Relaties Relaties

Relaties

Houtplankje

Houtplankje

20-04-2019 om 09:26

Doorgaan of stoppen

Dag allemaal,
Ik ben zo ver dat ik overweeg te stoppen met mijn relatie. Ondanks de andere naam verwacht ik dat bij de vaste lezers de situatie bekend is maar toch even een samenvatting.
Ik: in 2012 gescheiden in goede harmonie, prima nahuwelijk met exman en goede vriendschap opgebouwd met hem en zijn tweede vrouw. Oudste kind is 27 en al lang het huis uit, jongste is 17 en in 5vwo, gaat ook goed. Ik werk in het onderwijs en studeer (master).
Hij: in 2015 gescheiden, toen geen baan, twee kinderen die allebei lastig gaan, zelf het nodige aan problemen, twee jaar geleden diagnose ADD en ASS maar hij heefr verder geen therapie ondernomen omdat zijn prioriteit het weer vinden van een baan was en de relatie met zijn kinderen herstellen. Inmiddels een baan waar hij ongeveer even veel verdient als ik en ook weer aan het studeren, en de relatie met zijn kinderen lijkt, met veel vallen en opstaan, ook beter te gaan.
Als ik het zo schrijf denk ik ook het gaat beter, veel beter dan toen we samen gingen wonen bijna 3 jaar geleden.
Het probleem ligt bij mij: ik vind het leven veel te ingewikkeld en verlang naar eenvoud en alleen zijn. Een voorbeeld: we hebben samen een hond, en zijn kinderen hebben ook een hond. Nu is zijn oudste het huis uit en jongste gaat ook studeren, doet eindexamen havo. Zijn ex-veouwwil de hond niet houden als het op haar alleen aankomt, wat ik ook begrijpt, ze werkt full time. Vriend heeft gezegd dat de hond bij ons komt. Ik blokkeer volledig bij het idee van twee honden. Een is goed te doen tussen ons twee, twee is te ingewikkeld vind ik.
Het lijkt heel triviaal: twee honden of een hond, wat maakt het uit? Maar ik loop al op mijn tandvlees om verschillende reden (de combinatie baan en studie vind ik redelijk zwaar), en elke “incident” is voor mij aanleiding om te denken dat
ik niet verder wil met de relatie. Ik zou het liefst nu vertrekken en twee maanden alleen (geen hond geen vriend geen baan geen studie niets) doorbrengen op het platteland en alleen voor me uitstaren, boeken lezen (misschien) en kijken hoe de bomen groeien.
Therapie (ik volg het al enkele maanden) brengt me tot nu toe niet dichterbij een oplossing: ik heb 10 keer op het punt gestaan om de relatie te beëindigen, en 10 keer heb ik het niet gedaan. Ik kan niet echt duiden waarom, behalve dat ik van hem hou. Het is alleen dat de combinatie tussen zijn manier van zijn en de mijne niet echt goed werkt, en dat ik hem toch niet kwijt wil. Typisch een geval van “damned if I do, damned if I don’t”. Ik bespreek het uiteraard met mijn vriend, het is voor hem ook moeilijk, maar zijn insteek is “geen relatie is perfect, en we moeten vechten voor wat we hebben”. En de kwestie hond is bij hem onbespreekbaar, hij wil de hond van zijn zonen nergens anders herplaatsen dan bij Ons, en ik blokkeer compleet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik verwacht van de forum dat ik ook niet krijg van een therapeut of een paar goede vrienden. Maar in het verleden zijn enkelen van jullie van goede raad geweest.
Houtplankje


Angela67

Angela67

20-04-2019 om 09:32

latten

ga latten.
gr Angela

Ik ken het verleden niet

maar als ik je verhaal zo lees zijn er wel meerdere punten in je leven die voor een overloop zorgen.
Als je moet kiezen tussen studie, baan, hond en vriend, waarom gaat vriend er dan uit?
Is de behoefte om even helemaal alleen te zijn niet op een andere manier te realiseren, bijvoorbeeld met een vakantieverblijf waar je je regelmatig terug kunt trekken?
Zo oppervlakkig gezien heb ik het gevoel dat je de makkelijkste analyse kiest (de relatie is het probleem), en dat je het risico loopt dat het leven aan je voorbijtrekt, terwijl ergens anders mee bezig bent.

