Relaties Relaties

Relaties

Yara

Yara

17-05-2019 om 10:50

Huidige partner heeft veel moeite met ex partner


Hella

Hella

18-05-2019 om 20:25

Mmhh

Laatste reacties vind ik weer wat eenzijdig, want volgens mij heb jij ook nog wel wat te winnen bij je eigen opstelling.
Want je klinkt erg bezig met je ex en zijn nieuwe partner. En dat is een keuze en je kunt er heus ook voor gaan kiezen dat eens los te gaan laten.
Ik wed dat er dan veel meer lucht komt!

Yara

Yara

18-05-2019 om 21:03

Phryne

Mag ik vragen wat voor een gedoe of acties met jouw ex dan gebeuren?

Jo Hanna

Jo Hanna

18-05-2019 om 23:51

Ex krijgt teveel ruimte

Dat is in ieder geval mijn indruk. Er wordt teveel gedaan om ex niet overstuur te maken. Dat geeft hem alle ruimte om de boel te manipuleren. Je lijkt voor je zoon teveel vast te houden aan een ideaalbeeld van een nahuwelijk, wat jij en je partner moeten (ver)dragen, want je ex laat jou alle hoeken van de kamer zien.

Ik vraag me serieus af of dit voor een kind goed is. Qua realiteitszin moet een kind toch ook zien dat er grenzen (mogen) worden gesteld aan manipulatief gedrag. Waarom zou je hem willen leren dat slecht gedrag beloond wordt. En daarbij is hij verward, beschrijf je, wil ‘meer’ betrokkenheid van jouw partner. Maar dat kan niet, omdat zijn vader dat torpedeert. Er is geen warm nahuwelijk. Hij zou daar ook niet in moeten blijven geloven. Dat is eerder zielig dan dat het hem helpt. Hij moet de kans krijgen om de werkelijkheid te aanvaarden in plaats van dat je eraan meewerkt dat hij in een illusie blijft geloven die hem pijn doet.

ik zou dit als nieuwe partner ook niet trekken. Je lijkt veel te veel verstrengeld met je ex. Volgens mij is er iets tussen deze symbiose en een vijandschap. Een neutrale, vriendelijk-afstandelijke verhouding lijkt mij veel gezonder in deze situatie.

Ik ben het dus eens met mijn voorgangers die vinden dat je je ex tussen jou en je huidige man laat komen door de belangen van je ex te dienen ten koste van die van je vriend, jezelf en in mijn ogen zelfs die van je kind. Ik ben van mening dat de situatie schreeuwt om heldere grenzen naar ex.

Groet,
Jo Hanna

Yara

Yara

19-05-2019 om 11:16

Dank voor je reactie Jo Hanna ( en natuurlijk de anderen!)
Probleem is dat ik grenzen uitspreek maar ze niet bewaak. Hij doet het toch wel, of ik nu akkoord ben of niet. Dat houd het gevoel van alsmaar nemen ( door ex) in stand. En ik ( en vriend) zitten met de frustratie. Want hij kijkt toe dat het gebeurd. Toen mijn vriend een tijd terug de overdrachten is gaan overnemen ( zakelijk, alles strak en feitelijk) ging ex helemaal steigeren. Hij had geen toegang meer tot mij. Dat temperde wel enigszins de boel.
Dat gaat nog wel vooralsnog prima.

Wat vinden jullie bijvoorbeeld van het kinderfeestje voor de klas om en om te vieren?

Klopt, wat je zegt over een na-huwelijk. Ik ben een meester in blijven hopen dat het wel goedkomt en iets tig kansen geven. Maar ik heb deze hoop op een goede verstandhouding echt wel laten varen.

Werk aan de winkel voor mij. Om het ook niet meer zo hard te laten binnenkomen telkens. Lijkt ook wel bij enkele vorm van een trap, knop wat wordt ingedrukt of iets anders ik gelijk op de kast zit. Dat is ook niet gezond. Daar is het cirkeltje ook weer compleet wat ik sleur vriend daarin mee.

