Relaties Relaties

Relaties

Yara

Yara

17-05-2019 om 10:50

Huidige partner heeft veel moeite met ex partner


Jo Hanna

Jo Hanna

05-08-2019 om 17:29

Oh, je hebt het gevraagd

Zo’n discussie is zinloos. Daar kom je niet uit. Hij bepaalt namelijk wat (niet) belangrijk en (niet) belastend is. Ga daar vooral niet over debatteren. Dat levert niks op. Hij weet toch al hoe het ‘echt’ zit. Omtrekkende bewegingen zijn je enige kans, if any .

Groet,
Jo Hanna

Yara

Yara

05-08-2019 om 17:40

..

Wil er wel echt bij zeggen: hij heeft ook veel leuke kanten! Anders had ik het niet zo lang volgehouden. Is niet een complete engerd of mega brombeer etc. Hij heeft een onwijze gun factor als persoon, is attent naar zijn vrienden en stopt daar veel tijd in. Er zijn echt wel veel positieve aspecten. Maar, niet in een relatie dus met mij en mijn zoon. Daar komt het allemaal niet zo goed uit de verf. En had ik eerder zelf die vuist moeten maken dat ik van een partner wat meer optimisme en acceptatie verwacht.

Maar het zit em dus wel in het cruciale momenten. En in kleine gebaren en in het accepteren dat hij niet mij zo mag veranderen volgens zijn verwachtingen. En niet zien hoe erg ik er in mee ben gegaan met zijn behoeftes en wensen. Juist hoe flexibel ik ben geweest.

Blijven hier is niet bespreekbaar. En ja, gelukkig heb ik mijn huis nog.

Johanna (178) wat je zegt dat klopt.
Alles komt heftig bij hem binnen. Worden er gelijk conclusies getrokken en is niet flexibel. Tegen het pessimistische aan. En alles wat dan om mij heen negatief is geweest wil hij zo snel mogelijk achter zich laten.
Daarom zei hij ook gisteren: “ ik denk dat de enige optie is dat we nu de harde knip maken en allebei los zonder elkaar met een schone lei ons leven weer opnieuw gaan opbouwen ( incl. de eerdere onderbouwing over mijn zoon, vader van zoon en dat hij geen vertrouwen heeft dat het beter zal gaan of dat ik verander rondom huishouden)
want ik heb het gevoel dat ik telkens een taart aan het bakken ben en deze nooit mooi opstijgt en weer instort. Ik wil een nieuwe mooie taart maken die niet telkens instort”

Hella

Hella

05-08-2019 om 17:50

Overdreven

Poeh, hij wordt hier wel erg afgeschreven hoor, vind dat niet zo netjes.
Niet door jou Yara, en dat jij genoeg van hem hebt snap ik helemaal.

Maar in mijn ogen blijft het een verhaal van 2 kanten, jullie konden beiden niet voldoen aan de verwachtingen van de ander.

Ik vind dat er ook hard geoordeeld wordt over zijn capaciteiten als stiefouder.
Zo vreemd vind ik dat nu ook weer niet dat hij (te) weinig inlevingsvermogen heeft als hij zelf geen vader is. Hij is ook niet bepaald de enige, veel mensen, ook ouders, zijn niet al te empatisch.

En jee, ik dacht dat hier op oo toch wel bekend was dat ook wij ouders niet altijd de perfecte ouder zijn en altijd geduldig en dankbaar naar onze kinderen toe treden.
En niet iedereen geniet altijd van vrolijkheid en optimisme.

Yara

Yara

05-08-2019 om 18:22

Hella

Klopt wat je zegt. Ik som wat zaken op maar uit mijn vorige reactie probeer ik ook kenbaar te maken dat hij ook echt een leuk mens is. En dat is hij echt wel. Maar niet in combinatie met een kind. Want zelf geen kinderwens etc. Zoals eerder al besproken combinatie van elkaar niet kunnen bieden wat we verwachten. In de berichten wat ik schrijf voel ik mij ook wel wat schuldig aangezien ik ook erg van hem hou, verliefd nog ben op hem en juist erg baal van de situatie. Er zit echt nog veel liefde tussen ons. Van beide kanten. Dat maakt het ook zo dubbel.

