Relaties Relaties

Relaties

Miss

Miss

03-11-2018 om 23:05

Verder na ontrouw deel 5


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mari

Mari

19-06-2019 om 12:05

miss

Mail me even op bovendien3 apestaartje gmail punt com (maar dan met symbolen en aan elkaar geschreven)

Miss

Miss

19-06-2019 om 16:29

Gedaan

Ik heb je gemaild!

Polganeri veel sterkte, enorm verdrietig maar een goed moment los te komen van hem.
Radicale beslissingen herken ik wel. De knop gaat dan om, veel verbale "knok"partijen zijn mij niet onbekend.

pfff....

Bedankt Miss, Mari.

Waar ik momenteel heel moeilijk mee heb is dat hij heeft de rollen omgedraaid en nu is hij de slachtoffer van mijn gedrag. (ook psychologisch spelletje om hem beter te laten voelen?)
Fuck, heb je gewoon dit niet gedaan! En ja, ik mag boos zijn!

Pfff, wil gewoon onder de deken kruipen en wakker worden over een paar maanden.

Miss

Miss

19-06-2019 om 19:04

Och jeej

Zooooo herkenbaar ( weer )
Dit is precies waar hij jou hebben wil. In de trend jij zeurde, jij klaagde, jij miepte. Jij Dit jij Dat.
Manipuleren en drammen als een kleuter.

En wat hij dan krijgt is het niet hoeven voelen dat hij jou kwijt is.

En een " vrouw zoals ik kort geleden, huilde, liep er als een pleasende vrouw, jaar in jaar uit achteraan"

En dat moet je niet toelaten. Sta er boven. Dat is wat ik nu doe. Ik word steeds minder geraakt en doe twee stappen terug uit. Hou due gedachte vast.
Het is zn verdomd spel, en zo slecht voor je mind.

Hou je van mediatie ?
Ik heb een hele, hele goede om los te komen van toxic relaties.
En jip ik ben nog steeds knetter gek met hem. Maar geen gekke henkie meer.

Goed dat het gestopt is. Ik gun het niemand. Het is vaak uit balans !
Gun jezelf rust en liefde, liefs

onrust

Voel mij zo klote vandaag. Enorm verdrietig. Tranen in mijn ogen.

Gisteren weer een bericht gehad, nu in andere toon. Dat hij die emotionele rollercoaster niet meer aankan. Dat dit de beste oplossing ook voor mij is. Dat hij steeds van mij houd. Dat hij een zak is.
Ik reageerde niet en heb geen behoefte om te reageren. Ben zo ontgoocheld in mezelf dat ik heb mezelf in dit soort situatie laten inlokken. Zo boos op mezelf omdat ik hem mis.

Gisteren nog aan iets anders gedacht. Hij is begonnen samen te werken met een kennis van mij, ik heb hen in contact gebracht. Zij is alleen en ik heb ergens vermoeden dat zij kan de volgende zijn (veel gemeenschappelijke interesses, dezelfde levenswijze, ik voel dat er klik zou kunnen zijn). Zij weet nog niet over de situatie en ik vraag mij af of ik moet haar informeren. Ik zie haar dit weekend dus ik denk dat het zal vanzelf naar boven komen. Ergens voel ik mij schuldig dat ik heb haar met hem in contact gebracht.

Ik voel mij zo vies met dit alles.

Miss

Miss

20-06-2019 om 12:08

Polanegri

Zie je ( correctie lees je ) wat er gebeurd?

Je betrekt het enorm op je zelf.

Stop met die mindfuck. Je kon het niet weten!
Sommige mensen kunnen hele mount everest acties verbergen.
Je kunt niet in iemands hoofd kijken.
Je was onwetend, probeer met die gedachte te oefenen.

Dat is een lang proces maar probeer lief te zijn voor je zelf. Wist je dat mijn man meerdere vrouwen voor mij verborgen heeft weten te houden?
In het begin deed ik dat ook, dat wat jij post. En Ik ging er letterlijk aan stuk.

