Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

trots

trots

15-07-2019 om 13:56

Dochter geslaagd en geen een kaartje :(


Respons

Misschien is je schoonzus ook een meer mededeelzaam persoon; heeft ze anderen op de hoogte gehouden aangaande de vorderingen van haar zoon, juist omdat het een zo’n spannend proces voor hem was en het haar bezig hield. Zo worden de anderen deelgenoot van haar zorgen. Dat doet openhartigheid met mensen.

Je wilt meer respons. Een dingetje waar je aan kan werken door ‘uitgebreider’ over zaken te praten die bij jou aan de orde zijn. Denk aan een studentenkamer; je dochter is de eerste in de familie die die stap maakt. Genoeg om over te vertellen. Denk maar even aan de zoektocht en wat er allemaal bij komt kijken. Dat vinden anderen in het algemeen best interessant omdat zij er zelf mogelijk mee te maken gaan krijgen. Of welke studie ze gaat volgen en waarom.

***
Als je anderen vertelt waar je naar toe gaat met vakantie, vragen ze na afloop ook eerder hoe je vakantie geweest is. Zo werkt dat nu eenmaal.

Floria

Floria

16-07-2019 om 13:32

Apart

Je trekt de conclusies dat je blijkbaar moet gaan minderen met kaartjes sturen, en dat de familie uit elkaar aan het vallen is.

Ik vind het wat dramatisch overkomen hoor. Omdat je dochter geen kaartje heeft gehad.

Hoe wijder je je net uitgooit, hoe meer kaartjes je vangt. Tenzij je overduidelijk naar kaartjes vist, denk ik.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

16-07-2019 om 13:39

Hier

Kaarten stuur ik vrijwel nooit meer, alleen nog aan een oom die daar erg veel waarde aan hecht.
Maar als een neef of nicht ( kind van broer/zus) slaagt voor de middelbare school, dan gaat er een kaart met bos bloemen heen. Dat is echt een feestelijk moment.
Maar dat is iets wat ik zelf dus doe, ik verwacht het niet terug.

Paladijn

Paladijn

16-07-2019 om 13:44

valse hoop

Misschien speelt er valse hoop mee als je zelf kaartjes verstuurt? Je zegt zelf "met kerst sturen we geen kaartjes en krijgen dan ook dan ook niks meer". Dat vind je toch ook niet erg? Je kan jouw norm van kaartjes sturen rond diploma's niet verwachten van anderen, zo werkt het niet blijkbaar.
Of wel? Ik zie ook al jaren om heen de "Hollandse verjaardag": we moeten naar Truus en Wim want ze waren ook bij onze verjaardagen". En veel mensen vervelen zich op zo'n verjaardag en vinden er weinig aan want iedereen zit in een kringetje en oom Piet heeft weer het hoogste woord dat "de regering er ook helemaal niks aan doet". Maar ja, we moeten wel wat zij... enz
Tja zo houden we elkaar lekker bezig. De oprechte blijken van meeleven en mee willen vieren natuurlijk niet te na gesproken.

Trots

Trots

16-07-2019 om 15:56

Er aan tillen

Ja wellicht tl ik er te zwaar aan. En het is niet zozeer dat ik degene ben die altijd de kaarten stuur, het gaat normaal gesproken over en weer. Dus we krijgen ook kaarten.

Dat het nu ineens zo stil blijft (ook op what's app) dat is niet zoals we het gewend zijn.

Ik vind het ook sneu voor dochter die duidelijk ook anders had verwacht.

Maar ik ga erover ophouden.

Mijntje

Mijntje

16-07-2019 om 18:23

brievenbussen

Ik denk dat je een beetje het idee hebt dat het hele leven om jou en je gezinnetje draait. Dan moet ik je helaas teleurstellen: nee, niet iedereen is in jou en je gezinnetje geinteresseerd. Misschien is het mensen niet eens opgevallen dat je dochter haar diploma heeft gehaald tussen al die appjes en mailtjes die ze kregen.
Jij bent wel attent, maar helaas zijn er heleboel mensen dat niet. Er zijn niet voor niks een heleboel brievenbussen weggehaald. Vind ik persoonlijk erg jammer, ik houd erg van kaartjes sturen.
Jaloezie of afgunst, ik denk niet dat het er iets mee te maken heeft. Ze zijn gewoon niet met jou en je gezinnetje bezig, maar met zichzelf.
Jij wel: dus knuffel je kind fijn! Dit is toch weer een mijlpaal. Gefeliciteerd!

trots

trots

16-07-2019 om 21:38

Mijntje

Toch gek dat de Psycholoog juist laatst zei dat ik me minder druk moet maken om anderen. Qua zorgen maken en meeleven. En meer voor mezelf en mijn gezin moet gaan.

