Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 16:38

Lief zijn voor een dierbaar iemand waar je je aan ergert

Hoe doe je dat?

Je houdt van hem of haar
Je ergert je érg aan dingen hij/zij zegt of doet
De ergernis zit bij jou, niemand anders heeft er echt last van
Je gaat wat bozig en bokkig reageren naar de ander
En dat wil je niet, je wilt op zijn minst neutraal, maar liever nog liefhebbend reageren
en ondanks je voornemen, steeds weer opnieuw, lukt dat niet...

Je = ik natuurlijk

Ik kan en wil wel meer toelichting geven, maar wil het om te beginnen graag open laten en hoop zo verschillende invalshoeken of antwoorden te krijgen.

Ik zit er erg mee.

Vast dank voor het reageren!

Toos

Toos

02-06-2019 om 16:47

Lastig

Ik kan me er alles bij voorstellen. Ik heb moeite om liefdevol naar mijn moeder te reageren. Ze heeft zelf niet door hoe lastig ze is en hoe moeilijk ze het haar omgeving maakt. Mijn man wijst me er regelmatig op als ik (weer) onaardig doe. Ik wil dat ook zeker niet, maar als ik moe of gestrest ben reageer ik wat meer primair.
Het stoort me omdat ik in het algemeen vindt dat je liever moet zijn voor je dierbaren dan voor je collega of de buurvrouw. En bij hen lukt het je wel om tot tien te tellen en beleefd te blijven.

Juline

Juline

02-06-2019 om 17:20

Kernkwadrant

Ken je het kernkwadrant van Ofman? Dat gebruik ik nog weleens als ik merk dat ik geïrriteerd raad door gedrag van een ander.
Het komt er op neer, dat je het gedrag van de ander ziet als het 'teveel' van een bepaalde kwaliteit. En dan wil het ook weleens zo zijn, dat de kwaliteit van de ander een uitdaging is voor jou. Google er maar eens op en probeer de allergie, kwaliteiten en uitdagingen in te vullen in het vierkant.
Gedrag is dan beter te plaatsen en daardoor kan ik er vaak beter mee omgaan, of het naast me neer leggen.

Anno

Anno

02-06-2019 om 17:51

Hier

Hier kon ik me erg storen aan mijn snel aftakelende moeder. Ik heb besloten om haar niet meer te bevechten en daarmee te kwetsen. Dat verdient ze niet. Ik moet zeggen dan het me 9/10 keer best goed lukt en dat er ineens veel meer liefde en blijdschap zit. En dankbaarheid...want dankzij die 75-jarige vrouw ben ik wel wie ik ben vandaag en zo mooi als zij 75 is geworden moet ik nog maar eens zien te halen. Nederigheid is denk ik wat ik bedoel.

Lente

Lente

02-06-2019 om 18:11

Tip waar ik zelf veel aan gehad heb

Vraag: Wat is je probleem?
Antwoord: je ergert je aan X
Waarom erger je je zo aan X?
Antwoord: ......
Waarom? Of wanneer? en dan weer Waarom? Heel veel Waarom!

Probeer dit eens af te pellen, bij voorkeur met iemand anders zodat die kan blijven doorvragen. Je gaat door tot het gaatje.
Op deze relatief eenvoudige maar soms heftige manier kom je bij een veel diepere laag, waar jouw ergernis vandaan komt. En dan bedoel ik niet tot een laagje eronder, maar echt diep.

Zodra je dat gaatje gevonden hebt, kun je constructief gaan bedenken wat jij daaraan kan doen. Ja, inderdaad JIJ. Als jij jouw gedrag verandert, verandert de ander mee. Die gaat daarop reageren in positieve zin. Juist omdat jij als eerste verandert, heeft de ander ook de ruimte om hierop te reageren. Zonder aanval, zonder strijd.
Zolang je doel is om de ander te veranderen, werkt het niet.

Dit is overigens niet geschikt voor ongezonde psychopathische relaties, misbruik, etc.

