Relaties Relaties

Relaties

Flo

Flo

22-08-2019 om 07:38

Bemoeizucht grootouders

Mijn ouders waren altijd van het type dat riep dat ze nooit een vaste dag in de week gingen oppassen. Inmiddels is onze oudste 3 en liepen ze 5 dagen in de week bij ons. Daarvan was 1,5 dag oppassen en de rest omdat ze de kleinkinderen anders zo missen. 

Fijn dat ze zo blij zijn met de kleinkinderen, maar de bemoeienis met de opvoeding is inmiddels niet meer te doen. We krijgen non stop kritiek op onze manier van opvoeden. 

De kinderen gaan 2 dagen per week naar de crèche. Meer moet ik volgens mijn ouders niet wagen, want dan ben ik een slechte ouder en had ik net zo goed geen kinderen kunnen krijgen (Ja zo zeggen ze het echt).

Verder moeten we in hun ogen dingen op hun manier doen zolang zij er ook zijn. Ik heb al vaak genoeg aan gegeven hier niet van gediend te zijn en dat hun regels gelden als ze oppassen maar dat als wij er zijn onze regels gelden, maar daar zijn ze niet gevoelig voor. Ze doen zoveel voor ons dus moeten we ons maar aanpassen aan hen, anders zijn we ondankbaar. En zij zijn ouder en dus moeten we respect voor ze hebben. 

Na de zoveelste sneer van mijn moeder is mijn man ontploft. Daarop heb ik aangegeven graag af te willen van de opvoedtaak van mijn ouders (niet meer oppassen) en ze alleen nog leuke dingen te laten doen met de kleinkinderen. 

Maar nu wordt gezegd dat we ze de kleinkinderen afnemen en is de ruzie helemaal geëscaleerd. Als ik doorzet ben ik hun kind niet meer. Ik maak ze kapot etc. Kan dit nog goed komen?


Flo,

Ik ben bang dat je te dicht bij je ouders woont.
Sta naast je man, laat dat je ouders duidelijk zijn.

Raffie

Raffie

22-08-2019 om 09:28

ingewikkeld..

Zolang je ouders niet begrijpen dat het jullie kinderen zijn en dat je ze op jouw manier wilt opvoeden, en zij daar dus niets over te zeggen hebben, valt er denk ik geen normaal gesprek met ze te voeren.

Ik zou geloof ik een brief schrijven; iets in de strekking van: Wij willen jullie je kleinkinderen echt niet afnemen, maar we willen de kinderen op ónze manier opvoeden. En daar zullen we vast af en toe fouten in maken, want dat gebeurt iedereen, maar laat ons!
En omdat we merken dat jullie dit moeilijk vinden, willen we af van de vaste oppasdagen. Uiteraard kunnen de kinderen gewoon nog komen, gewoon voor de gezelligheid, zolang onze opvoeding maar gerespecteerd wordt.

Zoiets... succes

Hilde

Hilde

22-08-2019 om 09:32

Dreigement

Wat een vreselijk dreigement van je ouders. De meeste ouders komen daar overigens wel van terug als het daadwerkelijk zover is. Woon je echt zo dichtbij?
Hou voet bij stuk, en bepaal zelf wanneer er leuke dingen worden gedaan met de grootouders. Trek één lijn met je man. Spontane bezoekjes en leuke dingen zullen er voorlopig niet in zitten.

stel grenzen

"dan ben ik een slechte ouder en had ik net zo goed geen kinderen kunnen krijgen"

"Ze doen zoveel voor ons dus moeten we ons maar aanpassen aan hen, anders zijn we ondankbaar. En zij zijn ouder en dus moeten we respect voor ze hebben. "

Zo zeg, jouw ouders gaan best ver om hun zin te kunnen doordrammen! ik denk dat dit het juiste moment is om duidelijk grenzen te stellen. Je man zal zeker achter je staan!

" Als ik doorzet ben ik hun kind niet meer. Ik maak ze kapot etc."

Dat is manipuleren. Als jij niet dit, dan doen wij dat. Met de bedoeling jou een schuldgevoel aan te praten, en ja, wie wil zijn ouders nu verdriet doen?

