Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Scheiden na 21 jaar


Biebel

Biebel

02-07-2019 om 13:22

ik herhaal mezelf: wat maakt het uit

Wat maakt het uit wat het is, welke stempel er aan hangt? Het gaat erom wat voor jou van toepassing is.

En jij bent het beu. Dat blijkt uit alles wat je zegt, je burn-out, je midlifecrisis, dat je denkt dat je gek geworden bent. Of dat nou door hem, of om hem, of zonder hem ook al was geweest - dat maakt niet uit. Het gaat erom dat je nu een keuze uit jezelf maakt. Ok, met in achtneming het belang van je zoon.

En als je daar nou alleen naar kijkt, en ook alleen voor jezelf ook hulp zoekt, wat is dan de conclusie? Op basis van wat je schrijft is dat: ik wil weg. Luister daarnaar. En elke keer als je wat ziet wat je doet twijfelen, dan mag dat. Maar (ik heb het al eerder gezegd) ook al verandert hij. Zorg vooral goed voor jezelf en je kind.

En stel he, in het onwerkelijke geval is hij over vijf jaar een ideale echtgenoot. Wil je dan al die tijd er zo bij zitten als nu? Of wil je dat dan aanzien en denken: goh, aardige man. Blijkbaar had ik toch gelijk toen ik een kind met hem kreeg. Fijn dat hij nu ook gelukkig is, ik ben het ook al weer een tijdje.

Ik denk het laatste. Aan jou de taak om de eerste stap te zetten.

Burnout?

Twee dingen: je schrijft over burnout en midlifecrisis. Heb je echt een gediagnosticeerde burnout of zegt je man dat jij dat hebt als verklaring voor jullie, of zijn problemen?
Verder schrijf je dat man zozozo lief is omdat hij een ijsje gaat eten met de kinderen. "Dat heeft hij nog nooit gedaan". Zo lief? Gewoon aardig, een leuk gebaar van een vader. Sneu voor je kinderen dat het de eerste keer is.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

02-07-2019 om 14:30

tja...

"Je gelooft niet hoe hij nu is. Zo lief zo zo zo zo lief. Komt ie gister de kinderen halen om een ijsje te eten. Heeft hij nog NOOOIIIT alleen met ze gedaan."

21 jaar getrouwd en voor het eerst een ijsje eten met de kinderen...

Ik vind het heel wat zeggen dat je zo verrast bent dat hij een IJSJE gaat eten met de KINDEREN. Ja, dat is werkelijk héél bijzonder, dat ouders dat met hun kinderen doen.

same here

Ik kom uit net zo'n relatie, heel recent. Mijn ex ging ook nog vreemd. Een hele ontevreden man met idd betere momenten maar dat sloeg dan teveel door met vooral veel drank. Ongeremd alle kanten op. In plezier, in boosheid, in negativiteit, in somberheid. 0 empatisch vermogen, ongeduldig... Ik kan 48 van de 50 punten uit dat artikel met ja beantwoorden. Het overgrote deel was stressvol want wij waren hem vooral tot last. Alles draaide om hem en hij nam steeds meer ruimte in. Het was niet mijn keuze om uit elkaar te gaan, al zag ik ook steeds meer in dat het niet meer goed ging komen. Er was zoveel stuk. Ik hoopte op een wonder denk ik, om mijn gezin maar niet uiteen te laten vallen. Nu is dat toch gebeurd en het is ontzettend naar, maar ik weet ook dat dit moest. Ik heb voor zo veel mijn ogen gesloten en dat neem ik mijzelf ergens wel kwalijk. Hoe kon ik denken dat het beter was om bij elkaar te blijven voor ons kind? Dat was helemaal niet beter! Ik had een beeld van hoe het was en hoe het misschien weer kon worden, maar als ik nu terug kijk zijn er vanaf het begin dingen gebeurd die echt niet oké zijn. Ik heb mijn ogen ervoor gesloten en dat is iets waar ik nu mee aan de slag ben met een psycholoog maar ook door er zelf veel over te lezen. Dan nog het rouwen en het regelen (en hij dwarsboomt letterlijk alles en als je er niet voor waakt dan zuigt dat je helemaal leeg) naast werk en zorg voor kind en huishouden. Het is erg zwaar maar de rust in huis en niet meer de last van de slechte relatie dragen wegen er steeds meer tegenop. Gelukkig word ik echt wel weer, daar ben ik van overtuigd. Het manipulatieve en het smeken en lief doen op het moment dat hij bang is de controle te verliezen, herken ik ook heel erg. Je zal zien als je uit de situatie bent, het nog duidelijker wordt. Je moet kijken naar het gedrag, woorden zeggen helemaal niets. Zulke mensen liegen alles bij elkaar om hun zin door te drijven. Zulke mensen veranderen niet. Zorg goed voor jezelf en je kind. Bij elkaar blijven maakt meer kapot dan je nu denkt.