Ik heb mijn eigen aandeel hierin. Daar moet ik lering uit trekken. Eerder conclusies trekken omdat ik een kind heb en mijn eigen rol in de communicatie. Had dit alles dan anders geweest. Nee vast niet. Want mensen zijn wie ze zijn. En wat ze verwachten van elkaar. Maar hadden we waarschijnlijk al eerder afscheid genomen van elkaar ((

Nou

'Had dit alles dan anders geweest. Nee vast nieiet'

Je had kunnen luisteren naar alle mensen die je afraadde om samen te wonen. Je had je zoon serieuzer kunnen nemen. Dan was het wel anders geweest, dan was je jaren geleden al gestopt .

Yara

Yara

05-08-2019 om 19:17

Knurf

Ja dat is waarschijnlijk waar.... maar ik bedoel dat dat in onze relatie geen verschil had gemaakt had ik die conclusie eerder zelf al getrokken en naar gehandeld. Dan was de outcome dan ook zo geweest. Ik geloofde ook in de liefde, hoop en dat iets moest groeien.

Logisch

'Ik geloofde ook in de liefde, hoop en dat iets moest groeien.'

Dat is natuurlijk ook hoe het werkt. Normaal gesproken. Jammer dat het niet lukte, aan je inzet heeft het waarschijnlijk niet gelegen.

Maske

Maske

05-08-2019 om 22:59

Maar

Wat je benoemd aan positieve dingen zijn geen toegevoegde waarde voor jou of je zoon, alleen voor hem en zijn vrienden. Volgens mij hou je van/ben je verliefd op een imago, niet op de mens zelf.

Alles wat je schrijft over zijn gedrag naar jou en zoon toe is waardeloos. Sterker nog, ik vind zijn gedrag naar je achtjarig kind (!) schadelijk. Nogmaals, hij brengt moedwillig niet de fatsoensnormen op naar een kind, dat heeft niks te maken met klunzig stiefouderschap, dan ben je passief aan het pesten.
Hebben die geweldige vrienden van hem kinderen? Hoe behandelt hij die?

Waarom je deze man op een voetstuk zet is mij een raadsel maar ik hoop dat je nu echt weg gaat bij hem en binnenkort een geweldige lieve vent tegenkomt die je laat voelen dat een relatie van meerwaarde kan zijn in je leven

mirreke

mirreke

05-08-2019 om 23:50

Ik weet het niet Hella

Ik heb de indruk dat Yara haar best doet om aan te geven dat hij naast alle tekortkomingen ook best een fijne man is die veel voor zijn vrienden overheeft en zo, en dat ze dus niet alleen maar op hem zit af te geven.

Je hebt zeker gelijk dat beide partijen verkeerde verwachtingen hadden, maar dat geeft Yara ook toe. Daarnaast echter is ze toch in de valkuil gestapt dat het allemaal haar schuld (en die van haar kind) zou zijn, en dat is waar ik in ieder geval tegen ageer.

Verder, ja, bij een eventuele nieuwe relatie geen aannames doen maar dingen concreet en duidelijk bespreken. Ook de punten waarvan je misschien anders zou willen en verwachten dat het wel vanzelf gaat.

Yara

Yara

06-08-2019 om 07:47

Dat is absoluut mijn leerproces. Mocht ik in de toekomst een leuke man tegenkomen dan is wel het eerste wat ik duidelijk wil hebben dat mijn zoontje welkom is en dit als essentieel onderdeel van mij ook geaccepteerd wordt.

