Relaties Relaties

Relaties

Kind van mijn ouders

Kind van mijn ouders

18-06-2019 om 20:56

Het feestje van mijn ouders

Ik heb een ingewikkelde relatie met mijn ouders. Dat is ten minste hoe ik het zie, mijn ouders zien dat anders. Kennelijk hebben we ‘vroeger’ heel anders beleefd. Ik herinner me de beklemmende sfeer, de manipulatieve straffen, het buitensluiten en kleineren. Dat overheerst voor mij de goede momenten die er ook wel waren. Ik heb één broer en die is enigszins beperkt. Er is met hem geen normaal gesprek te voeren (hij praat veel, maar zegt niks). Ik ben vroeg het huis uit gegaan en dat was een enorme opluchting. Maar nog steeds ben ik, zodra ik daar één voet over de drempel zet, weer dat meisje en verval ik in dezelfde patronen. Mijn vriend vindt het naar om te zien maar begrijpt gelukkig wel steeds beter hoe het zit.

Nu zijn mijn ouders binnenkort 50 jaar getrouwd. Dat willen ze met het gezin vieren maar omdat ‘zij het toch nooit goed doen’ moeten wij kinderen dat maar organiseren. Het komt er dus op neer dat ik dat moet doen (met mijn vriend). Daar begonnen ze over tijdens een bezoekje en wij wisten echt niet hoe te reageren. De eerstvolgende keer dat we ze zagen was tijdens een verjaardag en begonnen ze er en public over. Ze brachten het als ‘Nou, wij wachten maar af!’ En omdat mijn gezicht boekdelen sprak, maakten ze daar nog een grapje over. Voor de duidelijkheid: we hebben dan al een lunch achter de rug. Mijn ouders komen beiden uit een redelijk groot gezin en hun broers/zussen + aanhang nodigen ze uit voor een lunch, dat organiseren zij. ik denk dat ik al doodmoe ben van die lunch maar mijn ouders willen dan kunnen zeggen dat wij ‘gezellig’ nog iets met z’n achten (kerngezin + aanhang + onze kinderen) gaan doen. Nog steeds wordt er op mijn (schuld)gevoel gespeeld en de schijn moet ten alle tijden worden opgehouden voor de buitenwereld.

Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken: ach, dat doe je dan toch voor je ouders? Ik ken zelf ook mensen die een vakantie samen cadeau geven of dat hebben gedaan. De ouders van die mensen ken ik ook, maar die zijn zo anders, daar zou ik ook wel mee weg kunnen. Ik kan het met mijn eigen ouders helaas niet. Alles in mij gaat in verzet: ik wil dit niet! En nu ik dit zo schrijf voel ik me slecht: wat moeten mensen daar wel niet van denken zeg, als ik dat weiger. Het zijn m’n ouders. Dat soort reacties krijg ik vast en ik kan het niemand kwalijk nemen, iedereen bekijkt dit vanuit zijn eigen referentiekader en ik moet blij zijn dat ik mijn ouders nog heb! Ik voel me er schuldig over maar dat maakt tegelijk dat ik me juist met de rug tegen de muur voel staan. Wat moet ik hier nu mee?


Limi

Limi

18-06-2019 om 21:04

wat je ermee moet?

Niet doen.

Zeg tegen ze dat je het niet kunt en dus niet doet.

Maar goed, ik zou dat al meteen gezegd hebben, zeker als het ook nog eens publiekelijk wordt verkondigd. ZIJ staan er dan raar op, niet ik.

Het klinkt trouwens ook alsof het helemaal niet gezellig wordt, dus dan kun je het toch beter bij de lunch houden?

Dees

Dees

18-06-2019 om 21:14

Weigeren

O ik ken het. 40 jaar getrouwd bij de onze. Ze wilden gezellig iets met het gezin en aanhang doen. Wij waren duidelijk een etentje of dagje weg vinden we leuk. Overnachten niet (te lang voor ons). We kregen vervolgens een week of wat later te horen, we hebben dan en dan een optie voor een week in een 6 persoons huisje. Wij hadden toen een kind van een half jaar en met mijn ouders en zus met vriend waren we dus met 7 personen. Het gemiddelde 6 persoons huisje biedt dan onvoldoende ruimte en privacy. Wij hebben geweigerd. En zijn een dagje langs gekomen.

