Relaties Relaties

Relaties

Jubileumfeest ouders overslaan?


Aagje Helderder

Aagje Helderder

29-06-2019 om 11:40

Hmmm

Madee, wat ik als buitenstaander in jouw omgang met de situatie lastig vind, is dat je een enorm lang bestaand probleem nu op een bijzonder moment voor de ander wilt laten escaleren. Er waren al zo veel momenten waarop je een streep had kunnen zetten maar dat niet deed. Dat je het juist nu wilt doen, maakt dat ik de indruk krijg dat je niet zozeer voor jezelf kiest maar een rekening wilt presenteren.

Ik vroeg niet voor niets in mijn eerste posting wat je wilt bereiken. Jouw antwoord was op een gegeven moment dat je diep van binnen -en tegen beter weten in- hoopt dat je moeder tot inkeer komt en ziet wat zij en de anderen jou hebben aangedaan.
Je gaf in die posting ook aan dat je weet dat dat niet komt en ik denk dat dat een realistisch uitgangspunt is. Juist daarom vind ik het klinken als op een gevoelig moment de rekening van het verleden presenteren. En eerlijk gezegd zie ik dat toch wel als het vertonen van gedrag dat je de anderen verwijt.

Ik kan me overigens best voorstellen dat mensen in extreme situaties het contact met ouders/broers/zussen verbreken. Het is wel pijnlijk, ingrijpend en verregaand (voor alle partijen), maar er kunnen situaties zijn die maken dat het voor iemand beter is. En of het in jouw situatie goed, gerechtvaardigd enz is, kun je alleen zelf bij jezelf nagaan. Alleen door je argumentatie en het moment wek je de indruk ahw ‘terug te pesten’.
Maar goed, misschien redeneer ik te gemakkelijk en is juist het feit dat het gaat om een belangrijk feest een trigger voor je die het nu allemaal acuter voor je maakt dan in de tijd ervoor.

Jasmijn

Jasmijn

29-06-2019 om 11:51

voor je uit schuiven

Als ik even voortborduur op de reactie van Aagje, kan het inderdaad heel goed zijn dat Madee de beslissing al heel lang voor zich uit aan het schuiven is en dan nu komt die uitnodiging en moet er wat besloten worden, vooruitschuiven kan niet meer.

Een andere vraag kwam wel in mij op, waarom laat je man jou alleen gaan? Juist samen sta je toch sterker in deze situatie? Als je man meegaat dan heb je in ieder geval nog wat steun aan hem en je kunt naderhand makkelijker dingen nog even evalueren.
Misschien dus wel samen gaan en het kort en oppervlakkig houden?

madee

madee

29-06-2019 om 14:05 Topicstarter

Alles bij elkaar genomen

Heb ik alles wat hier gezegd is in overweging genomen. Tsjor ook bedankt voor het delen van een stukje van je geschiedenis, niet gek dat ik je als 1 van mijn sibs vond klinken, je constateert zelf ook al die mogelijkheid. De etiketten op sibs zijn overigens pas de laatste jaren ontstaan, toen ik patronen begon te zien en dingen van en over mezelf begon te leren.

De meeste moeite heb ik met broer en zn vrouw. Die zou ik het liefste nooit meer hoeven zien of spreken.

Met mn moeder kan ik denk ik nooit helemaal breken, maar met wat hulp wel gezonde verre emotionele afstand leren houden, met genoeg oppervlakkiger contactmomenten om het acceptabel voor beiden te houden.

Ik heb mezelf eerder beloofd dat ik nooit meer een gesprek oid over gevoelens/emoties/wonden zou hebben met mijn sibs of ouders. Daar houd ik me aan. Tot mn moeder overlijdt (ze is nog prima van alle soorten gezondheid) zal ik toch mn sibs af en toe bij mn ouders tegenkomen. Maar dan zo kort en oppervlakkig mogelijk en liefst ontwijken als dat enigszins kan. En tussen de evenementen door hebben we toch al geen contact, sibs en ik, op een enkele keer zus na. Verjaardagen sibs onderling doen we al jaren niet meer.

Voor dit feest komt het er op neer dat we hebben besloten dat ik met de kinderen alleen de middag ga. Dat houden we oppervlakkig. Dan laat ik wel mn gezicht zien. Mn man gaat niet maar dat horen ze die dag wel. Ik respecteer zijn keuze en hij de mijne. Het is voor ons samen helemaal goed zo deze afspraak.

madee

madee

29-06-2019 om 14:15 Topicstarter

@Aagje Helderder

Inderdaad is zo'n feest een trigger die het accuter maakt.

