Relaties Relaties

Relaties

Hoofd en hart

Dag iedereen,

Enige tijd geleden heb ik hier al eens wat gepost over moeilijkheden die ik ondervond om een stukgelopen relatie te verwerken. Ik vind het zelf vervelend om hierop (te blijven) terugkomen, maar ik heb gemerkt dat ik er de vorige keren wel wat aan had toen ik het hier postte.

De situatie was dat ik mijn toenmalige relatie had beëindigd omdat mijn ex-partner verwikkeld bleef zitten in een m.i. onvolwassen spelletje met zijn ex-partner en o.a. mij verborgen hield voor de buitenwereld. Ik heb hem toen voorgesteld om daar iets aan te veranderen, maar dat wou hij niet en bijgevolg is de relatie op dat ogenblik gestopt.

Intussen zijn we tien maanden verder. Met het verstrijken van de tijd groeit het besef dat er wel meer dingen niet oké waren (zoals bijvoorbeeld kleinerende opmerkingen naar mij toe en vervelende "tests"). Het heeft lang geduurd vooraleer ik dat voor mezelf kon toegeven. Toen zag ik dat als tijdelijk een moeilijke fase die het onrechtstreeks gevolg was van die conflictueuze situatie met zijn ex die bleef aanslepen. Stilaan ben ik dan toch vraagtekens gaan plaatsen bij mijn eigen interpretatie van de situatie waarin ik zat.

Het vreemde is dat ik tot nu nog steeds ergens verlang om het terug goed te maken met hem. Terwijl ik het eigenlijk helemaal niet leuk vond. Ik denk dat een deel van mij denkt "kom terug en maak het goed. Geef mij alsnog iets dat tenminste lijkt op het sprookje dat je mij in het begin voorspiegelde" (niet dat ik zo naïef ben dat ik geloof in sprookjes).

Onlangs wou hij mij bezoeken, maar het paste voor mij niet omdat er op dat ogenblik werken gebeurden in mijn huis en ik voelde mij niet comfortabel om hem dan te ontvangen. Ik heb dan voorgesteld om wel iets te gaan eten die dag, maar dat wou hij niet. Dat hij het weekend erna wel kon komen, maar dat wou hij ook niet. Ik bleef bijgevolg achter met een gevoel dat ik iets verkeerd had gedaan, al weet ik dat dat niet zo is. Even later stuurde hij een bericht dat hij in de buurt was van waar ik werk, dus antwoord ik "zullen we straks iets gaan drinken?", maar dat ging niet. Toen had ik het gevoel: oké, ik laat het los en ik ga verder met mijn leven. Dit is een goed moment, want ik heb geprobeerd en ik kan mezelf niets meer verwijten.

Dat idee luchtte eerst op. Het blijkt echter heel moeilijk te zijn. Ook omdat ik helemaal niet wil daten, waardoor nieuwe mensen leren kennen geen uitweg biedt. Ik ben ook niet het type om hem te blokkeren. Intussen blijft het in mijn hoofd maar verder malen allemaal.

En malen. En malen.

Titia

Titia

04-05-2019 om 11:41

wat zou je er van zeggen

Neuroot, wat zou je ervan zeggen als ik tegen je zeg dat ik tussen de regels doorlees dat je eigenlijk heel erg op bevestiging zit te wachten van die man? Dat jij goed bent zoals je bent, maar dat je waardering van hem wilt? Dat je t niet terrecht vind wat hij tegen je gezegd hebt en de 'tests' die hij bij je afnam? Dat ik t idee krijg dat hij je psychisch alle hoeken van de kamer heeft laten zien en dat je je hulpeloos hierin hebt gevoeld? En dat je telkens t idee hebt dat je iets fout doet terwijl ik meer zie dat hij vanalles van je vraagt en hoopt dat je niet kunt zodat jij weer een slecht gevoel er aan overhoudt en hij kan zeggen dat het aan jou ligt?
Hoe kijk je tegen die bewering aan? Kun je daar iets mee?

