toch nog nooit gelukt? Wat maakte dat jullie er nu toch weer hoopvol in zijn gestapt? Of wil je nu gewoon je frustratie spuien omdat het toch weer niet gelukt is? Dan begrijp ik je berichtje wel.

Wat ik me afvroeg, de ex van je vriend werd/wordt veroordeeld tot de kosten van de rechtszaken die ze aanspant. Kan ze die kosten wel betalen? En zo ja, dan is dat toch waarschijnlijk mede dankzij de alimentatie je vriend haar betaalt. Zit daar niet een openingetje waarmee je haar de voet dwars kunt zetten bij een eventuele volgende zaak? Zij gebruikt dan geld dat bestemd is voor de kinderen om rechtszaken te voeren die zeker niet in het belang van de kinderen zijn. Lijkt me niet de bedoeling....

Doenja

Doenja

21-02-2019 om 15:42

we zijn verplicht

Pennestreek, weet je, je hebt helemaal gelijk. Maar deze vrouw chanteert ons. Als wij niet akkoord gaan met een vakantieplanning waarbij wij niet wegkunnen, want het is helemaal zoals zij het prettig vind, en als we niet ZSM een mediator vinden dan spant ze weer een rechtzaak aan. Belachelijk, maar eigenlijk willen we gewoon laten zien dat we altijd in gaan op gesprek en overleg en dat we eigelijk telkens doen wat zij wil. En dan is het nog niet goed. Nu zegt ze dat ze ons voor de rechter sleept, maar dat gaat een grappige zaak worden. Mevrouw U krijgt wat u wil en nog wilt U dat we een straf opleggen? Ben benieuwd of daar een advocaat of rechter aan gaat beginnen. Het is ook meer krediet opbouwen en bewijs verzamelen dat we niks verkeerd doen.

Ze procedeert op basis van toevoeging. Denkt ze. Want wat ze niet weet dat ze uiteindelijk alles moet terugbetalen omdat er nog een financiele afrekening komt na de uitspraak van het hoger beroep. Ze is veroordeeld tot de proceskosten en die moest ze vorig jaar binnen 48 uur betalen zei de rechter. € 1500,- Niet dat mijn lief dan geen kosten had hoor. Want het dekt niet de werkelijke kosten, en die rekening mag mijn lief wel zelf betalen.

Je hebt een heel goed punt dat ze dus procedeert met geld wat ze aan de kinderen moet besteden. Een volgende rechtzaak, ik vraag me af of die komt. De ex van mijn vriend heeft niet zo heel helder voor ogen hoe het een en ander juridisch werkt en ze roept wel vaker dat wij haar advocaat moeten betalen of zo, maar dat betekent niet dat dat ook zo werkt. De rechter besluit of hij de kosten wil verhalen op een van beide, en daar ga je zelf niet over.
Armlastig is ze niet hoor, ze heeft al een flinke betaling gehad twee jaar terug van mijn lief waar je met gemak 3 jaar van kunt leven. Dus de kinderen eten er geen boterham minder om.
Maar gewoon het feit dat ze ziekt om te kunnen zieken, of (en dat is veel triester) het echt totaal niet snapt en denkt dat ze het recht aan haar kant heeft en haar eigen wetten mag verzinnen. We hebben ons hier wel vaker zitten verbazen over de advocaat van de ex van mijn vriend, maar ondertussen denken we dat die juist op t verkeerde been wordt gezet door de ex met uit de lucht gegrepen zaken, en dat die dan in de rechtbank opgevoerd worden. Heel triest allemaal....
En jaaaa, wilde gewoon ff stoom af blazen.....Het is diezelfde mevrouw die mij akelige berichtjes stuurt en onzin verhalen over me rondstrooit en dat heb ik al gemeld bij politie. Ik ben er ondertussen wel klaar mee.....kan dit afgelopen zijn?

zelfde verhaal, dus zelfde tip

Als jullie nou gewoon tegen die kinderen zeggen: we zien wel wanneer jullie hier wel of niet zijn en dan maken we er ter plekke wel wat leuks van. En tegen de ex zeg je bij alles wat ze voorstelt: is goed. Dan is er niks om over te strijden of zaken over aan te spannen of wat dan ook. Weg strijd.