Zoek schatten van mensen op die je steunen, en ben open tegen je vriendin. Ze mag weten wat jij voelt.

Mari

Mari

20-06-2019 om 13:15

Polanegri

je schrijft "Gisteren weer een bericht gehad, nu in andere toon. Dat hij die emotionele rollercoaster niet meer aankan. Dat dit de beste oplossing ook voor mij is. Dat hij steeds van mij houd. Dat hij een zak is."
Zie je dat dit is wat ik al voorspelde: waarschijnlijk zal hij weer contact met je opnemen. Als dat zo is, is zijn grote "ik kap ermee, ik heb het gehad" te zien als een vorm van manipulatie: door je met een breuk te intimideren hoopt hij dat je inbindt (vermoed ik dan). Het kan zijn dat hij dat niet eens bewust doet maar het is wel typerend voor 'dry drunks' dus mensen die droog staan na hun alcoholmisbruik.
Ik vind het knap van je dat je niet reageert. Voor de rest eens me Miss

Mari, Miss

Miss, sorry voor mijn gezeur. Bedank voor je steun X Jouw verhaal is inderdaad "indrukwekkend". Blijf je bij hem?

Het probleem is dat ik heb hier niet veel mensen om mij heen. Mijn familie woont duizend km vandaan. Ook mijn beste vriendin - zij weet nog niet wat is gebeurd. Trouwens, ik heb hem aan haar voorgesteld, zij was onder de indruk hoe vriendelijk, charmant, aandachtig en behulpzaam hij is. Iedereen heeft zo indruk van hem.
Hier heb enkele goede kennissen maar niet iemand met wie ik echt close ben. Ja, ik voel mij best eenzaam.

Mari, bedankt voor je "deskundige" info. Het heeft mij nieuwe inzichten.

En ja, na al die weken verstikt door pijn rond te lopen heb ik zin om dit eindelijk te vertellen aan mijn kennissen.

Miss

Miss

20-06-2019 om 22:17

Hey

Je zeurt niet hé?

Dat bedoelde ik helemaal niet zelfs.
Ik bedoelde dat je je zelf niet naar beneden moet halen.

Het lucht echt op om het te delen. Desnoods bel je een dierbare. Of kun je een fijne buur in vertrouwen nemen?

Zaterdag was hier een rumoerige dag, tegenwoordig vraag ik hulp aan mijn buurvrouw. Onze band is enorm fijn geworden. Zelf is ze nu ook opener naar mij toe geworden omdat ik mij anders opstel. Ik stel mij niet meer als slachtoffer op maar als een vrouw die even wat hulp nodig heeft omdat ik het even niet meer overzag.
Dit is om je een voorbeeld te geven.
Ik heb het ook moeten leren, twee jaar terug vroeg ik niets, al zakte ik door mijn hoeven van vermoeidheid. Niemand hoefde mij te helpen. Omdat Ik alleen voor andere zorgde maar zelf niets vroeg of deelde.

Altijd maar rekening houdend met,

Een lange tijd heb ik rekening gehouden met de gevoelens van anderen. Ook tijdens gesprekken, maakte fatsoen dat ik mij toch inhield. Want je wilt eigenlijk geen ruzie in huis.
Recenter ik dat fatsoen los gelaten. De mensen die het betrof, heb ik heel duidelijk gemaakt hoe ik over hen dacht en wat ze hadden aangericht. Het voelde zo bevrijdend.

De dag erna met man opnieuw over openheid gesproken; het is hem duidelijk geworden hoe belangrijk openheid voor mij is. Ik merk verandering bij hem, omdat hij mij niet kwijt wilt. Eindelijk een signaal wat ik nu voor hem beteken.

Soms kan fatsoen verhinderen dat je tot een ander doordringt. Je denkt wel dat wat je zegt binnen komt, maar als dit op een meer vragende wijze wordt aangeboden, om zo fatsoen te creeëren, gaat het kwartje niet vallen. Dat ben je te ‘zacht’, dus minder stellig.