Kaaskopje

Kaaskopje

04-05-2019 om 11:48

Niet hetzelfde, maar...

Ik had vroeger een vriend, waar ik een knipperlichtrelatie mee had. Dat heeft 'maar' 6 maanden geduurd, maar het leken 6 lange maanden. Als ik erop terugkijk, moet ik gewoon stellen dat ik niet erg stevig in mijn schoenen stond, mijn gevoel van eigenwaarde nogal laag was en ik gewoon niet alleen wilde zijn. De man in kwestie was niet geschikt voor mij. Hij wist ook dat ik niet écht in opstand durfde te komen tegen hem, waardoor ik voorzichtig bleef. Alleen al door dat laatste had ik me na uitmaak rondje nummer 1 al niet meer moeten laten verleiden om het weer 'aan' te laten gaan. Daarna zat ik toch wel even in een dalletje. Niet heel lang daarna leerde ik mijn man kennen, dat werd 'pas' een maand of 5 later wat, maar ik wil ermee zeggen dat het uiteindelijk wel goedgekomen is met de liefde . Wat ik nog een héle tijd gehad heb, is dat ik die man nog een keer tegen wilde komen. Puur om te 'showen' dat ik niet in een diepe crisis ben gebleven door zijn toedoen. "Ik kan zónder je, zie je wel?!". Gek genoeg veer ik nog steeds op als ik zijn naam denk te horen, moet je nagaan.

Ik kan nu gaan uitleggen waarom ik dit vertel, maar dat doe ik een keer niet. Haal eruit wat je eruit wilt halen

Mari

Mari

04-05-2019 om 12:00

Neuroot

Ik zou je aan willen raden eens wat te gaan lezen over codependency. Obsessief blijven denken aan je ex terwijl je intussen je heel goed realiseert dat het heus niet fijn of zelfs okay was, kan duiden op het volgende: een wond uit je kindertijd die je hebt willen genezen via de relatie. Dat lukt niet, want dat lukt nooit, want je dient jezelf te genezen, maar soms weet je dat gewoon nog niet. Je brein heeft zich dan vastgehecht aan die ander die het zou moeten gaan fixen voor je. Niet omdat je hem nog zo leuk vindt, maar omdat iets in je systeem genezen wil worden. De kwestie is dat die genezing van binnenuit moet komen. Daarom is het op willen lossen via die ex niet zinvol. Het gaat niet meer om hem, het gaat om jou en oude wonden.
Goed dit zijn mijn two cents, voel maar of het voor jou zou kunnen gelden. Ik zag hier van de week een hele goede video over, als je wilt zoek ik die voor je op

Nijntje

Nijntje

04-05-2019 om 12:26

Waarom is het zo lastig om te stoppen met moeilijke relatie

https://www.relatieacademie.com/moeilijke-relatie-stoppen/

Succes!

Bij jou thuis?

Waarom krijg ik de indruk dat hij ieder idee buitenshuis afwendt om maar bij jou thuis langs te kunnen komen? Als het om een gezellig weerzien gaat, is een restaurant best een neutraal terrein. Hij wilt je toch niet alleen zien voor lichamelijk vermaak.
Is zijn intentie eervol?

Je hebt een nare tijd achter de rug en je eigen leven weer opgepakt. Zie die tijd als een leerproces; een waardevolle periode omdat sommige mensen je vertrouwen beschaamden en je geleerd hebt zulke mensen op afstand te houden. Niet voor even maar voor altijd.

Zijn wat drammerige houding komt over alsof hij geen spat is veranderd. Als je nog kwetsbaar ben, kan je hem beter blokkeren.

Miekemieke

Miekemieke

04-05-2019 om 14:28

Een heel puur exemplaar

Die ex van jou is een echte mindfucker. Zo erg maak je ze gelukkig maar weinig mee.

