Relaties Relaties

Relaties

Vader en ex-schoonzus + wat te doen voor de kinderen?

Dag iedereen,

Ik heb hier gisteren in een reactie geplaatst over mijn vader en ex-schoonzus in een ander draadje, maar wou hier eigenlijk toch een nieuw topic over openen. Sorry voor degenen die sommige dingen daardoor twee keer moeten lezen.

Met mijn vader en zijn vrouw heb ik momenteel geen contact meer. Nadat mijn ouders een kleine tien jaar geleden zijn gescheiden spannen mijn vader en de ex-vrouw van mijn broer samen om ervoor te zorgen dat mijn moeder haar kleinkinderen niet meer mag zien. Ik probeer ervoor te zorgen dat dit af en toe wel lukt en dat heeft geleid tot ruzie. Mijn ex-schoonzus probeert er ook al jaren voor te zorgen dat ik mijn nichtjes niet of nauwelijks zie. Dat gebeurt de ene keer al subtieler dan de andere, ze hebben bijvoorbeeld altijd al andere plannen of wanneer ik een dagje naar een pretpark ga met de oudste ontvangt het kind zoveel sms'en van haar moeder dat we na een uurtje al opnieuw naar huis moeten vertrekken.

Mijn ex-schoonzus doet ook moeilijk om mijn broer zijn kinderen te laten zien en hij krijgt ze regelmatig niet te zien op 'zijn' dagen. Intussen wil de oudste al niet meer naar haar vader, terwijl die twee ontzettend dik zijn met elkaar. Mijn broer staat met zijn rug tegen de muur en zegt dat hij ze nergens toe wilt dwingen als ze dat echt niet wilt. Ik heb geen idee welk advies ik hem daarin moet geven. Volgens mij wordt het kind erg gemanipuleerd.

Het moeilijkste om mee om te gaan, is dat de ex-schoonzus ontzettend manipulatief is en ons chanteert. Ik ga met de oudste paardrijden en de laatste keer heeft ze zo toch even haar vader gezien (het was zijn trouwdag en ik heb de jongste meegenomen naar de dienst en hij heeft zijn oudste dochter zo ook even kunnen zien). Ze vliegen in elkaars armen en dan staan ze allebei te wenen en te knuffelen. Op dat moment denk ik dat ik het juiste heb gedaan door die kinderen even naar hun vader te brengen. Maar dan krijg ik 's avonds een sms van de mama dat de oudste nu niet meer met mij mag gaan paardrijden. Het kind wordt gestraft omdat het haar vader graag ziet. Mijn hart breekt daarvan, van de triestige taferelen van haar te zien wenen bij haar vader en dat het nu ook al niet meer mag gaan paardrijden.

Intussen verneem ik van ex-schoonzus ook nog dat mijn vader tegen haar gaat klagen dat hij zich schaamt voor zijn kinderen en dat ik hem geld probeer af te troggelen. Dat slaat helemaal nergens op, ik heb nooit om 1€ gevraagd en ik vind het verschrikkelijk dat ze zoiets vreselijks over mij verzinnen en rondbazuinen. Gevraagd aan zijn vrouw waarover dat gaat, begint ze tegen mij te schreeuwen.

Ik weet niet meer wat te doen. Ik zie veel volwassenen die zich gedragen alsof ze zelf kleine kinderen zijn (en nogal ziekelijk gedrag stellen, ik vind dit allemaal al lang niet meer normaal). Ik wil er zijn voor de kinderen, als iemand die zich niets aantrekt van het ziekelijk gedoe van de rest en waar ze veilig kunnen zijn. Maar ik zie al lang niet meer hoe. Moet ik er dan in meegaan dat die kinderen hun vader en hun oma niet zien? Ik kan dat niet. Het wangedrag van mijn vader en mijn ex-schoonzus maken mij strijdvaardig, maar ik heb geen wapens om mee te strijden.


Heel simpel

Het is heel simpel.

Jouw broer moet zorgen dat HIJ meer tijd met de kinderen krijgt. Via onderhandelen, via de rechter, door een nieuwe baan te zoeken, door te verhuizen, whatever...

En dan kan jouw broer in ZIJN tijd de kinderen naar jou en naar jullie moeder brengen.