Ik zou gewoon weigeren als je niet wilt.

Pennestreek

Pennestreek

18-06-2019 om 21:19

Oh, wat een moeilijke situatie

Wij hebben begin mei de 50e trouwdag van mijn ouders gevierd. En hier een soortgelijke situatie, met een vroege jeugd die zeker wel fijn was, maar zeker voor mij was het vanaf het begin van de puberteit (14 jaar) echt zwaar en ik ben behoorlijk beschadigd geraakt door het gedrag van mijn moeder. Gelukkig heb ik wel een zus en broer waarmee ik op een lijn zit, dus wij hebben samen het feest georganiseerd en vooraf zijn we een lang weekend met het hele gezin (kinderen + aanhang + kleinkinderen + mijn ouders) in een vakantiehuis geweest. Omdat wij kinderen het samen leuk hebben, en onze kinderen ook, het stralend weer was en we lekker wat dingen hebben ondernomen was het prima te doen. Achteraf was er wel nog gedoe met mijn moeder, maar dat hebben we genegeerd en het waaide weer over. Maar je gevoel herken ik dus zeker wel. Het gevoel hebben met je rug tegen de muur te staan, iets te moeten organiseren voor mensen waar je niet direct warme gevoelens voor koestert (de familie van mijn moeder), het was geen pretje. Maar we hebben ons echt uitgesloofd, het is een fantastisch feest geworden waar mijn ouders echt heel blij mee waren.

Maar jouw situatie is dus nog wel wat anders. Zo'n 'gezellig samenzijn' met het kerngezin met aanhang, omdat je ouders dat willen voor de 'buitenwacht', bah. Inderdaad, wat moet je ermee. Als je niet aan wil sturen op een breuk zal je erin mee moeten...

Het lijkt mij helemaal niet prettig om dat uitje met het gezin op dezelfde dag te doen. Je ouders zijn geen 20 meer, die zijn na die lunch echt op. Tenminste, mijn ouders waren na de high tea afgeknoedeld. Dat geeft misschien al een beetje lucht. Die lunch kom je nog wel door. Ik zou op de trouwdag zelf (als die lunch tenminste niet op die dag is) uit eten gaan met het kerngezin. Of een activiteit. Bowlen, midgetgolfen, een (stads)wandeling met een gids, een museum bezoeken, wat er maar past bij de 8 mensen die mee gaan. En dat combineren met een high tea, een lunch of een borrel ergens. Hou het vooral kort, dus max een dagdeel.
Je ouders zullen misschien een reisje verwachten, maar daartoe kunnen ze je niet verplichten natuurlijk, zeker niet als zij het niet betalen. Mijn ouders hebben het weekend en de high tea zelf betaald, wij hebben alles georganiseerd.

Ik begrijp uit je verhaal dat je broer wel een vrouw en kinderen heeft. Kun je die er niet bij betrekken? Ik zou het zeker niet alleen willen organiseren. En dan kun je ook samen dat besluit nemen dat het geen reisje wordt.

Als je het aandurft kun je misschien het gesprek aangaan. Dat jij geen zin hebt om iets te organiseren en zeker niet met je ouders weg wilt. Maar wellicht kun je beter deze horde nog nemen en daarna een stap terugdoen in de relatie met je ouders. Wat meer afstand nemen. Maar dat is lastig, dat snap ik.

Limi

Limi

18-06-2019 om 21:23

Maar

Waarom zou het tot een breuk komen?

En is dat in feite erg, een "jij organiseert nu ons feestje, anders breken we met je"?

Gemopper zal wel komen, maar ze nemen ook gewoon de ruimte die je geeft.

Locatie lunch.