Volgens mij is het de enige constructieve oplossing in dit geval: stop zelf met strijden over wat voor planning dan ook, want je weet dat het hoe dan ook niets oplevert behalve frustratie voor die kinderen en voor jullie zelf.

Dan maar niet ergens heen op vakantie (althans niet met die kinderen) maar ad hoc leuke dingen ondernemen. Jammer misschien, maar denk aan alle rust voor iedereen die het oplevert!!

Doenja

Doenja

21-02-2019 om 15:55

Jippox mijn idee

Dit is ook exact wat we willen. Maar we krijgen t dreigement dat als we niet meewerken aan mediation dat er dan een rechtzaak tegen ons wordt aangespannen.
Met kinderen in die leeftijd moet je niet meer alles vast willen leggen. We zien wel wie mee wil. Maar dat is t juist; de kinderen willen mee en vragen ons ' please please regel het met onze moeder want die is boos'

Maar dan regelen we exact wat ze wil en dan is het nog niet goed. Zij wil het vastleggen, maar wat we ook voorstellen, het is nooit goed!!!

Bewegen

Ik denk dat het mogelijk is dat moeder de omgang helemaal afbreekt als je niet in gesprek gaat en meebeweegt en dat lijkt me ook niet gewenst.

Kinderen

Het is ook echt te zot voor woorden. Ik snap dat je vriend vooral bewijzen van goed gedrag wil verzamelen om te voorkomen dat de rechter tegen hem zou beslissen. Hopelijk komt er een verslag van de mediator, een rechtszaak en een goede uitspraak. Maar dan heb je nog niets, want ze kan altijd tegenwerken.
Ik blijf hierop hangen: '' please please regel het met onze moeder want die is boos'. Kan je vriend de moeder niet vermijden en het gesprek aangaan met de kinderen. enerzijds uitleggen waarom hij het niet kan regelen met de moeder; anderzijds bespreken wat zij willen en hoe je dat voor elkaar krijgt. Met name de vaardigheid om je niet te laten intimideren door dreigementen zou besproken moeten worden. Dan dumpt ze maar alle kleding van de kinderen bij vader. De kinderen zijn oud genoeg om een eventueel omgangsverbod te omzeilen. Maar je kunt het met hen bespreken: wat als.....
Als de kinderen immuun zijn voor de dreigementen en chantagemiddelen van moeder, dan heeft je vriend ook meer mogelijkheden.

Tsjor

Fransien

Fransien

21-02-2019 om 21:29

Chantage

Ik heb zelf een nogal dwingende moeder zullen we maar zeggen, het heeft een hele tijd geduurd voordat ik daar tegen in opstand durfde te komen.
De chantage is niet begonnen na de scheiding maar was er al van heel jong af aan, deze kinderen weten niet beter dan dat je moet voorkomen dat moeder ontploft. Dat is voor jonge kinderen een prima overlevingsmechanisme maar dat is nu geen helpend gedrag meer.
Normale kinderen die in een veilige omgeving zitten kunnen lak hebben aan hun ouders. Kinderen die in een onveilige omgeving zitten niet, de angst is te groot en de prijs (totale uitsluiting) is voor pubers te hoog.
De meeste kinderen kunnen zich pas losmaken op het moment dat ze een wat langdurige relatie krijgen, maar dan zitten we al op begin twintig en zijn er waarschijnlijk al een paar liefdes ontmoedigd of getorpedeerd.
Deze kinderen kunnen de confrontatie nog niet aan, dan raken ze namelijk hun moeder kwijt en dat willen ze niet, ze houden nog steeds van haar en ze willen niets liever dan haar liefde en goedkeuring. Het kan hen schelen hoe het met hun moeder gaat en als ze tegen haar in gaan raken ze niet alleen haar liefde kwijt maar zijn ze ook verantwoordelijk voor haar verdriet. Dat kunnen deze kinderen niet en dat kun je ook niet van ze verwachten.

Oplossingen heb ik niet, met mijn moeder is het pas goed gekomen toen ze zo dement was dat ze zich niet meer kon herinneren waarom ze waarover boos zou moeten zijn, en dat wens ik jullie niet toe.