Bosbes

Bosbes

19-05-2019 om 11:46

jullie zijn de echte ouders

Yara, wat ik minder goed begrijp is de vele contactmomenten en twistpunten. Misschien wat meer verdelen. Je hoeft toch niet iedere week met 2, 3 of zelfs 4 ouders bij sport te komen kijken? Dat kan toch ook 0 of 1 zijn?
Ik zou ook helder aan school laten weten - een briefje dus, of mail - dat je niet wil dat school (leerkrachten etc) met de stiefmoeder over jouw kind praat.
Neem de regie over je kind wat meer. Stiefmoeder en stiefvader kunnen een gezellige rol spelen, zelfs belangrijk worden in het leven van je zoon, maar over de officiele zaken gaan alleen de echte ouders.
En verder weinig reageren op het andere ouderpaar. Jullie doen zelf wat jullie goeddunkt en verder zo veel mogelijk: ene oor in, andere oor uit.

Over je relatie vind ik het moeilijker adviezen te geven.

Identiteit

'Toen mijn vriend een tijd terug de overdrachten is gaan overnemen ( zakelijk, alles strak en feitelijk) ging ex helemaal steigeren. Hij had geen toegang meer tot mij.'
Ik begrijp dat de overdrachten een vervelend moment waren, omdat jij dan het gevoel had dat je ex jou in zijn greep kreeg?
Wat je tot nu toe hebt gedaan is klagen bij je huidige partner (natuurlijk heeft hij dan een hekel aan je ex, hij houdt van jou en jij hebt verdriet) en schipperen. Maar als je partner de overdrachten is gaan doen, dan heb je eigenlijk letterlijk hem ertussen geschoven om jou te beschermen.
Ik zou toch kijken of je dat niet anders op kunt lossen. Je grenzen etc. trekken is niet alleen verbaal en dan moet die ander het maar snappen en ernaar handelen, het is vooral ook controle over je eigen gedrag: waar laat je je wel door raken en waar niet en hoe laat je dat merken in je gedrag? Je grenzen trekken gaat ook niet zozeer om wat je 'wil', niet om wensen, maar om wie je bent: ik ben de moeder van, ik ben degene die zorgt voor, ik ben degene die bepaalt welke informatie ik doorgeef en op wat voor manier. Het is dus vooral identiteit, je eigen rol, je eigen persoonlijkheid, je eigen capaciteiten etc. Dat kun je niet uit handen geven aan een ander, ook al houdt die nog zoveel van jou.
Hetzelfde geldt voor de contactmomenten: jij hebt een vriend. Dat is zo. Als je ex daar moeite me heeft, dan is dat het probleem van je ex. Mocht je vriend het wel prettig vinden om kinderdingen als school en sport mee te gaan doen, dan zal je ex maar moeten ontploffen. Niet omdat je vriend komt, maar omdat je ex er niet mee om kan gaan. Sta erbij, kijk ernaar en wens hem het beste, hopelijk komt hij weer tot bedaren of leert hij om er anders mee om te gaan, maar dat is niet meer jouw zorg.
Persoonlijk zou ik daarom ook geen briefje naar school sturen over de contacten met de vriendin van ex. Als ex en vriendin dat zo willen, dan doen ze dat maar zo. Hoeft niet jouw probleem te zijn. Het kan zijn dat de school het wat druk gaat vinden, vier volwassenen rondom één kind, waarbij ene volwassene dit niet wil en de ander wel en de derde weer iets anders. Mocht de school het een probleem vinden, dan kun je altijd beschikbaar zijn voor een gesprek daarover, eventueel jij en je ex samen als er andere afspraken gemaakt moeten worden. Maar als de school het geen probleem vindt, dan zal de school wel 4 stoelen neerzetten.
Het kan zijn dat dan gebeurt wat je niet had verwacht: jij luizenmoedert en ex komt met nieuwe vriendin nieuwe kindje tonen. Pijnlijk, ja. Maar wil je dat dit soort pijnlijke momenten jou voortaan bespaard blijven? Heb je enig idee hoe complex het zal zijn om dat te regelen? Wat zoiets kan ook bij de bakker, in het zwembad, op koningsdag of in de dierentuin. De hele omgeving moet heringericht worden als zulke momenten jou bespaard willen blijven. Het is toch handiger als je zelf leert om zulke momenten te verdragen, zonder te klagen bij je nieuwe partner (want die wil jou dan gaan beschermen daartegen, en jij wil ook beschermd worden, terwijl dat onmogelijk is).
Ik zie het probleem dus vooral in je identiteit: je bent gescheiden; je ex heeft een eigen leven net als jij; je hebt een nieuwe partner voor een nieuwe relatie; je relatie met ex is voorbij etc. etc.

