Relaties Relaties

Relaties

Flo

Flo

22-08-2019 om 07:38

Bemoeizucht grootouders


Dendy Pearson

Dendy Pearson

23-08-2019 om 14:17

Idd

Bespreek het eens met je vader. Wellicht is hij degene die moeder wat kan temmen.

Jij bent altijd je moeders hoofddoel geweest en eerlijk is eerlijk, dat hebben jullie ook laten gebeuren. En nu barst de bom, moeder voelt het als kritiek en is waarschijnlijk bang voor wat nu komen gaat. Leeft in een kleine wereld en is niet meer bij machte om buiten dat wereldje iets nieuws op te pakken. Ergens toch best sneu.

Op haar drama zou ik gewoon niet reageren. Waait wel over. En aangezien jullie zo dicht bij elkaar wonen moet je ook proberen het niet zo uit de hand te laten lopen

Je schrijft dat je kinderen zo dol zijn op opa en oma. Weet je dat zeker?
Toen mijn man brak met zijn moeder (narcist, heel ander verhaal) bleek het voor onze kinderen een opluchting. En dat hadden wij niet verwacht.

Annonu

Annonu

23-08-2019 om 15:31

Klinkt als mijn moeder

Dit klinkt heel erg als mijn moeder. Ik ben ook enig kind. Voor de zwangerschap was afstand bewaren nog relatief simpel. Tijdens mijn zwangerschap heeft mijn moeder 4 maanden niet met mij gepraat omdat zij vond dat 3 dagen kdv te veel was. Na de geboorte deed ik niets goed, deed haar altijd te kort en voelde mij continu een slechte moeder. Ik moest mij overal over verantwoorden. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik even afstand nodig had, maar dat ze haar kleinkind altijd mocht zien. Ze is nog 1 keer langs geweest. Dat vond ze helemaal niets, omdat het niet aan haar eisen en verwachtingen voldeed. Daarna heeft ze mijn hele familie verteld dat ze haar kleinkind niet meer mocht zien en hebben we geen contact meer. Ik vind het eigenlijk heerlijk rustig. Als er iets is met mijn kind hoef ik me daar niet meer over te verantwoorden. Toen mijn kind weer eens uit een boom viel was ik zo blij dat ik dat mijn moeder niet hoefde te vertellen.
Ik voel na 10 jaar eigenlijk nog steeds alleen maar opluchting.

Floria

Floria

23-08-2019 om 15:50

Leeftijd

De oudste is pas 3. Die is mensen volgend jaar waarschijnlijk alweer vergeten als ze die niet meer ziet.
Niet dat je het daarom moet doen, maar ik denk niet dat het veel kwaad zou kunnen.

Astrid

Astrid

23-08-2019 om 19:14

Positie

Als je ouder wordt van kinderen en je ouders daarmee kleinkinderen geeft, kom je in een heel naar spelletje van macht en chantage terecht. Jullie dreigen en chanteren beiden.

Wat nu als je dit eens niet over de hoofden van, maar om en ten goede van de kinderen als volwassenen probeert op te lossen? Door neutraal maar duidelijk te zijn en ook open te staan voor het verhaal van je ouders.
Ik houd niet zo van familiescheidingen en zou echt eerst , desnoods op schrift alles uitspreken en grenzen bepalen. Desnoods met een gezinscoach. Waarschijnlijk heb je aan 1 gesprek voldoende.

Ik word over een paar maandjes oma en het doet nu al zeer als ik denk dat mijn dochter de baby als machtsmiddel zou gebruiken. Dan gaat er echt veel kapot. Soms moet je zelf even wijzer zijn dan je ouders.

Pennestreek

Pennestreek

23-08-2019 om 19:31

Chanteren en dreigen, bah

Hoe goed ze het ook bedoelen, je ouders moeten jullie de ruimte geven om zelf ouder te zijn. Dat is heel lastig, zeker als ze zelf ook een paar dagen per week voor jullie kinderen zorgen.

