Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Relaties Relaties

Relaties

V

V

29-08-2019 om 09:50

Driftbuien vriend

Ik heb een relatie met een hele lieve man, denkt mee, helpt me met van alles en is er zo goed als altijd voor me. We kunnen lachen, kletsen, helemaal leuk.
Alleen, hij heeft eens in de zoveel tijd een driftbui. Dan sneuvelt er keukengerei, er wordt een glas gegooid of er vliegt een fruitschaal door de lucht oid.
Op het moment dat we gingen samenwonen barste de bom voor het eerst heel heftig. Dit was gericht aan mijn zoon (toen net 10) waardoor letterlijk de borden met gehakt over tafel vlogen. Mijn zoon zwaar overstuur natuurlijk.
Wat bij mij boven kwam, was, ik stop meteen de relatie. Ik heb dit uiteindelijk niet gedaan. Hij zat middenin een burnout, hij zat er qwa werk nogal doorheen. Ze hebben elkaar de hand geschud en sorry gezegd en de relatie ging voort, we zijn gaan samenwonen, we waren al bezig met klussen.
Tijdens zijn burnout zijn er geregeld flinke driftbuien geweest waar er nogal wat door de kamer vloog(nooit meer waar mijn zoon bij was) gekoppeld met onredelijke dingen roepen mijn kant op. Ik heb dat toen afgedaan als: iedereen gaat anders met een burnout om, dus ik wilde hem de ruimte geven. Ik bleef vriendelijk en liefdevol naar hem toe, ik zette mijn eigen gevoel even opzij. Hij zocht hulp en werkte hard aan zichzelf om erbovenop te komen, dat was de reden dat ik bij hem bleef. Ik geloofde in hem. Na 3 kwart jaar (nog heel vlot vind ik) was hij door zijn burnout heen. Ik had de man weer terug waar ik van was gaan houden. Alleen, zo nu en dan heeft hij nog steeds een driftbui. Weleenswaar minder heftig, maar ze zijn er wel. Dit is dus een karaktertrek dat bij hem hoort. Ik begin me er bewust van te worden dat ik hier steeds meer van baal. Dagenlang is er spanning tussen ons na zo'n bui. Ik krijg buikpijn van die spanning, ik slaap slecht, kortom, ik voel me gewoon klote. Ik moet steeds degene zijn die dan weer een gesprek aan moet knopen, anders blijven we zo sudderen, want hij doet "gewoon, alsof er niets is."
De laatste driftbui was afgelopen maandag. Ik deed geïrriteerd naar hem, er was iets waar ik op dat moment boos om was, waarop hij het bord dat ik in mijn handen had uit mijn handen aan scherven sloeg. De hond kwam gelijk op de worst af en die werd hardhandig opzij geduwt. Hij tierde dat ik mijn excuses moest maken en er werd verder nogal wat afgetierd, (hij vloekt niet ofzo hoor) waardoor ik me afgezonderd heb. Ik maak geen excuses, ik ben van mening dat ik ook mijn gevoel mag uiten, ik tel regelmatig tot 10 en hou dan mijn mond. En daarnaast, ik vind, wat er ook voorafgaat, dit gedrag dat hij laat zien mag gewoon nooit gebeuren.
Ik merk dat ik dit niet meer van me af kan laten glijden. We hebben samen een baby van 4,5 maand. Wat als zoiets gebeurd terwijl onze kleine straks over de grond kruipt? Of als hij ouder wordt, gaat hij papa dan lopen pleasen om hem vooral maar niet boos te maken? Tussen mijn zoon en mijn vriend is het nooit helemaal goed gekomen. Mijn zoon pleast ook. Zegt maar ja en amen, want durft niet tegen hem in te gaan. Oppervlakkig kunnen ze het wel vinden samen, maar mijn zoon durft bijv nooit iets te vragen aan hem.
Ik zit hier mee. Het is een geweldige topvent, echt, steunt me door dik en dun, is echt mijn maatje, maar ik merk dat deze buien toch wel langzaamaan mijn liefde beetje bij beetje aan het afbrokkelen is, ik vind dat doodzonde. Ik vind het stom gedrag. Ik kijk op hem neer. Ik vind het peutergedrag. Als volwassen vent moet dat toch anders kunnen, vind ik. Hij biedt om te beginnen nooit excuses aan na zo'n bui. Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik het fijn zou vinden als hij iets zou doen mbt die driftbuien, het vormt een probleem. Een probleem tussen ons. Alleen hij pakt het probleem dus niet aan.
Zijn er mensen die dit herkennen?