Tsjor

@Emma

@Emma

20-04-2019 om 09:59

Master

Ik kan niet heel erg veel over zeggen over jouw relatie. Toen ik mijn masterstudie combineerde met baan en gezin voelde ik me net zo. Alles was teveel en mijn hoofd zat vol.
Hoelang duurt de studie nog? Kun je het zo inrichten dat je bepaalde momenten alleen bent (letterlijk: ook fusiek dus) met je studie en daarbuiten je jezelf kunt richten op de rest?
Het lijkt me hoe dan ook de moeite waard om de relatie te beoordelen als de master binnen is.
Latten is ook een optie, desnoods tijdelijk.

Anke

Anke

20-04-2019 om 10:03

Reactie

Om te beginnen, waarom zou je er niet even tussenuit kunnen?
Even een week Drentse hei in je uppie ofzo..Even heerlijk niets doen...

Met je vriend zou ik eerlijk en open in gesprek gaan over jouw gevoel. Samen praten en kijken hoe het anders zou kunnen...
Geef aan dat je op je tandvlees loopt, zijn hulp en steun kun je hierin goed gebruiken..

Een relatie stoppen is vrij drastisch, éérst samen in gesprek en werken aan een oplossing. Een lat relatie kun je ook nog in je achterhoofd houden...

Sterkte, ik ken je verhaal en ik vind je een sterke vrouw, maar iedereen heeft een grens...

Eerst eens in goed gesprek. ....

Mari

Mari

20-04-2019 om 10:41

stop

Ik denk wel het achtergrondverhaal te kennen en ik zeg: "wordt het niet tijd om te stoppen?" Hij heeft nu alles wel op de rit maar jij hebt hem jaren 'gedragen' en bent daar volgens mij gewoon nog moe van. En nog steeds is er veel gedoe rond hem. Waarom blijf je eigenlijk nog? Is hij heel lief en zorgt hij ook voor jou? Of is het angst voor alleen zijn van jouw kant?

Woonindebuurt

Woonindebuurt

20-04-2019 om 10:53

Hond

Wellicht kunnen wij de hond nemen in de weekenden als het een lieve hond is? Wat doe jij met jouw hond als je werkt?

Merel

Merel

20-04-2019 om 13:17

Burnout?

Zit je niet tegen een burnout aan? Als ik je verhaal lees dan zou ik geloof ik ook even op een hutje op de hei zitten, even niets doen een tijd lang. Even je langdurig vervelen, uitslapen, gedachten op nul zetten.
Kan je je studie tijdelijk uitstellen of op een lager pitje zetten? Of is het bijna klaar en zijn dit de laatste loodjes?
En ik denk je verhaal te kennen, dus je bent in de zomervakantie lang vrij, misschien dan even bijtanken? En misschien zo snel als het lukt minder hooi op je/jullie vork te nemen. Proberen rustiger en goedkoper te gaan leven/wonen.

Plens

Plens

20-04-2019 om 15:52

Houtplankje

Je hele ik in deze wereld lijkt een grote worsteling. Die focust nu op je vriend, voorheen op een rebound en daarvoor waren er ook perikelen.

Je leeftijd te kennen, ben je toe aan rust na de drukke jaren van gezin, opvoeden, werken, scheiden, relaties opbouwen, nog studerende zijn en dan omgaan met een relatie die met veel haken en ogen komt.

Soms zit je in een relatie met liefde, terwijl het niet genoeg is. Door te latten heb je misschien minder last van zijn dagelijkse eigenaardigheden en kun je je rust nemen als je dat nodig hebt.

Voorheen zou ik zeggen: ren weg.
Maar je houdt van hem. Van latten naar niets is minder extreem dan vanuit de huidige situatie.