Wannebe

Wannebe

02-07-2019 om 17:39 Topicstarter

Licht

Jutta.
Ik ben bang dat ik een burnout heb. Dat het daar aan ligt.
Dat ik echt degene ben die gek is.
Ergens schreeuw ik kei hard NEE ik weet dat het dat niet is.
Maar die onzekerheid en angst dat ik de verkeerde keuze ga maken hangt boven mijn hoofd.

Lief dier.

Had jou man dat ook? Neerhalen en dan erna echt zo poeslief zijn dat je het bijna niet herkent.
Ik twiifel nu is dit een man die echt verslagen is en echt van mij houd en alles wil doen om het gezin samen te houden.
Of is dit de "narcist" die praat.
Echt een verwarring

Marinet

Marinet

02-07-2019 om 19:22

Biebel

Nou het doet er wel een beetje toe imho of de partner gedrag vertoont wat bij clusterb persoonlijkheden hoort. (narcisme, borderline etc) Als je met zo iemand in een jarenlange relatie zit, hoort het er namelijk bij dat je aan je zelf gaat twijfelen, denkt dat het aan jou ligt, je schuldig voelt en daardoor niet weg mag gaan.
Vaak zijn de partners van deze mensen al jaren bezig op hun tenen te lopen en het gedrag van de ander te vergoeilijken.

En de pubers

Kinderen worden ook groter en pubers accepteren dit soort gedrag niet, die gaan zelf denken en zelf beslissen. Of ze gaan iemand ontlopen of ze gaan de confrontatie aan.

Het is echt wel een lastige zaak. Want inderdaad, realiseer je dat bij een scheiding er ook een omgangsregeling komt.

Betsie

Betsie

02-07-2019 om 19:55

Natuurlijk maakt het uit

waar gedrag van hem vandaan komt.
Ik snap je helemaal Wannabe.
Maar weet je, laat je niet zo gek maken. (door jezelf)
Je HOEFT nu helemaal geen keuze te maken.
Kijk gewoon naar wat voor jou zelf nu belangrijk is. Als dat vooral is dat je wilt weten of hij dit nu echt meent, nou, dan neem je toch de tijd om te ontdekken of dat echt zo is??
En in de tussentijd ga je al fijn met jezelf aan de slag, probeer je goed voor jezelf te zorgen, jezelf te geven wat je nu nodig hebt. Als hij daar niet aan meewerkt dan heb je helaas wel meteen antwoord op je vraag.

Kate

Kate

02-07-2019 om 20:14

Tijd voor jezelf?

Heb je wel tijd voor jezelf?

Een burn out kan ook een teken zijn dat je totaal niet jezelf kunt zijn en geen tijd voor jezelf hebt.

Uit jouw postings leid ik af dat hij vooral erg met zichzelf bezig is (behalve als hij anderen kan afzeiken en de schuld kan geven) en dat hij wil dat jij hem helpt om te veranderen. Gaat het ook weer om hem!

Tja, de vraag is of je dat moet willen.

Mijn antwoord zou zijn: nee. Hij gaat maar lekker met zichzelf aan de slag. Anders kost het jou eindeloos tijd, en als het niet lukt is het toch weer jouw schuld. Die ken je wel, he?

Met een narcist (of iemand met narcistische trekken) in de buurt moet je flink egoïstisch doen om nog een beetje aan je trekken te komen.

Zeg eens, ben je eigenlijk wel eens bang voor hem?

En ben je bang voor hoe hij gaat doen als jij de scheiding door gaat zetten?

