Relaties Relaties

Relaties

weethetniet

weethetniet

28-04-2019 om 15:22

wat moet ik doen? Man wil scheiden

ik moet toch eens mijn verhaal kwijt. Mijn man en ik hebben de afgelopen 5 jaar veel meegemaakt. Allebei een flinke burn-out (hij met een juridisch traject waarbij ik alles geregeld heb), verhuisd, wisseling van baan twee x bij mijn man. Hij was wat stil de maanden van oktober t/m december. op Oud jaars avond vroeg ik wat er was. Ik gaf aan dat ik niet weg wilde voordat hij had gezegd wat er aan de hand was. Ik kon het al invullen, hij hield niet meer van mij en had een ander. Dat eerste was waar, althans hij gaf aan dat het gevoel weg was. Helemaal niets meer. Ik stond te trillen op mijn benen en was helemaal in shock. We moesten nog naar vrienden.... Natuurlijk niet geslapen en er kwam geen woord meer uit mijn mond. De weken daarna leefden we langs elkaar heen. Ik bevroor als we een gesprek moesten voeren. Ik kon het niet. er kwam geen woord. Hij ook niet. Hij was niet meer gelukkig en wilde zo niet oud worden. 41 jaar en 2 kids van 13 en 16 jaar. Was dit het nu? Geen leuke baan, niet meer van je vrouw houden en nu? Ik gaf aan dat afstand nemen wellicht een optie was. Zo ging hij eind januari twee weken naar een vakantiehuisje. Ik was nog steeds in shock. We hebben die twee weken geen contact gehad, ik voelde me zo naar. In de steek gelaten. Na twee weken spraken we af. Hij gaf aan dat hij me niet had gemist. Kon zich geen toekomst zonder mij voorstellen en toch had hij het over een mediator. Hij ging naar zijn broer. in de eerste week na zijn terugkomst kwam hij een paar keer langs. Had een brief opgesteld of het niet een relatiecrisis was. Allebei opgebrand (ik amper hersteld van een burn-out). Maar het enige dat hij zei was "wat hebben we nog een huis, en 2 kids). Daarna heb ik alle contact verbroken. Hij zat in de regelmodus en ik moest alles een plekje gaan geven. In shock en opgebrand. Wat voel ik me in de steek gelaten. En ook de kids. Hij komt twee a drie keer in de week langs. We zien en spreken elkaar niet. Ik kan het niet aan... na 9 weken elkaar niet te hebben gesproken heb ik een afspraak gemaakt bij de mediator. Het was een hel.... Ik was er twee weken daarvoor al alleen geweest omdat hij niet kon i.v.m. zijn werk. De mediator kwam direct ter zake en na alle formaliteiten brak ik. Moe en opgebrand na alle jaren. Ik leef al ruim 5 jaar in een overlevingsstand. Ineens kwam alle boosheid eruit. Ik werd zo boos op mijn man, of hij zich wel eens af had gevraagd wat het met mij had gedaan en hoe ik me gevoeld heb de afgelopen jaren? Ik gaf aan dat ik nog nooit zo slecht behandeld was door iemand en zoals hij dit heeft aangepakt dat dit over een jaar het beste is wat me de afgelopen jaren is overkomen. Zo hoog zaten mijn emoties...

Ik voelde me zo rot na het gesprek met de mediator. Het was nodig om een keer zo boos te worden, maar het was lastig voor mij. 8 mei hebben we een tweede gesprek om alle papieren aan te leveren bij de mediator. Ik kan het niet. Hij gooit de knuppel in het hoenderhok en ik kan alles regelen. Hij weet niks van financiën, en alle administratie in huis. Heb ik alle afgelopen jaren ook gedaan. Ondertussen draai ik het gezin door en komt hij 2 a 3 dagen per week. Ik ga dan weg.

Ik wil dit niet, waar is hij mee bezig. Hij heeft nooit iets gezegd dat de relatie niet lekker liep en dat hij niet gelukkig was. Pats boem, zo in 1 x. Dan voel je je zo machteloos. Mijn vertrouwen is enorm beschadigd. Door mijn overlevingsmodus van de afgelopen jaren, was ik vaak moe. Nu zie ik ook dat ik helemaal geen emoties meer had, afgestomd. Niet meer blij, boos of verdrietig kunnen zijn. Dat komt allemaal nu een beetje terug. Maar wat een stress geeft dit zeg. Twee kinderen van 13 en 16 die er kapot van zijn. Hebben niets aan zien komen.

Ergens vraag ik me af of dit zijn bedoeling wel was. Maar ik heb nu ook gezegd dat ik dit wil. terwijl het vanuit mijn kant een emoties was. Opgekropte frustraties van de afgelopen maanden.

Wat kan ik het beste doen? We hebben nooit relatietherapie gehad. Dat vind hij onzin! We hebben de afgelopen jaren weinig met elkaar gepraat. Hij is geen prater en kan geen gevoelens uiten. Maar zo kunnen we toch ook geen ouderschap voeren?

Ergens denk ik "gaan we dit echt doen"?

Ik moest mijn verhaal toch delen. Mensen in je omgeving zijn bevooroordeeld. die houden al het negatieve van mijn partner voor.

Nogmaals, ik heb niets te kiezen hij heeft gekozen voor zichzelf! Zonder overleg en zonder uitleg. Moet ik de deur op een kier houden totdat de papieren getekend zijn?


Kaaskopje

Kaaskopje

28-04-2019 om 18:40

Rotsituatie

Zo kun je het kort samenvatten. Of je de deur op een kier moet houden hangt van jou af. Kun je het aan om een "doorstart" te maken? Dit huwelijk is failliet, kun je er een verbeterde relatie uit opbouwen die wel kans van slagen heeft? Wil hij dat?

Melding

'Hij gooit de knuppel in het hoenderhok en ik kan alles regelen.' Zoals je het beschrijft hebben jullie een moeilijke periode achter de rug, waarin van alles gedaan en gespeeld heeft, elke keer waarschijnlijk met de verwachting dat de oorzaak van alle onvrede of van het ongelukkig zijn nu toch gevonden is en opgelost. Wellicht heeft hij nu toch een andere analyse gemaakt van de situatie.
Dan kun je boos worden op hem, omdat hij degene is die aangeeft dat de relatie wat hem betref op is, die boosheid kan je energie geven, en in die zin is het beter dan verdriet. Maar die boosheid kan je ook een verkeerde kant op sturen, namelijk dat je van je man de kwade pier maakt en daartegen gaat vechten. Dat brengt je niet verder.
Je kunt jezelf voorhouden dat je dit niet wil, maar je kunt met geen mogelijkheid een relatie in stand houden met iemand die dat niet wil. Ik denk dat dat besef nog bij je moet indalen. Dan kan boosheid overgaan in verdriet en toch ook een bepaalde vorm van berusting. De mediator zou je daar even de tijd voor moeten geven. Even is overigens niet heel lang, want heel lang laten duren maakt het niet beter.
Enerzijds geef je aan dat hij in de regelstand zit, anderzijds dat jij alles moet regelen, omdat hij geen verstand heeft van financiën. Dat kan ik niet goed rijmen. Ga nu even nog niet meer regelen dan wat je aankunt. Dan maar iets langzamer.
De mediator had nooit met jou alleen dat eerste gesprek moeten voeren. En zeker niet al meteen alle papieren moeten gaan regelen. Neem het hele stapeltje mee terug en geef aan dat je het eerste gesprek over wil doen, nu met je man erbij. Eerst de echtscheidingsmelding: wie heeft het aangegeven, heeft de ander begrepen wat er gaat gebeuren. Daarna komen de papieren pas.
Wat je kunt doen tussen nu en 8 mei is gewoon verdrietig zijn, huilen omdat je moe bent, achter je laten waar je allemaal voor had willen vechten en dan bij de mediator aangeven dat het eerste gesprek nooit zo had mogen lopen en dat je nu wil beginnen aan het proces van mediation. Vul even geen papieren in, verzamel even geen gegevens, ga eerst praten over het feit van de scheiding zelf.
Het is wel goed dat je man een paar dagen ook voor de kinderen zorgt. Dat geeft jou wat meer ruimte om aan jezelf te denken en zelf op orde te komen.