Rissie

Rissie

29-08-2019 om 10:06

gevaar

Mijn man heeft soms ook driftbuien, maar brengt daar gelukkig nooit anderen mee in gevaar. Hij schreeuwt (soms wel hele nare dingen in woorden die ik niet tolereer in huis), doet zichzelf soms pijn en heeft wel eens iets kapot gemaakt (wel iets van zichzelf, meestal de oorzaak van de driftbui).

Ik denk dat het toch belangrijk is dat jouw vriend je serieus neemt en op zoek gaat naar een oplossing, zodat hij in ieder geval niemand in gevaar brengt op emotioneel beschadigt in zijn drift. Is een boksbal een optie? Op een plek waar hij zich even terug kan trekken?

Kan het zijn dat hij zich er voor schaamt en er daarom maar niet meer over begint en net doet of er niets gebeurd is?

@Emma

@Emma

29-08-2019 om 10:14

topvent

Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wel in naaste omgeving. Iemand kan nog zo'n topvent zijn: gebruik van geweld beschadigt jou en de kinderen. Dat hij geen excuses maakt en hulp zoekt is een teken aan de wand. Ben je bij je huisarts geweest? Dit mag niet, ook niet als je verder een topvent bent.

OokZo

OokZo

29-08-2019 om 10:28

Stel eisen

Ik ben ook veel te lang met zo'n "topvent" samen geweest. Ik ben veel te lang lief en begripvol gebleven (er was altijd een reden, de arme ziel), en het ging van kwaad tot erger.
Je hebt een kind. Dit is schadelijk voor jou en je kind. Dat mag niet. Bescherm jezelf en vooral: bescherm je kind. Sta je toe dat je kind beschadigd raakt? Opvoeden is voordoen, wil je dat je kind dit leert?!

Je bent tijdens zijn burnout al te lief voor hem geweest, dus hij gaat ervan uit dat hij dit kan maken bij jou. Dus maakt hem duidelijk dat je dit niet pikt. Stel harde eisen. De driftbuien moeten onmiddellijk stoppen. Je kunt rustig eisen dat hij een agressiebeheersingstraining moet volgen en dat hij leert zijn gevoelens op een andere manier te uiten, anders kan deze relatie niet doorgaan. Tref ook voorbereidingen voor een toekomst zonder hem (woonruimte, geld). Hopelijk heb je ze niet nodig, maar je voorbereiden kan nooit kwaad.

Miekemieke

Miekemieke

29-08-2019 om 10:59

Wat naar

Ook voor je zoon want hij loopt je vriend te pleasen omdat hij bang voor hem is. Is de vader van je zoon nog in beeld? Zou het een optie zijn als je zoon bij zijn vader gaat wonen en om de 14 dagen een weekend bij jou? Ik denk dat het wel schadelijk is voor je zoon dat hij thuis niet zichzelf kan zijn. Kan jij overigens wel jezelf zijn thuis?

Misschien dat je vriend nog veranderd maar het kan ook erger worden. Ik had een vader met driftbuien en ik heb daar een angststoornis aan overgehouden. Bespreek met je huisarts over mogelijkheden hoe je de baby als hij/zij groter wordt zich mentaal leert te wapenen tegen het gedrag van je vriend. Misschien dat er een soort van therapie is om het niet zo hard binnen te laten komen of zo. Juist als iemand verder lief en aardig is komt het des te harder aan en is de schade groter. Vooral het onvoorspelbare van zulke ontploffende types is slopend.

Ik vind het heel erg voor je kinderen.