Ik zou ze voor een gesprek uitnodigen, en vertellen dat jullie deze situatie niet meer willen, en dat jullie graag met hen samen komen tot een voor iederéén prettige vorm. De kinderen wil je hun opa en oma niet ontnemen, en de grootouders hun kleinkinderen niet. Maar nu zijn ze op de stoel (en in het huis) van de ouders gaan zitten. Dat kan niet.
Zet met je man op ene rijtje wat voor jullie acceptabel is, en ga daar dan in het gesprek een beetje boven zitten, zoals bij alle onderhandelingen. Zij zullen tegensputteren en het te weinig vinden, dan kunnen jullie ze een beetje tegemoet komen, en kom je hopelijk uit bij wat jullie in je hoofd hadden.

En wat dan acceptabel is, dat is aan jullie. Pick ook hier je battles. Oppassen zou ik bij opa en oma doen, en niet in jullie huis, hoe gemakkelijk het misschien ook is als het eten klaarstaat en de strijk gedaan is als je thuiskomt. Blijf dan liever een keer bij je ouders eten als je de kinderen ophaalt. Als ze in jouw huis zitten bemoeien ze zich teveel met jullie. Verder zou ik het aantal dagen inperken, en meer opvang buitenshuis zoeken.

En dan is het aan je ouders om hier wel of niet in mee te gaan. En gaan ze er niet in mee, dan kijk je wel weer verder. Als je het gesprek netjes voert, consequent herhaalt wat jullie wel en niet prettig vinden en dat je blij bent dat ze zo van hun kleinkinderen houden, maar dat het nu teveel is, dan lijkt me dat ze er wel in mee zullen gaan. Hopelijk is je vader inderdaad wat begripvoller en kan hij je moeder een beetje bijsturen.

Zorg dat je je alvast verdiept in de mogelijkheden voor extra opvang, voor de zekerheid. En mocht het echt dramatisch worden, dan kun je altijd nog verhuizen. Maar zover is het nog niet.

Hond

Bijkomstig punt is de hond. Die dient ook uitgelaten te worden.
Als je de hond nu aan je ouders geeft en voor jullie kind extern opvang kan regelen, dan is het probleem opgelost. De hond kan prima als tijdsbesteding dienen. Zo hebben je ouders weer iets om voor te zorgen. Ze kunnen het dier zelfs 24/7 aandacht geven.
Regelmatig dienen dieren als sociale dieren waardoor mensen zich weer nuttig en belangrijk voelen omdat ze gewaardeerd worden bij ieder aaitje dat ze een dier geven.

Toen mijn zus het huis uitging, zorgden mijn ouders voor haar kat. Ze behandelden het dier alsof het een kind was. Soms helpt een dier met het loslaten van kinderen.

Astrid

Astrid

23-08-2019 om 20:42

Flanagan

"Als je de hond nu aan je ouders geeft en voor jullie kind extern opvang kan regelen, dan is het probleem opgelost. De hond kan prima als tijdsbesteding dienen. Zo hebben je ouders weer iets om voor te zorgen. Ze kunnen het dier zelfs 24/7 aandacht geven"

Ik denk dat deze grootouders nog helemaal zo oud niet zijn dat je ze moet afserveren en afschepen met een hond. Die vervangt geen kleinkind. Niet alle ouderen zijn kinds en mesjokke en wie zegt dat ze behoefte hebben aan een hond?

Mesjokke?

Eerder eenzaam.

‘ niet alle grootouders’? Dat heb ik ook niet gezegd. Je reactie klinkt venijnig. Zou het niet fijn zijn als die ouders wel geholpen waren met een simpele oplossing zonder een heftige breuk binnen de familie?

Astrid

Astrid

24-08-2019 om 00:41

Over als

Het kwam betuttelend over. Ik heb in mijn reactie helemaal niet op een scheuring aangedrongen, maar op verzoening zonder inzet van de kinderen.
Jij zet ze af met de hond alsof het de kinderen kan vervangen qua zorg. Het is toch niet een hond of een scheuring? Het zijn geen demente bejaarden die je een pop kunt geven die ze als baby beschouwen.

Floria

Floria

24-08-2019 om 06:29

Astrid

"Het zijn geen demente bejaarden die je een pop kunt geven die ze als baby beschouwen."

Nouuuuu het is toch wel een beetje ongezond dat ze hun kleinkinderen in feite als hun eigen baby's beschouwen.