Tsjor

weethetniet

weethetniet

29-04-2019 om 12:09

zit vast

Tjsor; Dank je wel voor je uitgebreide reactie. Dat klopt. we hebben veel meegemaakt de afgelopen jaren. Ik als een blinde piloot mijn hoofd boven water houden en alles regelen. Ik dacht helemaal niet meer na over de relatie. dat was vanzelfsprekend. We hebben elkaar verwaarloosd. Maar het was niet mijn keuze om er een punt achter te zetten. De boosheid moet ik ook loslaten. Maar het was een keer nodig zodat hij wel weet wat het met mij heeft gedaan. Het is niet niks om zomaar uit het leven van een gezin te stappen vind ik. Het lijkt wel een midlife! voor zover ik weet is er geen ander.

Ik hoop dat er een moment komt dat we een keer normaal in gesprek kunnen gaan. Met elkaar is dat niet gelukt. Zou dat graag met een derde erbij doen. Maar is een mediator daar wel geschikt voor.

Ja er is veel verdriet, boosheid en ongeloof. Gaan we dit echt doen? Heb ook nooit echt gehoord waarom hij is weggegaan. Tja het gevoel is weg, uit elkaar gegroeid. Het komt nooit meer terug. Mag iemand in mijn ogen zo gemakkelijk zijn gezin opgeven zonder dat we onze relatie een kans hebben gegeven om dingen anders te doen.

Blijkbaar moet ik mij hierbij neerleggen.

Kaaskopje: dank je wel voor jouw korte reactie. De relatie die wij hadden zou ik inderdaad niet meer terug willen. We kunnen ook niet zomaar verder. Daar moet hard aan gewerkt worden. Maar ik weet niet of hij dat wil. Vandaar de deur openhouden totdat de papieren getekend zijn? Dan kan hij zelf laten zien aan mij wat hij nog wil en waar hij aan wil werken? Mijn inziens ligt de bal bij hem?

Pennestreek

Pennestreek

29-04-2019 om 13:44

Deels herkenning

weethetniet, ik herken wel wat in je verhaal. "Hij was niet meer gelukkig en wilde zo niet oud worden. 41 jaar en 2 kids van 13 en 16 jaar. Was dit het nu? Geen leuke baan, niet meer van je vrouw houden en nu?" Zo ging het bij ons bijna 4 jaar geleden ook. Ook twee pubers, van toen ook 13 en 16. Alleen hebben wij niet de 5 jaar daarvoor zoveel meegemaakt als jullie.

Maar man was niet gelukkig. En legde de oorzaak daarvan bij mij. Lang verhaal kort: na 1,5 jaar getwijfel en 2 halfbakken doorstarts zijn we de scheiding ingegaan. We hadden alles rond en hoefden alleen nog maar te tekenen, toen de oudste in een crisis terecht kwam. Daardoor lag onze prioriteit ineens bij kind. Man stelde voor de scheiding 'on hold' te zetten. Daar ben ik niet in mee gegaan. Of bij elkaar blijven maar dan ook echt serieus aan de bak, samen, of toch uit elkaar en dan maar alle shit ineens doorworstelen en dan weer opbouwen. Man koos voor het eerste. Vooral omdat ik in die intussen 2 jaar had laten zien niet om te vallen, mee te willen werken, de punten waar hij (terecht) last van had heb ik aangepakt met behulp van een coach, ik heb echt kritisch naar mezelf gekeken.
Maar daarnaast ben ik vol blijven houden dat hij met zichzelf aan de slag moest, en dat het niet uitsluitend in mij en/of onze relatie zat. Hij is dat van lieverlee zelf ook in gaan zien. We hebben een voor ons geweldige relatietherapeut gevonden, die ook met man alleen aan de slag is gegaan. En intussen zijn we bijna twee jaar verder en gaat het goed. Ondanks dat man zelfs ten tijde van de scheiding en iets daarvoor ook nog een relatie heeft gehad.

Ik zou de raad van Tsjor opvolgen. Doe een stap terug in het proces, het gaat te snel. In ieder geval voor jou, maar ik denk ook voor jou. Je zegt dat hij geen relatietherapie wil. Nu werkt dat ook alleen maar als beide partners zich daarvoor inzetten, maar ik vind dat je als ouders van 2 kinderen alles op alles moet zetten om het gezin intact te houden. Dus ik zou toch als soort van voorwaarde stellen dat je relatietherapie wil. En dan maar hopen dat je een therapeut treft die je man kan bereiken. Zoek daarom een echt goede. Mijn man praatte ook nooit. Niet met mij en niet met anderen. Maar dat is geen oplossing. Je moet je problemen delen, om verschillende invalshoeken en zienswijzen te kunnen verzamelen. In je eigen hoofd draai je altijd in hetzelfde cirkeltje rond. Het klinkt wel alsof je man vooral overhoop ligt met zijn eigen verwachtingen van het leven en wat het uiteindelijk is geworden. Dat is psychologie van de koude grond natuurlijk, maar ik heb intussen enige ervaring . Je zou hem eens kunnen vragen hoe hij het leven straks ziet, in welk opzicht hij denkt dat hij erop vooruit gaat. Ik lees niet dat jullie hooglopende ruzie hebben of zoiets. Dan zou hij toch op zijn minst ook kunnen blijven tot de kinderen het huis uit gaan. Of dat in ieder geval proberen. Maar het kan ook zijn dat hij 'gewoon' nu eens voor zichzelf kiest. Dat hoor je helaas veel vaker. En dan is er geen houden aan...

Je kunt niet getrouwd blijven als de ander niet (meer) wil, maar je kunt wel zorgen voor een goede scheiding. Daarbij houd je rekening met het tempo en de wensen van de ander. Al is tot in het oneindige rekken ook niet de bedoeling natuurlijk. Dus vraag gewoon om meer tijd.

Ik hoop voor je dat het allemaal goed uitpakt.

Traject bij de mediator

'Heb ook nooit echt gehoord waarom hij is weggegaan. Tja het gevoel is weg, uit elkaar gegroeid. Het komt nooit meer terug. Mag iemand in mijn ogen zo gemakkelijk zijn gezin opgeven zonder dat we onze relatie een kans hebben gegeven om dingen anders te doen.'