Manipuleren heeft succes als de gemanipuleerde er aan toe geeft. Ga jij dat doen? Wat is het volgende waarmee ze je onder druk zullen zetten?

Biebel

Biebel

22-08-2019 om 09:45

wat je wil, duidelijk maken

Je man is ontploft want hij vindt het te veel, je ouders willen juist nog meer. En jij schippert er tussen in.

Misschien is het wel tijd om even een pas op de plaats te maken, en jezelf af te vragen: wat wil jij? Wat vind jíj een wenselijke omgang, en wat vind je man. Als jullie daaruit zijn (bv: alleen maar leuke dingen, eens per week/maand, noodgevallen, geen snoep voor 1500 uur, geen gescheld...), kun je dat aan je ouders vertellen. Niet tussen neus en lippen door, maar er echt even tijd voor maken, zonder dat de kinderen erbij zitten. Aangeven wat je in hen waardeert (lieve grootouders, betrokken), maar ook dat je meer behoefte hebt aan ruimte en hernieuwde afspraken. Dan kun je vertellen hoe je het vanaf nu wil hebben, en laat ze daar dan maar over nadenken. Ik zou kiezen voor een gesprek, hoe moeilijk ook, omdat je daarmee zeker weet dat de kern van de boodschap aankomt.

Dan laat je de keuze aan hen. Kunnen zij zich er niet in vinden, dan is dat hun keuze. Hun dreigement raakt kant noch wal en is wellicht ingegeven door angst om de kleinkinderen te verliezen. Door met jullie idee mee te gaan houden ze contact met de kleinkinderen én met jullie. Doen ze dat niet, dan hebben ze het echt aan zichzelf te danken. Al zullen ze dat ongetwijfeld niet toegeven.

En neem dan ook zelf die afspraken serieus. Dus zorg dat je opvang hebt voor de dagen dat je je ouders niet meer wil zien, vraag de sleutel terug en ga andere dingen doen, en zorg dat je ze niet meer vraagt als oppas terwijl je even gaat boodschappen doen.
Sterkte!

Raffie

Raffie

22-08-2019 om 10:02

Krom

aan de ene kant vinden ze dat ze zich ermee mogen bemoeien (dat jullie je moeten aanpassen) omdat ze zoveel voor jullie doen, maar als je dan zegt dat ze dat niet meer hoeven, neem je ze de kleinkinderen af.

Of doen ze nog veel meer voor jullie? Niet dat ze dat het recht zo geven zo te doen hoor, maar ik zou in ieder geval ervoor zorgen dat je totaal onafhankelijk van ze wordt!

Lief als ze willen helpen, maar het hoeft niet, en jullie redden je ook zonder!

Rikky

Rikky

22-08-2019 om 11:19

Regels

In jullie huis gelden jullie regels, bij het huis van jullie ouders hun regels.
Ik begrijp dat ze bij jullie thuis oppassen; is het een idee om het oppassen door jouw ouders bij hen thuis te laten plaatsvinden? Dat geeft meer ruimte en jouw ouders de autonomie om bij hen thuis het op hun manier te doen en wellicht ook wat meer duidelijkheid voor de kinderen, want welke regels moeten de kinderen volgen als zowel jullie als jouw ouders thuis zijn?
En of ze tijdens die oppasdagen de opvoedende grootouders of de verwennende grootouders willen spelen, mogen ze dan zelf weten.

Achteraf gezien was het misschien handiger om eerder al grenzen te stellen aan de bezoekjes - en de hoeveelheid daarvan - van jouw ouders. Maar goed, het is niet te laat om die alsnog te stellen.

Zelfs bij de grootouders thuis,

Zijn het de ouders die uiteindelijk aangeven wat wel en niet wenselijk is voor hun kind.
De oplossing de kinderen dan bij grootouders te brengen omdat die daar hun regels kunnen hanteren, lijkt mij geen oplossing maar een vrijbrief voor wat je niet wilt maar niet tegen kan houden.

PS. En ouders vijf dagen per week om je heen gaat sowieso niet werken. Ze lijken zich te vervelen en jij mag hen vermaken, zoiets. Die bom was vroeg of laat wel tot ontploffing gekomen. Je bent geen kind meer!