Ziet hij het zorgen als een goede daad voor zijn zonen doen?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

20-04-2019 om 16:23

Grenzen

Het klinkt echt niet als een leuke man. Net als het wat beter gaat zet hij de boel weer op scherp door per se een tweede hond te willen. Ik zou hem nu toch echt de deur uit zetten, laat hem maar een eigen huis zoeken, en dan ben ik benieuwd wanneer bij hem het lijntje knapt als hij het wel alleen moet doen.
Jij kunt er alleen maar beter van worden, relaxt met alleen je eigen bijna volwassen rustige zoon. Ik snap echt niet dat je dat nog niet gedaan hebt.

Houtplankje

Houtplankje

20-04-2019 om 18:21

Phryne

Over de hond: hij wil niet per se een tweede hond. Zijn ex-vrouw heeft gezegd dat ze de hond van de zonen de deur uit doet als beide zonen uit huis gaan, en het is voor jongste zoon erg verdrietig want hij is zeer gehecht aan hond. Ex-vrouw is onvermurwbaar. Hond weg, desnoods naar asiel, ze wil geen moeite doen om hem goed te herplaatsen. Toen de hond kwam enkele jaren terug wou ze eigenlijk geen huisdier, ze houdt niet van dieren. Ze had alleen toegestemd na lang aandringen van zonen en man. Het is net even anders dan je het vertelt in je post.
Houtplankje

Sas

Sas

20-04-2019 om 18:24

Ik zeg ook latten

jullie zijn erg snel samen gaan wonen, 'gedwongen' door de situatie waarin je hem niet in de kou wilde laten staan.
Hij heeft nu weer een inkomen en kan op zijn eigen benen staan. Hij redt het ook zonder jou. Daar zou ik op inspringen door te gaan latten. Vandaar kunnen jullie kijken hoe de relatie zich ontwikkelt.

De tweede hond is zijn probleem, niet het jouwe. Als hij eenzijdig beslist dat de hond bij jullie komt, dan is de relatie op dit moment niet goed genoeg. Nog een reden om te gaan latten. Hoewel jij zelf ook al genoeg redenen had.

Sas

Sas

20-04-2019 om 18:25

Enne, of hij qua wonen erop achteruit gaan dan...

dat is zijn probleem. Jij hebt genoeg gedaan toen het echt nodig was.

Moeilijk

Ik ken de achtergrond niet echt maar ik snap wel goed dat je vriend de hond in huis wil nemen. Ik zou precies dezelfde keuze maken. Ik vind het echt niet kunnen om de hond van je kinderen de deur uit te doen. Dan had ze nooit akkoord moeten gaan met het nemen van die hond. Dus van je vriend vind ik het heel goed dat hij dit wel wil doen. Zeker als hij degene is die heeft aangedrongen op de hond (samen met de zonen).

De relatie tussen jullie staat daar denk ik los van? Ik kan me niet voorstellen dat een extra hond zoveel zorg geeft dat dit een breuk veroorzaakt. Dan moet er ook wat anders aan de hand zijn...

Misschien is inderdaad latten een goede tijdelijke oplossing?

Nu ik je openingspost nog een keer doorlees denk ik inderdaad dat latten wel eens de oplossing zou kunnen zijn.
Verlost van het dagelijks leven combineren wat duidelijk niet goed gaat vanwege verschillende karakters en andere zaken.
Wel mooie en fijne momenten samen zonder de dagelijkse zorgen en gedoe.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

20-04-2019 om 19:32

Hmmm

Ik ken jouw/jullie verhaal wel een beetje. En ik krijg de indruk dat je jezelf wel heel veel op de hals haalt. Lastige man, een baan, een studie (waarom???) en dan ook nog een hond.
Volgens mij ben je op een leeftijd dat het allemaal wel wat makkelijker mag gaan. Vechten voor een relatie is in mijn ogen iets wat je doet met de vader van kleine kinderen.
Dus ga je lekker latten. Je partner heeft inkomen, dus hoef je je niet meer schuldig te voelen daarover. De kinderen zijn groot, die kunnen hierin hun eigen weg gaan. Volgens mij is dit hèt moment om je eigen plan te gaan trekken.

