In de war
Het gaat al lange tijd niet goed tussen partner en mij. We verschillen in sommige dingen te erg.. 3 maanden geleden stonden we op het moment om uit elkaar te gaan maar besloten het toch nog een keer te proberen voor ons gezin. We zouden in relatietherapie gaan maar dat is er nog niet van gekomen.
2 weken geleden waren we op een bruiloft en daar waren onze gezamenlijke vrienden ook. Mijn man en zijn vrouw zijn op een gegeven moment naar huis gegaan en wij borrelden gezellig door. Veel te veel borrels...
Op een geheven moment kregen we het over onze relatie, beide bleken niet lekker te gaan. We besloten dat we beter naar huis konden gaan en toen heeft hij me gezoend en voordat ik tot besef kwam dat dit niet kon en mocht zoende ik eerst terug. Met het beetje verstand dat ik nog had, kon ik stoppen. Maar de verleiding was groot om door te gaan.. Hij snapte het en vond het net zo dubbel als mij. Hij vertelde me wel dat hij me altijd heel erg leuk heeft gevonden en hij graag met mij samen wou zijn. Maar ook dat hij ook van zijn vrouw hield en hij haar niet wou kwetsen door bij haar weg te gaan.
Het is een leuke man die er ook nog eens goed uit ziet en ik heb altijd veel met hem gelachen maar goed het is de man van mijn vriendin en ik heb een man dus dit was gewoon nooit aan de orde! Nooit in mij opgekomen of nooit gevoelens voor hem gehad.
Ik vond vreemdgaan ook zo triest en ja nu is het mijzelf gebeurd.
De volgende dag was de kater groot.. Ik moest en zou mijn man vertellen wat er gebeurd was maar de kinderen waren thuis dus besloot te wachten totdat die op bed lagen. In de loop van de dag drong het steeds meer tot me door wat een ellende er zou uitbreken..
Ik heb het niet verteld. De man van mijn vriendin liet me weten dat hij ook spijt had en dat hij zich raar voelde maar dat we dit niet konden vertellen.
Ik heb daarna helemaal geen contact meer met hem gehad. Schuldgevoel naar mijn man en vriendin is enorm groot, kan amper nog eten zo’n knoop zit er in mn maag.
Maar ben ook in de war want hoe kort die kus ook was, ik genoot er van en denk er telkens aan terug..
Weet niet precies wat ik met dit verhaal wil maar moet het kwijt, kan het met niemand delen dus bedankt voor het lezen 
Ik hoop zo dat ik niet je vriendin bent en als je toch mijn vriendin bent wil je dan alsjeblieft onze vriendschap verbreken. Zodat ik geen onbehagelijke gevoelens krijg waar ik de vinger niet op kan leggen. Zodat ik vrij uit kan praten over mijn relatie.
Dit is de prijs die je moet betalen, vriendschap verbreken met een smoes en verder met niemand meer over praten.
Drank....
maakt meer kapot dan je lief is.
Ga met je man werken aan jullie relatie en laat de herinnering aan een kus met een ander los. Jullie vriend houdt van zijn vrouw, goed dat hij daar duidelijk in was. Wat minder alcohol en de momenten waarin je zwak bent niet meer opzoeken.
Advies
Aan je relatie werken en het NIET vertellen. DAT maakt nl ook meer kapot dan dat het repareert of in elk geval, dat risico loop je (is mijn ervaring).
Je doet het om je schuldgevoel kwijt te raken maar je belast vervolgens je man ermee.
Iedereen maakt wel eens een fout, dat is menselijk.
Wees mild voor jezelf dat je zo stom bent geweest, maar neem de herinnering (onder drank!) aan dat zoenen niet serieus en ga vooral nu niet denken dat die man echt leuk is.
En ik zou de vriendschap niet verbreken, dat roept pas vragen op.
Maar er echt niets meer mee doen. Onzin om hem nu te gaan idealiseren en leuk te gaan vinden door zo’n voorval met drank op.
no way hozee
Scenario 1:
Ga naar die vriend waarmee je zoende, spreek uit dat het nooit had moeten gebeuren, hopelijk is hij ook zo snugger om dat te begrijpen, en vergeet het. Werk aan de relatie met je man en kom er weer bovenop. Jullie hebben kinderen.
Scenario 2:
Vertel het je man, en je al fragiele relatie krijgt waarschijnlijk de doodsteek.
