Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden


Lottedekort

Lottedekort

09-04-2019 om 21:05

Hee loepsie

Toevallig dat je een berichtje stuurt. Ik keek hier net na lange tijd of iemand nog wat gepost had omdat ik erg benieuwd ben naar hoe het gaat met iedereen hier !?

Loepsie: wat is jou dochter weer vooruit gegaan zeg! Echt heel goed. Ze begrijpt al behoorlijk veel zo te lezen. Dat zal alleen maar meer worden. Het zit er in! En er is progressie. Ik herken wel een aantal dingen die je zegt

Hier gaat het met ups en downs (nog steeds...) Er zijn de afgelopen weken momenten geweest dat ik dacht: er is echt niks aan de hand. Dan was ze heel vrolijk, reageerde goed en begreep veel. Andere momenten kan ze weer erg in d'r eigen wereld verkeren en reageert ze ook moeilijker. Ik heb wel het idee dat ze best veel snapt. Dit is ook echt met sprongen vooruit gegaan. Ze kan haar neus, ogen, mond, oren, hoofd, buik, hand en voet aanwijzen. Heb voor de grap ook geoefend met "tong". Als ik daar om vraag dan steekt ze haar tong uit of doet haar wijs vinger in haar mond.
Ook gaat ze zitten als ik zeg dat ik schoenen wil aandoen en steekt voeten omhoog. Dat soort dingetjes. Of geef de afstandsbediening maar aan mams. Soms doet ze het ook weer helemaal niet... Ze loopt inderdaad wel minder snel weg en geeft mij vaker een hand als we op straat lopen en ik dat vraag aan dr.

Praten is nog steeds amper tot niet aanwezig. Alleen koek (al maanden). En tegenwoordig is daar bijgekomen ""buba" (Bumba)., Baapapa (barbapapa,) en "ei". (ze weet dat een ei zo heet en benoemt het) ze zegt nog steeds geen ja of nee als je wat vraagt. Knikt ook niet.
Heel soms zegt ze"bah" tegen een vieze luier bijvoorbeeld en "klaaa" als eten op is. Dat is het zo'n beetje...

Ze noemt mijn vriend ook steeds vaker gericht papa. Mama vind ze nog moeilijk. Soms vraag ik :waar is mama? En kijkt ze verbaasd rond? Andere keren haal ik haar bijvoorbeeld op van de opvang en wijst ze enthousiast naar me en roept:maamaa.
Het is zo frustrerend dat het nog steeds niet heel duidelijk is... Het wisselt zo sterk. Heb het er nog steeds dagelijks moeilijk mee en ben niet gerust.

Kusjes en knuffels geeft ze niet helaas. Soms wil ze wel op schoot zitten en steekt armen uit dat ze opgepakt wil worden. In de familie etc merk ik wel dat ze soms misschien meer van haar verwachten/willen. Bijvoorbeeld benoemen van opa en oma of knuffels geven. Helaas je kunt dat niet afdwingen. Of ze willen dat ze een high five teruggeeft. Ze doet dat gewoon niet op dit moment.

Op de opvang gaat het nog steeds prima. Geen gekke dingen.
Wel naar de huisarts geweest weer. We gaan echt pas verder kijken als ze 2 jaar is. Ze is nu bijna 22 mnd. Dusja... Zolang duurt dat ook weer niet... In overleg met mij. Hij laat het aan mij over. Hij vind het nog niet noodzakelijk nu. Maar als ik perse doorverwezen zou willen worden zou hij dat regelen hoor.

Reageren op haar naam is denk ik 6 vd 10 keer. Om het maar zo te zeggen.

Ze is ook flink ziek geweest afgelopen week en merk sowieso nu even een dipje bij haar. Veel moe en sneller huilen. Niet echt willen spelen. Veel tv kijken. Moet daar ook rekening mee houden.

Fijne avond!

Loepsie

Loepsie

09-04-2019 om 22:01

Ook jouw verhaal is echt herkenbaar Lotte

Hier ook bijna eenzelfde verhaal hoor. Blijf me erover verbazen hoezeer onze verhalen overeenkomen. Het enige verschil is misschien dat mijn dochter meer woordjes kent. Ook mijn dochter wijst alles aan wat jij noemde qua lichaamsdelen. Zij kan tanden, haren en knie dan ook nog aanwijzen. Als je naar haar luier wijst zegt ze bah!poep!ook als het een schone luier is😂
Ik kan haar nu ook in een plaatjesboek vragen een dier aan te wijzen. Hier zegt ze soms wel ja als antwoord op een vraag. Maar dat is lang niet altijd. Als ze iets niet wil doet ze haar ogen dicht en schud ze afkeurend haar hoofd. Meestal is dat met eten. Als zij ergens hulp bij nodig heeft roept ze mij niet maar gaat ze gillen. Als ik in dezelfde kamer ben kijkt ze mij daarbij wel aan. Zoniet is t gewoon gillen.
Ze trekt me wel vaak mee om ergens heen te gaan; de voorraadkast of naar boven.

Ik merk aan mijn dochter dat ze soms in de war raakt met taal. Mijn dochter weet dat een ei een ei is en een aardbei een aardbei. Maar als ik naar een ei wijs zegt ze soms aabei en soms zegt ze wel ei. Ook bijv kaas. Als ik vraag of ze kaas wil rent ze meteen naar de koelkast. Maar als ik vraag wat het is zegt ze het ene moment Daak en soms Kaak.

Ik heb binnenkort dus een afspraak bij de kinderarts. Om eerlijk te zijn weet ik nog niet wat ik wil. Soms denk ik, ik vraag gewoon een verwijzing naar een audiologisch centrum. Daar kunnen ze testen op alles; zowel een spraak/taalstoornis als een contactstoornis. En als er iets is dan weet ik het maar en zoniet dan kan ik gewoon gaan genieten ipv dat eeuwige getest. Ik weet het gewoon niet. Autisme lijkt me niet; ze maakt daarvoor te goed contact, zoekt me vaak als ze me ff niet kan vinden, is erg aanhankelijk etc. En er is ook wederkerigheid; ze lacht terug en als mama boos is dan wordt ze daar even stil van. Of het moet heel licht zijn en dat zou dan die eigen bubbel verklaren. Ze kan bijv wel weer blokjes in en uit de blokkendoos doen; vindt ze leuk. Een mentale achterstand denk ik ook niet want ze is juist best wel slim. Een puzzel kan ze na een paar keer al helemaal zelf maken. Ook legt ze echt goede linken; bij de vaat uitruimen zet ze de kleine bordjes bij de kleine en de grote bij de grote. Wat ik ook echt slim van haar vindt; ze weet precies wanneer ze moet toegeven. Soms vraag ik een kusje en krijg ik het niet. En als ik dan vraag om een kusje dat ze daarna peppa big mag kijken of douchen dan kan het ineens wel! En ze snapt ook wat ik bedoel met ik wil een heeele dikke zoen. Dan krijg ik een extra groot kusje. Dat soort dingen.
Wat er dan over blijft is die taalstoornis. En als ik zo de ervaringen hier lees of online komt het wel aardig overeen. Ook omdat je bij een taalstoornis best wel autistiforme kenmerken kan zien. Of er moet nog iets zijn wat ik niet weet. Ze kan natuurlijk ook gewoon een heel laat kind zijn. Ik weet het echt niet en ben er best wel een poosje over aan het tobben gezien de afspraak binnenkort is.