Ach, je weet ook nooit of dit het laatste feestje is dat er ooit zal zijn. Kerst is er al niet meer gemeenschappelijk, daar heeft mn moeder zich al bij neergelegd. Niet speciaal door mij, maar door diverse echtscheidingen die het lastig maken om iedereen op dezelfde dag samen te hebben en uiteenlopende leeftijden/activiteiten vd kleinkinderen.

Tsjor

'Als je jezelf daar bovenuit weet te krijgen, dus dat het je niet meer raakt, dan ben je immuun geworden.'

Ik denk dat je de cursus RET te ver doorvoert. Ja, je kunt ervoor kiezen om je niet langer dwars te laten zitten of te laten kwetsen door anderen. Maar dat wil niet zeggen dat je jezelf keer op keer moet blootstellen aan diezelfde mensen. Je zegt toch ook niet je hand op een brandende kachel en vertelt jezelf dan dat je er voor kunt kiezen om de pijn niet moet tet voelen?

Marola

Marola

29-06-2019 om 19:02

maar tsjor

"Iemand die kwetst, maar vooral ook iemand die zich gekwetst voelt. Als je jezelf daar bovenuit weet te krijgen, dus dat het je niet meer raakt, dan ben je immuun geworden. Dan gaat het niet meer over jou, maar over hen, hoe dom, naar, vervelend zij zijn."

Ja okay, maar wat voor poppenkast ben je dan aan het opvoeren? Dan ga je dus als plichtpleging naar een festiviteit van mensen die jou in niets meer raken. Want het lijkt me niet dat als je jezelf boven de kwetsingen hebt uitgekregen dat je dan nog je hart open gaat stellen om vervolgens weer gekwetst te worden. Dus dan kom je een toneelspelletje opvoeren. Is dat feestelijk?

Houd me ten goede: ik ben erg voor solidariteit tussen generaties en heb me zelf over veel lelijke dingen heengezet in het kader van "het is toch mijn vader/moeder" maar nooit zodanig dat tot onechtheid leidde. En als dat voor ts wel zo is, dan is zij het aan haarzelf verplicht de eer aan haar zelf te houden

Verschil

Madee: 'Tsjor ook bedankt voor het delen van een stukje van je geschiedenis, niet gek dat ik je als 1 van mijn sibs vond klinken, je constateert zelf ook al die mogelijkheid.' Gezien jouw verhaal, bedankt. Maar wat je mist is dat ik me van geen kwaad bewust ben. Dat mijn moeder niets te verwijten valt. En dat het onderlinge gekibbel en gedoe tussen broers en zussen in de kindertijd zo ongeveer het meest normale patroon heeft gevolgd dat je maar kunt denken.
Met andere woorden: het kan zijn dat jij je gekwetst voelt door bepaalde dingen, zonder dat de anderen iets doen om jou te kwetsen. Dat is ook meteen mijn reactie op Knurf en Marola.
Een voorbeeld: ik was de oudste en ging als eerste studeren en op kamers wonen. Later woonde ik vanwege werk ook altijd op grote afstand. Als ik dan een keer thuis kwam was dat voor mijn moeder bijzonder. Anders dan broer en zus die in de buurt bleven wonen en regelmatig koffie kwamen drinken. Dat 'bijzonder zijn' is me kwalijk genomen. alsof ik de prinses was etc. Dat heeft een onderhuidse weerstand laten groeien, waar ik me nauwelijks van bewust was.
Ander voorbeeld: mijn schoonvader was erop tegen dat we voor het trouwen gingen samenwonen. Hij is niet op ons trouwen geweest en heeft twee jaar lang geen woord tegen ons gesproken. Hij heeft me wel gekwetst, toen hij zei dat het kwam omdat ik opgevoed was zonder vader (ja, dood). Maar ik heb hem daar verder niet negatief over benaderd. Hij kon niet anders blijkbaar, jammer voor hem. We hebben nooit een goede band ontwikkeld, maar ik heb hem ook niet vermeden of geëist dat hij iets terug zou nemen. Ik ben de enige die hem kleinkinderen heeft geschonken. En toen hij stervende was en de eigen kinderen op vakantie waren was ik er wel, met de kinderen. We zijn nooit vrienden geworden, maar dat hoeft ook niet. Daar is familie niet voor. Maar je kunt wel met elkaar op een bepaalde manier omgaan. En de eerste stap is dan dat je je eigen gekwetstheid niet op anderen projecteert. Dat heeft niets met toneel spelen te maken.