Miekemieke

Miekemieke

29-08-2019 om 11:01

overigens

Vind ik dit geen driftbuien maar huiselijk geweld.

niet normaal

Wat erg dat je zoon op zijn tenen moet lopen voor een gewelddadige man!
Wat erg dat jullie baby nooit anders weet dan dat vaders agressieve lui zijn met korte lontjes. Fijn voorbeeld ook: als ik boos ben mag ik met spullen gooien want dat doet papa ook.

Wat erg ook, dat jij zo'n man zelfs een topvent durft te noemen...

Iedereen schiet wel eens uit zijn slof, maar dit is leven op een mijnenveld. Heel ongezond. Heel bedreigend. En jij staat toe dat je zoon en jullie baby in zo'n onveilige situatie opgroeit?

Burnout

Een burnout is nooit, NOOIT een excuus om je zo te laten gaan.

Koffiekop

Koffiekop

29-08-2019 om 14:14

Dit kan echt niet

Ik geef direct toe dat ik ook wel eens met iets zou willen gooien, en af en toe ontsnapt er mij echt wel eens een krachtterm. Maar écht iets gooien, dat doe ik nooit, en áls ik al eens een keer ontplof (meestal onder invloed van de maandelijkse hormonen), dan bied ik toch na maximaal een kwartier (als ik weer rustig ben geworden) mijn excuses aan.

Als ik jou was zou ik op een rustig moment, je oudste is bij zijn vader en de jongste slaapt, een gesprek aangaan met je vriend. Geef aan dat jij bang van hem bent, en doorlopend op je tenen loopt omdat je nooit weet wanneer en waarom hij zal ontploffen, en dat je dat niet meer wil. Dat je geen relatie wil met iemand waar je bang voor bent. Ik neem aan dat hij ook niet wil dat jij bang voor hem bent. En zeg hem dat je dit voorbeeld niet wilt voor je kinderen, en ook niet wil dat zij op hun tenen hoeven lopen. Opvoeden is voorleven. Dit voorbeeld nemen ze echt over. Straks als de oudste gaat puberen en fysiek sterker wordt dan jij, wat gebeurt er dan? Is het dan nog wel leefbaar in jullie gezin?

Stel hem voor de keus: hij gaat met zichzelf aan de slag, en anders ga jij met de kinderen ergens anders eens diep nadenken of je nog wel met hem verder wil. Soms hebben mensen een soort van dreun nodig om in te zien dat ze echt niet goed bezig zijn en dat ze zichzelf aan moeten pakken, dat ze bij moeten sturen.

En dan eens zien wat hij doet. Gaat hij naar de huisarts om een cursus anger-management te regelen? Biedt hij alsnog zijn excuses aan? Dan kun je hem nog een kans geven. Reageert hij alsof jij gek bent, bagatelliseert hij zijn gedrag, weigert hij excuses aan te bieden, dan weet je waar je aan toe bent en zou ik dat tijdelijk elders verblijven permanent maken.
Dit wil je niet. Echt niet. Dat hij op andere vlakken wel een fijne vent is compenseert dit gedrag niet. Hiervoor is geen compensatie mogelijk.

OokZo

OokZo

29-08-2019 om 14:46

Aanvulling op Koffiekop

"Stel hem voor de keus: hij gaat met zichzelf aan de slag, en anders ga jij met de kinderen ergens anders eens diep nadenken of je nog wel met hem verder wil. "

Nou nee, HIJ gaat dan ergens anders heen terwijl jij met de kinderen thuisblijft en nadenkt of je nog met hem verder wil.
Tref voorbereidingen. Zorg dat je niet uit angst voor het ongewisse bij hem blijft en het huiselijk geweld in stand houdt.

"Dat hij op andere vlakken wel een fijne vent is compenseert dit gedrag niet. Hiervoor is geen compensatie mogelijk."
100% mee eens. Dit gedrag kan niet.