_-Wiesje-_

_-Wiesje-_

18-04-2019 om 12:12 Topicstarter

Hier ben ik, met wat nieuws...

Ik heb jullie berichten gelezen, maar ik heb gewacht tot vandaag omdat ik wist dan wat meer info te hebben...

Dus vandaag hadden we eindgesprek bij het COS. Mijn zoontje heeft nog geen diagnose gekregen, maar ze hebben ze vermoedens van ASS (dat wist ik al 😜) Hij heeft een werkhypothese gekregen, dat houdt in dat ze hem over een halfjaar nog eens willen zien, kijken hoe hij evolueert. Ze gaan dan ook eens kijken hoe hij bij de onthaalmoeder functioneert. Op basis daarvan krijgt hij wel of niet een diagnose. Afwachten dus.
Voor de afwisseling 😒

De dokter zei wel dat het duidelijk was dat hij leerbaar was, dus dat is heel positief. Ook was het heel goed dat hij geen nood had aan voorspelbaarheid en structuur. Ze durfde voorzichtig zeggen (na mijn vraag natuurlijk 😜) dat we er niet moeten vanuit gaan dat het om een heel ernstigste vorm van ASS zou gaan. We moeten nu vooral gaan inzetten op communicatie en spel want daar heeft hij een duidelijke achterstand. Op vlak van taalbegrip scoort hij maar als een kindje van 12 maanden, dus dat is een fikse achterstand. Verbaal scoort hij tussen de 15 en 18 maanden, dus dat is eigenlijk al beter dan ik dacht.

Wat fijn om te horen trouwens dat jullie kindjes zoveel vooruitgang hebben geboekt! Ik zou me echt geen zorgen maken, dat komt helemaal goed met jullie dochtertjes 😘

Fransien

Fransien

18-04-2019 om 12:26

Laatje

Als je problemen hebt met woordvinding kun je twee dingen doen: je zegt niets of je pakt een woord uit hetzelfde laatje wat er een beetje bij in de buurt ligt.
Vooral jonge kinderen hebben nog maar heel weinig woorden ter beschikking en dan neigen ze vaak naar maar helemaal niets zeggen, en als ze dan wat zeggen is het een woord wat ze kennen uit dezelfde categorie. Bijvoorbeeld mama zeggen tegen papa want beide zijn je ouders en verzorgen je, of kaas zeggen tegen een koekje want beide kun je eten.
Kijk niet gek als een kind echt iets heel anders zegt dan wat je voor zijn/haar neus zwaait, het kan een woord uit hetzelfde laatje zijn wat wel te pakken was.
Groot positief punt: je kind probeert te communiceren!
Grote valkuil: erg teleurgesteld doen/kijken want dan verhoog je de druk om dingen goed te zeggen, met als gevolg de problemen met woordvinding nemen toe en het kind zegt dan maar liever niets dan dat ze/hij het fout zegt (en oefent dus nog minder!)

Als je vermoedt dat een kind een verkeerd woord zegt vanwege woordvindingsproblemen is het het handigst om positief te reageren en op een neutrale toon te verbeteren.

Loepsie

Loepsie

19-04-2019 om 13:52

Fijn dat de prognose niet ernstig is

Een diagnose ASS kun je echt niet zo 1 2 3 geven. Behalve misschien in de extreme gevallen dan. Peuters zijn volop in ontwikkeling en daarom is het veel afwachten hoe dat verloopt. Ik hoop iig op het beste voor je kleine man. En het feit dat hij leerbaar is is natuurlijk super! Hoe gaat het nu met taal en taalbegrip? Heb je het idee dat de thuishulp effect heeft?

Fransien, wederom echt bedankt voor je tips en geruststelling. Het klinkt echt heel logisch zoals jij het uitlegt. En ik wil alles van je aannemen...omdat het klopt! Ik merk aan mijn dochter dat als er teveel druk op haar zit ze dicht klapt. Vb als wij boekjes van de bieb lenen herkent ze dieren nu ook in een andere vorm. Een aap of kikker wordt in ieder boekje anders getekend. Als ik luchtig vraag welk dier het is(ervan uitgaande dat ze het niet zal herkennen) dan sla ik soms stijl achterover; ze weet het! En wanneer ik dan de jongens of papa wil laten zien hoe knap ze is vertikt ze het om iets te zeggen. Too much pressure. Ik dacht eerst dat het te maken had met 'geen zin meer' hebben maar het is ook die vorm van faalangst denk ik.

Ik ga je tips toepassen om ook als het woord verkeerd is positief te reageren en nonchalant verbeteren. Idd groot positief punt is dat ze wil communiceren. Heel langzaamaan begint ze nu ook te 'vertellen'. Tot nu toe alleen in brabbeltaal gehoord maar dat vind ik totaal niet erg. Ze is een paar keer bij me gekomen met een verhaaltje.

Loepsie

Loepsie

25-04-2019 om 13:58

Afspraak kinderarts

Ik had vanmorgen dus de afspraak bij de kinderarts en wilde jullie nog even laten weten hoe het ging.

De kinderarts zette speelgoed neer en mijn dochter mocht spelen. Mijn dochter pakte het servies en schonk een kopje thee in voor ons. De dokter mocht als eerst drinken. Nadat hij aangaf hoe lekker het was zei ze klaaaar op! de dokter kreeg nog een kopje thee maar die mocht ze aan papa geven. Dat deed ze en daar stopte eigenlijk het het communicatief onderzoek. De dokter had genoeg gezien.

Daarna nog even in de oren en keel gekeken want mijn dochter is weer ziek. Hier wilde zij niets van weten omdat ze niet lekker is. Om haar gerust te stellen keek hij eerst in papa zijn keel. Toen hij in haar oren wilde kijken wees ze naar papa en zei ze papa! Dokter was namelijk vergeten eerst bij papa in de oren te kijken.

De dokter gaf aan dat hij totaal niks van autisme zag. Er is taalbegrip en contact. We kregen thee en ze zei 'dokter'(nadat ze ons dat hoorde zeggen). Ze verwees de dokter naar papa om bij hem in de oren te kijken omdat zij dat niet wilde en zelfs het feit dat ze zo tegen stribbelde bij de lichamelijke onderzoeken vond de dokter een grote plus. Ook wees ze naar de kikker op de muur en zei ze kikker! Het hele onderzoek verliep vlekkeloos.

Ik gaf de dokter aan dat ik twijfelde of dacht aan een tos. Hij vond haar nog veel te jong om in deze richting te denken. Het is nog volstrekt normaal om bijv een aardbei en een ei met elkaar te verwarren. Hij wilde nog minimaal een halfjaar naar de taalontwikkeling kijken zonder verwijzing naar een taalcentrum.