Overigens wil ze me laten testen op autisme. Wellicht verklaart dit ook iets over hoe ik met dit soort situaties om ga. Ik snap nooit wat van mensen. Waarschijnlijk ook de reden dat ik zo ben gepest (tot in mijn volwassenen leven aan toe ik ben ook werkloos omdat ik compleet werd weggepest tot 3 keer toe).

Ik merk ook dat hier mijn geachten posten mij geen goed doen. Sorry maar het is beter dat ik hier weg blijf. Niet jullie schuld.

rode krullenbol

rode krullenbol

16-07-2019 om 21:53

Geen pot groene zeep, maar NIVEA

Het geluk is met de onwetenden, beweert men wel. Maar daar dacht de humanist Francois Rabelais heel anders over. Hij stelde nu juist dat onwetendheid de moeder van alle kwaden is. Zie voor een pakkende Engelstalige versie gelardeerd met fotografische illustraties: https://www.brainyquote.com/quotes/francois_rabelais_398179. Zal de gouden waarheid wel ergens midden tussen deze twee gedachtegangen liggen? Wie het weet, mag van mij spinazie eten!

Mocht ik het evenwel ooit meemaken dat mijn dochter een superprestatie neerzet en daarmee tegen de verwachting in niet wordt gefeliciteerd door haar/onze naasten, dan ... euh ... nou dan ... ?

Dan zou ik samen met mijn dochter koelbloedig op onderzoek uitgaan. Gewoon omdat het me van kapitaal belang lijkt om te weten met wie/wat voor personen van doen te hebben: spreekwoordelijke koppensnellers die het maaiveld zo egaal mogelijk willen houden of lieden wier hart in principe overstroomt van naastenliefde, maar soms wat slordige steekjes laten vallen in de sociale omgang. Het maakt (immers) een wereld van verschil.

Sociale verhoudingen zijn als het ware vanzelfsprekend zolang alles gaat zoals de betrokkenen verwachten en prettig vinden. Zodra er donkere wolken aan het firmament verschijnen – om (ook) eens een poëtisch cliché van stal te halen – is het oppassen geblazen. En ook? De hoogste tijd om IQ te paren aan EQ ; emotionele intelligentie.

Erover ophouden, zelfs zonder iemand ooit te hebben gepolst omtrent de teleurstellende ervaring, lijkt me een schijnoplossing. Om de lieve vrede gevoelens wegcijferen betekent niet anders dan dat je ze onderdrukt. Hoe harder je dat doet, des te harder ze weer naar boven komen op enig ander moment. – En dat is dan meestal een zeer ongelegen. “Dat zul je dan nét zien!”

Beter is het de kwestie onder gunstiger omstandigheden uit te pluizen; d.w.z. assertief, met een open mind, met de juiste personen en op een geschikt tijdstip. Een en ander kristalliseert zich dan vanzelf uit. Lieden die met alle ‘liefde’ stelselmatig negatieve emoties bij de ander teweegbrengen als jaloezie, afgunst, verdriet, schaamte, schuld, angst en woede, zullen het niet kunnen nalaten de kans daartoe te grijpen nu deze hen wordt geboden. Goedwillenden zullen hún ware aard tonen.

Enfin mijn advies zou zijn om vooral geen denkbeeldige pot groene zeep erbij te pakken, opdat jullie de teleurstelling makkelijker van je af kunt laten glijden; maar val terug op NIVEA: niet invullen voor een ander. Dat werkt in dit geval waarschijnlijk veel beter.

Rode krullenbol

rode krullenbol

rode krullenbol

16-07-2019 om 22:11

Naar aanleiding van je laatste post

Voor jezelf en je gezin gaan én jezelf bezighouden met je medemens kan heel goed samengaan. Zal wegkruipen in je schulp omdat je autist zou zijn en daarom gepest je verder helpen? Ik waag het te betwijfelen!