Een lunch in een pretpark of dierentuin. Hartstikke leuk, samen lunchen en dan is iedereen vrij om "rond te lopen of weg te wezen". Dus de lunch wat uitbreiden op geschikte lokatie. Kan ook een Kasteel zijn bijvoorbeeld, gevolgd door een rondleiding voor de geïnteresseerden.
Die broers en zussen en aanhang kunnen ook nog blijven, lunch is al betaald, alles in een arrangement proppen van een wat langere middag.
Maak wat leuke foto's, de familie, jullie als gezin en biedt dat aan, achteraf in een fotoboekje als herinnering.

Kunnen ze later met de foto's nog pronken en het kost jou weinig extra moeite.

Kind van mijn ouders

Kind van mijn ouders

18-06-2019 om 22:30

Reacties

Ik ben blij met jullie reacties (en begrip). Eigenlijk dacht ik dat ik terechtgewezen zou worden (wat ben jij voor dochter). Dat is ook waarom ik tot twee keer toe (tijdens bezoek en tijdens verjaardag) niet adrem heb gereageerd. Mijn eerste reactie is dan vooral in mezelf gekeerd peinzen of ik het kan maken om nee te zeggen. En mijn ouders voelen dat haarfijn aan en nemen inderdaad de ruimte die ik daarmee geef.

Ik wil liever helemaal niks buiten die lunch. Maar ik wil/durf het ook niet te hoog te spelen. Mijn vriend opperde al om desnoods een andere keer iets met ‘het kerngezin’ te doen. Ik kan me ook voorstellen dat het te vermoeiend voor mijn ouders is na die lunch… maar voor mij is dat sowieso het geval. Ik ga daar altijd doodmoe weg, van al het onderhuidse wat ik oppik.

Het scheelt inderdaad enorm of je een band hebt met je broer(s)/zus(sen). Met mijn broer kan ik niet zoveel maar met mijn schoonzus al helemaal niet. Hoogstwaarschijnlijk voelt zij zich ook niet prettig in deze familie, ze heeft er in al de jaren dat ik haar van visites ken, voornamelijk stilletjes en observerend bij gezeten. Ik moet zeggen dat ik me daar zelf al vrij snel bij had neergelegd en dus ook geen initiatief meer neem tot sociale kletspraatjes.
Aan de andere kant kan ik ze ook niet passeren, dus het overleg zal bestaan uit iets aan ze voorstellen of dat leuk is voor onze ouders. Ze zullen zelf geen ideeën aandragen, maar zijn dan weer wel meegaand. Ik denk inderdaad dat je dan beter iets kan doen dan ergens in een eetgelegenheid tegenover elkaar zitten. Er zitten zeker leuke voorstellen tussen, Pennestreek!

De foto’s tijdens de lunch zijn sowieso een goed idee, Wil40… dat soort dingen vinden zij inderdaad erg leuk en zouden mijn kinderen kunnen doen, dan mengen zij zich ook een beetje tussen het gezelschap. Mijn ouders hebben de locatie al wel bepaald, er moet vooral voor de deur kunnen worden geparkeerd en toegankelijk zijn voor bejaarden met rolstoel.

Veer

Veer

18-06-2019 om 22:47

Nee zeggen kan prima hoor

Waarbij ik niet zou zeggen dat ik het niet wil, maar dat ik het niet kan organiseren. Wat ook waar is: je krijgt er te veel stress van.

Ikzelf vind het erg vervelend om ongevraagde klussen opgedragen te krijgen. Dus nee, ik vind je geen slechte dochter.

Tegen je gevoel in, over je grenzen heen iets organiseren of bijwonen, dat is pas slecht... voor jezelf.

Dus: pa en ma, ik snap dat jullie dat graag willen, maar helaas kan ik dit niet doen. Ik heb wel een paar leuke ideeen, misschien kunnen jullie die gebruiken.

daarna

Ik snap je helemaal maar het is de vraag of je het rond dit punt op tafel wil krijgen. Alternatieven: met paard en wagen naar een dinerlokatie; de pannenkoekenboot in Nijmegen; ik weet niet waar je woont, maar de dingen die ik nu noem hebben wij ooit met een familiegezelschap gedaan en dat was erg leuk.

