Relaties Relaties

Relaties

Yara

Yara

17-05-2019 om 10:50

Huidige partner heeft veel moeite met ex partner


Vreemd

"Maar alsnog zegt hij uit zichzelf gisteren: ik geef om jullie en wil graag nog contact houden met zoon om nog eens met hem op stap te gaan als de situatie is afgerond want als ik 1 op 1 met hem ben is hij rustig en gaat dat helemaal goed."

Nou snap ik er eigenlijk helemaal niks meer van. Hij wilde toch juist absoluut helemaal niks nada noppes met je zoon te maken hebben?

Onacceptabel

‘Maar dat je dan niet mijn zoon ontloopt, want dat vind ik onacceptabel.’
Bewust mijden zou ik ook erg vinden, maar dat wil hij niet. Er zit nog een heel terrein tussen ‘ontlopen’ en ‘een band opbouwen die moeder graag wil’ . Ik denk dat je zoon wel kan accepteren dat hij niet het middelpunt van jouw leven is. Of moet zijn. Je hebt je eigen leven ook nog.

Tsjor

Biebel

Biebel

31-07-2019 om 09:00

Ik lees alleen maar je zoon en je vriend

Ik hoop dat ik het goed onder woorden krijg, maar wat me opvalt is dat het vooral over de relatie met je zoon gaat. Maar wat wil jij? Krijg jij nog kriebels in je buik als je hem ziet? Vind jij hem als man nog leuk? Of is, doordat hij zich nu in jouw ogen niet-acceptabel naar je kind gedraagt, ook zijn "leukzijn"gekelderd? Dan geeft dat niets, maar is het wel zaak om daar eerlijk over te zijn en dát als argument te gebruiken om de relatie te verbreken. Want om alles wat met je relatie te maken heeft nu aan je zoon op te hangen, vind ik nogal wat. Ook voor het kind zelf.
Vind je hem nog wel leuk, maar niet met kind erbij, dan kun je inderdaad kiezen voor een relatie in de "overige uren".

En eerlijk gezegd: dat gehak van je vriend op je ex, zou hem voor mij erg onaantrekkelijk maken. Volwassen mensen snappen dat ze soms iemand niet zo leuk vinden, maar begrijpen al helemaal dat als diegene een belangrijke rol speelt in het leven van hun geliefde, dat ze zich daarnaar plooien. Door eens wat toe te geven, slim en tactisch te ontwijken en vooral er niet over te zeuren.

Ik denk, als ik mezelf teruglees, dat ik van je berichten het gevoel krijg dat ik je vriend niet zo leuk vind, en dat ik het gevoel van je krijg dat je vooral bezig bent met heel hard proberen het toch leuk te maken met zijn drieen. En dat gaat niet. Zet jezelf in het midden, en kijk wat jij nodig hebt, in plaats van nadenken wat je kind nodig heeft en wat je vriend van een relatie verwacht.

Yara

Yara

31-07-2019 om 09:21

Nuance

Er zit een inderdaad een heel gebied tussen de bloedband en een warme gevoel/band/acceptatie. Gisteren in gesprek deed hij toenadering, waaruit bleek dat hij vooral met angst/schuldgevoel zit ivm die band waarover we het hebben gehad.
Hij dacht, want zo had hij mij geïnterpreteerd, dat ik vond dat hij een soortgelijke band als een bloedband moest voelen. Dat frustreerde hem want dat kan niet. Voor hem een onmogelijke opgave. Daarin hebben we elkaar blijkbaar niet goed begrepen terwijl ik dat wel duidelijk kenbaar heb gemaakt. Hij was resoluut in het “ ik heb geen connectie of band met hem”
Zijn rationele keuze had hij daar mede op gebaseerd. Het niet kunnen voldoen aan mijn en zoons verwachtingen.