Er bestaat in het leven ook nog zoiets als pech. Geboren worden in een (individu)vijandige omgeving is daar een levendig voorbeeld van. Er later in je leven in terecht komen ook.

Vergeet niet: veel van het leed dat mensen elkaar aandoen is niet eens persoonlijk bedoeld. Al komt het vaak wél zo over.

Enfin; slechts een eenvoudige assertiviteitscursus zou al voldoende kunnen zijn.

Rode krullenbol

Mijntje

Wat een simpel oordeel "Ze zijn gewoon niet met jou en je gezinnetje bezig, maar met zichzelf."
Ik stuur zelden nog een kaart, maar reageer vaker via sociale media. En soms vergeet ik het. Omdat dingen vergeten een beetje de story of my life is. Gelukkig heb ik familie en vriendinnen die mij dat niet kwalijk nemen. Ik begrijp ook goed als anderen gebeurtenissen in mijn gezin vergeten,
Maar uit jouw bericht moet ik opmaken dat we gewoon stel egoïsten zijn.

Biebel

Biebel

16-07-2019 om 22:25

Dat is volgens mij niet wat mijntje bedoelt

Alkes, want ik heb ook zoiets gezegd. Het is niet egoïstisch om zon kaartje te vergeten. Het is wat er nou eenmaal gebeurt. Omdat, nou eigenlijk om allerlei (on)benullige of juist logische of verklaarbare redenen die over de niet-verzender gaan en niets met de geslaagde in kwestie te maken hebben. Maar gelijktijdig is het ook geen waarde oordeel over wie het betreft.

En dat wens ik topic starter ook toe. Dat ze kan zien dat anderen soms iets doen omdat ze te druk/vergeetachtig of gewoon even niet scherp (kunnen) zijn. Zonder dat er een oordeel achter zit, en al helemaal niet omdat ze haar of haar dochter willen pesten.
Net zoals dat we dat hier proberen te doen. In elk geval is dat wat ik poog; laten zien dat er vaak geen kwade opzet of oordeel achter zit. Maar ook ik ben niet altijd handig en communicatief slim, dus kan ook verkeerd over komen. En dat vind ik jammer, zeker als de topic starter zich weggejaagd voelt.

vlinder72

vlinder72

16-07-2019 om 22:35

Wat jammer Trots

Juist jouw berichten doen mij eraan denken om juist ook eens een kaartje te sturen. Ik denk er eenvoudigweg niet aan.

Ik denk ook niet dst reageerders onaardig tegen jou zijn. Ik vind je juist super lief, oplettend en attent.

Ik deel alleen jouw ideeën over wat iedereen denkt over je dochter niet. Dat weet je namelijk niet. nensen kunnen er ook niet over nagedacht hebben. Je dochter vierde ook niks. Heeft misschien ook niet superenrhousiast alles op allerlei media gedeeld en dan vergeten mensen soms dingen. Niet aardig en niet leuk voor je dochter maar ga nou niet denken dat ze haar niet leuk vinden of haar te goed vinden.

Juist niet Alkes

'Maar uit jouw bericht moet ik opmaken dat we gewoon stel egoïsten zijn.'

Nee, daar gaat het niet om. Het is juist goed dat andere mensen niet de hele dag bezig zijn met (oordelen over) wat je doet, hoe je je gedraagt, welke kleding je aan hebt, of je wel glimlacht.
Ik hoorde/leerde dit rond mijn 27e (in therapie) en het gaf mij zoveel rust om te beseffen dat de buitenwereld niet continu op mij let maar gewoon lekker bezig is met de eigen sores. Leven en laten leven. Niet steeds bezig zijn met 'wat vinden andere mensen hiervan'.

Dat wil niet zeggen dat mensen nooit meer iets voor elkaar over hebben.

Lou

Lou

17-07-2019 om 08:22

Maar toch

Volgens mij gaat het hier niet om wel of geen kaarten sturen en waarom dan. Het gaat erom dat er in een sociale kring waarin het gebruikelijk is om wel kaarten te sturen, dat nu ineens niet gedaan wordt. En niet zo'n beetje langzamerhand steeds minder kaartjes, zoals gewoon overal, nee de muur van neefje die ook geslaagd is hangt vol met kaartjes van mensen die deels óók familie en vrienden zijn van Trots. Dat is wat er vreemd is aan deze situatie. Daarom zei ik: misschien kun je ergens in de familie of vriendenkring toch eens voorzichtig navragen of er iets aan de hand is.