Het is niet eenvoudig; ik voelde dat ik naar het moment toegroeide. Steeds meer van jezelf gaan houden, versterkt je zelfvertrouwen zodanig dat je niet meer vraagt maar stelt. Om zo weer te kunnen geloven in een toekomst.

De tijd om tot dat punt te komen, geeft je ook bedenktijd om af te vragen wat je werkelijk wilt.

Succes

Vandaag

Hoe gaat het met iedereen. Ik heb een zware week achter de rug. Druk met werk, slecht slapen en duw en trek werk met ex. Dingen die ik volgens hem anders had moeten doen om te voorkomen dat hij tekeer ging tegen mij en het vervolgens weer buiten de deur ging zoeken. Hier trok ik de grens. Heb heel duidelijk gemaakt dat hij over mijn grenzen ging en dat hij zo de verantwoordelijkheid weer lekker niet hoefde te nemen van zichzelf. Ben mij erg bewust van het ongezonde aan erkenning van hem willen hebben en het hopen op dat hij gaat inzien dat hij een hele grote fout heeft gemaakt. Dan merk ik het ook in mijn hoofd en lijf op die momenten. Onrust, bijna paniek. Momenteel kan ik weer even helder denken en voel ik mij gezegend met wat ik allemaal wel heb. Voel weer even de rust en probeer een beetje dingen te doen die ik leuk vind. In mijn dagboek schrijven, lezen, met vriendinnen praten en durven om hulp te vragen helpen mij heel goed. Vannacht eindelijk ook weer eens goed geslapen. Ben tot mijn schrik wel 5 kg afgevallen. Moet niet meer worden.

Liefdier en anderen

Hier idem. Heel druk werkweek, voor mijn kind zorgen en mezelf onder controle houden. Want loop rond vol verdriet en ongeloof. Ook veel onrust, hartkloppingen, niet kunnen slapen.
Gisteren zoveel stress gehad want was de dag dat ik mijn verhaal met iemand kon delen. Dat was die vriendin met welke hij misschien gaat samenwerken. Ik heb alles verteld, ze toonde begrip en luisterde naar mij. Over dat samenwerken zei ze dat dit hoeft niet voor haar en misschien zal zij dit niet doen. Ik heb gezwegen over mijn gevoel dat mss kan zij de volgende zijn voor hem, ik denk dat op dit moment ik te emotioneel denk, te veel verdacht. Ik heb haar nog bericht gestuurd gisteren met bedankje dat ik mijn hart mocht luchten. Tot nu toe geen reactie terug dus hier heb ik raar gevoel over.

Hij laat mij met rust en ik hoop dat dit zo blijft. Ik heb ook niet eens gereageerd op zijn laatste bericht. Nu als ik terugkijk op de periode samen er waren toch aanwijzingen geweest om vermoeden te hebben. Zijn labiliteit, overdrijvend emotionaliteit... berichten midden van de nacht. Nou ja, ik was verliefd.

Vandaag gewoon heel verdrietig.

Enerverend

Praten over wat je pijn doet, je zorgen en je vrees etc. is ook vermoeiend.
Als het je lukt, ga dan lekker vroeg je bed in.

PS Dat je nog geen reactie hebt ontvangen, kan komen omdat ze vandaag misschien erop uit was. Niet iedereen kijkt elk moment op zijn/haar mobiel.

Miss

Miss

24-06-2019 om 21:23

Ja

@liefdier, wat ik geleerd heb door de tijd heen is boos worden, afschuiven van, weglopen van etc etc alleen maar is om niet naar een eigen aandeel te hoeven kijken. Op zn moment als het brein flipt komt er ook nog maar weinig binnen. En is dat de makkelijkste weg.
En hij is toch weer ( terug ) bij zijn minnarres?
Als ik het goed onthouden heb. Nou dan is niets hoeven zeggen of niet hoeven liegen tegen jou het gemakkelijkste, want dan hoeft hij ook niets ( meer ) te onthouden.
Sterkte. Ik hoop dat je je emoties op zijn beloop kan laten. " Gewoon doen " hoe moeilijk ook, maar ik heb gemerkt door al die tijd heen dat dat mij het meeste hielp. Anders word je eenzaam, en dat is juist wat je niet wilt. En zeker niet bent. Ook al voelt het wel zo.