Tsjor

Phryne Fisher

Phryne Fisher

19-05-2019 om 13:33

Invloed op je eigen gedrag

Ik ben vanaf het begin af aan duidelijk geweest in wat ik voor ouders vond, formele gesprekken en medische aangelegenheden, en waar nieuwe partners bij mogen zijn (gezelligheidsdingen, algemene voorlichting etc). Stel dat mijn ex wel zijn partner had willen meenemen naar een 10-minutengesprek, dan was ik niet gekomen, want ik vind het compleet zinloos om daar met drie personen ouder-van te gaan spelen. Gelukkig heeft mijn ex zich daar altijd wel aan gehouden. Bij de algemene info-avond was zijn vriendin wel altijd, en ook bij bijv nieuwe scholen zoeken. Het leek mij vooral genant voor haar, dus ik heb daar geen last van gehad.
Waar ik wel last van had waren kleine dingetjes, zeurgedoe over financiën, en per se bepaalde dingen met mij willen bespreken, die heel duidelijk ooit schriftelijk zijn afgesproken (en altijd aanpassingen in mijn nadeel).

Bosbes

Bosbes

19-05-2019 om 13:58

eens met Tsjor, maar..

De reactie van Tsjor in #37 vind ik verder ook heel goed, duidelijker dan de mijne.

Met dus als enige verschil dat ik wel vind dat je nu even duidelijk moet zijn. Mag de school, als je buurman geinteresseerd is, ook zaken over je kind met de buurman delen?
Je kan toch wel van school verlangen dat (als minstens 1 van de ouders het aangeeft) dat zij zaken alleen met de echte ouders delen?

En inderdaad: zelf die overdrachtmomenten doen - maar beperk de hoeveelheid zo veel mogelijk (is het voor je kind niet fietsbaar?) en zo min mogelijk emoties laten blijken.

Lente

Lente

19-05-2019 om 14:08

Bosbes

Ik heb hier vaak het advies gehoord om iemand mee te nemen naar een gesprek op school, zodat je een extra oor hebt, iemand die rustig kan reageren als je zelf emotioneel wordt, etc.
Dat is niet anders bij mensen die gescheiden zijn. Als vader vriendin meeneemt naar het 10 minutengesprek, dan is dat zijn zaak.