We zijn gisteren als laatste avond met zijn drie wezen eten buiten de deur. Dat gaat echt allemaal prima. Zoon vrolijk. Hij deed heel relaxt. This niet dat het altijd een drama was hier. Zeker niet. Maar het ontbrak gewoon net te vaak in het spontaan reageren, stukje oprechte aandacht.... of met de verkeerde verwachtingen wat ik had: het initiatief nemen van zijn kant om samen wat te doen.

De laatste dagen. Ook mede door hier te schrijven. Gaan kwartjes vallen. Land het een beetje en tussen de verhuisdozen in...
In mijn berichten heb ik eerder al benoemd het onwijs zonde en jammer te vinden omdat we op andere fronten wel een match zijn en ik hem erg ga missen maar dit los moet laten. Ik ben vorige week ook nog eens begonnen aan een nieuwe baan dus mijn leven is momenteel flink in verandering. Maar daar kan ik mij ( naast zoon) goed op storten de aankomende tijd. Zoon gaat lekker met zijn vader op vakantie deze week. En als hij terugkomt is ons oude huisje weer helemaal in gebruik. Dat weet zoon.

Ex partner zei nog gisteren: “ik ga hem gewoon nog zien. We kunnen toch nog met elkaar op momenten blijven eten en elkaar zien “ Dat vind ik wel dubbel...
steeds meer vrienden uit zijn omgeving horen het nieuws en snappen het niet. Ik snap het ergens ook nog niet helemaal. Hij baalt zelf dat hij mij laat lopen. Maar dit werkbaar maken gelooft hij niet in....

Yara

Misschien heeft hij ook moeite om het totaalplaatje in zijn hoofd los te laten, net als jij. Ook hij zal zich vooraf een beeld hebben gevormd over hoe het zou gaan. De realiteit blijkt anders, dus dan moet je afscheid nemen van het toekomstbeeld dat je had. Dat zal voor hem net zo goed gelden als voor jou.

Yara

Yara

06-08-2019 om 08:41

Hi Knurf

Ja dat is het ook. Ook hij heeft er veel moeite mee. Naast dat hij morgen in een leeg huis zit. Gaat hij mij ook missen. Loslaten terwijl er wel veel aspecten zijn wat goed zit. Is ervan overtuigd dat we de aankomende tijd nog veel in contact zijn met elkaar en we eerst de verhuizing moeten doen en alles laten bezinken. Hij wil in contact blijven om het verder uit te zoeken. Ik heb daar zelf moeite mee, voel me toch wel afgewezen en weggestuurd.
En als ik alles laat bezinken zal er echt wel boosheid naar boven komen... en inzien dat rondom mijn zoon er geen match is tussen ons.

Lente

Lente

06-08-2019 om 09:14

Ik zou direct een flinke pauze inlassen na de verhuizing

Neem de tijd voor jezelf om voor je zoon te zorgen, je op je nieuwe baan te storten en om alles te verwerken wat er gebeurd in je relatie. Spreek bijvoorbeeld af om drie maanden geen contact te hebben. Daarna zie je weer verder.
Als jullie samen blijven eten, gaan latten, rommel je verder zonder toekomst.

Yara

Het feit dat je boos bent op hem, toont aan dat je nog steeds de volledige fout van het mislukken van jullie nieuw samengesteld gezin bij hem legt.
Nochtans is hij er met de beste bedoelingen aan begonnen, maar draaide het anders uit (hij wilde er een kerngezin van maken, wat nooit kan lukken) en toen hij zag dat het niet goedkwam, raakte hij de pedalen kwijt. Maar al die negatieve commentaren verdient hij zeker niet.
Dat hij ook in een LAT-relatie niet meer verder wil, heeft vermoedelijk veel te maken met het feit dat hij (te) weinig begrip voelde/voelt van jou voor zijn situatie en dat hij bang is om jouw zoontje nog meer te kwetsen. Ik ben er nochtans van overtuigd dat vanuit een LAT-relatie er nog veel mogelijk is voor jullie.
Mijn vriendin en ikzelf hebben samen 5 kinderen uit ons vorig huwelijk en exen langs beide kanten; ik begrijp perfect de problematiek die speelt.