Die afspraken tussen jou en die ex-schoonzus, dat lijkt me voor alle betrokken partijen verschrikkelijk vermoeiend. En dat stiekem een ontmoeting met de vader regelen, ja, daarmee ga je zwaar over de schreef. Logisch dat ex-schoonzus geen nieuwe afspraken meer met je wil maken. En stel je niet aan, nichtje mag best paardrijden, maar voortaan gewoon in papa's tijd.

Probeer geen bemiddelaar of vredestichter te zijn, dat werkt echt niet. Stop met dingen afspreken met ex-schoonzus. Steun je broer achter de schermen om meer vaste tijd met z'n kinderen te krijgen. Misschien heeft je broer juridische hulp / geld / uitzoekwerk nodig. Misschien heeft hij een oppas/achterwacht nodig. Misschien heeft hij gewoon een flinke schop onder z'n kont nodig. Misschien ken je niet het verhaal en heeft het bij hem allemaal niet zo veel prioriteit als hij voordoet naar jou toe.

Wat heeft broer allemaal concreet al geprobeerd om te zorgen dat de bezoekregeling wordt nageleefd en/of aangepast? Als jouw broer niet wil strijden, dan houdt het op. Jij kunt die strijd niet voor hem voeren.

Nogmaals, jij kent maar één kant van het verhaal. Het zal niet de eerste keer zijn dat het verhaal dat een gescheiden man naar vrouwen in zijn omgeving ophangt volstrekt anders is dan de werkelijkheid.

Paddington

Paddington

20-05-2019 om 11:36

@Syboor

Helaas zie jij het allemaal wel rooskleurig in. Een gang naar de rechter heeft in veel gevallen de problemen alleen nog maar groter gemaakt. Ik vind het namelijk nogal heel bout gezegd dat het wel aan de vader/broer zal liggen. Waarom is de beste man wel goed genoeg om kinderen mee te maken, maar op het moment dat er een scheiding is niet meer goed genoeg om vader te zijn? Niemand is perfect, maar als er geen scheiding in het spel is, lijkt het niemand te deren. Als er de ouders gescheiden zijn, dan moet je ineens aan alle kanten een perfecte ouder zijn? Helaas Syboor denken de meeste mensen net als jij. Hierdoor zijn er jaarlijks 16:000!!!!! kinderen die het contact met een liefhebbende ouder verliezen. Al deze kinderen zijn voor het leven getekend. Als iedereen nu tegen ouders die hun kinderen bij een liefhebbende ouder weghouden zouden worden veroordeeld, zoals jij nu de vader doet, zou het al een heel stuk schelen.

@Neuroot, ga eens zoeken op ouderverstoting/vervreemding. Misschien dat je dan een idee krijgt wat je kunt doen. Ik ben erg blij om te lezen dat er nog mensen zijn die zich wel het lot van de kinderen aantrekt en ervoor vecht dat de kinderen hun vader kunnen zien. Dit zouden veel meer mensen moeten doen.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 11:58 Topicstarter

Syboor

Ik ken inderdaad maar één kant van het verhaal, maar ik ken mijn vader wel door en door en ook mijn ex-schoonzus ken ik intussen twintig jaar. Ik ondervind zelf dat ze nare dingen kunnen doen.

Met haar heb ik geen contact, ik maak geen afspraken met haar, praat niet met haar en doe niets met de kinderen in haar tijd, maar regel alles met mijn broer in zijn tijd, waar hij akkoord mee gaat. Hij en ik praten over de situatie en ik weet dat hij zich momenteel radeloos voelt. Dus stel ik de vraag hier. Ik steun hem uiteraard, maar ik weet niet meer helemaal hoe dat te doen.

Ik stel mij niet aan, ze mag niet meer gaan paardrijden. Dat paardrijden gebeurde in vader zijn tijd, maar daar mag ze niet meer naartoe. Ik ben haar dan nog wel twee keer bij haar moeder mogen gaan halen om te gaan paardrijden, dat was in de tijd van mijn broer niet die van haar (de eerste keer stond ik uiteraard voor niets bij haar thuis, ze was er niet), maar zoals verwacht wordt dat zo snel mogelijk opnieuw afgelast. Ik vind dat echt heel lastig. Ze pest mij daar niet mee, maar het kind.

Mijn broer is in overleg met zijn advocaat hierover. Ik krijg het gevoel dat elke actie leidt tot een reactie en die reacties zijn vaker in het nadeel van de kinderen dan in hun voordeel.

