Echtscheiding en erna
Amber82
28-05-2019 om 13:50
Bang om alleen te zijn
Sinds voorjaar 2017 zijn ex (vader van mijn kinderen) en ik uit elkaar. Nog een klein jaar samengewoond waarna ik naar mijn eigen huisje ben gegaan. Kinderen wonen grotendeels bij mij, gaan 2 weekenden per maand naar hun vader. Helaas is co-ouderschap momenteel niet mogelijk.
Half jaar nadat ex en ik uit elkaar zijn gegaan heb ik iemand ontmoet, en dat is van een scharrel snel uitgegroeid naar intense en verliefde relatie. Maar sinds najaar 2018 is hij met zichzelf bezig gegaan, bezig met onverwerkte dingen uit het verleden, komt uit een nogal problematische relatie en ex heeft nog steeds veel invloed op zijn leven.
Maanden wat aangemodderd, want elkaar loslaten lukte ook niet en sinds maart groeide we eigenlijk weer naar elkaar toe. Alles voelde goed en fijn.
Ik wist wel dat hij nog wel er mee zat dat hij niet weet of hij weer de verantwoordelijkheid kan dragen voor 2 jonge kinderen, daarnaast is zijn ideaal weer samenwonen met een vrouw, maar de kinderen en samenwonen is dan lastig. Dus dat is wel iets waar hij nog mee in zijn hoofd bezig is en ik dus op dat gebied geen zekerheid heb. Maar ergens kon ik daar best mee leven.
Totdat on mei er gedoe was rondom zijn ex en hij zich nog steeds verantwoordelijk voor haar voelt en ik duidelijk heb gemerkt dat ik naar de achtergrond werd geschoven (ex weet overigens niet van ons). En dat heeft inmiddels zoveel onzekerheid en angst bij mij getriggerd, dat ik ondertussen met mijn eigen gedrag de relatie tussen ons wel kapot maak.
Het gedoe rondom ex is klaar, maar mijn gevoel is niet weg. Ik zie nog steeds afstand van zijn kant, maar misschien komt dat ook omdat ik heel hard aan het trekken ben. Dat is denk wel de spiraal waarin we zijn geraakt, dat geeft hij ook aan.
Maar ik ben zo bang om hem kwijt te raken, bang om alleen te zijn. Ik weet dat we gelukkig kunnen zijn samen, dat zijn we maanden geweest, ook toen was zijn ex een van de redenen dat hij stappen terug deed. En ook nu voelde alles weer goed en fijn, maar er hoeft maar iets met zijn ex te gebeuren...
Hij wil niet terug naar ex, dat geloof ik ook wel. Maar hij blijft zich heel verantwoordelijk voor haar voelen. Ik kan daar heel veel in mee gaan, want vind niet dat je niet met je ex mag omgaan, maar daarnaast hoef ik dan niet op afstand gezet te worden.
Maar daarnaast speelt natuurlijk mijn angst om alleen te zijn. Hij heeft me echt weer en stuk van mezelf terug gegeven. Ik vind het ontzettend zwaar alleen met de kinderen, maar door hem in mijn leven (als alles fijn is) trek ik dat wel. Ik was iemand die zichzelf niks waard vond na een jarenlange liefdeloze relatie en hij heeft me weer laten zien dat ik meer ben dan alleen moeder.
Maar nu lijkt dat toch niet genoeg en dat laat me zo aan mezelf twijfelen. En daarnaast het idee van weer alleen maar moeder zijn en geen liefde meer voelen dat maakt me zo bang, zo bang dat ik heel ongelukkig ga worden.
Het is iets waar ik met mezelf mee aan de slag moet, daarom zoek ik allerlei mogelijke manieren om het te bespreken, vandaar ook hier een topic. Omdat ik nu al mijn angsten en onzekerheid bij hem neerleg en ik ben daarmee alles kapot aan het maken.
Liefdier
07-06-2019 om 17:22
@Moederziel
Welk boek zou jij adviseren Moederziel, Liefdesbang of Verslaafd aan liefde? Je kent me uit het draadje 'verder na ontrouw".
Amber82
12-06-2019 om 13:03
Gezwicht
Ik ben al lang weer gezwicht, 5 dagen heb ik het volgehouden. En nu...nu zijn de momenten samen fijn, maar tussendoor heb ik verdriet.
Het is zo verwarrend, hij wil alles met me doen, maar wil er geen commitment aan geven.
