Relaties Relaties

Relaties

Natasa

Natasa

24-03-2019 om 13:47

toch zelf een scheiding aanvragen en een paar overwegingen


Zonnebloem

Zonnebloem

09-08-2019 om 00:43

OokZo

Ik ben het helemaal eens met jou.

Natasa, volgens mij is het zo dat je man/dan ex in de problemen kan komen als hij jouw garage gebruikt. En als hij financiële problemen heeft en bijstand krijgt kunnen ze dat toch op jou verhalen?
Mdus doe het niet!

Wat is eigenlijk de reden dat je het wel wilt doen (waarbij je je toestemming in kunt trekken), die het maakt dat je jezelf (!) aan die financiële risico’s wilt onderwerpen?

Heb je teveel geld dus maakt het je niet uit als ze geld bij jou gaan verhalen?

En hoe fijn lijkt het je dat hij daar boos en jou negerend rondloopt?! Ben je eindelijk van hem af, zie je hem nog aldoor om je heen? Ben je bang dat je hem gaat missen in al zijn sachrijnigheid?

Natasa

Natasa

09-08-2019 om 12:27

Zonnebloem

Nee, ik ben niet bang dat ik hem ga missen in al zijn sachrijnigheid. Ik vind, vooral na eigenlijk een heel stuk verwerking van mijn kant, zijn zwijgen trouwens beter te verdragen dan het vroegere grilligere gedrag.

Het is verbazingwekkend hoe lang hij dit volhoudt. Hij zal gekrenkt zijn. Voordat dit lange zwijgen begon was hij bijvoorbeeld gekrenkt vanwege het volgende feit. Om een beetje een idee te krijgen. Een kind van ons bleef 's avonds langer weg dan gezegd. We konden geen contact krijgen via mobiel. Uiteindelijk bleek het iets met een lekke band te zijn (wel of geen smoes, maakt verder niet uit). Man was ongerust. Snap ik. Maar hij uitte dat door herhaaldelijk allerlei negatieve dingen over haar te zeggen. Bij voorbaat al boos te worden zeg maar, terwijl hij ook niet wist wat er aan de hand was. En allerlei herinneringen op te halen van wat er slecht aan haar was. Op een gegeven moment zei ik dat ik het niet meer wilde horen. Hij heeft dat uitgelegd alsof hij niet ongerust mocht zijn. Ik kan dat weerleggen wat ik wil, maar hij was en bleef gekrenkt. Dat soort dingen zijn het.
Toen dit zwijgen begon had hij trouwens zelf ook gezegd dat hij zeker wist dat hij niet met mij verder wilde. Dat maakte het voor mij ook makkelijker om mij op mijzelf en de kinderen te richten en niet op hem. Wat misschien niet eens zijn bedoeling was, maar dan heeft hij pech gehad zeg maar.
Laatst las ik hierover dat mijn niets aantrekken van zijn zwijgen (niet zichtbaar in ieder geval voor hem en het ging me ook echt steeds makkelijker af) voor hem kan voelen als hem geen gelegenheid geven tot genoegdoening. Mijn psycholoog die ik tijdelijk had (maar wat niet wordt voortgezet omdat ik geestelijk te gezond ben ) zei ook zoiets, het feit dat ik nu gewoon vriendelijk ben naar hem toe en mijn eigen gang ga verder is niet genoeg voor hem.

Verder, ik heb hem vandaag geappt dat hij het zelf uit moet zoeken van die garage. Als hij geen toestemming heeft van de gemeente wil ik het niet.

Dus het gaat alleen gebeuren als er vooral toestemming is.
Dat is dus verder het probleem niet.