Biebel

Biebel

17-07-2019 om 08:49

DOe dat nou niet Lou

Trots vult van alles in, als in waarom er niks gestuurd is. En dan hebben we net uitgelegd dat het gewoon kan, kaartjes vergeten of even minder hoog op de prioriteitenlijst. Zonder dat we iemand asociaal of egoïstisch noemen.

En dan kom jij met misschien is er wat aan de hand en voorzichtig polsen. Niet handig en alleen maar stress verhogend voor Trots.

Als ze het al wil weten moet ze het vanuit haar eigen gevoel doen ‘goh, wist jij eigenlijk dat dochter geslaagd was? Ze heeft nl geen enkel kaartje verwacht en ik merk dat ik dat jammer vind’. Dus eerlijk zijn over wat ze voelt en dan vragen. Polsen klinkt weer heel omslachtig waarbij je weer ruimte laat voor interpretatie. En als je de vraag gesteld hebt, neem dan genoegen met het antwoord. Ook al is dat teleurstellend, vind je het raar dat mensen niet attent zijn of blijkt dat je app niet goed begrepen is.

Maar houd alsjeblieft op met Trots bevestigen dat er vast iets aan de hand is - alleen omdat mensen geen kaartje hebben gestuurd naar iemand die er zelf niet echt uitbundig over was. Als voorheen notoir kaartjes vergeter kan ik je melden, je doet me daarmee onrecht aan.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-07-2019 om 08:56

Paladijn o.t.

Hoe grappig... de Hollandse verjaardag! Die ben ik inmiddels wel ontgroeid. Wij hebben binnenkort ook een verjaardag te vieren en we kiezen er bewust voor om net te weinig stoelen neer te zetten om iedereen te kunnen laten zitten. Zitten moet wel mogelijk zijn heb ik zelf ook weer gemerkt. Vorige week had ik een receptie, zonder stoelen en na 3 uur staan zat mijn rug toch aardig in elkaar gefrommeld en moest ik dat weer loslopen. Maar voor de rest vind ik staan bij een feestje altijd prima.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-07-2019 om 09:05

Trots

Ik schrik er een beetje van dat nu blijkt dat de psycholoog een mogelijkheid ziet in autisme. Niet dat ik van dat gegeven zelf schrik, maar omdat dit voor jou toch ook even schrikken geweest moet zijn en het je extra aan het piekeren gezet kan hebben. Ik vind het dan best sneu als je wat harde reacties krijgt, omdat mensen dat niet van je weten en jij je die wat te harde reacties dan weer teveel aantrekt. Ik vind het juist wél nuttig dat je je vraag hier gepost hebt, maar met dit gegeven, mogelijk autisme, juist nog extra. Zo kun je anderen gebruiken om te polsen wat normaal is. Als je hier nog eens een vraag hebt, zou ik dat meteen melden. Dat voelt vast raar en overdreven, maar dan snapt men meteen waarom je hulp nodig hebt bij het analyseren van een situatie. Of je dat in het normale leven moet doen, denk ik niet eigenlijk. Tenzij het echt noodzakelijk is als je je niet begrepen voelt bijvoorbeeld. Maar misschien eerst maar eens die test ondergaan en kijken wat er uit komt.

Mijntje

Mijntje

17-07-2019 om 09:18

uit jezelf

Ik bedoelde: de blijheid moet je uit jezelf halen, niet uit anderen. Dat anderen niet staan te juichen moet je proberen van je af te schudden. Het is genoeg dat jij trots bent op je dochter.
Door wat je hebt meegemaakt trek je de reacties van anderen in het negatieve, terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Ik denk eerder dat je familie autistisch is, jij niet

Lou

Lou

17-07-2019 om 14:40

Biebel

Hmmm ja ik snap je redenering. Maar of mijn advies nou direct stressverhogend is, dat weten we niet. Dat is nou juist wat ik bedoelde: we weten niet of er iets aan de hand is, dus vraag het aan iemand die dat wel weet.