Nu denken jullie wauw. Wat een opluchting! En dat is het ook zeker. Maar waarom ben ik dan niet euforisch? Waarom heeft hij niet al mijn zorgen weg kunnen nemen? Waar ik me zorgen om maak? Ik weet het niet!! Ja omdat ze nog niet op niveau is maar ik weet niet of dat mij zo dwars zit. De dokter zei ook dat zolang ze maar sprongen maakt het goed is. Ik meen het als ik zeg dat ik momenteel niets tastbaars heb waar ik me zorgen om maak. Ik heb daarom besloten om een verwijzing te vragen voor een psycholoog. Ik begin langzaamaan te geloven dat ik blijf hangen in het negatieve. Ik weet gewoon niet meer hoe ik moet genieten en misschien ben ik wel depressief? Zie ik daardoor alles niet meer zo helder maar met een vertroebelde blik.

Ik voel me op dit moment een mislukkeling. Elke moeder zou nu een gat in de lucht springen en ik zit te wachten tot dit gevoel bij mij komt.

Fransien

Fransien

25-04-2019 om 15:57

Loepsie - heel normaal

Lieve, lieve Loepsie,

Je hebt je de hele tijd voorbereid op autisme, je erop ingelezen, met anderen gepraat, alvast de tips en trucs je eigen proberen te maken. Kortom je was voorbereid op autisme, je verwachte autisme, en toch minimaal een tos, en nou kom je bij de dokter en gedraagt je kind zich volledig normaal en ziet de kinderarts alleen een overbezorgde moeder die helemaal gek gemaakt is door de gemiddelden en de normen en een eigenlijk heel normaal kind waarbij de spraak alleen wat later was dan gemiddeld.
Je bent nu weer helemaal terug bij af, niets van wat je verwachtte gebeurde, alles wat je niet verwachtte gebeurde wel. Je weet even niet wat je moet.
Het is heel normaal om nou een flinke pot thee te zetten en je vreselijk te voelen, en volledig incompetent en mislukt als moeder. Dat overkomt iedereen van ons van tijd tot tijd, we schamen ons alleen zo erg ervoor dat we er niet over praten en er proberen niet meer aan te denken.
Je bent een prima moeder en soms is het goed dat alles niet zo erg is als het lijkt. Je dochter gaat vooruit en het ene kind is motorisch sneller, het andere kind communicatief sneller. Ze komen er allemaal.
En nou die pot thee, liefst met een hopeloos romantische film en een grote doos tissues. Volgens amerikanen hoort daar een flinke portie roomijs bij maar dat raad ik je niet aan wegens spijtgevoel over de calorieën achteraf.

mirreke

mirreke

26-04-2019 om 13:45

Loepsie, laat het wat losssss

Ook een afspraak bij de psycholoog hoeft niet hoor, je bent echt niet gek of overdreven of wat dan ook. Geef het wat tijd.

Laat het betijen. De arts wil sowieso een half jaar geven. Heel slim. De bandbreedte van wat kinderen op welke leeftijd 'moeten' kunnen is heel ruim. Als je heel erg gaat zitten vergelijken met gemiddelden, of met je eigen andere kinderen, wijkt je kind al snel af. En dan ga je weer twijfelen.

Probeer je eens te richten op wat je dochter allemaal doet, in plaats verwachtingen te hebben van wat ze zou moeten doen.

En over aardbei en ei: het zijn allebei ovalen. Misschien kijkt je dochter veel meer naar de vorm, dan naar het detail.

Ik zou eerder eens wat moeilijkers proberen bij haar...

mirreke

mirreke

26-04-2019 om 14:14

Of eigenlijk

misschien kijkt je dochter naar andere dingen dan de dingen die jij van haar verwacht. Jij wilt dat ze dingen benoemt, fruit of dieren of wat dan ook.
Maar hoe bekijkt zij een boekje? Kijk daar eens naar. Laat haar eens leidend zijn. Waar komt zij mee aan zetten?

Het kan zijn dat jouw dochter op andere dingen focust, die jou niet opvallen of die jij niet belangrijk vindt.
Toen onze dochter nog een peuter was, maakte ik mij zorgen over hoe ze speelde. Want ze speelde niet zoals het bedoeld was, bv. met autootjes rijden en zo, nee, ze draaide ze om en draaide dan aan de wielen, of beter nog: haalde ze uit elkaar, gooide ze kapot, sloopte ze echt. Totdat ik besefte: het is ook saai om met kant en klare auto's te spelen. Mijn dochter wilde weten hoe iets werkte, ook al toen zij daar nog geen woorden voor had.
Wij volwassenen hebben speelgoed bedacht, en ook hoe een kind daarmee moet spelen. Maar waarom moet dat eigenlijk, dan wil je dus dat je kind in een patroon past. Toen ik dat ging loslaten werd ik zelf ook veel geruster.

Ze doet nu de kunstacademie.

En wat ik zelf heel goed herken: jij wilt dat je dochter laat zien wat ze kan aan de broers en aan papa. En je dochter weigert dan. Jij noemt het faalangst. Ik denk zelf eerder: waarom zou ze nog eens iets doen waarvan zijzelf best weet dat zij dat kan en waarvan zij ook weet dat jij dat weet...
Laat het los. Je weet toch dat ze het kan? Ga nou eens kijken wat je dochter met de anderen wil delen, waar mee aan komt zetten. Jonge kinderen leren ook heel veel van luisteren en kijken naar oudere broertjes en zusjes...

Loepsie

Loepsie

27-04-2019 om 12:09

Bedankt

Voor jullie reacties. Ik weet niet waar dat vlakke gevoel vandaan kwam. Wellicht omdat ik ergens toch van het ergste uitging ofzo? Ik wilde graag dat mijn dochter zich van haar beste kant liet zien zodat de dokter zou zeggen dat er niets aan de hand is. En toen dat eenmaal gebeurde...wilde ik dat ze die andere kant had laten zien zodat hij dat ook gezien had. Die kant waarin ze in der eigen bubbel zit en gooit en tikt met speelgoed ipv speelt. Ik was zo in de war en voelde me echt falende als moeder. Vooral omdat ik zo onzeker en labiel ben de laatste tijd.

Heb idd flink gejankt Fransien en mijn arme man wist niet meer hoe hij het had haha. Hij begreep werkelijk niets van mij. Hoor ik dat alles goed gaat... was het weer niet goed! Het idiootste is nog dat ik dokter nog probeerde te overtuigen beter te testen met dit of dat. Hij lachte en ik moest hem op zijn woord geloven dat hij echt wel wist wat hij zag. Hij gaf aan dat een kindje die 'iets' heeft vaak in 5 min wel opvalt. Gelukkig is mijn kinderarts een oudere man met decennialange ervaring.
Nu ben ik wat beter bij zinnen en misschien heb je gelijk. Door de zorgen stond ik op scherp. Het punt is; ik sta al bijna 2 jaar op scherp. Vanaf haar geboorte tot nu heb ik niet relaxt naar haar kunnen kijken. Ik weet gewoon niet meer hoe dat moet...
Ik heb daarom alsnog een afspraak staan bij de huisarts maandag en ga die verwijzing naar de psycholoog nu eindelijk vragen.

Wat betreft het spellen Mirreke; mijn dochter doet dat ook vaak. Spelen met speelgoed doet ze letterlijk max 5 min. Daarna is het op de grond gooien en kapot bijten. Het feit dat je dochter uiteindelijk zo creatief blijkt geeft wel hoop. Mijn dochter is toevallig wel weer gek op tekenen(dwz krassen).