Nu waarom ik het dan wil. Ik dacht dat ik daar al wel iets over had geschreven. Maar ik kan me best voorstellen dat het vragen oproept. Ik wil zien hoe het met hem gaat. Hij heeft hier verder geen familie. Ik ben in staat om zijn stoornis te zien als stoornis. Schadelijk zeker. In potentie in ieder geval. Maar zeg maar zoals je een kind van 3 niet beoordeeld op zijn gedrag, zoiets. Wel vertel je zo’n kind dat je iets niet wilt, maar je gaat niet leven met het idee dat je een slecht kind hebt. Wel heb je last van dat gedrag, maar je gaat er boven staan. Het klinkt misschien raar, maar ik weet geen betere vergelijking om het duidelijk te maken. Als een partner depressief is of dement wordt of schizofreen is, is het beter te begrijpen als iemand dat doet. Met deze stoornis (de vraag blijft of het trekken zijn of echt een stoornis, ik ga toch wel van het laatste uit) is dat moeilijk te begrijpen dat je het zo kan zien als (ex) partner omdat het zo kwaadaardig is vaak. Zeg maar niet alleen maar als negatief ervaren (wat ook kan bij andere stoornissen) maar ook negatief bedoeld. En toch is ook dat, dat het bedoeld is, ook onderdeel van de stoornis. Een kind van 3 heeft ook vaak een bedoeling anderen te treffen. En kan er ook niets aan doen. Dat is echt mijn overtuiging, dat hij de keuze niet heeft, natuurlijk in theorie wel, maar niet zoals mensen zonder stoornis.
En nee, Ik geef hem geen permissie om schadelijk te zijn. Ik benoemde vaak wat ik niet goed vond. En nu weet hij ook dat het de reden is dat de scheidingsaanvraag eenzijdig oppak na rommelig te zijn verlopen toen we het samen deden, zijn gedrag is.

Ik wil ook zien hoe hij met de kinderen omgaat. Dat kan ik beter zien als hij hier af en toe komt. Zo simpel is het.
Ik zeg niet dat iedereen het zo moet doen. Maar het voelt wel of het heel goed bij mij past. Ik heb er vaak over nagedacht en doe het ook weer als mij hier vragen worden gesteld.

Zonnebloem

Zonnebloem

09-08-2019 om 15:33

Natasa

Oke, helder uitgelegd. Ik begrijp je overwegingen. Ik vind het heel knap. Dat je kennelijk op dit moment zo sterk in je schoenen staat dat je denkt dat je dit aan kunt (in het belang van je kinderen, goede reden).

"Verder, ik heb hem vandaag geappt dat hij het zelf uit moet zoeken van die garage. Als hij geen toestemming heeft van de gemeente wil ik het niet."
Heel verstandig!

En ik neem aan dat je toestemming op schrift wilt zien. Zodat jij in elk geval geen (financiele) problemen krijgt.

Marinet

Marinet

09-08-2019 om 15:35

Natasa

Ik denk dat jij heel goed bezig bent, ook in het van je schouders af laten glijden van zijn gedrag. En inderdaad, of hij nu narcist is of niet, dit is een effectieve manier om met dit soort passief agressief gedrag om te gaan. Wellicht ter ondersteuning en eventuele erkenning hier een fragment over 'the silent treatment'


https://www.youtube.com/watch?v=TBu1CvjvWC0

Tensy

Tensy

09-08-2019 om 16:20

Natasa

Ik ben aan het overstappen op een nieuwe nick, je weet wel wie ik ben.
Wat herken ik veel in je zorgzaamheid naar je nu nog man toe. Je wil dat hij ook goed terrecht komt, het is de vader van je kinderen en je hoopt dat hij straks ook goed omgaat met de kinderen als ze bij hem zijn. Maar ik wil je ook waarschuwen voor de valkuil waar ik in ben gestapt en ook bij jou zie; mijn gevoelige sensitieve en zorgzame kant werd door mijn ex (soortgelijke problematiek) ook getriggerd, en ik ben daar veel te ver in gegaan. Wat vond ik hem zielig, ik heb alles proberen te regelen dat het een zo zacht mogelijke landing voor hem werd en ik gaf overal maar in toe. En dat heb ik geweten. Egoistisch was ik zei mijn ex altijd, en nu achteraf kan ik pas zien dat hij juist egoistisch was en ik totaal het tegenovergestelde veel te veel de ander zijn zin gaf. Hier in dit draadje werd al eens eerder gesproken over ' de eeuwige straf' die een narcist of iemand met narcistische trekken over je uitspreekt als je gaat scheiden. De stilte, je man die zich terugtrekt, het lijkt juist goed te gaan zo. Het is een truuk, waardoor je mild en zacht wordt. Trek je grens; hij gaat weg, en jij gaat hem niet in de garage tollereren. Het kan juridisch niet, en je kunt er donder op zeggen dat er gedonder van komt. In al mijn goedgelovigheid en meewerkendheid is er zo'n misbruik van mij gemaakt en is er van alles gestolen, ook van mijn persoonlijk administratie, waardoor ik later nooit meer bepaalde zaken kon bewijzen en hij dacht te kunnen bewijzen dat ik hem kon gaan onderhouden met mijn 'riante inkomen'. Denk niet ' dat overkomt mij niet, ik ben sterk en dat doet hij niet'.
De eeuwige straf heb ik gekregen. Dat duurt al jaren. En mijn kinderen worden hierin ook beschadigd voor het leven.
Velen geven je het advies echt je eigen weg te gaan. Trek die streep. Nee, hij heeft niemand, dat is niet voor niets. Werp jij je straks telkens op als vangnet en hulp, dan komt er een moment dat de rollen omgedraaid zijn en hij jou de zwarte piet toespeeld omdat hij nog steeds contact heeft met jouw wereld en die kan overtuigen van zijn gelijk. En zie dat nog maar eens recht te breien.