Het betekent ook niet dat een ander niet hoeft te werken aan een relatie. Maar die heeft een eigen verantwoordelijkheid. Dat is een ander proces, niet te verwarren met jouw proces.

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 19:02

Dankjewel!

Toos en Anno, ja, jullie situatie is de mijne. Behalve dan dat ik mijn moeder niet 'bevecht', kwets of echt onaardig doe. Het heeft overigens geen zin om haar te vertellen wat me zo stoort. Veel dingen bedoelt ze ook goed, maar ik stoor me er enorm aan. Ik ga dus niet de discussie aan (wil ik ook niet), maar ik word wat nurks, bozig, en gesloten. En dat voelt mijn moeder. En precies wat jullie schrijven: dat verdient ze niet.

Juline: ja, ik ken het kernkwadrant. Ik heb er even over nagedacht, maar denk niet dat ik daar verder mee kom.

Lente: jouw vragen ga ik mezelf (laten) stellen. Mogelijk kom ik daar verder mee. Ik ja, het is de bedoeling dat ik het bij mezelf zoek, ik wil zelf anders reageren. Van mijn moeder zou ik dat ook niet (meer) kunnen verlangen.

Wat ik ook ga doen: ik heb een afspraak gemaakt met een psycholoog. Eigenlijk in de verwachting dat hij/zij zoiets als Lente beschrijft gaat doen. Het duurt alleen maanden voordat ik ergens terecht kan.
Echt wel gek: ik kan zelf zoveel aanpakken en 'regelen' in mijn leven, maar dit lukt me niet: liefdevol of neutraal reageren terwijl ik dat wel wil.

Mijn moeder maakte laatst een toespeling: zij vroeg naar mijn, meestal onuitgesproken, irritatie. Die heb ik ontkent, omdat het er het moment niet naar was om het er over te hebben. En eigenlijk wil ik dat ook liever niet, het zou haar kwetsen, ze zal veel niet snappen en misschien niet meer weten hoe ze zich dan wel zou moeten gedragen. Mijn liefde, zorg en aandacht' is erg belangrijk voor haar. Ze zou er onzeker van kunnen worden.Dus: ik wil gewoon aardiger zijn. Maar dat was wel het moment waarop ik dacht: en nú ga ik er mee aan de slag.

En om maanden wachttijd voor de psycholoog te overbruggen, kom ik hier vragen om advies en handvatten. Mogelijk helpt het feit dat ik het hier deel en jullie ervaringen/raad lees al om er de scherpste kantjes af te halen.

Waarom?

Als je je aan iemand irriteert, is dat meestal een situatie waarin je zou willen dat diegene anders zou reageren. Je zou eigenlijk diegene willen veranderen zodat deze reageert op een wijze die voor jou (en anderen) wenselijk is. Een bepaald gedrag of een bepaald manier van denken, kan naar jouw mening onwenselijk uitpakken, misschien zelfs afstotelijk. Aanleiding voor afstandelijke houding door anderen die zich eraan ergeren maar er zelf nooit iets van zeggen. Juist bij dierbaren ligt de angst voor het in een bepaalde eenzaamheid raken, op de loer.

Ik denk dat de behoefte aan veranderen eerder een actie is uit liefde. Een bepaalde bezorgdheid omdat je wilt behoeden dat diegene inderdaad in de eenzaamheid belandt.

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 19:48

Ja, Flanagan

Wat jij schrijft, ja, daar herken ik me in. En die afstandelijke houdjng heb ik dus zelf.

Wat bedoel je met het kopje 'waarom' ?

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 19:52

En dat veranderen

Dat gaat bij mij moeder niet gebeuren. En ik wil toch liefevoller voor haar zijn.

Terwijk ik sommige dingen echt vervelende vind, bijvoorbeeld dat ze anderen zo negatief kan beoordelen. Ah, dat vind ik echt erg. Maar zelf vind ze dat onschuldig. Mijn man en kinderen roepen haar met een grapje tot de orde. Ik sla dicht en wordt bottig.

En we worden zelf ook oud.