Tsjor

De bruiloftmakelaar

Je kan je opstellen als een bruiloftmakelaar; verzamel wat ideeën en laat hen kiezen, en
betalen. Dan ligt de verantwoordelijkheid deels bij hen.

Hier huurden de ouders ook een huisje af voor een weekend. Om redenen was het ten deel geslaagd. Op de laatste avond, tijdens de pannenkoeken, kregen ze van de kinderen een busreis Praag aangeboden. Ze hebben veel foto’s gemaakt; Missie voltooid.

En,

Door je op te stellen als makelaar, ben je tegelijk even dochter af.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-06-2019 om 00:41

Overnachting in het Eftelinghotel

Vanuit de lunch richtng hotel, daar een diner.
Dan ieder lekker naar zijn kamer en de dag erna een rondje door het park.
Alternatief is Preson Palace.

Het idee is: iets zoeken waar zoveel te doen is dat je elkaar prima kunt ontlopen zonder dat het opvalt.
En dan nog een fotoboekje erbij en er kan gepronkt worden naar de buitenwereld.

Limi

Limi

19-06-2019 om 07:31

Maar

Het is vast niet zo moeilijk om iets te bedenken, maar ik zou echt steigeren van de manipulatieve verplichting.

Je bent niets verplicht.

En al was je een slechte dochter in iemands ogen, boeien.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-06-2019 om 10:12

Tja

Iets met lieve vrede enzo....

Pennestreek

Pennestreek

19-06-2019 om 10:32

Duidelijk geen ervaring

met manipulatieve ouders en een ongezonde relatie met hun ouders, de dames die roepen dat nee zeggen natúúrlijk ook kan. Als je tegen de tijd dat je ouders 50 jaar getrouwd zijn je nog verplicht voelt je te plooien naar je ouders wensen, dan geeft dat toch wel heel duidelijk aan dat de relatie met je ouders niet gezond is. Dat is de mijne ook niet, en daar ga ik nu ook niks meer aan veranderen. Ik heb zo het vermoeden dat dat voor Kind van ook geldt. Het is echt onzin om te roepen dat nee zeggen ook een prima optie is. In sommige gezinnen is het dat niet. In het onze ook niet. Dan zou ik echt onherstelbare schade aanbrengen in het gezin. En mijn ouders zijn best een leuke opa en oma, ze zorgen toch voor een extra verbinding met mijn broer en zus en hun kinderen. En die band wil ik echt niet kwijt. Dan stap ik voor de lieve vrede toch liever over mijn eigen grens.

De kunst (en de enige optie) voor Kind van... is uit te vogelen wat voor haar nog wel haalbaar is. Een compromis waarmee ze haar ouders tevreden houdt maar niet te ver over haar eigen grenzen gaat. Tenminste, dat is voor mij de enige optie.

Enna M.

Enna M.

19-06-2019 om 10:44

nou en of

Het is best wel herkenbaar, wat Kind van mijn ouders schrijft. Inderdaad, wat Pennestreek beschrijft, het is niet zo makkelijk gezegd: "dan doe je het toch niet als je er geen zin in hebt".

Mijn situatie is een beetje anders, maar toch. Bij mij speelt mee dat als ik zou breken met mijn ouders (vader) ik niemand meer heb in mijn familie. Ik heb geen broers en zussen en weliswaar veel ooms/tantes, neven en nichten, maar daar heb ik nagenoeg geen contact mee. Een combinatie van een familie die niet hecht is, en dan ook nog eens mijn ouders die ver weg gingen wonen vroeger. En mijn vader die tegenwoordig ruzie maakt met iedereen

Limi

Limi

19-06-2019 om 11:46

geen ervaring

Och, ik tolereerde mijn moeder op verjaardagen, verder hoefde ik haar niet te zien. Als ze zoiets had opgedragen had ik nee gezegd, maar ik heb inderdaad geen ervaring met zoiets opgedragen krijgen

Wel met manipulatie, aankondigen dat ze het contact verbrak, enz. Maar juist omdat dit niet werkte (ik smeekte niet op mijn knieën; ik haalde mijn schouders op), deed ze altijd na een paar maanden alsof het nooit gebeurd was. Als je je kleinkind wil zien, of aan andere mensen wil vertellen dat je al je kleinkinderen ziet, dan moet je wel.