Een ervarings deskundige......

OokZo

OokZo

09-08-2019 om 16:44

Dank je Tensy!

Je bespaart me een heleboel typwerk.

Natasa, jouw plan klinkt nu misschien als een goed plan, maar alsjeblieft, doe het niet. De kinderen zijn geen kleuters meer, je hoeft ze niet meer tegen hem te beschermen. Na de scheiding is hij niet meer jouw verantwoordelijkheid. Laat hem los. Zorg dat jij wel een toekomst kunt hebben en laat hem los.

Natasa

Natasa

09-08-2019 om 21:58

OokZo en Tensy

OokZo, je suggereert dat ik nu niet zorg dat ik een toekomst kan hebben. Dat klopt niet.

Tensy, je schrijft, het kan juridisch niet, maar dat wordt nu juist uitgezocht. Dat zal vanzelf blijken.

Ik wil geen zachte landing van hem, Tensy. Juist niet. Hij heeft van huis uit altijd zachte landingen gehad. Was een kind met breath holding spell en de ouders waren bang dat hij een aanval zou krijgen en gaven hem altijd zijn zin. Later met verschillende ziektes hetzelfde.

Ik werp me ook niet op als vangnet. Ik wil alleen weten hoe het met hem gaat. En ik wil weten hoe hij met de kinderen omgaat. Ik ga er niet tussen komen. Behalve als het echt te erg zou zijn. Wraak van hem zou via de kinderen kunnen gaan. Alleen al daarom wil ik er gewoon zicht op hebben.

Tensy, ik begrijp je angst en weet dat je het goed bedoelt. Maar je kunt niet jouw situatie op die van mij leggen. Ik ben al door van alles heengaan (mijn man is trouwens nooit fysiek schadelijk) en ben al door schade en schande wijs geworden voor dit moment van scheiden. Jij had ook nog eens met meer familie te maken van je ex, toch? Dat heb ik niet. Ik heb wel een beetje met ze te maken. En ze irriteren me soms, door te vragen: maar waarom zegt hij dan niks tegen je, wat heb je gedaan dat hij zo boos op je is... m'n schoonzus die dat vroeg was ook vergeten dat hij ook een keer weken haar telefoon niet opnam omdat hij vond dat ze een fout gemaakt had. Maar erger dan dit is het niet bij mij. En eigenlijk geloof ik wel dat ze van me houden.

Jo Hanna

Jo Hanna

10-08-2019 om 10:17

Wmo loket?

Gezien jouw motivatie om hem die garage te laten gebruiken, zou je contact kunnen opnemen met het Wmo-loket in jouw gemeente. Ik denk dat zij het als 'preventief' zouden moeten beschouwen dat iemand die in zo'n kwetsbare positie verkeert niet helemaal in een zwart gat verdwijnt, dat iemand zicht op hem heeft. Ze kunnen contact opnemen met hun collega's bij de bijstand en uitleggen waarom ze dit onder voorwaarden goed moeten vinden. Dat kun je los doen van het feit dat je hem de verantwoordelijkheid hebt gegeven om die toestemming te regelen, op de achtergrond. Bijkomend voordeel is dat je al een lijntje hebt als het toch de verkeerde kant mocht opgaan. Ik heb persoonlijke goede ervaringen met een Wmo-consulent als sparring partner in een precaire situatie.