En dan moeten onze kinderen weer datzelfde geduld met ons zien op te brengen. Dus als je vraagt:"hoe doe je dat?". Mijn antwoord is; geduld, heel veel geduld.

Toos

Toos

02-06-2019 om 20:14

Tijd beperken

Als ik een uurtje, of twee of drie, bij mijn moeder ben lukt het me nog wel om met een grapje te reageren of te gewoon te negeren. Het probleem doet zich dus vooral voor tijdens dagjes weg of het familieweekend. Ze houdt ook nooit op, het gaat maar door, veeleisend, alles wat ze denkt flapt ze eruit, en nooit op een heel fijne manier. Helaas ook tegen de kinderen, waarbij er twee hun schouders ophalen en oma laten kletsen en de derde nog wel eens weerwoord geeft. Dat mag van mij ook, als het op een normale manier gaat.

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 20:54

Toos

Herkenbaar!

En Flanagan, ik begrijp het kopje😁

Mentos,

Toen je vroeg om verschillende invalshoeken, vond ik het ‘waarom’ toepasselijk.
Vaak zoekt men de antwoorden bij gedrag van de ‘lastige’ of gaat men zichzelf verwijten niet in staat te zijn de irritatie te negeren. Terwijl je het eigenlijk het beste met de andere voor heb, alleen daar niet bij stil staat.

Als je beseft dat je onvriendelijk tegen haar bent, omdat je haar ergens zou willen veranderen uit liefde, is het misschien minder moeilijk in vervolg toch vriendelijk te reageren. Desnoods met wat humor.

Mentos

Mentos

02-06-2019 om 21:39

Flanagan

Ja, dat is een andere invalshoek! Dankjewel

ook zo

ook zo

03-06-2019 om 10:46

nooit genoeg

Het 'waarom' is (zie ik om me heen en ervaar ik zelf ook) dat het nooit goed genoeg is voor moeder. Dat begon bij mij al op school. Ik werd constant vergeleken met mijn oudere zus en die deed het altijd net iets beter. De stroom van negatieve 'dingetjes' die in mijn verdere leven volgde, maakt het voor mij moeilijk om nog aardig te reageren. Mijn eten is altijd net te exotisch, mijn huis net niet opgeruimd genoeg, mijn kleding niet netjes genoeg gestreken. Altijd volgt een vergelijking met iemand die wel lekker kookt, wel netjes is, wel goed kan strijken. Alleen mijn dochter is buitengewoon goed gelukt in de ogen van mijn moeder.
Maar laatst had ik toch een klein doorbraakje. Ik ging met mijn moeder naar een specialist op een uurtje rijden van waar we wonen. Zij vertelde dat mijn zus haar verweet dat ze haar naar een te laag niveau opleiding had 'gestuurd', omdat ze niet slim genoeg zou zijn. Ik vond dat een raar verwijt want mijn moeder is juist heel erg van de prestige, dus hoe hoger hoe beter. In mijn herinnering had mijn zus die opleiding juist zelf uitgezocht. Maar hoe dan ook, ik flapte er uit: "O, ik dacht altijd dat IK de domme was bij ons thuis." Mijn moeder vroeg hoe ik daar nou bij kwam en toen zie ik heel neutraal dat ze me altijd had vergeleken met mijn zus en anderen en dat ik daar nooit als beste uit kwam. Ze is daar blijkbaar over gaan nadenken en als ze nu weer eens een vergelijking wil maken, doet ze dat veel genuanceerder. Eerlijk gezegd had ik nooit verwacht dat we dat nog eens zouden meemaken, maar waarschijnlijk kwam het door mijn niet-aanvallende toon.
Bij mij was het 'waarom' dat ik me nooit goed genoeg voelde vergeleken met anderen (of vergeleken met de mensen waarmee mijn moeder mij vergelijkt). Als je het nooit goed genoeg doet, word je daar vanzelf recalcitrant of narrig van. Nu mijn moeder beter nadenkt, kan ik haar de (vele) missers die ze nog maakt beter vergeven.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.