@ polanegri, beetje zoiets als de roze bril is weg! Nu herken je dingen, trekjes, en speelt de film zich keer op keer af hè?
Je zult nog heel vaak: Oh ja! Momentjes gaan krijgen. Het gevaarsysteem wat eigenlijk geactiveerd word. En je zit net aan het begin van het doorbreken van de cirkel. Daar mag je verdrietig om zijn.

ik denk, maar vul in hoor, dat je vriendin eerlijk gezegd flapper de flap was. Waarschijnlijk bevroor. Misschien druk met de warme dag.
Of dat ze nog niet goed wist hoe terug te appen.
Ik app bijna niet meer, bewuste keus. Ik kan geen personelijks dingen meer delen op dat ding. Ik ben voortaan heel kort op de app en heb mijn dierbare daar ook over verteld.
De mensen die echt om mij geven, energie in mij of ik in hun willen steken daar spreek ik voortaan mee af. Of mail/ bel. Het is zn gewoonte. En onpersonelijk. Ook zn leerzaam proces met alles wat ik doe en mijn kostbare tijd in de dingen wil steken als in andere activiteiten... maar goed meer een tip om je er niet rot over te voelen.
Vooral NIVEA ( niet invullen voor een ander )

liefde?

Liefdier, ik heb deze weekend aan twee vriendinnen verteld en eerlijk gezegd dat ik kan het niet meer aan in mijn eentje. Na twee maand al die shit in mijn hoofd malen, alleen, kan ik niet meer. Zoals hier in dat draadje al meermalig gezegd, zoek de lieve mensen op, om in die periode niet alleen te zijn.

Ben vandaag boos en dat beeld komt terug naar boven. Voelt walgelijk. Hoe beschadigd moet je zijn om een intiem contact te hebben met je eigen familie. Dus ook zij, met haar drugsverleden.
Denk weer over de hele problematiek. Als hij alcohol probleem aanpakt, blijft nog de trauma van kinderjaren, hier is ook hulp nodig. Kan zo iemand nog een gezonde relatie opbouwen? Dus hij is een relatie met mij begonnen om hemzelf beter te maken, een normale leven proberen te leiden. Onbewust blijkbaar maar toch. Dus dat was geen liefde, ik was zijn remedie, een soort van positieve verslaving?

Miss

Miss

25-06-2019 om 23:08

Verslaving

Ik denk dat de verslaving veel dieper zit dan je weet en denkt. Het beeld dat hij jou gegeven heeft.

Het blijven analyseren van de situatie is ook zn ding. Je zit steeds in onbegrip. Maar je gaat dat ook (bijna) niet begrijpen omdat jij dat niet hebt. Ik dat niet heb.
Hij is verslaafd. Alles voor de rush... alles om niet te hoeven voelen. En dat werkt als een magneet. Daar kun je het mee vergelijken. Zijn oude " vetrouwde" nicht staat daar ineens en dan schakelt zijn gevoel uit.
Zoals Ik al zei, zo ver gaat hij. Het is voor hem als een shot coke...
Mega, mega, mega pijnlijk.. voor jou. Maar probeer het los te laten anders verstik je jezelf met het afspelen van de film..
Je gaat dit never nooit begrijpen. Ik ben meer dan een dik jaar verder en kan de puzzel nog niet eens leggen in dit proces. Laat staan jij, met nog meer hobbels, misbruik etc etc.. dat is haast niet te bevatten.
Hij draagt het bij zich. En dan is het volgende accepteer je dat hij zo is of ga je alleen verder?