"Het zal niet de eerste keer zijn dat het verhaal dat een gescheiden man naar vrouwen in zijn omgeving ophangt volstrekt anders is dan de werkelijkheid." En omgekeerd? Ik vind dat het lijkt alsof je nogal gemakkelijk veronderstelt dat de gescheiden man wel het probleem zal zijn, zoals je het hier formuleert. Misschien bedoel je het milder dan ik het lees natuurlijk . Ik stel vast dat mijn broer een erg liefdevolle vader is en zo ken ik hem ook.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 12:12 Topicstarter

Paddington

Bedankt voor je warme reactie. Dat voelt als een hart onder de riem.

Pennestreek

Pennestreek

20-05-2019 om 12:48

Ze mag niet meer paardrijden?

Says who? Het gebeurt in vader zijn tijd, dus vader bepaalt dan toch zeker?

Ik vind Syboor ook wel wat kort door de bocht, maar er zit wel iets in de constatering dat je het probleem van je broer aan het oplossen bent, en dat kun je niet.
Gezien ze 10 jaar geleden gescheiden zijn, vermoed ik dat de kinderen geen kleuters meer zijn. Vader zal ze dus moeten helpen meer tegen hun moeder in te gaan. Maak ze sterker, oefen rollenspellen met ze, wat ze zouden kunnen zeggen/doen als moeder iets tegen hun eigen zin besluit. Wonen ze bij elkaar in de buurt? Dan kunnen de kinderen toch als ze zin hebben even langs vader? En anders kunnen ze zelf met het OV als ze daarvoor oud genoeg zijn.

Het is natuurlijk een hele nare situatie, of het nou de vader of de moeder is die tegenwerkt of dat beiden misschien de ander de voet dwars proberen te zetten. Hoe dan ook zijn de kinderen de dupe, dus de oplossing ligt voor een groot deel daar: leer ze zelf die problemen te tackelen.

En een omgangsregeling valt niet af te dwingen nee, maar je hoeft je er ook niet bij neer te leggen. Dus, laat je broer een logboek bijhouden van wanneer zijn tijd met de kinderen wordt gedwarsboomd. Als dat vaak is, kan hij daar wellicht wel wat mee. In de tussentijd kan hij er alleen maar voor zorgen dat de band met zijn kinderen goed is en blijft. Zet ze niet op tegen hun moeder, maar wees er gewoon voor ze.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

20-05-2019 om 15:29

Hoezo broer zijn tijd?

Is het niet zo dat moeder de kinderen continu heeft en vader af en toe een los uurtje?
Dan is de inschatting van Syboor namelijk wel goed.

snap het niet

het paardrijden is in vaders tijd, zeg je. Maar jij haalt kind op en gaat met haar naar paardrijden. En dan geef je ook nog aan dat ze de laatste keer zo 'toch nog even haar vader kon zien' (die blijkbaar ging trouwen die dag?)

Als het paardrijden in zijn tijd is, waarom begeleid vader dit dan niet gewoon zelf?

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 15:37 Topicstarter

Pennestreek

"Says who? Het gebeurt in vader zijn tijd, dus vader bepaalt dan toch zeker?". Ja, zo denk ik er ook over. De werkelijkheid laat zich echter al voorspellen: ze zal op die momenten nooit thuis zijn. Zo gaat dat nu eenmaal.

Het klopt dat ik dit niet voor hen kan oplossen en wat is dat frustrerend. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Die frustraties kom ik hier ook wel een beetje ventileren nu .

Het zijn mijn ouders die tien jaar geleden gescheiden zijn. Mijn broer is een 4 jaar geleden weggegaan bij zijn vrouw. Mijn vader speelt ook een rol in dit hele verhaal, want hij doet net hetzelfde en spant samen met de ex-schoonzus. De kinderen zijn een beetje speelballen tussen zowel de grootouders als de ouders. Het is een heel ingewikkeld kluwen en een verhaaltje over gekrenkte ego's. Ga je niet mee in hun traject, kunnen ze nogal meedogenloos zijn en een lastercampagne kan je dan zeker verwachten.

