Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

Niets durven zeggen

Hoi iedereen.
Nou mijn vraag is een beetje raar misschien en het is eigenlijk vooral omdat ik er zelf nogal mee worstel.
Ik ben 25 jaar en heb een zoontje van bijna 1,5 jaar oud. Nu is het zo dat ik en mijn man nogal mensen zijn van “de goede vrede”. We reageren beide altijd netjes, rustig en zullen nooit uit zijn op ruzie. Maaaar…
Dan heb je een kindje. En je wilt dat iedereen daar mee omgaat zoals je zelf doet. Nu wisten we voordat ik zwanger werd dat we nogal omgeven zijn met dominante mensen en dat dit dus best een uitdaging beloofde te worden.
We hebben het er vaak over wat onze grenzen precies zijn en wat we wel en niet ok vinden en wanneer we er wat van kunnen en mogen zeggen. Dit brengt mij meteen op mijn probleem. Op het moment dat iemand wat doet waar ik op zn zachts gezegd niet blij mee ben. Dan bevries ik en durf ik er niets van te zeggen. Op zo’n moment spelen er duizenden gedachtes door mijn hoofd van hoe, wat , serieus? Maar dat er wat uitkomt ho maar. Even als voorbeeld. Wij willen absoluut niet hebben dat iemand het speentje van ons kindje in zijn of haar eigen mond doet. Als is het maar om hem zo genaamd “schoon te maken” we willen het gewoon niet hebben. Nu doet iemand van de familie het gewoon recht voor mijn neus en stopt het speentje weer terug bij mijn zoontje in zn mond en ik zeg gewoon helemaal niets !! Er komt gewoon niets uit. En daarna voel ik me zo’n waardeloze moeder en zo ontzettend schuldig! Ik heb ook geen idee waarom ik er op dat
Moment niets van zeg. Ja waarschijnlijk om ruzies te voorkomen en dat is prima als het om jezelf gaat. Maar niet als het om je kindje gaat.
Heeft iemand van jullie dit ook? Of heeft iemand een idee hoe ik hier verandering in kan brengen.
Dankjulliewel alvast’

Dominante mensen?

Of gewoon vieze mensen?

Dat anderen soms wat anders met je kind omgaan hoeft niet erg te zijn. We zijn allemaal anders en de wereld is groter dan vader en moeder. Als je kind naar de peuterspeelzaal, opvang en later school gaat verloopt niet altijd alles zoals jij het zou willen. Dat geeft niet, dat went ook langzamerhand naarmate je kind ouder wordt.

Maar je voorbeeld van de speen zou ik wel direct iets van zeggen en recht uit mijn hart:"gatver, geef maar hier, daar hebben we een kraan voor". Maar ik vind het ook vies als ouders zelf die speen schoon lebberen.
En ja, ik heb ook wel eens op hete kolen gezeten omdat mensen het leuk vinden om soms rare capriolen met je kind uit te halen. Maar mijn zoon liet al jong precies blijken wat hij wel of niet leuk vond, dus ik hoefde niet vaak te reageren, deed hij zelf wel.

Dus, ingrijpen als het echt nodig is. Je kan het, ook zonder dat er ruzie van komt.

Floria

Floria

03-03-2019 om 07:44

waarom ruzie

Er hoeft toch helemaal geen ruzie van te komen?

Triva

Triva

03-03-2019 om 10:10

Bepaal

precies wélke battles je wil picken en zorg dat je ze vóór bent. Dus bij deze persoon; zodra de speen valt: geef maar hier, die maak ik wel schoon. Gevolgd door: vind jij dat ook zo vies dat anderen de speen in hun eigen mond doen?

Overigens: je kind is 1,5 dan hoort een speen alleen in bed. Net als de belangrijkste knuffels: die zitten in de logeertas of ze liggen in bed. Maar goed dat is mijn mening.

Mari

Mari

03-03-2019 om 11:57

Ik denk dat wat hierboven gezegd wordt het beste is: gewoon zeggen "oh wij maken de speen altijd even onder de kraan schoon'

Maar goed het gaat er natuurlijk om dat je niet zo snel je grenzen aangeeft. Waarom niet? Ben je bang voor ruzie? Waarom? Wat zou wel een grens zijn voor je? Waarbij je dus wel iets aan gaat geven?

