Relaties Relaties

Relaties

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 13:47

toch zelf een scheiding aanvragen en een paar overwegingen

Ik heb hier al eerder geschreven. Ik begin nu even een nieuw draadje en voor de herkenbaarheid een andere naam.

Ik ga dinsdag naar een advocaat om eenzijdig de scheiding voor te bereiden. Niet dat ik het niet meer volhou. Met een man die al een half jaar niet tegen mij praat. Het is heel gewoon om dat niet vol te houden. Maar ik kon het steeds beter volhouden. Er was geen strijd. Er waren zijn uitspraken dat hij zeker zou gaan scheiden. Hij had mij in de nazomer meegenomen naar een mediator. Maar omdat die hem op een gegeven moment ergens op aansprak, in het belang van de kinderen, heeft hij het vertrouwen in die mediator opgezegd. Hij wilde toen wel met mij naar een andere. Maar ik weigerde dat. Ik zei dat hij het maar zelf moest doen. Ik zou dan zo nodig ook een advocaat zoeken. Dat was begin november vorig jaar. Hij heeft nog niks gedaan.

Ik dacht, het kan zijn dat zo’n tijd dat je eigenlijk als gescheiden mensen samen toch heel goed voor de kinderen zorgt, ook zijn nut heeft. Het kan zijn dat hij die rust nodig heeft om voor zichzelf meer duidelijkheid te krijgen. Er is geen sprake van een ander. Wellicht wel een midlife crisis. En sterke vermoedens van een persoonlijkheidsstoornis bij mij.

Ik had hulp aangevraagd voor mijzelf, ruim een jaar geleden. Omdat anderen daarop aandrongen. Soms werd gezegd dat ik toch ook wel mijn aandeel zou hebben. Vorige week was ik eindelijk aan de beurt. Bij de intake had ik een heel fijn iemand. Ze snapte mij zomaar. Begon zelf over narcisme. En zei ook dat ze eigenlijk niks voor mij konden doen. Ik heb helemaal geen klachten. Ik slaap goed, ik heb in van alles interesse en ik ben gelukkig. De verzekering betaalt het dan niet. En zelf kan ik het niet betalen.

Eigenlijk heb ik daar wel vrede mee. Het gaf ook voor mijzelf helderheid in mijn situatie. Ik merk vaak dat mijn situatie heel moeilijk uit te leggen is. Ik bedacht dat mensen heel gauw een plaatje in hun hoofd hebben, zodra ik iets vertel, over mij als slachtoffer, als iemand die het misschien niet meer langs zal volhouden en dus dringend hulp nodig heeft. Maar ik ben eigenlijk helemaal geen slachtoffer. Eigenlijk is mijn man het slachtoffer, van zichzelf. En ik vind dat heel tragisch, maar ik kan er niets aan doen. Mijn man probeert mij wel tot slachtoffer te maken. Hij heeft tegen iemand gezegd, weet ik, dat hij wel weet hoe hij mij kapot kan krijgen. Alleen, hoe vreemd het ook klink, ik kan er om glimlachen. Ik ben ook niet gekwetst, niet boos. Dat heb ik allemaal wel gehad. Mensen denken ook vaak dat je niet helemaal normaal bent, dat je mist dat je boos kan worden. Maar ik ben daar allemaal al doorheen gegaan. En ik zie dat voor een groot deel mijn man niet anders kan zijn dan hij is. Het is ook weer niet zo dat ik dat dan maar goed vind. En dat heeft hij ook van mij gehoord. Op allerlei manieren.