Ik vind trouwens dat het je partner siert dat hij voor de hond wil zorgen.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

20-04-2019 om 19:48

Houtplankje

Ik ken je verhaal en kan je alleen maar adviseren om te gaan latten. En indien mogelijk daadwerkelijk er een tijdje helemaal uit te gaan met helemaal niks behalve jezelf en je eigen hond. Hutje op de heide of zo. Tot jezelf komen.

Sterkte met alles!

Als

'Zijn ex-vrouw heeft gezegd dat ze de hond van de zonen de deur uit doet als beide zonen uit huis gaan,' Enig idee wanneer die 'als' aan de orde is? En of een van de zonen dan de hond mee wil nemen?
Ik vind het een zorgwekkend teken, dat je zo overstuur raakt van een -als- situatie. Mij lijkt dat je dan al teveel op je bord hebt liggen. De hond is dan de bekende druppel.
Hoe gingen die rijtjes ook alweer? Waar haal ik energie uit en wat kost me energie?

Tsjor

Stella

Stella

20-04-2019 om 20:55

Latten of stoppen

Ook ik (her)ken je verhaal uit je eerdere posts en mijn eerste reactie is: stop met deze energievretende relatie. Je zoon en jij hebben het goed als jullie samen zijn, je hebt een vol, rijk leven maar deze man heeft je al veel kopzorgen bezorgd en zoals ik het lees slaat de balans te vaak door naar de negatieve kant. Ik denk dat je eerder een soort verkapte loyaliteit naar hem hebt dan echt liefde.
Hij heeft de boel zo te lezen nu aardig op de rit dus hij gaat niet kopje onder (meer) zonder jou. Misschien heel raar om op deze manier te zeggen maar ik denk dat je mega opgelucht zal zijn als je je eigen koers kunt gaan varen

Nog ver weg toch?

Houtplankje, ik vind dat als vriend zo absoluut is in zijn denken, de hond Moet bij jullie, dat jij dan ook kan vragen of vriend met hond elders gaat wonen. Wanneer er meer ruimte is, ook voor andere beslissingen, dan kun je gewoon overleggen en schiet jij niet in zo'n kramp. Ik zou ook niet blij zijn als dit me werd opgedrongen. Het lijkt of vriend de hond belangrijker vindt dan zijn relatie met jou. Maar misschien gaat het niet alleen om de hond. Heb je gewoon veel te veel gegeven en weinig terug gekregen uit de relatie.

Titel

Oh, de titel slaat een beetje als een tang op een varken. Excuus.

Mussie

Mussie

24-04-2019 om 11:52

Onbespreekbaar

Nou ja als de kwestie hond onbespreekbaar is, snap ik dat je blokkeert. Wat een rare situatie, zoiets hoor je echt samen te beslissen. En ex is een paar haar geleden dus ook al overstag gegaan omdat hij zat te drammen om een hond? Die heeft groot gelijk dat ze nu niet meer toegeeft. Ik snap dat dit slechts een voorbeeld is, maar gaat hij altijd zo over grenzen heen?

ook

Ik ken ook je achtergrondverhaal en sluit me aan bij de rest. Latten is de beste oplossing en als dat niet mogelijk is dan stoppen.
En los van de vraag of het wel of niet zielig is voor de hond (ik ga me als niet-hondenliefhebber zeker niet in deze discussie mengen), het gaat hier volgens mij helemaal niet om de hond, het gaat er om dat je vriend gewoon iets beslist dat jij niet wilt. Hij houdt weinig rekening met jou. Je zou je af kunnen vragen of hij daar uberhaupt goed toe in staat is (gelet op eerdere dingen die je vertelde).

Niki73

Niki73

25-04-2019 om 16:07

Ik zeg hetzelfde

En ik heb het ook al eerder gezed: de oplossing hier is latten. Defintief breken kan altijd nog.