Maar een paar van zulke momenten en op een gegeven moment interesseert het je ook geen bal meer of ze echt nooit meer contact opneemt.

Ginny

'Iets met lieve vrede enzo....'

En hoe ver moet dat van jou gaan dan? Wat is er mis met je grenzen bewaken?

Ook zo

Ook zo

19-06-2019 om 13:23

loopt verkeerd af

Als je er al geen zin in hebt en je doet het toch, loopt het meestal niet goed af.
Mijn ouders waren 50 jaar getrouwd en namen zus, mij (allebei gescheiden) en mijn toen 12jarige mee naar een stad in het buitenland. Ik zei nog "niet langer dan een dag of 4" maar mijn moeder dramde door en het werd een 8 daagse reis. Een veel te klein appartement op de 4e verdieping zonder lift, één krap badkamertje.... het was vragen om problemen en die ontstonden dan ook. Mijn zus en mijn moeder hadden op dag 1 al ruzie en op dag 2 had ik met allebei ruzie omdat ik het verdomde om partij te kiezen. Kind werd van alle narigheid ziek en kotste het hele appartement onder. Dan duurt een week wel erg lang hoor. Sindsdien denk ik heel goed na wat mijn grenzen zijn en daar ga ik ook niet meer overheen. Ook niet voor de lieve vrede.
Als ik Kind Van was, dan zou ik bedenken waar ik eventueel wél zin in zou hebben. Een vaartochtje of een open bus door de omgeving misschien? En als je echt helemaal niets wilt, dan moet je bedenken wat het ergste is dat er kan gebeuren als je ook echt niets doet. Hier is dat een half jaar drama, huilbuien, telefoontjes, enz. Bij jou misschien iets anders. Kun je daarmee omgaan? Bedenk van tevoren wat je reactie is. (Daar loopt het bij mij meestal fout, helaas.)

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-06-2019 om 13:51

Knurf

Daar ga ik niet over. Ik vind niks. Ik geef enkel een reden aan waarom nee wellicht geen optie is voor TO.

vlinder72

vlinder72

19-06-2019 om 14:02

verwachtingen

Als van mij verwacht wordt zoiets te organiseren dan wil ik wel weten wat de verwachtingen zijn. Een weekendje weg of alleen een middag/dagdeel.

Een middag/dagdeel is eenvoudig. Ga ergens naar toe (boerengolf, fluitsterboot varen, wadlopen, Nationaal Park de Hoge Veluwe) daarna avondeten.

Een weekend vind ik wat lastiger. Ik hou daar niet zo van maar ik wil mij best aanpassen. Niet te lang en iedereen krijgt wel de ruimte. Je hoeft niet de hele dag iets samen te doen.

Een groot succes voor een familieweekend (met neven en nichten) was bij ons Duinrell. Van die caravans gehuurd. Iedereen heeft zich daar prima vermaakt in het park en 's avonds wat eten.

Wat verwachten je ouders en wat wil je zus. Zonder uitgesproken verwachtingen zou ik er niet aan beginnen. Je doet het dan nooit goed.

Mijntje

Mijntje

19-06-2019 om 14:47

voordeel

Je schrijft dat er speelde "nou we wachten wel af" . Dan hoef je ze dus niks te vragen en kan je zelf wat verzinnen. Voordeel als ze niet tevreden zijn is dat jij het dan beter niet meer kan organiseren
Doe het dus zoals het voor jou ok is; niet te lang (middag en etentje), evt ruimte waar jullie kunnen uitwaaieren en niet de hele tijd op elkaars lip hoeven te zitten.
Je kan je zus vragen, ik weet ook niet hoe jullie dit gaan doen met de financieen, dat jij dit met je zus betaalt, dus alleen daarom al zou je haar moeten vragen.
Zie tips van vlinger72 muv wadlopen, dat gaat niet zo lekker met een rolstoel.

Enna M.

Enna M.