Tip uit de dokter.nl

‘*Kun je het zorgen voor anderen niet loslaten? Een huisdier maakt het wat minder stil in huis en uit onderzoek blijkt dat een hond of kat een goede remedie is tegen stress en depressie.’

https://www.dokterdokter.nl/gezond-leven/seksualiteit-en-relatie/empty-nest-syndroom/item28803

Het zijn juist nog jonge mensen van rond de 60, al dan niet net opa en oma, die tegen een empty-nest kunnen aanlopen, en geen raad met hun tijd weten.
Dan kan je wel heel veel op vakantie gaan, maar een hond is effectiever in het maken van een praatje met mensen in de buurt.

Astrid

Astrid

24-08-2019 om 13:11

Het punt is flanagan

Dat jij als kind dat niet even voor je ouders bepaalt.

Ik word binnenkort oma, ik moet er niet aan denken dat een ander vindt dat ik een hond moet omdat die op een vage site heeft gelezen en daarna bepaalt dat dat goed voor mij is.
En wie zegt dat dochter de hond wil afstaan, of hoe de kleinkinderen dat vinden?
En ja ik vind nog steeds dat je over ouderen praat of ze niet goed snik zijn.

Dat er in beide gezinnen het een en ander niet goed zit lijkt me duidelijk, daar moet iets aan gebeuren, maar dat los je niet op met een hond. Als ze een hond willen kopen ze er zelf wel één.

Vergelijking

@Astrid, waarom vergelijk je jouw situatie met die van TS? TS heeft een serieus probleem met ouders die haar niet de ruimte geven. Zover laat jij het bij jullie thuis toch niet komen?
Zelfs als je straks ook vijf dagen per week langs je dochter gaat om je kleinkind te zien, en/of om tegelijkertijd de hond uit te laten, dan nog laat je de wijze van opvoeden bij de ouders en kraak je je dochter niet af.

Dat laatste vind ik ook wel heel naar; denken dat ongezouten kritiek geen schade aanricht aan het zelfvertrouwen van een jonge moeder. Welk een fijne start geef je een jonge moeder dan wel niet mee.
Een jonge moeder groeit juist van complimenten, niet van kommentaar. Te meer reden om dat contact te minderen tot een gezonde relatie.

Floria

Floria

24-08-2019 om 18:47

nee

"Dat jij als kind dat niet even voor je ouders bepaalt."

Klopt. je kunt niet zeggen 'je moet een hond'.
Als ze echter teveel in jouw gezin lopen te etteren, kun je wel alternatieven overwegen en voorstellen waardoor ze misschien iets drukker worden met een leven van zichzelf, in plaats van met dat van jou.

Het is net wat vriendelijker dan helemaal het contact verbreken omdat die mensen zich teveel lopen te bemoeien. Blijkbaar hebben ze een behoefte. De invulling daarvan is niet de kleinkinderen, maar wat dan wel? Dat zouden ze eigenlijk zelf moeten onderzoeken, maar blijkbaar werkt dat niet zo goed bij de grootouders.

Trouwens wie er kind of ouder is, is bij het bepalen niet zo relevant meer. Allebei volwassen vind ik gelijkwaardig. Hoewel je prima kunt bepalen als ouder dat de grootouders een stapje terug moeten doen als ze zich met jouw leven willen bemoeien (en je gezin is jouw leven), maar niet met dat van henzelf (en jouw gezin is niet hun leven).

Flavia

Flavia

24-08-2019 om 19:16

Hond

Die hond hebben ze in feite al, meerdere zelfs in de vorm van kleinkinderen.

Astrid

Astrid

24-08-2019 om 21:25

1e post

Zoals je kunt lezen heb ik vwb de familie perikelen al ontopic gereageerd in mijn eerste post.

". Te meer reden om dat contact te minderen tot een gezonde relatie."