V

V

29-08-2019 om 14:57

Praten

Ik heb hem verteld dat we moeten praten. Hij wil eerst een excuus van mij. Ik had niet zo tegen hem uit mogen vallen vind hij. Klopt, ik was ook niet leuk nee, door slaapgebrek kan dat nou eenmaal wel eens gebeuren. Maar ik kan geen excuus maken als ik vind dat dat niet gegrond is. En zoals hierboven ook genoemd: als ik ooit, ooit toch eens zou gooien met iets zou ik zeker meteen excuses maken. Wat zou ikme dan schuldig voelen!
Ik ben 1x mijn geduld verloren aan het eind van zijn burnout. Toen heb ik ook gegooid, maar dat snapte hij wel. (zoon was niet thuis, anders zou ik mijn boosheid nooit zo uiten!)
We hebben al eens eerder contact gehad met een maatschappelijk werker die aan huis kwam, daar hebben we veel aan gehad. Zij kan morgen komen. Hopelijk wil mijn vriend daar bij zijn.
Ik hoop dat hij door een gesprek met haar inziet wat voor schade zijn gedrag aanricht en nog aan kan richten bij onze kinderen.

Koffiekop

Koffiekop

29-08-2019 om 15:09

Fijn!

Heel goed dat je contact hebt opgenomen met maatschappelijk werk. Hopelijk werkt je vriend mee.

Nog even over die excuses: waarom bied jij die niet aan? Je zegt zelf dat jij ook vindt dat je niet zo tegen hem uit had moeten vallen. Dan kun jij daarvoor toch je excuses maken? Ik vind het zo ontzettend kinderachtig om pas je excuses aan te willen bieden als de ander dat eerst doet! Ben ik echt heel erg allergisch voor, mijn moeder is ook zo iemand die vindt dat de ander altijd de eerste stap moet zetten. Zij vindt het heel raar dat haar kringetje steeds kleiner wordt doordat zij zich zo opstelt. Dus geef het goede voorbeeld, dat wil je voor je kinderen tenslotte ook en ik zou zelf ook het goede voorbeeld aan vriend willen geven.

V

V

29-08-2019 om 16:47

Waar

Het mij om draait is dat ik vind dat ik op dat moment boos mocht zijn. Ik heb niet lopen tieren, ik heb nergens mee gegooid, ik was gewoon geïrriteerd en ik vind de reden terecht. Daarom bied ik geen excuus aan.
En ik vind de manier waarop vreselijk: eerst moet ik excuses maken voordat we kunnen praten, kom op zeg. Hij is duidelijk nog niet gekalmeerd genoeg voor een gesprek. Hopelijk morgen wel.
Waar ik mee zit is zijn explosieve reactie. En dat is zoals genoemd niet de eerste keer. Ik ben idd bang van hem. Niet dat hij mij wat aan zal doen, maar het klote gevoel dat ik er aan over hou. En de angst wat het met de kinderen doet.
Ik benoem mijn gevoel altijd heel gedetailleerd in een gesprek als hij weer gekalmeerd is, hoe rot zoiets voelt, maar het dringt of niet door, of hij neemt het niet serieus genoeg er iets aan te doen.

Larisse

Larisse

29-08-2019 om 18:54

Zorg

Ik denk dat je vriend een groot probleem is.

Zijn reacties zijn emotioneel onvolwassen.
Daarnaast lijkt hij de schuld bij jou te leggen, aangezien hij zijn excuses voor zijn vreselijke gedrag niet aanbiedt, en sterker nog eerst excuses van jou verlangt (die jij, zoals omschreven, juist voor dat moment (je was geërgerd en dat mocht je zijn gezien zijn gedrag) niet zou moeten aanbieden.

Verder loopt je zoon op eieren en vertoont please-gedrag.
En jij bent bang van hem.

Ik ben benieuwd of de komst van de maatschappelijk werker gaat helpen, dat hij zelfinzicht gaat vertonen en er serieus mee aan de slag gaat.

Ik hoop het oprecht voor jullie, maar heb oprecht twijfels.

Realiseer je: je vriend is geen toffe man omdat hij zulke goede kanten heeft. Iedereen heeft goede kanten. Als je alleen daarnaar kijkt is iedereen tof.

Nee, hij bestaat uit zijn goede kanten en deze heel waardeloze kanten. Totaalpakket is dus... waardeloos.