Yara

Yara

19-05-2019 om 15:08

Die identiteit

Dank wederom voor jullie input & tips.
Ik besef mij ook steeds meer dat het mijn gedrag is. Mijn identiteit. Ik ben een onwijs gevoelsmens, voel veel aan en over-analyseer.
Maar ook dus het niet goed kunnen stellen en handhaven van mijn grenzen. Ik herken ook wel als ik ver ver ga terug graven in mijn eigen kindertijd dat mijn eigen ouders weinig hebben bijgedragen aan het bevorderen van zelfvertrouwen, stukje bevestiging bleef uit. Gepest op zowel de basisschool als middelbare school.
Van binnen ben ik erg onzeker. Niet iedereen ziet dat natuurlijk omdat voor onbekenden ik er heel zelfverzekerd uit zie. Voor veel mensen is het niet te rijmen als ik dat deel.
Maar mijn partner kent deze kant wel van mij. Hij roept wel eens: “ ga in de leer bij een vrouw op de markt en leer eens van je afbijten” ik blijf namelijk altijd heel diplomatiek. Kan precies benoemen wat ik zelf wil en naar verlang maar er naar handelen ( met ex of in een relatie ) blijft vaak uit want dan laat ik op momenten de kaas van het brood eten.
Niet goed! En dan ga ik lopen klagen als ik me genaaid voel. En me genaaid voelen daar blijf ik iets te lang in hangen. Tot grote irritatie van mezelf.
Had ik steviger in mijn schoenen gestaan als het om mijn ex gaat en dat het niet zoveel invloed had op mij ( en mijn partner) dan was dit nu geen issue geweest denk ik. Dus ik neem het mezelf ook vooral kwalijk.
Wat ik al eerder zei: als ik nee zeg doet hij het toch. Spreek ik hem op gedrag of handelingen aan roept hij dat ik de jaloerse bitch ben. Dus ben ik daarmee gestopt. Geen zin meer in die negativiteit. Betekend dat dat ik zijn partner in veel opzichten er dus volledig bij krijg, ja dat klopt. Irritant, soms pijnlijk, ja maar ik gun hem dat hij ziet dat ik het vervelend vindt dus doe ik er koeltjes over.
Ze zit al vanaf het begin bij medische gesprekken, schoolzaken, sport, kinderfeestjes, in overdrachten, co-oudergesprekken etc. Het is niet anders.
Dus doe ik maar dat het mij weinig boeit. Ik heb haar er 1 x op aangesproken. Vriendelijk maar wel op duidelijke toon. Ik vind het ergens ook gênant dat ze overal opduikt.
Met mijn partner hebben we duidelijk zijn rol bepaald. Zoon heeft een vader, daar mag geen concurrentie strijd zitten maar ook wat voor het kind respectvol is.
Tuurlijk mag hij wel eens wat meer betrokken zijn maar hij hoeft niet mee in alles rondom mijn zoon. Wij willen juist voorkomen dat we met een delegatie van 4 man overal komen opdraven. Dat vinden wij dus gênant. Alsof ik het niet alleen kan regelen.
Maar misschien ook wel naar de buitenwereld. Met 4 man in de klassenap, oudergesprek of twee gezinnen actief op de klassenborrel voor ouders. Ik vind ook weer wat gênant. Dus gebeurd dat van mijn kant ook niet.

Dat met die overdrachten dat mijn partner heeft ingegrepen kwam na een zoveelste voorval. De aanpassingen zijn vaak in mijn nadeel en ik kon op mijn kop staan om tot een gezamenlijk besluit te komen. Toen is mijn partner gaan ingrijpen om weer wat regie te nemen. De overdrachten gaan prima nu. Ik heb ze zelf weer overgenomen. Ex denkt nog wel dat hij meekijkt, maar dat is niet meer zo. Al een maand of 5 niet meer. Maar hij houd zich wel netjes nu. Als ik ex zie dan gaat het contact prima.

Ik moet de vervelende momenten leren verdragen. Dat vind echt een hele grote uitdaging! Ik ga denk ik ook te snel ventileren ( bevestiging zoeken?)
En er zit nog veel boosheid uit het verleden. Diep diep weggestopt.

Yara

Yara

19-05-2019 om 15:14

Helaas niet fietsbaar

We woonden op 8 min fietsafstand met school in het midden. Maar ex en partner zijn opeens 28 km verderop gaan wonen. Als zoon wat ouder is, 13-15 jaar zou hij tzt met het OV kunnen. Wat is een beetje de leeftijd dat het kind al veel zelf doet? Vanaf de middelbare school? Vermoedelijk valt dan veel contact met ex dan weg.

Overdrachten doe ik weer zelf. School weet dat de verstandhouding niet goed is. En in het schoolbeleid staat dat oudergesprekken alleen met de ouders worden gevoerd en met toestemming van beide ouders ook met een ander persoon.
Ik ga hulp zoeken om middels coaching aan mijn identiteit te werken.

Voordat

Voordat je de ellende van je verleden en je opvoeding induikt, kijk vooral eerst wat je nu zelf aan kunt pakken.
Goed dat je de overdracht weer zelf doet, maar analyseer dan even waardoor dat nu wel goed gaat en houd dat vast.
Wat school betreft: als dat schoolbeleid is kun je ex zeggen dat je geen toestemming geeft voor aanwezigheid vriendin, omdat het dan te druk wordt rondom dat ene kind. Dan heeft hij een probleem met school.als school het toch toelaat, dan is dat jammer voor hen, het is hun probleem: zij moeten de stoelen klaar zetten.
ik denk dat je veel zelf kunt doen, door je voor te nemen om niet meer jezelf te verschuilen achter wat dan ook (opvoeding, lastige ex, moeilijke partner). je pakt het op, als je iets vervelend vind beoordeel je of je het kunt veranderen of gaat aanvaarden; het zijn allebei jouw beslissingen en je neemt op dat moment de beste beslissing, ook als je iets vervelends aanvaardt.