Je schrijft: "ik zeg gewoon helemaal niets !! Er komt gewoon niets uit. En daarna voel ik me zo’n waardeloze moeder en zo ontzettend schuldig! " Dat vind ik wel wat dramatisch gesteld zeg. Daar doe je by proxy het kind meer mee aan dan dat iemand iets fout doet met een speentje. Je kind verdient een moeder die haarzelf leuk en goed vind als moeder, ook al doet ze niet alles perfect zoals meteen ingrijpen bij zoiets.

Tasja

Tasja

03-03-2019 om 11:59

In bed?

Niks hoort omdat het hoort of omdat een ander dat vindt. Haar kind, haar opvoeding.

Amsterdamse

Amsterdamse

03-03-2019 om 12:09

Makkelijk gezegd

Het is wel erg makkelijk gezegd, om ‘gewoon’ wel meteen te reageren. Dat is nou juist wat Elisaverbeen lastig vindt.

Is het een idee om te oefenen met in tweede instantie reageren, dus dat je op een later tijdstip terugkomt op de situatie. Iets als: ‘tantehuppelepup, ik zag gisteren dat je de speen van kindnaam in je mond deed, ik vond dat achteraf eigenlijk niet zo prettig. Zou je de volgende keer de speen willen afspoelen onder de kraan?’

Ik denk dat als je dit oefent, het op een gegeven moment makkelijker wordt om sneller te reageren. Beetje oefenen in assertiviteit.

juf Ank

juf Ank

03-03-2019 om 12:19

je gaat nog

veel meer dingen tegenkomen waartegen je je zoon zal moeten beschermen en waardoor je voor hem op zal moeten gaan komen. Is het een idee om een assertiviteitstraining te doen ergens? Of op een bepaalde vechtsport gaan? Dat maakt je vaak ook wat sterker in je schoenen staan. Maar het moet ook een beetje passen bij je. Ik zou eens informeren of bij de huisarts vragen.
Misschien kan een praktijkondersteuner van de GGZ je er bij helpen.

mirreke

mirreke

03-03-2019 om 12:38

Triva, je doet nu volgens mij precies hetzelfde.

En daar gaat het nou net om. Dat TS het lastig of moeilijk vindt om tegen mensen met een dwingende mening in te gaan. En vervolgens kom jij met iets dat hoort (okay, je zwakt het af met dat het je mening is, maar het komt op mij toch best stellig over).

Niets 'hoort'. Dat is nou net het leuke en fijne van opvoeden. Je bepaalt zelf wat je belangrijk vindt. En tegelijkertijd is dat dus ook het lastige van opvoeden. Iedereen bepaalt zelf wat hij/zij belangrijk vindt, en wil dat jou als jonge, onervaren ouder ook opleggen.

Ik ben zelf vrij mondig, maar ik heb zelf ook vervelende dingen meegemaakt als jonge onervaren en daarom soms misschien nerveuze ouder. Zo wilde ik absoluut niet dat een (hele jonge) baby van hand tot hand ging en was me dat potverdikkie nou toch net gebeurt bij onze tweede. Feestje toen hij net een paar dagen oud was, en ik was de gek die het de familie niet gunde om hem vast te houden, dus laat je het toch enigszins gebeuren.

Maar hij lag wel ernstig in het ziekenhuis met het RS-virus, een paar dagen later. Stom, stom, stom... ik was idd woedend op mezelf.

Elisa, als je hier erg veel last van hebt, zou je situaties van tevoren kunnen oefenen, eventueel met je partner, zodat je al weet wat je wilt zeggen, mocht het toch gebeuren. Of je kunt proberen situaties te voorkomen, door ze uit de weg te gaan. Wat jullie ook kunnen afspreken, als jullie samen ergens heen gaan, is dat jullie elkaar versterken. Dus dat als jij iets ziet en er iets van probeert te zeggen, dat je parner je ondersteunt.

En als het echt een groot probleem voor je is, dan zou ik toch eens kijken of je een cursus kunt volgen waarin je leert om voor jezelf op te komen, een assertiviteitstraining.

Triva

Triva

03-03-2019 om 13:24

jammer

dat jullie het nu weer moeten gaan opnemen voor Elisa, had het haar zelf laten doen! Ik wilde het ook alleen maar aangeven met dat wat voor de een belangrijk is, is dat voor de ander niet.