Als het gesprek met de maatschappelijk werker en hem erbij (als hij dat doet) je geen vertrouwen geeft dat hij niet jou, zoon, anderen of de omstandigheden de schuld geeft en voor hem rechtvaardigt dat hij sit waardeloze gedrag vertoont, dan zou ik nu mijn conclusies trekken en voorbereidingen trekken om zsm uit elkaar te gaan.

Eens met OokZo en anderen, zorg dat jij in het huis blijft met je zoon en jullie baby.

Blijf niet aanmodderen. Met iemand die emotioneel in de peuterfase is blijven steken, voor wie je bang bent, bij wie jullie op eieren lopen en die niet zelfinzicht vertoont, gaat het niet beter maar eerder slechter worden.

Veel sterkte.

juf Ank

juf Ank

29-08-2019 om 19:59

uh....

Jij moet je excuses aanbieden nadat hij met spullen gooit en je terecht boos was. Ergens anders zeg je weer dat je inderdaad nogal uitviel, dus erg sterk sta je al niet in je schoenen. Hoe dan ook, ik zou zeggen; biedt je excuus aan en zie wat er gebeurt. Dan zou er een gesprek mogelijk moeten zijn toch?
Achteraf is altijd een beetje jammer, maar ik dacht in het begin van het verhaal al dat je bij hem weg had moeten gaan toen je zag dat je zoon zo op zijn tenen moest lopen. En nog steeds moet. Maar er is nu een kind van enkele maanden (sorry maar hoe is het mogelijk) dus je bent ook nog eens samen ouders.
Toch zul je je kinderen moeten beschermen en bij hem weg moeten gaan. Of veel beter: hij moet weggaan. Behalve het feit dat hij zijn agressie niet kan beteugelen is er een volkomen gebrek aan inzicht in eigen gedrag, aan zelfreflexie. Hij ziet zelfs achteraf nog niet hoe ernstig het is wat er gebeurd is en probeert het nauwelijks goed te maken. Dat wijst op een hele lange weg die hij nog te gaan heeft voordat hij echt die toffe vent is die jij in hem ziet.

De komst van de MW is alleen zinvol als je een duidelijk plan maakt. Mijn voorstel zou zijn dat je het volgende tegen hem zegt als de MW er bij is:

Ik wil dat je bij me weggaat, per direct, en dat je in therapie gaat om met je agressie te leren omgaan. Als je dat doet en er goed aan meewerkt wil ik later overwegen om opnieuw een relatie met je aan te gaan.
Wil je dit niet? Dan ga ik bij je weg en kom ik nooit meer bij je terug. Hoe dat met de kinderen moet weet ik nog niet maar ik weet alleen dat zoals je nu doet, je heel erg schadelijk voor de kinderen bent. Zo wil ik ze niet laten opgroeien.

Miekmieke...een therapie om een kind ( een baby) te leren omgaan met agressie van vader??? Serieus?

Maro

Maro

29-08-2019 om 20:18

wat juf Ank zegt, dacht ik ook: in hoeverre ziet je man zelf in dat hij een probleem heeft?

Over excuses aanbieden

Denk dat V goed heeft uitgelegd waarom ze dat niet doet.

Alternatieven zijn:

Je wilt excuses, maar het enige wat ik erop kan zeggen, wat lijkt me het me fijn om iemand te zijn die nooit geirriteerd is als 'ie serieus vind dat de ander iets doet wat 'ie niet goed vind.

Vervelend voor je dat je er zo van schrok dat ik geirriteerd was. Ik was geirriteerd en ik had er een reden voor, maar het was niet de bedoeling je zo te laten schrikken.

Ik was laatst nogal boos, misschien was mijn reactie wat overdreven, dat zou me dan spijten. Wat vind jij eigenlijk passende reacties als iemand boos is?

Ik zeg niet dat ik zoiets zou zeggen hoor, ik zou er hetzelfde over denken als jij denk ik. Daarom houdt het me ook bezig, het feit dat er advies gegeven wordt excuses aan te bieden.