Ik heb persoonlijk veel meer goede ervaring met afstand dan met nabijheid, daar heb ik ook eerder al flink voor gepleit. Jouw metafoor van het kind van drie laat de situatie heel hanteerbaar klinken. Mijn metafoor is dat je je langs de snelweg zou kunnen bevinden met iemand die een slagaderlijke bloeding heeft. Om wat voor reden dan ook lijkt het bellen van een ambulance geen optie, het slachtoffer wil het niet hebben of jij denkt dat het zo'n vaart niet loopt. En dus pak je je EHBO-koffertje uit de auto en gaat met gaasjes aan de gang. In dat geval loopt het níet goed af. Ik begrijp dat het constant een afweging is en dat wij hier de ernst van de situatie onvoldoende kunnen beoordelen. Maar het lijkt mij wijs dat je steeds alert blijft op de verhouding tussen de ernst van de situatie en jouw reële competenties om hiermee om te gaan. En dat bedoel ik niet diskwalificerend naar jou toe: verreweg de meesten van ons zijn geen traumachirurg. En zelfs al zijn we dat wel, dan gaan we niet in ons eentje staan opereren in de berm. Vraag jezelf af en toe af: sta ik te opereren in de berm?

Misschien is het een goed idee om op zijn minst voor jezelf de randvoorwaarden en grenzen te benoemen waarbinnen hij moet blijven om gebruik van de garage te blijven toestaan? Die goed op te schrijven voor jezelf nu je sterk bent en stevig in je eigen behoeften staat. En om in de lopende praktijk af en toe te toetsen, liefst met een buitenstaander, of de situatie nog binnen de door jou gestelde randvoorwaarden blijft. Het moeilijkst met dwingende mensen vind ik dat je zo geleidelijk meegaat in hun gedrag, omdat je de zaak niet op de spits wil drijven, omdat je bang bent voor de consequenties, voor je kinderen etc.

Groet,
Jo Hanna

Natasa

Natasa

10-08-2019 om 23:26

Jo Hanna

Ik voel daar wel wat voor, de WMO inschakelen erbij. Al heb ik niet zulke goede ervaringen met hen toen het eerder ging om hulp voor ons als gezin. Maar nu kom ik eigenlijk voor mexelf en is er een redelijk concreet probleem.
Ik zou eigenlijk de WMO met rust laten, sinds de dreiging van jeugdbescherming, dus het is wel een beeetje een dilemma..

Ik moet verder even over jouw voorbeeld nadenken. Bedankt voor het geven ervan in ieder geval. Ik geloof dat ik wel alert ben. Terwijl ik niet daarin op wil gaan zeg maar, dat het me beheerst.

Mn man is deze dagen wat sneller sacherijnig naar de kinderen toe. Het kan komen door het bericht over de garage.

Wat ik wel eens denk, als je nou volledige afstand zou nemen, dan neem je daarmee toch net zo goed ook een risico? Ik neem dat ook. Het is een afweging. Maar het is toch niet altijd zo simpel om te zeggen welke soort afwegingen het zwaarste moeten wegen? Zeker als je samen kinderen hebt.

Polan

Polan

10-08-2019 om 23:52

Moeilijk voorstelbaar

Begrijp ik nu.goed dat jij in een huis woont met een man die niet tegen je praat en dat daar ook kinderen wonen? Als dat zo is: wat een machtmerrie moet dat zijn voor.hen.... wat een creepy situatie voor de kinderen.

Natasa

Natasa

11-08-2019 om 00:00

Polan

Ja, klopt. Ooit deed hij het twee dagen andersom. Tegen mij wel prayen en tegen hen niet. Toen ben ik naar hun kamers gegaan, een voor een en heb gezegd, er is iets met papa waardoor hij nu niet tegen jullie kan praten. Dat heeft er niets mee te maken dat jullie geen goede kinderen zijn.

De kinderen weten dat ik het niet goed vind wat hij doet. Ze weten dat ik denk dat hij 'iets' mankeert. En zien mij niet lijden, wat ik ook nogal belangrijk vind voor hen.

Geen WMO

Het lijkt me een schot in het duister om de WMO in te schakelen. Jij kunt je man bij anderen niet beschrijven als hulpbehoevend of moeilijk. Je bent de scheidende partij en dan ben je sowieso niet geloofwaardig. En je man heeft geen formele diagnose en zal enige kwetsbaarheid altijd ontkennen.

Je probeert het uit te leggen en dan krijg je reacties als hierboven van Polan. Dat kan leiden tot gedoe met de jeugdbescherming.
Niet handig.

Hoe vervelend ook, kies voor veiligheid en geen gedoe met de bijstand. Vervelend voor je a.s. exman maar het is niet anders.