Op basis van mijn verhaal komt het misschien wat over alsof ik daar voortdurend rondhang en mij met iedereen bemoei, maar zo gaat het helemaal niet. Het is enkel bij het paardrijden dat ik in beeld kom. Vroeger maakte ik af en toe een uitstapje met mijn nichtje, maar dat gebeurt door deze omstandigheden niet meer. Op die momenten dat ik haar dan zie (elke andere zaterdag) zit ik wel wat gewrongen met de rol die op dat moment moet opnemen. Mijn broer smst dan bijvoorbeeld om te vragen of ik met haar kan praten, of ik kan vragen of ze eens wilt langskomen, etc. Ik doe dat, maar dring nergens op aan. Dat zorgt voor veel dilemma's. Zeg ik dat haar vader haar mist? Of plaats ik haar dan voor nog meer loyaliteitsconflicten? Ze wilt hem niet zien, maar ziet ze hem toch, is ze ontzettend geëmotioneerd en laat ze hem niet los. Dat wringt, hoor. En daar klopt iets niet.

Tja, waar ik kan probeer ik dan maar te zorgen voor een paar minuten gestolen tijd. Maar nu ontploft het weer meteen en het kind wordt gestraft door niet meer te mogen gaan paardrijden. Dan moet ik er maar in meegaan en ervoor zorgen dat de kinderen hun vader niet zien?

vlinder72

vlinder72

20-05-2019 om 15:45

Volgens mij

Klopt het verhaal niet helemaal maar komt het erop neer dat haar broer en haar moeder de kinderen/kleinkinderen weinig zien.

TS ziet ze vaker omdat haar kinderen met die kinderen omgaan. Nu maakt TS van die gelegenheid gebruik om haar broer uit te nodigen zodat hij zijn kinderen nog even kan zien.

Ex schoonzus is daar boos over en wil nu korte metten maken met die mogelijkheid door dochter het paardrijden te verbieden. Op die manier zijn de stiekeme afspraken ook noet meer mogelijk.

ik begrijp dat jij het niet eerlijk vindt en jij graag zou willen zien dat he broer de kinderen vaker ziet maar jij bent niet door beide partijen ingehuurd als bemiddelaar. Dit werkt ook niet en dat merk je nu. Als je zo doorgaat zie jij je nichtjes ook niet meer. Jouw momenten met de kinderen gebruiken om je broer contact te laten hebben werkt niet.

Wat dat betreft heeft Syboor gelijk. Je broer zal dit zelf op moeyen pakken. Of ze gaan beide akkoord met jouw huis als neutrale plek maar ik denk niet dat dat erin zit.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 15:49 Topicstarter

Ginny Twijfelvuur

Nee, de regeling is dat ze elke andere week bij hem zouden zijn. Tot voor kort gaf mijn nichtje aan vooral bij haar vader te willen zijn.

Neuroot

Los van wat er allemaal speelt rond je vader en je broer, snap ik je schoonzus wel. Zij gaat er vanuit dat haar dochter bij jou is, en dan ga jij allemaal dingen doen die niet afgesproken zijn. En dan geef je ook je schoonzus nog de schuld. Het is niet aan jou om je nichtje in dit soort rotsituaties te brengen.

En nee, uit jezelf zeg je niet dat haar vader haar mist. Dat is stoken en dan kan je nichtje nergens meer gewoon kind zijn, zonder in de strijd tussen haar ouders gezogen te worden.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 16:03 Topicstarter

Jippox

Ik denk dat ik het verhaal inderdaad niet zo helder vertel .

Dat ik haar breng naar de paardrijlessen is iets dat toevallig is ontstaan (dat is ook weer een lang verhaal). We doen dat inderdaad in de weekends dat ze bij haar vader is, niet de weekends dat ze bij haar moeder is (dat is immers moeder haar tijd). Maar ze gaat momenteel niet naar haar vader en ik heb dan gevraagd of ik haar mocht gaan halen bij haar moeder, zodat deze situatie niet hoeft te betekenen dat ze dat paardrijden moet opgeven.