Een uurtje zwembad zegt hij ook prima te kunnen uitzitten, maar in het bijzijn van mijn ex vind hij dat wel onmogelijk.
Toen ik hem nogmaals zei dat het ook een kleine gebaren zit, hij zich ook niet zo moet frustreren en verplicht voelen. Maar misschien makkelijker gezegd dan gedaan. Maar laat mij dan helpen bij het vinden wat acceptabel is. Wellicht kunnen we daar met iemand in ondetsteuning over praten heb ik hem al eerder voorgelegd.
Want ik heb nooit een vaderrol voor hem in gedachten gehad want dat wil hij en kan hij niet. Ik ben daar ok mee want zoon heeft een vader en ik red alles rondom hem als hij hier is prima zelf. Af en toe eens voorlezen, balletje trappen, gesprekje of in aanmoedigende woorden of samen een dagje strand vind ik echt al helemaal goed. Dat vind ik ook acceptatie en quality time. En volgens mij is dat ook voldoende voor zoon. Zoon verwacht niet dat hij elke week langs de lijn staat met voetbal of dat hij hem naar school brengt.

Hij ziet ook met het verbreken van de relatie dat het veel vragen oproept in zijn hoofd, onderwerpen lopen door elkaar, frustratie gevoel en twijfels. En dat terwijl wij samen goed zijn. Ik ben oprecht nog erg gek op hem. We zijn een goede match en ik voel nog ( na 6 jaar) verliefde gevoelens. Dat deelt hij ook.

Verwachtingen

"Af en toe eens voorlezen, balletje trappen, gesprekje of in aanmoedigende woorden of samen een dagje strand vind ik echt al helemaal goed. Dat vind ik ook acceptatie en quality time."

Misschien loopt het daar mis. Ik vind dat namelijk best veel en ook "vader-achtig", en waarschijnlijk vindt jouw (ex)vriend dat dus ook. Er zit een groot verschil tussen bewust mijden en je zoon ontlopen of zelfs negeren en actief dingen met hem doen. Het eerste zou ik niet accepteren, en het tweede zou ik niet verwachten.

Hella

Hella

31-07-2019 om 10:18

Mmhh

Ik krijg bij je verhaal het gevoel dat je hem gewoon erg meegezogen hebt in (je problemen met) je oude gezin.
Dat is hem teveel geworden.
Terwijl hij eigenlijk altijd al duidelijk signalen aangaf: jij wil jou ontzettend graag maar wil niet die rol.

Yara

Yara

31-07-2019 om 11:38

Misschien is dat ook zo. Over het meegezogen zijn. We hebben vorig jaar qua gezondheid en verlies van dierbaren een zwaar jaar gehad. In die tijd liep het co ouderschap niet goed. Ik heb veel op hem geleund toen en dat heeft schade aangericht.

Situatie tijdens latten was: grotendeels ontlopen/ontwijken. Nu is het gedogen/zoveel mogelijk ontlopen.

Ik heb nooit met mijn zoon een gezinssituatie gehad omdat wij al 7 jaar alleen hebben gewoond.
Zijn mijn verwachtingen dan te groot?

Mona

Mona

31-07-2019 om 11:48

niet veel

Ik woon (nog) niet samen met mijn nieuwe partner, maar doe eigenlijk niets of heel weinig met zijn kinderen. Heb ook niet de indruk dat ze daar op zitten te wachten. Kinderen zijn al wel iets ouder (14,18 en 21), zij gaan hun eigen gang. (we kennen elkaar nu 5 jaar) We doen wel dingen samen als vader er ook bij is, maar ik alleen met de kinderen niet. Ja heel soms met de jongste een taart bakken. Maar alleen op pad zijn we nog nooit geweest, hoeft wat mij betreft ook niet, dat kunnen ze met hun vader, moeder, opa of oma doen.
Gelukkig is er hier geen gedoe met de ex, maar anders zou ik dat inderdaad zoveel mogelijk gescheiden doen. Dus daar waar ex is, ga je alleen met je kind heen, wel zo duidelijk.

Yara

"Ik heb nooit met mijn zoon een gezinssituatie gehad omdat wij al 7 jaar alleen hebben gewoond. Zijn mijn verwachtingen dan te groot?"

Eerlijk gezegd denk ik van wel. Trouwens: jij en je zoon samen zijn OOK een gezin.