Tsjor

Yara

Yara

19-05-2019 om 15:41

👍🏻

Dank Tsjor!

Relativeer

Je ex komt over als een regelaar. Hij zegt dat je jaloers bent op zijn vriendin. Ze gaat veel met hem mee en is betrokken bij de school van je zoon. Het is goed mogelijk dat zij net zo naar zijn pijpen danst als jij (toen en eerlijk gezegd nog steeds een beetje).
Eigenlijk zou je medelijden moeten hebben met haar. Haar leventje lijkt zo mooi, maar jij kent hem ook heel goed.

Bekijk haar anders met een vorm van medelijden. Dat kan helpen haar aanwezigheid op school etc. jou minder te laten raken. Je ex verandert niet; hou dat in je achterhoofd als je haar tegen komt.

Jo Hanna

Jo Hanna

19-05-2019 om 17:48

Je bent minder verantwoordelijk dan je denkt

Mooie bijdragen van Tsjor. Legt een en ander open. Aan de ene kant heb je behoeften en grenzen. Aan de andere kant lijk jij te vinden dat jij er verantwoordelijk voor bent dat er een ideaalsituatie ontstaat. Maar dat valt niet binnen jouw mogelijkheden. Je kunt niet in orde maken waar een ander een doorslaggevende rol speelt.Je bent ook niet verantwoordelijk voor de frustratie van de ander. Maar je laat die eis aan jezelf niet los. Daarmee leg je een zware druk op jezelf en verlies je de vanzelfsprekendheid van jezelf zíjn. Je gaat teveel zoeken naar 'hóe moet ik het doen', 'hoe zorg ik dat het goed komt'. Maar 'hoe' is instrumenteel, niet 'persoonlijk'. Het is niet de bedoeling om het jezelf kwalijk te nemen! Iedereen in de situatie 'doet maar wat'!

Ik zou zeggen: zoek in de situaties naar aangrijpingspunten voor gemakkelijke, objectieve, zakelijke grenzen. Zoals die suggestie van Tsjor over oudergesprekken op school. Formuleer het beknopt en onpersoonlijk, niet-emotioneel: overzicht, rust, duidelijkheid e.d. Bepaalde zaken zijn zoals ze zijn: jouw partner is jouw partner en die leeft ook met jou zoon en doet dus dingen met jouw zoon als zoon en hij dat willen. Ga niet in discussie, zo ís het nou eenmaal. Ik zou geneigd zijn de situatie wél te spiegelen: als zij met z'n tweeën komen, komen jullie ook met zijn tweeën, komt ex alleen dan kom jij ook alleen. En dan niet ingaan op zijn negativiteit maar gewoon ijzerenheinig volhouden tot hij snapt dat hij de situatie kan beïnvloeden door zelf ook alleen te komen. Als hij dat niet wil, dan zal hij ook jouw partner erbij moeten nemen.

Ik ben geneigd uit te gaan van de kans dat manipulatief gedrag zal uitdoven als blijkt dat het niet het gewenste effect heeft. Daarvoor moet je dus gaan doen wat jíj denkt dat normaal is en negeren wat de ander daar aan drama over gaat schoppen. En dan geen emoties laten zien en niet toegeven aan manipulaties. Dat is best moeilijk, maar vooral zolang je denkt dat jij er de schuld van bent dat de ander zich beklaagt en misdraagt. Natuurlijk moet je een beetje strategisch opereren: grote escalaties in het bijzijn van je zoon verdienen niet de voorkeur. Maar ex is en blijft verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag.

Ik las trouwens nu die post over dat 'compenseren' nog een keer goed, en vond die ook niet heel fijn klinken. Het zijn natuurlijk maar een paar zinnetjes maar ik vind je huidige partner daarin niet heel goed uit de verf komen. Ook voor zijn geluk ben je niet verantwoordelijk!