Alweer

Alweer laat je je acties afhangen van wat hij wil: hij wil in contact blijven, hij wil dingen verder uitzoeken.... wordt het geen tijd om dat niet meer mee te laten spelen? Als jij dingen zelf ook wil: prima. Maar mij lijkt het onverstandig om maar door te blijven sukkelen. Zie jij dit op de lange termijn een prettige, bevredigebde relatie worden waarin ook voor jouw behoeftes en manier van leven ruimte is? Zo nee, dan lijkt me een definitieve breuk beter. Voor zover ik het zie zijn er geen praktische redenen (hypotheek, koophuis, gezamenlijke kinderen) om in contact te blijven en verlengt het alleen de periode van onzekerheid.
Maar net zoals hij niet mag beslissen hoe jij je leven inricht mag ik dat ook niet.

Hella

"Ik vind dat er ook hard geoordeeld wordt over zijn capaciteiten als stiefouder.
Zo vreemd vind ik dat nu ook weer niet dat hij (te) weinig inlevingsvermogen heeft als hij zelf geen vader is. "

Een 8-jarig kind actief negeren en niet eens begroeten bij binnenkomst, heeft weinig te maken met een eventueel gebrek aan inlevingsvermogen als stiefouder, maar alles met een totaal gebrek aan normaal fatsoen.

Hella

Hella

06-08-2019 om 11:05

Onduidelijk

Mirreke, ik bedoelde niet dat ik vind dat Yara alleen maar op hem afgeeft. Ik vond dat hij als mens door anderen wel erg neergehaald werd hier.

Persephone, ook als je dat gedrag erg onfatsoenlijk vindt dan nog vind ik niet dat hij als mens totaal neergesabeld moet worden hier.
Ik denk dat we ook over het gedrag niet helemaal kunnen oordelen want je moet het toch echt zien en meemaken. Je hebt negeren en negeren en het is volledig afhankelijk van context en details of het kwetsend is of niet.

Dat het per definitie onfatsoenlijk is kun je natuurlijk wel vinden, dat is ook een kwestie van smaak. Ik zelf hecht niet zo heel veel waarde aan dat soort fatsoensregels in elke situatie. Dus zeker bij mensen die me 'eigen' zijn laat ik ze soms makkelijk los.

Maske

Maske

06-08-2019 om 11:17

Echt Hella?

Jij kan situaties bedenken dat iemand samenwoont met een moeder en diens achtjarig kind en het kind negeert en mijdt? Terwijl hij een liefdesrelatie heeft met de moeder? Hoe kan dat niet kwetsend en nadelig zijn voor een kind?
Ik kan echt geen context verzinnen dus ben benieuwd naar de jouwe

Yara

Yara

06-08-2019 om 11:22

...

Ja ik stel mij echt afhankelijk op. Vind dat zelf ook zo frustrerend en minder sterk van mij. Ik kan zelf nu ook heel goed de knip maken omdat ik zie dat het zeer mogelijk geen toekomst meer heeft. Maar waarom gebeurd dat niet bij mij zelf vanuit eigen overtuiging. Ben altijd goed in hoop houden en vasthouden terwijl ik beter zal moeten weten.

Hella

Hella

06-08-2019 om 11:44

Maske

Ik haakte aan bij het groeten (bijv) : het is volkomen afhankelijk van context of het nalaten daarvan kwetsend is of 'gewoon onfatsoenlijk'.

Verder zou ik ook niet blij zijn in Yara's plaats denk ik. Ik zou ook willen dat mijn lief mijn kind het liefste vindt.
Maar ik vind kinderen ook vaak veel vragend.
Veel kinderen zouden graag meer aandacht krijgen dan ze daadwerkelijk krijgen.
Ik vind mijn eigen kinderen ook regelmatig vermoeiend. Ik probeer me dan voor te stellen hoe ik het zou vinden als ze ook nog eens niet van mij waren. Kan me best voorstellen dat ik daar niet altijd zin in zou hebben.