Speelt je angst nog mee in je besluit wel of niet bij hem weg te gaan?

Wannebe

Wannebe

02-07-2019 om 20:32 Topicstarter

Kate

Ik neem juist sinds een jaar erg goed te tijd voor mezelf.
Ik heb juist het gevoel dat ik de afgelopen 10 jaar een burnout heb gehad.
Maar omdat ik me nu zo sterk voel denk ik dat ik in een abnormaal denkpatroon zit.
Dat dat niet normaal is hoe ik me nu voel.
Hoe kan het dat ik niks meer voor hem voel?
Hoe kan het dat ik er geen moeite mee heb dat hij al 2 nachten ergens anders slaapt(kinderen denken zakenreis)
Ik heb geen enkele emotie voor hem. Na 21 jaar de man van mijn leven te zijn geweest dat kan toch niet? Ik ben gek.

Angst om spijt te krijgen ja heel erg.
Bang voor hem heeeeeeel erg. Ik weet niet wat hij gaat doen als ik dit doorzet.

Heb hem net gesproken. En hij is nog steeds rustig en verslagen. Verdriet hij wil aan zichzelf werken. Heel hard.
Doet me weinig eigenkijk.
Hij vindt ook dat ik niet hoef te veranderen hij moet veranderen dat ziet hij nu.
Mijn oren klapperen van echte ongeloof. Nog nooit is zoiets uit zijn mond gekomen.
En ik kan het niet geloven. Ik weet die gaat omslaan en dan zijn de rapen gaar

Biebel

Biebel

02-07-2019 om 23:01

Waarom ik stel dat zijn diagnose niet uit maakt

Is niet omdat dat niet belangrijk is. Maar omdat wannebe erbij gebaat is om op zichzelf te leren vertrouwen. In elk geval, ze maakt de indruk haar mening en gevoel nog heel erg afhankelijk te maken van het gedrag van haar aanstaande ex. En dat helpt haar niet, want elke gram energie die je stopt in het verklaren, analyseren en observeren en voorspellen van zijn gedrag, is energie die Je niet aan jezelf kunt besteden.

En dat is zonde. Ik hoop dat Wannabe hulp krijgt om te leren op haar eigen gevoel te vertrouwen, zonder na te denken over wat en waarom de man in kwestie voor gedrag vertoont. En dat ze hulp zoekt en krijgt bij het op een slimme manier weggaan, zonder schuldgevoel maar met de beleving hoe bevrijd ze kan leven.

Kate

Kate

02-07-2019 om 23:42

Niet gek

“Dat dat niet normaal is hoe ik me nu voel.
Hoe kan het dat ik niks meer voor hem voel?
..........
Ik heb geen enkele emotie voor hem. Na 21 jaar de man van mijn leven te zijn geweest dat kan toch niet? Ik ben gek.”

Je bent niet gek.
Natuurlijk is het niet gek, als iemand jou jarenlang kapot heeft gemaakt. Dan maakt hij de liefde die je voor hem had wel kapot.

“Verdriet hij wil aan zichzelf werken. Heel hard.
Doet me weinig eigenkijk.
Hij vindt ook dat ik niet hoef te veranderen hij moet veranderen dat ziet hij nu.”

Mooie praatjes vullen geen gaatjes.

Dat heb jij inmiddels ook door, he?

Hoe ga je nu verder?
Hij probeert nog te lijmen. Charme-offensief.
En nu?

Marinet

Marinet

03-07-2019 om 13:50

Biebel

Ja ik ben het met je eens hoor: ts moet gaan leren hoe zíj zich voelt, gaan honoreren wat zíj voelt. Mijn bijdrage over diagnoses gaat over het feit dat in sommige relaties de clusterb persoon zo onder de huid van de ander is gaan zitten dat je eerst op jezelf moet zijn om te voelen wie jij nu bent, wat jij nu wilt en voelt. Als je bijvoorbeeld weet dat je met een narcistische partner van doen hebt, kan je er rekening mee houden dat bijvoorbeeld jouw schuldgevoel is ingegeven door jarenlange indoctrinatie van zijn kant Het zelfde geldt voor het op je nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen mishandeling: narcisten zijn er meesters in jou te laten denken dat jij gek bent, niet zij. Maar goed het is nog niet gezegd dat deze man tot de clusterb persoonlijkheden behoort hoewel het wel iets zegt dat hij op zoveel punten scoort op het testje dat ik hierboven plaatste