( ook al is het nu over, je pijn blijft voorlopig nog )
Goed dat je er over praat, want als je dat niet doet. Verstikt het je.

loskopelen

Miss, dank je X

ik zie dat ik anders over begin te denken - eerst de problematiek van seksueel kindermisbruik en alcohol verslaving met als ontknoping in een walgelijk gebeurtenis. Niet omgekeerd.
Jaren geleden was dit een bewuste auto ongeval, nu een relatie saboteren.

Er komen idd nog zaken terug in mijn hoofd, vandaag herinnerde mij zijn verhaal over een zelfmoordpoging toen hij zestien was, ook regelmatig zichzelf snijden.
God, hoe is hij beschadigd realiseer mij pas nu. Misschien dat is ook een manier om mij los te koppelen, aan hem denken als aan een zieke man. Heb nog moeilijk met zijn liefdesverklaringen want ik weet dat hij dat meent ook als dit op zijn zieke manier gevoeld is. "Grootste liefde van zijn leven, soulmate, redende engel." Heb vandaag overwogen om zijn alle brieven en berichten te wissen maar kan nog niet.

In zijn laatste bericht stond "Dit is de moeilijkste maar beste oplossing voor jou" nu voelt het als: kijk, ik doe dat voor jou want je kan het niet." Is iets wat Mari zei, proberen inbinden?

Stil

Wat is het hier stil...even weer een update. Met mij gaat het sinds een week wat beter. Nog weleens boos of machteloos maar wel veel minder en veel korter. Boosheid is in de plaats gekomen voor verdriet. Dat is er nog wel hoor, maar wel veel minder nu ik steeds meer in zie dat het zo fout was allemaal. Soms nog een licht paniekgevoel/ onrustgevoel, maar ook dat is minder heftig en korter. Het lukt steeds beter om geen contact op te nemen. Soms moet het helaas, omdat er nou eenmaal dingen geregeld moeten worden en dan komt hij soms heel gemeen en onredelijk uit de hoek. Dat kwetst mij dan wel weer. Waarom moet iemand die zo respectloos heeft gehandeld, nog trappen na geven? Liefst wil ik zeggen dat hij mij kwetst om te laten zien wat hij allemaal aanricht, maar doe het niet. Ik droomde vannacht dat hij terug kwam en dat ik het helemaal niks vond. Het werkte niet omdat er teveel was gebeurd. Ik ben vastbesloten hier sterker uit te komen, maar het is me nogal een project zeg. Heb er alle vertrouwen in alleen zou ik soms willen dat ik daar al (bijna) was.

Miss

Miss

01-07-2019 om 06:34

Tijd

Ik krijg steeds te horen dat het tijd is die je brengt waar je heen gaat/wil.

Dat gevoel alsof je van een droom in een nachtmerrie stapt..
Het is een bewustwordingsproces. Waarschijnlijk is hij veel vaker zo geweest, maar dan anders in uiten geweest. En heb je nu andere ogen.

Ook ga je door de tijd heen met nog meer afstand kijken. En kom je er steeds meer achter dat het één grote poppenkast is.
Ik herken het bij een familielid. Kennis gemaakt met zijn nieuwe vriendin. Bah Bah. Het lijkt wel een groot toneelstuk.
En Ik ?
Ik kijk er alleen maar naar, en geef het tijd. Tijd zodat hij mij niet meer raakt.

tijd

Miss, wat jij zegt dat de tekenen er al waren maar dat je nu met andere ogen kijkt klopt helemaal. Dat kwam vandaag nog eens heel duidelijk aan bod. Hele nare acties. Heel erg dwarsbomen om de eenvoudigste regeldingen, gevoelloze acties richting kind. Iemand die ik ken zei: 'hij was altijd al zo maar het gaat nu steeds meer opvallen.' En als ik dan terug kijk en denk aan alle acties uit het verleden, dan denk ik, waarom heb ik dat gepikt? Hoe kan iemand zo met zijn vrouw en zijn gezin omgaan. En nog ben ik degene die probeert te verbinden voor de lieve vrede. Voor ons kind in de eerste plaats, maar ik krijg alleen maar het deksel op mijn neus. Het komt er op neer dat als ik niets doe, het wordt afgekeurd en als ik wél iets doe wordt het ook afgekeurd. Ik kan gewoon niets meer goed doen. Richting mij raakt het me wel wat minder al. Ik probeer bij mijzelf te blijven, weet steeds beter dat dit echt bij hem ligt en twijfel steeds minder aan mijzelf. Ik probeer niet in emotie te reageren maar als het dan om ons kind gaat dan lukt dat niet meer. Ik kan hem niet behoeden voor het gedrag van zijn vader, helaas. Dat voelt ontzettend klote.