De psycholoog waar ik was, samen met de psychiater die er ook nog even bijkwam, zeiden mij dat ik nog wel aan mijn man kon vragen om een gesprek met hen te hebben. Dan konden ze in zijn taal met hem spreken. Ik zou het kunnen proberen. Ik wist zeker dat hij het niet zou doen. Maar ik wilde het voor hen toch gevraagd hebben. De manier waarop mijn man liet merken dat het niet de bedoeling was dat ik tegen hem begon te praten, liet mij, na één nacht slapen, besluiten dat ik zelf de scheiding eenzijdig moet gaan voorbereiden. Ik kan hem niet in de waan laten dat hij zo mag doen van mij. Eindelijk, zei mijn man. Ik heb dezelfde dag een afspraak gemaakt en kon een week later bij de advocaat komen. Dat is overmorgen.

Ik heb geen idee hoe het verder gaat op allerlei vlakken. Wel dat ik hier blijf. Dat het nog best een tijd kan duren voor het rond is. Dat ik dat ook niet erg vind. Het gaat eigenlijk gewoon meer om het gebaar. Maar dat gebaar moet wel zo in elkaar zitten dat het ook serieus is. Ik heb het gevoel dat ik uit liefde ga scheiden. Ik moet hem duidelijkheid gunnen. Ik moet hem duidelijkheid geven over het feit dat er geen weg is, door mij eerst kapot te maken. Ik gun hem ook geen gemanipuleerde vrouw.

Mijn overwegingen zijn eigenlijk alleen maar: tussen de kinderen en mijn man is er juist een herstel van de relatie opgetreden. Dat kan allerlei (misschien ook wel dubieuze) oorzaken hebben. Maar het is wel zo, het is duidelijk te zien. Ze vragen ook nooit meer om te scheiden, wat ze eerder wel deden. Hoe ga ik daarmee om? Wat vertel ik hen? Hij heeft het eerder gehad over een flatje hier in de buurt, zodat de kinderen makkelijk naar hen toe kunnen. Hij zal waarschijnlijk ook nog gebruik maken van de garage die hier aan het huis vast zit en wat zijn hobbyruimte is. Kunnen we daar problemen mee krijgen als de bijstand vermoedt (hij zal een aanvullende bijstandsuitkering moeten aanvragen) dat er een gezamenlijke huishouding wordt gevoerd? En ik overweeg om het laatste stukje van het officieel maken van de scheiding ut te stellen tot hij al een tijdje op zichzelf woont. Tenzij hij dat zelf niet wil. Ook vraag ik me af, voor het zoeken naar een andere woning, alleen te doen door te reageren op spoedwoningen, ga ik hem daarvoor stimuleren, of wacht ik het gewoon weer af. Ik zal hem nooit het huis uitzetten. Dat kan denk ik ook niet.

Dus eigenlijk heb ik niet veel vragen, alleen deze laatste. Het valt me op dat als ik het er met mensen over heb, ik allerlei antwoorden krijg op vragen die ik niet gesteld heb. Ben benieuwd hoe dat nu hier gaat


Taxi

Taxi

24-03-2019 om 14:58

Ik begrijp het niet

Ik begrijp hele zinnen van je verhaal niet.
Het is wel vol te houden maar niet vol te houden? Hij is narcist maar de omgeving dringt aan tot onderzoek omdat jij een persoonlijkheidsstoornis hebt? Jij bent onderzocht naar jij mankeert niks? Jij moet van anderen onderzocht worden maar jij bent gelukkig en slaapt goed enz?
Ik bedoel het niet als commentaar maar ik begrijp het echt niet.

Je laatste zin triggert me wél negatief: we moeten alleen antwoorden op je vragen.
Waarom denk je daar, hoe vriendelijk je de vraag ook líjkt te stellen, controle over te hebben?

Sas

Sas

24-03-2019 om 15:20

Taxi

Ik denk dat Natasa bedoelt dat zij vermoedt dat er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis bij hem. Vermoedens bij haar over hem.
De zin over persoonlijkheidsstoornis kan ook andersom uitgelegd worden. Na het lezen van het volgende deel, snapte ik hoe zij het bedoelde. (denk ik)

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 16:40

Sorry voor de onduidelijkheid

Een vermoeden dat ik heb van een persoonlijkheidsstoornis bij hem.