Wilgenkatje

Wilgenkatje

22-08-2019 om 12:15

hebben ze niets anders te doen?

Ik ken ook grootouders die vrijwel dagelijks even 'gezellig' bij de kleinkinderen langs lopen. Dat zal vast overgaan als die kinderen groot worden, maar voor nu kan het ergerlijk zijn. Nadeel van dicht bij elkaar wonen waarbij een van de gezinnen niet in de gaten heeft dat ieder toch echt een eigen leven heeft en niet constant behoefte heeft aan inloop.

Zijn opa en oma dat steeds maar inlopen bij de jongere generatie vroeger ook gewend van hun eigen ouders - kwamen die ook zo vaak?
Hebben ze niets anders te doen? Zijn ze al met pensioen? Vervelen ze zich als ze samen zijn? Hebben ze geen vrijwilligerswerk/vrienden/hobby's?

Laten oppassen bij grootouders thuis lijkt me een goede optie, je krijgt dan geen commentaar op het leven bij jullie in huis. Kinderen snappen best dat in ieders eigen huis eigen gewoonten en regels bestaan.

Floria

Floria

22-08-2019 om 12:21

ach

Zet gewoon door. Dan ben je hun kind maar niet meer en dan neem je ze de kleinkinderen maar af. Onthoud dat ze daar zelf aanleiding voor hebben gegeven. Je hoeft niet alles maar te tolereren.

Stel eens grenzen.

En hiermee ben ik het eens: "Zelfs bij de grootouders thuis, Zijn het de ouders die uiteindelijk aangeven wat wel en niet wenselijk is voor hun kind."
Dit heb ik altijd aangehouden. Zelfs als oma populair wilde doen en mijn kind nog een snoepje wilde geven bij haar thuis, dan was het nee, als ik dat teveel vond. 2-3 keer en ze houdt ermee op hoor, als ze merkt dat het toch niet gaat werken.

"Maar nu wordt gezegd dat we ze de kleinkinderen afnemen en is de ruzie helemaal geëscaleerd. Als ik doorzet ben ik hun kind niet meer. Ik maak ze kapot etc. Kan dit nog goed komen?"

Het kan alleen goed komen als je zelfstandig en onafhankelijk wordt, denk ik. En accepteren ze dat niet, dan is dat HUN probleem.Je kinderen hebben maar 2 ouders en geen 4. Het lijkt me trouwens ook niet echt gezond voor je kinderen als ze zich bewuster worden van de dominantie van je ouders.

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 15:17

al vaker gezegd

Ik ben het helemaal eens met voorgaande sprekers. Mijn echtgenoot destijds vond dat ik me maar aan te passen had aan zijn ouders. Dat is vervelend uit de klauwen gelopen met als resultaat een echtscheiding, waarbij ik de kinderen weinig mag zien.
Stel paal en perk, bespreek het met de huisarts en laat die het vastleggen.
Pure manipulatie.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

22-08-2019 om 15:28

Wat moet de huisarts vastleggen Doenja?

En wat is de waarde daarvan als de huisarts dat eventueel ‘vastlegt’?

Ik denk wel dat je idd paal en perk moet stellen want de situatie zoals die nu is, is voor jullie niet houdbaar.

Ik ben normaal gesproken erg van inzetten op verhoudingen zo goed en kwaad in stand houden. Maar ik vraag me af of dat in jullie situatie haalbaar is.

Bespreek met je man hoe jullie het zien, wat jullie wel en (meer) niet willen. Bepaal welke compromissen je wel en niet acceptabel vindt samen. Bepaal wat het mag ‘kosten’ als jullie de grenzen stellen. Ben je bereid in het uiterste geval het contact met je ouders op te geven, dan kun je de grenzen scherper stellen. Ben je daar niet toe bereid dan moet je meer compromissen sluiten en meer voor lief nemen.

Het klinkt zakelijk om dat zo te doen en lijkt daarmee niet in overeenstemming met alle gevoeligheden die het oproept. Maar het kan je wel helpen de situatie in beeld te krijgen.