Boekjes zijn echt wel haar ding Godzijdank! Ze bestudeert de plaatjes uitgebreid en weet bijna alles wel aan te wijzen wat ik der vraag. Wat wel leuk is; de laatste tijd wijst zij me plaatjes aan en moet ik ze benoemen. Plaatjes die zij al wel kent. Alsof zij nu de juf is en ik de leerling.

Ik heb me vaak voorgenomen het los te laten. Echt vaak. En dan lukt het even maar dan ga ik toch weer testen en de 'juf' uithangen. Dat laatste is denk ik niet zo erg. Ik ben er inmiddels achter dat je mijn dochter eerst aandacht moet vragen voor je haar iets kan vertellen. Het is alleen wel erg als ik daarbij niet van haar geniet. Als ze iets goed doet of zegt ben ik even blij maar ga meteen door om haar het volgende te leren of testen omdat ik dan gebruik wil maken van die leergierige bui van haar. Natuurlijk heeft zij daar geen zin in. Welke bijna 2 jarige wil nou de hele tijd opdrachtjes van zn mama doen. En als ik weer over dit soort dingen nadenk voel ik me weer onwijs kut dat ik zo'n opdringerige zeur van een mama ben. Ik heb haar, mezelf en mijn man beloofd 1 uurtje per dag spelenderwijs haar iets te leren. De rest van de tijd gaan we doen wat zij wil.

Trouwens nog een vraag; kun je voorbeelden geven van 'iets moeilijkers'?

Nikita

Nikita

02-05-2019 om 10:36

Taalachterstand

Vraagje over peuter die tweetalig Nederlands en Chinees en reeds een achterstand heeft in de Nederlandse peutertuin. Nu wordt ze in de zomer door Chinese mama 6 weken naar kinderopvang in China gestuurd (ouders zijn gescheiden) gaat ze nog niet meer taalachterstand krijgen als ze 6 weken alleen maar Chinees hoort

V@@s

V@@s

02-05-2019 om 11:45

nee

Het is juist goed dat ze beide talen aangeboden krijgt. Normaal zal de hoofdmoot wel Nederlands zijn, dan is het goed om in de vakantie extra chinees te krijgen.

http://www.taalcanon.nl/vragen/hebben-tweetalige-kinderen-een-taalachterstand/

Fransien

Fransien

02-05-2019 om 12:46

Komt echt wel goed

Tweetalige kinderen hebben initieel vaak een achterstand in beide talen maar lopen dat weer in naarmate ze ouder worden, maar dat kan vaak wel een tijdje duren (tot ver in de basisschool periode).
Als je er meer over wilt lezen is dit een fijne brochure: https://www.depraatmaatgroep.nl/uploads/documents/folder-meertaligheid.pdf.
Als je bang bent dat het niet goed komt dan kun je de moeder vragen om hier lekker mee te komen schrijven, zij kent haar kind het beste en kan als zij dat wil hier beschrijven hoe het gaat en dan kunnen we meedenken.

Loepsie

Loepsie

31-05-2019 om 10:40

Hey dames, hoe gaat het met jullie?

Tis alweer langer dan een maand geleden dat we elkaar ge-update hebben. @wiesje @lottedekort (en eventueel alle meelezenden) hoe gaat het met jullie en de kids?

Fransien

Fransien

07-06-2019 om 16:12

Hier

Jongste zoon (8) hakkelt nog steeds vanwege woordvinding en planningsproblemen en vindt dit heel vervelend nu hij komende week voor het eerst naar een nieuwe school gaat. Onder stress wordt het helemaal erg dus ik houd mijn hart vast. Ik ga het naar de nieuwe juf maar benoemen als stotteren en hoop dat hij er niet mee gepest wordt.

Loepsie

Loepsie

08-06-2019 om 12:22

Heeft deze zoon bij kentalis gelopen Fransien?

Ik vraag me dan af of een tos ooit helemaal recht getrokken wordt? Kun je de juf niet beter uitleggen dat hij een tos heeft en moeite heeft met de juiste woorden vinden?

Ikzelf zit nog steeds niet lekker in mijn vel. En maak me soms ook nog wel zorgen om mijn dochter. Ondanks dus dat laatste bezoek aan de kinderarts. Bij alles wat ze doet of niet doet vraag ik me af of het normaal is.

Ze maakt dus goed contact en is gek op spelen met kinderen in de speeltuin. Ze kent nu iedereen bij naam dus zelfs tantes haar grote nicht en de buurmeisjes. Dan rent ze op ze af en noemt dan de naam een paar keer. Ze is nieuwsgierig naar wat ze doen en doet ze dan na. Ze begint langzaamaan ook te antwoorden met ja. Alleen wat opvallend is; haar 'ja' antwoord komt altijd met een vraagteken. Dus als ik haar bijv vraag wil je een chipie? Dan zegt ze ja? Toen bedacht ik me ineens dat ze het zegt zoals ze het altijd van mij hoort. Vanuit mij is het meestal een vraag naar haar. Dus bijv wil je een koekje?( Geen respons) Ja?
Herken jij hier iets van Fransien?

Nog geen 2 woord zinnetjes. Ze heeft weleens gezegd 'daar hond'. En op zich zegt ze alles na, maar meestal verkeerd. Ook makkelijke dingen zegt ze verkeerd. Ik heb de dvd's met gebarentaal van lotte en max gehaald. Daar is ze helemaal gek op!( is trouwens echt een aanrader voor Wiesje en Lottedekort ook, weet niet of ze nog meelezen).
En dan noemt ze max 'tax'. En woorden als 'klein' kan ze dan wel goed uitspreken.

Ze heeft ook nog steeds wel dat ze je kan negeren hoor. En dan ga ik toch weer twijfelen. Reageert ze nou niet goed op haar naam of is ze oost Indisch doof? Ik laat haar ook vaak wie zij is dus wat haar naam is. En als we dan met zijn allen zitten kan xe iedereen bij naam aanwijzen maar als ik bij haar naam kom blijft ze stil. Ze wil dan niet naar zichzelf wijzen of haar eigen naam nazeggen.

Dus dat zijn een beetje de onzekerheden waar ik nu tegenaan loop.

Lottedekort

Lottedekort

02-07-2019 om 07:26

Ik reageer vanavond weer!

Ha lieve meiden. Ik leef nog

Wilde even laten weten dat ik vanavond weer eens bij wil lezen en een reactie plaats!!

Fransien

Fransien

02-07-2019 om 10:56

Even in mijn geheugen graven

Sorry dat ik niet vlot reageerde, met alle eindeschooljaarsactiviteiten en de school wissel is het er even bij ingeschoten.
Zoon voelt zich helemaal thuis op zijn nieuwe school, al aan het einde van de eerste dag was er van het gehakkel nauwelijks meer iets over. Ik voel me zo naar dat ik hem niet eerder bij de vorige juf weg gehaald heb...
Juf is op de hoogte van de tos en merkt er op het moment amper iets van maar weet dat toenemend gehakkel en niet op woorden kunnen komen signalen zijn dat het even niet goed gaat.
Zoon heeft nooit bij kentalis gelopen, daarvoor compenseerde hij te veel. De problemen waren bekend, de methodes om die te verzachten ook.