Wel heel open en eerlijk met elkaar gesproken, ook beiden hebben we gezegd dat als we rationeel denken het beter is om voor langere periode geen contact te hebben, dus denk dat het daar uiteindelijk wel op gaat uitkomen als het moment daar is.
Maar waarom kan ik niet genieten van wat er wel is, er is contact, we doen leuke en fijne dingen samen. Ik wil ook helemaal niet iemand anders, want als dit definitief stopt wil ik voorlopig alleen blijven. Waarom kan ik dan niet gewoon genieten van het vele wat er nog wel is.
Amber82
12-06-2019 om 13:12
Moederziel en 2create
Dank voor je reactie...
Hij maakt mij zeker gelukkig, maar nu ook ongelukkig door zijn twijfel en alsmaar terugtrekken.
Ik denk wel dat hij mijn vlucht is uit het dagelijks leven. Ik vind het heel zwaar om alleenstaand moeder te zijn. Voor nu haal ik daar ook geen geluk uit en daar voel ik mij weer schuldig over.
Bij de jongste spelen er allemaal problemen momenteel en dat slurpt energie, daarbij vinden de leuke activiteiten hier in de omgeving net plaats als ze het weekend bij hun vader zijn, dat neemt de oudste mij weer kwalijk. Ik heb continu het gevoel dat wat ik doe niet voldoende is.
En zelf ben ik kapot, als ik sochtends wakker wordt, kijk ik zo tegen de dag op, het eerste wat ik hoop is dat het snel 20:00 is.
Dus ja hij maakt me gelukkig, maar hij is ook een vlucht naar een bubbel om me helemaal af te sluiten van de rest.
En om dan op de vraag van 2create te komen, wat heb ik nodig? Ik weet het niet...Misschien wel die vlucht om de rest te handelen, maar de onzekerheid voor hoe lang die vlucht beschikbaar is is dan eigenlijk weer te moeilijk.
Ik probeer mijn eigen leven op te pakken, ga actie ondernemen om te verbouwen in huis, ik ga me inschrijven voor een cursus na de zomer. Dit zijn allemaal dingen die ik voor me uit schoof.
En als ik heel diep van binnen kijk heb ik het nodig dat iemand onvoorwaardelijk voor mij gaat, ik denk dat ik dat nooit heb gevoeld of nouja voor even vorig jaar, maar dat heeft hij dus nu nar onvoorwaardelijk omgezet.
Maarja dit is vast niet de manier. Maar ik kan nog niet inzien dat ik gelukkig wordt alleen met de kinderen...Hoe graag ik dat ook zou willen .
William
12-06-2019 om 14:49
Ach Amber, ...
Je lijkt me zo’n lieve en gevoelige vrouw …
Velen zeggen dat je perfect gelukkig kan zijn met jezelf, maar eigenlijk zijn er zoveel dingen die je alleen niet kan doen of die zoveel fijner zijn met een partner. Dus het is perfect normaal dat je naar een gezonde relatie verlangt met iemand die onvoorwaardelijk voor je gaat.
Jouw vriend is eigenlijk niet klaar voor een (nieuwe) relatie en elkaar beschouwen als vlucht uit de realiteit vind ik eigenlijk niet zo gezond als motivatie. Je geniet van de fijne momenten samen en dat is begrijpelijk, maar je riskeert vast te zitten in een situatie die voor jou onwenselijk is en waar je niet meer uit geraakt.
Even vertellen : na mijn echtscheiding had ik een jaartje later een relatie met een vrouw die haar vrienden en vriendinnen minstens even belangrijk vond dan mij. In het bijzonder had ze een heel goede vriend met wie ze in het eerste jaar dat wij samen waren op vakantie ging, in plaats van met mij ! Het was een moeilijke periode; ook nadien bleef die man – letterlijk en figuurlijk – in beeld, tot ik op zeker ogenblik te weten kwam dat mijn vriendin in zijn testament stond, waardoor hij blijkbaar een zekere macht had over haar. Alhoewel ik ook kon genieten van de toch wel fijne momenten samen, heb ik de relatie toen toch verbroken en dat was niet gemakkelijk.
Maar niet zo lang nadien heb ik mijn huidige vriendin leren kennen met wie ik zoveel gelukkiger ben en ondertussen al 3 jaar mee samen ben. Gelukkig heb ik indertijd die moeilijke beslissing genomen, anders had ik haar nooit leren kennen …
Amber82
12-06-2019 om 20:50
William
Bedankt voor je de lieve reactie...