Ontploffende ouder

Fransien, je beschrijft het nu alsof er helemaal geen uitweg is. Totdat moeder dement is. Is het niet mogelijk als je met de kinderen de risico's bespreekt, ook het risico van woede, uitsluiting en drama, erg drama, dat je dan met de kinderen bepaalt wat zij aankunnen? Of eigenlijk dat je de kinderen dan zelf laat bepalen wat zij aankunnen?
Als zij ervoor kiezen om liever geen boze moeder te hebben die hen buitensluit, ten koste van een vakantie, dan zou je er als andere ouder vrede mee kunnen hebben dat de kinderen niet meegaan op vakantie. De kinderen zouden dan ook niet meer vragen: please, please, regel het met onze moeder, want anders is ze boos. Als kinderen wel mee willen op vakantie, kunnen ze dan accepteren dat moeder ontploft en dat de kinderen eventueel bij vader gaan wonen? En dat vader alle sores die dat met zich meebrengt aan rechtszaken, pesterijen, dreigementen etc., dat hij dat voor zijn rekening neemt. Dat de kinderen zich dan op geen enkele wijze schuldig moeten voelen over alles wat daarna aan ellende komt.
Het zou de kinderen duidelijk moeten zijn dat het vader niet zal lukken om in harmonie afspraken te maken en op een gemakkelijke wijze een vakantie te organiseren. Dat zullen de kinderen toch wel begrijpen, aangezien ze zelf steeds aanvoelen dat het niet gemakkelijk gaat met moeder.
Met kleine kinderen kun je dat niet doen, maar met grotere kinderen zou je kunnen bespreken wat in korte, algemene termen het probleem is (ik kan met moeder geen afspraken maken, zoiets). Even kijken of ze dat probleem herkennen en vooral welke woorden zij daar zelf aan geven, in welk kader zij dat verstaan (het probleem is uiteraard groter dan 'geen afspraken maken'). En dan de vraag: hoe gaan we daarmee om.
Ik vind het nogal wat om te bedenken dat er niks aan te doen is en dat de kinderen dan maar in die situatie moeten blijven, tot ze een zoveelste op mislukken staande relatie krijgen, waarmee ze toch een eigen gezin beginnen.
Het voelt een beetje als: de kinderen zijn reddeloos, opgegeven. Er is niks aan te doen met zo'n moeder.
Je kunt een ontploffing tegen willen houden, dat kost veel energie en levert veel angst op, omdat je weet dat je het nooit helemaal gaat redden. Je kunt het ook gecontroleerd tot ontploffing laten komen. Dan ben jij in elk geval voorbereid, dan bepaal jij wanneer en hoe en dan kun je daarna beginnen met het opruimen van de resten.

Tsjor

Watervrouw

Watervrouw

21-02-2019 om 23:23

Laat haar een planning maken

Het lijkt erop dat ze hoe dan ook nog contact met haar ex wil hebben desnoods door ruzie en andere ellende.

Is het een idee dat jouw man haar een voorstel laat doen, voor een bepaalde datum, waarin zij de vakanties eerlijk en volgens ouderschapsplan verdeelt en waarbij jullie je aanpassen? Ik begrijp dat dat niet optimaal is maar dat geeft haar minder kans te ageren, al vrees ik dat ze niet stopt.

Hier ook een never ending story, ex weigert zich aan ouderschapsplan te houden en om alles voor te zijn heb ik vorig jaar voorgesteld in de meivakantie met de kinderen te gaan zodat hij beter kan plannen in de zomervakantie maar ook omdat de kinderen 2 keer weg in de grote vakantie niet fijn vinden. Tot mijn verbazing heeft hij juist in de meivakantie en zonder enig overleg of navraag geboekt, de weken waren nog niet eens verdeeld.

Ik vraag me trouwens af of dat ouderschapsplan iets voorstelt, mijn ex lapt alle afspraken aan zijn laars en of zij jouw man tot mediation kan verplichten, zeker na al die eerdere pogingen...., wat een ellende. Nu is het zo dat ex hier de kinderen minder wil "hebben" en om dan een rechtzaak aan te spannen, dat werkt natuurlijk niet.