Mijntje

Mijntje

25-04-2019 om 17:30

stekker

Ik zou zeggen: ga even een tijd in je eentje voor je uit staren. Je werkt in het onderwijs, dus 6 weken lukt misschien best.
Ik denk ook dat je overspannen bent of ertegenaan en nog moe van de tijd dat het minder goed ging met man/kinderen. En dan moet je geen ingewikkelde beslissingen nemen. Je houdt van je vriend. Dat is voldoende. Ga desnoods latten als je niet met die honden kan leven (kan ik me voorstellen, moet er ook niet aan denken)
Waarom de master? Kan die on hold een tijdje? En kan je nu minder werken nu je vriend werk heeft? Het is belangrijk dat je even de stekker eruit trekt om tot rust te komen.

Mijntje

Mijntje

25-04-2019 om 17:39

oja

De zoon doet eindexamen havo en is vast nog niet meteen uit huis. Dus je blokkeert nu al door te denken aan iets wat er nog niet is.
Ik denk dat je moet kijken naar wat er nu is en waar je nu wat aan hebt: minderen met werk, evt. met studie indien mogelijk, meer (alleen-) tijd voor jezelf creeeren.
Therapie is helaas nooit zaligmakend. Je kan kan ook wandelen of gaan schrijven.
Latten vind ik ook een goede optie, dat je een extra huisje hebt om je terug te kunnen trekken (en volgens mij heb je een hele goede aan je vriend,wat ik zo lees, al kan ik dat natuurlijk niet beoordelen)

zebra

zebra

26-04-2019 om 08:45

waarschijnlijk toch al op korte termijn

dat de zoon die nu examen doet de deur uitgaat, althans zo komt het bij mij over. Het nieuwe schooljaar zal eind augustus wel beginnen dus over zo'n 4 maanden.

Mijntje

Mijntje

26-04-2019 om 09:39

zebra

wil toch niet zeggen dat hij meteen op kamers gaat? Eerst een vinden. En misschien blijft hij door financiele redenen het eerste jaar of eerste paar jaar thuis. Of doet een 'tussenjaar.'

Zorg voor honden

@Houtplankje, wie zorgt er voor de honden? Wie geeft ze eten en laat ze uit? Wie stofzuigt en dweilt een keer extra vanwege de hondenharen? Jij?
Ik stak tijd in iets, in de hoop op verbetering. Maar het bezorgde mij slapeloze nachten.
Nu ik die wens, taak, ‘verplichting’ heb afgestoten, merk ik hoeveel dit op mij drukte.
Het niet meer als mijn opdracht naar mij toe halend, is als een zware last van mijn schouders gevallen. Ik slaap weer als vanouds, verbaasd over hoe ik dit nu wel kan.
Er speelt ook nog iets anders, ook dat heb ik van mijn bord naar zijn bord geschoven. Of hij het oppakt, is de vraag. Maar het is niet meer aan mij alleen.

De uitweg ‘latten’ lijkt een oplossing. Maar wat lost het op? Leidt het niet snel tot verwijdering tussen elkaar omdat er minder overleg plaats vindt? In huis kan je ook een verwijdering bereiken door minder naar je toe te trekken en meer bij de ander te laten.

mirreke

mirreke

26-04-2019 om 12:46

Hond herplaatsen en latten

Waarom moet eigenlijk ex van vriend de hond herplaatsen? Als zij geen moeite wil doen, is dat iets wat jullie zouden kunnen ondernemen. Zijn er geen vrienden van jongste zoon van vriend die de hond willen nemen? Kan jongste zoon het zelf niet op zich nemen, de hond te herplaatsen?

Onlangs bij vriendin hetzelfde met drie ponies meegemaakt. De ex wilde ineens de ponies niet meer huisvesten, ze moesten binnen een week weg zijn, de afspraak met de slager was al gemaakt! Zijn ex en hun kinderen helemaal lamgeslagen. We zijn via social media een actie begonnen om de ponies binnen die week te herplaatsen. Zo'n grote en fijne respons gehad, mijn vriendin en haar kinderen zijn er helemaal van opgekikkerd, en de herplaatsing is gelukt.