Ik noem het een vlucht, ik weet niet of dat het letterlijk is. Ik ben ook gewoon echt gek op hem, eigenlijk nog stapelverliefd. Hoewel dat door sommigen ook in twijfel wordt getrokken (niet hier, maar op een ander forum), die zeggen dat het een verslaving is en dat het niets met liefde te maken heeft.
Maar als ik met hem ben ben ik wel even weg uit mijn dagelijkse leven...Kan ik gewoon Amber zijn, een vrouw, en ben ik even geen moeder.
Ik weet ook niet of ik perse een relatie wil. Ik wil met hem samen zijn en als dat echt niet meer kan, op wat voor manier dan ook, dan wil ik niemand, dan wil ik alleen zijn. Want als ik dan wel weer ga daten weet ik zeker dat ik daarmee leegte en verdriet ga opvullen, terwijl ik er dan misschien maar eens doorheen moet.
Het is ook wel gekoppeld aan de persoon, een man die ik eigenlijk niet kwijt wil uit mijn leven. Maar hoe ik hem erin moet passen weet ik ook niet meer.
Truus
13-06-2019 om 00:28
Weet je wel zeker
dat die vent echt gescheiden is?
Op mij komt zo over als of hij nog gewoon samen is met die zogenaamde ex van hem en jij bent een leuke aanvulling.
Vertrouw op je gevoel! Als je je niet helemaal goed voelt in deze relatie wegwezen.
Amber82
13-06-2019 om 07:25
Truus
Ja hij is 100% uit elkaar. Hij sliep hier regelmatig, ik ook af en toe in zijn huis. We hadden dagelijks contact en savonds regelmatig lang bellen. Nee daar twijfel ik niet aan.
Ik wil op mijn gevoel vertrouwen die gaat momenteel alleen alle kanten op....
En ik voel me vooral heel verdrietig.
motherof2
13-06-2019 om 16:18
verdriet
Ik denk dat het feit dat je zo verdrietig bent er alles mee te maken heeft dat dit niet is wat je zoekt.
Hij maakt jou niet gelukkig, gaat ook niet gebeuren (alleen tijdelijk)
Je kunt het echt zelf dragen! Ik ken jouw situatie maar al te goed.
Als je dit los kunt laten gaat er een wereld voor je open, geloof me maar!
Je bent bang voor de leegte, maar vertrouw er maar helemaal op dat je hier even doorheen moet voor een beter perspectief.
Amber82
14-06-2019 om 07:43
Motherof2
Het klopt dat ik het met hem graag anders zie.
Maar het is niet dat ik nu perse een relatie wil. Hij is op mijn pad gekomen, niet omdat ik op zoek was naar een relatie, maar het is tot meer uitgegroeid.
En ik ben nog stapelgek op hem en zie graag meer met hem, maar niet met een ander.
Het verdriet is dus om het gemis van hem.
Als dit uiteindelijk echt tot niks uitloopt. Dan is dat omdat ik het niet meer trek en niet omdat ik dan de ruimte wil hebben om wel met iemand anders wat op te bouwen.
William
14-06-2019 om 11:07
Tja
Uiteindelijk, ofwel aanvaard je dat jouw vriend niet aan een echte relatie met jou toe is en jou als aangenaam tijdverdrijf gebruikt telkens er hij zin in heeft, ofwel niet. Maar er in blijven hangen, lijkt mij de slechtste optie. En hoezo, je wil "niet perse een relatie" ? Net wel, me dunkt.
Amber82
14-06-2019 om 19:25
Een relatie
Snap wat je bedoeld, staat er wat onduidelijk beschreven.
Ja met hem zou ik een relatie willen, maar het was en is nu niet mijn levensdoel om een relatie te hebben.
Dus als het met hem niet meer meer gaat worden dan dit, dan is het aan mij of ik daar dan mijn weg in ga blijven vinden of dat ik het dan stop. Als ik het sowieso al niet eerder stop zonder dat er duidelijkheid is. Maar stoppen zou dan zijn, omdat ik het niet meer trek en niet omdat ik dan de ruimte wil hebben om met iemand anders iets op te bouwen.
Zo iets meer duidelijk?