Dit is echt het eerste punt waar de mediator met jullie over moet praten: jouw vragen die je nu hebt. Dat wil niet zeggen dat je nu alles beantwoord zult krijgen en zeker niet dat je tevreden kunt zijn met de antwoorden. Je man zal geen tirade tegen je gaan houden (hoop ik) over hoe erg jij bent. Gelukkig hoef je elkaar niet te haten om uit elkaar te gaan.
Wat betreft 'het gezin': er zal een andere vorm van 'het gezin' komen, waarbij de ouders niet meer bij elkaar zijn. De beslissing om de relatie te beëindigen is niet hetzelfde als de beslissing om het ouderschap op te geven. Maar het kost wel even tijd voor allebei om te beseffen dat 'het gezin' een andere vorm krijgt en dat je je allebei maximaal moet inspannen om dat voor iedereen zo goed mogelijk te laten zijn.

Dat wordt dan het tweede punt voor de mediator.

En dan, pas als derde punt, komen de papieren.

Tsjor

weethetniet

weethetniet

30-04-2019 om 11:48

afronding relatie

Tjor: dat maakt het inderdaad lastig. Heb nooit duidelijk een antwoord gehad en hij is zomaar gegaan en nooit meer teruggekomen. Zo kwetsend en pijnlijk. Ik snap niet waar ik dat aan heb verdiend. Dat moet je inderdaad een plekje geven en accepteren dat ik daar wellicht nooit antwoord op ga krijgen. Vandaar die onbeheerste emoties van mij bij de mediator. Het moest er een keer uit. Is dat raar. Ik vind het ook niet niks van mijn partner heeft gedaan. Ik heb dit nooit zo gewild, maar heb er wel mee te dealen. Ja het tempo ligt voor mij te hoog, maar wat is hoog. Hij zit al drie maanden bij zijn broer.... heeft verder geen enkele acties ondernomen. Kan nog steeds niet internetbankieren, doet niks in huis als hij er is. Is dit ook niet gewend. Ik deed altijd alles. Heb ook tegen hem gezegd dat hij zich "misbaar" heeft gemaakt in het gezin. Zou dat een reden kunnen zijn geweest dat hij is gegaan? Dat hij geen toegevoegde waarde meer zag in het gezin. Ik hoop hier ooit antwoord op te krijgen...

Pennestreek: Ik snap wat je bedoeld. Dat is ook hetgeen ik moet leren accepteren. Een relatie/ getrouwd zijn kun je niet meer als de ander dat niet wil. Maar hoe kunnen we dan een goed ouderschap voeren als we nu niets eens goed met elkaar om kunnen gaan. Ik zou daar wel graag een professional bij willen betrekken. Hoe leren wij communiceren als ouders.

Mijn man zal geen tirade bij mij houden. Daar heeft hij geen enkele reden toe. Hij geeft veel om mij heeft hij gezegd en heeft veel respect voor mij.... Hij heeft ook gezegd dat hij de schuld bij zichzelf zoekt.

We hebben nooit goed kunnen praten. Ik blokkeer gewoon als ik hem zie. Het is voor mij erg pijnlijk. Ik weet niet hoe ik dit moet oplossen.

Wellicht een andere mediator die ook coach is .

Hoe kom ik eventueel aan een goede relatietherapeut? Hoe herken je of iemand goed is. Dat kan ook zijn om je relatie op een alsnog respectvolle manier te beëindigen.

Een ander.

Maar heeft hij nu echt geen relatie met een ander waarmee hij verder wilt?
Zijn reacties weerspreken dit mijn inziens. Hij ziet de kinderen, maar jullie hebben geen gesprekken. Zo kan hij een ander buiten schot houden totdat de weg veilig is.
Geen leuke gedachte maar wel belangrijk om te weten of het tij kan keren of niet. Helemaal voor iemand die het liefs wilt dat het gezin bij elkaar kan blijven.

weethetniet

weethetniet

30-04-2019 om 14:50

is er een ander

Dat is een goeie Flanagan. Natuurlijk heb ik daar vaak over nagedacht. Hij heeft altijd gezegd dat dit niet het geval was. Dan had hij in ieder geval iets gehad om naar uit te kijken. Maar de laatste weken weet ik dat natuurlijk niet wat er op zijn pad is gekomen. Kan mij niet voorstellen dat iemand zo de deur achter zich dicht trekt zonder dat er een ander in beeld is. De liefde kan dan zijn bekoeld zijn, uit elkaar gegroeid, broer/ zus relatie maar ik deed alles voor hem. Dus waarom zou je dan gaan als je geen ander hebt. Maar ik vrees dat ik daar nooit achter kom. Hij zal dit lang weghouden voor de kinderen. Zij zijn 13 en 16 en willen daar niets mee te maken hebben vrees ik. Ik sta er al bijna 6 jaar om het gezin draaiende te houden.

Hij heeft zelf gezegd dat hij zo niet oud wil worden. Toch een midlife! Er valt gewoon niets aan te houden als iemand een keuze maakt.

Is het misschien verstandig om de bal bij hem neer te leggen? Hij wil scheiden, ik heb daar mee te dealen, maar neem dan zelf het initiatief om alles te gaan regelen (hij dan) en de deur open te laten totdat te papieren getekend zijn. Niemand in onze omgeving begrijpt ook waarom hij is weggegaan. We hadden geen ruzies.

Ik ben gewoon in de war met dubbele gevoelens en weet gewoon niet wat te doen. Je staat macheloos....

Pennestreek

Pennestreek

30-04-2019 om 16:24

Dat kun je inderdaad zo doen

Lijkt me ook wel terecht. Blijf benadrukken dat hij wat jou betreft (onder voorwaarden natuurlijk) nog steeds terug kan. Maar ondertussen zou ik me niet te lang afwachtend opstellen. Bereid jezelf alvast grondig voor, zodat je op de trein kunt springen als hij hem in beweging zet. Zorg dat je helder hebt wat jullie financiële situatie is. Zijn jullie getrouwd? In gemeenschap van goederen of op huwelijkse voorwaarden, en hoe luiden die dan? Hebben jullie een koophuis? Wat is dat waard? Zou jij het zelf kunnen betalen of moet het verkocht worden? Spaarrekeningen of juist leningen? Zorg dat je voor jezelf antwoord krijgt op al die vragen. Sowieso is het verstandig om vast te leggen hoe de financiële situatie was op de dag dat hij meldde te willen stoppen. Wij hebben destijds screendumps gemaakt van de overzichten van al onze rekeningen, en die allebei ondertekend, zodat geen van beiden ineens nog rare aankopen kon doen. Ook heb ik de datum vastgelegd zodat duidelijk was dat per die datum de relatie over was en ik dus niet mede aansprakelijk kon worden gesteld voor eventuele leningen die man daarna nog aan zou gaan. Was een tip van hier, en die vond ik heel zinnig! Mannen in midlifecrisis of met nieuwe vriendin doen nogal eens financieel onzinnige dingen. Dat wil je niet, je hebt bij een scheiding meestal al je geld hard nodig.