Ik woon al 7 jaar alleen met mijn kinderen en wij vormen samen een gezin. Met mijn huidige partner LAT ik. Hij mag mijn kinderen graag, zij mogen hem graag, maar hij en ik hebben een relatie, hij maakt geen deel uit van mijn gezin. Mijn vorige partner "gedoogde" mijn kinderen en deed tegen mijn jongste dochter ronduit naar. Ik heb onze relatie om die reden verbroken. Ik verwacht van een partner geen "vader-achtige" dingen, maar wel normaal fatsoenlijk gedrag, en als er een extra klik tussen mijn kinderen en hem is, is dat een bonus.

Daarom schreef ik: ontlopen en negeren zou ik niet accepteren, vader-achtige dingen zou ik niet verwachten en het lijkt erop dat jij, helaas, te veel verwacht hebt.

Yara

Yara

31-07-2019 om 12:43

Hmmz

Ja misschien is dat inderdaad ook zo, ik struggle er mee. Wat vind ik acceptabel en waar is het echt ontlopen/nalatig of afwijzend En waar is het gewoon voldoende zoals het is. En wat is normaal voor mijn zoon? Hij heeft bij vader een volop gezinssituatie waarin zijn partner eigenlijk meer doet dan hem. Ze doen ook echt ALLES samen. Zij loopt op school rond, kinderfeestje van school tot in apgroep, bij de klassenborrel en meer. En loopt mij voor de voeten rondom regeltaken van zoon. Zonder dat met mij te bespreken. Dat is ronduit storend. Maar wel gebeurd is dat zoon huis situatie A en B vergelijkt. En dat uitspreekt als verwachting en trekt conclusies. Waar (ex) partner dat heel storend vind dat het contrast zo groot is.

Hella

Hella

31-07-2019 om 13:00

Ja maar

Dat jij moeite hebt met hoe het bij vader van je kind geregeld is is JOUW probleem.
Zo zonde als je dat je (ex) huidige relatie laat verpesten....

Waarom ben je niet gewoon blij voor je zoon dat hij een extra persoon in zijn leven heeft die super betrokken bij hem is? (partner van ex dus)
(ik snap je moeite hoor, maar je doet er toch niks aan. En is *gewoon* een risico van scheiden...)

Wat je zoon verwacht van een huidige partner van je is volgens mij 100 % afhankelijk van wat jij daarin verwacht en dus uitzendt naar je zoon.

Verwachtingen van je zoon of van jou?

Hm, ik kan me heel slecht voorstellen dat jouw zoon geheel eigen verwachtingen heeft van de relatie met jouw partner. En ALS dat al zo is, dan is het aan jou om hem te leren dat de manier waarop zijn vader zijn thuissituatie geregeld heeft, anders is dan de situatie in jouw huis. Heel normaal is dat, voor kinderen van gescheiden ouders.

Ik denk, net als Hella, dat jij jouw verwachtingen van een gezinsleven projecteert op je zoon. Je schrijft zelfs dat je al 7 jaar geen gezinsleven meer hebt, en dat is simpelweg niet waar: jij en je zoon samen vormen een gezin. Jouw (ex)partner kan daarop een leuke aanvulling zijn, maar geen invulling.

Waar ik eerst dacht dat jouw (ex)vriend een hork was, begin ik nu toch echt te geloven dat jij hem overvraagd hebt.

Yara

Yara

31-07-2019 om 13:30

zoon heeft dat elders en bij mij kenbaar gemaakt. “partner mama doet niets met mij, gaat alleen maar naar zijn vrienden en wil niets met ons doen. Of zit te netflixen in de slaapkamer” Partner van mijn ex is toen een concluderen vraag gaan stellen wat zoon weer met mij is gaan delen: “volgens mij mag jij gewoon ... niet”
Zoon heeft dat zelf nooit kenbaar gemaakt want hij mocht hem altijd wel. Maar hij zit wel met de huidige situatie en mist quality time met hem. Overigens ook bij zijn vader want die ligt na een lange werkdag ook elke werkdag te slapen op de bank. En ook op momenten bij mij wanneer ik thuiswerk.