Kun je je exman bijstaan in het vinden van andere woonruimte?

Natasa

Natasa

11-08-2019 om 00:31

AnneJ

Ik had bijna geschreven, nu verwacht ik een bericht van AnneJ

Ik ga m'n man niet bijstaan. Hij weet wat hij moet doen en is handig genoeg.

Polan

Polan

11-08-2019 om 00:39

Machtmerrie

'Je probeert het uit te leggen en dan krijg je reacties als hierboven van Polan.'

Als kind heb ik thuis negeersessie meegemaakt. Mijn vader sprak dan niet meer met mijn moeder. Ik wordt er nog akelig van als ik er aan denk.

Ik lees dat je het hen probeert uit te leggen. Ook dan nog lijkt het me heel erg nachtmerrie-achtig. Die "machtmerrie" uit mijn eerdere reactie was een onbedoeld rake typefout.

Natasa

Natasa

11-08-2019 om 00:47

Polan

Ik snap het. Ik probeer me er steeds genoeg bewust van te zijn.

Het risico Polan

Natasa doet haar best om los te komen van haar man. Dat zal de kinderen ook goed doen omdat ze dan een thuis hebben waar ze zichzelf kunnen zijn.
Het probleem is wel dat ze dan een omgang hebben met hun vader waar Natasa niet bij is. Gelukkig zijn ze al wat ouder en kun je het bespreken.
Het risico is, als men een glimp krijgt van de spanningen waar het gezin van Natasa zich in bevind dat buitenstaanders Natasa de regie kunnen afnemen in hun eigen paniek, vaak een projectie van eigen doorgemaakt leed.
Daarmee kunnen ze het voor het hele gezin een stuk moeilijker en zwaarder maken om het proces van de scheiding zo goed mogelijk door te maken.

Polan

Polan

11-08-2019 om 10:03

Het is vast complex. Veel complexer dan de situatie waar ik uit kom (als kind). Dus in die zin heb ik 'geen recht' van spreken. Nou ja, een beetje dan toch.

Sterkte en alle goed gewenst Natasa!

Natuurlijk wel Polan

Natuurlijk heb jij wel recht van spreken.

Het probleem is als je zo'n reactie krijgt, iemand 'herkent' de klem waar kinderen in kunnen komen met dit soort dysfunctioneel gedrag van een ouder, als dat van een hulpverlener komt dan kan die de neiging krijgen om het eigen leed te projecteren op dat van het gezin van Natasa en dat melden bij Veilig Thuis.

Veilig Thuis kan het niet beter oplossen dan Natasa, Natasa is het zelf al aan het 'oplossen'.

Helemaal goed krijg je het niet want er blijft contact met de dysfunctionele ouder. Daar valt nauwelijks aan te ontkomen en in dit geval wil je dat ook niet.

Als hulpverleners daar wat van gaan vinden kan dat het werk van Natasa onmogelijk maken.

Bij zo'n precair proces wil je geen olifantenpoten.

Van jou is het een stuk herkenning hoe dit voor de kinderen kan zijn en dat is nou eenmaal confronterend. En gelukkig herkent Natasa dit ook want zij is op dit moment de enige die daar wat mee kan.

Natasa

Natasa

11-08-2019 om 11:19

Ja die hulpverlening

Daar komen nu allerlei verhalen over naar boven bij mij (en bij jou natuurlijk ook AnneJ) maar het geeft een goed gevoel inderdaad me er vooral op te concentreren wat ik zelf kan doen.

OokZo

OokZo

12-08-2019 om 15:31

Toekomst

"OokZo, je suggereert dat ik nu niet zorg dat ik een toekomst kan hebben. Dat klopt niet."
Een persoon met veel narcistische trekken die je bewust wél een plekje in/naast je leven geeft, dat is niet loslaten. Zo iemand in je leven, terwijl je hem hebt afgewezen als partner, dat kan heel naar aflopen. En nu hou ik er over op. Je bent genoeg gewaarschuwd.

Natasa

Natasa

12-08-2019 om 15:37

OokZo

Je mag ophouden wanneer je wilt.

Ik zeg ook nog een ding, ik ben niet begonnen hem af te wijzen als partner. Ik heb op een gegeven moment gezegd, als ik steeds een periode wel goed genoeg ben om als partner mee samen te leven en daar tussendoor niet goed genoeg ben als mens, dan wil ik eerst van jou weten of je wel met mij verder wilt, voordat ik weer intiem zal willen worden. Daar is uit voortgekomen dat hij zei zeker te weten te willen scheiden. Ik denk dat dat verschilt van jouw voorstelling.