Je staat inderdaad machteloos. Je staat erbij en je kijkt ernaar hoe je hele leven en toekomstbeeld in duigen valt. Dat is een heel onwerkelijk gevoel. Zeker omdat er in jouw ogen geen reden voor is. Hier begreep ook niemand het. Er was op dat moment ook echt geen ander. Ik vond het een hel. Maar het leven gaat toch door, en je komt er heus doorheen. Maar dat kost tijd. Het gaat wel een paar jaar duren voordat je je echt weer je oude zelf voelt. En dat is een heel nare constatering, maar wel goed om je dat te realiseren. Het is heftig, het wordt nog heftiger, maar velen gingen je voor en je komt op mij over als een sterke vrouw. Laat dat aan je man zien, dat je sterk bent en ook dit kunt handelen. Neus in de lucht, borst vooruit!

weethetniet

weethetniet

02-05-2019 om 11:10

afronden of vervolg

Dank je wel Pennestreek, ik stel me niet afwachtend op. Maar heb gewoon geen haast omdat ik af en toe het gevoel heb dat mij partner een overhaaste beslissing neemt die voor het leven is. We hebben er nog nooit over gepraat. Ik heb het met een paar zinnen moeten doen. We hebben elkaar al 11 weken niet "normaal"gesproken.

Wat betreft de financiën, ik heb altijd alles geregeld. Hij weet helemaal niets. Kan niet eens internet bankieren.... ik heb van de week zelf de belastingaangifte gedaan. Als de trein gaat rijden dat stap ik mee op omdat het wel moet, maar het is niet mijn keuze!

Ik heb zo'n slecht gevoel overhouden aan de mediator. Is het raar om een nadere te gaan zoeken? Een die ook doet aan coaching en een goede afronding van de relatie? Daarnaast wil ik graag dat mijn partner het initiatief neemt om alles in gang te zetten/ Hij wil dit immers. Laat het hem dan maar waarmaken. Ik heb altijd alles geregeld (financiën, school met de kids, vakanties boeken, verhuizing 2 jaar geleden, 5 rechtszaken tijdens een ontslag van mijn partner, etc. ik ben gewoon helemaal op en er kapot van.

Ik wil hem hier graag een mail over sturen. Het gesprek aan gaan vind ik eng omdat we samen niet goed kunnen praten. Dat hebben we nooit gekund. Door afstand te nemen ben ik wel tot inzichten gekomen. Ik heb de afgelopen teveel hooi op mijn vork genomen en was hierdoor altijd moe.

Wat kan ik het beste doen? Ik wil hem eigenlijk niet kwijt. Hoe langer we uit elkaar zijn hoe lastiger het wordt merk ik. Maar hij is rationeel ben ik bang....

Brief?

Als je hem schrijft, kan hij de brief anders interpreteren dan jij voor ogen hebt.
Tevens kan de inhoud van de brief in je nadeel werken, Net zoals in een juridische afhandeling van een zaak. Wees voorzichtig met zwart-op-wit berichten. Soms worden zaken uit hun verband gehaald zodat de relatie alleen maar verslechtert.

Een gesprek voorkomt dat info anders geïnterpreteerd wordt; je kan aan iemand reactie opmaken of het goed is overgekomen. Anders kan je het nog toelichten.

Hij woont nog bij zijn broer? Is het mogelijk om met z’n drieën bij elkaar te komen? Kan je met zijn broer praten om aan te geven dat je graag verbetering wilt tussen jullie ipv zoals het nu gaat?

Pennestreek

Pennestreek

06-05-2019 om 13:05

Weethetniet, hoe is het?

Ben benieuwd hoe het met je is, en nog even reageren op je vragen.
Nee, het is zeker niet gek om een andere mediator te zoeken. Maar, een mediator is geen coach/relatietherapeut. Ik denk dat het verstandig zou zijn om, voor jullie de scheiding inzetten, eerst te werken aan jullie communicatie. Dus zoek een therapeut die jullie kan helpen bij het echt praten met elkaar. En ga zelf aan de slag (kan met dezelfde therapeut, maar hoeft zeker niet) met de nasleep van je burn-out. Laat je man weten dat je vindt dat jullie nu allebei niet in staat zijn tot het nemen van zulke bepalende besluiten. Dat je tijd nodig hebt om op adem te komen, omdat je de afgelopen jaren op je tenen hebt gelopen en dat je zelf met een therapeut/coach daaraan werkt. Zo stel je sowieso de scheiding uit. Tenzij hij natuurlijk er dan zelf voor kiest om alles in gang te zetten. Dat kun je niet tegenhouden. Maar je hoeft inderdaad niet zelf het initiatief te nemen om zaken te regelen. Laat dat ook aan hem weten, dat je hem nog steeds terug wilt en dat jij (dus) niet de scheiding gaat regelen. En zorg eerst maar eens goed voor jezelf.

Een coach of therapeut heb je niet zo 1-2-3 gevonden, in de tussentijd zou je aan de slag kunnen met het boek 'Houd me vast' van Sue Johnson. Dat hoort bij een therapie (EFT, emotionally focussed therapy) en geeft je inzicht in waarom jullie vastlopen en niet kunnen communiceren. En ook in wat jullie allebei nodig hebben van de ander. Het is eigenlijk een werkboek horend bij de therapie, maar het leest prettig en gaf mij veel inzicht in onze processen. Andere boeken die vaak aangeraden worden hier zijn Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz en Zelfcompassie van Kristin Neff. Je wordt overal wel wijzer van, alle boeken brengen je wel iets.

weethetniet

weethetniet

07-05-2019 om 10:11

Uitstel scheiding, leren communiceren

Pennestreek, dank je wel voor je belangstelling. Ik merk dat ik toch wel veel heb aan de reacties. Het geeft me nieuwe inzichten.

Ik heb een mail gestuurd dat ik geen goed gevoel heb overgehouden aan de mediator. Dat ik mij bij de mediator heb laten gaan, met onbeheerste emoties. Weet niet eens meer goed wat ik heb gezegd. Dat ik hier niet om heb gevraagd, maar hier wel mee moet dealen. Dat als hij dit wilt dat hij het initiatief mag nemen. Ik heb hier geen energie voor. En heb hem laten weten dat de deur openstaat totdat de papieren zijn getekend, maar dat het initiatief bij hem ligt.

Ik ben sinds eind januari in behandeling bij een psychotherapeut. Daar krijg ik veel inzichten. Het blijkt dat zijn manier van vertrek voor mij traumatisch is geweest. Dat maakt het ook dat ik hem niet kan zien of spreken. De pijn is te groot. Ik ben bezig met herstellen van de afgelopen jaren. Je verwoord het heel mooi dat ik jaren op mijn tenen heb gelopen. Ik wil dit allemaal goed verwerken en een plekje geven en inzicht krijgen in mijn patronen.

Of we nu uiteindelijk verder gaan samen, dat den ik niet. Hij was zo duidelijk. Maar ik vind het belangrijk om alles in een keer goed te verwerken.

Communicatie is inderdaad een enorm probleem tussen ons. Ik steeds in een "frozen" toestand zoals ze dat noemen. We hebben nooit goed gecommuniceerd de afgelopen jaren. Mijn inziens zijn we elkaar helemaal kwijtgeraakt.

Hoe ga ik hem zo ver krijgen dat het mij beter lijkt om met behulp van een coach te leren communiceren? Is het niet egoïstisch van mij om te scheiding uit te stellen omdat ik zelf eerst moet herstellen? Hoe kan ik het contact met hem langzaam herstellen zonder dat ik die enorme pijn steeds heb?