Hella het gaat er volgens mij niet over dat ik niet blij ben met de partner van mijn ex... ik gun mijn kind de wereld en al helemaal dat hij in een stabiele omgeving daar opgeroeid want dat is jaren anders geweest. Ik ben altijd vriendelijk tegen haar. Heb haar er zelf niet op aangesproken toen ze zich als moeder van mijn zoon heeft voorgedaan bij de kindercoach ivm het afstemmen van een training. En door deze bewuste actie verkeerde informatie is gaan spreiden dat de coach daar een advies op heeft gebaseerd. Uiteindelijk is dat rechtgezet en het advies bijgesteld. Het is wel heel irritant.
Of mengt in gesprekken met artsen.

Desondanks, het is een lieve meid voor mijn zoon. En ja ik vind het op momenten zoals benoemd wel irritant. Maar ik doe en zeg er vaak niets van voor de goede vrede. Bij ons thuis deel ik dit met mijn partner en die heeft sinds 2 jaar het gevoel dat we co-ouderschap met jut & jul hebben en dat irriteert ons beiden. Ja, ik heb mijn irritaties teveel geventileerd en ik heb mij lange tijd teveel door ex laten provoceren of dat hij de regels eenzijdig bepaalde.

Yara

Yara

31-07-2019 om 13:33

...

Ok dus ik heb hem dus overvraagd...

Hella

Hella

31-07-2019 om 14:00

Ik snap je wel

Maar wat je niet hebt heb je niet...
Zo simpel is dat...
Jij wil graag een andere vaderfiguur voor je zoon, maar dat dwing je niet af.
En weet je, nu heb je het ook niet. Maar je mooie relatie is wel ook om zeep.

Dit alles niet om je rot te laten voelen, maar wie weet kun je er iets mee. Wie weet kun je ook nog deze relatie (ooit) herstellen.
Maar het belangrijkste is dat je vrede krijgt met jezelf, en je eigen rol naar je kind etc.

Maske

Maske

31-07-2019 om 15:14

Hmmm als je het mij vraagt

Vind ik niet dat je hem overvraagt (hebt) mbt zijn houding naar je zoon. Ik denk dat de negativiteit tav je ergernissen naar je ex wel invloed hebben gehad maar dat betekent echt niet dat dat de reden is en ook niet dat het jouw schuld is

Ik ben zelf stiefmoeder en mijn ervaring is dat het heel veel praten en afstemmen kost. Ook wij hebben regelmatig onze ergernissen en problemen gehad en het is echt hard werken geweest maar wat jij beschrijft als jouw verwachtingen en situatie vind ik zeker niet iemand overvragen. Als je in een relatie stapt waar een kind (of meerdere) in het spel is dan is dat een one package deal. Als jouw zoon jouw vriend zn onverschilligheid jegens hem niet leuk vindt vind ik het echt logisch dat dat bespreekbaar is en je vriend daarin bijstelt. Wat jij noemt vind ik volkomen normale verwachtingen. Dus nee, je hebt imo hem echt niet overvraagt

Hella

Hella

31-07-2019 om 18:06

Natuurlijk wel

Natuurlijk heb je hem wel overvraagd.
Je vroeg hem iets dat hij niet kon/wilde geven.
Natuurlijk is dat overvragen.
Of dat reëel, terecht, eerlijk of wat dan ook is doet er niet zoveel toe. Hoe jullie relatie eruit ziet, dat bepalen alleen jullie beiden.

Yara

'Ok dus ik heb hem dus overvraagd...'

In déze situatie met déze partner heb je blijkbaar te veel gevraagd/gehoopt/gewild. Maar dat wil niet zeggen dat een eventuele volgende partner daar ook zo over denkt.

Yara

Yara

31-07-2019 om 20:05

Ik zie em en snap em. Dat ik teveel heb gevraagd aan hem. Hij vond het echter zelf meevallen ging hem ook om andere omstandigheden die mee spelen.