Nog even over de bijstand

Onder andere ivm vakantie heb ik dit forum niet zo intensief gevolgd, dus ik loop in deze draad wat achter. Mogelijk is het mosterd na de maaltijd maar ik kan het toch niet laten (beroepsdeformatie) om even een betoog over de bijstand af te steken. Ik weet nu even niet meer (en ben te lui om de draad helemaal terug te lezen) of ex t.z.t. een bijstandsuitkering moet krijgen of een uitkering van UWV, maar ik neem aan het eerste.

Wie te weinig heeft om van te leven, kan in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering. Als het gaat om een echtpaar, dan moet het echtpaar de uitkering gezamenlijk aanvragen. Om vast te stellen of het paar in aanmerking komt voor bijstand, is het gezinsinkomen van belang.
Samenwoners worden met echtparen gelijk gesteld.
Kortom: als iemand samenwoont, dan moet niet alleen zijn/haar inkomen bekeken worden, maar ook dat van de partner. Wat er in dit geval toe zou leiden dat er geen recht op bijstand bestaat.

Wanneer ben je nu samenwoner? Liefhebbers kunnen het nalezen in art 3 van de Pw, maar het komt erop neer dat sprake is van samenwonen als aan twee voorwaarden wordt voldaan. Ten eerste moeten beide betrokkenen hun hoofdverblijf hebben in dezelfde woning (dat hoeft niet éen woning te zijn trouwens, als het stel de helft van de tijd samen in de ene, en de andere helft samen in de andere woning zit, dan telt dat ook) en ten tweede moet er sprake zijn van over en weer zorg dragen voor elkaar, wat kan blijken uit financiële verstrengeling of uit iets anders.

Dus: gezamenlijke huishouding = hoofdverblijf in dezelfde woning + wederzijdse verzorging.

Bij een aantal categorieën mensen geldt dat er automatisch van wordt uitgegaan dat aan de tweede eis wordt voldaan, als er sprake is van een gemeenschappelijk hoofdverblijf. Dat geldt bijvoorbeeld voor ex-echtgenoten (mitsen en maren, maar ga hier maar vanuit). Dan geldt echter nog altijd onverkort de eis dat er wel sprake moet zijn van hoofdverblijf in dezelfde woning.

In het geval van Natasa geldt dus dat er gelazer komt als de gemeente zou kunnen stellen dat er sprake is van hoofdverblijf in dezelfde woning.

Nu is het wantrouwen tegen exgenoten immens - iemand had het daar meen ik al eerder over - en dat, plus scoringsdrift bij de handhavers, leidt er nog wel eens toe dat men al te makkelijk roept dat er sprake is van een gezamenlijke huishouding. Bekijk je dan vervolgens het verzamelde bewijs (iets wat ik beroepshalve nogal eens heb moeten doen) dan blijkt zo'n zaak vaak flinterdun.
Wat helaas ook nog wel eens gebeurt, is dat de handhavers, gewapend met flinterdun bewijs en scoringsdrift, de betrokkenen zodanig onder druk zetten dat die uiteindelijk een handtekening zetten onder een verklaring die wordt toegeschreven naar het aannemen van hoofdverblijf. Nu is de dunne zaak een dikke zaak geworden, want de betrokkene heeft zichzelf in zijn verklaring opgehangen. Later wil hij daarop terugkomen ("dat heb ik zo iet gezegd!") maar dan is het te laat.

Wanneer is er nu sprake van hoofdverblijf? Dat is helaas zo vaag als wat, maar het criterium is waar iemand, alle omstandigheden in aanmerking genomen, het zwaartepunt van zijn maatschappelijk leven heeft. Daarbij wordt bijzonder belang gehecht aan de vraag waar iemand de meeste nachten slaapt. Vandaar dat in die verhoren ook vaak wordt toegewerkt naar een verklaring met de strekking "hij sliep zeker vier nachten per week bij mij sinds...". Maar dat terzijde.
Ook van belang is waar iemand zijn bezoek ontvangt en waar hij zijn post ontvangt. Uiteraard wordt ook gekeken waar iemands persoonlijke spullen liggen (ook hier wordt weer veel belang gehecht aan post; wel aardig trouwens, want mensen krijgen steeds minder papieren post)