Wannebe

Wannebe

03-07-2019 om 15:34 Topicstarter

Maakt eigenlijk ook niet uit

Eigenlijk maakt het inderdaad niet uit of hij wel of geen narcist is.
Voor mijn gevoel label ik hem graag zo omdat ik erachter wil komen of wat hij nu doet die smeekbedes de narcist is die praat of echt een gebroken man.(MISSCHIEN BEIDE)
Of er wel of geen verandering in zijn gedrag kan plaatsvinden.
Ik ben nu 2 nachten alleen en ik kom gewoon tot rust.
Ik mis hem niks. Maarja je hebt ook mannen die gaan een week op zakenreis en die worden ook niet gemist.

Vandaag zei mijn 10 jarige dochter. Ze had een tekening gemaakt met een tekst van internet. IEDERE DAG IS EEN NIEUWE DAG OM TE VERANDEREN.
Zo lief was al een aantal weken geleden.
Ik vroeg haar vandaag(hij hangt nog op de koelkast)
Waarom heb jij dat eigenlijk voor mama gemaakt.
Ze zei: jij vertouwt niet op jezelf mama.
Nou kippenvel en hoe komt ze erbij! Kinderen weten zoveel meer dan je denkt.

Marinet.

Voor mijn gevoel ben ik jaren geindoctrineert.
Neergehaald en opgehemeld.
Ik vertouw niet op mezelf want ik ben impulsief gaotische en niet goee bij mijn hoofd.
Ik weet dat dat niet waar is sinds een jaar. Maar ik kan nog steeds niet volledig vertouwen op mezlef.
Heb ook erg emotioneel aan hem gehangen.
Dat heb ik ook niet meer. Ik ben verandert.
Maar hij had ook zo zijn goeie momenten dat hij zo lief en aardig en zorgzaam was, vrolijk en gezellig.
Die persoon die was geweldig.
Maar dat kan zo omslaan.
Hij heeft echt 2 gezichten.
De duuvel en de engel.

Marinet

Marinet

03-07-2019 om 16:16

Wannabe

"Maar hij had ook zo zijn goeie momenten dat hij zo lief en aardig en zorgzaam was, vrolijk en gezellig.
Die persoon die was geweldig.
Maar dat kan zo omslaan.
Hij heeft echt 2 gezichten.
De duuvel en de engel."

Ja die dynamiek heet 'splitting'. Komt veel bij narcisten voor maar idd doet het er niet eens toe of hij dat is of niet. Wat er wel toe doet is dat de ander door dit gedrag in een emotionele roller coaster terecht komt. Je weet nooit waar je aan toe bent, gaat op je tenen lopen, het voelt emotioneel onveilig, je hebt eigenlijk geen rust, je wordt niet gevoed door de ander zeg maar. Dit soort relaties blijft in stand omdat degene die niet split maar blijft hopen op die goede momenten. Een soort verslaving dus. Je raakt zo gehecht aan die paar mooie dingen dat je de rest maar voor lief neemt. Het beste wat je kan doen op zo'n moment, is een balans opmaken: hoeveel procent is mooi, hoeveel procent is mwoah en hoeveel procent is slecht en zit je alleen maar te wachten en te hopen op weer die paar mooie kruimeltjes? Dit relaties is emotioneel uitputtend en leeg zuigend

"Voor mijn gevoel label ik hem graag zo omdat ik erachter wil komen of wat hij nu doet die smeekbedes de narcist is die praat of echt een gebroken man" Ook al doet het er niet toe: een narcist is een gebroken man (en/of een hele verwende) maar ook dat doet er niet toe. Als hij gebroken is, moet hij daar verantwoording voor nemen. Als jij veel geduld opbrengt en denkt 'ah maar hij is gebroken' en hij blijft het gedrag vertonen, pak jij het stuk waar hij zelf aan moet werken. en sterker nog: je houdt daarmee het gedrag in stand want hij kan lekker leunen en hoeft zelf niet naar zijn gebrokenheid te kijken. En ook: bedenk dat jij hem niet kan helpen. echt niet. dat moet hij zelf doen. Natuurlijk kan je wel kijken of hij dat doet en dan, als dat echt doorzet (dus echt na twee jaar therapie of zo) hem een kans geven. Al zijn krokodillentranen nu zijn een vorm van manipulatie denk ik zo. Hij heeft ze eerder gehad en veranderde er iets? Beloftes zonder verandering zijn manipulaties.