Ik ben ervoor dat het anders gaat, duidelijker, zonder dat TS de kinderen inzet, zonder wanhopige kreten ( wel ware kreten) van de grootouders. Nergens voor nodig om de kinderen hun grootouderdagen te ontnemen. Het moet alleen anders en volwassener.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-08-2019 om 10:42

Dit bevestigt wat ik vaak denk

Als ik hoor dat kinderen uit een gezin rond het ouderlijk nest zijn neergestreken in een eigen huis, krijg ik altijd het gevoel van claustrofobie. Natuurlijk vind ik dat iedereen dat zelf mag bepalen en in veel gevallen gaat het kennelijk goed, maar ik moet er niet aan denken. Ik merk het nu ook aan de gang van zaken tussen de schoonmoeder van mijn dochter en dochter en vriend. Zelfs vriend maakt moeder belachelijk door haar eigen gedrag. Dat is niet leuk natuurlijk en ik temper dat ook weleens wat, maar ik vind het ook wel mooi dat ze er bij ons over durven te praten/klagen. Ze vertrouwen ons en zien dat wij ons niet zo gedragen.

Ik was wel een beetje in shock door de suggestie 'geef de hond aan je ouders'. Het is toch geen ding die van het ene kastje naar het andere kastje wordt verplaatst?

Ik heb het gevoel dat de situatie alleen gered kan worden als de grootouders van álle zorgtaken worden ontheven. Geen oppas meer, niet poetsen, niets meer. De relatie moet naar een gezonde verstandhouding worden gezet. Mi casa es su casa is niet langer aan de orde. Als ze langs willen komen is dat puur voor de gezelligheid en niet te lang, jullie huis is júllie huis met júllie regels en gewoontes. Dat heeft niets te maken met wel of geen respect. Sterker nog, ik vind je moeder/ouders respectloos tegen jullie!

Dit houdt dus wel in dat je meer geld kwijt zult zijn aan opvang, uitlaatservice en schoonmaak, op tijden dat je dit niet zelf kunt doen. Maar als ik het zo eens lees, kun je beter krap zitten, dan nog één week langer onder de voet gelopen te worden door je eigen ouders.

Lanza

Lanza

26-08-2019 om 11:26

Ongezond

Wat een ongezonde situatie. Jouw ouders bepalen niet hoe jij de opvang van je kinderen regelt, daar gaan alleen je man en jij over. Ik zou ze niet meer structureel laten oppassen. Kinderen naar een professioneel kdv, of bso laten gaan en de opa's en oma's mogen af en toe eens oppassen, een dagje met ze weg in het weekend, of een logeerpartijtje organiseren bij hun thuis en dat is het.

Ik zou een gesprek aangaan met je ouders dat je ze absoluut die opa/ oma rol gunt en dat ze van grote waarde zijn voor jullie en voor de kinderen, maar dat het nu een stap te ver is gegaan en je graag toe wil naar een prettige situatie voor iedereen.

Verder zou ik alle kritiek van je af laten glijden. Je kan zeggen: jij hebt jouw mening en ik de mijne mam, dat geeft niet, maar in dit geval gaat het om mijn kinderen, dus is mijn mening doorslaggevend.

Sterkte ermee!

Die hond

Ik probeer de hond niet als een ding te zien. De hond heeft reeds een band met de grootouders doordat zij hem dagelijks uitlaten en zij hem wrs ook te eten geven.
Ik kan niet in de portemonnee kijken om te zien of een uitlaatservice haalbaar is, vandaar de optie hond naar grootouders als een win-win suggestie.

Als de hond van haar man is, is die suggestie wrs onhaalbaar.
Maar daar kan TS misschien haar mening over geven.
Ik hoop dat ze iets aan onze Posts heeft, en of ze iets positief te melden heeft.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-08-2019 om 14:15

Flanagan

Is het o.t. of niet?

Ik wil het ook positief houden hoor, maar als iemand tegen mij zou zeggen 'dan geef je de hond toch aan je ouders', dan zou ik verbijsterd zijn. Het is míjn gezinslid. Vandaar .

Kan o.t. wezen,

Sommige mensen hebben een hond maar vinden de zorg erg lastig te combineren met hun werk; ze zouden hun hond liever weggeven naar een adres waar het dier het goed heeft of anders naar het asiel brengen.
Sommige werkenden houden heel veel van hun hond maar vinden het triest dat het dier de hele dag thuis zit.
Zo beginnen sommigen aan een huisdier ( hond, konijn etc), maar lopen ze vast. Afstaan betekent niet dat de eigenaren daar geen verdriet van hebben.
En ja, ik weet dat je ( Kaaskopje) erg veel van dieren houdt en je niet kan voorstellen dat mensen afstand kunnen doen. Maar de asiels zijn aardig vol met huisdieren.

