Relaties Relaties

Relaties

Koude kant

Koude kant

11-06-2019 om 11:57

Na dood partner huwelijksjubileum blijven vieren?


Het gaat niet om

Wat jij ervan vind, heel cru gezegd. Ik begrijp dat je het raar vind, vieren van trouwdag, maar het gaat erom of je schoonvader er troost aan ontleent of niet. Hij mist ongetwijfeld zijn vrouw erg en het op die dag vieren kan voor hem heel troostrijk zijn. Ik zou voor die ene keer per jaar mijn eigen mening onverteld laten, want nogmaals, het gaat helemaal niet om jouw mening.
Daarnaast het verhaal van je dochter. Tja, 18 jarigen zijn egoïstisch en vooral bezig met zichzelf en toekomst, niet met een overleden oma. Als Francaise heb ik denk ik meer “aandacht” voor traditionele familiebanden dan de meeste Nederlanders die ik ken. Ik zou dus van mijn dochter verlangen dat ze haar uitje verzet. Hier ook gaat het even niet om haar maar om haar opa. Die paar keer per jaar kan ze wel even andere plannen maken.
Familie gaat voor
Sini

Twee kanten

Het is niet terecht dat de familie kritiek heeft op het wegblijven van je dochter. Ze zijn gewend dat iedereen komt omdat de oudste twee reeds volwassene kinderen wel komen, maar hebben moeite met accepteren dat dit voor je dochter niet geldt.
Wij vonden het ook wel even wennen, toen de wat oudere kinderen van broer niet meer meekwamen op de verjaardag van hun jongere nichtje/neefje terwijl wij , voor onze kinderen geboren waren, altijd van partij waren als de kinderen van broer jarig waren en ze het zo gezellig vonden als wij kwamen. Broer zei dat dit zo gaat in het leven.
Je dochter is gewoon de eerste die een dergelijke familiereünie een keer overslaat. De familie moet het niet zo groot maken; volgende keer komt ze misschien wel want dergelijke dagen kunnen ook best gezellig zijn.

Maar, ik schreef al familiereünie. T’S zet de dag zo in het teken van de overledene. Ze kan die dag ook zetten in het teken van een gezellig samenzijn van de familie; brussen en hun partners die in elkaar geïnteresseerd zijn en willen horen hoe het met elkaar gaat. Misschien dat dit voor TS wat onwennig aanvoelt omdat zij, als enig kind, niet verrgroeid is met die behoefte.

Geef gewoon aan dat jullie graag komen en dat dochter verwacht er volgend jaar wel bij te zijn. Begin niet over je bedenkingen tov een trouwdag van een overleden vrouw, die wel hun moeder betreft. Zie het als een excuus van de familie om elkaar te zien en een gelegenheid voor zijn kinderen om te voorkomen dat hun vader op die dag zijn vrouw zo mist.

Koude kant

Koude kant

13-06-2019 om 10:53

Situatie nu

We zijn een paar dagen verder en ik heb inmiddels zowel mijn man als mijn schoonvader erover gesproken.
Wat ik overigens wel frappant vind is dat toen schoonmoeder er nog bij was we zelden compleet waren, en dan vooral omdat mijn zwager en zijn vrouw het bijna altijd te druk hadden om aanwezig te zijn. Als ze kwamen was het vaak maar kort en heel vaak ook zonder hun zoontje, want dat was zoveel gedoe (ik realiseer me ineens ook dat ik dat jongetje daardoor nauwelijks ken en best jammer eigenlijk) Blijkbaar is er ergens een knop omgezet door het overlijden van moeder.

Schoonvader zit dus duidelijk helemaal niet te wachten op al dat bezoek. Veel te druk. Hij vindt het wel leuk als we komen, maar liever niet allemaal tegelijk en zeker niet met al die drukke kinderen (zijn woorden).
Hij vindt buitenhuis ook lastig omdat dan alles zo duur wordt, de kinderen betalen maar goed, hij vindt het zonde van ons geld dus. Heb wel gezegd dat dit niet zijn probleem is, maar dit is voor hem dus wel een punt.
Ik heb er ook op aangedrongen dat hij dat met zijn kinderen bespreekt. Dat vindt hij lastig. Maar ik denk zelf dat het geen goed idee is als ik dat doe.