Je vriend denkt nu vrij star (logisch ook, ASS). Hij heeft een oplossing bedacht en in zijn hoofd is er geen ruimte meer voor een andere oplossing.
Ik snap het ook wel, het lijkt mij erg triest voor zijn jongste zoon. Ik snap het van jou ook heel goed. Ik zou geen twee honden willen, niet eens één
(Daarentegen hebben we wel vier katten, en een kat opvangen van een kind zou ik altijd doen. Maar goed, het gaat hier om jou en jouw grenzen.)

Ik weet niet of ik het toen al had aangegeven, maar ik zou echt denken aan latten. Dan heb je wel de lusten en niet de lasten. Ik denk ook, net als anderen hier, dat er meer redenen zijn waarom jij aan je tax zit, en dat het gedrag van je vriend telkens de druppel is.
Ik heb zelf ook een partner die qua gedrag niet altijd heel goed matcht met mijn behoeften (ik heb idd heel veel behoefte aan rust, ruimte, veel alleentijd enz). Hij is voor werk veel weg, zeker drie dagen v/d week (dus ook de nacht) en dit geeft mij net voldoende weerstand om het 'uit te houden' met hem. Klinkt dramatisch, maar hij kost mij gewoon echt veel energie en die heb ik momenteel heel weinig.

Vandaar dat ik bij jou ook denk aan latten. Ik denk niet dat jouw vriend een 'niet leuke man' is, maar wel eentje die jou veel energie kost. Het samen zijn gaan wonen alleen al kostte veel energie, doordat je je leefgewoonten weer helemaal moet gaan afstemmen op een ander in je huis. (Als ik ooit alleen kom te wonen zal ik nooit meer gaan samenwonen, dat weet ik zeker.)

Ga anders in de zomer dan ook eens alleen weg. Of alleen met je jongste (als hij dat wil). En geniet eens van het alleen zijn, en laat dan eens opborrelen wat je wilt...

En laat je vriend anders nu toch echt op zoek gaan naar een andere woning, dan kan hij gewoon de hond houden...

Kaaskopje

Kaaskopje

27-04-2019 om 00:27

Eenzaam met z'n tweeën

Je vriend kan zich denk ik niet altijd goed in een ander verplaatsen. Onvermogen dus. Daardoor kan het gebeuren dat jij je ondanks zijn nabijheid eenzaam kunt voelen. En dat kan er misschien weer voor zorgen dat je het gevoel krijgt dat je liever alleen in een hutje op de hei zit, dan is het maar duidelijk, dat geeft rust en is minder verdrietig.. Daar bén je alleen. Daar worden je gevoelens niet genegeerd, ook al doet hij dat niet bewust.

Ik denk ook dat je serieus moet overwegen of jij er gelukkiger van zult worden door de huishoudens weer te scheiden als dat financieel haalbaar is. Of, de andere mogelijkheid, je beslist dat dat te rigoureus is, blijft in één huis en stopt met je af te vragen of je uit elkaar moet gaan. Daar gaat nu zóveel energie in zitten! En dat kun je wel beter gebruiken. Berusten kan letterlijk ook voor rust xorgen.

Als je besluit om bij elkaar te blijven accepteer je dat het niet beter wordt, maar dat jullie liefde dat offer waard is. Ook die keus is goed, zolang je er maar achter staat. Want het zal nog vaak gebeuren dat je je ongelukkig voelt door zijn gedrag, zo is het nu eenmaal. Zolang daar ook maar genoeg positiefs tegenover staat. Je zult een evenwicht moeten vinden waardoor het dragelijk blijft voor jou. Bedenk nu al wel dat dit nog zo'n 40 jaar kan duren.

In dit scenario komt zijn hond erbij. Ik zou bijna willen zeggen "uiteraard!". Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen om de hond waar mijn kind aan verknocht is en ikzelf ook, weg te doen. Ik snap daarom volledig dat je vriend de hond in huis wil nemen. Maar hond is zijn verantwoordelijkheid.

Bedenk dus wat jij wilt. Als je vriend latten niet ziet zitten, is een logisch gevolg dat de relatie niet standhoudt. Hoe voel je je bij dat idee?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.