Oja en juf Ank: als iedereen nou eens zou stoppen met het adviseren van vechtsporten als iemand het moeilijk vindt om iets te zeggen in dit soort situaties zou ook heel fijn zijn. Vechtsporten helpen daar niet tegen en als ze helpen dan komt dat door een andere reden. Ik zie echt niet in (en ja dat hebben ze bij mij ook geprobeerd) dat judoworpen en trappen tegen elkaar daarbij helpt. Ik werd daar diep ongelukkig van; een sport die ik niet leuk vond omdat ik gepest werd op school. Ook hier: het gaat Elisa niet helpen, dat kan veel sneller en beter op een andere manier.

Als ze niet de methode 'voor zijn' wil hanteren of de methode 'achteraf wat zeggen' (overigens zijn beide methodes prima voor zolang ze nog geen echte oplossing heeft) dan is het dus methode 3: vooraf oefenen. Liefst met partner. Bedenk ik welke situaties je kunt komen met familielid X of Y en spreek af dat je in DIE situaties er wat van zegt en oefen dat vooraf in een rollenspelletje. Het zal je dan zeker beter af gaan als die situatie zich werkelijk voor doet. Als er iets anders gebeurt waar je van schrikt en niet snel genoeg reageert: pas dan de achterafmethode toe zoals 'Amsterdamse' beschrijft.

Door in ieder geval iets te doen (vooraf of achteraf) gaan ze er aan wennen en bedenk ook: wat is het ergste wat er gaat gebeuren? Ze slaan je neer? Ze ontvoeren je kind? Ze zijn voor eeuwig boos op jou? Natuurlijk niet en daarmee verwijs ik terug naar Mari. Als je niets doet: wees dan niet zo ontevreden met jezelf. Zie het als een leermoment en bedenk hoe het de volgende keer moet, oefen met je man etc. Als je man er bij is: help elkaar dan ook!

Triva

Triva

03-03-2019 om 13:26

maar toch

scheelt heel wat gedoe als het bedspul in bed ligt en is ook gewoon veel beter voor het gebit. Algemeen bekend advies. Geen gedoe met tantes die de speen in eigen mond nemen.

En dat denk ik ook altijd bij die eeuwige verloren knuffels in supermarkten of waar dan ook: de ouders hebben het kind geleerd dat die knuffel onmisbaar is onderweg, dat doe je je kind dus helemaal zelf aan; 1 of 2 knuffels voor in bed en de wat minder belangrijke knuffels voor mee naar de supermarkt als je kind er echt een drama van maakt.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

03-03-2019 om 14:26

Triva en knuffels

Er zijn kinderen voor wie knuffels in bepaalde situaties echt van belang zijn. Het lijkt me niet zinnig gewoon maar te stellen dat omwille van hygiene of wat dan ook knuffels altijd in bed horen te blijven.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

03-03-2019 om 14:28

... Maar dat was off topic

TS. Het lijkt me echt lastig als je allerlei dingen over je kant laat gaan die je toch echt niet wilt. Goed om daar mee aan de slag te gaan, want er komt van alles voorbij, gedurende de komende jaren.

Leer ik-boodschappen te geven, doe dat vriendelijk, daar is niks mis mee.

Hangkous

Hangkous

03-03-2019 om 15:58

Heel binnenkort al mee beginnen

Kind weerbaar maken. Dat hij zelf zijn speen opraapt en naar de kraan gaat om de speen af te spoelen.
Dat hij aan jullie vraagt Hoeveel? Als hij van oma een hele zak spekkies krijgt. Dan kan jij zeggen geef de zak maar aan mama en het gesnoep binnen de perken houden door je kind er 1 of 2 te geven.
Ik had ook familie die heel vasthoudend was in "ik heb al kinderen opgevoed en weet dus beter hoe dat moet" . Werd ik afgeschilderd als de moeder die haar kinderen niks lekkers gunde, uitleggen dat kind een maagprobleem heeft (restschade refluxbaby) zette geen zoden aan de dijk.
Al vanaf jonge leeftijd kon vooral dochter al goed aangeven dat ze geen tomatensoep wilde, dat 1 mars meer dan genoeg was, dat ze wild stoeien met opa niet leuk vond.
En van kind werden dat soort dingen beter geaccepteerd dan van mij.

Spruw

Als het weer gebeurd, zeg je dat het kind mogelijk last heeft van spruw. Dan doen ze het nooit meer.
Een reactie met een boodschap/ waarschuwing komt niet negatief over; geen kans op boze reacties omdat je niet wilt dat de speen in de mond wordt ‘gewassen’.

Oefenen met je man kan helpen, maar als hij net zo’n ‘zacht eitje’ is als zijn vrouw, kan je beter met derden oefenen. Jullie zijn gewoon te lief en dan is de kans groot dat men over jullie heen walst. Of dat nu familie of collega’s zijn.
Maar doe het wel samen, anders wordt je nog tegen elkaar uitgespeeld.