Doenja

Doenja

22-02-2019 om 11:23

zo doen we het

Heel hartelijk dank voor de reacties, en voor het begrip. Ik denk dat velen hier ondertussen hebben gelezen over die jarenlange soap die hierover aan de gang is. Even reageren op iedereen afzonderlijk:

Tsjor in #7 zeg je iets wat we inderdaad zo al voorzichtig proberen te doen. We bespreken rustig met de kinderen wat ze willen en hoe ze zich niet laten chanteren door moeder. Dat ligt gevoelig want we willen onder geen beding iets slechts zeggen over moeder. Teveel aanhalen dat er iets mis is met haar gedrag kan overgaan in moeder zwart maken. De kinderen snappen het heel goed hoor! En ze daarin sterker maken is iets wat we kunnen doen. Maar daarmee kom ik direct uit bij...

Fransien in #8, en die geeft exact weer waar de kinderen van mijn lief in zitten. Ze willen hun moeder niet kwijt! Maar moeder drijft het op de spits alsof 5 dagen op pad met vader een regelrechte dolksteek in haar hart is. Dat voelen de kinderen en ze laveren en hupsen van links naar rechts om de situatie het hoofd te bieden. Het laatste kort geding zijn ze ook niet mee geweest, bang voor de dreigementen van moeder. Gelukkig wilde de rechter wel kijken naar de appjes tussen vader en kinderen. Tussen de 'ik kom zo ff mijn voetbalschoenen halen' en ' is het goed dat ik zaterdag naar Frank ga voor een feestje' stonden ook schrijnende berichten zoals 'ik ga graag mee op vakantie maar mam zegt dat ze zelfmoord pleegt als ik toch ga en dat wil ik niet' of ' ik durf niet mee naar de rechtbank want ik wil mam niet kwijt' of ' mam is de hele avond al aan het schreeuwen' Waarbij mijn lief ze tips geeft hoe ze haar rustig kunnen krijgen en dat ze altijd naar hem kunnen komen als het echt niet gaat. 'pap ik mag nu echt niet weg, dan wordt ze nog bozer'.
Die langdurige relatie waar je het over had is nu aan het ontstaan bij de oudste van mijn lief. Het meisje woont een uur verder op en met zijn OV-kaart gaat hij daar af en toe heen. In ons weekend, en dan blijft hij slapen (hij is al bijna 20). Mijn lief en ik zijn heel blij voor hem. Maar de zoon heeft exact in de gaten dat hij dat meisje niet naar moeder mee moet nemen, want de kans dat ze dat kapot maakt of opblaast is groot. Wij begrijpen dat, dus pendelen we met de auto en brengen hem naar het station zodat hij daar heen kan gaan. We hebben al haar al uitgenodigd en gezegd dat we schuiven met bedden zodat ze een eigen kamer hebben. Maar dat durft hij nog niet, moeder woont hier om de hoek, en dan komt ze haar zoon met het meisje misschien zo maar tegen op straat. Zo kwetsbaar voelt hij zich. Maar wij zijn blij dat hij in alle anonimiteit in een grote vreemde studentenstad met zijn meisje kan slenteren en flaneren en zich nergens druk over hoeft te maken. En daar steunen we hem in en zijn oprecht blij voor hem.
Ik heb zelfs 'voor het geval dat' de linnenkast op orde gemaakt dat iedereen daar heel makkelijk wat lakens kan vinden om snel een bed op te maken. Dat was voorheen alleen nog maar door mij te begrijpen waar wat lag en wat het was hahahaha.

Je tweede berichtje Tsjor #9 is ook wel de manier waarop we het bespreken. Tenminste mijn lief. Ik meng me er nooit in, maar mijn lief en ik bespreken we samen als we alleen zijn hoe we het aanpakken. "Je kunt een ontploffing tegen willen houden, dat kost veel energie en levert veel angst op, omdat je weet dat je het nooit helemaal gaat redden. Je kunt het ook gecontroleerd tot ontploffing laten komen.". Ik ben ondertussen voor de gecontroleerde ontploffing, maar mijn lief vind juist dat je daarmee de kinderen beschadigt. Hun kijk op moeder wordt voorgoed verandert en hoe erg schaamt ze zich achteraf dan en durft ze de kinderen dan nog onder ogen te komen. Of gaat ze juist nog harder om zich heen slaan. Dat laatste is mijn lief bang voor. Ikzelf denk ondertussen dat de schaamte en het verlies van positie in de kleine gemeenschap waarin we wonen zo groot is geworden dat ze steeds 'grotere' dingen gaat doen en zeggen in de hoop op ooit een 'overwinning'. Nogmaals, de kinderen zijn van harte welkom hier, altijd. Ook om hier permanent te wonen, maar dat voorstellen levert een grote woedende razernij op (volgens mijn lief) en dan is de schade niet te overzien.