Ongeacht hoe TS er in staat, het geval is dat door de aanwezigheid van de hond, haar ouders een goede reden hebben om elke dag langs te komen. En het elke dag langs komen, geeft problemen.

Lanza

Lanza

26-08-2019 om 15:56

Maar

Er hebben zoveel mensen een hond, die hebben toch ook niet de hele dag hun ouders thuis zitten? Als volwassene los je dit soort dingen zelf op. Kun of wil je dat niet en heb je overal je ouders bij nodig, dan is het ook niet gek dat zij zich bemoeien met jouw leven. Ze zijn immers altijd bij je thuis, dus je leeft nog met hen samen alsof je nog een soort kind bent. Allerlei verantwoordelijkheden schuif je op hen af. Het is logisch dat wanneer jij je gedraagt als een kind, dat ze jou als een kind behandelen.

Wil je een volwassen band met je ouders, dan is het tijd om je eigen zaakjes te gaan regelen.

Flo

Flo

29-08-2019 om 07:23

Grimmiger

Nogmaals dank voor alle reacties. Mijn idee is nog steeds om het contact naar gezonde proporties terug te brengen. Maar de sfeer wordt helaas steeds grimmiger. Al het downsizen zorgt er alleen maar voor dat ze nog kwader worden en meer ruzie zoeken. Een soort neerwaartse spiraal zullen we maar zeggen. Ik vrees voor waar dit eindigt al is dat totaal niet mijn intentie. Maar dat lijken ze niet te begrijpen helaas...

Floria

Floria

29-08-2019 om 07:58

Pff

Het klinkt niet of je er veel aan zal missen. Ruzie zoeken? Wat moet je met zulke mensen? En je kinderen merken dit ook hoor.

Kunnen jullie resoluut een streep trekken? Nu? Als het niet beter wordt en alleen maar slechter kun je dat net zo goed nu doen.

zebra

zebra

01-09-2019 om 09:47

lastig

wat je doet, het is blijkbaar toch niet goed. Mij lijkt het dan het beste om nog meer dagen op de creche af te nemen of een andere vorm van opvang. Je oudste wordt over een jaar al 4 en gaat dan naar school, dan al wat minder opvang daarvoor nodig.

Jo Hanna

Jo Hanna

01-09-2019 om 23:23

Grens heel scherp stellen helpt soms

Jouw ouders verzetten zich kennelijk hevig tegen jouw autonomie en zelfbeschikkingsrecht. Als er geen gesprek mogelijk is en er wordt niet meebewogen, zou ik mijn grenzen heel scherp stellen: zo willen wij het en zo gaan we het doen. Dat betekent dat je je van hun bereidwilligheid los moet maken en van alle hulp moet afzien. Je moet het dan ook autonoom oplossen. Als ze niet akkoord gaan met een ‘gewone’ opa en oma rol en gaan dreigen met het verbreken van het contact, kun je zoiets zeggen als: “Ik vind breken geen goede oplossing maar als jullie denken dat het dat wel is, kan ik dat niet tegenhouden.” Op die manier worden ze echt op zichzelf teruggeworpen en moeten ze zelf een keuze maken. Soms brengt het mensen gek genoeg tot rust, als duidelijk wordt dat er geen ruimte is voor waar ze je toe proberen te dwingen. Het kan natuurlijk ook gebeuren dat ze het contact verbreken. Ik vind dat jij jezelf dan recht in de ogen kunt aankijken. Je doet niets verkeerds door jullie eigen autonomie over je gezin en huishouden op te eisen. Ik vind ook dat je zoiets belangrijks niet moet opofferen voor een opa en oma voor je kinderen. Daarvoor is het te essentieel.

En Astrid, die ‘waar twee vechten hebben twee schuld retoriek’ past mijns inziens niet zo goed op deze situatie. Ik zie geen twee gezinnen waar iets mis is en ik zie bij Flo geen dreigementen en manipulaties. Ze vraagt iets heel normaals, namelijk het recht om als volwassen mens zelf te bepalen hoe je het in je eigen huis(houden) en in de opvoeding doet. Ik ervaar de grootouders als grensoverschrijdend en respectloos naar hun volwassen dochter en schoonzoon. Ze kennen hun positie niet en als hun dochter aangeeft de verhoudingen te willen veranderen, gaan ze volkomen voorbij aan het feit dat een kind simpelweg het recht heeft om wat afstand te nemen van haar ouders, ook al vinden ze dat niet fijn. Het is niet Flo’s verantwoordelijkheid om haar ouders gelukkig te maken.