Wannebe

Wannebe

03-07-2019 om 17:21 Topicstarter

Marinet

Ik krijg door jou uitleg echt meer inzicht in de hele situatie.
Dat neemt niet weg dat het erg lastig is ,maar zeker verhelderend.
Ik weet ook niet of ik de therapie kan opbrengen om in te gaan met hem.
Ga wel mee in de coach die we morgen samen bezoeken en daarna gaan we iedere alleen.
Om aan eigen inzichten te werken en dan zien we wel.
Het is inderdaad een emotionele rollercoaster mijn denken en gevoel springt van hot naar her, is geen touw aan vast te knopen.
Ook merk ik dat ik medelij met hem heb. Hij bedoelt het allemaal zo goed, en hij wil zo anders zijn.
Maar ik kan hem daar niet meer bij helpen.
En inderdaad als hij weer zo gemeen en nors was bleef ik hopen op die goeierd die weer kwam.
En als die er was gooide ik me weer hulpeloos in zijn armen.
Dat heb ik gewoon echt gedaan.
Maar ik merkte de laaste maanden dat ook als die goeiert er was dat ik me niet meer voor hem kon openstellen.
Ik dacht ja je bent nu zo en dan volgende week is het weer anders. Een soort zelfbescherming opgebouwt denk ik.
Altijd wachten tot hij me weer leuk vondt.
En ook zijn deze verontschuldigen er vaker geweest.nooit zo heftig.
Maar dit is de eerste keer dat ik na 21 jaar zeg nu is het klaar.
Dus verklaard ook zijn gedrag.
Maar die duuvel gaat weer komen dat weet ik zeker.
En daar ben ik zo bang van.
Dan kijk ik hem aan en dan zit er geen enkele emotie in zijn ogen.
Net of er een duivel in hem is getrokken.
Die ogen die zijn eng en gevoelloos. Er is alleen dan alleen maar haat naar mij en vooral mijn zoon.
Hij haat mij dan zo voelt het.
Maar ik ben wakker na 21 jaar voel ik me sterker.
Maar dan nog angst voor wat er gaat komen.
En hoe ik hier mee om moet gaan.
Ook ergens wel gevoelig voor zijn zachte woorden.
Hoe ga ik me wapenen tegen hem.

Wannebe

Wannebe

03-07-2019 om 17:41 Topicstarter

Eigen gevoel

En hoe kom ik echt in aanraking met mijn eigen gevoel.
En niet die wisselende gevoelens van ja en nee.
Hoe weet ik zeker wat mijn gevoel is.
Hoe kan ik op mezelf gaan vertouwen voor 100 procent duidelijkheid.

Kate

Kate

03-07-2019 om 17:55

Afstand

Ik denk dat afstand je gaat helpen weer bij je eigen gevoel te komen. Zolang je bij hem in de buurt ben, ben je met hem bezig, moet je op je hoede zijn. En kan je dus niet jezelf zijn.

Kate

Kate

03-07-2019 om 17:57

“Hij bedoelt het allemaal zo goed, en hij wil zo anders zijn.”

Hij bedoelt het zo goed ..... voor zichzelf.

En hij zegt dat hij anders wil zijn.... om jou en de macht over jou (zodat jij leeft in dienst van hem) niet kwijt raakt.

Is dat wat je wilt?

Wannebe

Wannebe

03-07-2019 om 18:15 Topicstarter

Kate

Nee dat is absoluut niet meer wat ik wil. En ergens doorzie ik dat nu ook heel.goed.
Maar een klein stukje van mij vindt hem zo zielig dat ik alles kapot ga maken waar hij zo aan vast wil houden, zijn gezin is hem ergens ook alles.
Ik ben hem alles. Met tijden.
Dat is dus zo verwarrend.