Watervrouw in #10 schrijf je " Is het een idee dat jouw man haar een voorstel laat doen, voor een bepaalde datum, waarin zij de vakanties eerlijk en volgens ouderschapsplan verdeelt en waarbij jullie je aanpassen?" Dat is exact zoals het al jaren gaat. Volgens het ouderschapsplan maakt moeder een VOORSTEL voor de vakantie verdeling en mag vader daarop reageren. Maar in de ogen van moeder betekent dit dat zij de vakantieplanning BEPAALD en dat vader nooit iets mag wijzigen. We vragen al jaren om een 3 weken-3 weken verdeling, en we vragen ook al jaren dat vooraf duidelijk is bij een vakantie of die op vrijdag begint, zaterdag, zondag of maandag. Omdat moeder op het allerlaatste moment telkens verandert wanneer de vakantie begint. Je weet dus nooit of je weg kunt, en of je je opeens op vrijdag terug moet zijn. Er is nog NOOIT een wijziging mogelijk geweest. Moeder vind dat zij het recht heeft haar vakantieplanning te maken want zij werkt bij een werkgever en mijn lief is zelfstandig ondernemer dus kan alles zelf regelen. Maar dat mijn lief met zijn bedrijf in bepaalde seizoenen nooit weg kan, en dan 60 uur per week werkt, dat vergeet ze erbij te vertellen. En ze wil zich niet aanpassen aan de vakantieregeling die ik heb, zodat we nooit samen weg kunnen. ("ik heb niks te maken met de ex van je vriendin") Samen op vakantie is iets wat de kinderen allemaal wel graag willen. Een kind zei ons laatst ook ' ik kan mam niet aan haar verstand peuteren dat ze een VOORSTEL mag doen, en dat het is iets anders is dan de vakantie afdwingen'.
Maar nu komt het; ze heeft in een email enkele maanden geleden al aangegeven wat zij voorstelt. En dat heeft ze nu bij de mediation juist afgewezen toen mijn lief aangaf dat hij daar mee akkoord gaat. Zelfs als we op vakantie gaan in de weken die zij ons toebedeeld, boekt zij vrolijk een vakantie voor zichzelf en haar kinderen. Dat deed ze afgelopen zomer ook en daardoor konden wij niet op vakantie. We hebben ze zonder slag of stoot laten gaan. Hoe we ook de dans proberen te ontspringen, ze wil altijd dat waarvan ze denkt dat het voor ons ongunstig uitvalt. Afgelopen zomer konden we daardoor helemaal niet op vakantie met de kinderen. We horen dan ook van de kinderen dat ze zegt "nu zul je zien dat je vader wel op vakantie gaat met die vriendin van hem, want je vader geeft niet om jullie". Hartverscheurend. (dat ze maar lelijke dingen over me zegt)
Nu zei ze vorig jaar voor t kort geding al; "ik wil met de kinderen op ski vakantie'. Nou ga dan zei mijn lief, echt ga, want ze vinden het zo leuk. Maar dan mailt ze kort voor de vakantie begint ' nee, het is te duur'. En dan toch via haar advocaat aangeven dat ze wel weg gaat, en daar dus een kort geding over laten starten en als gedaagde niet op komen draven. Nu wil ze ook deze zomerweken precies zo, dat ze goedkoper uit is, want juli is goedkoper dan augustus, denkt ze. Moet je vooral op ski vakantie willen gaan, als je bezig bent met een goedkope week uit te zoeken in het hoogseizoen in de zomer. Ze wil dingen 'uitruilen', chanteren noemen ik dat ondertussen. Ze wilde bij de mediator regelen dat wij dan alle ski vakanties deden en dat zij in de zomer kon doen wat zij wilde. Maar de vakantie worden per de helft opgedeeld en hoe we die invullen, daar gaat zij niet over. Ook de mediator trok haar wenkbrauwen hierover op, en dat doen ze niet snel. Er is op meerdere manieren gesproken door de mediator over dat er niet voor alles een tegenprestatie hoeft te komen.
Mijn lief wil alles regelen wat er te regelen valt, maar wat hij ook zegt, het lijkt wel of ze bang is om een aanbod te accepteren. Bang dat ze er achteraf bezien toch te bekaaid vanaf komt, of dat het haar manier is om contact te hebben met haar ex, of invloed te hebben op zijn leven. Niet gunnen speelt hierin een grote factor. En onrealistische verwachtingen, omdat ze bij alle mediation gesprekken de afgelopen jaren over de financiele afwikkeling van de echtscheiding alles van de hand heeft gedaan. Ze had een vrijstaande woning kunnen kopen, en allimentatie kunnen krijgen die hoger is dan bijstand (en er nog bij kunnen werken zoveel je wil), en nog een spaarpot over om een nieuwe auto te kopen. En nee, dat was niet genoeg. Mijn lief zou dan grond verkopen en die grond later dan terugpachten voor zijn bedrijf en de hypotheek verhogen op zijn woning. Niet dat hij dat geld heeft liggen, mocht je dat denken. Maar nee, dat was niet genoeg. En nu 6 jaar later heeft ze een bedrag toebedeeld gekregen door de rechter waar ze hier nog geen flatje van kan kopen, en de helft van de allimentatie die ze anders zou krijgen. Gewoon omdat dat de officiele berekeningen zijn, en zij wilde ervoor naar de rechter. Had ze nu maar het bod bij de eerste mediator geaccepteerd. Ondertussen zijn er heel veel advocaat kosten gemaakt door mijn lief, en is het geld er niet meer, de grond bijna niet te verkopen (en de prijs daarvan gezakt) en zo maar de hypotheek verhogen is opeens een stuk moeilijker geworden. Het kan dus niet meer.
En straks als alles afgewikkeld is, dan moet moeder alsnog de advocaat betalen omdat ze wel een toevoeging had maar zoveel heeft ontvangen uit de rechtzaak dat de toevoeging wordt ingetrokken. Als moeder net zoveel moet betalen aan haar advocaat als mijn lief, dan is alles op wat ze ooit heeft gekregen uit de afwikkeling van de echtscheiding. En daar is ze boos over. En daarom mogen we niet op vakantie met de kinderen.
Sorry voor t lange verhaal.

