Relaties Relaties

Relaties

Ik weet het even niet meer

Lieve allemaal, ik kan wel wat advies gebruiken, en wel over de niet fijne opmerkingen van mijn man. We zijn 25 jaar samen, 20 jaar getrouwd, twee pubers. Jaren geleden al een keer relatietherapie gehad omdat onze dochter last had van spanningen in huis, en daarna ging het weer een tijd goed (of in ieder geval rustig) maar ik merk toch dat ik me niet veilig voel in de relatie: ik probeer vooral te vermijden dat er ruzie ontstaat.
Wat niet helpt is dat mijn man er een handje van heeft om volledig uit het niets, dus niet tijdens een ruzie, opeens dingen te zeggen waarvan ik op mijn benen sta te tollen. Als ik daar dan gekwetst op reageer moet ik alles niet zo zwaar opnemen.
Een paar voorbeelden:
- Als ik een onderwerp aansnijd wat hem niet boeit zegt hij rustig "Dat interesseert me geen flikker".
- Tijdens de relatietherapie zei hij doodleuk "Ik ben alleen bij je omdat ik dat nou eenmaal ooit beloofd heb." Een maand of zo geleden herhaalde hij dat er niks veranderd was sindsdien - maar ik moest niet altijd alles zo zwaar opnemen.
- Toen ik vertelde over een klein conflict op mijn werk: "Ik zou ook moeite met jou hebben".
- En de laatste, die mij op de een of andere manier nog het meeste kwetste, kwam vorige week: Dat ik toch wel erg veel aangekomen was (is waar, een kilo of 15 sinds we getrouwd zijn, draag nu maat 46 bij 1 meter 70), dat hij er tegenaan moest kijken, dat ik maar een moeke was geworden en dat hij nooit had gedacht met een dikke vrouw oud te worden. Misschien had ik direct naar zijn hoofd moeten slingeren dat dat ook niet hoefde als hij zo doorging maar ik was zo totaal van slag. Een excuus krijg ik ook niet, hooguit een "Je weet toch dat ik niet weet hoe ik dingen wat tactvoller moet zeggen".

Ik denk al jaren regelmatig aan een scheiding, maar ik ben er ook bang voor: ik verwacht niet dat hij zich makkelijk gewonnen zal geven, de financiële afhandeling zou weleens heel onplezierig kunnen worden en ik heb er nog steeds moeite mee om ons gezin op te breken. Zeker omdat hij natuurlijk ook leuke dingen heeft - maar die komen wel voornamelijk naar buiten zolang ik me schik.

Ik weet eigenlijk niet eens wat mijn vraag is. Herkenning? Advies? Ik vraag me ook af of het zin heeft om relatietherapie te starten. De rek is er wel een beetje uit bij mij. Ik wilde het vooral even van me afschrijven maar ervaringen en advies zijn zeer welkom.

@Emma

@Emma

29-05-2019 om 17:05

Ervaring

Wat een rottige situatie zeg, en wat een nare opmerkingen!
Ik heb zelf niet zoveel ervaring hiermee maar er is wel iets dat me opvalt in je verhaal:
je beschrijft heel concreet wat hij tegen je zegt en hoe je dat vindt. Je weet niet hoe je vervolgens over een echtscheiding moet beginnen. Ik denk dat je een paar stappen overslaat. Probeer eens te reageren op zijn opmerkingen over je uiterlijk bijvoorbeeld. Die zijn bijzonder kwetsend. Over een scheiding kun je het een andere keer hebben. Reageer in het hier en nu.
Relatietherapie is ook een brug te ver. Probeer er eerst eens zelf met behulp van een professional uit te komen welke reactie het beste bij jou past en hoe je die kunt geven.
Echt, probeer eerst eens voor jezelf te zorgen en als je je weerbaarder voelt kun ne altijd nog over relatietherapie of een scheiding beginnen.

Anke

Anke

29-05-2019 om 18:04

Je mag ook later reageren

Je lijkt te denken dat je op het moment dat hij bot/kwetsend doet, ad rem moet reageren. Maar dat hoeft helemaal niet. Het is juist beter om er op een ander, rustig, zelfs fijn moment op terug te komen. Dan kun je van tevoren bedenken wat je wilt zeggen en hoe je het wilt zeggen. Hou het wel bij de beroemde ik-boodschappen: vertel hoe jij je voelt als hij die opmerkingen maakt. Jouw gevoelens zijn namelijk niet te ontkennen, die zijn er gewoon. Dat werkt veel beter dan beschuldigen.