Tsjor

Marola

Marola

30-06-2019 om 15:07

jeetje Tsjor

Je lijkt wel verlicht met je betoog dat je je gekwetstheid niet op anderen moet projecteren. En dat meen ik niet eens sarcastisch want ik ben het er mee eens dat dat een heel loffelijk streven is. De kwestie is alleen: hoever ga je daar in? Een schoonvader die zo vijandig opstelde omdat jullie gingen samenwonen is zeker naar maar ik vind het van een heel andere orde dan bijvoorbeeld een vader die je zes jaar lang seksueel misbruikt heeft. Of een bewezen narcistische moeder waarvan jij niets mocht zijn, alleen een verlengstuk van haar en die je hele jeugd en later de andere kinderen tegen je opgezet heeft.
In zulke gevallen is er vaak zoveel gebroken bij mensen dat je je over je eigen gekwetstheid heen zetten een onmogelijkheid lijkt te worden. En waarom zouden die mensen dat ook? Mogen mensen hun eigen gevoelens valideren, juist omdat ze dat in hun jeugd niet hebben mogen doen? Ik vind van wel. En hoeverre de kwetsing te diep is geweest is altijd aan de persoon zelf. Het is een dunne lijn tussen wijs of een deurmat zijn.

En dat is ook altijd het gevoel dat ik heb als ik je berichten lees: het voelt zo onpersoonlijk. Heel wijs vaak en je hebt ook menigmaal een heldere nieuwe invalshoek, maar het voelt zo koel en onaangedaan. Het bevreemdt me wel eens. Ik lees ook nooit eens een Tsjor die om raad komt vragen voor haar eigen problemen. Vergis ik me? Het is geen aanval hoor, meer verwondering. Iets wat ik me afvraag. Natuurlijk wat off topic maar juist in dit draadje komt die gedistancieerde levenshouding zo tot uiting.

dan moet je het archief in, ik ben inmiddels uit de kleine kinderen. Hooguit nog iets in de rubriek jong-volwassenen, als ik me ergens druk om maak.
Ik zal me inderdaad niet zo snel melden om te onderstrepen hoe erg iets is of reageren vanuit de onderbuik. Ik neem eigenlijk altijd even de tijd om na te denken voordat ik reageer.

Tsjor

Marola

Marola

30-06-2019 om 18:31

ja nou ja

laatste opmerking van mij over dat ik je weinig vragen zie posten is ook wel wat ongepast bij nader inzien. En je kan natuurlijk ook onder een andere nick zaken plaatsen...
OT: blijft dat het een dunne lijn tussen wijs zijn en een deurmat zijn is en dat er zaken zijn die zodanig ondermijnend zijn dat je 'over je kwetsing heenzetten' een forse zelfontkenning zouden betekenen. Mijns inziens dan

Andere elementen

Ik denk dat andere elementen zoals de aanwezigheid van kinderen/ kleinkinderen een grote rol spelen in de beslissing met iemand zodanige afstand te nemen dat die beslissing opgeschoven wordt.
In geval van Madee zou afstand/ breken betekenen dat niet alleen zij, maar ook haar kinderen afstand nemen naar de rest van de familie. Het is moeilijk om wel contact met oma te behouden maar de anderen mijden. En wat als ze de anderen weer tegen komen...
Ik wil geen druk opleggen of Madee van haar keuze afbrengen. Alleen kunnen deze dingen spelen.

Dat heb ik zelf recent mogen ervaren. Tijdens mijn poging zaken uit te praten, mocht ik ervaren dat die behoefte niet van twee kanten kwam. Oh, wat voelde het bevrijdend toen ik tegen haar zei nooit meer een stap bij hen over de vloer te zetten. Alleen denken een paar gezinsleden er anders over; het ultieme gevoel van bevrijding is nu overschaduwd door

Oeps

Te snel gedrukt.
vervolg:
Overschaduwd door het gevoel wat voor mij ook niet prettig is. De gevoelens van de kinderen zijn nog gewichtiger dan mijn walging voor die vrouw.

Marola, als er geen (klein)kinderen waren, was hier de deur allang dicht gegaan. Het afstand nemen is moeilijk te overzien; pakt het goed uit of niet..

Ondertussen

heeft Madee een weloverwogen keuze gemaakt. Ik hoop dat ze op het feest mensen vindt met wie ze een gezellige middag kan hebben, de ergernisgevende mensen zoveel mogelijk kan vermijden en ondertussen ziet hoe de patronen zich herhalen alsof er een geschreven script achter zit en iedereen met verve zijn of haar rol speelt.

Tsjor

rode krullenbol

rode krullenbol

30-06-2019 om 21:31

“I refuse!”

Er rekening mee houdend dat je van doen hebt met narcisme – gezien de bizarre verwikkelingen – breng ik je volgaarne de YouTuber dr. Les Carter onder de aandacht, Madee. Het is een Texaan van 75 jaar oud met jarenlange ervaring als psychoterapeut. Met name de volgende video ‘says it all’:


https://youtu.be/7AwSrZ4UwN0.

Rode krullenbol

En

‘How to argue with...’ van dezelfde psychotherapeut.
Die vind ik persoonlijk heel leerzaam.

madee

madee

01-07-2019 om 07:16 Topicstarter

Youtube

Ik ga ze bekijken, bedankt voor de tip Rode Krullebol en Flanagan!