Watervrouw

Watervrouw

22-02-2019 om 13:21

Bepalen

Ik bedoelde laat haar dan maar bepalen met de enige vereiste dat er 2 weken aaneengesloten zijn.
Niet fijn maar geeft dat geeft misschien rust.
Ongelijke zomervakanties dat speelt hier ook, zelfs nog verder, het gaat ook nog om de vakantie van de nieuwe vriendin van de ex van de vriendin van mijn ex. Volg je het nog?
Of jullie moeten keihard zijn en, net als mijn ex, gewoon boeken maar dan met vertrek in de tijd dat ze bij jullie zijn maar dan breekt er oorlog uit en komt er waarschijnlijk gedoe met paspoorten enzo. Dat zou ik niet doen. Ik zou zeggen: we komen er niet uit dus geef jij ons maar een periode van 2 weken met 2 weekenden. Maar terwijl ik het schrijf voel ik de oneerlijkheid en het feit dat telkens dezelfde "wint". Ik voel ook de onmacht omdat je het zo graag in goede harmonie wil regelen. Die goede harmonie betekent in mijn geval slikken en schakelen.

Doenja

Doenja

22-02-2019 om 13:37

Watervrouw, ook dat doen we

" Ik bedoelde laat haar dan maar bepalen met de enige vereiste dat er 2 weken aaneengesloten zijn."

Ook dat doen we en dan nog verandert ze het eenzijdig. Elke keer. Er is nog geen vakantie geweest waarbij er geen gedoe is.

" Of jullie moeten keihard zijn en, net als mijn ex, gewoon boeken maar dan met vertrek in de tijd dat ze bij jullie zijn maar dan breekt er oorlog uit en komt er waarschijnlijk gedoe met paspoorten enzo."