Ik heb ook met mijn schoonzus gesproken en uitgelegd dat ik een 18 jarige tot niks kan (en wil) verplichten. Tot nu toe heeft zij zich erg vaak aangepast om bij familie-uitjes te zijn, en als ik terugkijk zijn wij nota bene het gezin dat altijd het meest trouw is komen opdraven. Zij blijft vinden dat we een soort nieuwe traditie moeten doen met iedereen, omdat ze haar moeder zo is. Ik begrijp dit toch niet (want het is immers mijn moeder niet). Dan ben je snel uitgepraat.En haar zoon van 18 komt immers ook?! Het was een niet zo'n prettig gesprek eigenlijk.

Ik moet wel opmerken dat wij altijd een stuk losser zijn geweest met opvoeden en mijn schoonzus vindt daar wel iets van. Tja onze kinders onze opvoeding.

Ik vind het best rot dat ik het nu blijkbaar allemaal verpest voor mijn schoonfamilie. Ik had ook nooit in de gaten dat het zo'n probleem was als er iemand was die zich afmeldt. Ik vind ook zeker niet dat ik mijn man dat dan kan aanrekenen, want voorheen was er ook wel eens iemand er niet bij.
En nog iets wat ik wel het melden waard vind; de eigenlijk trouwdag is pas half juli. Maar rond die datum kan mijn schoonzus niet, en het is dus eigenlijk haar "schuld" dat we zoveel afwijken. Niet echt heel belangrijk denk ik, maar wij waren wel meer het weekend daaromheen aan het vrijhouden, dus tja, dat dochter al lang iets in de planning had voor zaterdag vind ik ook niet haar schuld.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

13-06-2019 om 11:14

Je schoonzus bepaalt wel heel veel

En jullie geven haar die ruimte.

Ik zou er verder niet al te veel woorden meer aan vuil maken. Je schoonzus wil een herdenking. En wie kan komt. Punt. Daar gaat je schoonzus namelijk niet over.
Sommige mensen moeten er erg aan wennen als zaken anders gaan dan zij bedacht hebben.

Veer

Veer

15-06-2019 om 06:59

Nou ja zeg!

En dan gaat het niet eens om de trouwdag zelf! Je zegt 'niet heel belangrijk', maar dat zou ik dan juist wel belangrijk vinden, in dit geval. Gewoon een willekeurige dag...

Veer

Veer

15-06-2019 om 09:26

En dan nog even

Ik wordt zelf héél (d)wars van verplichte leuke bijeenkomsten. Echt, ik ga het mijn kinderen niet opleggen!

Natuurlijk kun je best eens iets voor iemand doen, ergens bij zijn omdat het voor een ander belangrijk is, maar dan nog steeds is het je eigen keuze: je wilt er dan zelf bij zijn voor die ander. En je komt dan dus met een blij gemoed.

En soms wil of kun je dat niet. En dan lopen dingen soms anders: één van mijn oudere thuiswonende pubers was met haar verjaardag niet thuis, hebben we het zonder haar gevierd, met taart, gezongen met de aanwezigen en het filmpje naar haar opgestuurd.

Echt dat gepush om te komen, er op een bepaalde tijd te moeten zijn, niet te vroeg naar huis te gaan, aaarrrhh, het ontneemt me alle lol!

En ik hecht echt aan gezin en familie, en als er getrouwd/gegeten moet worden, ben ik zeker op tijd, maar als het alleen maar is omdat iemand in zijn/haar hoofd heeft dat het zo leuk is om ergens met zijn allen te zijn, tja... daar kan ik soms anders over denken.