Ik vroeg me nog wel af: hoe was jouw/jullie relatie met je ouders voordat de kinderen kwamen? Waren ze toen anders, kwam dit gedrag uit de lucht vallen, of was het er in andere vormen al en wordt het door de aanwezigheid van de kleinkinderen verhevigd?

Sterkt, lijkt me een nare situatie.

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 15:49

dat is wat mijn huisarts zei Aagje

Het is handig als er in je dossier bij de huisarts staat dat er spanningen zijn in het gezin omdat de grootouders manipuleren. Dat zorgt ervoor dat er later minder discussie is. Ik heb dat niet gedaan, en mijn huisarts geloofde mijn ex en zijn ouders dat het aan mij zou liggen. Jaren later heb ik de huisarts bijgepraat (ik moest al snel verhuizen), en pas toen snapte de huisarts hoe t zat. En die had zo graag gehad dat het duidelijk was geweest, dat had de zaak anders gemaakt. Had ik nooit bij stil gestaan hoor, had hele andere zaken aan mijn hoofd. Maar ik schaamde me ook kapot, want de manipulerende grootouders en mijn toenmalige echtgenoot waren er ook sterren in om mij te doen laten geloven dat ik het niet kon maken bepaalde zaken niet toe te staan. Ook hier op OOL heb ik nooit om tips en advies gevraagd, zo erg geloofde ik al dat het aan mij lag. En als ik niet meewerkte dan zouden ze mijn familie en vrienden intieme prive zaken vertellen... Ik schaam me nog als ik erover nadenk wat ze dan gezegd zouden hebben..... Schaamte, en machteloosheid gaan in dit soort situaties hand in hand.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

22-08-2019 om 16:03

Doenja

Wat voor discussie kan dat in hemelsnaam uit de weg gaan? En wat had het anders gemaakt als je huisarts wel wist dat je man en schoonmoeder manipulatief waren? Had het hen beïnvloed? Had het jou beïnvloed? De scheiding kunnen voorkomen of beïnvloeden?

Ik snap wel dat het voor een huisarts zinvol is om te weten welke spanningen er zijn bij zijn/haar patiënten. En dat dat dus in het dossier gezet wordt. Zodat de ha zicht krijgt op het geheel van de patiënt en zijn/haar leven. Want grote dingen kunnen nu eenmaal de gezondheid beïnvloeden.

Floria

Floria

22-08-2019 om 16:11

Compromis

Ik zou ook in ieder geval in gedachten houden dat grootouders geen recht hebben op de kleinkinderen, en dat als ze zich zo gedragen zoals ze nu doen, ze ook helemaal geen leuke mensen zijn, dus waarom zou je teveel compromissen sluiten met zulke mensen? Je bent ze niets verplicht.
Het hangt wel af van hoe ze omgaan met de kinderen, hebben ze een klik, enz. Maar ze klinken totaal niet leuk. En als slechte voorbeelden bovendien.

Maar compromissen over dat ze mij mogen ondermijnen op dinsdag/tijdens het oppassen/in hun eigen huis, daar zou ik voor passen.

Mijn kinderen hebben geen leuke grootouders. Ik ga daar dus ook geen contact mee stimuleren omdat het familie is. Daar worden ze niet leuker van. Ze nemen het me vast niet in dank af, maar ik heb ze in ieder geval niet wekelijks over de vloer.

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 16:23

discussie niet Aagje

" Wat voor discussie kan dat in hemelsnaam uit de weg gaan? "
De discussie niet Aagje, maar mijn huisarts werd opeens geconfronteerd met een verzonnen verhaal van de grootouders over hoe ik slecht wel niet was. En door mijn verhaal wel eerder te doen, had ik steun kunnen krijgen van de huisarts. Die wist nu van niets, en ging af op het eerste verhaal wat hij hoorde. De huisarts had dan ook een belangrijke rol kunnen spelen in de afwikkeling. Maar het gaat niet over mij. Ik wil alleen maar zeggen, zorg dat je verhaal en je zorgen omtrent de manipulerende grootouders bekend is bij iemand onafhankelijks. Als je gelovig bent misschien bij de dominee. Of een maatschappelijk werker.
Manipulerende types kunnen heel ver gaan in het krijgen van hun zin. Je staat een-nul achter als je pas bij heftige escalatie voor het eerst met je verhaal naar buiten komt. Het is al goed dat TS hier haar verhaal doet. En dat haar duidelijk wordt gemaakt dat dit gedrag echt niet kan en dat ze in haar recht staat.