Neuroot

Neuroot

04-05-2019 om 18:53 Topicstarter

Titia

Het gevoel dat ik krijg bij jouw reactie: "ja, dat is het!". Ja, ik wil nog graag die bevestiging krijgen. En ik heb mij inderdaad ontzettend machteloos gevoeld, bijvoorbeeld door opmerkingen die niet strookten met de werkelijkheid en dat ik gefrustreerd geraakte omdat ik dat niet leek te kunnen weerleggen. Idem dat hij soms vervelende dingen deed om mijn reactie te testen en dat ik het gevoel kreeg dat ik maar moest blijven glimlachen op zo'n moment. Ik heb de indruk dat hij zelf totaal niet inziet hoe die dingen aankomen en hoe destructief hij is.

Wat mij erg triggert in jouw reactie, is dat je zegt dat hij misschien wel hoopt dat iets niet lukt en dat hij daarna kan zeggen dat het aan mij ligt. Zo heb ik dat nooit bekeken, maar dat lijkt nu ineens heel plausibel. Ik zag zijn halsstarrig gedrag over dat afspreken eerder als: "ik stel nu iets voor en jij moet onmiddellijk springen. Zo niet wijs je mij af en moet ik daarna jou afwijzen om dat terug recht te zetten."

Dat bericht om af te spreken zorgt alleszins voor veel spanningen bij mij, omdat ik nu het gevoel heb dat ik moet zorgen dat ik de volgende keer beschikbaar ben. Alleen weet ik niet of die volgende keer vanavond, binnen een half jaar of nooit zal zijn. Dat gevoel ligt ongetwijfeld aan mij. Iemand anders zou waarschijnlijk al lang een middelvinger hebben opgestoken.

En natuurlijk waren er ook heel leuke momenten. Dat maakt het allemaal extra verwarrend.

Neuroot

Neuroot

04-05-2019 om 19:03 Topicstarter

Mari

De term "codependency" zorgt bij mij onmiddellijk voor weerstand. Ik was immers de persoon die als twintiger alleen een huis kocht want ik had helemaal geen man nodig! Maar ik vind jouw reactie heel waardevol en ik begrijp jouw punt. Ik ben zelf beginnen lezen in het boek "als hij maar gelukkig is", waarin staat dat personen die veel investeren in relaties die niet goed voor ze zijn dat doen omdat ze zich niet geliefd voelden door hun ouders. Ze hopen dan de partner te kunnen veranderen om daar toch liefde van te krijgen, om op die manier de situatie met hun ouders om te buigen.

Ik denk althans dat dat is wat in het boek staat, want ik ben vrij snel gestopt met lezen omdat ik het niet aangenaam geschreven vond. Het gevoel dat ik daar ook van kreeg was "ja, en wat moet ik hier nu mee doen?".

Mocht je die video snel kunnen terugvinden mag je hem zeker posten. Bedankt!

Neuroot

Neuroot

04-05-2019 om 19:12 Topicstarter

Flanagan

Ik heb zelf niet de indruk dat hij daarom voorstelde om naar mij te komen. Zo ken ik hem toch niet en hij vond het hier altijd een heel leuke plek. Omdat hij nogal sentimenteel is begreep ik daarom wel dat hij liever naar hier komt dan naar een neutralere plaats. Maar dat neemt niet weg dat ik zijn halsstarrige reacties die erop volgden nogal moeilijk vond.

Het is inderdaad een leerproces, met lessen die ik liever niet zou moeten trekken.

Ach,

We maken allemaal leerprocessen door,
Het gaat erom dat we ze niet uit het oog verliezen wanneer de vlinders gaan fladderen.

Nonchalance

De laatste reactie kwam misschien wat nonchalance over, maar dat was ook de bedoeling. Als je zelf ook wat nonchalance in deze vriendschap staat, geeft hij minder invloed op jou. En sentimenteel overkomen, kan ook manipulerend uitwerken.
Neem wat gas terug.