19-06-2019 om 14:48

'eenvoudige uitjes'

"Een middag/dagdeel is eenvoudig. Ga ergens naar toe (boerengolf, fluitsterboot varen, wadlopen, Nationaal Park de Hoge Veluwe) daarna avondeten."

Dat denk ik nu ook altijd, maar mijn vader weet het toch te verprutsen. Een fluisterboot werd hier een supersaaie rondvaartboot, omdat hij een bootje om zelf te besturen niet zag zitten. De Hoge Veluwe: hij wil niet op zo'n raar fietsje. Uit eten, dat doe ik echt niet meer. Hij is een moeilijke eter en gaat bij voorbaat steigeren over de menukaart. En als er dan iets van zijn gading bij is, dan is er altijd wel iets om stampei over te maken. Teveel zout op het eten (of juist niet), een vieze vork, de bediening die niet snel/beleefd genoeg is.... súpersúpergenant. Voor mijn moeder vind ik het zielig want die is wel een soort van gezellig als ze niet meegaat in het geklaag van mijn vader, maar zij wil dan weer niks zonder hem. Alleen met mijn moeder op stap wil ze niet.

vlinder72

vlinder72

19-06-2019 om 15:16

Enna M

Dat is vervelend. Jammer als iemand zo moeilijk is maar juist daarom zal TO de verwachtingen moeten managen.

Niet alle ouders zijn supervervelend wellicht bedoelen de ouders van TO het juist goed. Dat is namelijk best mogelijk. Zij willen graag iets doen maar willen het niet opleggen en vragen aan dochter om iets te regelen. Dan heeft ze zelf ook invloed.

Dat TO hiervan juist helemaal in de stress schiet daar houden ze dan weer geen rekening mee.

Hopelijk kunnen ze toch iets vinden wat iedereen leuk vindt.

Mijn schoonmoeder had zelf een zaaltje en etentje geregeld voor haar 80ste verjaardag maar ik moest foto's maken en daar heb ik een mooi album van gemaakt zodat ze kon pronken met haar etentje en met de dag weg met al haar kleinkinderen. Sommige oudere mensen vinden dat nou eenmaal belangrijk. Dus maak ik braaf foto's van iedereen en ben ik daarna uren bezig met het samenstellen van een leuk album. Ik weet dat mijn schoonmoeder dat belangrijk vindt. En dan accepteer ik dat ze mij die dag wat rond commandeert omdat ze anders bang is dat een foto net niet vanuit de juiste hoek genomen wordt.

Ook zo

Ook zo

19-06-2019 om 16:18

verder hier

Mijn ouders zijn ook oud en mijn moeder ziet het niet meer zitten om met kerst iedereen uit te nodigen en dan te koken. Dat snap ik heel goed. Waar ik niet in meega is dat ze mij dan zo'n beetje opdraagt om het kerstdiner te verzorgen. Ik heb een drukke eigen zaak en mijn ouders zijn lastige eters, dus ik heb geen tijd én geen zin om uren in de keuken te staan. Als compromis laat ik eten bezorgen bij mij thuis en mijn ouders betalen. Ik heb dan alleen de vaat ervan, maar de vaatwasser is geduldig.
Vaak kom je met een compromis nog best een eind. En anders maar niet hoor (maar ik ken het gevoel van een slechte dochter zijn).

Jo Hanna

Jo Hanna

20-06-2019 om 00:27

Fotosessie

Na de lunch een fotosessie met alle familieleden. Een uurtje glimlachend poseren en je ouders hebben het bewijs van hun ideale gezin aan de muur hangen. En dan als de wiedeweerga naar huis.

Zoiets zou ik doen. Ik zag ruim vantevoren al op tegen het vijftigjarig huwelijk van mijn ouders omdat mijn ouders een erg slecht huwelijk hadden. Dat wist mijn vader alleen niet dus ik zag al aankomen dat we iets moesten gaan vieren wat eigenlijk een treurige bedoening was. Uiteindelijk is mijn moeder overleden, een half jaar voordat het zover was. Toch denk ik dat ik er wel aan mee had gedaan als het zover was gekomen. Pick your battles geldt voor mij ook in de relatie met mijn ouders, nu vader.