Groet,
Jo Hanna

Dus ...

jouw vriend 'haat' jouw ex , maar je laat (of liet) jouw vriend wel de overdrachten doen ??
Terwijl hij eigenlijk net wat meer afstand zou moeten nemen van heel dit gebeuren met jouw ex ! En ik zie niet in waarom jouw vriend uberhaupt ergens zou moeten zijn waar jouw ex ook is, het is JOUW kind niet de zijne.

Jouw ex is jouw ex, maar je blijft op een ongezonde manier met hem verweven en laat hem tussen jou en jouw vriend komen; laat jouw ex in hemelsnaam los, snel je niet zo slap op naar hem toe, en hou je bezig met jouw zoontje en jouw relatie.

Yara

Yara

20-05-2019 om 20:43

@willem; de e-mail overdrachten heeft hij een tijdje overgenomen. En dat heeft wel voor verbetering geleid. Ik kwam er al een tijd niet meer uit. Ook na advies van een coach was dat een goede tip. Verder is hij nergens bij betrokken hoor. Komt niet op school, niet bij sport activiteiten behalve bij afzwemmen. Hij wil dat verder ook niet. Hij ziet mijn ex bijna nooit. Hooguit 3 x per jaar. In de deuropening of bij afzwemmen. De partner van mijn ex is volledig overal bij betrokken, die heb ik in alle opzichten erbij gekregen.

@flanagan & jo Hanna
Haar leventje lijkt helemaal niet mooi. Op geen enkele wijze jaloerse modus van mij. Vind het juist knap dat ze het zo weet vol te houden. In alles kijkt ze letterlijk mee. Ergens ook heel onzeker. Zo zie ik dat eigenlijk.
Wat je zegt over manipulatief gedrag en spiegelen. Dat vind ik dus ook interessant. Als voorbeeld: ik kreeg al 6 maanden in de wij vorm van beiden de overdracht. Waarin ik op mijn persoon volledig de volle laag kreeg. Dat zoog onwijs veel energie en ik zag er elke week als een berg tegenop om de mail te openen.
Na een tijdje, toen dat volledig escaleerde tot een klaagzang vol leugens en dreigementen, is mijn partner ( ook in de wij vorm) de overdracht gaan schrijven.... strak, emotieloos, zakelijk en duidelijk.
Na 2 weken schreef ex het opeens weer namens zichzelf en veel in de ik vorm.

We hebben gisteren nog even goed gepraat. Gelukkig gaat het zonder al teveel emoties en beseffen we beiden voor welk dilemma wij staan. We zijn nog dol op elkaar maar we zijn al met vergevorderde gesprekken over uit elkaar gaan. Hij ziet een eventuele actievere rol in leven van zoon nu en in de toekomst niet zo zitten. Zoon zal ook vast gaan puberen en daar ziet hij tegen op. Überhaupt de aanwezigheid van mijn ex of dat er weer issues gaan spelen maakt hij zich zorgen om.
Hij kan niet meer incasseren. Daarvoor is er al teveel schade de afgelopen jaren aangericht.

Pijnlijke is: we zijn nog zo gek op elkaar. Er is geen juiste keuze dus. Op zijn beloop laten voelt als uitstel. Hij is overtuigd dat er vroeg ex weer flink onrust gaat maken. En dat vriend dan ontploft en we verder van huis zijn. Kost hem al enige tijd teveel energie.

Angela67

Angela67

20-05-2019 om 20:57

schade?

ik vind dat het niet "schade' zou moeten heten de relatie tussen jullie als twee volwassenen. Maar dat is wellicht een gevoelskwestie. Ik krijg toch nog steeds het gevoel dat het hem teveel moeite kost en dat hij geen vertrouwen heeft in de keuzes die jij maakt / wil maken. En natuurlijk is dat zijn "goed recht", het zal ook echt niet fijn voelen als hij telkens z'n kaken op elkaar moet klemmen om zich erbuiten te houden etc. Maar toch komt het over alsof hem onrecht wordt aangedaan en dat hij het zo zwaar heeft.
Hij kan best wat transparanter zijn en meer vanuit zichzelf praten. Hij heeft geen trek in de relatie op deze manier. Punt.
gr Angela

"Zoon zal ook vast gaan puberen en daar ziet hij tegen op."