Herkenbaar

Ik herken het heel goed. Sinds ik kinderen heb, ben ik op veel vlakken al veranderd. Waar ik vroeger ook ging zwijgen, reageer soms zelfs iets te hard nu. Ik heb als kind te vaak het gevoel gehad dat er niemand voor mij opkwam, let daar dus zeker op! Het is iets dat je echt kan leren. Je zal nooit heel mondig zijn, maar je kan wel leren je gevoelens uiten (want dat is het toch een beetje...). Wat mij helpt is op voorhand zeggen tegen anderen wat je liever niet zou willen, dat sijpelt ook door. Ik had ook liever niet dat mijn kersvers baby'tje van arm naar arm ging. Als hij lag te slapen, laat hem dan maar lekker slapen. (Hoe mooi is dat niet om naar te kijken) Ik heb dat heel vaak gezegd o.a. aan mijn moeder. Dus wie op bezoek kwam, had het wel eens ergens opgevangen. (Ik bood het overigens ook wel eens aan hoor om hem vast te nemen)

Cursus volgen

Sociale vaardigheden, assertiviteit of NLP.

Niet omdat je niet sociaal vaardig be 't, maar omdat je daar kan oefenen hoe je het kan doen.

Helemaal niet gek hoor, gewoon doen, help je jezelf en uiteindelijk je kindje ook mee!

Zeker geen slechte moeder

MAAR je bent zeker geen slechte moeder! Vergeet dat aub! Je zou anders geen advies komen vragen.

Sylvia

Sylvia

03-03-2019 om 18:32

Oefenen

Net als de voorgangers: als je iets moeilijk vindt, kan je het het beste oefenen.

Probeer het eerst samen. Eerst speelt de ene de "dominante" persoon die over je grens gaat. Daarna omdraaien.

Bedenk met elkaar voorbeelden van gedrag dat je niet fijn vindt en bedenk ook samen WAT je kunt zeggen.

Oefen zowel "zeggen vooraf", "zeggen op het moment" en "zeggen achteraf".

En als jullie beiden niet het gevoel krijgen dat oefenen met elkaar gaat helpen, dan zoek je een vriend of vriendin die je vertrouwt en liefst wat assertiever is (heb je die?). En anders via de huisarts of al googlend zoeken naar assertiviteitstrainingen in de buurt.

En je bent een goede moeder omdat je hier hulp vraagt. Nu alleen nog oefenen, oefenen, oefenen. En niet schrikken als je na al dat oefenen een keer een beetje (te) fel reageert als er iets gebeurt. Dat hoort erbij. Je schiet vaak even door naar over-assertief (beetje agressief) gedrag. Dat is niet erg. En mensen die jullie kennen als stille Willies, zullen wel verbaasd zijn. Maar ook dat hoort er bij, Maakt niet uit. Niet bang zijn, je komt voor je kind op! En na veel oefenen en in de praktijk brengen vind je vaak wel een manier om duidelijk te zijn, zonder over assertief te reageren.

Oefening baart kunst.

Sylvia

Sylvia

03-03-2019 om 18:32

Dominant

En nog een ding: je noemt andere mensen "dominante" mensen. Dat is vrij negatief. Die mensen zijn misschien blij, enthousiast en niet dominant, maar zolang jij niets zegt LIJKEN zij dominant. Want misschien vinden die mensen het welk oke als andere mensen het speentje van hun kind in hun mond doen. Er is vaak niet een "goed" of "fout", alleen een "anders". En als jij niet aangeeft hoe je het wilt hebben, dan kan je ook niet verwachten dan andere mensen dat weten! Want zij zijn niet helderziend, toch?

Dus wees duidelijk. Help die mensen door jouw grenzen aan te geven!

bicyclette

bicyclette

03-03-2019 om 19:04

training of coaching

Als je al helemaal blokkeert om iets kleins als een speentje, dan denk ik dat 'zelf oefenen' je niet genoeg gaat helpen. Ik zou er hulp bij zoeken. Misschien een assertiviteitstraining, of een coach waarmee je dit kan oppakken? Je zou gewoon eens kunnen googelen of je iets bij jou in de buurt kunt vinden. Maar je kan ook een afspraak maken met de huisarts en daar vragen om tips.

Goed trouwens dat je hier op het forum je verhaal doet! Dat is een eerste stap.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.