De eerste keer dat ik haar ging oppikken, was ze er niet. Dus geen paardrijlessen. De tweede keer zijn we even moeten binnenspringen bij haar vader omdat haar toque daar nog lag (ze vertrekt normaal gezien van bij hem, dus haar spullen liggen bij hem), de derde keer was het de dag dat hij trouwde. Ze hebben elkaar dan vijf minuten gezien na haar paardrijles, ze is niet meegegaan naar de dienst of het feest.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 16:17 Topicstarter

Knurf

"Zij gaat er vanuit dat haar dochter bij jou is, en dan ga jij allemaal dingen doen die niet afgesproken zijn". Dat begrijp ik en dat zie ik wel in. "Allemaal dingen doen die niet afgesproken zijn" is misschien wat sterk, het gaat over vijf minuten stoppen bij haar vader op het ogenblik hij zijn kinderen volgens het vonnis moet hebben. Je kinderen weghouden bij hun vader is toch ook niet oké.

Ex-schoonzus maakt het overigens sowieso moeilijk (onmogelijk) voor mij om de kinderen te zien, net zoals bij mijn moeder en mijn broer. Zij beslist eigenlijk dat de kinderen vaders kant van de familie niet meer mogen zien omdat vader is weggegaan bij haar, met uitzondering van mijn vader. Dat ik haar twee keer mocht gaan halen was ook maar omdat mijn nichtje wist dat die lessen al geregeld zijn.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 16:22 Topicstarter

Bemoeien

En ik begrijp heus wel dat ik mij nergens mee mag of moet bemoeien, maar ik vind dit zo ontzettend moeilijk om aan te zien. Niets doen voelt als wegkijken en iets doen is ongeoorloofd.

Neuroot

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is. Maar de manier waarop je het nu aanpakt, helpt je nichtje niet. En dat is toch niet wat je wilt.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 16:29 Topicstarter

Lachen en knikken

Dat is nu ook al jaren dat die vrouw zich verschrikkelijk en totaal onredelijk gedraagt tegenover ons en iedereen moet telkens maar zeggen "Prima! We doen volledig en alleen maar wat jij vraagt!".

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

20-05-2019 om 16:52

Nou....

Om het andere weekend bedoel je waarschijnlijk.

Maar Syboor heeft het dus bij het rechte eind. Je nichtje wil niet meer naar haar vader en nu zorg jij ervoor dat dat toch gebeurt. Ik snap wel dat je ex-schoonzus dat niet okee vindt.

Bovendien speelt hier veel meer dan je nu in een notendop vertelt.

Ik zou zeggen: respecteer de keuzes van je nichtje en laat je niet voor je broers karretje spannen. Zijn dochter wil niet, en dat is erg verdrietig. Maar dat is wel zoals het is.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 17:01 Topicstarter

Om de andere week

Ginny Twijfelvuur, ik bedoel om de andere week. Hij heeft ze ook op schooldagen.

Ik heb haar nooit gedwongen of enigszins onder druk gezet om naar haar vader te gaan. Ik heb wel telkens gevraagd of ze dat wou (ik wil haar wel graag die keuze geven) en als ze nee zegt, laat ik het erbij. Bijvoorbeeld: "jouw toque ligt nog bij papa. Ga ik hem alleen halen of kom je even mee binnen?". Dat lijkt mij best oké. Dan komt ze mee binnen en knuffelt ze hem intens. "Wil je na de paardrijles nog even iets gaan zeggen tegen papa?" - "Nee, rijd maar meteen door naar mama". Tja...

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

20-05-2019 om 17:09

Onduidelijk

Hoezo kan je schoonzus dan bepalen dat je broer zijn kinderen niet ziet? Zoals je in je eerste bericht stelt. Je blijft wat onduidelijk.

Hij kan ze op zijn dagen toch gewoon ophalen uit school, opvang of wat dan ook. Welke rol heeft je ex-schoonzus daar nog in? En hoezo krijgt je moeder haar jongste kleinkind dan niet te zien?

Of heb je het nu alleen over je oudste nichtje?

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 18:06 Topicstarter

Poging tot duidelijkheid

Ja, het is een beetje een warrig verhaal.

Ik had het vooral over mijn oudste nichtje. Waarom hij haar niet gaat oppikken van school: omdat ze zelf zegt dat ze niet naar hem wilt. Mijn broer is dan van het principe dat hij haar nergens toe wilt dwingen en dat hij haar niet onder druk wilt zetten om naar hem te komen als ze dat niet wilt. Ik begrijp dat standpunt. Ik vind dit wel vreemd voor haar, ze is altijd erg aanhankelijk geweest naar mijn broer. Wanneer ze elkaar dan toch kort zien, is ze erg emotioneel en knuffelt ze hem stevig. Dat geeft voor mij een dubbel gevoel. Het voelt aan alsof ze ergens toch wel bij hem wilt zijn (maar dat niet doet uit loyaliteit aan haar moeder?).