En juist 'die verwachtingen', die hij benoemt te voelen, ik vind het invoelbaar dat dat zwaar voelt voor hem. Het klinkt toch als iemand die het allemaal graag goed doet. (zijn probleem, ik weet het, maar tegelijkertijd zijn die signalen er altijd al geweest naar Yara toe)

Verder denk ik dat het nog niet heel lang geleden is dat veel vaders hun kinderen meden en negeerden
En nee, ik ben daar niet voor, integendeel.
Maar we hoeven het ook niet op te blazen.
Ik krijg op geen enkele manier signalen van ts dat het gaat om een zwaar verwaarloosd kind.

Nogmaals, dat ts wel meer wilde/verwachtte is een ander verhaal en ook heel invoelbaar.

Fatsoen

"Ik zelf hecht niet zo heel veel waarde aan dat soort fatsoensregels in elke situatie."

Ik wel, als het schenden van die fatsoensregels schadelijk is voor mijn kind(eren).

mirreke

mirreke

06-08-2019 om 11:50

Yara, het feit dat je dat nu zelf inziet

is een goede eerste stap. Een waarom heeft vaak te maken met ervaringen vanuit je jonge jaren. Of met je persoonlijkheid, misschien ben je gewoon heel trouw.

Ik zou het zelf bv. heel irritant vinden dat je (aankomend) ex nu eigenlijk weer een soort toenadering zoekt, (Hij wil in contact blijven om het verder uit te zoeken.... [zegt] ik ga hem gewoon nog zien. We kunnen toch nog met elkaar op momenten blijven eten en elkaar zien'). Een heel dubbele boodschap. Zeker als jij geneigd bent om sprankjes hoop te halen uit dit soort opmerkingen, vormen dit soort opmerkingen weer een valkuil voor jou.

Ga bij jezelf na: wat vind jijzelf/wat wil jijzelf op basis van jullie eerdere geschiedenis en wat er is gebeurt.
Ga nou niet meer piekeren over wat hij allemaal wilt en bedoelt, dat is aan hem. Het brengt niets en kost alleen maar energie. Je hebt in de praktijk gezien hoe het ging met hem, en voor jou en je kind werkte het iig niet. Ook zonder kind trouwens moet je volgens mij volledig aan zijn eisen en wensen voldoen, pas je alleen maar in zijn leven als je je helemaal aanpast aan hoe hij dat leven voor zichzelf voor je ziet. Het lijkt net alsof je dan een ornament binnen zijn perfecte woonomgeving mag zijn.

Dus stel dat jij zelf zeker in het begin geen contact meer wilt, dan kun je dat gewoon stellen en ook doen. Je bent hem niks verplicht. Hij stuurt jullie weg! En nu wil hij samen met jou nota bene eens gaan uitzoeken wat er is mis gegaan?

Op basis van wat je schrijft denk ik dat jouw partner gewoon alleen moet wonen en een relatie zou moeten hebben met iemand zoals hijzelf. Dan kan het waarschijnlijk heel goed gaan.

Yara

Yara

06-08-2019 om 12:09

...

Vaak was het zoon die enthousiast “ hee ..... ( bijnaam) wil je mijn Pokémon kaarten ( oid) zien/voetballen/spelletje doen etc” Of hij zat in de slaapkamer Netflixen en ging er niet op in. Of in gesprekken opeens weinig respons geven. Ik denk ook in die afwezigheid zijn omdat hij liever zijn eigen ding deed. Of nee zeggen, geen tijd/zin, andere afspraak. Dat was wel eerder regelmaat dan uitzondering en dat is zoon elders gaan delen. Dat hij niets met ons doet of met hem. Zoon sprak hem daar zelf een paar maand geleden op aan: “ vind je het niet leuk om wat met ons samen te doen?” Eigenlijk is in dat gesprek door partner aangegeven dat hij druk is met werk en daarom niet meegaat op vakantie. Er was ook geen ander alternatief besproken. Ook geen andere initiatief door hem om toch nog in een andere vorm iets te doen terwijl zoon wel die behoefte had. Ook afzwemmen en zijn kinderfeestje met zijn klas wees hij af. In een kort tijd heeft dit gewoon vraagtekens opgeleverd bij mijn zoon. Hij is een KIES training gaan doen en daar bracht hij het ook zelf ter sprake. “ de partner van mama doet nooit iets met mij en kijkt alleen maar Netflix en gaat naar zijn vrienden”