Miss

Miss

04-07-2019 om 19:30

"waarom heb ik dat gepikt?"

Tjah.. goede vraag.

Waarom geloofde ik mijn man op zijn mooie blauwe ogen...
Was vandaag dozen op zolder aan het uitruimen en waarom zie ik nu pas afschriften met bedragen uit het verleden die ik niet kan plaatsen.

Gadverdamme, wat is er toch met mijn onbezonnenheid gebeurd. Ik vraag me steeds meer af of ik dit vol houdt. Het vertrouwen is nog maar amper een gram geheelt.
Ik ben echt wel 10 x sterker geworden maar ik geloof nog steeds niet dat hij me trouw is.... bah.

Vertrouwen

Achteraf zie ik het zo: er was zoveel stuk. Als hij zich 100 slagen in de rondte had geknokt, hadden we een kans gehad. Dat dacht ik totdat we uit elkaar gingen. Het knokken is er helemaal niet geweest. Nu denk ik steeds meer dat als hij dat wel had gedaan, ik de relatie nog steeds als leugen zou zien. 1x vreemdgaan en er zelf mee op de proppen komen, omdat je stuk gaat van ellende, is wat anders dan meerdere affaires en dan er zelf achter moeten komen en dan nóg ontkennen. Dat is willens en wetens, een bewuste keuze, dat is expres je gezin de rug toekeren, keer op keer. Ik ben bang dat je hem nooit meer gaat vertrouwen Miss, en dat is heel logisch. Iemand die dit vaker doet, heeft een hele andere denkwijze dan jij en ik. Ik zie onze 'relatie' nu als 1 grote leugen. Hij bungelde er een beetje bij maar ging vooral zijn eigen goddelijke gang en gaf geen donder om ons. Daarom kon hij toen al die walgelijke dingen doen en nu ons zo gemakkelijk aan de kant flikkeren.

.......

Wat triestig. Ik denk ook Miss dat je vertrouwen te veel klappen heeft gekregen. Hoe is de situatie nu, doet hij moeite, doet hij iets om je terug te winnen? Werkt hij aan hemzelf en zijn problemen?

Liefdier, zo kijk ook naar mijn relatie. Die is met een leugen begonnen, hij heeft over zijn verslaving niks gezegd en mij gebruikt om een "normale" leven op te bouwen. hij heeft mij ingelokt in een zieke, marginale verhaal en hier heb ik zo hekel aan.
Hij laat mij niet met rust maar ik reageer niet meer. In zijn laatste brief stond er dat ik hem beter maakte. Dat ik ben alles wat hij nodig heeft.
En ik geloof hem. Maar kan nu ook zien dat dit een (onbewuste) manipulatie is.
Ik probeer mij sterk houden maar is ontzettend moeilijk. Gewoon hem negeren.

Miss

Miss

07-07-2019 om 08:52

Liefde

Is voor iedereen anders, en bij een man met een verslaving ben ik er nu een geruime tijd later wel achter dat het bij hem en mij zo anders werkt.
Iemand die beschadigt is geeft andere liefde dan die " normaal " is.
Maar wat is normaal? Wat is liefde?
Ik denk dat je je eigen grenzen kunt bewaken, iets wat ik vroeger nooit deed.
Nu eerst naar binnen ga en voel wat ik voel en wil.
En dat ook vast houdt.
Daarom zei ik ook als iemand de ander wil bedriegen doet hij het toch wel, en ja ook bij stellen die al lang samen zijn. Op het werk, in de omgeving ik hoor niet anders dan vreendgaan. Het lijkt wel een hippie tijd.

t enige wat ik kan doen is steeds blijven voelen wat ik wil. Ik heb weinig invloed op keuzes die hij maakt.
Ik heb wel invloed op mijn gedachtes, keuzes en gevoelens. Het accepteren van doorgaan met een seksverslaafde is niet gemakkelijk. Maar die gezonde mensen doen het ook. Dus wie is nou wie? En wie is er nog wel te vertrouwen, buiten mijn viervoeter om?