Wel, dat wist hij dan toch toen hij aan de relatie begon. En het gaat ocharme over één kind; wij hebben er hier 5, kinderen en stiefkinderen, allemaal pubers en jongvolwassenen die denken dat ze alles beter weten.

Ik begrijp echt niet dat jullie jouw ex zo'n bepalende rol in jullie leven laat spelen; stel jullie toch niet zo zwak op. Jouw vriend hoeft trouwens geen actievere rol in het leven van jouw kind te spelen en vader spelen als stiefvader is pas echt nefast.

Yara

Yara

21-05-2019 om 18:29

Hij voelt de verwachtingen met name omdat bij ex de partner wel zo’n grote rol speelt. Dat het in een weegschaal ligt.
Ik verwacht geen stiefvader of vaderrol.

Wat ik wel fijn zou vinden is een keer een vakantie’tje of weekendje weg (nog nooit in 5 jaar gebeurd) Want nu doen we alles gescheiden. Dat is mijn enige wens. Vind dat gescheiden leven onder 1 dak voor mijn zoon en mijzelf niet prettig. Ik kan hem natuurlijk niet dwingen, maar hij wist dit ook 6 jaar geleden toen hij mij leerde kennen. Alleen is dit dus nu door de slechte verstandhouding nu een dilemma geworden.
Er spelen dus 2 componenten.

Hij zelf vind dit lastig en wil dit eigenlijk dus niet meer. En inderdaad voor hem is dat een reden nu om te stoppen. Ook een vakantie is tegen zijn gevoel en plezier in. Ik vind het voor mijn zoon vooral sneu. Die wil heel graag en accepteert hem volledig maar andersom blijft dat uit. Om te voorkomen dat mijn zoon opgeroeid met dit gevoel en dat hij bevestiging mist en niet volledig wordt geaccepteerd. En dit een issue wordt. Althans dit is wat door mijn gedachten speelt dat het zich kan. Daar moet ik op ingrijpen.

Hij wil niet de relatie om mij beëindigen en ik ook niet om hem. Maar om zoon en ex is dit nu wel aan de orde.

Jaloers-modus

Yara, ik bedoelde niet dat jij jaloers op haar bent. Eerder het tegenovergestelde omdat je weet hoe hij is, wat hij ook zegt.

Vakantie

In 5 jaar niet gezamenlijk met vakantie geweest? Je bent co-ouder. Dan kan je toch via ouderschapsplan een periode afkaarten van een paar weken om op vakantie te gaan?

Of ergert hij zich zo aan je ‘slordige’ levensstijl, dat hij er genoeg van heeft en de situatie met je ex en je zoon gebruikt als uitweg. Dit komt bot over maar wel belangrijk om te weten wat er speelt. Wordt jij zand in de ogen gegooid of niet? Want als je hard je best doet om de sfeer rond je zoon te verbeteren, moet dat niet voor niets zijn.

Yara

Yara

22-05-2019 om 00:42

Hi Flanagan,
Het kan prima binnen het ouderschapplan in overleg binnen alle schoolvakanties.
Maar het probleem is voor mij dat partner het niet wil. Ik doe hem geen plezier. Hij vind het prima om zoon natuurlijk eens een dag activiteit/moment te geven maar niet dat het ten koste gaat van zijn vrije tijd en vakantie mogelijkheid. Dat is simpelweg niet hoe hij zijn vakanties ziet. Klinkt nu ik dit schrijf echt heel bot. Maar zo is het helaas wel. Ik heb dat op tafel gelegd nu dat dit al enige tijd mijn wens is.
Schoonmaken zegt hij dat dat niet meespeelt. Kunnen we oplossen.

Zeetakje

Zeetakje

22-05-2019 om 06:53

Het klinkt misschien bot, maar...

Volgens mij komt het erop neer dat je huidige partner jou wel wil, maar je zoon kan missen als kiespijn. Dat zou m.i. niet anders zijn als de verstandhouding met je ex anders was.

"Maar het probleem is voor mij dat partner het niet wil. Ik doe hem geen plezier. Hij vind het prima om zoon natuurlijk eens een dag activiteit/moment te geven maar niet dat het ten koste gaat van zijn vrije tijd en vakantie mogelijkheid."