EricatH

EricatH

29-05-2019 om 19:01 Topicstarter

@Emma en Anke

Dank je wel voor jullie reacties, altijd goed om reacties te horen van mensen die echt objectief zijn en niet, zoals mijn vriendinnen die hem niet erg mogen, gaan weeklagen hoe vreselijk het allemaal is.

Het is natuurlijk geen 20 jaar vreselijk geweest, zo'n deurmat ben ik nou ook weer niet. Maar er speelt wel al heel lang een patroon waarin hij zich erg dominant gedraagt (conversaties domineren, kleinerende opmerkingen maken, mijn denigrerend doen over mijn baan en uiterlijk etc.) en ik om de lieve vrede te bewaren maar meebuig, af en toe een keer ontplof en dan weer kalmeer en doe alsof er niks aan de hand is - tot de volgende keer. Ik heb dat zelf toegestaan uit een behoefte om iedereen te vriend te houden en ik merk nu dat ik begin te voelen dat het genoeg is geweest en dat de rek eruit is.

Ik heb inderdaad na de laatste reeks kwetsende opmerkingen op een rustig moment gezegd dat zijn opmerkingen me erg hadden gekwetst en dat ik er erg ongelukkig van werd en onzeker. Daarop kreeg ik direct een reactie "Dat ik ook lelijke dingen zei en dat hij wel mocht concluderen dat ik er mee was begonnen". Tja - misschien is dat zo. Maar dat moet hij dan ook zeggen als het gebeurt en op dat moment ging het daar niet over. De lelijke opmerkingen over mijn uiterlijk kwamen volledig uit het niets, gewoon toen ik rustig een boek zat te lezen op de bank, en als ik al lelijke dingen zeg is dat in woede. Niet dat het daarom okee is natuurlijk! Maar mijn gekwetste gevoelens lijken hem niet zo heel veel te doen. Ook achteraf niet, als de storm is gaan liggen.

Sinds een week of zes wil hij ook eigenlijk geen seks meer, terwijl ik dit gewicht toch al een paar jaar heb. Een beetje midlife zal ook wel meespelen bij hem: moet ik hier nou oud mee worden? Een laatste teken aan de wand: als hij op zakenreis is mis ik hem totaal niet, want dan kan ik me eindelijk ontspannen. Dat dat niet zou kunnen ligt denk ik meer bij mij dan bij hem, omdat ik zo probeer om het gezellig te houden. Misschien moet ik daar maar eens mee ophouden.

Nogmaals bedankt voor het meedenken! Ik heb weer stof tot nadenken.

Nijntje

Nijntje

30-05-2019 om 08:19

Betrekking

De kwetsende opmerkingen, de ruzies etc gaat allemaal over inhoud. Hier gaan jullie dan inhoudelijk over praten en dan gaat jou man zich verdedigen. Jij zou ook lelijke dingen hebben gezegd etc. En op inhoud nivo is het ook heel waar. Het is ook heel naar als hij zulke dingen tegen jou zegt en doet ook echt pijn. Andersom zal het voor hem ook heel echt voelen.

Als het mijn man was zou ik zo benieuwd zijn wat hem echt drijft, wat gaat er in hem om? Waar staat zijn gedrag voor? Wat is de betrekking voor zijn gedrag? En voor jou idem? Want het klinkt niet dat hij gelukkig is en jij klinkt ook niet gelukkig. Kun je elkaar nog echt zien, achter het gedrag zeg maar.

Voor mij zou het een zorgelijk signaal zijn als de seks ineens stopte. Ben je hem ook ergens kwijt aan het raken? Wil je dat wel echt? Want je schrijft ook dat je heel veel hebt gegeven voor dit gezin? Maar je schrijft ook dat geven op die manier niet werkt? En is het ook wat de ander wil? Wat willen jullie echt?

Tinkerbel

Tinkerbel

01-06-2019 om 09:17

EricatH

Waarom zeg je niet op het moment dat hij dat zegt: ‘joh, als het je niet bevalt, ga je toch lekker weg of zoek een ander’

Dat zou ik doen; maar ja, ik ben al jaren alleen en te autonoom geworden.