Ja, beetje gewaagd mijn laatste zin. Ik bedoelde het niet onvriendelijk. Maar ik zou vooral graag over de laatste twee dingen ideeen krijgen van anderen.
Vragen over mijn verhaal is prima natuurlijk

V@@s

V@@s

24-03-2019 om 16:50

van wie is het huis?

Het lijkt me veel duidelijker als je hem wel het huis uit zet. Dat kun je regelen via voorlopige voorzieningen.

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 17:38

Vaas

Het is een huurwoning en hij is het er eerder mee eens geweest dat ik er blijf.
Ik ga hem niet op straat zetten. Maar dat zou toch ook alleen maar kunnen als er sprake is van mishandeling?

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 17:42

lastig met die namen

Ik vertel mijn verhaal doorgaans net wat te kort. Maar ik ben altijd bang dat het anders zo'n ontzettend lang verhaal wordt.

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 17:49

mijn ervaring met verhaal vertellen en reacties

Ik schreef in mijn verhaal, dat het niet zo is dat ik nu ineens wil gaan scheiden omdat ik het niet meer volhou. Terwijl het normaal is, merkte ik daarbij op, dat iemand in mijn situatie het niet meer vol kan houden.

Ik weer dat ik een uitzondering ben, maar ik weet ook dat het echt zo is, dat ik dit kan volhouden. Door de tijd heen, ook eigenlijk steeds beter. Als ik dan aan mensen mijn verhaal vertel en eigenlijk graag over bepaalde dingen zou willen praten waar ik wat over aan het dubben ben, dan kom ik daar vaak niet aan toe. Want ze gaan mij vertellen dat ik het vast niet lang meer volhou. Hoe erg ze het voor mij vinden. Welke hulp ik zou moeten gaan vragen. Dat ik mijn zelf voor de gek hou als ik zeg dat ik het wel volhou, dat is vast overleven van mij en geforceerd. Dat ik gelukkig kan zijn, geloven ze niet.

Ik probeer te bedenken wat ik daaraan kan doen om dit te voorkomen. Niet met mensen erover praten, zei iemand. Ze erop uitzoeken. Maar het gebeurt bijna altijd. Het is ook geen klacht van mij. Ik snap het ook wel. Maar ik wil toch proberen om iets 'uit te vinden' waardoor het niet zo belemmerend werkt voor de soort gesprekken die ik voor ogen heb.

Miekemieke

Miekemieke

24-03-2019 om 19:54

Natasa

Als jij het zo vol houdt en je vindt het ok, dan is het toch prima? Maakt jouw wat uit wat anderen er van vinden. Heel veel mensen zitten in een relatie die niet aan het standaard romantische plaatje voldoet, of een scheiding die een beetje raar verloopt, het gaat er om dat jij het goed vind.
Misschien dat je partner vanzelf weer wat gezegelijker wordt en jullie elkaar weer wat meer vinden in de relatie of dat de situatie onhoudbaar wordt, nou dan weet je ook wat je te doen staat.
Waarom is de mening van anderen zo belangrijk? Kan het zijn dat mensen toch een pijnpunt raken of zo? Zoek dat eens uit!

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 20:09

Dat kan

Maar ik denk dat het niet zo is. Ik vind het namelijk op zich helemaal niet erg om steeds weer uit te leggen dat het best goed met me gaat. Dat ik het steeds beter vol hou. En zo nog wat meer dingen.
Alleen... vaak blijft het daar dan bij. Als blijkt dat ik niet zielig ben en gered moet worden, dan is er geen belangstelling meer, lijkt het, om over de dingen waar ik mee zit te praten.

Ik wil daar toch iets op vinden. Al zal ik het denk ik wel moeten accepteren dat ik dat niet helemaal zelf (en misschien soms helemaal niet) in de hand heb.