Zoals ik al eerder zei, mijn geluk hangt daar niet meer vanaf.
Op dit moment gebeuren er privé heel veel krachtige groei processen, zowel met werk, als met me omringen met positieve mensen waar ik energie van krijg.
Ik werk hard, daar is nog nooit iemand dood aan gegaan, wel aan verdriet. Daar ga je dood aan. Dus de mensen die teveel vragen laat ik niet verder dan de voordeur van mijn innerlijke hart.

En heb ik er ongevraagd? Nee. Maar heeft iemand er om gevraagd ongenezelijk zie te worden ?
Dat zijn goede vragen die je je zelf kunt stellen sterker te worden.
Life sUcks met tijd en wijlen.. Maar als je inziet dat je buiten jezelf om weinig invloed hebt op een ander kun je door. Van kleine naar grote conflicten.

En de rest is allemaal gebarkadeerd naar neutraal vlak. Daar wil je niets meer mee en daar hoef je niets meer mee.

Miss

Hoi Miss. De liefde die jij voor hem hebt is dus heel anders dan de liefde die hij voor jou heeft. Wat zie je van hem? Zie je een liefdevolle houding of zijn het alleen woorden. Wat haal jij zelf nog uit je relatie, naast het gezinsgevoel? Je kan jezelf wel heel sterk en weerbaar maken (Ik heb mijzelf ook ontwikkeld het afgelopen jaar) maar als je niets meer uit je relatie haalt, geen liefde meer ontvangt...Ik wilde ook niet uit elkaar hoor, maar kwam wel hevig in opstand tegen zijn lelijke houding. Liet het mij niet zomaar gebeuren. Bij ons was er geen redden meer aan. Ik weet nu dat ik iemand verdien die net zo gek is op mij als ik op hem. Is het bij jullie eenrichtingsverkeer? Is er ruzie, opstand of wordt het fijner en beter? Wanneer wil je de balans opmaken?

Miss

Miss

10-07-2019 om 19:48

Niet uniek

Eigenlijk wat ik aan mezelf merk is is dat het helemaal niet zo uniek is. Dat wat we hadden.

De intimiteit echt een ding word, hoezo zou ik dat nog doen?
Nou mwa dat valt allemaal wel mee met het unieke gevoel.

Ze zetten alles op alles om een verslaving in stand te kunnen houden. Dus ik zag dat allemaal niet. En nu wel.
Ik heb serieus in een oeverloze roze droom geleefd. Er waren wel wat donkere wolkjes maar daar stapte ik overheen met mijn voeten maatje 39....

Ik merk zeker wel meer inzet, verandering. Maar hij reageert eerst vanuit een oud patroon in reacties en houdingen. En zodra ik dan twee stappen terug doe heeft hij in de gaten dat ik dat niet meer accepteer.

En nu beslis ik zelf, deel het mee. Ik pak de regie steeds terug.
Maar leuk is het verre van. Maar ik laat me er niet meer door lijden. En vroeger wel. Daarom zag ik niets. Altijd de lieve vrede bewaren.

Sommige dagen is het dood en dood vermoeiend. Hij is gewoon zwaar beschadigt. En ik heb ruim een jaar aan mezelf gewerkt waar hij " stil stond "

Maar voor dit moment is het mij wel goed. En word Ik te moe ervan om er energie in te steken.
Als er een discussie begint bijv aan tafel. Sta ik bijvoorbeeld op zoals vanavond en zeg ik : Dat mag jij vinden. Ik zie het anders en kap het gesprek af. Geef mijn mening maar ben erg kort van stof.
Ik kan er geen energie meer insteken. Veelste vermoeiend. Het level is gewoon heel anders.