V

V

29-08-2019 om 20:53

Goede alternatieven

Dat zijn goede alternatieven Thera. Ik liep er al over te denken om zoiets te zeggen dat ik het spijtig vind dat mijn irritatie zo rot op hem overkwam oid.

En ik vraag me idd af in hoeverre hij inziet dat hij een probleem heeft.
Daar ga ik morgen hopelijk achter komen.

Darla

Darla

29-08-2019 om 23:30

Verpakken

Ik lees het wel vaker, een topic over bv: mijn lieve meisje waar ik zóveel van houd...mijn knappe slimme zoontje...
Meestal volgt er daarna iets ergs.
Het knappe en lieve wordt gebruikt om het nare te minimaliseren.

Dus toen ik de post begon te lezen voelde ik aankomen dat dit zo'n topvent niet was en warempel...

Ook al krijg je aardig helder wat er mis is, toch blijf je m verdedigen.
De enige die je moet verdedigen zijn de kinderen en jezelf. Hij moet aan de slag en snel ook. Geen haar op mn hoofd die een volgende bui af zou wachten waarbij de baby per ongeluk door een laagvliegende fruitschaal wordt geraakt.
Geen topvent zolang hij zichzelf niet kan beheersen.

Jo Hanna

Jo Hanna

30-08-2019 om 00:06

Frustratie afreageren

Waardeloos gedrag en heel schadelijk. Hij vindt het kennelijk terecht dat hij zijn spanning afreageert op jou of je kind. Ik heb ook zo’n relatie gehad. Ik had er ook teveel begrip voor. Hij was ‘verder’ ook een leuke man. Maar als het puntje bij paaltje komt, betekent dergelijk gedrag dat jij en de kinderen voor zijn geluk moeten zorgen en dat jullie zijn agressie verdienen als je daarin faalt. Zolang je voor zijn geluk zorgt, is hij een ‘topvent’. Dus dan weet je wat je taak is. En wat je kunt verwachten als je iets doet of wil wat hem niet gelukkig maakt. Als je dit echt doorziet, verliezen zijn positieve kanten veel van hun glans. Omdat ze alleen bestaan bij de gratie van overeenstemming en aanpassing. De uitdaging in relaties bestaat juist uit met omgaan met, soms grote of onoverbrugbare, verschillen. Zo’n man begint daar niet eens aan. Die vindt het terecht dat hij een driftbui heeft. Dan had je hem maar niet zo boos moeten maken. Maar als jij je stem verheft, moet je excuses maken, dat is wangedrag.

Ik snap best dat mensen gevoeligheden hebben. Ik snap zelfs dat ze emotioneel aan grenzen komen die irrationeel zijn en waarvan een ander zich afvraagt: waarom wind je je hier zo over op? Maar ik vind wel dat een volwassene op zijn minst zou moeten beseffen dat hij de grens van een ander overschrijdt als hij verzuimt tijdig aan te geven dat hij overprikkeld begint te raken en geen maatregelen neemt om die overprikkeling te stoppen voordat er onverkwikkelijke dingen gebeuren. Om zichzelf vervolgens in tomeloze woede te ontladen. Een volwassen man die nog altijd vindt dat dat best kan, dat hij daar zelfs recht op heeft, daar zou ik, door schade en schande wijzer geworden, absoluut geen toekomst meer mee zien.

Groet,
Jo Hanna

Lanza

Lanza

30-08-2019 om 07:09

Goede post!

Eens met wat hierboven is geschreven.

Jullie relatie is ontzettend ongelijkwaardige. Alleen al hoe je begint: 'hij helpt mij veel'. Een huishouden run je samen, een kind voed je samen op, je doet allebei je taken, dat is bij jullie dus niet zo. Jij moet dankbaar zijn dat hij je helpt, want het is primair jouw verantwoordelijkheid.

Op eenzelfde manier stelt hij jou verantwoordelijk voor zijn woede en drift. Jij moet je aanpassen en zelfs je excuses maken als je je een keer niet gedraagt zoals hij wil, anders dan gaat hij met dingen smijten en toont hij zijn fysieke kracht. Daarmee wil hij je eronder houden.