Ik ga het mijn kinderen niet aan doen: áltijd welkom en fijn als je er bent. Wil of kun je niet, dan wordt er niemand boos.
En ik weet niet of het hierdoor komt, maar tot nu toe, als ik zeg 'ik/oma/tante zou het leuk vinden als je er bij bent, dan gaan ze vrijwel altijd mee. Er ligt 0 druk op.

Nou ja, misschien spat het van het scherm af: ik ben te vaak gepusht.

Jo Hanna

Jo Hanna

15-06-2019 om 17:27

Niet intrappen

Je vindt het best rot dat jij het verpest voor de hele familie? Dat is onzin. Gewoon niet waar.

Je verantwoordt jezelf teveel. Daardoor geef je zelf ruimte voor verwijten. Korte uitleg is prima (“Zo doen wij dat in ons gezin”) maar de familie heeft er geen recht op dat jullie verantwoording afleggen. Dan vinden ze het maar niet leuk. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun geluk en zij mogen jou daarvoor niet verantwoordelijk maken.

Groet,
Jo Hanna

Tine Winkel

Tine Winkel

15-06-2019 om 18:10

@ #34

tsja, als het dan echt zo ver vandaan ligt bij de 'echte' datum, dan kan ik me heel goed voorstellen dat jullie/je dochter andere plannen hebben/heeft.

Hier vieren we de trouwdag van mijn ouders (mijn vader is 10 jaar geleden overleden) niet echt. Wel zorg ik er elk jaar voor dat er bloemen worden bezorgd bij mijn moeder. Zij is echt dol op bloemen en wordt daar dus heel blij van. Mijn ouders hadden het niet heel breed. Er waren een paar dagen in het jaar dat mijn vader bloemen voor mijn moeder kocht, in ieder geval dus altijd op hun trouwdag. Ik vond het het eerste jaar na mijn vaders overlijden zo'n sneue gedachte dat mijn moeder niet alleen mijn vader moest missen, maar ook de bloemen... Een vroeger feestelijke dag in een 'kaal' huis..

Zelf probeer ik het weekend voor of na hun trouwdag ook altijd op bezoek te gaan ('t is 2 uur enkele reis, dus op de dag zelf heen en weer na het werk is lastig) en dat waardeert mijn moeder zeer. Mijn brussen komen lang niet altijd ook rond die datum = geen probleem.

Nee

De verjaardag van mijn overleden schoonvader wordt wel 'gevierd'. Dan gaan we eerst naar het graf en daarna eten bij mijn schoonmoeder. Een van ons kookt (drie gangen) of we laten eten thuis bezorgen. Mijn schoonvader was dol op eten, zeker in een groep.
Op zijn sterfdag gaan we naar het graf en daarna doen we koffie bij mijn schoonmoeder.

Verder niet.

Koude kant

Koude kant

19-06-2019 om 09:52

Achter de rug

Inmiddels is het gebeuren achter de rug, en zonder mijn oudste.

Mijn schoonzus wilde nog een punt maken, maar ik heb dat afgekapt, en aangegeven dat wij dat zelf wel bepalen.En mijn dochter inmiddels ook oud genoeg is om dat zelfs zonder ons te bepalen.

Wat ik eigenlijk nog het meeste vervelend vind is dat ik altijd als de buitenstaander (want aangetrouwd) word gezien. En gek genoeg mijn man ook omdat hij er nooit zo bij hoorde. Best veel zaken worden zonder ons besloten, en ook daar heb ik wat van gezegd. Vervolgens heb ik ook gezegd dat ik het er (op die plek en op dat tijdstip) er niet meer over wilde hebben want het moet immers wel gezellig blijven. Dit was voor pa er bij was dus hij heeft er niks van gemerkt.

En schoonvader heeft zowaar aangegeven dat hij dit soort bijeenkomsten te druk vindt, dus of we nog met zijn allen zo iets gaan doen is nog maar de vraag.