Mari

Mari

04-05-2019 om 19:55

Ja ik snap je

Ik heb zelf ook zo'n afkeer van die term co-dependent. Ik ben immers ook die sterke zelfstandige vrouw die zo goed alleen kan zijn en haar eigen boontjes dopt... Maar ik kom er dus ook achter dat dat niets hoeft te zeggen. Juist vrouwen die heel zelfstandig in het leven staan, kunnen in de liefde zich te veel hechten, de ander te belangrijk maken, te makkelijk veel van zichzelf weggeven. en, hoewel ik me daar voor schaam, begin ik ook in te zien dat het eigenlijk niet iets is om me voor te schamen. Het komt eenvoudig weg voort (bij mij) uit te weinig gezien zijn en liefde hebben gekregen in mijn jeugd. Het altijd met de kruimeltjes moeten doen dus dat zet zich in het volwassen leven voort. Norwood is goed, veel aan gehad. Hier de link: (hij klinkt wat saai maar zegt hele zinnige dingen, vind ik dan)


https://www.youtube.com/watch?v=D4N0UDijV5c

Neuroot

Neuroot

05-05-2019 om 12:05 Topicstarter

Flanagan

Ja, dat klopt. Nonchalance is duidelijk niet één van mijn kwaliteiten. Ik voel mij ook erg snel opnieuw meegesleurd in de negatieve dynamiek die er vroeger bestond. Ik probeer dat niet meer te laten blijken in mijn communicatie met hem, zodat hij het niet meer tegen mij kan gaan gebruiken. Dus ik doe wel alsof.

Fake it until you make it.

Neuroot

Neuroot

05-05-2019 om 12:07 Topicstarter

Mari

Ik heb het fragment bekeken. Ik vind het heel interessant. Daar ben ik echt wel wat mee. Ik ga eens zoeken of er nog werk van hem (of meer algemeen over het thema) beschikbaar is waar hij er dieper op ingaat, ook op hoe je uit die spiraal geraakt.

neuroot

Je hebt jouw nickname op dit forum niet gestolen ...
Die man heeft jouw nog steeds in zijn macht, ondanks de zeer onrespectvolle manier waarmee hij met jou is omgegaan. Ik begrijp écht niet dat je aan hem blijft denken en nog minder dat je nog met hem wil omgaan.
Er loopt heus wel een potentiële partner voor jou rond die jou wél met alle respect en liefde zal behandelen, en jou fier zal 'showen' aan de buitenwereld i.p.v. te verstoppen, focus toch hierop.

Snap t wel

Neuroot, ik snap jou wel. Ik heb inmiddels een lief die veel leuker is dan mijn ex, en toch speelt ex veel vaker door mijn hoofd dan ik wil of normaal vind. Onlangs kwam ik hem tegen met zijn nieuwe vlam, en dat steekt me dan dagenlang.

Ik denk dat je sowieso heel rigoureus alle contact met je ex moet verbreken en vermijden. Ik denk dat jij nog hoopt iets van hem te krijgen (uitleg, spijt, erkenning) dat je heus niet meer gaat krijgen, dus dat contact dient geen enkel doel. Kap alle contact af, blokkeer hem op social media, wis alle foto's die je van hem hebt van je telefoon - zorg ervoor dat je jezelf niet meer kunt kwellen.