Hoe gaat het?

Hoe gaat het met iedereen? Hier duidelijk een stap terug in het proces. Hang teveel in het verleden momenteel. Waarom wilde hij ons niet meer? Waarom ging hij zo met mij om? Welk antwoord ik ook krijg, ik zou er nooit de rust in vinden die ik zo wens.

Wil hem loslaten maar lukt even niet. Zo stom. Het geen invloed hebben op zijn keuzes en gevoel...het valt mij zwaar. Tuurlijk weet ik dat je nooit de ander aan je moet willen binden onder jouw invloed. Maar het gevoel wil even niet zo.

Het is een ego ding of zo. Wat hij heeft gedaan wil en kan ik niet mee leven. Los van dat er nu een ander is. Maar afgewezen worden (keer op keer) maakt dat ik een soort van geldingsdrang voel ofzo. Ik vind het zo stom van mijzelf en het brengt mij nergens.

Het neerkrabbelen van mijn gedachten helpen mij dus dat blijf ik maar even doen, excuses alvast ; )
En ook bedankt alvast voor de imput van jullie ervaringsdeskundigen en de schoppen onder mijn kont!

De mens in mij

‘Zo stom van haar, ze heeft een heel aardig iemand een rotschop gegeven. Mijn moeder daarentegen geniet van onze wandelingen en hoe bedreven ik haar voeten en handen masseer.’

Deze regels plaatste ik onlangs in een draadje over narcisme. In mijn post maakte ik duidelijk hoe een ander in je relatie kan wroeten als een indringer zodat zowel jij als je dierbaren in de beknelling komen. Op een gegeven moment schreef ik het citaat hierboven. Ik deel het hier ook omdat het aangeeft dat ik mijzelf een heel aardig iemand vind, die met liefde aandacht geeft aan mensen die dit waard zijn. Ik denk dat het belangrijk is zoiets van jezelf te willen uitspreken.

Doordat de vo-tijd van de kinderen afgelopen is, voel ik nu pas ruimte om mijzelf te zijn. Die bevrijding mijzelf te kunnen zijn, beleef ik intens; ik was er hard aan toe.
Zo hoop ik dat jullie dat gevoel herkennen of gaan herkennen. Het verzacht mijn hart naar mijzelf toe omdat ik niet meer zo gespannen ben.

Zomervakantie, grr

Hebben jullie ook moeite met de zomervakantie? Het dagelijkse ritme is zoek en de verwachtingen zijn hoog gespannen. Wegens acuut rugprobleem man, wil ik niet te veel vooruit kijken aangaande de verwachtingen. Maar morgen vliegen we. Ik hoop dat de pillen hun werk gaan doen. Daarna ga ik weken rondrijden. We boeken niet te ver vooruit.
Ik ben benieuwd of de vakantie helend zal uitwerken. Dat zou wel heel mooi zijn, daar doe ik het voor. Een soort doorbraak na een lange tijd van los zand. Een positief gevoel erin leggen en de donkere wolken eens vergeten.

Jullie ook een moment van rust toegewenst.

vakantie

Ik vind de vakantie ook lastig. Heb geen hooggespannen verwachtingen maar mijn situatie is anders natuurlijk. We hadden een mooie reis gepland en die ging natuurlijk niet door, dat is pijnlijk. Ik probeer er een zo fijn mogelijke tijd van te maken met mijn kind en tot nu toe lukt dat aardig, vooral voor hem. Ik probeer vooral te ontspannen, uit te rusten en ook wel dingen te regelen mbt. de scheiding. Moet toch gebeuren. Contact met ex is iets beter nu en dat is ook al zo dubbel...toch voel ik mij al met al wel iets beter. Behalve als de pms toeslaat, vreselijk. De overgang begint al licht te stuiptrekken , kan er ook nog wel bij hoor ; )

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.