Ik vrees ervoor dat ze bij de andere kant (en van mijn vader ook) erg veel negatieve dingen te horen krijgt over haar vader en zijn nieuwe partner. Dat is maar een hypothese, ik kan mij daarin vergissen. Het is ook niet iets dat ik kan vragen aan het kind.

Ik heb het zelf ook meegemaakt na de scheiding van mijn ouders. Mijn moeder werd toen voor mij en mijn broer afgeschilderd op een heel erg negatieve manier, met allerlei nare verhalen. Uiteindelijk ben ik wel gaan inzien dat dat het manipulatief gedrag van mijn vader was en dat is een heel koude douche: beseffen dat je ouder niet correct met je is geweest. Ik was al lang volwassen toen mijn ouders scheidden en dan is het gemakkelijker om dat te doorprikken en de schade is minder groot.

Dat zijn dingen waar ik natuurlijk geen vat op heb. Het enige dat ik kan doen is naar haar luisteren op de momenten dat ik haar naar de paardrijles breng.

Wat de jongste dochter betreft: zij is nog niet oud genoeg voor deze dynamiek (ze krijgt het natuurlijk wel mee). Hij krijgt ook haar regelmatig niet mee: dan is ze ziek, dan is er dit, dan is er dat, ... De regeling is voor haar ook anders dan voor de oudste dochter, zij is vaker bij haar moeder.

En dan mijn moeder: zoals ik hierboven schets, is dat na de scheiding erg moeilijk verlopen. Mijn broer zit nog erg in de greep van mijn vader en ziet mijn moeder niet meer. Hij maakt er geen probleem van dat ik met de kinderen wel naar haar ga. Mijn ex-schoonzus doet dat wel, ook wanneer het in de tijd van mijn broer is. Voor het kind is dat natuurlijk ook verwarrend en pijnlijk: de eerste jaren van haar leven is ze voortdurend bij haar oma, de grootouders scheiden en die oma valt volledig weg. Twee maanden later heeft opa een nieuwe vrouw en moet ze doen alsof dat haar oma is. Ik ga daar niet in mee en vandaar zijn lastercampagne tegen mij.

Enerzijds denk ik dat het goed is om geen druk op het kind uit te oefenen, maar anderzijds vraag ik mij af of ze op die manier voldoende de boodschap meekrijgt hoe belangrijk ze is voor haar vader. Zeggen dat haar vader haar mist zorgt voor een extra loyaliteitsconflict. Het is ingewikkeld.

Tja

'maar anderzijds vraag ik mij af of ze op die manier voldoende de boodschap meekrijgt hoe belangrijk ze is voor haar vader'

De vraag die bij mij opkomt, is of jij wel voldoende de boodschap meekrijgt hoe moeilijk dit allemaal voor je nichtje is. Gaat ze met haar tante lekker naar paardrijden, even uit de strijd rond de scheiding, zorgt tante ervoor dat ze er toch weer midden in zit.
Ze wil dit niet!

Is er nog iemand in jullie familie die bereid is om met de kinderen om te gaan zonder meteen in de loopgraven te duiken?

Kindergevoelens

De schoonzus hoeft haar ex niet eens zwart te maken; kindergevoelens kunnen zo veel anders zijn dan de gevoelens van volwassenen. Zo ken ik een vriendinnetje van mijn dochter. Toen zij op de basisschoolleeftijd was, scheidden haar ouders. Hij had relatief snel een vriendin. Ze heeft jaren nodig gehad haar te accepteren want ze wilde dat haar ouders weer bij elkaar kwamen en ze wilde dat haar moeder ook geluk kende. Toen haar vader ging trouwen, had haar moeder ook een relatie, maar nog bleef die grote wens dat ze weer bij elkaar kwamen bestaan.
Tijdens een schooluitvoering zaten beide vrouwen, hoogzwanger, met een paar stoelen ertussen, bij elkaar. Pas toen de babies geboren waren, kon het meisje het loslaten.