Zoon was toen hij klein was soms erg blij dat hij iets kon zeggen en dan hoorde je dat woord ineens heel vaak, inclusief de intonatie van degene van wie hij het overgenomen. Oudste zus heeft een Gooise r terwijl wij als ouders een rollende r hebben en broer en jongste zus meer een normale r. Dus hoorde je hem op een gegeven moment alle drie gebruiken, daar hebben we ons ook het hoofd over gebroken.
Ook zat er geen logica in wat hij wel en niet kon uitspreken, sommige moeilijke woorden gingen veel beter dan makkelijke.

Naar jezelf wijzen en je naam zeggen hebben we bij die van ons niet systematisch geprobeerd, maar ons manneke kennende had hij dat geweigerd. Wijzen en praten hoort bij elkaar en als je van het een niet zeker weet of je het kan ga je het ander ook niet doen.

Twee woorden aan elkaar knopen heeft die van ons pas net voor zijn vierde verjaardag leren doen, dus dat dat nu nog niet lukt vind ik niet zo vreemd.

Lottedekort

Lottedekort

03-07-2019 om 12:41

Update

Loepsie ik herken mij zo erg in jou... Best bizar. Ik denk soms dat ik de enige ben met mijn zorgen en twijfels... Maar ik zie veel herkenning in wat je deelt. En ook in jou omschrijving van je dochter zie ik veel terug bij mijn eigen dochter.

Goed dat je hulp hebt gezocht. Ik heb er veel baat bij. Ik heb een post partum depressie gekregen na mijn bevalling en ben er nu achter ook een trauma te hebben opgelopen door de bevalling. Ik wilde dat eerst niet toegeven. In mijn ogen moest het dan veel erger en zwaarder gegaan zijn.. Maar dat is onzin. Voor mij was het zwaar en traumatisch en ingrijpend.. Hier moet ik nu mee aan de slag gaan want veel van mijn zorgen en hoe ik kijk naar mijn dochter komen hier uit voort en belemmeren me in het contact met m'n dochter.

Dochter is vorige maand 2 jaar geworden. We zijn vorige week naar het consultatiebureau geweest. Ze is wel vooruit gegaan de afgelopen maanden. Ze zegt en begrijpt meer woorden. Ik denk dat ze zo'n 25 woordjes kan zeggen. Je moet er wel vaak naar vragen. Ziet ze bijvoorbeeld een koe zegt ze niks. Pas als je dan 3 x vraagt :wat is dat? Zegt ze Koe. En ze is ook veel aanhankelijke geworden, naar mij vooral. Noemt ons papa en mama en is echt blij om ons te zien als we haar bijvoorbeeld ophalen van de kinder opvang. Dat was altijd al wel. Maar niet zo overduidelijk. Nu komt ze echt naar je toe en roept mama en wil opgepakt worden. Spelen gaat ook beter. Meer fantasie spel. Ze zegt nu ook aldoor "mijn". Alles is van haar...

Ze zegt echter nog steeds geen "ja" en "nee" op vragen... En heeft ook eigen verzonnen woorden... "Titi" is baby.. En "googoo" is speen... Woorden als vogel zegt ze consequent "vohe" het lijkt dr niet te lukken om het na te zeggen of goed uit te spreken. Geld ook voor aardbei. Ze zegt structureel "oopei". Wel pikt ze overal waar een aardbei op staat dit eruit. Al is het het kleinste aardbeitje dan ziet ze dat. 2 woord zinnen maken is nog geen sprake van. Ze zegt nu wel ook gericht opa en oma tegen mijn ouders wat ik zo fijn vind.

Op het consultatiebureau wilde ze nog 3 maanden "afwachten". Omdat ze wel vooruit gaat... En voor de rest met alles op schema lijkt te lopen. In september weer terug en hopelijk heeft ze dan een inhaalslag gemaakt... Zo niet dan weer verder kijken.. Verder onderzoek of logopedie..

Het zit me nog steeds niet lekker. Soms denk ik er is niks aan de hand. Het praten komt wel.. Andere momenten maak ik me weer enorm druk en ben ik bang dat ze een ontwikkeling achterstand heeft of een TOS. Iets binnen het autistische spectrum vind ik steeds onwaarschijnlijker. Omdat ze niet aan genoeg kenmerken lijkt te voldoen. Maargoed ik weet het niet. Ik ben geen specialist. Het vliegt me nog steefs soms enorm aan en dan zou ik wel eens 5 jaar door willen spoelen om te zien wat er is (of niet is...) de vinger kan ik er nog niet op leggen.

Loepsie

Loepsie

04-07-2019 om 14:17

Ook weer een berichtje van mij

Zo af en toe keek ik nog eens en dacht eigenlijk dat het doodgebloed was. Leuk dat jullie nog eens reageren.

Fransien fijn dat je zoon zich thuis voelt op zijn nieuwe school. Ik herken superveel in je verhaal. Dat praten met die overgenomen intonatie doet mijn dochter dus ook. En ook het wel uitspreken van sommige moeilijke woorden. Mijn dochter kan 'mevrouw' perfect uitspreken. Maar 'kaas' noemt ze nog steeds 'kaak'. En soms lukt een 'S' woord ineens wel zomaar. Valt geen touw aan vast te knopen...

Hier gaat het eigenlijk best goed. Dochter ontwikkelt zich in sprongetjes...dan ineens veel nieuwe dingen in een week tijd..dan staat het allemaal ff stil. Zorgen zijn ook een stuk minder. Ik pieker niet meer zoveel.

Praten gaat dus heel goed. Dwz ik versta haar redelijk goed. Sommige dingen begrijp ik nog niet en dat voelt ze. Ze gaat dan steeds dat herhalen. Ze is sinds een kleine 2 weekjes begonnen met 2 woordjes achter elkaar plakken. Nog wel minimaal maar er is een begin. Doei papa, papa auto 'hou op' dat soort dingen. Ze vraagt nu ook en daar ben ik echt heel blij mee. Ik denk het meeste blij van alle ontwikkelingen. Vragen doet ze nog met 1 woord. Dus 'drinken'? 'Fles' buiten? 'chipie?'.
Ze antwoord wel met nee maar geen ja. Echt apart. Dus ben daar nu met haar mee aan het oefenen.
Woordenschat heeft ze best wel veel woorden. Misschien wel 100 of meer. Ze gebruikt ze dus niet altijd; een beetje wat jij zei Lotte. Maar ze weet het wel en ik ben gestopt haar daarin te pushen. En taalbegrip ze begrijpt bijna alles wel denk ik. Ze snapt het spelen ook wel wat beter hoewel er nog weinig fantasiespel is. Ze vindt kindjes erg leuk. Knuffelen aaien kusjes geven. Ook bewondert ze een leuk jurkje ofzo bij een kindje. Ze zegt dan ook echt 'wauwww mooiiii'. Dus dat besef begint te komen. Ook ontzettend aanhankelijk naar mij toe. Echt kan helemaal niks met haar. Ben continu bezig opdrachtjes voor haar te verzinnen en haar te vermaken. Ze kan letterlijk geen 5 minuutjes iets voor zichzelf doen.