Wannebe

Wannebe

03-07-2019 om 18:16 Topicstarter

Twighlightzone

Het is net of dit allemaal niet echt is. Dit gebeurd niet.
Ik ben gek. Ik draaf door ik ben manische ik ben de narcist.
Alles spookt door mijn hoofd.

Afstand

Afstand is bij mij de manier gebleken om écht in te gaan zien hoe verknipt hij handelt. Dat duurde een paar weken. En nog verbaas ik mij over de absurdheid van alles wat hij heeft geflikt en flikt. Zo kom je steeds meer terug bij jouw eigen normen en waarden. Ik laat mij niet meer als speelbal gebruiken.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

03-07-2019 om 18:56

herkenbaar

Die verwarring die je in #51 en #52 beschrijft is heel herkenbaar. Je gaat zo aan jezelf twijfelen.

Natuurlijk is het altijd goed om naar je eigen aandeel te kijken, er is namelijk vaak sprake van een wisselwerking, maar dan nog moet je oppassen niet tevéél de schuld op jezelf te nemen en zijn probleemgedrag op je te nemen.

Lees nog eens door wat je allemaal hebt geschreven. Je leeft op een mijnenveld!

Zoek professionele hulp, samen of alleen, maar blijf er zo niet mee doorgaan, want dit is voor niemand vol te houden en een heel slecht voorbeeld voor jullie kind.

Je aandeel

Je eigen aandeel zoeken is niet hetzelfde als zoeken waar de schuld ligt. Het gaat er vaak om dat je, onbewust en ongewild, slecht gedrag van een ander fasciliteert.
Dat neemt niet weg dat het slecht gedrag van de ander is.
Het is zinvol om je aandeel te zien in die zin dat als je het snapt dat je dan door een andere opstelling je grenzen beter leert bewaken en situaties beter ziet aankomen.

Ik heb een aandeel in de ontsporing van mijn ex. In die zin dat ik, voor hem, overprikkelende situaties niet zag aankomen en bleef hameren op mijn interpretatie van de gewenste situatie.
Als je man en kinderen aan tafel na een lange uitputtende dag geen energie meer over hebben en bij elk 'dingetje' kunnen ontvlammen, heeft het geen zin om te verwachten dat iedereen omdebeurt vertelt over zijn of haar dag. Hoe vreemd ook, een stilzwijgend maal of iemand die op zijn kamer eet wordt dan adekwaat gedrag. Dat fasciliteren is je aandeel zien en bijsturen.

Kate

Kate

03-07-2019 om 20:40

Focus

“Maar een klein stukje van mij vindt hem zo zielig dat ik alles kapot ga maken waar hij zo aan vast wil houden, zijn gezin is hem ergens ook alles.”

Je bent zo enorm met hem bezig.

Hij denkt alleen maar aan wat goed is voor hem
Jij zit ook te bedenken wat goed is voor hem.

Wie denkt er nu aan wat goed is voor jou?

Je focus moet niet op hem gericht zijn. Dat kost je veel te veel tijd en energie.
Je focus moet op jou gericht zijn. Kijk nou alleen wat goed is voor jou. Je bent al 21 jaar met hem bezig geweest, nu de focus op jouw welzijn richten. En laat je niet afleiden door hem, dat hij zielig is etc.

Kijk wat goed is voor jou en handel daarnaar.

Communicatie

Nou Anne J.ik vind niet dat jij het overprikkelde gedrag van je man aan tafel hebt gefasciliteerd. Tenminste niet zoals je het beschrijft. Als een volwassen man moe is en een moment rust nodig heeft tijdens het eten dan zou ik toch echt verwachten dat zoiets gewoon uitgesproken wordt. Waarom moet jij dat voorzien? Bij jonge kinderen moet je soms aan emotioneel management doen maar bij oudere kinderen en volwassenen mag je verwachten dat ze over hun behoeftes communiceren. Als ze dat niet kunnen is het niet perse zo dat jij verantwoordelijk bent voor de ontsporing.

Tja Jutta

Ik ben niet verantwoordelijk maar ik kan wel, door mijn houding, zaken anders laten verlopen. Mijn exman en kinderen hebben autisme.