Ik weet niet wat je verstaat onder aangenaam tijdverdrijf, ik interpreteer dan nu onder op afroep klaar staan voor seks als hij zin heeft, maar misschien zie ik dat verkeerd.
Ik zoek naar een omgang...we hebben veel voor elkaar betekend en dat doen we nog steeds. Of het nu wel of niet een relatie is, hij is mij dierbaar en wil hem het liefst niet uit mijn leven. Maar kan nu niet met zekerheid zeggen of ik het kan om alleen vrienden te zijn.
Leanne
15-06-2019 om 00:08
O, ik snap het zo...
Een aantal jaar geleden zat ik in exact zo'n situatie als jij. Het heeft 3 jaar geduurd en is tientallen keren 'uit' geweest, hoop drama, absoluut onveilig. Tot het niet meer ging. Maar ik dacht op de een of andere manier dat we eruit moesten komen. Dat het eerst moeilijk 'moest' gaan, voordat we de vruchten konden plukken... Misschien wilde ik ook niet toegeven dat het gewoon niet lukte. Ondertussen schaamde ik me voor mijn omgeving... had ik net mijn hart uitgestort, ging ik het toch wéér proberen... Maar al deze problemen zou ik met een ander ook tegenkomen, dus ja...
Dat is dus niet zo, weet ik nu. Ik zit nu in een relatie waar ik dit soort ellende niet heb, echt totaal niet. Ik breng mezelf weliswaar mee, maar in combinatie met deze man voelt het samenzijn veilig en liefdevol. Ik ben heel blij dat ik het mezelf heb gegund om uit die energie slopende relatie te stappen, want zolang ik daar in zat had ik ook niet de mogelijkheid om te helen en open te staan voor iets goeds. Maar ik weet ook nog dat ik ontzettend diep moest gaan om dat uiteindelijk te kunnen inzien.
Ik lees tussen de regels door dat je niet gelukkig bent. Dat je vooral voor hem kiest omdat hij beschikbaar is en omdat je het leven als alleenstaande moeder zwaar vindt. Maar lieve Amber, zie het het patroon dat je als je alleen bent altijd denkt 'beter iets dan niets'... wat wordt gevoed door het gemis. Zodra het weer is goedgemaakt komt al snel het moment waarop je dat niet genoeg vindt... en dan barst de bom opnieuw. Dat is dat aantrekken, afstoten. Jullie maken het weer goed, maar beginnen met een steeds grotere achterstand. Tot het niet meer gaat. En ik snap het zo, maar ik hoop dat je de kracht vindt om alleen verder te gaan. Je staat versteld wat je allemaal kunt als je alle negatieve energie van een ongezonde relatie kunt wegstrepen!
Amelie
17-06-2019 om 10:24
Amber
Luister naar Leanne, zo was het deep down voor mij ooit ook. Wat ben ik blij dat ik voor mezelf gekozen heb!!
Amber82
18-06-2019 om 08:33
Nadenken
Tientallen keren aan en uit wil ik toch wel echt voorkomen. Er is nu weinig contact en ik vind het moeilijk, maar geeft me ook ruimte om na te denken.
Ik ga nog steeds heen en weer in gevoelens en keuzes. Moet zeggen dat er nu veel problemen zijn rondom zoontje, want mijn aandacht en energie opslurpt. Maar hoe fijn zou het dan zijn dat je even in iemands armen weg kan kruipen.
Maar ik merk dat door afstand ik ook terughoudender word in dingen vertellen. Afstand nemen helpt mij niet om nader tot elkaar te komen iig. Even los of dat een doel is. Maar ik voel wel wat het met mij doet.
Ja ben bang dat ik nooit iemand ga tegenkomen die mij wil, dat maakt ook angstiger om volledig afstand te nemen. Eigenlijk stom, want hij geeft nu ook aan geen relatie te willen.
Ik voel ook heel erg dat ik of met hem samen wil zijn of anders niemand. Ben bang dat het lang gaat duren voordat ik hem echt kan loslaten, ook als er geen contact zou zijn.
Hij heeft zoveel voor mij betekend, zoveel in mij losgemaakt, me voor het eerst echt gewaardeerd gevoeld voor wie ik daadwerkelijk ben. Ik kan het eigenlijk niet zo goed omschrijven.
En nog, het is geen klootzak, hij is in woorden altijd eerlijk geweest, hoewel de daden dat wel eens tegenspraken en dat maakt het zo lastig. Ik wil hem niet uit mijn leven, maar kan ik hem wel in mijn leven hebben als we geen relatie hebben?