Twijfel

Twijfel over zoiets zou ik hooguit bespreken met een vertrouwd iemand. Wat schiet je er mee op? Men gaat toch zoeken naar argumenten zoals: misschien heb je dit of dat fout gedaan? En dat versterkt je twijfel alleen verder.
Liever neem je de tips mee van hier: deel meer mee over jezelf, betrek jezelf bij anderen. Wees dankbaar voor wat je terugkrijgt en haal je schouders op over wat je niet terugkrijgt.
Je hebt heel makkelijk een gevoel dat je zelf meer geeft dan je krijgt, vooral als je gaat zitten vergelijken.
Wees vooral je eigen beste vriend, geef jezelf dat schouderklopje, hang zelf de slingers op, feliciteer jezelf. Wat de rest doet is mooi meegenomen.

Dymo

Dymo

17-07-2019 om 17:17

hier

Mijn dochter slaagde drie jaar geleden voor het gymnasium, net niet cum laude. Ze was toen ook al door de selectie van geneeskunde heen en werd op de dag van de diploma-uitreiking 18. Driedubbel feest dus! Mijn familie en mijn vrienden kwamen langs met speelgoed ambulances en stethoscopen, enveloppen vol geld en flessen champagne. De familie van mijn ex liet niets horen. Ex vertelde later dat ze het idioot en overdreven vonden van mij dat ik mijn dochter door het gymnasium heen had 'gedwongen' om haar dan ook nog op te zadelen met een studie van vele jaren. Dat dochter dit zelf wil (is haar droom vanaf haar 4e om arts te worden en ze is nergens toe gedwongen) is eigenlijk niet mogelijk. Ze vonden het dus eigenlijk zielig voor het kind en niet iets om haar mee te feliciteren.
Dat inmiddels de bachelor geneeskunde binnen is (tegelijk met de 21e verjaardag) heb ik dus ook niet gecommuniceerd met die kant van de familie. Dochter zelf interesseert het geen biet. Die viert haar feestjes met haar vriendinnen en vriendje en als de familie iets doet is het mooi meegenomen.
Trots, gefeliciteerd met je dochter en er komen nog vele mijlpalen die je met haar zult kunnen vieren. Maak er zelf een feestje van. Als moeder (en vader) ben je het belangrijkst voor je dochter. Als jij laat zien dat je knetter trots bent op haar, maakt het ook niet veel meer uit wat een ander ervan vindt.

Voor Kadotje

Jammer trots dat jouw dochter niet gefeliciteerd is door de buitenwereld. Ik denk dat ze op school wel aandacht heeft gekregen, zeker vanwege haar cum laudediploma. Maak het niet te groot voor jezelf. En stop gewoon even met iedereen kaartjes sturen. Concentreer je op je eigen leven.
Maar dan Kadotje. Jouw verhaal vind ik wel pijnlijk. Maandenlang niets horen als je ziek bent. Schande school! Foei vriendinnen die niet langskomen. Slordig mensen van de muziek vereniging. En dan is je dochter weer beter, komt weer terug op school en wat zeggen ze dan? " Oh, ben je er weer?" Dit zou mij oprecht pijn doen. Gelukkig sta jij er nuchter in Kadotje. Het beste met je dochter.

Kadotje

Kadotje

17-07-2019 om 22:09

Mijn verhaal

Was vooral bedoeld om trots te laten zien dat het niets-horen niets hoeft te zeggen over hoe leuk of lief mensen je al dan niet vinden. En dat mensen er mogelijk geen erg in hebben.

Mijn dochter heeft, toen het ergste achter de rug was , al haar activiteiten heel langzaam opgebouwd. Mensen hebben wel naar haar gevraagd, maar echt helemaal niemand heeft een kaart gestuurd of is langs geweest. Ze echt maanden! volledig uit de running geweest.

Ik heb echt géén idee waarom ze, als populair en geliefd meisje, van niemand iets gehoord heeft. Misschien dus omdat de ziekte ongrijpbaar was, óf omdat mensen dachten dat ze toch al wel heel veel aandacht zou krijgen? Geen idee. Ik heb het wel een tijd erg pijnlijk gevonden, maar zocht en zoek er dus niets kwaads achter. En dat is mogelijk ook bij trots zo;

Gewoon een fijne dochter, mooi geslaagd, en toch geen kaartjes. T kan zomaar gebeuren...

Niets achter zoeken, gewoon blij zijn voor en met je dochter!