Yara

Yara

06-08-2019 om 12:22

Het is nu een lastige fase

Zoals jij ook zegt Mirreke!
Ik moet handelen naar wat ik wil en wat ik mijn zoon gun/wens. Natuurlijk kan een kind geen non stop aandacht opeisen. Maar zoon is hier 4 of 3 dagen, zit op school, sport en heeft vriendjes. We hebben precies 50/50 co- ouderschap. De momenten die er dan waren dat ze elkaar zagen dat was rond etenstijd en om de week in het weekend. Partner zegt wel; het ging grotendeels ook prima. “Misschien overdrijf ik ook en focus ik mij teveel op de momenten die ik wel vertikkend en irritant vond”

Het is geen zorgwekkende situatie!!!!!
Zoon is gelukkig en zit goed in zijn vel. Maar heeft ook verwachtingen rondom partner. En dat is partner zelf niet eens van zijn eigen vader gehad. Die was afwezig. En hij zegt ook: “ ik ken dat zelf niet eens van vroeger en dan moet ik het wel doen bij een kind wat niet van mij is en waar ik geen raakvlakken mee heb”

Ik denk dat de rust vanaf het alleen wonen met kind straks weer voelbaar is. De boosheid zal verdriet zijn omdat het niet gelukt is en omdat ik het jammer vind dat we gericht niet er aan werken en nog wel onder 1 dak te blijven. Daar zit de frustratie in. Ik ben niet boos op hem. Dat is helemaal niet voelbaar bij ons thuis. We balen allebei hiervan.

Hella

Hella

06-08-2019 om 14:03

Persephone

Natuurlijk moet je niet iets doen dat schadelijk is voor een kind.
Maar ik lees dat niet in de berichten.
Ik lees wel dat zoon de wens had dat er meer aandacht/contact was. Dat er niet aan die wens voldoet wordt betekent niet (automatisch) dat dit schadelijk is!!!

Verder heeft iedereen zo zijn eigen behoeftes op dit gebied. Dat is zeer uiteenlopend en het een is niet beter dan het andere.
Mijn eigen partner wijs ik wel hier en daar op behoeftes van onze kinderen die hij mi onvoldoende oppikt. Maar wel onder de noemer 'ouderschap'. Bij een partner die niet de ouder is ligt dat toch anders. (daar zou ik wrs ook mee praten maar terughoudender)
Andersom wijs ik onze kinderen ook op behoeftes van vader en mij. Het is een wisselwerking in een gezin en loopt niet altijd vanzelf, behoeftes en wensen kunnen botsen.

Yara

Yara

06-08-2019 om 14:15

En ik had dus gehoopt en gedacht dat we de afstemming met elkaar hadden kunnen doen. Ik had al bij zoon gemeld dat hoe het bij vader is dat niet automatisch zo bij ons ook moet wezen. Dat is niet de standaard.

Maar in de afstemming met elkaar. Verwachtingen passend maken naar wat kan en waar we allemaal ons goed bij kunnen voelen helder te krijgen.

Dat wil partner dus niet. Doe daar een mengelmoesje bij dat bijna iedereen in zijn omgeving in de kindfase zit en naar buiten de stad gaat en hij had al de laatste maand heel erg benauwd kreeg.