Niet alleen heeft mijn exman autisme, maar hij heeft ook, door onbegrip voor een conditie als die van hem, een manier van communicatie aangeleerd die, om het maar even zo te zeggen, niet realistisch is.

Hij vroeg me bijvoorbeeld om aan tafel niet te praten maar om stil te houden. En als ik dan vroeg waarom had hij daar niet een realistisch antwoord bij, zoals mijn kinderen nu: ik kan er even niets meer bij hebben en moet landen want sacherijnig van honger en moeheid, want dat vinden de meeste neurotypicals een rotsmoes, iedereen is toch wel eens hongerig en moe? Alleen bij autisme is het extreem en dat valt niet uit te leggen.

Dan deed hij een religieus beroep: het zou moeten voor de engelen, het is respect voor de engelen, er zit ook altijd een engel mee aan tafel.

Niet realistisch, want de familiemaaltijden in het land van herkomst waren standaard vol gezelligheid en geluid.

Mijn exman kon er niet verantwoordelijk voor zijn, zoals mijn kinderen dat nu veel beter kunnen, na begeleiding, omdat hij geleerd had dat een eerlijk antwoord of vraag van hem, niet geloofd werd.

Het is niemands schuld, maar als ik het begrijp, wat ik na training ben ga doen, dan kan ik wel zorgen dat zaken beter verlopen met meer begrip en respect voor iedereen. In de oude situatie gaf ik mijn exman net zoveel onbegrip als hij in de buitenwereld al tegenkwam. En hij verlangde zo naar iemand die hem wel snapte.

Heel jammer, dat niemand dat mij tijdig uit kon leggen.

Poll

Poll

04-07-2019 om 00:19

AnneJ

Ik vraag me dat vaak af bij jou: hoe het komt dat jij bijna in hem moest veranderen om te zorgen dat het met hem beter/goed ging.
Waar was jij in het hele verhaal? Je deed het ook voor je kinderen, dat begrijp ik nog, maar je hebt je hele zijn moeten geven in de aanpassingen en ik ben benieuwd wat er van jouw eigen ik is overgebleven na zolang aanpassen. Hoe bleef je overeind met zoveel autisme om je heen?

Je hoeft geen antwoord te geven, ik vraag het alleen omdat ik het me al vaker afvroeg.

Wannebe

Wannebe

04-07-2019 om 00:45 Topicstarter

Focus ga ik leren

Ik lees terug en zie inderdaad dat ik teveel bezig ben met hem.
Jeezus wat een eyeopeners krijg ik hier.
Hoe voel ik me en hoe wil ik leven.
Ik ga er zo hard aan werken.
Morgen de therapeut en zien hoe dat gaat.

Prima Poll

Ik heug me dat er een moment geweest is, ergens net na de diagnose van zoon en in de turbulentie van de broodnodige scheiding, dat ik dat dacht: moet ik nou zo veranderen en corrumpeer ik mezelf dan niet?

Maar inderdaad, zeker doe je dat voor je kinderen. En het is toch belangrijk om te varieren in je gedrag, zeker in de hulpverlening, je bent zelf toch geen rots die niet meegeeft, maar je persoonlijkheid kan echt wel meegeven.

Bovendien heb ik in mijn vrije tijd ook aan theater en toneel gedaan, en ook in de hulpverlening is wat theater echt wel handig.

Het kalme, altijd alles stil en rustig houden, sturen op non crises, kan echt weleens teveel zijn. Maar daarom ga ik vast op de vrijdagavond een avondje herrie maken met vriendinnen. Lekker door elkaar kletsen, elkaars zinnen afbreken of afmaken bij een loeiende tv.

Soms denk ik ook wel eens, ja mijn zorghormonen (ook een uitdrukking die ik hier heb opgedaan) zijn wel wat afgenomen. Soms verlang ik ernaar om weer alleen te wonen en een eetgroep of een leesclub te beginnen.

Dat kan nou niet echt, dat zou teveel drukte geven of het wegregelen van de kinderen of ze helpen aanpassen.

Maar zon variatie in jou gedrag, en dan invloed hebben op het welbevinden van de mensen om je heen! Dat is een belangrijke reden om door te gaan, als blijkt dat je daar succesvol in bent. Het word gewoon een sport.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.