Groet,
Jo Hanna

Astrid

Astrid

02-09-2019 om 01:18

Toch wel

Voor de grootouders is het oppassen fijn. Als je dat afneemt omdat je die troef nu eenmaal in handen hebt, vind ik dat niet herl volwassen.

"Ik heb te makkelijk gedacht dat ze alle andere dingen die ze zelf aanboden om te doen naast de kinderen (hond uitlaten als we werken, koken en wat poetsen als ze oppassen) alleen uit liefde deden en dat niet tegen me zouden gebruiken."

Ze hebben eerst gebruikt gemaakt van alles en nu er ruzie komt mogen ze niet meer zorgen.

Met deze gevolgen dender je af op een onherstelbare breuk. Dat moet toch geen doel zijn.

Het koude, wat hardere tegenover (schoon)ouders in het algemeen merk ik hier vaker op en dat verbaast me.

Kaaskopje

Kaaskopje

02-09-2019 om 02:06

Flo

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemand anders meegesleurd wordt in deze toestand, maar zou het mogelijk zijn om iemand uit de familie te vragen om te bemiddelen? Mijn voorbeelden gaan over toen ik jonger was, maar mijn zus heeft bijvoorbeeld met mijn ouders gepraat over dat ik oorbellen wilde en ook een keer over kleding. Die gesprekjes hielpen. Zo zou bij jullie misschien ook een oom of tante wat licht in de duisternis van je ouders kunnen brengen. Of is hun gedrag een familiekwaaltje?

Ik ben veel gewend door mijn eigen ouders, maar ik sta echt te kijken van het gedrag van je ouders. Bizar gewoon. Maar... die ruimte hebben ze gekregen. Nu moet de geest weer terug in de fles. En dat zal even pijn doen. Gaat het mis, dan ligt het niet aan jou, die indruk heb ik beslist niet. Dan is het een kwestie van afwachten of ze dat volhouden.

Als het even kan zou ik als ik jou was zoveel mogelijk zelf beschaafd blijven. Neem een taart mee. Biedt dat aan als zoenoffer, herhaal dat je hun hulp altijd gewaardeerd hebt en dat als je eens hulp nodig hebt, je daar beslist om zult vragen, maar dat jullie vanaf nu op eigen benen willen staan, zoals alle volwassen kinderen dat doen en dat ze gewoon even moeten (aan) bellen als ze langs willen komen. En hou voet bij stuk.

Floria

Floria

02-09-2019 om 07:48

Astrid

Mensen kunnen heel veel dingen fijn vinden, maar die dingen kunnen toch wel schadelijk zijn voor het gezin van de ander. Als je grenzen overschrijdt is het jammer dat je dat fijn vond, maar doei.

De enigen die ze dat oppassen afnemen zijn de grootouders zelf, door grenzen niet te respecteren. Zelfs bij een waarschuwingssignaal denderen ze gewoon door.

De enigen die een troef gebruiken zijn ook de grootouders. Die kunnen schermen met wat ze altijd gedaan hebben. "Ik hoef jou niet te respecteren, want ik heb je hond uitgelaten." Dat soort werk.

De grootouders moeten sowieso een stapje terug doen en daar kan alleen maar minder contact bij horen. Bij veel contact nemen ze de zaak over. En bij minder contact zien ze de kleinkinderen minder, ja. Ze moeten er even aan wennen dat het hun eigen kinderen niet zijn en dat ze er niets over te vertellen hebben.

Maar vanwaar het begrip en de sympathie voor deze grootouders? Was je van plan om na de geboorte van je kleinkind ook half te gaan inwonen en de zaken daar te gaan overnemen?

Astrid

Astrid

02-09-2019 om 18:54

Floria

Volgens mij heb ik dat redelijk uitgelegd: ze hadden al veel eerder in moeten grijpen, maar ze hebben er van genoten.

Je laatste zin negeer ik, vind ik heel naar overkomen om iets waar ik zo blij om ben.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.