Dan ga je scheiden, kinderen een gespleten gezin.
In de slipstream daarvan loopt het gezin/relatie van die vriendin mogelijk ook nog eens stuk, of je bent ze beide kwijt als vrienden, want iedereen zal vol onbegrip zitten.
Lijkt me geen pretje dat ook nog mee te krijgen in het midden van een scheiding.
Scenario 3:
Ga scheiden, ga met vriend verder, met als gevolg dat 2 gezinnen uit elkaar getrokken worden. Jouw man en je vriendin kotsen jullie waarschijnlijk uit en in die situatie moet jij met je dan ex-man je kinderen groot brengen in 2 huizen, met je nieuwe vriend die een oud trauma voor altijd zal vertegenwoordigen bij ex-man en ex-vriendin.
Scenario 4:
Trek je conclusies, verlaat je man, als je denkt dat je er niet meer aan kunt werken. Zorg voor je kinderen, bouw een goed bestaan voor ze op in 2 huizen voordat je naar de volgende loopt.
Scenario 5: nodig iedereen uit, zeg gezamenlijk dat het is gebeurd, dat het niet had moeten gebeuren en hoop dat ze goed reageren. Maar hier zou ik niet op durven gokken. Je bent dan wel van je schuldgevoel af. En maakt 2 mensen daarmee wantrouwig en ongelukkig.
---
Ik zou scenario 1 kiezen, of misschien 4 als je vindt dat je relatie op sterven na dood is en jullie alles al hebben geprobeerd om de boel weer op de rails te krijgen
Maar 2, 3 en 5 brengen alleen maar ellende, en dat op een kus met teveel drank op.
Scenario 1 zonder twijfel en til er niet zo zwaar aan (schuldgevoel is nergens voor nodig).
meer
Ik kan nog wel meer scenario's bedenken. Je kan het ook wel aan je man vertellen en die kan het begrijpen en zien als een stimulans om samen voor jullie relatie te gaan. Maar de kans is groot dat je hem erg kwetst en dat is niet wat je wil. Scenario 1 dus ook wat mij betreft.
Je bent een mens, en een mens met een borrel op maakt soms vreemde sprongen. Ik zou sowieso de drank wat matigen, zeker op feestjes met knappe mannen
Waarom
loopt je relatie niet goed? Als ik jou was dan zou ik daar aan gaan werken en je energie insteken ipv met andere mannen te gaan flirten en zoenen. Dat is wel erg makkelijk. Als je jezelf niet kunt inhouden met drank op, zou ik daarmee stoppen.
Begrijp ik nou goed dat jouw man met de vrouw van deze man weg is gegaan? Wie weet hebben zij ook een affaire?
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties en adviezen. Ik had vele heftigere reacties verwacht, fijn dat dat niet zo is. Ik zal inderdaad met mijn schuldgevoel moeten omgaan en dat ik niet over alles eerlijk kan zijn in mijn relatie. Terwijl ik en mijn man dus vaak ruzie hebben gehad over zijn eerlijkheid, over andere dingen dan vreemdgaan. Nee, zij hebben zeker geen relatie.
Drank had ik sowieso al afgezworen.
Ik wil er ook zeker niks meer mee doen omdat ik ook zeker begrijp dat ik 2 mensen die me dierbaar zijn, lastig te geloven na deze actie, niet nog meer wil kwetsen. De vriendschap verbreken kan niet omdat hij dus ook een vriend van mijn man is. Dat zou inderdaad heel veel vragen oproepen en wat voor gevoel houden ze daar aan over..
Ik heb vriend gelijk na de zoen direct verteld dat dit echt niet kon. En 2 dagen daarna (misschien niet helemaal duidelijk in eerste stuk) heb ik hem dit weer verteld en dat het me zo spijt dat dit gebeurd is en of we het niet eerlijk moesten vertellen. Hij zei dat we het echt niet moesten vertellen, dat de hel losbrak en dat we dit als dronken actie moesten beschouwen.
Dus dat moet ik ook doen en niet van die domme dingen gaan bedenken! En inderdaad kijken of mijn eigen relatie nog kan werken. En anders normaal uit elkaar gaan dat ben ik mijn kinderen zeker verplicht.