Stel:
Het is mogelijk dat dit meisje, ookal is ze de oudste of mogelijk juist daarom, het gevoel heeft het gezinsgeluk terug te halen door haar vader pijn te doen. Dat het haar stilletjes ook pijn doet, blijkt wel uit haar emoties op zijn trouwdag. Zijn trouwdag moet voor haar wel heel beladen zijn. Dat verkleint de kans dat ze ooit weer samen komen. Vandaar dat ze na paardrijles, niet bij hem langs ging.
Het is goed mogelijk dat haar moeder haar enigszins voor deze gevoelens wilt beschermen. TS ziet dit als weghouden, de vader niets gunnen. Maar weet ze de echte reden, weet ze wat er door het hoofd van haar nicht heen gaat? Is de moeder terecht de boeman?
De moeder van het meisje in het verhaal hierboven vond het heel pijnlijk dat haar dochter zo verdriet had en de veranderingen niet kon accepteren, een machteloos gevoel voor haar als moeder.
TS kijkt vooral naar haar gemist en het gemis van haar broer en oma. Hoe zit het eigenlijk met een meisje, mogelijk prepuber, en vol onzekerheid en vragen.?

Wat je kan doen,

Je schoonzus als moeder respecteren en je eigen deur wijd open houden. Je broer kan dmv appjes laten zien da hij aan haar denkt en op de hoogte wilt blijven hoe het met haar gaat. Als ze bv naar de tandarts moet of een Cito-eindtoets heeft, haar succes wensen. Kleine berichtjes zonder verplichting, vrij van druk of manipulatie. Daar heeft ze, via haar moeder, misschien ook wel mee te maken.
Deze tijd is voor het meisje als voor haar moeder lastig; geef hen rust, zodat ze vanzelf naar hem toe groeit. Forceer het niet.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 20:21 Topicstarter

Flanagan

Bedankt voor de reactie en voor jouw verhaal. Dat ze op deze manier haar vader pijn wilt doen omdat ze het hem kwalijk neemt, dat heb ik ook al gedacht. Ik tast eigenlijk volledig in het duister over wat er in haar hoofd omgaat, ik kan wel honderd mogelijke verhalen bedenken maar dat zijn allemaal slechts hypothesen.

Over het verloop van die trouwdag: ik heb die dag aan haar gevraagd of ze graag iets tegen haar vader wil gaan zeggen, maar dat wou ze niet. Ik heb gezegd dat ik begreep als het voor haar niet fijn is, dat ik het zelf heb meegemaakt en dat ik het ook niet fijn vond (ja, ik had waarschijnlijk helemaal niets moeten vragen of zeggen). Ik heb haar dan rechtstreeks naar de manege gebracht. Tijdens haar les ben ik even naar de dienst gegaan, die was enkel voor het stadhuis, dus duurde maar heel kort en was niet plechtig. De jongste dochter was met mij meegekomen, dus dacht ik: ik neem de jongste (leeftijd: 3.5 jaar - ik heb mij hierboven vergist, ze zijn geen vier maar drie jaar uit elkaar) even mee naar die dienst en daarna rijden we terug naar de manege. Gevolg: mijn huid vol gescholden door ex-schoonzus en oudste dochter mag niet meer gaan paardrijden. Zoals ik al zei: daarmee pest ze mij niet, maar haar dochter, die niet eens naar het trouwfeest is gegaan.

Het idee van de moeder die haar dochter wilt beschermen ligt voor mij iets moeilijker, omdat deze vrouw al twintig jaar in mijn leven is. Dit soort gedrag is niet nieuw: ze doet dat al een kleine tien jaar (acht om precies te zijn) met mijn moeder (geen flauw idee om welke reden) en toen was er tussen broer en ex-schoonzus nog geen vuiltje aan de lucht. En daarbuiten stelt ze wel vaker soortgelijk gedrag, een voorbeeld: mijn broer komt mij jaren geleden helpen mijn meubels te verhuizen. Na vijf minuten krijgt hij een sms dat hij onmiddellijk naar huis moest komen, hij mocht mij niet helpen. Ze deed toen ook wel eens moeilijk wanneer ik vroeg om iets met hun oudste dochter te doen en stuurde dan verwijten per sms. Uiteindelijk heb ik dat verteld aan mijn broer, die van niets wist. De dag dat ik met haar naar een pretpark ging en we naar huis moesten na een uur omdat ex-schoonzus bleef sms'en naar de oudste dochter (dat haar koffer om de dag erna op reis te vertrekken niet gemaakt zou zijn als ze niet snel terug zou zijn - moeder kon die koffer toch ook maken!?) was nog lang voor er sprake was van een huwelijk van mijn broer en ik weet zelfs niet of zijn nieuwe partner toen al in the picture was.