Ik zou een ultimatum stellen. Hij neemt contact op met de huisarts om doorgestuurd te worden naar een goede therapeut die hem kan helpen bij zijn agressieprobleem. Let op: het is zijn probleem dus hij zoekt zelf hulp. Samen gaan jullie naar een relatietherapeut om die ongelijkwaardigheid door te spreken. Wil hij dit niet? Dan is het einde relatie.

@Emma

@Emma

30-08-2019 om 07:24

Schade

Nog iets: mijn vriend had een vader die gewelddadig was bij vlagen. Je raakt het je leven lang niet meer kwijt. Je bent in je diepste wezen altijd op je hoede. Zijn grootste trauma is dat zijn moeder nooit voor hem opkwam.

Lanza

'Wil hij dit niet? Dan is het einde relatie.'

Maar dan krijg je een omgangsregeling. En zijn de kinderen dus bij paps als mams er niet meer bij is om ze op te vangen als hij een woedeaanval krijgt. Wat schiet je daar mee op?

V

V

30-08-2019 om 08:28

Dat klopt

De enige die ik in bescherming kan nemen door bij hem weg te gaan is mezelf en mijn zoon.
De jongste is nog zo klein, die heeft de eerste tijd zijn mama nog te veel nodig, maar zal daarna inderdaad alleen bij zijn papa zijn.
Dan kan papa gooien zonder toezicht.
Maar laat ik duidelijk zijn dat ik niet bij hem zou blijven om deze reden.
Bedankt voor alle reacties.
Fijn om alles te lezen.
Ik hoop dat hij aan de slag wil met zichzelf.

Miekemieke

Miekemieke

30-08-2019 om 09:21

Juf Ank

Miekmieke...een therapie om een kind ( een baby) te leren omgaan met agressie van vader??? Serieus?

Nou niet als baby maar het kan een kind enorm helpen om met een betrouwbare buitenstaander te praten over het huiselijk geweld, het zou mij geholpen hebben. Beter zou zijn om uit zo'n situatie te geraken maar dat is bijna niet mogelijk tenzij er iets veranderd in de thuissituatie. Dan nog kan een kind tijdens co-ouderschap blootgesteld worden aan destructief gedrag. Vandaar mijn suggestie voor hulp aan kind.

Victoria

Victoria

30-08-2019 om 10:12

Foute boel

Ik hoop dat hij vandaag bij het gesprek aanschuift, want dit is echt foute boel. Ik hoop ook dat je meteen de koe bij de horens vat als hij dat niet doet. Als hij zich hier nog uit wil redden, zou hij sowieso via de huisarts aan moeten sturen op een training woedebeheersing en met een therapeut of psycholoog de oorzaak moet vinden en bespreken. Maar of hij dat allemaal kan doen terwijl jullie samenwonen, lijkt mij niet wenselijk.

Ik heb een man die vaak verbaal driftig wordt en ook totaal niet vindt dat dat een probleem is. Kennelijk heeft hij daar wel een grens bij liggen, want op een dag erkende hij dat zijn gedrag buitensporig was geweest. Die erkenning mis ik in jouw verhaal over je vriend. Niet dat ik alles daardoor oké vind, want onder die grens gaat het gewoon nog door. Bij ons vliegen er alleen geen borden door het huis, dus is er geen sprake van mogelijk fysieke schade. Bij jullie wel, ook al zeg je van niet. Er hoeft maar één scherf teruggekaatst te worden en zich in de slaap van een kind of jouw zelf te boren.

Ely

Ely

30-08-2019 om 10:59

Aanknopingspunt

Misschien zou jij idd zijn verontwaardiging over jouw boosheid als aanknopingspunt kunnen gebruiken. Op een rustig moment zeggen; het spijt me dat mijn boosheid zo pittig bij je binnenkwam, was ik me niet van bewust. Wat zullen we afspreken met elkaar over wat we acceptabele uitingen vinden van boosheid en wat niet?

Het zou wel heel magisch zijn als dan het kwartje zou vallen maar je weet maar nooit

Maatje?