Wat betekent dit nu voor het garageverhaal? Als ex die ruimte als hobbyruimte gebruikt, daar niet overnacht, geen post en geen bezoek ontvangt (post die op zijn oude adres komt retour afzender sturen, of om de zoveel tijd appen "er is weer post voor je, geef je adreswijziging nu eens door), geen sleutel meer van de woning zelf heeft, en zijn persoonlijke bezittingen uit de woning zijn verwijderd (of in verhuisdozen in het halletje staan), dan denk ik dat de gemeente geen poot heeft om op te staan als ze ineens iets over gezamenlijke huishouding gaan roepen. Dat de buren verklaren dat ze je ex vaak hebben gezien, betekent in dat licht helemaal niks.

En als de gemeente dat zelf niet snapt, dan kan een goede rechtshulpverlener ze dat zonodig nog even haarfijn uitleggen (zonodig in een procedure).

Overigens zou het wel precair kunnen worden als ex het merendeel van de week de hele dag in die garage zit, want slapen is niet doorslaggevend en als hij feitelijk zijn kamp daar heeft opgeslagen komen er alsnog problemen.

Je kan natuurlijk proberen e.e.a. van tevoren te regelen met de gemeente, maar het risico bestaat wel dat iemand zich door de eerste de beste baliekluiver-van-dienst allerlei onzin laat aanpraten. En ik weet uit ervaring dat er soms door goedwillende (hoop ik dan maar) gemeentemensen een hoop lariekoek wordt verkocht.

Nou ja, mogelijk mosterd na de maaltijd, maar misschien ook niet.

Groeten,

Temet

Natasa

Natasa

16-08-2019 om 20:21

Temet

Bedankt!

Denk je bij die lariekoek aan 'het mag wel' en dan blijkt het later toch niet te mogen? Of andersom?

En stel, hij overnacht hier nooit, er liggen hier geen persoonlijke spullen meer, hij is bijvoorbeeld 3 keer in de week met iets bezig in de garage en komt dan nog even binnen (wij doen de deur open, hij heeft geen sleutel) zodat hij de kinderen ziet, dan zou er volgens jou geen probleem kunnen komen als we ons niet onder druk laten zetten een handtekening ergens onder te zetten?

luister naar Temet!

Helaas heeft Temet gelijk.

Ik heb al een aantal jaar te maken met een groep vrouwen in de bijstand en ben getuige geweest van een paar bijzondere staaltjes baliekluiverij. De regels zijn namelijk behoorlijk vaag en op allerlei manieren uit te voeren, afhandelijk van het wantrouwen van de betreffende ambtenaar.

Ik heb je al een voorbeeld gegeven van mijn vriendin, die de sjaak was toen haar ex kort na de scheiding hielp met haar verhuizing en het inrichten. Ik ken nog veel meer staaltjes baliekluiverij waarbij ik denk: dit is steuntrekkertje pesten. Met name rond het "samengesteld huishouden"-gebeuren (maar ook andere situaties). De regels zijn tamelijk vaag en kunnen door elke ambtenaar anders uitgevoerd worden. Tref je een wantrouwende, dan kun je diep in de problemen komen, ook al ben je je van geen kwaad bewust. Dat kan ver gaan: het regelmatig lenen van de auto van je ex of een ex die tijdelijk in huis bijspringt bij ziekte van moeder of kind kan al fout zijn (ik overdrijf helaas niet).

Vanuit mijn ervaring zeg ik dan ook nadrukkelijk: Doe Het Niet.

Bedenk ook dat je ex, als hij gepakt wordt, er niet gezelliger op zal worden. Hij is al bijzonder in de omgang met zijn doodzwijgerij, dus je kunt gedoe verwachten als het mis gaat.

Hou het op een duidelijk "nee". Geen "nee, tenzij".

Pennestreek

Pennestreek

17-08-2019 om 09:50

Rosie

Temet betoogt juist dat het volgens de regels zou moeten kunnen. Alleen kun je pech hebben en een baliekluivende ambtenaar treffen. Of TS dat risico moet nemen weet ik niet. Ik snap haar motieven heel goed, zonder dat het er zo uit ziet kunnen controleren hoe het met haar ex gaat, en hoe zijn interactie met de kinderen is. Lijkt me in haar geval heel verstandig.