Pennestreek

Pennestreek

07-05-2019 om 10:24

Twee verschillende dingen

Het verwerken van de afgelopen jaren en van de manier waarop je man de scheiding aankondigde/doordrukte gaat wel even duren. Ik denk niet dat het realistisch is te denken dat je dat allemaal kunt doen vóór de scheiding. Dat kun je niet van je man verwachten. Wat je wel van hem kunt vragen is om hulp te zoeken bij de communicatie zodat jullie de scheiding tenminste op een goede manier kunnen aanpakken. Daarmee zorg je ervoor dat het geen vechtscheiding wordt, dat jullie elkaar ook nog wat gunnen (je moet allebei na de scheiding een nieuw leven opbouwen, en dat kost veel geld), en je zorgt voor een goed nahuwelijk. Jullie moeten nog jaren communiceren over de kinderen, verjaardagen en feestdagen moeten gevierd, je hebt te maken met schoolkeuzes en beslissingen over gezondheid, je moet kunnen overleggen over afwijken van het zorgschema. Dat vraagt allemaal veel van jullie communicatieve vaardigheden. Dat wordt over het algemeen na een scheiding niet beter, dus als het jullie nu al niet lukt om te communiceren wordt dat nog heel lastig.

Goed dat je zelf al bezig bent met een psychotherapeut. Dat gaat je helpen, ook als je straks alleen bent. Overigens, je man is al een tijdje weg, zorgt hij wel ook deels voor de kinderen? Of sta je er alleen voor? Dat is ook iets om nu al te bespreken/regelen. Hoe verdelen jullie de zorg tot aan de scheiding? Het kan niet zo zijn dat jij dat allemaal doet, dat trek je niet. En je man is hoe dan ook als vader verantwoordelijk voor zijn kinderen. En hoe regelen jullie de financiën. Je zegt dat jij dat altijd doet/deed, maar hoe loopt dat nu dan?

Dus, regel het leven nu zo goed mogelijk voor jezelf, maar laat die scheiding inzetten lekker aan hem over. Het is heel triest dat hij deze route kiest, het is de verkeerde oplossing voor het verkeerde probleem. Maar dat moet hij zelf in (gaan) zien, en de vraag is of hij dat überhaupt ooit gaat doen. Je kunt ook als je gescheiden bent trouwens weer bij elkaar komen he, die handtekening is niet meer of minder definitief dan de woorden ik wil scheiden. Maar ga er niet op zitten wachten dat hij het inzicht krijgt. Mannen zijn (even heel in het algemeen) niet zo goed in zelfreflectie en staan minder open voor therapie. Je man zou de eerste en enige niet zijn die er te laat achter komt dat hij naar de verkeerde heeft gewezen. Ik heb geluk gehad dat mijn man het wel op tijd inzag...

weethetniet

weethetniet

08-05-2019 om 13:42

gevoel van falen

vanmorgen was de afspraak bij de mediator. Ik had geen documenten verzameld, geen energie voor. Had ik mijn man gisteravond laten weten. Dacht dat hij af zou bellen, maar we zijn beide niet op komen dagen. Ik weet het gewoon echt niet meer. Zie het niet zitten... mijn energie daalt elke dag.

Loop inderdaad al 6 jaar op mijn tenen en lijkt wel of ik met de dag moeier wordt. De financiën is een hoop. we hebben maar 1 rekening, alles is nog in gemeenschap van goederen.

Het voelt als falen. Dat ik het allemaal niet op kan brengen. Maar voor mijn gevoel heb ik mijzelf jarenlang aan de kant gezet. het lampje is uit. Ik wil het helemaal niet bewust rekken. Als hij niet meer wil dan heb ik me daar bij neer te leggen.Lastig te accepteren, maar een relatie moet je met zijn tweeën willen. Ik kan het gewoon niet opbrengen om over dingen na te denken. Het ouderschap, het koophuis, alles verzamelen. Alsof zoiets met een paar maanden geregeld kan zijn? Of zie ik dat verkeerd is dat heel normaal.

Ik zorg voor 75% voor de kinderen. Ik woon in het huis en draai alles door. Hij komt op vrijdag en maandag. Ik denk dat ik wel aan hem moet gaan vragen of hij meer dagen wil nemen. Dan moet ik maar naar mijn ouders. Hij wil straks ook co-ouderschap.

Kan ik dat maken om te zeggen dat ik voorlopig niks op papier wil regelen. Maar eerst een beter communicatie wil over de kinderen en een beter verdeling van zorgtaken.

Hoe krijg ik hem zo ver dat hij ook inzichten gaat krijgen? Kan ik voorstellen om het traject bij deze mediator af te breken en om een nadere te vragen. Maar hoe bepaal je wat een goede is, of is een coach eerst beter voor een goed na-huwelijk? het papierwerk is maar een formaliteit toch?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

08-05-2019 om 14:19

Wat is er mis

Met die discussie bij de mediator voeren?

Je zoekt voor nu eigenlijk een procesbegeleider. Vziw kan een mediator daar ook in voorzien.

Angela67

Angela67

08-05-2019 om 14:28

hoe kwetsbaar ben je

je houding lijkt me vooral een financieel recipe for disaster.
Dus als er iets is wat je uit het moeras kan trekken is dat je niet financieel ten onder wilt gaan voor je leven omdat je nu niet kon handelen.
Huppakee zou ik zeggen. Bewaar je verdriet voor later en zorg dat je je veranwtoordelijkheid neemt. Als je 75% voor de kinderen zorgt heb je 25% over voor jouzelf. Elke dag (24-8=16:4=) 4 uur om de zaak te regelen.
Sluis de helft van het gemeenschappelijke geld naar een nieuwe eigen rekening en maak schermprintjes van alle rekeningen.
gr Angela

Jasmijn

Jasmijn

08-05-2019 om 14:29

vriendin vragen om je te helpen?

Vraag een vriendin om je te helpen, met praktische zaken (documenten uitzoeken) of gewoon er even voor je te zijn, of voor de kinderen,of om te koken. En samen te praten. Wat moet er gebeuren? Wat kan je alvast doen?
En inderdaad wat Ginny schrijft, ga toch weer naar die mediator. Ga daar praten, de mediator helpt jullie beiden om alles op een rijtje te krijgen.
Een scheiding kan jaren duren, maar ook maanden (de onze 5 maanden) dus aan de slag, maar vraag deels ook hulp, daar heb je toch vrienden/vriendinnen voor?

weethetniet

weethetniet

08-05-2019 om 15:55

hulp en kwetsbaarheid

Dank jullie wel voor jullie reacties.
Angela67: jouw kwetsbaarheid raakt me wel. Iedereen in mijn omgeving vindt mij juist heel sterk. Waar ik jaren voor heb gestaan en heb gedaan. Alleen nu breek ik een keer na 6 jaren op mijn tenen lopen. Is het raar dat ik even wat tijd nodig heb om op adem te komen en over de invulling van mijn toekomst na te denken? Geen jaren, maar wellicht een maand of twee? Mijn man stapt er gewoon helemaal uit. Koffer pakken omdat hij het niet meer zag zitten....