Eef

Eef

01-06-2019 om 10:37

respectloos

Waarom sta je jezelf toe om je zo respectloos te laten behandelen? Waarom zeg je niet, zoals Tinkerbel schrijft: ‘joh, als het je niet bevalt, ga je toch lekker weg of zoek een ander’. Dat zou nl. ook mijn advies zijn. Je man klinkt als een verschrikkelijke vent.

Mari

Mari

01-06-2019 om 11:10

erica

Ik vind het allemaal heel naar voor je. Hoe voel jij je eigenlijk tegenover hem?

Assertiviteitstraining

Je lijkt zo vastgeroest in de voorzichtige benadering naar je man toe. Misschien heb je baat bij een assertiviteitstraining om te leren hoe je anders een gesprek kan sturen.
In een training kan je oefenen met andere deelnemers. Een training kan je vertrouwen geven/vergroten omdat het veiligers is om te oefenen met mensen die op afstand van je staan.

EricatH

EricatH

01-06-2019 om 19:21 Topicstarter

Nijntje

Je vraagt “wat zit er achter”. Wat er in ieder geval achter zit bij hem is een hele, hele moeilijke jeugd waar hij er eigenlijk niet mocht zijn. Bij het geringste gevoel van afwijzing gooit hij dan alle valhekken dicht en probeert hij eventuele gekwetste gevoelens buiten te sluiten door net te doen alsof het a) allemaal niet aan hem ligt en b) het hem ook niks uitmaakte. Dat is natuurlijk niet zo, maar door die muur kom je dan echt niet heen. Ik geloof nooit dat hij gelukkig is, ik ben het ook niet. Maar hij was mijn eerste echte relatie dus echt vergelijkingsmateriaal heb ik ook niet: wat is dan wel een gelukkige relatie?
Ik merk wel dat ik me steeds verder terugtrek omdat ik geen zin heb in nog meer kwetsende uitspraken, maar daar worden we allebei alleen maar heel eenzaam van.
Toch maar weer eens bespreekbaar maken want dit is ook niks - voor hem ook niet want hij is natuurlijk niet altijd zo.

EricatH

EricatH

01-06-2019 om 19:23 Topicstarter

Tinkerbel en Eef

Dat heb ik ook gezegd, “Dan zoek je toch een ander!” Maar dan was het antwoord dat ik dat ook kon doen. Ook een idee natuurlijk

EricatH

EricatH

01-06-2019 om 19:26 Topicstarter

Mari

Goede vraag, hoe voel ik me tegenover hem. Soms vind ik hem heel lief en hebben we het samen heel leuk. Maar dat wordt wel steeds minder en ik merk dat ik nu nijdig op hem ben als hij niks verkeerd doet. Maar het wisselt heel erg. Soms gaat het een paar weken zoals nu en dan is er weer maanden niks aan de hand.

EricatH

EricatH

01-06-2019 om 19:27 Topicstarter

Flanagan

Helemaal geen slecht idee. Op mijn werk en bij vrienden ben ik wel assertief maar in mijn relatie is dit er wel heel erg ingesleten!

Tinkerbel

Tinkerbel

01-06-2019 om 20:03

EricatH

🤔 misschien is dat idd geen slecht idee

Of zeggen: zeg, zo ga je niet met mij om, pak je spullen maar.
En t dan wel menen. Mannen moeten voelen, woorden doen niet zo veel.
Of niets meer voor hem doen; helemaal je eigen plan trekken en hem negeren. Geen reactie geven als hij zoiets zegt. Ik verzin maar wat hoor.. lastige situatie

Raken?

De eerste vraag is of zijn botte opmerkingen je raken. Het is natuurlijk altijd waardeloos als iemand dit soort dingen zegt, maar als je zelf vindt dat hij eigenlijk gewoon ongelijk heeft, als je zelf wel tevreden bent over jezelf en genoeg zelfvertrouwen hebt, dan kan hij je veel minder raken.
Dan kun je twee dingen: hem laten kletsen, je schouders ophalen en denken “ach over de hele linie is het nog best ok”. Of je gaat op meer zakelijke wijze het gesprek aan, dat je zijn opmerkingen zat bent en dat je begrijpt dat hij nier tevreden is en jij bent dat ook niet en dat er wat jou betreft serieus over consequenties nagedacht moet worden. Dan kan hij aangeven wat hij wil.

juf Ank

juf Ank

02-06-2019 om 20:23

bijvoorbeeld

Gemene opmerkingen hebben een reden!
Precies. En de reden heeft meestal niets met jou te maken, en alles met de pijn die de ander voelt en de angsten die hij koestert.
Dit inzicht helpt je met minder schrammen door kwetsende opmerkingen heen te komen. En mogelijk leidt het zelfs tot gesprekken die leiden tot liefde, begrip en compassie.