Dat van die vinger erop leggen begrijp ik helemaal. Ondanks dat alles goed gaat heb ik last van zo'n onrustig gevoel. Maar dat ligt debk ik ook aan mij. Hier ook last van een trauma bij de bevalling. Wil gaan starten met EMDR therapie. Ik denk ook dat hier verder geen sprake van iets is ook geen achterstand. Ik denk dat ze gewoon een dromertje is. En in bepaalde dingen gewoon nog niet zover als leeftijdsgenootjes. Hoewel als ik er goed over nadenk kan ik niet eens zeggen in wat ze achterloopt. Ze draait gewoon mee in het gezin en doet wat de rest doet. Helpt bijv ook met boodschappen op de band leggen en daarna zegt ze 'geld'. Dus ze snapt een beetje hoe alles werkt zeg maar. Logopediste geeft aan dat ze nog niks wil doen met die uitspraak. Ze denkt zelfs nog niet aan een TOS maar we houden het goed in de gaten. Ben benieuwd want ik herken wel veel uit het verhaal van Fransien.

Slapen gaat de laatste tijd wel slecht. Ze wordt snachts wakker en blijft gerust 2 uurtjes wakker. Ze is een hoofdschudder als ze in slaap valt dus hoor haar dan steeds tegen het bed bonken. Daar wordt ik weer heel zenuwachtig van waardoor ik haar uit bed haal en bij ons in bed doe. Waardoor we dus allemaal weer slecht slapen. Ik wil geen omheinig rond haar bed doen omdat dit haar bedje ontzettend heet maakt. Middagdutje overslaan helpt niet. Het lijkt net of ze snachts ineens helemaal uitgeslapen is. Zo vervelend. Hopelijk is het een fase en gaat het gauw over...

Lottedekort

Lottedekort

06-07-2019 om 13:48

Emdr

Heel goed dat jij ook aan de slag gaat met je bevalling trauma. Goed om het aan te pakken. Hoe oud is jou dochter nu loepsie? Wat je allemaal schrijft over je dochter klinkt mij super in de oren hoor. Volgens mij doet ze het heel goed. Vanwaar dan toch die zorgen en angst ? Misschien goed om hier middels therapie achter te kunnen komen?

Mijn dochter kan minder woorden dan jou dochter. En zegt echt nog geen 2 woord zinnen. Behalve "ook mee" als we weggaan. That's it voor nu. Maar ik ervaar wel progressie dus hou me daar erg aan vast. Hoop echt dat ze een inhaalslag zal maken komende maanden...

Jou dochter al bezig met zindelijk worden? Nu m'n dochter 2 is geworden beginnen steeds meer mensen erover. Geen idee hoe ik moet beginnen. Ze zegt wel poep als ze gepoept heeft en knijpt in dr luier. Verder lijkt het haar weinig te deren of interesseren. Potje wat ik gekocht heb legt ze poppetjes of blokjes in. Och dan vliegt me dat ook zo aan.. Krijg dan gedachtes als wat als ze nooit zindelijk word... Irritant is het... Moet erop vertrouwen dat het wel zal komen. En anders later.

Mijn dochter begrijpt inderdaad ook bijna alles wel en voert ook wel opdrachtjes uit. Wel als haar pet ernaar staat. Ze is best eigenwijs.
Zegt jou dochter haar eigen naam? Mijn dochter niet. Snapt het nog totaal niet. Geen idee of dit erg is eigenlijk. Fantasie spel merk ik wel bij mijn dochter. Ze speelt graag met de pop en het poppenhuis en legt poppetjes in bed of laat ze van de trap lopen etc en brabbelt er enthousiast bij.

Wat vervelend van dat slapen joh. Hebben je andere kinderen ook zo'n fase doorgemaakt mbt slapen? Huilt/roept ze dan ook? Mss beter om haar toch te laten liggen en het aan te kijken ondanks de zenuwen van het hoofdschuddend. Alhoewel ik wel goed begrijp. Mijn dochter kan zo heel hard monotoon roepen en dat klinkt zo vreemd... Irritant vind ik het in alle eerlijkheid. Als ze dat op een feestje doet ofzo of in de winkel pak ik d'r meteen zodat het stopt...

Gelukkig huilt en zeurt m'n dochter veel minder dan een tijd terug. Dat koste me zoveel energie.. Ze is nog niet heel stilletjes... Maar gaat veel beter. Ze kan nu ook echt wel zelf spelen.

Ik probeer nu echt meer met de dag te leven en positief te denken. Niet teveel dingen in m'n hoofd halen. Het knagende gevoel blijft wel steeds hoor. Erg jammer..

Loepsie

Loepsie

07-07-2019 om 00:17

Dochter is 2 jaar en 2 maanden

Waarom ik me toch zorgen blijf maken...ik denk verschillende factoren. Allereerst wil ik dus zeggen dat het denk ik wel 95% aan mij ligt. Ik maak dingen in mijn hoofd heel groot. Dus stel bijv mijn dochter reageert ff 2 x niet op haar naam. Dan krijg ik meteen die doemscenario's in mijn hoofd van waarom reageert ze niet? Is er iets met haar? Of meteen bang zijn dat ze achteruit gaat in haar ontwikkeling Etc etc.
Ik let ook ontzettend op haar gedrag. En ik merk dat ik dat heel snel toeschrijf aan 'raar of vreemd'. Soms als we in de zon lopen kijkt ze heel geboeid naar haar schaduw die meeloopt. Ik denk dan meteen van waarom doet ze dat? Meteen er iets achter zoeken. Terwijl het misschien heel normaal peutergedrag is. Maar ik weet eigenlijk wel zeker dat ze geen autisme heeft. Ze reageert heel alert en heeft verder ook geen kenmerken als handen wapperen tenen lopen dat soort dingen. En soms bedenk ik ineens dat je niet alle kenmerken hoeft te hebben en dan kan ik daar weer heel bang voor worden snap je. Echt stom. Ontwikkelingsachterstand ook niet. Ze is zelfs al bezig met kleuren en vormen. Ze noemt nog alles blauw en rood maar snapt het idee van kleuren enzo. Vandaag zei ze ineens 'het regent' toen het in de tuin begon te regenen. Dus ze is heel bewust van wat er om haar heen gebeurd.
Oh wat ze bijv ook doet; heel vaak iets herhalen. Dus bijv doeidoei oma als we afscheid nemen van oma kan ze wel 6x achter elkaar zeggen. Dat soort dingen vind ik dan weer raar.

Iemand zei eens tegen mij dat ik sinds de bevalling in die angst/zorgen modus ben blijven hangen. Alsof ik bang ben om zorgeloos te gaan genieten en daardoor maar steeds sceptisch blijf. Een beetje angst voor de angst zeg maar. Denk wel dat dat klopt.

Fijn dat je dochter minder huilt en jengelt. Mijn dochter vraagt zo ontzettend veel aandacht. Ze wil alleen maar mama mama mama. Ik denk dat zij heel erg toe is aan psz. Ze vindt kindjes echt heel erg leuk en doet graag na wat zij doen. Ze neemt gedrag vsn kindjes ook over en wil alles wat zij doen/hebben. Zo probeert ze ook te hoelahoepen in de speeltuin en wil ze ook rolschaatsen. Ik vraag me wel af hoe ze het in een groep gaat doen. Ze luistert eigenlijk alleen als ik haar streng toespreek. Ik moet haar heel vaak eerst iets in het vooruitzicht beloven. Dus als je dit opeet mag je tv kijken etc etc. Dan doet ze het wel. Ze vermaakt ze moeilijk alleen. Wil continue dat ik haar voorlees met haar speel etc.