Mari

Mari

06-05-2019 om 12:05

Neuroot

Wat ik hoor in jouw verhaal is een verslavend element: eigenlijk weet je hoofd al dat er iets niet klopt en wil je hem misschien zelfs niet meer, maar iets in je hoopt dat het nog wel kan zijn.
Dat zou heel goed kunnen komen door een dynamiek die in de relatie psychologie wel 'intermittent reinforcement' wordt genoemd. Dat komt voor in een relaties met mensen met een persoonlijkheidsstoornis in de cluster b categorie (ik zeg niet dat hij dat is) én bij buitenechtelijke relaties. In het kort komt het neer op even heel mooi diep contact en dan valt ineens weer weg. Dat een aantal keren herhaald maakt de onwetende partner een soort van 'hooked': je wil steeds terug naar die mooie tijd en vandaar uit de relatie oppakken en doorzetten. Alleen komt het daar nooit van. En dan maakt je nog meer hooked.
Je kan eens zoeken op 'double bind' en 'intermittent reinforcement'.
Als je jezelf hierin herkent, schaam je dan niet. Iedereen kan hier in terecht komen en iedereen kan hooked raken op zo'n manier.
Als je jezelf hierin herkent, is ook alles helemaal afkappen het beste. Anders blijft de dynamiek in stand en zal je telkens bespeeld worden ook al is dat niet direct de intentie van de ander.
Sterkte

Titia

Titia

06-05-2019 om 13:47

Mari

Heel goed uitgelegd. En ook fijn dat je het vooral NIET op een beschuldigende blaming the victim manier hebt gezegd. Want je hebt een mooie tijd gehad en je kunt maar niet begrijpen waarom die persoon opeens anders doet. Je doet je uiterste best om weer dat eene te krijgen wat je ooit samen had. Of je wil graag dat die ander toegeeft dat t verandert is. Beide gaan gewoon niet lukken. En dat maakt dat je heel erg aan jezelf gaat twijfelen.
Neuroot, kap al het contact af. Zoek nieuwe activiteiten die positieve gevoelens en of contacten geven. Denk aan een team of groep sport of een cursus.

Mari

Mari

06-05-2019 om 13:55

Titia

Dank je. Je noemt inderdaad nog een ander element dat speelt: je wilt het zo graag begrijpen. Vooral omdat de ander soms wel leuk en lief kan zijn maar dat plotseling stopt. Ik ben er zelf jaren mee bezig geweest het te willen begrijpen maar als ervaringsdeskundige zeg ik: geef ook dat op. Het is niet te begrijpen als je zelf niet zo in elkaar zit. Sommige mensen zijn gewoon zo. Of sommige relaties (vooral buitenechtelijke waarbij er één persoon nog een andere relatie heeft en éen persoon niet, zijn gewoon zo)

Neuroot

Neuroot

06-05-2019 om 17:07 Topicstarter

Bedankt

Bedankt voor de reacties!

Ik heb snel "intermittend reinforcement" gegoogeled en ik vind het een interessant concept. Ik vind het zelf behoorlijk moeilijk om vanop een afstand te observeren in hoeverre dit voor mezelf opgaat, dat moet ik even laten bezinken.

Het is inderdaad verwarrend en je wilt inderdaad graag dat je het ene zou kunnen hebben zonder het andere. Ik voel mij ook erg schuldig. Ik ben overtuigd dat hij ook echt een lieve en goede man is en ik geloof hem wanneer hij zegt dat hij niets dan goede intenties met mij had. Ik zie hem als iemand die zelf erg gewond is en niet weet hoe hij moet omgaan met liefde, hoe hij dat op de juiste manier moet vasthouden.

Moeilijk is ook dat mijn herinneringen aan slechte ervaringen ook zo snel getriggerd worden en dan begint het hele proces weer: piekeren, het in mijn hoofd allemaal nog eens overdoen, ook zijn goede kanten meenemen, hem als slachtoffer zien, mij schuldig voelen over mijn negatieve gevoelens en gedachten, ...

Momenteel heb ik ook helemaal geen behoefte aan een nieuwe relatie, waardoor het idee dat er wel leukere mannen rondlopen mij niet kan opbeuren. Integendeel, het triggert weer dat stomme schuldgevoel.

Persephone, ik hoop oprecht dat de herinnering aan jouw ex geen rol zal spelen in jouw nieuwe relatie.