Het gaat er mij ook niet om of die kinderen al dan niet aanwezig waren tijdens de trouwdag, maar om de ruimere context waarin ze al langer worden weggehouden bij hun vader en hun oma.

En ja, doe maar gewoon wat de moeder wilt. Oké. Dat doen we al lang: ze ziet haar oma al 8 jaar niet en nu haar vader ook niet meer. Dus ja, soms kan ik er niet meer tegen en dan breng ik oma mee naar de paardrijles of ik vraag of ze even tegen haar vader iets wil gaan zeggen.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 20:24 Topicstarter

Appjes

Flanagan, dat van die appjes vind ik een goede tip. Hij stuurt nu inderdaad appjes en zegt dan tegen mij dat ze zo kort en afstandelijk doet. Mijn advies was: dat maakt niet uit, het komt wel aan.

Ex-schoonzus heeft een tijdje de gewoonte gehad ons te blokkeren in de gsm, maar dat is gelukkig tenminste verleden tijd. Ik denk dat de oudste dochter intussen wel weet hoe die apps werken.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

20-05-2019 om 20:46

Hoe oud?

Is je nichtje?

En verder zal het ongetwijfeld echt heel erg zijn wat je ex-schoonzus doet, maar jouw gedrag is ook niet helpend. Ik ga niet beweren dat ik haar snap, maar ik kan me wel voorstellen dat ze het niet conform afspraak vindt als jij met haar kinderen zonder haar toestemming naar mensen gaat die zij niet mag. Zij kan daar een stokje voor steken en dat doet ze ook.

En ja, daar zijn de kinderen de dupe van. Dus beter breng jij ze niet in die situatie. Ik vind ook dat dat niet jouw plaats is.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 20:51 Topicstarter

Leeftijd

Het nichtje is 12.

En ik ben ergens wel een beetje verontwaardigd. Oudervervreemding wordt beschouwd als kindermishandeling en het advies, kort door de bocht, is: "tja, ik begrijp die moeder wel, geef haar gewoon d'r zin en houdt je mond". Sorry dat ik mij nu zo bot uitdruk, dat is niet van mijn gewoonte, maar ik heb de indruk dat de ernst van dergelijke situatie en de impact ervan op de kinderen wel worden onderschat.

Conform de afspraak: dat was het weekend van de vader. Hem al maanden zijn kinderen niet laten zien is ook niet conform de afspraak.

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 21:02 Topicstarter

Oma

En dan de situatie: op een moment dat ze bij haar vader is ga ik met medeweten en goedkeuring van de vader met de oma naar de paardrijles. Vervolgens begint mijn vader een lastercampagne waarin hij de meest verschrikkelijke verzinsels over mij rondbazuint.

Is dat dan prima? Had ik dat dan ook niet moeten vragen aan mijn broer en met zijn goedkeuring moeten doen, omdat mijn vader zijn gekrenkt ego al acht jaar op de voorgrond staat?

Neuroot

Neuroot

20-05-2019 om 21:25 Topicstarter

Mensen die zij niet mag

Dat zijn dus de vader en oma van haar kinderen.

Sas

Sas

20-05-2019 om 21:57

Ik zit hier met verbazing te lezen

Deze tante vertelt heftige dingen over haar schoonzus (ex-schoonzus) en de manier waarop haar broer en zijn ex met elkaar omgaan en ook tijdens hun huwelijk met elkaar omgingen. En daar speelt dan ook de rol van opa en oma van haar kant een rol bij.
Zij krijgt hier de volle lading over zich heen wat zij nu allemaal verkeerd doet.
Maar volgens mij wil zij weten wat er gedaan kan worden voor de kinderen en haar broer, zodat zij zo normaal mogelijk contact kunnen hebben, iets dat blijkbaar ook in het convenant is opgenomen. Om de week wisselen, in ieder geval voor de oudste.

Ik geloof best dat zij niet alles handig heeft aangepakt, maar ik vind de reacties wel erg pro-moeder. Zouden die net zo zijn als de vader deze vraag had gesteld?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.