Groet,
Jo Hanna

Dees

Dees

20-06-2019 om 06:17

Eigen

Ik zie er ook tegenop over 4 jaar komt dat 50 jarige huwerlijk. En dan zal er weer een huisje afgehuurd worden en ben ik weer die dochter die niet meekomt. Het begon in mijn pubertijd dat ik besefte dat ze totaal geen rekening met mijn behoeften hielden. Ik wist eerder al dat het niet klopte maar die stukjes zijn later in elkaar gevallen. Mijn ouders wilden tijdens mijn tentamenweek toen ik op de universiteit zat ineens op vakantie met het gezin dat was ook ivm een of ander huwelijksjubileum en omdat mijn zus ondertussen full time werkte kon het eindelijk buiten de schoolvakanties. Ik zou dan maar speciaal om hun te pleasen de tentamens moeten skippen en een half jaar later voor de herkansingen moeten gaan. Ik heb het toen niet gedaan en dat kreeg ik overal waar we elkaar zagen en er publiek was(verjaardagen enzovoorts) weer groots medegedeeldm. "ja we zijn gezellig weer als.gezin op vakantie geweest, alleen Dees wilde niet mee, beetje raar hoor".....van daaruit nog vele vergelijkbare situaties meegemaakt.

Ze veranderen niet en mijn grenzen aangeven werkt ook niet en levert veel stress op. Maar ik doe het nu uiteindelijk wel anders heb ik totaal geen eigen leven want dan moeten zij in alles betrokken worden.

Ad Hombre

Ad Hombre

20-06-2019 om 10:23

Kind

"Eigenlijk dacht ik dat ik terechtgewezen zou worden (wat ben jij voor dochter)."

Nee hoor, de situatie is heel invoelbaar. Zeggen dat je het niet kunt lijkt me het beste.

Sowieso kun je het volgens mij niet winnen, want al haal je alles uit de kast, ze zullen vast wel iets vinden waarin je ze hebt teleurgesteld.

rutiel

rutiel

20-06-2019 om 12:26

Aansluitend op de lunch toch?

Misschien heb ik het verkeerd begrepen, maar ik dacht dat het de bedoeling was dat jullie "iets" zouden organiseren aansluitend op die lunch met de hele familie. In dat geval zou ik iets simpels organiseren. Ze zijn sowieso doodop na die lunch. Misschien een kleine wandeling en afsluiten met een high tea? Of een museumbezoek?

Ja het wordt voor jou zwaar, zonder meer. Maar dat is die lunch alleen ook al vrees ik. Kun je tijdens die lunch niet in ieder geval ergens ver weg van je ouders gaan zitten? Zij hebben dan andere familie om mee te praten, toch? Misschien dat je dan de rest van de middag beter vol kunt houden.

Lijkt me heel moeilijk hoor, als alles op jouw schouders neerkomt. Veel sterkte!

Mams

Mams

20-06-2019 om 16:17

Idee

I.p.v. na de lunch met de familie zou ik geloof ik kijken of we ervòòr iets kunnen plannen. Bijvoorbeeld koffie met gebak, een fotoreportage van het gezin (met fotograaf die op locatie komt desnoods) en dan de lunch in groter verband. Kunnen je ouders tijdens de lunch uitgebreid vertellen over de leuke ochtend en is het na de lunch ook gewoon lekker afgelopen. Want na de lunch nog iets ondernemen lijkt me echt een no go: iedereen is moe en overprikkeld en dat is niet best voor de sfeer.

Uiteraard maken jullie een mooi fotoboek van de fotoreportage of mogen je ouders de allermooiste foto uitkiezen en zorgen jullie dat die uitvergroot aan de muur komt bij hen.

Succes!

Wendie

Wendie

20-06-2019 om 17:13

Ik snap je super goed

Maar hee, zie het van de zonnige kant.
Je hebt gewoon een vrijbrief om precies te doen wat je wilt.
Je hoeft niet te doen wat je broer wil, en ook niet wat je ouders willen, je kunt het helemaal op jezelf afstemmen. Dat is een luxe! Geniet ervan!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.