Maar... wat nu als het NIET goed gaat met je ex, Natasja? Wat doe je dan? Ik denk dat je daar ook een soort plan voor klaar moet hebben liggen. Als hij zich misdraagt t.o.v. jou of de kinderen, afglijdt en/of onhandelbaar wordt, krijg je hem dan alsnog die garage uit? Ik ben bang van niet. Krijg je weer doffe ellende. Ik zou nu, hoe moeilijk ook, de draad doorknippen. Nu door die zure appel heen bijten. Kom echt los van hem.

Pennestreek

Je schreef: "Temet betoogt juist dat het volgens de regels zou moeten kunnen. Alleen kun je pech hebben en een baliekluivende ambtenaar treffen. "

Ik schreef: "De regels zijn tamelijk vaag en kunnen door elke ambtenaar anders uitgevoerd worden. Tref je een wantrouwende, dan kun je diep in de problemen komen, ook al ben je je van geen kwaad bewust. "

Ik heb het gevoel dat ik Temet juist aanvulde en niet tegen sprak.

Natasa

Natasa

28-10-2019 om 23:20

Tja wat nu

Het concept ouderschapsplan ligt al een tijdje bij m'n man. Hij heeft via zijn advocaat laten weten dat hij nog meer tijd nodig heeft om zich erin te verdiepen. Ik hoorde van eem kennis van ons, waar mijn man mee gesproken heeft, dat hij niet tevreden is over zijn advocaat en dat hij het niet eens is met de financiele voorwaarden. Hij heeft die kennis gevraagd te bemiddelen, maar die wil hem wel een luisterend oor bieden, maar niet bemiddelen. Ik zou niet weten hoe hij de voorwaarden niet goed zou kunnen vinden. Hij hoeft per kind alleen maar het minimale bedrag aan alimentatie te betalen. Hij kan geen of weinig partneralimentatie van mij verwachten hoewel hij op bijstandsniveau komt te zitten omdat ik daar maar iets boven kom te zitten. Maar hij komt ook nergens mee.
Ik heb het aan mijn advocaat doorgegeven.

Zijn negeren van mij doet hij nu nog opvallender, waardoor het haast geen negeren is maar afkeer laten blijken lijkt. En plotseling is hij ook de jongste gaan negeren. Dat maakt voor mij de zaak natuurlijk wel weer anders. Ook de andere kinderen staan er van te kijken hoe hij zich nu gedraagt. Ik zeg tegen hen dat wij normaal blijven doen, dat dat voor onszelf het beste is, en ook voor papa. Ik heb m'n man z'n zus geappt, die schrikt er van en zegt dat ze hem zal bellen. Kijken of hij wat vertelt, schrijft ze. De kans is er dat ze voor hem kiest en zijn verhalen wil geloven. Maar ik maak me echt zorgen over mijn man. Dat hij exploseert of juist implodeert. Ik hoop dat mijn advocaat snel reageert.

Gloria

Gloria

28-10-2019 om 23:32

Oei

Natasa, het lijkt of hij nu echt klem zit.
En wat duurt het allemaal lang!
Ik heb geen ervaring met scheiden en hier ook geen kennis van, maar zijn er geen manieren om hier zo snel mogelijk uit te komen?
Kun je zelf niet meer inkomen genereren zodat je echt onafhankelijk van hem wordt?
Liever straatarm met je kinderen dan deze ongezonde, en potentieel gevaarlijke, situatie, lijkt me.

Natasa

Natasa

28-10-2019 om 23:36

Gloria

Mijn inkomen is het probleem niet. Wij kunnen in het huis blijven wonen met mijn inkomen. Maar dat mijn moeilijke en nu volgens mij helemaal vastlopende man toch even mee gaat werken met de scheiding, dat is het probleem.
Hij kan alleen naar een andere woning als de scheiding officieel is aangevraagd, omdat hij anders geen bijstand krijgt.

Gloria

Gloria

29-10-2019 om 11:20

Ik doelde

op bijv de alimentatie voor de kinderen, als dat een struikelblok wordt, om daar vanaf te zien.
Zou ik niet snel adviseren.
Maar jouw situatie is niet bepaald gewoon, en klinkt nu ronduit gevaarlijk. In ieder geval schadelijk voor de kinderen en ik zou alles op alles zetten om zo snel mogelijk rust te gaan krijgen.
Ook als dat betekent dat je man op straat komt te staan. Jammer dan, je kinderen gaan nu voor.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.