Kadotje

Kadotje

17-07-2019 om 22:16

Nou ja

Ik zeg 'gewoon bljj zijn', en dat meen ik ook, maar je mag/kunt het gebrek aan aandacht natuurlijk wel echt jammer vinden!

rode krullenbol

rode krullenbol

17-07-2019 om 22:42

Dr. Les Carter wijst de (uit)weg

Is het niet ongehoord tragisch als een slachtoffer van onrecht zelf de schuld ervan op zich neemt? Aan jezelf gaan twijfelen naar aanleiding van pestgedrag door anderen! Ik weet dat het een klassiek gedragspatroon betreft; maar – neem het me a.j.b. niet kwalijk! – ik vind het strikt genomen getuigen van een gebrekkig verantwoordelijkheidsbesef, zowel ten aanzien van zichzelf als de boosdoener(s).

Volslagen ongepast toch om je verantwoordelijk te (laten) maken voor wandaden die je niet zelf hebt gepleegd? Staat er niet ook best een hoge prijs op tekortschietende assertiviteit en kwaadwillenden hun gedroomde ultieme machtskick ‘gunnen’? Hoe nog tot evenwichtige sociale verhoudingen te komen indien bruutheid kan zegevieren op beschaving?

Toegegeven; het angstvallig accepteren ervan is een al even menselijke reactie op onrecht, als woede en het tonen daarvan. Is het een dankbaar onderwerp voor humor of juist niet?

Bertolt Brecht vond van wél. Tot in de pijnlijkste details steekt zijn ‘Die sieben Totsünden (der Kleinbürger)’ uit 1933 de draak met hoe het kapitalisme individuen in het gedrang kan brengen en van zichzelf vervreemden. – Zo ongeveer het centrale thema van heel zijn oeuvre. – Blij toe heeft de bijtende spot die bij een aanklacht hoort, de muzikaliteit allerminst in de weg gestaan. Het ‘gezongen ballet’ laat zich naar mijn smaak zelfs met veel plezier beluisteren.

Hetzelfde geldt voor de pod casts van psycholoog dr. Les Carter op YouTube. Ze gaan over een aanverwant vraagstuk: hoe jezelf te handhaven tegenover narcistisch gedrag. Alles bij elkaar biedt zijn kanaal zo mogelijk de beste assertiviteitscursus denkbaar. Wie het meest onredelijke leert te trotseren, kan immers de hele mensheid aan. Als het ware.

Rode krullenbol

Austy

Austy

17-07-2019 om 22:55

Dit

Ik denk ook echt dat het is wat Vlinder schrijft in #43 in de laatste alinea: als je weinig tot niks deelt in app of social media word je al snel vergeten..

En dan lees ik gisteren toch een vreemd verhaal en daarbij moest ik meteen aan dit draadje denken. Die medewerkster van Sandd die al die post en pakketjes achtergehouden heeft en zelfs de brieven heeft begraven. Als je de reacties leest zijn er veel mensen die zich nu afvragen of daar hun zoekgeraakte brieven/geboortekaartjes/uitnodigingen enz zijn gebleven.

mutsje

mutsje

18-07-2019 om 16:22

Kaartjes neef

Moest opeens denken aan examen van eigen zoon. Ook wij sturen weinig kaartjes (zit niet echt in mijn genen, sorry) en volgens mij kreeg hij er ook niet zoveel toegestuurd. Toch hadden wij wel een aardige hoeveelheid kaartje gekregen, omdat we wel een grote BBQ hadden gegeven om zijn examen te vieren. Daar zaten dus heel veel kaartjes bij met geld. Kan dit ook niet zo zijn bij neef? Dus de kaartjes zijn niet gestuurd, maar gegeven? Merendeel vindt het namelijk moeilijk om nog een cadeau te verzinnen voor een bijna volwassen puber en geeft daarom meestal een enveloppe met inhoud.

Enna M.

Enna M.