"hem als slachtoffer zien"

wauw … sorry, hoor, maar dan verdien je niet beter dan zo behandeld te worden

Neuroot

Neuroot

06-05-2019 om 21:46 Topicstarter

William

Ik bedoel natuurlijk niet het slachtoffer in de interacties tussen ons beide, maar eerder dat hij ook maar het product is van wat hij zelf heeft meegemaakt. Het ging hierboven over het gedrag te willen begrijpen. Ik kan bepaald gedrag wel enigszins begrijpen door het te zien als bijvoorbeeld verstoorde hechtingspatronen die het gevolg zijn van ervaringen die mensen hebben opgedaan in hun leven. In die zin zie ik iemand die ook lijdt en dan vind ik het moeilijk om te denken "Eikel! Weg ermee!".

Ik kan goed geloven dat dat voor de buitenwereld naïef klinkt, maar de werkelijkheid is vaak erg complex. Te meer omdat ik mij ook niet voortdurend slecht behandeld voelde.

Ik vind het spijtig dat je je zo bot hebt uitgedrukt, want ik ervaar deze gesprekken verder wel als waardevol.

Mari

Mari

07-05-2019 om 10:26

ja en dat

juist dat is vaak de valkuil in dit soort relaties.
Neuroot, je schrijft "Ik kan bepaald gedrag wel enigszins begrijpen door het te zien als bijvoorbeeld verstoorde hechtingspatronen die het gevolg zijn van ervaringen die mensen hebben opgedaan in hun leven. In die zin zie ik iemand die ook lijdt en dan vind ik het moeilijk om te denken "Eikel! Weg ermee!".

Ja dat is heel edel van je en dat meen ik oprecht. Maar... pas op dat je naar gedrag blijft kijken ipv naar beweegredenen. Hele volksstammen blijven in giftige relaties want "ondanks zijn gedrag zie ik wat een mooi hart hij heeft en hoe hij beschadigd is".
En dan komt vaak de (valse) hoop om de hoek kijken dat jij hem wel kunt verzachten en het goed maken voor hem. Enfin, je leest Norwood, daar staat dit proces in beschreven.

Kijk als iemand zelf die gebrekkige hechting onderkent, er gericht aan wil werken met een therapeut en zijn moeilijke gedrag wil stoppen, dan kan je er nog eens over na gaan denken. En dat is ook heel mooi, mensen verdienen kansen.

Maar als je het ziet als excuus voor bepaald naar gedrag naar jou, neem jij verantwoording voor een stuk dat bij hem ligt. De ander vindt dat wel prima want hij kan doorgaan met zijn 'coping' mechanismes en blijft toxisch waar jij dan weer last van hebt. Werkt niet.

Neuroot

Neuroot

08-05-2019 om 15:40 Topicstarter

Mari

Bedankt voor de constructieve reacties, Mari! Ik voel het begin van een zekere vorm van rust wanneer ik de dingen op die manier probeer te bekijken. En goede moed om ook aan mezelf te gaan werken.

Miss

Miss

08-05-2019 om 16:13

Neuroot, een stukje wat Saskia Noort schreef

En iedere vrouw die ooit een liefdesrelatie met een narcist heeft gehad weet: dit houden van gaat obsessieve vormen aannemen, evenals hem haten.

Want de narcist is heel goed in verwachtingsmanagement, belooft een gouden toekomst, maar lost zijn beloftes nooit in. Af en toe werpt hij een kruimel, om de honger even te stillen en je liefde weer te doen oplaaien. Zijn zelfobsessie verwarren we met charisma, zijn arrogantie met zelfvertrouwen, zijn beledigingen met humor, zijn bezitsdrang met hartstocht. Dat we met een zieke geest te maken hebben, ontdekken we meestal als het te laat is en we onszelf totaal hebben uitgeleverd aan een egoïstische, parasitaire, manipulatieve machtswellusteling die alle energie en levenslust uit ons heeft getrokken.