Flo

Flo

22-08-2019 om 16:55

Dank

Dank voor alle reacties. Begon al aan mezelf te twijfelen door de heftige reactie van mijn ouders. Fijn om te lezen dat anderen ook vinden dat ik mijn grenzen niet te scherp stel.

Als ik naar mezelf zou ik het risico op een breuk wel durven lopen. Puur om duidelijk te maken dat ik niet zwicht voor manipulatie. Ik zit alleen heel erg met mijn kinderen. Die zijn gek op opa en oma en ik zou het zo sneu vinden ze dat te ontnemen. Zeker omdat aan de kant van mijn man ook weinig contact is met de gescheiden opa en oma. Daarbij wonen we idd bij elkaar in de buurt. Dus je blijft elkaar tegen komen. En door de lange wachtlijsten bij de kinderopvang heb ik eerlijk gezegd ook niet echt een oplossing achter de hand. En dat weten ze..
Oppassen bij hen thuis is eerder al ter sprake gekomen maar dat wilden ze niet. Redenering was toen dat wij alle spullen gewoon hadden staan en dat dus makkelijker was. Kon ik inkomen maar wellicht goed om het nog een keer op te werpen..

Om terug te komen op een aantal reacties:
Ik woon zeker te dichtbij, daar ben ik nu ook achter.
Ik heb te makkelijk gedacht dat ze alle andere dingen die ze zelf aanboden om te doen naast de kinderen (hond uitlaten als we werken, koken en wat poetsen als ze oppassen) alleen uit liefde deden en dat niet tegen me zouden gebruiken.
De relatie met mijn ouders is altijd al lastig geweest. Ook voor de kinderen er waren. Ik ben enig kind en mijn moeder is na de bevalling gestopt met werken. Alle tijd dus om haar focus volledig op mij te leggen. Daar was ik toen ook al niet van gediend. Vandaar dat ik me ook wel voor mijn kop kan slaan dat ik dit heb laten gebeuren. Ik had het moeten zien aankomen.
Ze hebben idd veel vrije tijd en met name mijn moeder heeft geen hobbies of andere activiteiten. Ze vindt naar eigen zeggen niks leuk.
Mijn man en ik zitten grotendeels op een lijn. Behalve dan dat hij makkelijker denkt over breken omdat hij met zijn eigen ouders ook al heel lang nauwelijks contact heeft. Maar hij snapt dat dat voor mij wel een ding is.

Rikky

Rikky

22-08-2019 om 17:28

Regels elders/thuis

Het is niet zo dat ergens anders uitsluitend de ander wat over mijn kinderen te zeggen heeft (zeker niet als ik er bij ben), maar het is wel duidelijker in de regels.
Bijvoorbeeld van de een mag je met de afstandsbediening spelen en van de ander niet. Dan mag het dus bij de een thuis wel en bij de ander thuis niet.

Mochten de regels bij iemand thuis jouw grenzen van opvoeden overschrijden, dan denk ik dat die ander sowieso niet moet oppassen, niet bij jou thuis en ook niet bij de ander thuis. Maar ik was er in dit geval van uitgegaan dat de grootouders geen absurde regels hebben, alleen anders dan hoe Flo het zelf doet en dat Flo er geen commentaar op wil hebben op hoe zij het doet. Als je het oppassen verplaatst naar de locatie van grootouders heb je toch een heikel punt aan afspraken gelijk van tafel geveegd en het is voor de kinderen duidelijk hoe het er thuis aan toe gaat (ongeacht of grootouders er zijn of niet).

Aagje Helderder

Aagje Helderder

22-08-2019 om 18:57

Doenja

In #14 leg jij zelf het verband tussen de dingen laten vastleggen bij de huisarts en het later minder hebben van discussies.