Ik weet dat ik me over dingen heen moet zetten en zoek daar een oplossing voor. Ben ook in therapie. Heb gewoon extra veel te verwerken van de afgelopen dan alleen de dreigende scheiding. Het is een dagelijks gevecht in mijn hoofd. Tijdens een burn-out krijg je nou eenmaal niet alles goed op een rijtje.Dan kosten de kleinste dingen je soms al veel energie. Ik werk normaal 32 uur en nu voor de helft. Terugval van de net herstellende burn-out.

Alleen mijn man gooit de knuppel in het hoenderhok en regelt verder niks. Dat is inderdaad een gesprek wat bij de mediator gevoerd moet gaan worden. Wat mij betreft wordt het een andere. Hij was zo onpersoonlijk en alles moest maar in 2 a 3 gesprekken geregeld worden....

Ik heb zeker lieve mensen om mij heen, vriendinnen, ouders en een hele fijne werkgever. dat scheelt enorm. Maar ik wil hen niet te veel met persoonlijke dingen belasten. Wat kun je wel en wat kun je niet bespreken?

Fijn dat jij er zo snel uit was met je ex Jasmijn. Zijn jullie op een goede manier uit elkaar gegaan.

Ik zie ook vooral een probleem in wonen... het huis moet verkocht worden en er staat niks te koop. dat moeten dan ook nog eens twee huizen worden.

De bal ligt verder bij hem. Ik heb gevraagd of hij meer initiatief wil nemen en meer zorg voor de kinderen. Dat lijkt me een eerste vereiste. Hij wil ten slotte co-ouderschap. De kinderen 13 en 16 zien dat niet helemaal zitten. Ik ben er altijd voor ze geweest en werk vanuit huis. In hoeverre kun je dan bepalen dat wij de zorg gaan verdelen?

Angela67

Angela67

08-05-2019 om 16:07

kwetsbaar

ik bedoel hiermee: "De bal ligt verder bij hem" >> Als je dat volhoudt moet je het draadje van Mara eens opzoeken. Hoe eerder jij je zaakjes in kaart hebt gebracht en voor jezelf hebt opgeschreven wat van jou is en hoe je het wilt hebben, hoe beter.
Je bent ook gewoon een volwassen vrouw die verantwoordelijkheid is voor haar eigen financiële reilen en zeilen. Ook zonder scheidingsdreiging of burn out moet je gewoon weten hoe je ervoor staat. Toch? Dus nee ik ontken niets aan emotionele kanten maar juist op dit vlak moet je niet stoppen met regelen en doorzetten.
Ga er desnoods vanuit dat je man eigenlijk niet wil scheiden. DAn moet je ook je zaken goed hebben geregeld. Binnen een huwelijk kun je prima gescheiden rekeningen hebben. Lijkt me wel handig met het oog op toekomstige risico's.

gr angela

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

08-05-2019 om 18:10

Yep

Regel in ieder geval de financiën. De rest komt later wel.
Tijd werkt niet in je voordeel.

Jasmijn

Jasmijn

08-05-2019 om 18:19

toen wel

We gingen tijdens de scheiding nog redelijk goed met elkaar om, maar dat werd snel minder en minder, vandaar dat ik ook denk dat tijd niet in je voordeel werkt. Mijn ex ging steeds meer van ons geld op maken, dat soort dingen.
Eigenlijk moesten alleen maar we alles verdelen, geld verdelen, berekenen hoe de alimentatie zou worden. Huis, daar bleef ik in (was huurhuis) en hij trok bij zijn vriendin in. Kinderen zouden bij mij blijven en hij zou ze om het weekend nemen (nooit gebeurd) later zouden ze gewoon zo nu en dan bij hem langs komen (nooit gebeurd) Uiteindelijk is hij een paar keer met ze naar de bioscoop en McDonalds gegaan en toen gaven de kinderen er de brui aan, hier hadden ze geen zin in (16 en 19 jaar)
Bij ons kwam het ook als donderslag bij heldere hemel. Ineens had hij een ander en binnen 3 weken woonde hij bij haar, mij flabbergasted achterlatend. Mijn vriendinnen hebben me er doorheen gesleept door me te helpen met alle zaken. Mediator hielp met de verdeling en de berekeningen.
Ben je ingeschreven bij woningnet? Is het mogelijk dat een van jullie in het huis blijft? Of zijn er appartementen/kleine huizen bij jullie in de buurt wat jullie zouden kunnen kopen? Spreek je netwerk aan, misschien zijn er vakantiewoningen o.i.d beschikbaar. Je bent niet de eerste die gaat scheiden, dus vraag rond, soms hebben mensen een optie voor je.

stickertjes

'Hoe ga ik hem zo ver krijgen dat het mij beter lijkt om met behulp van een coach te leren communiceren?' In plaats van je energie stopen in zo'n vraag kun je beter met de psychotherapeut gaan zoeken naar een verbetering van jouw communicatie: hoe voorkom je dat je in de 'frozen' toestand belandt?
De gedachte dat je veel dingen eerst moer 'verwerken' en dat dat met psycho-therapie kan is eigenlijk al een beetje achterhaald. 'Verwerken' doet vooral de tijd. en ondertussen verstandige beslissingen nemen.
Je hebt aangegeven dat hij het voortouw maar moet nemen. Hij gaan niet naar de mediator, jij ook niet.
Dan is de volgende vraag weer puur voor jezelf:
Die ene rekening, komt daar nog wat op? Gaat daar teveel vanaf? Als je vanuit huis werkt, ben je dan ZZP-er en heb je geen eigen (bedrijfs-)rekening?
Is de woning onbetaalbaar voor jou? Of voor hem? Welke makelaar zou een indicatie kunnen geven en wat kost die makelaar?
Hoeveel eigen inkomsten heb je? Sta je ingeschreven bij een woningbouwvereniging?
Zijn er andere mediators? Heb je gekeken bij de VFAS? Was deze ergens bij aangesloten, waar je eventueel een klacht kunt indienen? Krijg je dadelijk een rekening voor de niet-bijgewoonde bijeenkomst?

Heel veel praktische dingen dus, die je zelf kunt doen ter voorbereiding. Plak ze op een stickertje en ruim het stickertje op als je volgende week 1 ding gedaan hebt.

En zoals je ziet gaat er niet een over je man. die flitst toch wel ongevraagd door je hoofd heen. Hoef je geen apart onderwerp van te maken.

Tsjor

weethetniet

weethetniet

09-05-2019 om 09:24

loopt uit de hand

Dank jullie wel voor jullie reacties. Draadje van Mara, waar kan ik dat vinden? Heb toch wel veel aan het forum. Allemaal mensen met ervaring volgens mij.

Ik weet dat ik niet de enige ben. Jasmijn wat een verhaal. dat moet helemaal verschrikkelijk zijn als iemand zo vertrekt met een ander en ook niet eer naar zijn kinderen omkijkt. Ook voor de kinderen. Ik begrijp dat echt niet hoor! Maar dat zal wel aan mij liggen. Ik denk wel eens dat het een vluchtgedrag is van mensen. Ze kunnen er niet meer tegen. Zijn de sleur van het gezin zat en beginnen gewoon een nieuw leven.