Hella

Hella

06-08-2019 om 14:21

Yara

Maar waarschijnlijk heeft je ex wél veel aanpassingen gedaan en voelde het voor hem als veel investeren...
Als hij die emotionele band niet zo heeft met je zoon dan kan het heel indringend overkomen, zo'n vrolijke noot die contant door huis heen fladdert.
En als dat vanalles bij hem opriep (help, wat moet ik hiermee, ik voldoe niet etc) dan kostte hem dat wrs bakken vol energie.

Ik wil hem zeker niet verdedigen.
Maar het leven met kinderen vliegt wel meer kinderen af en toe naar de strot. Ben ik nog wel mezelf of alleen maar een ouder. Als je ex daarbij intimiteit met jou miste dan kan ik me wel voorstellen dat de relatie voor hem misschien te functioneel voelde.

Hella

Ik ben het uiteraard met je eens dat de wisselwerking in een gezin niet vanzelf loopt, en dat dat ook weer iets heel anders is als er geen bloedband is. Ik denk zeker dat Yara teveel verwachtte van het gezinsleven met haar zoon en haar (ex)partner, maar ik vind OOK dat haar ex zich vooraf had kunnen realiseren dat hij niet zo geschikt is om samen te leven met een kind. Yara en hij hebben immers jarenlang een LATrelatie gehad voordat ze gingen samenwonen.

"Natuurlijk moet je niet iets doen dat schadelijk is voor een kind.
Maar ik lees dat niet in de berichten."

Ik wel, want ik lees dat Yara's ex het niet eens op kon brengen om Yara's zoon te begroeten als hij binnenkwam en vrolijk "hoi" riep. Ik kan me zo voorstellen dat de constante afwijzing en het totale negeren van het bestaan van dat kind toch echt ook voelbaar is voor een 8-jarige en ik kan me dan ook niet voorstellen dat dat NIET schadelijk is.

Jo Hanna

Jo Hanna

06-08-2019 om 16:34

Uit verbinding

Wat ik lees is iemand die, waarschijnlijk uit een vorm van zelfbescherming, vergaand uit verbinding gaat. Hij verdeelt zijn huishouden in delen en laat zijn vriendin wel binnen, op zijn voorwaarden, maar haar zoon laat hij emotioneel niet toe. Gecombineerd met zijn rigiditeit mbt de ordening van zijn woonomgeving, maakt dat een heel kille indruk. Geen omgeving waarin je een kind wil laten opgroeien. Hij splitst moeder en kind, alsof een mens ooit helemaal los gezien kan worden worden van de mensen van wie ze houdt, laat staan haar kind! Hij wil haar wel, als ze aan zijn standaarden voldoet, maar hem niet, want het/een kind kan onmogelijk aan zijn standaarden voldoen. Natuurlijk hoeft hij geen intensieve vaderrol te vervullen maar hier is de hele gedachtengang ‘off’.

In de context van relateren en samenleven is dat geen verbindend, opbouwend gedrag maar dwingend gedrag. En er is geen uitweg omdat hij niet twijfelt aan de juistheid van zijn uitgangspunten: moeder en zoon moeten zijn en doen zoals hem dat voor ogen staat en anders is het en zijn zij niet goed. Waarschijnlijk ontleent hij hier zijn stevigheid aan.

Die vrienden verbazen zich waarschijnlijk omdat ze hem zo niet kennen. Als je niet zo dichtbij leeft, kun je om dit soort trekken nog wel grapjes maken. Maar ze hebben de reikwijdte ervan nooit beseft. Voor deze mensen wordt nu misschien enigszins zichtbaar hoe ver zijn bijzondere gedrag gaat.

Er is geen reden om hem als persoon af te branden maar wel om je conclusies te trekken. Vaak heb je boosheid nodig om te voelen en zien hoe ver iemand over je grenzen gaat.

Groet,
Jo Hanna

Hella

Hella

06-08-2019 om 16:43

Huh??

Ik lees blijkbaar iets heel anders dan jullie.
Jullie beschrijven een situatie die veel extremer is dan ik hem lees.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.