Ik ben de eerste die het verstandig vind om je eigen steun te organiseren. En of je dat doet door de huisarts in vertrouwen te nemen, een maatschappelijk werker, psycholoog, dominee of pastor maakt volgens mij allemaal niet zo veel uit. Maar het vastleggen in een (medisch) dossier van jouw ervaringen heeft verder geen enkele status behalve dat de zorgverlener jouw verhaal kent en je steun kan geven. De rest ontgaat me totaal. Tenzij je bedoelt dat het discussies met zorgverleners scheelt omdat je ervaart dat ze je niet geloven als ze de historie niet kennen. Maar dat geef je voor mij iig niet duidelijk aan.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

22-08-2019 om 19:03

Flo

Ik vermoedde al dat er een wereld aan ervaringen onder lag.

Ik weet het niet zo goed, wat is wijsheid. In ieder geval niet je leven compleet laten overnemen door je ouders. En dat is nu wel aan het gebeuren en deels al gebeurd. Het klinkt alsof alleen bot vertellen wat je wel en niet wilt en daaraan vasthouden de enige mogelijkheid is om er onderuit te komen, maar ik weet niet of dat echt zo is.
Je kunt daarbij hopen dat zij uiteindelijk zwichten. Per slot van rekening ben jij hun enige kind en zijn jullie kinderen hun enige kleinkinderen. Daarmee heb jij een troef. Dan kom je alleen wel in een machtsspel terecht en het is maar de vraag of dat werkt of dat dat is wat je echt wilt.

Maar rottig is het zeker.

Wachtlijst

Kinderen nu direct op de wachtlijst laten zetten en elke week bellen dat je heel erg omhoog zit, vaak zijn ze dan best bereid om te helpen/ mee te denken. En anders heb je binnen een paar maanden wel plek en kan je tot die tijd pappen en nathouden en dan de stekker eruit trekken.

Doenja

'Maar mijn huisarts werd opeens geconfronteerd met een verzonnen verhaal van de grootouders over hoe ik slecht wel niet was. '

Nou en? Je huisarts is toch verder geen partij in de scheiding en omgang?

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 20:55

Wat ik bedoel

Wat ik bedoel te zeggen is dat als je nooit openbaar maakt dat de manipulatie in je gezin zijn tol eist je later als de bom barst heel weinig in te brengen hebt. Het lijkt er dan nl. op dat je uit rancune achteraf allerlei zaken verzint om je gelijk te halen. In mijn geval was niemand op te hoogte van het geniepige spel wat er gespeeld werd en daardoor waren er velen op de hand van mijn ex en zijn ouders. Ook mijn kinderen werden die verhalen ingefluisterd. De huisarts heeft zelf later aangegeven dat de hulp en ondersreuning heel anders was geweesr als de situatie wel duidelijk was geweest. Nu leek ik op een histerische vrouw die in de woestijn stond te schreeuwen ipv dat er ingespeeld werd op het feit dat met manipulatie de kinderen opgezet werden tegen mij en dat er veel schade werd berokkend. Pas later ben ik erop gewezen in wat voor situatie ik zat. Het is juist zoooo goed dat TS nu al ziet wat er gebeurt en het een halt wil toeroepen. En ja Knurf, een huisarts zou in mijn geval van grote invloed zijn geweest in de scheiding en de omgang. Omdat de manipulatie tot psychische en lichamelijke mishandeling en meer leidde en daar was de huisarts niet van op de hoogte. Dit had ook voor een veilige plek voor mijn kinderen gepleit. En doordat dit niet gebeurde, werd ik weggezet als een leugenaar en heb ik mijn kinderen niet kunnen beschermen. Ik had immers ten tijde van het huwelijk er nooit over gesproken.
Je weet nooit exacr wat voor invloed het wel gehad zou hebben maar achteraf heeft mijn huisarts (die niet meer mijn huisarts is) toegegeven dat zaken anders gelopen waren als dit wel bekend was. Hoe kun je iemand beschermen of voor iemand opkomen als je niets weet van de situatie waarin ze verkeren?

Doenja

Het lastige is dat je ook als hysterisch weggezet kunt worden als je vooraf rondbazuind dat je schoonouders zo manipulatief zijn. Zeker als je op dat moment geen enkele stap richting scheiding of zo zet.