Je zegt hier: "ik doe hem geen plezier". Is het weleens bij hem opgekomen dat hij jou en je zoon er wél een plezier mee doet? Dat het helemaal niet raar is om voor degene van wie je zegt te houden weleens iets te doen waar je zelf niet zoveel plezier in hebt?

Yara

Yara

22-05-2019 om 08:08

Klopt

Hij wil met mij in een relatie blijven want we hebben kwalitatief een goede relatie. Dat valt hem zwaar met de keuze die we moeten maken. Ik deel dit. Maar zoon en ex vind hij moeilijk en dat past niet in zijn plaatje van wat hij wil en of hij dat nog voor zich ziet als toekomstbeeld.
Heb je misschien wel gelijk in, over de verstandhouding met ex beter was dat het contact met zoon ook anders was geweest. Feit is, hij heeft geen kinderwens ( mijn eventuele volgende kinderwens heb ik ook uit mijn hoofd gezet) en hij is anti burgerlijkheid en voor zijn vrijheid. Hij ziet met name de beperkingen. En is gericht op eigen plezier en minder om iets als gezin te doen om mij en zoon een plezier te doen. Althans dit is mijn conclusie. Hij zou het zelf iets nuanceren. Want vind het samenwonen al een hele commitment.

Twee maanden terug gaf hij nog aan bij vrienden dat het samenwonen goed ging. Tuurlijk, hij mopperde dat ik wat slordiger ben in het huishouden.

Angela67

Angela67

22-05-2019 om 08:12

yara

kies voor jezelf en dat is inderdaad in dit geval ook nog eens met hele positieve consequenties voor je zoon. Maar het is vooral voor jouzelf belangrijk om je los te maken van hem. In de manier waarop je schrijft in dit draadje lijkt het alsof je eerst schrijft wat je al jaren 'volhoudt', alle positieve aspecten. En gaandeweg pel je de lagen af en kom je op dit punt. En dat is o.k. Dat wil niet zeggen dat het niet mooie jaren samen zijn geweest. Maar het is "terecht" dat het voor jullie allebei een kantelpunt is nu.
gr Angela

Niki73

Niki73

22-05-2019 om 09:53

Naar gevoel

Yara, ik krijg een naar gevoel bij je partner. Hij wil zich niet binden en al helemaal niet aan een kind. Hij kan los darvan best een leuke man zijn, maar dit maakt hem ongeschikt als relatiemateriaal.

Niki73

Ongeschikt als relatiemateriaal is misschien wat overdreven, maar wel een schoolvoorbeeld van waarom een LAT-relatie in jullie geval veel geschikter is dan samenwonen. Is dat geen mogelijkheid meer ipv maar 'gewoon' de relatie te beëindigen ?

Yara

Yara

22-05-2019 om 10:46

We hebben dus jaren gelat. De eerste 4.5 jaar.
Misschien hadden we dat zo moeten laten. Het samenwonen kwam vooral van mijn kant omdat ik toewas aan een volgende stap.
Ik heb hem dat ook gevraagd: Wat als we teruggaan naar latten. Maar hij blijft natuurlijk indirect met mijn ex geconfronteerd worden. Daar zal geen verandering komen.
Ik vind dat wel lastig omdat ik wel de behoefte heb dat er wel ergens een verbinding mag zijn en het niet teveel 2 werelden zijn.
Ik merk ook een twijfel bij mezelf. Ik vind mezelf zeker niet veeleisend in een relatie, ik laat hem vrij ( sociaal, met vrienden reizen, flexibiliteit, geen familie verplichtingen)
En dan een stap terug en weer latten....
Ben ik niet te kritisch dat ik enigszins hoop dat hij een band opbouwt met mijn zoon? Al vind ik niet dat ik teveel van hem verwacht.

Zeetakje

Zeetakje

22-05-2019 om 12:03

Maar Yara,

Gaat het hem echt alleen om de confrontatie met je ex? Ik krijg de indruk dat, ook als je ex er niet zou zijn, hij niet teveel geconfronteerd wil worden met de behoeften van jou en je zoon.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.