18-07-2019 om 23:37

ik snap het wel een beetje

Ik heb het dan niet met kaartjes, maar zo bij vlagen met verjaardagen. Ik nodig zelf altijd best een aantal mensen uit (die merendeels komen), maar ik zelf kom bijna nergens op de verjaardag.... zelfs niet bij goede vriendinnen. Die vieren het dan 'alleen met de familie'. En dat is dan mijn pijnpunt, ik heb niet zo'n leuke familie dus nodig ik vrienden uit, die ik meer zie als familie. Ik vraag me dan dus wel eens af of het not-done is om vrienden uit te nodigen voor je verjaardag.... en het voelt toch als een afwijzing om niet terug gevraagd te worden. Mijn verjaardagen zijn op zich altijd wel gezellig en mensen komen ook terug, dus dat hou ik mezelf dan maar voor! Bijkomend 'dingetje' is dat mijn ouders vroeger vriendschappen actief hebben ontmoedigd, zodoende kreeg ik die pas toen ik ging studeren. Ik heb het idee dat ik wat laat ben ingestroomd op dat gebied (daar zou ik dan wel een therapietje voor kunnen gebruiken).

Verder ben ik niet goed in kaartjes sturen en krijgen wij er zelf ook niet veel. Dus ik zou er niet zo mee zitten als mijn kinderen in voorkomend geval weinig of geen kaartjes krijgen voor het behalen van hun examen. Bij mijn buren, die een héél grote vrienden- en kennissenkring hebben hangt het huis bij elke gelegenheid vol (kerst, geboorte kleinkinderen, ziekte, jubilea). Soms kan ik daar ook wel een beetje jaloers van worden, zoveel vrienden. Aan de andere kant vraag ik me ernstig af hóe ze het dóen, ik zou het niet kunnen en willen denk ik, zoveel relaties onderhouden. Bij heel extraverte, populaire mensen voel ik me ook niet zo op mijn gemak dus zo kan ik dat relativeren. Het past niet bij mij, een groot netwerk. Sociale media is ook zoiets. Ik post er zelf nooit wat op, dus dan mis ik ook de enthousiaste reacties die anderen krijgen. Daarvan vind ik dan -net als het hebben van een mega-vriendenkring- dat het nogal oppervlakkig is.

Maar jij zit er dus wel mee. Je bent bovengemiddeld attent en verwacht ook wat terug, maar krijgt niets. Dat is vervelend en komt extra hard aan met je pestverleden. Je hebt niet het zelfvertrouwen dat het niet uitmaakt, het niet aan jou ligt... misschien ligt het wél aan jou dat je geen kaartjes terugkrijgt. Je psycholoog wil je immers laten testen op autisme. Stel dat dat eruit komt, dan nog geeft het niet. Belangrijker is dat je van jezelf kunt houden, je eigen fijne kanten waardeert en daar trots op bent. Niet alleen trots op je dochter maar op jezelf

Misschien helpt het ook als je een beetje kunt relativeren. Die mensen waar het huis vol hing met kaartjes, zou je in hun schoenen willen staan? Is hun gras werkelijk zo groen of lijkt dat maar zo? Jij/jullie hebben vast wel iets waar zij tegenop kunnen kijken (Je dochter, met haar eindlijst!!)
En hoeveel maakt het eigenlijk uit dat je dochter niet zoveel attenties krijgt voor haar geweldige prestatie? Ze deed het voor zichzelf toch, en niet voor de kaartjes en bloemen?
Probeer erachter te komen waarom je zo attent bent naar anderen. Wat je wil hebben van anderen (aandacht?) lukt blijkbaar niet met het sturen van kaartjes. Het zou mooi zijn als je zou kunnen afkijken van anderen hoe zij 'het' aanpakken, en kunt ontdekken of dat bij jou past.

Ik weet niet of je het nog leest, hopelijk heb je er wat aan!

Enna M

Jij geeft goed aan dat dingen een pijnpunt kunnen zijn als er een geschiedenis achter zit. Ik vier de laatste jaren ook weer mijn verjaardag, gewoon omdat ik erg leuk vind om een keer per jaar mijn vrienden bij elkaar te zien (vroeger gebeurde dat vaker toen we kinderverjaardagen nog vierden). Pas na het lezen van jouw bericht bedenk ik dat merendeel van mijn vrienden hun verjaardag niet of alleen in familieverband vieren. Dat ervaar ik totaal niet als een afwijzing of zo. Gewoon ieder doet het op zijn of haar manier.
Maar ik ben ook opgegroeid met idee dat vriendschappen mooi zijn en dat vrienden verschillend zijn.
Hetzelfde geldt voor TS en de kaarten. Er zit veel meer achter en het is goed om dat te realiseren. Zeker als het gaat om de boodschap en toon ervan die je meegeeft aan je kinderen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.