Angela67

Angela67

24-03-2019 om 20:39

natasa

maar wat is er mis met je dat je tegen ze zegt: ik wil het graag eens hier en hier over hebben, niet over dat ik weg moet gaan.
Wat zegt iemand dan?
nee natasa, daar wil ik niet over praten?
ik neem tenminste aan dat je een serieus gesprek met iemand aan het voeren bent, met iemand die in jou als mens, als vriendin is geïnteresseerd.
Want met ieder ander hoef je dit niet te bespreken neem ik aan.
gr Angela

Verdiepen

Er zijn oude draadjes waarin met name temet uitlegt waar rekening mee te houden; de zakelijke en juridische aspecten wat betreft kosten en co-ouderschap. Het lezen van haar info maakt dat je er wat praktischer in gaat staan; geen keuzes op basis van gevoel maar op redelijkheid, ten behoeve van een gezond nahuwelijk.

Je geeft aan dat je man al eerder heeft aangegeven dat jij er mag blijven wonen. Ga daar niet standaard van uit; hij kan altijd van mening veranderen. Vertrouw op je eigen maatregelen.
Je leest hier ook el eens over partners die toch de spaarcenten van de kinderen hebben opgenomen; maar van alles een kopie. Maar dergelijke punten lees je ook in die bewuste oude draadjes.

Sterkte en het hoofd helder houden, wat hij evt. ook over je gaat beweren.

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 20:59

Angela

Misschien moet ik het duidelijker aangeven waar ik over wil praten.
Het lastige is dat ik eerdt de situatie denk uit te moeten leggen. Dat kan toch ook vaak niet anders? Maar misschien dat ik dan toch aan het begin al aan moet geven waar het mij om gaat.

Ik ga dat eens oefenen.

Nee, ik praat niet met iedereen hierover. Maar het is nu vrij plotseling dat ik ineens dinsdag al bij een advocaat zit en ik moet mezelf wel een beetje meenemen. Dus ik probeer nu mijn aandacht te richten op wat nu zal veranderen en waar ik een standpunt over zal moeten innemen.

Angela67

Angela67

24-03-2019 om 21:02

natasa

nu je even die andere naam weer gebruikt snap ik het iets beter, je bent (net als ik) vrij uitgebreid van stof als je zaken aan het overwegen ben en wilt volgens mij graag je gedachten hardop formuleren en aanscherpen.
en nee dat kan niet met iedereen, met láng niet iedereen . . .
maar je mag dat ook met je zelf doen. want je weet namelijk best wel hoe en wat (dat lees ik in ieder geval) maar je bent bezig met knopen doorhakken.
Het kost denk ik meer energie en levert te weinig op als je dit met anderen wilt bespreken. Tenzij je er iemand voor betaalt - ik heb een hele goed coach gevonden . Niet om eindeloos tegenaan te praten juist niet, ze helpt me om juist te stoppen en knopen door te hakken op een intuïtievere manier zonder dat ik het gevoel heb dat ik me de hele tijd moet verantwoorden.
gr Angela

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 21:28

Flanagan en Angela

Bedankt allebei.

Flanagan, ik heb als het gaat om de financiën, al wel berekeningen gemaakt. Ik ben van plan om het van Tjor over te nemen dat hij mag bedenken wat hij meeneemt. Ik verwacht daar niet zoveel moeilijkheden.
Co- ouderschap dat levert misschien een paar tientjes voordeel in de maand op, maar in ons geval is het helemaal niet logisch om te doen. Je moet namelijk goed met elkaar kunnen overleggen. En mijn man wisselt letterlijk geen woord met mij. Twee kinderen zijn als de scheiding rond zal zijn boven de 18 en om de jongste zou het dan gaan. Die is nu al gewend om als ik iets van zijn vader wil weten, hij het moet vragen. Dat is niet goed, weet ik. Ik heb het ook niet gestimuleerd. Maar hij pakt dat zelf op. De oudste trouwens ook.