De dozen zijn allemaal gepakt. Verhuizers ingepland. Voelt gek, omdat hij zelf nog twijfelt en gisteravond nog aangaf dat onze conclusies alsnog wel hetzelfde zijn. Maar dit twee weken in de heath of the moment klaarblijkelijk niet is aangekomen hij hem. Zegt dat hij in zijn hoofd zo warrig is.

Yara

Yara

01-08-2019 om 09:06

Ben ook op andere fronten te kort geschoten

Het is niet alleen met zoon en mijn ex. Gisteren vertelde hij dat hij het met name storend vond dat ik geen rekening heb gehouden met een belangrijke behoeftes voor hem en ik dat niet tijdig heb opgepakt. Hij is iemand die tot in de puntjes georganiseerd is, tikkeltje smetvrees. Ons huis lijkt een design huis waar je geen enkel stofje, speelgoed of kruimeltje vind. Alles is altijd opgeruimd. Mooie spulletjes. Maar in die standaard ben ik zelf wat flexibeler in. Maar zet echt zoveel mogelijk alle zeilen bij.
Een grote irritatie voor hem is en wat eerder een discussie is geweest is dat ik niet tijdig spullen weggooi wat ik niet meer gebruik. Schoenen, kleding, een laptop wat ik niet meer gebruik. We hebben het niet over veel spullen, dat is het niet. Of de kattenbak van mijn kat wat was overleden. Dat soort dingen.
Hij is van Marie Kondo. Ik kan wat moeilijker gelijk afstand nemen. Dat duurt even bij mij. Uiteindelijk heb ik het wel gedaan om dat dit belangrijk is voor hem. En uiteindelijk profiteer ik er ook zelf van.
Zo ook toen we nog niet samen woonden vond hij mijn huis maar studentikoos. Wat het totaal niet was. Langzamerhand ben ik het gaan veranderen. Spullen wegdoen, mooiere en betere in plaats. Alles zag er tip top uit. Een exacte kopie van zijn spulletjes. Maar dit ging bij mij in eerste instantie met wat trots. Waarom moet ik mijn huis veranderen en spullen wegdoen omdat hij dat zegt.

Nu alsnog rekent hij mij ook op deze tijd af. Dat ik niet tijdig heb gehandeld wat voor hem belangrijk was en dit in eerste instantie met lichte weerstand verliep.
Met alle dingen waar ik juist rekening met hem heb gehouden en consessies heb gedaan lijkt hij te zijn vergeten.
Ik zei gisteren nog; nou ik ben wel een slechte catch. Druk kind, niet in de puntjes een schoonmaakdiva, vervelende ex. 😏

Pluk

Pluk

01-08-2019 om 10:01

Schuld?

Ik denk er heel anders over dan de bovenstaande dames. Ik zou gauw wegwezen met je zoon. Deze man probeert je te veranderen en je zoon weg te denken. En jij gaat daarin mee, zoekt alle schuld bij jezelf. Maar er is geen schuld, je bent wie je bent. En je zoon is hoe hij is. Geen van beiden hoeven te veranderen. En ook je vriend niet, ook hij moet zichzelf kunnen zijn.

Verschillen zijn prima, die heb je in elke relatie. Het gaat erom hoe je daarmee om gaat. De een probeert wat losser te zijn, de ander wat netter. En dan kom je in het midden uit. Je houdt rekening met elkaar en accepteert de ander. Jij hebt niet gefaald. Jullie passen gewoon niet bij elkaar, op meerdere fronten. En dan is liefde niet genoeg, zeker niet als er een kind in het spel is. Je kind kan zichzelf zo ook niet zijn, voelt kritiek. Dat is niet goed voor hem.

Pluk

Pluk

01-08-2019 om 10:03

Twijfel

Je schrijft dat het moeilijk is omdat hij twijfelt. Maak je niet zo afhankelijk. Neem je eigen beslissing. Voor jou en je zoon.

Hella

Hella

01-08-2019 om 10:08

Huh Pluk

Ik doel helemaal niet op schuld, juist niet.
Misschien schreef ik het onduidelijk.
Maar jij schrijft ook onduidelijk: ook hij heeft geen schuld, maar hij 'probeert haar wel te veranderen en kind weg te denken'. (wegwezen!)