Ook dat hebben we willen doen, en inderdaad paspoorten en ID kaarten werden achtergehouden. Pas na 5 dagen liet ze die los. En moeder zegt bij alle mediation en Veilig Thuis/RvdKb dat WIJ alles tegen houden.

Ik ga weer denken aan de optie dat we haar mee vragen. Moet daar altijd een beetje om lachen.....

Watervrouw

Watervrouw

22-02-2019 om 13:57

Ja,

Haar meevragen, alleen je al voorstellen hoe ze kijkt bij dat voorstel!
Hoeveel jaar moet dit nog doorgaan, tot de jongste 18 is en dan is het waarschijnlijk voorbij?

Ik heb nu al 2 keer vakantie moeten afzeggen. Ben er ook wel klaar mee naar het is verdrietig.

Ik heb overigens veel bewondering voor de manier waarop je man erin staat. Houd je daar maar aan vast.

Jo Hanna

Jo Hanna

22-02-2019 om 14:14

Zaken regelen?

Jullie denken dat je bezig bent zaken te regelen maar zij is met iets heel anders bezig. Het heeft helemaal geen zin om energie te steken in iets waarin zij totaal geen interesse heeft.

Het gemarchandeer uit angst voor de gevolgen, ken ik uit mijn ex-relatie met hoog borderline-gehalte. Ik heb geleerd dat het enige wat werkt is grenzen stellen. Heeft jouw vriend daar geen middelen voor, dan houdt het op. De kinderen moeten eigenlijk naar een KOPP-training of naar een therapeut. Ik vind het in dit soort situaties broodnodig om de realiteit te benoemen. Dat is wat anders dan haar zwart maken. Je wil toch niet dat die kinderen denken dat het normaal gedrag is in relaties om iemand te dreigen met zelfmoord als hij zijn eigen beslissingen neemt? Dat pijnlijke gemarchandeer van ze komt waarschijnlijk deels voort uit het feit dat ze niet klip en klaar beseffen dat het niet hun verantwoordelijkheid is om hun moeder gelukkig te maken.
Ik zou stoppen met regelen: er valt niks te regelen. En met de kinderen om tafel gaan zitten, die realiteit benoemen en dan samen kijken wat er verder kan gebeuren. Wachten tot de tijd zijn werk doet, helpt ook. Maar die moeder zal niet stoppen de kinderen te claimen en bedreigen. Hulp hebben ze dus sowieso nodig. En het beeld van hun moeder gaat toch kapot.

Triest voor die kinderen. Ik vind je vriend eerlijk gezegd een zachte heelmeester en de chaos die je beschrijft de stinkende wond. Een duidelijkere aanpak is niet per se gemakkelijker en levert ook niet de medewerking van moeder op maar zou voor de kinderen wel meer innerlijke rust en kracht op kunnen leveren. Ze hebben dat hard nodig in hun leven.

Succes!
Groet,
Jo Hanna

Jo Hanna

Zo eens met jou.

Wow

Als ik dit lees realiseer ik mij dat ik het nog zo zwaar niet heb... en wat een beheersing van jullie in deze situatie. Woede en rancune weerstand bieden, ik bewonder jullie!

De reactie van Jo Hanna doet mij denken aan het verhaalbaar een vrouw van nu halverwege 40. Haar ouders gingen scheiden dat zij rond de 6 jaar was en moeders liet alles gebeuren. Manlief had een ander, zette haar met kids op straat zonder spullen. Na jaren alles netjes voor de kinderen oplossen, waarbij moeders nog altijd de helft van de hypotheek moest blijven betalen en daardoor woondde ze bij opa en oma, was moeders het uiteindelijk zat en heeft ‘ingebroken’ in hun huis en sloten veranderd en daarmee de vader in haar positie gedwongen. Hierdoor is uiteindelijk alles in stroomversnelling opgelost.
Het verhaal zal vast genuanceerder zijn..... maar boodschap van deze vrouw was dat jaren netjes oplossen zoveel spanning voor haar als kind had opgeleverd en de uitbarsting door het huis terug te nemen vond zij een opluchting. Het was weliswaar even heftig maar uiteindelijk wel duidelijk.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.