Waar ik eigenlijk nu mee zit, is: hoe ga ik het als het is afgerond, tegen de kinderen zeggen. Als ik het een jaar geleden had gezegd, hadden ze allemaal gezegd: gelukkig maar. Maar nu staan ze er anders in denk ik. En hoe kan ik het goede dat er nu is tussen de kinderen en hem zoveel mogelijk nog de ruimte geven. Ik ga het zelf missen dat ik zie hoe ze met elkaar omgaan, onder mijn ogen. Dat is geloof ik waar ik het meest mee zit.

En dan het praktische van hoe zit het met de garage hier gebruiken en dan binnen lopen voor een kopje koffie of wat reparaties.

Angela, dat hardop denken en alles uit willen leggen... Klopt, ik moet dat beperken. Een coach zou inderdaad een goede zijn. Maar dat kan gewoon niet financieel. Ik probeer mijn eigen coach te zijn. En ik gebruik het forum een beetje..

Doenja

Doenja

25-03-2019 om 13:54

t wordt altijd anders

Ik wil graag nog even reageren omdat je mij ook altijd heel goede en nuttige tips hebt gegeven. Ik ben al heel lang geleden uit de situatie gestapt waar jij nu uit wil. Jouw nuchtere kijk heeft me altijd verbaasd en nu weer. Vooral omdat ik me afvraag of je het echt zo voelt of het graag zo zou willen zien en voelen. Dat laatste wil iedereen en daar stuurt de buitenwereld graag op aan, dat je er heel nuchter en zakelijk in gaat staan. Maar omdat je er middenin zit, ervaar je het toch anders. Wat ik zie is dat je denkt dat je huidige partner, straks ex partner bepaalde dingen niet zal doen of dat hij daar niet moeilijk over zal doen. Maar ondertussen zeg je ook dat hij tegen iemand anders heeft gezegd dat hij weet hoe hij je helemaal kapot kan krijgen. Bedenk heel goed, en dit is niet alleen mijn ervaring maar ook die van vele lotgenoten waar ik contact mee heb, dat je partner zich anders zal gedragen dan jij denkt. Dat is namelijk een deel van de problematiek. Dat je partner nu toch een betere band met je kinderen heeft kan ook een aanloop zijn naar een charme offensief en een afbraak van wie jij bent als moeder. Dat gebeurde bij mij ook.
Hoe dan ook; ben op je hoede. Ben enorm op je hoede want de problematiek die jij beschrijft zorgt niet zelden voor zeer destructief gedrag van je partner. Naar jou, en vooral dat. Dat is namelijk het enige wat ze hebben. Er is voor hun vaak geen eigen ik. Jij hebt dat beeld geschapen en als dat verandert,afgebroken wordt, dan rest er vaak niets meer dan jou helemaal ten gronde richten.
Nu even praktisch: vraag de echtscheiding aan en vraag een voorlopige voorziening aan. Onzin dat dat alleen gebeurt bij huiselijk geweld. Zoek geen woning voor hem. Dat is een valkuil waar je uit moet zien te blijven. Want de kans is groot dat hij die woning niet accepteert of jou er financieel verantwoordelijk voor maakt, of een andere streek. Laat het zijn eigen keus zijn, dan ben je er ook nooit verantwoordelijk voor. En ben heel erg voorzichtig, zorg dat je een veiligheidsplan achter de hand hebt. Een adres waar je direct naar toe kunt. Het kan nog wel eens heel erg uit de hand lopen. Nu zeg je dat het eigenlijk best goed met je gaat, je weet niet beter dan dit leven te leven. Straks zul je zien dat je het nog even heel moeilijk krijgt. Hou je niet te 'groot'. Dat heeft er bij mij voor gezorgd dat ik geen hulp kreeg van instanties en later ook de 'schuld' want het zo'n sterke en zekere vrouw die kon nooit het slachtoffer zijn. (ik weet dat je een hele hebt aan t woordt slachtoffer. Je kunt ook lezen 'diegene die het meemaakt')
En denk niet dat co-ouderschap niet kan als je niet goed kunt overleggen. Ook een onzin frase uit allerlei echtscheidingsverhalen. Als je pech hebt met een rechter die geen kennis heeft van psychische oorlogsvoering, en ook een advocaat hebt die dat niet begrijpt, dan kan de uitkomst nog wel eens heel verrassend zijn. Dan ben jij opeens degene die niet communiceert en worden de kinderen aan vader toegewezen.
Probeer ook niet een pad uit te stippelen met de echtscheiding officieel te maken als jullie een paar maanden apart wonen. Daar heb je nl. 9 van de 10 keer niets over te zeggen. De tijdslijnen en de drukte bij de rechtbanken zorgen ervoor dat je zo maanden zo niet jaren verder bent. Ik heb er zelf 3 1/2 jaar over gedaan, gewoon omdat tussen elke zitting zoveel tijd zat en alsmaar werd uitgesteld. Je hebt er totaal geen grip op. Probeer dat ook niet. Het frustreert alleen maar. Mijn ex zei overal dat dat aan mij lag, maar mijn advocaat wist me gelukkig iets anders te vertellen. Er zijn trouwens advocaten die gespecialiseerd zijn in dit soort scheidingen. Die hebben kennis van psychische mishandeling, en dat heb je echt nodig. Ik wist destijds helemaal niet waar ik in zat, dat besef kwam pas jaren later. Mocht je info willen over de juiste advocaten, dan mag je me mailen. Vraag dat maar even aan forumbeheer,