Ook zij probeerde hem te veranderen, lijkt me.

Lieve Yara

Na heel veel drama in mijn leven, inmiddels veel jaren geleden gelukkig, kwam er één zin boven drijven die me nog elke dag helpt, namelijk: liefde moet niet hard werken, ploeteren, zijn. En wat ik jou zie doen, in acties, verwachtingen en analyseren: keihard werken. Natuurlijk vraagt liefde inspanning, zorgvuldigheid, aanpassen, geven en nemen. Maar niet dit: dit keiharde bikkelen, ploeteren, dat jij aan het doen bent en al lang lijkt te doen. 'Gewoon' inspanning, zorgvuldigheid, aanpassen, geven en nemen zou 'goed genoeg' moeten zijn. In mijn ogen. Ik vind het naar om te zien hoe hard jij jezelf bij en na al dat ploeteren en bikkelen dan ook nog eens zo hard aanpakt. In je analyse. Hoe zou het zijn om 'gewoon' in liefde met je zoon te zijn? Weer in jullie eigen huis? En dan te kijken (niet in woorden, maar in daden) of 'gewoon goed genoeg' mogelijk is en van twee kanten komt tussen jou en jouw vriend? Dit alles wat je nu doet, heeft in mijn ogen niet veel zin en is pijnlijk want je 'straft' jezelf. Doe het niet. Aanvaard hoe het nu is en ga vanuit liefde en compassie leven met jezelf en je kind. En kijk wat er dan (weer, of nieuw) komt.

Yara

Yara

01-08-2019 om 15:26

Dat straffen en opzoek gaan naar waar ik heb gefaald is echt een bekend probleem bij mij. Ik wil het snappen, verder analyseren en zien waar ik het fout heb gedaan. Ipv simpelweg accepteren dat het niet de juiste match is geweest.
Ik kan en wil hem niet veranderen. Accepteren van mijn zoon is er nog niet. Ik heb hem lang de ruimte gegeven want we kennen elkaar al 6 jaar. Samen dat onderzoeken was voor mij nog een mogelijkheid nu. Nu hij ook een hele teleurstelling ervaart wat hij aan mij had willen veranderen en wat hij beledigend vond dat ik het voor hem niet heb gedaan. Ik heb niet voldaan aan zijn behoefte...

Het is verder een schat. Ik baal. Het is niet gelukt. Had ik het maar anders aangepakt. Maar hij had ook moeten accepteren dat ik ook dingen op mijn tempo doet en mijn manier. Maar hem zeker wel tegemoet kwam en rekening heb gehouden met zijn wensen.

Yara

Hoezo 'het is verder een schat'? Hoezo 'had ik het maar anders aangepakt'? En: 'hij had moeten accepteren', maar 'jij kwam hem wel tegemoet en hebt rekening gehouden met zijn wensen'.

Al dat harde werken, dat ploeteren, dat bikkelen, dat levert niet 'automatisch' een goede relatie op. Dat maak je nu mee. Niemands schuld. Het is zoals het is.

Analyseren heeft geen zin. Jij hebt het niet fout gedaan. Hij heeft het niet fout gedaan. Jullie hebben verschillende wensen en verwachtingen van elkaar en een relatie. Dat jullie 'al zes jaar' bij elkaar zijn verandert daar ook niets aan. Zes jaar al. Zes jaar pas.

Probeer het te zien als een mooie tijd waarin je het (ook) goed gehad hebt, en waarin je bent gegroeid. En laat in liefde los. Deze man en al jouw geanalyseer, je neiging alles op een weegschaal te leggen. Laat los, laat los.

Ava

Ava

01-08-2019 om 18:28

Eens met Pluk

In de zin van wegwezen.. deze man komt op mij heel onvolwassen over, egocentrisch, geen inlevingsvermogen. Hij twijfelt opeens maar lijkt zich niet af te vragen wat hij aangericht heeft, bij jou en jouw zoon. Wat erbij komt is dat het lijkt of hij zich bewust is dat jij er altijd zal zijn, voor hem. Dat is jammer want dat verdient hij mi niet echt, maar goed..
Kies voor jezelf en ga eens figuurlijk achterover liggen. Neemt hij het initiatief? En neem eens een paar dagen om dat te verteren, hoe voelt dat?