Zo reageren:
Je confronteert de ander op een manier die kwetsbaarheid vereist van jouw kant, en kwetsbaarheid uitnodigt bij de ander door te zeggen:
“Wauw – die opmerking deed pijn.” – Je maakt duidelijk wat de ander aanricht.
“Interessant dat je ervoor kiest om mij op deze manier te kwetsen.” – Je maakt de situatie objectief.
“Wat doet jou zoveel pijn dat je voelt dat je mij pijn moet doen om je pijn dragelijk te maken?” – Je nodigt de ander uit tot kwetsbaarheid.

Heb je hier wat aan?
https://sochicken.nl/omgaan-met-nare-opmerkingen

herkenbaar

Je verhaal klinkt zo herkenbaar! Ik ben heel lang samen geweest met een man die eigenlijk een hele lieve man is, maar er was iets waardoor hij vrij snel begon met afwijzing naar mij toe. Hij wilde na de geboorte van ons oudste kind niet meer vrijen en als rede gaf hij het feit dat ik borstvoeding gaf en dat hij mij daardoor niet als geliefde kon zien. Dat kon ik me voorstellen, dus ik ben daarvoor gestopt met zelf voeden - dat was voor mij een groot offer, maar als ik daarmee mijn man terug kon krijgen was het het me waard. Je raadt het al, dat hielp geen zier. In de loop der jaren kwamen er steeds andere argumenten. Ik was thuis voor de kinderen maar zou aantrekkelijker zijn als ik ging werken, ik gebruikte teveel make up, en later werd dat dat ik onverzorgd was, en tenslotte, een paar jaar voor onze scheiding, vond hij me dik. 1,70 m lang en 56 kilo... Achteraf realiseer ik me dat ik veel te veel bezig ben geweest met proberen erkenning van hem te krijgen, steeds maar weer aanpassen. Ik wou dat ik dat eerder had ingezien. Het zou mijn relatie denk ik niet hebben kunnen redden, maar was veel beter voor mijzelf en mijn eigenwaarde geweest. Hij had meteen een ander toen we na bijna 30 jaar uit elkaar gingen. Ik kan alleen maar concluderen dat hij al heel lang niet met mij heeft willen zijn maar het lef niet heeft gehad om dat te zeggen.
Ik denk dat het voor jou ook wel handig is om eerst aan je eigenwaarde te gaan werken. Het kan altijd dat dat ook bij je partner een positieve verandering teweeg brengt. Mij heeft o.a. het boek Verslaafd aan liefde erg geholpen om tot inzichten te komen.

EricatH

EricatH

10-06-2019 om 12:15 Topicstarter

Bedankt allemaal!

Veel van jullie opmerkingen hebben me echt wel aan het denken gezet. Ik moet inderdaad hoognodig iets aan mijn eigenwaarde doen. Dat zal niet meevallen na jaren proberen het alles en iedereen naar de zin proberen te maken dus daar zal ik maar eens een coach voor inschakelen. Zijn opmerkingen raken me wel degelijk en ik ben nu wel op het punt dat ik bozig blijf ook als hij niks verkeerd doet.
Diep in mijn hart denk ik dat hij ook genoeg van mij heeft (let op de ook) maar het niet erg genoeg vindt om de knoop door te hakken en op te stappen. Maar als ik dat aankaart moet ik niet alles zo zwaar opnemen want hij houdt echt wel van me. Hmmm.
Hoe dan ook, als ik mijn gedrag ga veranderen gaat hij misschien mee, en zo niet dan gaat het zo vaak knallen dat we dat niet meer kunnen negeren. Ik wil zo niet nog dertig jaar doortobben en hem gun ik ook meer dan een leven met een vrouw die haar tijd uitzit.

Nogmaals bedankt allemaal!

Lee

Lee

10-06-2019 om 18:05

Nog wat tips

Ik heb veel gehad aan het boek van Sue Johnson 'Houd me vast'. Zeker omdat je schrijft dat je met verandering in je eigen gedrag bij hem ook iets hoopt los te maken, denk ik dat je veel aan dit boek hebt.

Ook interessant: de podcasts van Ester Perel: 'Where should we begin'.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.