Natasa

Natasa

25-03-2019 om 16:29

Doenja

Dank je voor je reageren, ik vind het lief. Ik zal er even goed over nadenken en dan kom ik erop terug.

Alvast zeg ik wel dat mijn man nog nooit fysiek gewelddadig is geweest. En dat een verschil met jou was dat ik ondertussen heel erg goed weet wat narcisme is en wat het met je als partner doet.

Doenja

Doenja

25-03-2019 om 17:36

toen pas

Natasa, dat werd mijn toen nog man ook toen pas. Geweldadig. Wel altijd al dominant en heel dwingend maar toen het puntje bij het paaltje kwam wilde hij me om zeep helpen. Dus, zorg dat er iemand bij je is als de echte scheidingsmelding komt, en dat je dan niet die nacht nog bij elkaar in huis blijft. Melden en uit elkaar. Voor je eigen veiligheid. Ik had het ook nooit gedacht en mijn toen nog man zei daarvoor altijd dat hij me nooit zou aanvallen of iets fysieks zou aan doen. Maar hij ging zo door t lint en natuurlijk omdat ik dat had uitgelokt.....

Natasa

Natasa

25-03-2019 om 19:21

Nog een verschil

Die van mij zegt al een half jaar dat we gaan scheiden.

Doenja

Doenja

25-03-2019 om 19:56

ik snap het...

Die van mij riep dat al jaren....en toch mocht ik niet scheiden. Dat bedoel ik je ook te zeggen; ga nergens vanuit. Dat is juist het probleem. Het is zo anders straks dan wat je verwacht. Dat was zo'n verrassing en kwam zo uit onverwachte hoek, ik wist niet hoe ik het had. Maar ik hoop voor je dat het echt rustiger verloopt dan bij mij. Dat hoop ik echt.

Ad Hombre

Ad Hombre

25-03-2019 om 20:04

Doenja

Gelukkig zijn we niet allemaal zo

Paasei

Paasei

25-03-2019 om 21:45

Nee..

Dat weten we (Doenja en ik) ondertussen Ad.. we zijn inmiddels alletwee samen met een 'normale' man en geloof me, da's heel anders..