Ik denk dat als je eenmaal weer thuis bent, duidelijk wordt hoeveel jij je hebt aangepast afgelopen tijd.

Yara

Yara

01-08-2019 om 19:58

Ava

Dat laatste zeggen mijn vrienden ook herhaaldelijk. Ik kon altijd goed met zijn houding omgaan tot de laatste maanden. Dan loop je zo op eieren.

Zich niet interesseren in mijn vrienden, in mijn ouders, kind. Het ging hem altijd om alleen mij. Hij heeft veel voor mij gedaan en hele hoop fijne eigenschappen, mooie momenten , groei en van elkaar genoten. Maar ook zijn lastige gedrag rondom schoonmaken en een ieder in zijn omgeving maakte daar wel grapjes over dat hij zo extreem is. Zijn beste vriend die vaak mee ging op vakantie, zoenen met een andere vrouw. Pas na 1.5 jaar mij voorstellen aan zijn ouders. Lopen nukken dat mijn huis niet super mooi is of dat een punt van de handdoek nog inimini vochtig is terwijl ik ze al had opgevouwen.
Ik heb er vaak maar geen issue van gemaakt. Ondanks dat ik wellicht wel voelde. Voelt nu ook zo zwak van mij dat ik zelf niet eerder op mijn strepen ben gaan staan en het nu zo sterk voelt dat ik opzij wordt geschoven. Heb hem onwijs ontzien in de tijd van zijn burn out en ik was er onvoorwaardelijk voor hem ook toen zijn vader kwam te overlijden.
Wat logisch is want je bent elkaar’s maatje.

Yara

Yara

03-08-2019 om 10:14

Laatste dagen

Ik schijf nog even van mij af... het valt me allemaal maar zwaar. Ex sluit zich erg af. De gesprekken eindigen bij mij op frustraties want ik ga toch doorvragen over gevoel. Het wordt opeens allemaal verwarrend en zegt hij dat ik een loopje met hem neem. Want hij interpreteerde altijd dat mijn verwachtingen hoog waren. Terwijl ik dat nooit zo heb benoemd. Toen ik weer de voorbeelden van eventuele wensen gaf vertelde hij dat hij dit ook zo vond. Maar het nu afdoet dat ik alles afzwak. Wat niet zo is.
En sinds woensdag hebben we ook niet meer gesproken. Het frustreert me. Hij helpt me wel met de verhuizing. Is dit je maatje van 6 jaar, die je door en door kent. Opeens lijkt het allemaal weg. Voelt zo pijnlijk dat we elkaar aankomende week loslaten en dat dat het dan is.

Maske

Maske

03-08-2019 om 10:39

Jouw liefdesverdriet

Uit zich blijkbaar in analyseren en proberen te rationaliseren. Wat je zo te lezen helaas niet veel brengt (?). Ik denk dat je jezelf enorm helpt door daar minder aan toe te geven naar hem toe en het proberen te reconstrueren van wat er nou precies mis is gegaan los te laten. Dit is geen wiskundige formule die je kunt oplossen. Het werkte niet, zijn gevoel is op, daar kun je voorbeelden en verhalen bij halen maar t blijft gevoel dus je komt er nooit echt achter.
Als je behoefte hebt aan herkauwen van alles wat er is gebeurd (heel normaal volgens mij), doe dat dan hier of met vriendinnen maar probeer te gaan accepteren dat dit het is. Soms werkt het niet, is niet iemands schuld (dus ook niet de jouwe!), is niet helemaal te verklaren en toch is het zo.
Sommige mensen helpt het om het op papier te schrijven en daarna te verbranden of het in de wind te schreeuwen of iets anders te doen waarmee je het echt moet ‘laten gaan’. Misschien is dat wat voor jou?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.