Schuldgevoel
Val je zelf niet te hard als het alleen bij een zoen gebleven is. Met overdreven schuldgevoel pep je je relatie ook niet op. Mijn advies zou zijn het voor je te houden, en een ander een rotgevoel bezorgen om van je eigen schuldgevoel af te komen vind ik eigenlijk eerder egoistisch dan eerlijk. Behalve met drank is het ook raadzaam uit te kijken met al te grote vertrouwelijkheid met een vriend van het andere geslacht die je fysiek niet koud laat. Een arm om je heen kan al snel op een zoen uitlopen of - er drank op in het spel is - of meer. Zelf leg ik de grens bij vreemdgaan trouwens pas bij seks of vertrouwelijkheden delen waar je partner geen deel van maakt. Aan een aangeschoten zoen zou ik niet zo zwaar tillen, maar ik zou het ook niet hoeven te weten.
Positieve kant
Hoe vaak hebben we hier niet gelezen dat iemand na een moment van zwakte (zoen) de ander niet meer uit zijn/haar hoofd kreeg en steeds weer voor de verleiding is gezwicht met alle dramatische gevolgen vandien?
Jij hebt direct actie ondernomen opdat het niet weer gebeurt. Geen stiekeme berichtjes, fantasieen of geheime dates. Zelfs geen "lijntje open gehouden".
Daar kunnen veel mensen die in zo'n situatie belanden, wat van leren.
Niet helemaal waar
Bedankt voor de positieve reacties. Maar moet wel bekennen dat het helaas ook niet helemaal waar is. Stiekeme smsjes en geheime afspraakjes passen totaal niet bij me. Alhoewel met een ander zoenen eerder ook niet bij me paste.. En ik wil het ook echt niet maar af en toe zijn de fantasieën er wel..
Ik probeer ze ook gelijk te blokkeren want het is in deze situatie niet eerlijk en voor niemand goed.
Maar ik maak me er wel zorgen over, waarom gebeurt het? Wanneer besluit je dat je relatie gewoon niet meer werkt? En vooral als er kinderen bij betrokken zijn? Elke keer als ik denk ik moet ermee stoppen dan breek ik wanneer ik naar mn kinderen kijk. Ik wil ze ook laten opgroeien met beide ouders in huis. Wat kan je doen om je relatie weer beter te krijgen? Wat is een goede relatie? Wij zijn dus zo verschillend en er is al best veel gebeurd dat ik soms denk dat het niet kan werken.
Wie heeft ook slechte tijden in huwelijk gekend en hoe hebben jullie dit weer verbeterd?
Therapie
Je schrijft dat jullie 3 maanden geleden besloten hebben in therapie te gaan. En dat dat er nog niet van gekomen is. En dan blijf je borrelen met een vriend, en dat leidt tot een zoen. En vervolgens tot vlinders. En bedenk je dat je misschien toch beter kunt gaan scheiden.
Je doet nu wat hele hordes mensen doen, je laat je leiden door je hormonen. Doe nou es even een stap terug, naar dat moment dat jullie besloten in therapie te gaan. En ga dat ook DOEN. Zoek een goede therapeut. En ga werken aan je relatie. Of jullie nou wel of niet samen verder kunnen, voor je kinderen ben je het moreel verplicht er alles aan te doen om ze in hun eigen intacte gezin op te laten groeien. En nu ben je bereid het bijltje erbij neer te gooien en ook nog een ander huwelijk op het spel te zetten vanwege een zoen en een puberale verliefdheid. Want meer is dit niet.
Ik raad je aan om eens online te gaan lezen over de vele mogelijke vormen van therapie. Wij hebben veel gehad aan EFT, Emotionally Focussed therapy. Er is ook een boek bij, Houd me vast. Dat kun je kopen of bij de bieb lenen om te zien of het bij jullie past. En zoek een therapeut die bij jullie allebei past. Wij hebben er met 3 een kennismakingsgesprek gevoerd en hebben er toen samen degene uit gekozen waar we allebei een goed gevoel over hadden.
Zoek in de tussentijd foto’s uit jullie begintijd op en probeer terug te halen waarom je op je man viel. Of muziek uit die tijd, wat jou ook maar helpt om het gevoel terug te halen. Misschien wel samen met je man, want hij moet ook zijn gevoel voor jou weer terug krijgen. Ga samen weer wat ondernemen, niet uit eten maar wat actiefs, liefst iets wat voor jullie allebei nieuw is. Zorg voor qualitytime voor jullie samen, zonder de kinderen. Maar zet voorlopig die ander uit je hoofd. Ga contact uit de weg, want als je hem ziet komen de vlinders weer terug. Een verliefdheid heeft ongeveer een jaar nodig om weer uit te doven.