Ik vind het ook wel opvallend dat als je niet leuk meedoet er altijd meteen wordt gedacht dat zo'n oudere dan zielig en alleen is. Dat is een vooroordeel.
En ik denk dat mijn schoonzus bang was om als "slechte dochter" gezien te worden. Zij is altijd heel erg bezig over hoe anderen over haar denken en ze is ook erg onzeker. Ik probeer juist altijd extra aardig te doen, maar heb me misschien steeds teveel laten meeslepen, waardoor zij (en haar broer) alles konden bepalen. Lastig is ook dat er totaal geen klik is tussen ons en de schoon zussen/broers. Al die bijeenkomsten zijn ook altijd erg gespannen, en na zo'n etentje kun je mij echt opvegen.
Mijn kinderen vinden het ook vaak niks aan. Mijn jongste (16 en erg verlegen) is zelfs een beetje bang voor haar ooms en tantes.

Koude kant

Koude kant

19-06-2019 om 10:04

En aanvulling over "egoïstische" dochter

Iemand gaf aan dat 18 jarigen (of pubers) nu eenmaal egoïstisch zijn. Ik ben het daar niet mee eens. Mijn dochters zijn echt verre van egoïstisch te noemen, en als we erop hadden gestaan had dochter haar uitje echt wel afgezegd. Ze heeft op eigen initiatief een leuke kaart voor opa gemaakt.

Ik krijg best wel een punthoofd van dit soort vooroordelen (en mijn kinderen ook , omdat alles wat ze doen op die manier wordt uitgelegd).
Ik zou eerder willen dat ze juist wat meer aan hunzelf denken.

Anke

Anke

19-06-2019 om 10:25

Prima zo

Wat fijn dat je de discussie afgekapt hebt en dat opa zijn mond open gedaan heeft. Volgens mij was dit de best mogelijke gang van zaken. Hopelijk hoeft het niet nog een keer op deze manier.
Misschien kun je opa aanmoedigen met zijn dochter te praten over het soort feestje waar hij wél optimaal van geniet.

Pubers

Inderdaad, de automatische aanname dat jongeren alleen aan zichzelf denken is storend. Sommige pubers hebben dat ja. Veel volwassenen ook. Goh, het zijn net mensen.
Fijn dat je je poot stijf hebt gehouden en vooral dat opa zelf er niet op zit te wachten. Dat moet voor de toekomst dus ook mee worden genomen.

Loslaten

Je schoonzus is zoals ze is, daar moet je niets in willen veranderen. Het verleden waardoor banden zijn zoals ze nu zijn, kun je niet terugdraaien. Je schoonvader weet dat hij jullie steun heeft als hij het een tandje minder wil. Je man weet nu dat hij beter eerst even kan overleggen voor hij ja zegt voor jullie hele gezin. En verder zou ik het laten rusten. Je kan er van alles bijhalen en je man proberen te beschermen tegen overheersende zus en broer, maar dat kan en moet hij zelf doen. Ga dat niet voor hem invullen hoe hij daar mee om moet gaan. Voorkom dat door je er niet teveel mee te bemoeien anders ben jij de stoker en onrustzaaier. Net zoals jij voor hun koude kant bent, zijn zij dat voor jou.

Laat het dus aan je man over. Misschien volgend jaar je man het initiatief laten nemen op een datum die jullie schikt...want een familiedag is toch leuk. Zeker als door de opgroeiende kinderen verjaardagen van neefjes en nichtjes niet meer worden gevierd en gezamenlijke kerst etc. door veranderende gezinssituaties over en weer lastig wordt. En noem het dan ook familiedag en ga gezellig barbecueën in de grootste tuin, verdeel de kosten over de 3 gezinnen en laat opa vrij. En als alles geregeld is, opa in een rustig hoekje zijn nageslacht kan aanschouwen die het gezellig hebben dan is hij toch wel blij dat hij dat nog mee mag maken, ook al mist hij oma op dat soort dagen het meest.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.