Natas, Doenja heeft je al veel wijze raad gegeven. Ik haak alleen nog even in op jouw vragen over een advocaat het verstand van dit soort specifieke zaken. Ik heb destijds veel hulp gehad van Stichting Labyrinth in Perspectief (google!), voor familie en naasten van mensen met psychiatrische problemen. Die hebben vaker met dit bijltje gehakt. En mij uiteindelijk verwezen naar zo'n advocaat. Die mij en de sitatie begreep en me goed heeft geholpen. Ik kan je aanraden om contact met ze te zoeken.

Doenja

Doenja

25-03-2019 om 21:52

Paasei

Hele goede tip Paasei. Ik ga ondertussen alweer een jaar naar een gespreksgroep van Labyrinth in Perspectief. Daar heb ik heel veel aan. Er is veel kennis bij de lotgenoten en gespreksleiders. Meer dan bij hulpverleners is mijn ervaring. In het begin heb ik gewoon gebeld naar het spreekuur. Wat fijn om (h)erkenning te krijgen voor je situatie en ervaringen. Doen!

Natasa

Natasa

25-03-2019 om 22:13

Paasei en Doenja

Ik ga naar een advocatenkantoor waarvan ik twee mensen ken. Niet dat zij mij helpen, maar ik heb goede verhalen over hun collega gehoord. Ik kan ook aantonen wat er mis ging bij de mediator en dat dat aan mijn man lag. Ik heb daar apps en mails van. En de twee mensen die ik daar ken zullen denk ik, verwacht ik, wel iets doorgeven van geen reden te hebben om op grond van hoe ik ben als mens te twijfelen aan mijn visie op de situatie.

Natasa

Natasa

25-03-2019 om 22:20

Bericht hierboven was niet af

Ik moet even rustig aan doen geloof ik

Even het bericht nog in z'n geheel

Mijn man heeft wel gedreigd eerder 'iets' te doen als ik zou gaan scheiden.

Ik neem je waarschuwingen wel serieus Doenja. Maar hoe het bij mijn man zal gaan weet ik gewoon niet.

Toen ik zei dat ik nu naar een advocaat zou gaan, zei hij alleen 'eindelijk'. Hij heeft ook wel eens, in de tijd dat we op zijn verzoek met behulp van die mediator zouden gaan scheiden, gezegd: ik dacht dat je het tegen zou houden. Als ik daaraan denk, vind ik heb ik een gevoel dat ergens tussen tragisch en aandoenlijk in zit. Zoals bij een driejarige die vreselijk doet, maar alleen maar een heel onbeholpen manier heeft om te proberen z'n zin te krijgen.

Over je waarschuwingen nog even in het algemeen Doenja. Ik sta er inderdaad wel te weinig bij stil dat ik niet weet hoe erg hij zou kunnen reageren. Maar ik wil er ook voor oppassen dat mijn gedachten helemaal beheerst worden door angst voor wat kan gebeuren. Dat zal me ook niet sterker maken denk ik.

bijstand

"Kunnen we daar problemen mee krijgen als de bijstand vermoedt (hij zal een aanvullende bijstandsuitkering moeten aanvragen) dat er een gezamenlijke huishouding wordt gevoerd?"

Ja, maar ik denk dat je dat kunt voorkomen als je de zaken goed structureert. En dan bedoel ik dat

a) je man bij de aanvraag bijstand al aangeeft dat hij de garage als hobbyruimte gebruikt
b) je zorgt dat er op de garage een ander slot zit dan op de woning, en dat hij alleen een sleutel van de garage, maar niet van de woning heeft
c) je zorgt dat al zijn persoonlijke bezittingen uit de woning zijn verwijderd (bijvoorbeeld door e.e.a. in dozen in die garage te zetten totdat hij ze komt ophalen) tegen de tijd dat hij bijstand aanvraagt.