Met zijn repetitieve preken wat er allemaal niet deugt aan ons, dat we in therapie moeten, onze jeugd helemaal niet zo leuk was, en trouwens: zijn we nu dikker geworden? De narcist overdondert je met kennis, psychologische, filosofische, whatever works om ons te laten twijfelen aan alles wat we hebben opgebouwd. Alleen hij kan ons redden, mits we ons overgeven. Ons verzet heet angst, ons wantrouwen onzekerheid, ons tegenwicht gezeur, gejank of huiliehuilie.

We zijn failliet, op het randje van de afgrond en we hoeven alleen maar zijn hand te pakken en alles komt weer goed. Dat hij ondertussen met zijn andere hand een collega over het randje duwt, een greep doet in de kas, een lijn coke in zijn neus duwt of iemand by the pussy grabt, maakt ons inmiddels niet zoveel meer uit. Hij gaat ons redden met zijn oneindige inzichten.

Wie ooit een relatie had met een narcist weet: we hebben hem zelf een podium gegeven, slingers om zijn schouders gehangen en hem tot god gemaakt. Zijn beloftes loste hij nooit in en we zijn nog steeds bezig de scherven weer aan elkaar te lijmen, terwijl hij alweer elders iemand aan het slopen is. Het enige dat onze media te verwijten valt, is dat ze net zo gevoelig zijn voor de charmes van narcisten als wij. ‘Stop giving him attention’, zei mijn therapeut. Het was moeilijk, maar het werkte.

Ik zeg niet dat alles klopt, vooral de benaming narcist laat ik in het midden maar wauw wat een herkenning. Misschien voor jou ook wel.

Neuroot

Neuroot

09-05-2019 om 16:48 Topicstarter

Miss

Dat is heel wat, wat jij hebt meegemaakt. Ben je er intussen uit geraakt? En heb je het gevoel dat je hiervan bent hersteld of kan herstellen?

Ik herken wel dingen. Vooral die mooie beloftes die nooit worden waargemaakt zijn heel herkenbaar. Dat maakt dat je zo lang in die situatie blijft zitten, want je verwacht of hoopt dat er nog iets mooi zal komen. Mijn teleurstelling werd dan gecounterd door te doen alsof het probleem bij mij lag.

Intussen ben ik er als de dood voor dat ik op een dag zie dat hij iemand anders heeft. Maar waarom eigenlijk?

Simpel

Dat is simpel, denk ik. Omdat je, ondanks alles, toch het gevoel wilt hebben dat dat wat jullie hadden heeeeel speciaal was en dat jij zijn grote liefde was, en dat hij net zoveel verdriet van jullie breuk heeft als jij. Als je hem nu met een ander ziet, dan valt dat allemaal weg. Immers: hij gaat gewoon door met zijn leven terwijl dat van jou nog zo erg om hem draait.

(been there, got the T-shirt, stopped wearing it).

Miss

Miss

14-05-2019 om 10:56

Neuroot

Het is een heel proces, een mega lange weg.

Met mini muizen stapjes gaat het goed, zolang ik maar geen grote sprongen wil maken.
Ik ben iemand die altijd maar door en door gaat, en ik daardoor ook in zie dat ik veel signalen gemist heb. Onbewust.

Maar ik ben me er nu van bewust. Wakker geworden uit een droom...

Ik vond het een interessant stuk van Saskia Noort. Ze verwoord het perfect. Daarom poste ik het in jou draadje... de dynamiek die ik bij je las. Ik zie een overeenkomst. Precies Zoals Mari het ook post.

En het waarom is idd simpel, je wilt je geliefd voelen, het unieke speciale gevoel terug. Dat kan hij toch niet met een ander hebben?

Maar dat was een droom, en nu ben je wakker. Dus verleg je focus steeds weer.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.