Een maatje die je door dik en dun steunt, maar met spullen gaat gooien als hij verontwaardigd is... in het bijzijn van kinderen? Als wíj boos op elkaar zijn, dan knalt er een deur en loopt er iemand weg. Na een half uur zijn we beide afgekoeld om het uit praten. Een dergelijke gang van zaken is hier misschien 2x per jaar en vaak een samenloop van gebeurtenissen en omstandigheden. Je soms aan elkaar ergeren mag, een keer boos zijn ook. Maar zoals hij er mee omgaat en kinderen bang maakt, kan niet!

OokZo

OokZo

30-08-2019 om 11:37

Knurf

"Maar dan krijg je een omgangsregeling. En zijn de kinderen dus bij paps als mams er niet meer bij is om ze op te vangen als hij een woedeaanval krijgt. Wat schiet je daar mee op?"

Als de situatie echt ongezond is, zoals bij V, dan is dit een destructieve gedachte. Ik heb die gedachte ook gehad, en die heeft mij er jarenlang van weerhouden bij mijn ex weg te gaan. Weggegooide jaren, waarin ik door de situatie ook nog eens zelf fysiek en mentaal onderuit ging. Toen kon ik er ook niet zijn voor de kinderen. Wat heb ik een spijt dat ik mijn huwelijk niet eerder beëindigd heb!

Bij een omgangsregeling, en zelfs wanneer je onverhoopt met zo'n man in 50-50 co-ouderschap terechtkomt, dan nog leren je kinderen van jou wat gezond gedrag is. Die van mij zijn nu pubers en benoemen nu zelf heel duidelijk dat mijn gedrag (vragen, praten, uitleggen) werkt en pa's gedrag (eisen, intimideren, met woorden en zo nodig met spierballen) niet werkt. Ze zien hun vader veel en houden van hem, maar er is altijd een "maar". Hij doet vaak "raar" of "akelig".
Gelukkig woon ik in de buurt en komen ze regelmatig even bij mij uitblazen. Kopje thee, stoom afblazen (ik hoor aan en oordeel niet, geef soms wel tips) en dan hup terug naar vader.

OokZo

OokZo

30-08-2019 om 11:39

Zoals meestal ben ik het hartgrondig met JoHanna eens. Ze heeft goed inzicht in zulke relaties. Lees haar posts goed.

Jo Hanna

Jo Hanna

30-08-2019 om 13:37

Opkomen voor de kinderen

Ik denk dat je door weg te gaan meer voor je kind kan betekenen dan door te blijven. Deze man zal waarschijnlijk sterk de neiging hebben van jou als partner verlangen dat je 1 lijn met hem trekt als hij een scène heeft gemaakt met kind? Als je bij hem weggaat, kun je klip en klaar tegen je kind zeggen dat een driftbui geen ‘functionele’ en terechte reactie is op een ergernis of op een misstap van een ander persoon. Als je bij hem blijft is het veel moeilijker daar onomwonden stelling in te nemen. Dan kom je in een spagaat in je partnerrelatie.

Voor de duidelijkheid: het is helemaal niet nodig vader zwart te maken om toch duidelijk te zijn over dit soort dingen. Ik houd vader hoog naar de kinderen toe. Maar ik ben wel straight als zijn gedrag grensoverschrijdend is. Ik beweer niet dat hij een ‘slechter mens’ is dan ik ben. Ik ga ook niet akkoord als ze respectloos over hem praten als hij een uitbarsting heeft gehad: boos mag, minachting niet. Onze kinderen zien inmiddels dat ze, uit zelfbehoud, soms een beetje afstand moeten nemen van vader om de klippen te omzeilen. Ik probeer ze te helpen die afstand/nabijheid te optimaliseren: genieten van wat wel positief is en afstand nemen van wat jou schaadt. Dan kunnen ze het heel fijn hebben met hun vader maar moeten ze ook bepaalde verwachtingen loslaten. Best moeilijk en ook wel verdrietig. Maar het volgt rechtstreeks uit zijn agressieve, destructieve gedrag, waar niemand anders verantwoordelijkheid voor kan nemen dan hij.

Groet,
Jo Hanna

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.