Er zijn geen anderen dan de sibs op het feest, het is alleen voor het gezin met aanhang, dat is nu juist het punt Tsjor. Anders was het voor mij ook geen groot punt geweest, dan kon ik ze vermijden.

Ik heb mn moeder gesproken en gezegd dat we alleen deel 1 komen. Met voor mezelf in het achterhoofd dat mn man sowieso niet gaat en ikzelf natuurlijk altijd nog een buikgriep kan oplopen mocht ik het toch niet zien zitten om te gaan. Zo hebben ze iig geen kosten of gedoe met het restaurant.

Netjes.

Een mooie tussenweg op deze manier en geen onnodige kosten voor een ander. En nu wat loslaten. Je hebt alles goed overdacht en je keuze gemaakt.

madee

madee

22-06-2020 om 13:08 Topicstarter

updateje

Het feest is natuurlijk al lang achter de rug. We zijn er alle vier naar toe gegaan, mijn man wilde mij in mijn beslissing steunen. Toen we allemaal zaten, zei mijn moeder tegen mijn broer: Sorry, het was niet mijn bedoeling dat je bij hun kwam te zitten. Wij zaten op het eind van de tafels, mijn moeder en zus aansluitend tussen ons en de rest van de familie, maar mijn broer was dus 'verdwaald' komen te zitten. En zo zit je dan 'gezellig' de hele avond om maar niemand te kwetsen. Inmiddels heeft mijn moeder weer een ander feestje georganiseerd met iedereen erbij maar daar heb ik voor bedankt aangezien het vorige feestje zo verliep en mijn moeder alleen maar zei "oh, heb ik dat hardop gezegd?" en ze verwacht dat ik mijn gevoel maar aan de kant zet om haar geen gezichtsverlies te laten lijden richting andere familie. Zij is namelijk het slachtoffer van dit alles.....Gelukkig is het door corona allemaal niet doorgegaan, maar toch....Sinds deze uitnodiging, die bij mij met veel emoties gepaard ging, geen contact meer gehad en het begint een soort van te wennen, het wordt rustiger van binnen. Ik ben er zo klaar mee.

Marola

Marola

22-06-2020 om 13:33

goed zo

Voor jezelf zorgen, veel afstand nemen en je niet mee laten trekken in haar drama's. Ze gaat niet veranderen. Jij verdient rust.

madee

madee

22-06-2020 om 16:27 Topicstarter

dank je marola

voor je begrip en inzicht

Fijn

Fijn dat jullie als gezin gingen. Ik zou het triest vinden als mijn man mij alleen zou laten gaan, wetende hoe ik er tegenop keek.

Hier ook een moeizame familieband. Na overlijden van de oma, is die band er niet op verbeterd; iedereen is zo druk bezig met zichzelf. Ik zei tegen man:’ Met de dood van je moeder, lijkt de hele familie te zijn uitgestorven.’Verstandhouding s momenteel koeltjes. Maar misschien trekt dat over een paar jaar wel weer bij...
Belangrijkste is dat jullie het samen goed hebben.

Margo

Margo

24-06-2020 om 13:11

Kiezen

Kiezen.voor jezelf,

madee

madee

24-06-2020 om 19:36 Topicstarter

Ben natuurlijk ook met

therapeut aan de slag gegaan en ook heb ik nog met enkele anderen in mijn nabije omgeving erover gesproken. Allen zeggen dat dit, het afstand nemen, de eerlijkste en gezondste keuze is voor mezelf. Ook de moeilijkste. Ik zie het als een pauze, waarvan ik nog niet weet hoe lang die duurt, maar misschien wordt het wel een heel erg lange wereldreis als het goed bevalt...ook al doet dit me ook wel pijn, deze is beter te verdragen. Ik neem nu mijn eigen verantwoordelijkheid hierin. In contact met de familie, met moeder, komt die pijn vroeg of laat weer, in een andere toonhoogte misschien maar wel hetzelfde liedje. En daar pas ik nu voor.
Flanagan, wat jij zoal aan reacties bij de diverse onderwerpen op het forum neerzet....je verwoordt meestal precies wat ik ook vind, we zitten erg op 1 lijn 🙂

Hobbels

Ik merk dat ik ondanks de hobbels en daarbij behorende tranen er altijd wat van opsteek. Zo leer ik zaken anders te plannen, meer tijd te nemen in het antwoord geven om zo ook mezelf niet te vergeten.

Hobbels zijn lastig, maar openen ook je ogen. Dat is best ‘bevrijdend’ want het haalt je ook uit je cocon. Het maakt dat ik minder bevreesd ben voor de hobbels op mijn pad.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.