Wat betreft zindelijkheid daar ben ik eerlijk gezegd nog totaal niet mee bezig. Dochter stapt bijv wel onder de douchecabine vandaan en plast dan buiten de douche. Ze is zich dan heel bewust van hoe het langs haar benen loopt. Joh jouw dochter is ook nog zo jong. Hoe oud is zij nu precies? Ik zou het met 2.5 jaar nog eens proberen. Niet alles tegelijk. Sommige kindjes pas na hun 3de.

Ik vind ook dat jouw dochter het super doet hoor. Dat fantasiespel is echt fantastisch. Wou dat mijn dochter eens ff 5 minuutjes voor zichzelf kon doen. Mijn dochter hangt graag bij het buurjongetje zijn wieg. Dan legt ze zijn dekentje goed, geeft ze hem zijn speen etc. Dus miss is ze meer van het reallife spelen ipv met een pop haha. Verder merk ik dat ze best wel eigenwijs is en tegelijk denk ik ook wel wat onzeker. Ze durft bijv nog steeds niet trap af. Een loopfietsje vindt ze ook doodeng. Ze is ook heel gevoelig. Heb weleens verteld dat ze mee huilde bij peppa big. Doet ze vaker. Laatst ook viel de papa big in een of andere kuil nou daar ging ze weer. Helemaal overstuur en ze wees naar de tv en zei steeds papa papa. Dus weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Ik snap wel heel goed wat je bedoels met dat knagende rotgevoel. Het laat je gewoon niet helemaal los maar als ik eerlijk ben denk ik dar het bij jou ook aan jouzelf ligt als ik je zo hoor....

Verder ben ik benieuwd hoe het met Wiesje gaat. Lees je nog met ons mee?

mirreke

mirreke

07-07-2019 om 03:32

Loepsie

Wat vind je partner er eigenlijk van? Van jouw obsessie met je dochter? Merken anderen dit, praat je erover?
Je had verteld dat je een therapeut had of niet, staat me zo bij. Vertel je dit?
Ik zou echt zelf hulp zoeken. Het lijkt net (uit je bijdragen hier) alsof je niet echt kunt genieten van je kindje zoals ze is. Je maakt je continu zorgen. Dat is zo jammer, voor jezelf en voor je meisje.

Wat ik hier lees, wat jij vertelt, vind ik allemaal vrij normaal hoor. 2 jaar en 2 maanden is nog zo jong en ze kan al zoveel.

Verder, toch even over autisme: ik haal uit jouw opmerkingen dat het voor jou een soort horrorbeeld is. Laat dat alsjeblieft los, daar klopt niks van. Autisten zijn niet vreemd of eng maar hebben een heel bijzondere waarneming. Zijn vaak gefocust op details maar kunnen ook goed patronen herkennen. Hebben last van overprikkeling; geluiden, licht, geuren, gevoelens komen allemaal ongefilterd binnen en dat maakt het leven soms zwaar. Daar moet je mee leren omgaan.
Maar dat autisten niet met andere mensen kunnen omgaan of geen gevoelens hebben of niet communiceren is helemaal niet waar. Veel autisten zijn kunstenaars, onderzoekers, tekenaars, schrijvers.

Dus stel dat jouw meisje autistisch zou zijn, dan is er echt geen man overboord.

Maar nogmaals, ik zou zelf hulp zoeken. Want jouw hyperfocus op haar voelt je dochter beslist, en dat kan best een belasting worden. Voor jou, omdat je niet ongedwongen kunt genieten van je kind, en voor je dochtertje omdat ze dit voelt en het haar gedrag kan beïnvloeden. Je zegt ook dat je veel oefent, bijv het ja zeggen. Laat het nou eens iets los. Je zult zien dat het gaat komen.

Bovendien kun je je ook afvragen: waar ben je nou precies bang voor? En heeft het zin om je constant zo’n zorgen te maken? Kun je niet beter je kind accepteren zoals ze is, zonder al die angsten? En haar verdedigen tegen anderen, zodat ze ook kan blijven wie ze is, dat ze leert trots te zijn op wie ze is, dat ze zelfvertrouwen en goed gevoel over zichzelf krijgt...

Ik herken dit gedrag wel, bij mij is het ontstaan toen mijn jongste zoon volkomen uit het niets een grote epileptische aanval kreeg en ik dacht dat hij stikte en doodging. Dat was niet zo, maar op het moment zelf wist ik dat natuurlijk niet. Dus ik heb meegemaakt dat mijn zoon doodging, dat zit nog in mn systeem. En daarna werd ik een overbezorgde en hypergefocuste ouder, mijn kinderen worden er soms nog gek van. Terwijl ik daarvoor echt heel relaxed was. Dat was voor mij de reden er nou eens echt mee bezig te gaan, het feit dat mijn kinderen er last van kregen. EMDR dus. Ik kan me dus ook echt goed voorstellen dat een bevalling die anders liep dan je had verwacht een grote impact kan hebben en dat je daar ptsd aan over houdt. Maar het is jouw probleem, en probeer ertegen te waken dat het een probleem wordt voor je kind.

Oh, als laatste over autisme: een andere zoon en mijn stiefdochter hebben autisme, en wonder boven wonder heb ik zelf begin dit jaar ook een autismediagnose gekregen. Het is echt niet het einde van de wereld. En het verklaart veel.

Fladderen en tenen lopen hebben we allemaal nooit gedaan volgens mij. Dat je kind geïntrigeerd is door haar schaduw vind ik juist heel leuk en bijzonder. Ik zou daar juist trots op zijn.

Loepsie

Loepsie

14-07-2019 om 23:07

Je bedoelt het vast goed Mirreke

Maar ik had al aangegeven dat ik hulp gezocht heb. Ben nu bezig met therapie en dat helpt tot nu toe goed. Zonder sceptische bril naar haar kijken. Ik heb ook aangegeven dat partner het niet zo ziet. Daardoor ben ik er ook achter gekomen dat het aan mij lag. Doordat anderen niet zagen wat ik zag. De 'obsessie' met mijn dochter is voortgekomen uit een trauma met de bevalling en kraamtijd. Ben in een soort van zorgenmodus blijven hangen helaas van toen ze die paar weken op neonatologie lag.

Ik geniet nu ontzettend veel van mijn dochter. Maar ik baal als een stekker want dat heb ik de eerste 2 jaar pas op het einde gedaan. Was te druk bezig met dingen zien die er niet zijn en me daar dan weer zorgen over maken. Ik probeer dat nu dubbel en dwars in te halen maar gedane zaken nemen geen keer.

Ik heb al eens aangegeven dat ik autisme vroeger als iets heel naars zag. Maar heb zoveel verhalen gelezen dat ik weet dat er genoeg normale mensen met autisme zijn. Mensen met een baan een gezin etc. Die gewoon moeite hebben met prikkels of het herkennen van gevoelens. Ik zie het zeker niet meer als horrorbeeld. Dat ik dar wel deed was omdat ik 1 iemand kende die het heeft en dat was echr een zwaar geval. Daar was geen contact mee te maken. En eerlijk is eerlijk geen enkele ouder wil dat voor zijn kind. Neem natuurlijk niet weg dat ook die ouders zielsveel van hun kind houden net als iedereen. En als het zo is wil je de best mogelijke hulp voor je kind.