Scheiding
Vergeet ik nog je laatste vraag te beantwoorden. Mijn man wilde na 27 jaar plotsklaps scheiden. Maar we zijn nog steeds samen. Lang verhaal kort: hij heeft 2 jaar getwijfeld, in die tijd hebben we een jaar lang doordeweeks apart gewoond en in de weekenden vaak ook. Paar keer een doorstart gemaakt. Uiteindelijk heeft hij de knoop toch doorgehakt en hebben we via een mediator de scheiding geregeld. Alleen de handtekeningen hoefden er nog onder. Toen bedacht hij zich toch weer en zijn we in therapie gegaan. Hij bleek toen een paar maanden een ander gehad te hebben. En toch zijn we eruit gekomen. Het is lang en hard werken en je moet het echt allebei willen, maar het kan dus echt. En onze relatie is nu, afgezien van de littekens bij mij, beter dan hij was.
Pennestreek
Dank voor je reactie, bijzonder dat je reageert aangezien je geschiedenis.
Ik ga het boek gelijk bestellen en proberen om samen met mijn man te kijken of deze therapie bij ons past.
Toevallig heb ik gisteravond onze fotoboeken erbij gepakt en uiteindelijk zaten mijn man en ik samen te kijken en herinneringen op te halen. Deze zijn van ong 10 jaar geleden, ik mag hopen dat we de 27 jaar halen. Maar het deed me inderdaad goed.
En ik ga ook wat actiefs plannen, want dat is inderdaad ook al lang geleden terwijl we in het begin van onze relatie van alles deden.
En als ik te persoonlijk wordt moet je het uiteraard zeggen maar wou je achteraf weten dat je man ontrouw is geweest?
Ik wil de ander ook echt uit mn hoofd te zetten alleen is deze situatie lastig. Hij is een vriend van mijn man en ik een ‘vriendin’ van zijn vrouw. En ik snap heel goed dat ik me niet meer een echte vriendin van haar kan noemen. Dit had ook nooit mogen gebeuren.
Maar ik kan ze niet een jaar ontlopen, zonder vragen op te roepen.
Vriendschap maakt het idd lastig
De vrouw waarmee mijn man een relatie had was ook een vriendin. Van man vooral, maar we vingen haar en haar kinderen op tijdens haar scheiding en hadden toen heel intensief contact. Dus dat voelde als dubbel verraad. Haar zien we dus nu niet meer. Man heeft ook aan onze kinderen uitgelegd waarom dat contact moest stoppen. Vond ik heel dapper van hem.
Ja, ik ben blij dat ik het weet. Als je na zo’n heftige crisis als de onze toch samen verder wil, moet je absoluut eerlijk zijn. Een relatie van een paar maanden, waarbij hij zelfs ook regelmatig niet in zijn andere huis was maar bij haar, daar moet je eerlijk over zijn, die kun je niet verzwijgen. Ik geef direct toe, op het moment dat ik het hoorde was ik gebroken. En dacht ik niet dat ik er ooit overheen zou kunnen komen. En het deed zoveel pijn dat ik wat dat betreft liever niks geweten had. Maar dat kan niet, op zo’n basis kun je geen relatie bouwen. Hij had oprecht spijt en heeft direct alle contact verbroken. Dat hielp zeker. Ze heeft nog lang tussen ons in gestaan, zeker in intieme situaties had ik er heel veel moeite mee. Man snapte dat gelukkig heel erg goed en heeft met veel liefde en geduld mij daaroverheen geholpen. Het is nu geen issue meer.
Vraag je je af of je die zoen op moet biechten? Niet doen! Het is echt wat anders dan een maandenlange intieme relatie. Ik denk dat je hem voorlopig moet ontlopen. Als jullie samen zijn zolang je die vlinders nog hebt en je nog schuldig voelt, moet je teveel toneelspelen, en dat valt ook op. Dus fake hoofdpijn of vermoeidheid of spreek toevallig net af met een andere vriendin of je zus. Als je hem voorlopig maar niet ziet. Geloof me, tijd is je vriend, die verliefdheid zakt echt en intussen groeit hopelijk het gevoel voor je man weer. Dan wordt het vanzelf gemakkelijker om die vriend weer tegen te komen.