Ik heb niet alle berichten helemaal gelezen maar ik krijg de indruk dat je man niet zo goed weet wat hij wil en dat maakt dat ik me lichtelijk zorgen maak over wat hij zegt en niet zegt bij de gemeente. Maar als duidelijk is dat hij de garage echt alleen als hobbyruimte gebruikt zou het goed moeten gaan. O ja, zorg dat hij daar niet overnacht, want dat is vragen om ellende.

Ben je er niet zeker van dat je man de situatie goed aan de gemeente heeft doorgegeven, dan zou ik het zelf doorgeven, en aangeven dat je je zorgen maakt en om die reden e.e.a doorgeeft, en dat ze zonodig bij jou een huisbezoek mogen afleggen. Dan heb je je denk ik behoorlijk ingedekt.

Dan het puntje 'hoe vertel ik het de kinderen' - ik mis denk ik een hoop voorgeschiedenis en weet ook niet hoe oud je kinderen zijn. Ik begrijp uit wat ik lees dat de situatie nu kalmer is dan eerder, waardoor je kinderen niet meer voor een scheiding zijn. Maar ik denk dat je je kinderen wel kunt uitleggen dat het echt niet meer gaat tussen jullie omdat je man gewoon helemaal niet met je wil praten. Kennelijk heb jij je inmiddels zodanig uit de resten van de relatie teruggetrokken dat de narigheid redelijk van je afglijdt, maar het lijkt me op termijn toch geen houdbare situatie, leven met zo'n blok zwijgende vijandigheid onder hetzelfde dak.

Groeten,

Temet

overigens

Wat voor inkomen heeft man, dat hij een aanvullende bijstandsuitkering moet aanvragen? Als hij een werknemersuitkering heeft (WW, WIA oid), dan is het niet de bijstand, maar de toeslagenwet die hij moet aanvragen (bij UWV). Informatie over de situatie in dat geval dus naar UWV en niet naar de gemeente. De rest van mijn opmerkingen blijft staan

Groeten,

Temet

Natasa

Natasa

26-03-2019 om 17:19

Temet

Bedankt voor deze duidelijke informatie!

De twee oudste kinderen zijn over een paar maanden allebei 18 of 18 geweest en de jongste is 12.

Vraag: als hij in de garage bezig is en hij wil koffie maken bij ons en de kinderen zien, dan kan dat op zich toch geen probleem zijn? Of valt koffie maken bij iemand anders ook onder gezamenlijke huishouding voeren? Het is ook niet echt te controleren...

(De advocaat was ziek vandaag. De afspraak is een week verzet)

Tja

We waren net terug, ex had een ander huis in de buurt gevonden en zoon was ziek. Ex was om 23.30 uur nog bij ons thuis omdat we overlegden of we naar het ziekenhuis zouden gaan.

Werd er aangebeld, twee gasten van de controle/bijstand. Ex had een aanvulling. Tegen 0.00 uur.

We hebben niet gereageerd, wie belt er nou zo laat aan. Maar ex is wel via de tuin weggevlucht. De bewijslast dat je niet alsnog weer bij elkaar woont ligt wel bij jou!

Nog een

Kennis met eigen zaak heeft zich aangemeld voor de schuldsanering. Belt er controle aan. Kennis doet een beroep op zijn privacy. Toevallig is vriendin ook bij hem thuis.
Laat ze niet binnen. Weet hij veel dat dat verplicht is.
En komt nu niet in het saneringstraject omdat hij controle geweigerd heeft.
Je hebt geen idee hoe dat er aan de onderkant kan toegaan.

Ik zou geen enkel risico nemen.

Natasa

Natasa

26-03-2019 om 19:00

AnneJ

Tjonge, dus zijn afscheid was die van een vluchtende man..

Temet, hij heeft een wia uitkering. Als die aangevuld wordt met een toeslag en hij daardoor geen gebruik hoeft te maken van de bijstand, zou dan de controle minder streng zijn?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.