Bedankt voor je adviezen. Je hebt zeker gelijk als je zegt dat ik van mijn probleem niet mijn kind haar probleem moet maken.

Loslaten

Ik heb meegelezen met jullie verhaal. Zelf probeer ik ook los te komen van de zorgen en continue alertheid of alles goed is met mijn lieve vrolijke dreumes. Het is lastig om het gevoel te laten omslaan van hevige angst om een klein baby’tje met een flinke achterstand na een keizersnede en in de eerste weken 2 ziekenhuis opnames, naar alles is nu “volgens het CB boekje”. Ik heb hulp gezocht en heb een hele lieve man die me steunt en nuchter blijft, maar het gaat niet vanzelf. Er knaagt altijd iets van zou het dan toch? Het heeft tijd nodig. En uit wat je schrijft Loepsie kan ik lezen dat je veel van je meisje houdt.

Loepsie

Loepsie

06-09-2019 om 13:27

Een update

Hallo lieve dames. Het is alweer een poosje geleden dat we bijgeschreven hebben en in een poging dit draadje een beetje levend te houden wil ik wel een update geven. Verder ben ik ook heel benieuwd hoe het bij jullie gaat(bij iedereen maar met name Lottedekort, wiesje en fransien.

Hier kan ik zeggen dat het goed gaat. Natuurlijk nog steeds wel met ups en downs in mijn onzekerheden. Maar met dochter gaat het goed.

Qua spraak-taal heeft ze echt sprongen gemaakt. Ze begrijp nu alles en ik kan echt met haar communiceren. Ze komt steeds meer dingen vragen en praat nu ook met 2 woord zinnen. Soms hoor ik zelfs een 3 woord zin. De uitspraak is vaak nog niet wat het moet zijn maar de logopediste zegt dat dat een kwestie van oefenen is. Omdat ze laat begonnen is vindt zij het niet erg. Daarbij duimt mijn dochter dus dat is ook helaas niet echt bevorderlijk voor uitspraak. Maar ik denk dat het wel goed komt.

Dochter antwoordt nog steeds niet met 'ja'. Ze gebruikt 'ja' gewoon nog steeds niet in haar taal. Dat is eigenlijk het enige waar ik af en toe over pieker. Als zij ja wil zeggen herhaalt ze mijn vraag. Dus 'wil je uit bed?' Dan zegt zij 'uit bed'. 'Nee' gebruikt ze wel. Logopediste gaf aan dat ze misschien nog niet snapt wat 'ja' betekend of het makkelijker vindt mijn vraag te herhalen. Ook hier maakt zij zich geen zorgen om dus probeer ik dat ook maar niet te doen.

Sociaal emotioneel gaat het ook goed. Ze is gek op familie en vrienden en begint iedereen bij naam te kennen. Verwelkomen en uitzwaaien. Kusjes knuffels en zegt 'hou van jou'. Ze wijst ook naar zichzelf als je vraagt waar zij is. Binnen een paar maandjes naar psz dus dat vind ik heel spannend. Zij snapt nog niet dat ze daar naartoe zal gaan maar goed ze is ook nog geen 2.5 jaar.

Dus al met al gaat het heel goed. Met mij gaat het ook steeds beter. Ik weet zeker dat dit niet alleen door therapie komt maar doordat het met haar zo goed gaat. Hoewel therapie nog steeds heel fijn is.

Ik hoop van jullie ook positieve berichten te lezen. Ik hoop echt dat er iemand is die onze berichten van begin af aan gelezen heeft en hier iets aan heeft. Ik heb gewoon een poosje gedacht dat het niet goed was. Dat is nu helemaal weg. Enerzijds denk ik dat het grotendeels door mijzelf en mijn trauma's kwam. Maar goed ik zag toch echt dat haar gedrag en ontwikkeling anders liepen dan bij mijn andere kinderen. Maar dat zegt uiteindelijk gewoon nog niks. Ik heb hier echt uit geleerd dat tot 2 jaar een dreumes zich 'anders' kan gedragen zonder dat er wat is. Natuurlijk zijn er gevallen bij wie je in de dreumestijd al serieus kan zien dat er iets aan de hand is. Maar vaak zijn die moeders er zelf dan al zo goed als zeker van.

Hoop wat van jullie te lezen

Lijkt mij heel normaal

Fijn dat je wat meer kunt genieten van je dochter!

Mijn petekind (waar ik mee samen woon) is nu twee en een half en herhaalt alleen maar hij wil. Dus uit de kinderstoel is uit uit uit - als ik zeg wil je er uit zegt hij nooit ja of nee. Hij zegt sowieso geen nee, soms wel ja maar bedoelt dan nee.

Dus dat je dochter geen ja en nee zegt lijkt me heel normaal.

Mijn oude wijze Opa zij eens bij discussie over mij (ik liep pas na mijn tweede), ach dat kind kan haar hele leven nog lopen... en hij had heel erg gelijk!

Geniet er lekker van, over een paar maanden hoor je alleen maar heel gericht NEE!

Loepsie

Loepsie

10-09-2019 om 22:38

Bedankt voor je reactie Mariel81

Er zijn dus meerdere kinderen die op deze leeftijd nog geen ja zeggen. Dat stelt me gerust. Hoe is het taalgebruik van je petekind verder?
Vind het wel bijzonder dat ze geen ja zegt want ze begrijpt voor de rest bijna alles. Maar misschien weet ze wel wat ja is maar heeft ze gewoon geen zin om dat woord te gebruiken. Ik zal een update plaatsen als ze het gaat gebruiken(hopelijk gauw)

Gewoon goed

Kind gaat vier dagen per week naar kinderopvang en heeft net een consultatie bureau check gehad en heeft het (on)geluk op te groeien omringd door leraren en (kinder)artsen en iedereen vindt zijn taalontwikkeling heel gewoon. Rare dingen:

Hij zegt niet gericht ja en nee, sowieso nooit nee
Hij geeft mij pas een week een naam (ik zie hem elke dag), voorheen benoemde hij alleen mijn hond en beschouwde hij mij als een soort aanhangsel daarvan
Hij kan kleuren benoemen uit zichzelf maar als je hem vraagt welke kleur iets is is alles rose
Hij zegt heel graag groot en klein maar heeft duidelijk geen flauw benul wat het betekent, soms denken we dat hij de dingen die hij leuk vindt groot noemt maar ook dst weten we niet zeker
Maakt maar heel af en toe een zinnetje van meer dan twee woorden

Ach ja, zoals ik al zei we zullen het nog missen, deze fase.

Loepsie

Loepsie

11-09-2019 om 17:50

Sommige dingen doet mn dochter ook

Zoals alles blauw noemen. Hier gebruikt ze nee wel gericht maar ja gewoon niet. Het enige wanneer ze ja gebruikt is als ze zogenaamd een telefoongesprek voert. Dan doet ze alsof ze ja antwoord op vragen omdat ze ons weleens zo hoort telefoneren. Nu ik dit zo opschrijf; het zou kunnen dat ze denkt dat ja hoort bij telefoneren en niet bij antwoord geven. Hoe dan ook komt vast goed. Voorheen zei ze altijd 'eh' als ze nee bedoelde..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.