Gelukkig heb ik de financiën op orde. Ik weet alles, hij niets! We hebben net twee jaar geleden een groter huis gekocht en dat is voor ons beide niet haalbaar. Wel overwaarde en spaargeld. Daarbij hebben we allebei een goede baan. Ik ben ook in loondienst. Mijn ouders kunnen mij eventueel financieel ondersteunen. Dus dat is een zorg minder..... maar dat neemt niet weg dat een scheiding heel duur is. Ik zou het willen voorkomen, maar dat gaat niet lukken vrees ik.

Tjor, stickertjes is een goed idee. Ik werk altijd met lijstjes. Is het ook raadzaam om vast vragen op papier te zetten over zorg honden, boot verkopen. Hoe ziet hij het met het huis. Heb hem nu gevraagd mij te mailen wat hij al uitgewerkt heeft.

Hij is nu boos!! de afspraak mediator, was voor hem een debacle. Terwijl hij zelf niet is gegaan. Ik had het laten weten. Dat hij zelf kon gaan of af kon zeggen. Had de papieren niet in orde. Er is iets bij hem geknapt..... Maar goed ik was natuurlijk boos om zijn app. Maar dat moet ik maar loslaten. Ik word natuurlijk boos omdat hij gewoon is gegaan en al zijn verantwoordelijkheden heeft aten vallen.

De afwachtende houding van mij zal waarschijnlijk niet gaan helpen... dus moet ik toch maar alles gaan verzamelen op mijn tempo en dan een vervolg afspraak plannen. Communicatie tja dat is een ding. Daarom is de relatie ook stuk gelopen. Ook daar moet ik me wellicht overheen zetten, maar dat is zo moeilijk.... niet in zijn doen en laten mee gaan. er boven staan en laten zien dat ik het goede voorbeeld geef. Maar dat is zo moeilijk...

Ik wil inderdaad gaan kijken of ik alvast onderhands ergens iets kan huren via een makelaar, met optie op koop. Om dat ik nu niet kan kopen.... Hoe doen mensen dat met dubbele lasten eventueel? moet je die delen? Extra inboedel kopen, kost ook heel veel....

Co-ouderschap: hij zou dat graag willen, maar ik zorg al 6 jaar!! Hij is een soort oppas. Als het hem uitkomt. Zijn werk gaat voor. Wat kan ik van hem verwachten als hij co-ouderschap wil. Wat hoort daarbij? Behalve alleen de kinderen hebben. We hebben nooit overlegd over school, kleding etc. Hij vond alles best. Lijkt mij met co-ouderschap dat je nog meer moet communiceren, toch?

Hoe kan liefde zo in een paar maanden kapot zijn en bijna overgaan in haat? Hoe kun je dat keren? Zelf het goede voorbeeld gaan geven?

Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen. Dat scheelt echt! En ik ben al heel zelfstandig en onafhankelijk. Maar ben gewoon zo moe na 6 jaar op mijn tenen lopen....

Jasmijn

Jasmijn

09-05-2019 om 12:02

nog ff door met op je tenen lopen

Nog even doorzetten met op je tenen lopen daarna komt waarschijnlijk rust...
Laat je informeren door o.a.de mediator of hier bij ervaringsdeskundigen v.w.b. het huis. Als dat verkocht is, met bijv. een termijn van 3 maanden, heb jij 3 maanden om wat te kunnen gaan huren/kopen? Verkoop wat jullie je niet meer kunnen veroorloven (bijv. die boot) en dat geld kan je dan weer gebruiken voor nieuwe inrichting. Bij de kringloopwinkel/gratis af te halen, kan je trouwens ook veel essentiele dingen regelen voor weinig/geen geld. Later koop je wel een keer wat nieuws, dat komt dan wel in orde.
Co-ouderschap? Ook bespreken met de mediator. Laat het hem maar proberen, wie weet gaat het gewoon nog goed ook. Je kinderen zijn gelukkig niet heel erg klein meer, dus zij gaan wel mopperen als dingen niet goed lopen. Hier doe ik trouwens alles alleen met de kinderen (iets ouder) maar we redden ons prima.
Wat ik hier op ouders.nl vaak lees is, maak niet een te gedetailleerd ouderschapsplan, wij hebben volgens mij gewoon de standaard versie aangehouden, het enige wat echt duidelijk is besproken is de alimentatie. Daar zou ik even scherp op zijn. Als hij co-ouderschap wil 50%-50% dan hoeft hij geen alimentatie te betalen (dacht ik) maar als het er op neer komt dat de kinderen toch bijna altijd 100% bij jou zijn,omdat hij het af laat weten, dan zou ik daarover een clausule erin zetten. Dat dat bijgehouden wordt en dat dan de alimentatie € ...... euro is.

Succes! Het duizelde mij ook en ik dacht dat ik nooit meer gelukkig zou worden en mijmerde wel eens over, hoe zou het zijn over een jaar? Zit ik dan in de put, of ben ik happy en het laatste was aan de orde. Pas als iemand echt weg is je zelf ook de boel het afgerond en afgesloten, zie je het meer van een afstand, hoe slecht het eigenlijk ging en hoeveel gelukkiger je kan zijn zonder iemand in je leven die blijkbaar al jaren eerder is afgehaakt (dat was bij ons het geval, maar dat had ik niet in de gaten)

Elke

Elke

09-05-2019 om 12:09

Dubbele lasten

“Ik wil inderdaad gaan kijken of ik alvast onderhands ergens iets kan huren via een makelaar, met optie op koop. Om dat ik nu niet kan kopen.... Hoe doen mensen dat met dubbele lasten eventueel? moet je die delen? Extra inboedel kopen, kost ook heel veel....”

Google even op echtscheiding en hypotheekrente-aftrek.

Kan je ook nog iets mee doen in het kader van partneralimentatie.

Ik vind het wel ingewikkelde materie.

Verder nog even een waarschuwing:

Goed dat je ingevoerd bent in de financiën.

Paar vragen:
Zie jij al zijn salaris dat binnenkomt?
Heeft je man een pinpas en kan hij daar geld mee opnemen? (Limiet?)
Ben je ervan bewust dat hij schulden kan aangaan waar jij niets van weet waar jij ook voor aansprakelijk bent als je in gemeenschap van goederen gehuwd bent?
Je zult de eerste niet zijn die opeens geconfronteerd wordt met allerlei “verrassingen”. Kijk dus uit!

Laat je snel goed informeren om te kijken wat je kunt doen om dat soort ellende mogelijk te voorkomen.

ouderschapsplan

Dat co ouderschap kan inderdaad voor je aanstaande exman een financiele reden hebben.
Naast het prima advies om er een clausule in te bouwen zou ik allereerst een realistische afspraak maken. Overleg met je kinderen en maak een haalbare afspraak.
En als je nu al alle zaken voor je kinderen aanschaft en betaald dan zou ik dat niet veranderen in een ouderschapsplan. Dan hou jij de toeslagen en de kinderbijslag.
Er zijn mensen die een gezamenlijke rekening goed aankunnen, maar dat kun jij alleen beoordelen. Ik zou het niet doen. Je maakt een realistische verdeling en dan kan het best nog gebeuren dat een van beide ouders een keer extra bijdraagt zonder een rekening bij de ander in te dienen. Of je vraagt een bijdrage incidenteel.