Persephone
18-06-2019 om 10:05
Maar waarom dan?
Amber; ik zie je voortdurend schrijven dat je met HEM een relatie zou willen en als dat niet kan, met niemand anders. Natuurlijk denk je er op dit moment zo over, want je zit nog middenin deze relatie. Je houdt nog van hem, dus uiteraard is er nog even geen ruimte voor een ander. Dat komt heus wel weer een keer.
Ik zie je veel schrijven over hoe dol je op deze man bent. Ik zie je echter nergens schrijven WAAROM dan. Je noemt hem zelf een vlucht, je stipt aan dat je momenteel door een moeilijke periode gaat met je zoon en dat het zo heerlijk lijkt om dan even in iemands armen weg te kunnen kruipen. Dat je met deze man het gevoel hebt even geen moeder te zijn maar Amber. Allemaal zaken die eigenlijk niets met deze man als persoon te maken hebben, maar met jouw verlangen geliefd te zijn. Dat verlangen vind ik overigens helemaal niet gek (want wie wil nou niet geliefd worden?), maar ik denk wel dat het zinnig is om je af te vragen of het je nou om DEZE man gaat of om een leegte in jezelf die je wilt opvullen.
En verder sluit ik me volledig aan bij de post van Leanne. Ook ik heb in zo'n "moeilijke" relatie gezeten en erop terugkijkend geloof ik dat ik destijds misschien wel vond dat het feit dat de dalen zo diep waren en de pieken zo hoog, wel moest betekenen dat dit De Ware Liefde was, want "er was immers zoveel gevoel". Pas toen ik de relatie verbrak, begon ik langzaam in te zien dat wat ik aanzag voor liefde, gewoon een disfunctionele relatie was. Dat gun ik jou ook.
Amber82
19-06-2019 om 09:31
Persephone en poging 2
Poging 2 op afstand nemen is ingezet.
Maar om eerst nog op jou in te gaan persephone. Waarom wil ik hem, we hebben een hele fijne tijd gehad en ik weet dat we elkaar heel veel te bieden hebben, iets wat we beiden heel erg hebben gemist in onze vorige relatie.
Ik heb heel lang het vertrouwen gehad dat dat voldoende is en dat we elkaar wel weer volledig vinden, maar dat vertrouwen ben ik nu een beetje kwijt geraakt en dat maakt ook dat ik er anders in sta.
Ik kan geen afstand meer nemen en weer afwachten.
En wat we nu proberen, minder contact en soms wel bij elkaar slapen kan ik ook niet. Hij wil geen verwachtingen kweken en is dus op een bepaalde manier afstandelijk, het zijn de kleine dingen waarin ik dat voel en dat is alleen maar meer confronterend. Elk contact confronteert mij weer met wat er niet meer is.
Dus wederom uitgesproken dat we beter geen contact meer kunnen hebben, om meerdere redenen. Enerzijds omdat we nu meer kapot gaan maken als we zo doorgaan en het dan sowieso definitief voorbij is en al is het voorbij, dan wil ik dat het een fijne herinnering is aan iemand die veel voor mij betekent en niet een herinnering waar ruzies zijn gekomen vanwege verdriet.
Daarnaast kan ik het gewoon niet, het is te confronterend. Ik voel telkens weer de liefde, maar ik kan dat niet volledig uiten, want we hebben niks meer. Ik moet mezelf telekens in een rol duwen naar iets wat ik niet voel
Ook denk ik wil hij echt voelen of hij met mij verder wil moet ik misschien gewoon eerst weg zijn. Op deze manier ben ik wel in zijn leven en kan hij mij altijd contacten als hij me nodig heeft. Soms kan je misschien pas echt concretiseren wat iemand voor je betekent en wat je van diegene wil zijn als diegene er niet meer is.
En daarnaast heb ik rust nodig, het verdriet komt telkens weer naar boven, ik moet me gaan instellen op dat het voorbij is en dat kan ik niet als hij nu in mijn leven blijft. Ik.moet dat doen uit zelfbescherming.
Ik weet niet wat de toekomst brengt. Laat ik het eerst maar dag per dag bekijken en het volhouden en hij ook. Voor nu proberen te focussen op mezelf en mijn kinderen, omtrent 1 al zorgen genoeg.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.