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 21:09

Dat hoeft ook niet Knurf

Als je gemanipuleerd wordt door je schoonouders dan lijkt me een scheiding niet het eerste waar je aan denkt. Mits je man achter je staat. En daar lijkt het op bij TS. Afstand nemen en paal en perk stellen is hetgeen ik zou adviseren. Je bent niet met je schoonouders getrouwd.

Doenja

Dan begrijp ik nog steeds niet waarom TS haar huisarts moet inlichten.

Twee verschillende situaties

@Doenja, hier is geen sprake van TS versus schoonmoeder die door haar zoon gesteund wordt. In tegendeel, TS heeft strijd met haar ouders en haar man steunt haar en neemt het voor haar op.
Het belangrijkste is dat TS en haar man hun gezin eerste prioriteit geven.

@Flo, je bent goed bezig; je staat stil bij je band met je ouders maar je buigt niet voor hen.
Het vervelende is dat wanneer ze in de buurt wonen en geen begrip hebben voor je gevoelens, je hen alsnog in de winkels tegen kan komen. Maar zover is het nog niet.
Voel je sterk omdat jullie een team zijn.

Doenja

Doenja

22-08-2019 om 21:36

Dan niet

Knurf jij hoeft t ook niet te begrijpen.

Tijgeroog

Tijgeroog

23-08-2019 om 08:18

Bij opa en oma oppassen

Ik denk niet dat bij opa en oma thuis in dit geval gaat helpen.

Als de grootouders oppassen is het volgens mij zo dat de ouders in grote lijnen bepalen wat absoluut wel en niet kan, de basis van de opvoeding zeg maar. Maar ze moeten de grootouders ook de ruimte geven om op hun manier op te passen, hun regels en manieren toe te passen. Hoe vaker er door de grootouders opgepast wordt, hoe meer ze zich aan de ouders aan zullen moeten passen (als opa en oma 1 keer per maand oppassen mag er die keer best heel veel gesnoept worden, als het 3 keer per week gebeurt is het toch fijn als er wat gezonder gegeten wordt)

In dit geval houden de grootouders geen rekening met de wensen en gevoelens van de ouders (want steeds kritiek), zijn ze te (vaak) aanwezig en wordt de boel gemanipuleerd.
Ik denk dat ik in dit geval voet bij stuk zou houden, zo snel mogelijk op zoek gaan naar andere opvang, want dit gaat gewoon niet werken op deze manier. En het contact buiten het oppassen om ook verminderen.

Ik snap je angst om het contact helemaal te verbreken, maar ik denk dat dat wel los loopt, het klinkt ook een beetje als een poging om te voorkomen dat ze niet meer mogen oppassen. Als dat wel gebeurt zou ik na een week of twee bij ze langs gaan (zonder kinderen), voor een goed gesprek en om het contact weer te herstellen.

Apart

Staat je vader er ook zo in, of is hij wat gematigder en houdt hij zich gedeisd als je moeder moeder van leer trekt? Zou je met hem alleen een redelijk gesprek kunnen hebben?

Jouw moeder heeft jou - haar enig kind - al heel lang als levensdoel, en ik denk omdat weer in goede banen te leiden er meer nodig is dan de algemene tips van "jouw huis, jouw regels" die je nu hier krijgt.

Ik denk trouwens ook dat het zo'n vaart niet loopt dat ze het contact op het spel zet.Wellicht voelt ze het als een persoonlijke afwijzing dat jij kinderen en buitenshuis werken wel combineert. En heeft ze echt verder helemaal geen interesses? Is er niet iets dat jullie samen zouden kunnen ondernemen, al is het maar een dagje naar een museum, buiten jouw gezin om.

Ik denk dat ik in jouw geval me zou melden bij de huisarts. Wellicht heeft die psychologische praktijkondersteuner waarmee je een paar verhelderende gesprekken kunt voeren die je inzicht en handvatten geven.

En misschien zou ik ook wel verhuizing overwegen - letterlijk meer afstand. Maar ja, dat moet maar kunnen, en de kans dat je ze achterna verhuizen is ook niet denkbeeldig.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.