Als je kinderen 18 jaar worden vervallen de toeslagen en komen de studiekosten. Indien mogelijk maak daar ook afspraken over wie wat bijdraagt.

Financieel zaken uit elkaar houden kan belangrijk blijken te zijn.

Dus: zorgt je man nu al veel voor de kinderen? Schaft hij nu al kleding en persoonlijke artikelen voor je kinderen aan? Betaald hij nu al het schoolgeld en schoolbenodigdheden? Leg dat ook aan hem voor, dat het jou er vooral om gaat om het redelijk en realistisch te houden. En een voortzetting van de huidige gang van zaken is redelijk en realistisch.

Mocht je kunnen kiezen voor birdnesting dan gaat het weer anders. Maar ook dan zou ik realistische financiele afspraken maken.

Pubers houden niet van wekelijks wisselen, vooral niet als ze dan niet gewend zijn en er nog aan moeten beginnen. Maar dat kan per persoon verschillen, dus overleg met je kinderen en maak zelf een realistische inschatting.

Ik wens je veel sterkte.

Naar de toekomst

Even doortrekken naar de toekomst toe, voordat je een verkeerde analyse maakt: je schreef over de slechte communicatie ' Ik steeds in een "frozen" toestand zoals ze dat noemen.'.
In een simpele analyse komt dat allemaal door hem, en dan zou het probleem opgelost zijn als hij weg is. Maar ik hoop dat je psychotherapeut je vooral leert om zelf beter te communiceren, om jezelf beter te uiten. Het verwerken van het verleden is slechts 'e'en, vaak overschat ding. Het opbouwen van vaardigheden voor de toekomst is minstens zo belangrijk.

Tsjor

In het proces

Het is goed om in het proces de gemeenschappelijke punten op te zoeken.

Hij is ergens boos over als het gaat om de mediator. Hij ging niet en jij ging niet, of hoe zat dat nou? Dacht hij dat jij alleen moest gaan? In elk geval lijken jullie samen wel over iets eens te zijn: de procedure doorlopen bij een mediator. Tweede punt van overeenkomst: een andere mediator dan wie je nu hebt. Dan komt het volgende punt waar je overeenkomst kunt zoeken: hoe vinden we die? Mijn advies zou zijn: samen bij een juridisch loket of zoiets dergelijks vragen en dan naar goede advocaat/mediators zoeken, dus mensen met echte kennis van familierecht.

Tweede punt van overeenkomst: huis is voor beiden te duur. Dat zou moeten beginnen met een waardebepaling door een makelaar. Wie gaat daar achteraan?

Derde punt van overeenkomst: allebei goed voor de kinderen zorgen. Je kunt jammeren dat hij het tot nu toe niet heeft gedaan, het kan ook zijn dat hij daar tot nu toe de kans niet voor gehad heeft. Kinderen zijn van allebei, kinderen hebben twee ouders, ook al vinden ze de een aardiger dan de ander. De wens is hetzelfde voor jullie allebei. Nu alleen de praktische uitvoering nog. Dat heeft inderdaad vaak met geld te maken: meer zorg is meer geld (alimentatie). Om die twee dingen te ontwarren zou je voor jezelf eens op een rijtje moeten zetten: Je werkt 32 uur. Ga ervan uit dat je daarvan moet leven en dat er niet meer geld bij komt. Wat worden dan de heffingskortingen etc.; hoeveel netto inkomen hou je dan over; wat zou je dan eventueel aan toeslagen krijgen etc. etc. Als dat te doen is kun je het gesprek over zorg voor kinderen losmaken van geld en dan oprechte vragen stellen: wil je dat echt, wil je meer dan nu, denk je dat je dat redt etc.

Als je deze drie punten van overeenkomst al uit hebt kunnen werken ben je al heel veel stappen verder in het proces. Wat overblijft is eventueel nog de berekening van de alimentatie (maar eigenlijk maakt je dat dan niet veel uit, want je redt het toch wel). Dat is een administratieve handeling.

En dan de uitvoering. Het grootste probleem zal zijn dat je het huis te koop moet gaan zetten. Hij is nu niet in je huis, dus ik denk dat het een beetje onzinnig is om nu al te gaan huren, terwijl je nog niet weet hoe lang het duurt voordat het huis is verkocht. Of woon je op een plek waar huizen als warme broodjes over de toonbank vliegen?

Tsjor

weethetniet

weethetniet

10-05-2019 om 09:56

keuzes maken

Ik merk dat ik wel veel heb aan het Forum. Stapje voor stapje krijg ik inzichten..... het ergste wat ik vind is dat we geen goed contact hebben met elkaar... Hoe herstel je dat? Geen idee. Dat begint bij mij zelf, maar de gesprekken die we hebben gehad, waren 30 minuten en alleen maar gericht op dat hij niks wil. Zo pijnlijk na 18 jaar.... We hebben elkaar al 12 weken niet gesproken, behalve 3 weken geleden bij de mediator. Dat contact herstellen moet langzaam merk ik. Heb bedacht dat ik het op de mail ga zetten voor de omgang met de kinderen (schema voor de komende weken) en dat ik een voorstel heb voor een andere mediator. Ja ja, heb er 1 gevonden, zij is coach/mediator en gezin/relatie therapie. Dus kan zorgen dat de communicatie tussen ons weer op gang gaat komen. Zij is echt om patronen te doorbreken en te gaan voor een goed na-huwelijk. De mediator die we nu hebben kan alleen als je samen goed alles kan regelen en dat lukt niet. Mijn vertrouwen is beschadigd.

Maar oh wat is het moeilijk, waar doe je goed aan.... De emoties vliegen bij mij elke dag alle kanten op.... nog vaak boos, verdrietig, maar voel me ook sterk! Maar nooit gedacht en verwacht dat dit zoveel impact zou hebben. heb toch al veel meegemaakt de afgelopen jaren!

Is het niet raar dat zoiets ook tijd kost.... nadenken over het huis? Mijn ouders willen nu toch gaan kijken of ik samen met hen in dit huis kan blijven.... Dat zijn allemaal mogelijkheden die ik moet onderzoeken. Dat is niet binnen een week geregeld!

Kinderen: wij hebben nu geen goede verdeling. Ik doe alles (school, huiswerk, emotionele steun, huishouden voor alle drie). Mijn man heeft niks behalve de vrijdag en maandag! Doet daarom heen niks, heeft een agenda vol afspraken. Hij wil co-ouderschap, maar daar wil ik niet zomaar voor tekenen. Laten we eerst maar eens oefenen. Hij stelt nu steeds teleur. Als ik dit met hem ga bespreken zegt hij, je maakt alleen maar verwijten. Ja dat klopt omdat je steken laat vallen in de opvoeding. Ik doe het al zes jaar alleen.

lastig, lastig, emotionele rollercoaster. Ik dacht eerst wat te herstellen van de traumatische ervaring en de burn-out! Maar dat helpt ook niet. Dus maar weer de trein verder. Na zes jaar kan dat ene jaartje er ook nog wel bij. Heb ook geen ervaring met dit. In mijn omgeving ben ik de enige. Ken niemand van dichtbij waarmee ik erover kan praten omdat zij het ook meegemaakt hebben.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.